Ο γιός μου ίσως να με λύτρωσε...

[2sweet2b4go10_ed]

Originally posted by marmade
σήμερα κι όλας μου δόθηκε ένα δείγμα αντίδρασης. Τον τλευταίο καιρό αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα υγείας κατάλοιπο παγκρεατίτιδας και αφαίρεσης χολής που έκανα προν από κανένα εξάμηνο. Προσπάθησα να αφήσω το σύντροφό μου έξω όσο μπορούσα από την ιστορία γιατί καταλαβαίνω ότι τον έχω κουράσει με τα με τα μόνιμα προβλήματά μου. Κι όμως κάποια στιγμή του εκμυστηρεύτηκα ότι ψάχνοντας στο διαδίκτυο για τις ουσίες που βρέθηκαν αυξημένες στο αίμα μου, μου γενήθηκε ο φόβος μήπως έχω καρκίνο στο πάγκρεας. Η αντίδραση -παρηγοριά ξέρετε ποιά ήταν;;;;Κατηγορίες και φωνές ότι δεν με αντέχει και ότι είμαι ψυχοπαθής!!!!
Και έτσι επανέρχομαι στις αρχικές μου σκέψεις....τελικά μου είναι αδύνατο να του μιλήσω. Γιατί ακριβώς για αυτόν το φαγητό είναι πολύ απλά μία απόλαυση...πώς εγώ να του περιγράψω τί νιώθω μπροστά σε ένα πίατο;;;;;; καλύτερα μόνη μου;;; με πιάνει απόγνωση ούτε το ένα θέλω ούτε το άλλο

θα σου τα πω ετσι ακριβως οπως τα σκεφτομαι, και θα κρινεις εσυ τι πραγματικα ισχυει, που ξερεις ολες τις πλευρες της καταστασης αυτης...
δεν μπορω να καταλαβω τι λογο εχει να διατηρει κανεις μια συντροφικη σχεση οταν δεν μοιραζεται τα πιο σημαντικα πραγματα που τον αφορουν με τον ανθρωπο αυτο....
οπως δεν μπορω να καταλαβω μια σχεση με καποιον που οταν του μιλας για ενα προβλημα σου, σε αποκαλει ψυχοπαθη......
αν παρω την πιο ευοιωνη προοπτικη, ισως να προκειται για προβλημα επικοινωνιας... Ισως αυτος ο ανθρωπος να βρισκεται τοσο μακρια απο τις δικες σου σκεψεις που δεν μπορει να εννοησει τι μπορει να συμβαινει...ισως απο τους τοσους φοβους σου να μη του εχεις δωσει εσυ να καταλαβει κι απο τα αποσπασματικα που βλεπει, κατεληξε να σου επιτεθει με αυτον τον τροπο....
αν αυτο συμβαινει ομως, μηπως θα επρεπε να του εξηγησεις? με οποιο κοστος...
τι ερμηνεια δινεις εσυ στον ορο "συντροφος" οταν κρατας τοσο μακρια απο την πραγματικοτητα σου αυτον τον ανθρωπο, η οταν αυτος ο ανθρωπος ειναι τοσο ανικανος να σου συμπαρασταθει και να σε καταλαβει?

καποιος αλλος δεν υπαρχει? καποια φιλη η φιλος?

[nassia]

Originally posted by marg
Μπραβο Νασια για τις 20 μερες.Τι κανεις;Πως εισαι ψυχολογικα;Σου ειχα ξαναγραψει και πριν λιγο καιρο και επειδη δεν απαντησες ,ειχα την αισθηση οτι ισως σχολιαζα θεματα που δεν θελεις καν να τα συζητησεις.Η προθεση μου δεν ηταν να σε στεναχωρησω αλλα αν το εκανα σου ζηταω συγνωμη.Να περνας παντα καλα και οι 20 μερες να γινουν 20.000.Μπορεις.
Φιλικα Μαρια.

Όχι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο μην στεναχωριέσαι και μην το σκέφτεσαι.Απλά πέσανε πολλά μαζεμένα τις τελευταίες μέρες, δουλειά, παιδί άρρωστο(ξανά δυστυχώς), άρχισα να κάνω και κάποιες κινήσεις για δικό μου σπίτι και ήμουνα λίγο πιεσμένη.Βασικά έπεσα και εγώ λίγο με τα μούτρα σε άσχετα πράγματα για να ξεχαστώ...Τελοσπάντων, δεν μπορώ να πω πως είναι καλύτερα τα πράγματα απλά μάλλον περνάω την φάση της αποδοχής (ξέρεις, έτσι είναι η ζωή μου και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό :-). Μία είμαι έτσι και από την άλλη ψάχνομαι.ΣΥΝΕΧΩΣ όμως.Είμαι 28 και συνηδητοποίησα ότι κάνω λάθος επάγγελμα π.χ...και αυτό που θα ήθελα να κάνω είναι από δύσκολο έως αδύνατο να υλοποιηθεί.Γενικώς όλες οι σκέψεις μου και οι κουβέντες μου είναι ιδιαίτερα μπερδεμένες.Καμιά φορά ούτε εγώ η ίδια δεν βγάζω νόημα στα λόγια μου.Πόσο μάλλον να συζητήσω με κάποιον :-)) ʼσε που πολύ κοντινό μου πρόσωπο παραλίγο να έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας (τελικά ήταν λάθος συναγερμός, ευτυχώς δεν ήταν τίποτα) και τα έπαιξα λίγο από το φόβο μου, είδα και λίγο διαφορετικά τη ζωή και γενικώς τα πράγματα. αφού φαντάσου άρχισα και ένα είδος διατροφής μπας και χάσω τα περιττά. Να δούμε πόσο θα κρατήσει η αναλαμπή.

Μαρία εσύ πως είσαι; Πως πάς;Ήσουνα στους 2 μήνες.Προχωράς έτσι; Θέλω να ξέρεις ότι σε νιώθω πολύ κοντά μου παρόλο που δεν σε γνωρίζω καθόλου..Περνάς αρκετές φορές την ημέρα από το μυαλό μου.Και είμαι εδώ για ότι χρειάζεσαι.Καμιά φορά κάποιοι άνθρωποι δένονται κάτω από πολύ περίεργες καταστάσεις..
Νάσια

[marmade]

κατ' αρήν να δώσω και εγώ με τη σειρά μου συγχαρητήρια στη Νάσσια για το φοβερό 20ήμερο που μόλις συμπλήρωσε και εύχομαι και εγώ να τα εκατοστήσεις. Όσο για τα δικά μου και τη δυσλειτουργική επικοινωνία με το ταίρι μου, έχετε δίκιο. Από τη μία και εγώ προβληματίζομαι πολύ μήπως και τελικά είμαι με λάθος άνθρωπο τόσο χρόνια ....και από την άλλη τα βάζω με τον εαυτό και κάνοντας το συνήγορο του διαβόλου.....μήπως τον έχω υποτιμήσει τελικά;; τί θέλω να πώ; δεν είμαι και τόσο ειλικρινής μαζί του. Τον έχω αφήσει έξω από ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα της ζωής μου. Και αλίμονο, όλοι μας ξέρουμε πόσα άλλα προβλήματα μας έχει δημιουργήσει ειδικά στις σχέσεις με τους γύρω μου. ʼν κρίνω από τον εαυτό μου, γίνομαι εριστική, εκνευρίζομαι έυκολα, παρεξηγώ το ενδιαφέρον τους και νιώθω ότι με πνίγει....και τόσα ακόμη....Ίσως όμως και το γεγονός το ίδιο ότι δεν του έχω μιλήσει τόσα χρόνια όφείλεται στο ότι μου βγάζει κάτοι αρνητικό. Έναν τοίχο. Κάποια στιγμή πριν από χρόνια είχε υποψιαστεί ότι τρώω και μετά πάω στην τουαλέτα για να τα βγάλω.....πώς να περιγράψω το ύφος του όταν μου το έλεγε....Μπορώ να σας γράψω όμως τί μου είπε:'Έχω την υποψία ότι κάνεις κάτι πάρα πολύ σιχαμένο, και αν έχω δίκιο θα τσατιστώ πάρα πολύ' . Και εγώ βέβαια το αρνήθηκα πάρα πολύ έντονα!!! Κάνω κάτι σιχαμένο;;;;; Έχω νιώσει εγώ η ίδια αηδία με τον εαυτό μου πολλές φορές αλλά.....σιχαμένη είναι όλη η κατάσταση που με οδήγησε εκεί.....εγώ απλά πνίγω τον πόνο μου, και πονάω πάρα πολύ!!! Και πού να βρώ μετά το κουράγιο να του μιλήσω;;; Δεν θα πέσω πάρα πολύ στα μάτια του;;; Εγώ που προσπαθώ και τα καταφέρνω να το πα'ίξω δυνατή και δυναμική και ικανή και σωστή επαγγελματίας και και και ....με έχει καταβροχθίσει η προσπάθεια να το παίζω κάτι άλλο από αυτό που είμαι. Έχω χάσει τον εαυτό μου και ψάχνω να τον βρώ.....Έχω καταλήξει πάντως στο ότι πρέπει πρώτα να τα βρω με τον εαυτό μου και μετά με τους άλλους.΄Μπορεί και να κάνω λάθος ...δεν ξέρω...

[Kleanthis_ed]

Μα νομίζω, είναι γνωστό, ότι κανείς δε βρισκέται σ' αυτόν τον κόσμο για να σώσει τον άλλο!Οι άλλοι απλά έρχονται και παρέρχονται.Ο εαυτός μας, μένει στο τέλος...
Όταν είμαστε συμβιβασμένοι με αυτόν, κάποια αλλαγή που μας ενοχλεί τίθεται αυτομάτως ως πρόσκαιρη και αντλώντας δύναμη από το στέρεο ψυχικό μας οικοδόμημα βρίσκουμε δύναμη να προχωρήσουμε...

[2sweet2b4go10_ed]

πολλα μπραβο Νασσια γι αυτο που καταφερες!!!

[2sweet2b4go10_ed]

Originally posted by marmade
κατ' αρήν να δώσω και εγώ με τη σειρά μου συγχαρητήρια στη Νάσσια για το φοβερό 20ήμερο που μόλις συμπλήρωσε και εύχομαι και εγώ να τα εκατοστήσεις. Όσο για τα δικά μου και τη δυσλειτουργική επικοινωνία με το ταίρι μου, έχετε δίκιο. Από τη μία και εγώ προβληματίζομαι πολύ μήπως και τελικά είμαι με λάθος άνθρωπο τόσο χρόνια ....και από την άλλη τα βάζω με τον εαυτό και κάνοντας το συνήγορο του διαβόλου.....μήπως τον έχω υποτιμήσει τελικά;; τί θέλω να πώ; δεν είμαι και τόσο ειλικρινής μαζί του. Τον έχω αφήσει έξω από ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα της ζωής μου. Και αλίμονο, όλοι μας ξέρουμε πόσα άλλα προβλήματα μας έχει δημιουργήσει ειδικά στις σχέσεις με τους γύρω μου. ʼν κρίνω από τον εαυτό μου, γίνομαι εριστική, εκνευρίζομαι έυκολα, παρεξηγώ το ενδιαφέρον τους και νιώθω ότι με πνίγει....και τόσα ακόμη....Ίσως όμως και το γεγονός το ίδιο ότι δεν του έχω μιλήσει τόσα χρόνια όφείλεται στο ότι μου βγάζει κάτοι αρνητικό. Έναν τοίχο. Κάποια στιγμή πριν από χρόνια είχε υποψιαστεί ότι τρώω και μετά πάω στην τουαλέτα για να τα βγάλω.....πώς να περιγράψω το ύφος του όταν μου το έλεγε....Μπορώ να σας γράψω όμως τί μου είπε:'Έχω την υποψία ότι κάνεις κάτι πάρα πολύ σιχαμένο, και αν έχω δίκιο θα τσατιστώ πάρα πολύ' . Και εγώ βέβαια το αρνήθηκα πάρα πολύ έντονα!!! Κάνω κάτι σιχαμένο;;;;; Έχω νιώσει εγώ η ίδια αηδία με τον εαυτό μου πολλές φορές αλλά.....σιχαμένη είναι όλη η κατάσταση που με οδήγησε εκεί.....εγώ απλά πνίγω τον πόνο μου, και πονάω πάρα πολύ!!! Και πού να βρώ μετά το κουράγιο να του μιλήσω;;; Δεν θα πέσω πάρα πολύ στα μάτια του;;; Εγώ που προσπαθώ και τα καταφέρνω να το πα'ίξω δυνατή και δυναμική και ικανή και σωστή επαγγελματίας και και και ....με έχει καταβροχθίσει η προσπάθεια να το παίζω κάτι άλλο από αυτό που είμαι. Έχω χάσει τον εαυτό μου και ψάχνω να τον βρώ.....Έχω καταλήξει πάντως στο ότι πρέπει πρώτα να τα βρω με τον εαυτό μου και μετά με τους άλλους.΄Μπορεί και να κάνω λάθος ...δεν ξέρω...

πολυ χαιρομαι που εχεις συνειδητοποιησει οτι δεν εισαι εσυ η σιχαμενη αλλα η κατασταση που πρεπει να παλεψεις και που σε οδηγει εκει που σε οδηγει...

και οχι, δεν κανεις καθολου λαθος...με μας πρεπει να τα βρουμε και για να τα βρουμε με τους αλλους, και για να ειμαστε οπως μας αξιζει...μεσα κι εξω...

θα τον βρεις τον εαυτο σου...
θα τον βρεις οταν σταματησεις να προσπαθεις τοσο πολυ...
να προσπαθεις να παιζεις κατι αλλο απο αυτο που εισαι οπως πολυ σωστα λες...
τα ειπες ολα μονη σου...

αφεσου στον εαυτο σου με αγαπη και εμπιστοσυνη κι αυτος θα σε αφησει να τον ανακαλυψεις...ειμαι σιγουρη....

[nassia]

Originally posted by 2sweet2b4go10
πολλα μπραβο Νασσια γι αυτο που καταφερες!!!

Είμαι στην αρχή ακόμα αλλά κάτι είναι και αυτό..

[marg_ed]

Καλημερα Νασια και σ'ευχαριστω για τα καλα σου λογια.Ξερεις φτανεις σε μια ηλικια αλλα ποτε δεν σου περναει το συνδρομο -μηπως εχω κανει κατι λαθος-δυστυχως.Περαστικα για τον μικρο,προσπαθησε να μην αγχωνεσαι πολυ οσο αυτο ειναι εφικτο βεβαια.Ποιος μιλαει βεβαια,που εγω ακομα και τωρα που ειναι μεγαλοι και οι δυο αν ανεβασουν κανενα πυρετο μενω διπλα τους στο δωματιο και κοιμαμαι στην ακρη του κρεββατιου.Τελως παντων.
Οσο για την ηλικια που λες θελω να σου πω οτι εγω επειδη παντρευτηκα και μικρη -21-και με καποιες οικονομικες δυσκολιες, τα πρωτα χρονια απλα περνουσαν μεγαλωνοντας τα παιδια και δουλευοντας καπου εποχιακα γιατι ειχα προβλημα.Δεν υπηρχε κανενας να τα προσεξει.Ετσι για 10 χρονια περιπου δουλευα τα καλοκαιρια και το χειμωνα ημουν σπιτι.Παντα ειχα βεβαια μια ανησυχια γενικοτερα με σκεψεις του τυπου ποια ειμαι που παω και αλλα τετοια.Αλλα δεν ηξερα τι να κανω η απο που να ξεκινησω.Ειμαι και χαμηλων τονων ανθρωπος δεν ηξερα τι ηθελα αλλα ηξερα πολυ καλα οτι ηθελα να αλλαξω.Ηξερα οτι αυτο που εβλεπα στον καθρεφτη δεν ημουν εγω.Που ημουν ομως;Με τα χρονια ειχα μεταβληθει σε μια γυναικα που ο ρολος της στο σπιτι ηταν διακοσμητικος,σαν τα επιπλα ενα πραγμα.Ημουν εκει για να ειμαι.Χωρις απαιτησεις χωρις ενδιαφεροντα χωρις να ακουγομαι και να φαινομαι.Και επειδη κλεινομαι και πολυ στον εαυτο μου απο μικρη το ειχα ,περνουσαν οι μερες χωρις να ενοχλω κανεναν.Ημουν εκει σαν αορατη πηγη καθαρων ρουχων ,τακτοποιημενου σπιτιου και φαγητου.Μεσα μου ομως ηξερα οτι δεν ειμαι καλα γιατι αν ημουν 1 θα το ηξερα γιατι θα ενιωθα καλα ενω εγω δεν ενιωθα ,και 2 δεν θα ειχα αυτα τα απιστευτα επεισοδια βουλιμιας που ειχα και που προφανως κατι θελανε να μου πουνε.
Τελικα καποια σειρα γεγονοτων,που θεωρω οτι δεν ηταν τυχαια,γιατι ολα για καποιο λογο συμβαινουν με εφερε αντιμετωπη με τον ιδιο μου τον εαυτο.Αν ηθελα κατι τωρα θα εβγαινα να το διεκδικησω.Ξαφνικα ταραξα τα νερα ,το εβλεπα στα ματια τους την απορια αλλα δεν με ενοιαζε πια.Εγω επρεπε να βρω την Μαρια που ειχα χασει.Εξυπηρετουσα πολυ κοσμο σαν καημενουλα Μαρια ,που δεν διεκδικουσε ποτε τιποτα ουτε καν καλυτερη συμπεριφορα.Το αυτονοητο δηλαδη.
Ετσι μεσα σε αυτον τον ανεμο τον επαναστατικο που φυσουσε,εβγαλα διπλωμα οδηγησης στα 34,και αυτο για μενα ειναι θαυμα αν σκεφτεις οτι μια <<φιλη >> μου παλιοτερα οταν συζητησουσα για διπλωμα μου ελεγε -σιγα μη βγαλεις εσυ ποτε διπλωμα,εσυ φοβασαι και τη σκια σου.-και το θλιβερο δεν ειναι αυτη που το ελεγε ,ειναι εγω ,που συμφωνουσα.
Παρεπιπτοντως εγω οδηγαω εδω και τεσσερα χρονια και αυτη δεν εβγαλε ποτε διπλωμα.Ασχετο βεβαια γιατι εγω δεν θα εμπαινα σ'αυτη τη διαδικασια να της πω κατι φαρμακερο.Ουτε θεωρω το διπλωμα κατι καταπληκτικο απλως για τον χαρακτηρα μου ηταν εξωπραγματικο.Ας πουμε οτι κανεις δεν το περιμενε απο μενα.
Το επομενο βημα ηταν να σπουδασω που ηταν για μενα ονειρο ζωης.Παντα το ειχα στο νου μου και τελικα μου προεκυψε με μια σχολη που ηταν κοντα στο αντικειμενο αυτης της εποχιακης δουλειας που εκανα και μου αρεσε και παρα πολυ.
Ετσι στα 35 με παιδι στην τριτη γυμνασιου και ενα αλλο στην δευτερα δημοτικου καθησα ξανα στα θρανια.Ξετρελλαθηκα ευχαριστως το ξαναεκανα χωρις δευτερη σκεψη.Αναβαθμισα την δουλεια μου παιρνω καλυτερα λεφτα,δεν εχω μαθει βεβαια να διεκδικω καποια πραγματα που μου αξιζουν λογω χαρακτηρα ,αλλα μαθαινω.Νομιζω οτι εχω πολυ δρομο μπροστα μου παρολο που μπορει να σου φαινεται τρελλο λογω της ηλικιας μου,αλλα εγω πιστευω οτι η ηλικια ειναι μεσα μας τελικα και λιγο εχει να κανει με αυτο που γραφει στην ταυτοτητα.
Βεβαια μεσα σ'αυτο τον δρομο εχασα καποια ατομα.Αλλοι με θεωρησαν γραφικη.Βλεπεις δεν μενω και σε καμμια μεγαλουπολη.Εδω ειναι σχεδον χωριο.
ομως εκανα καινουριους φιλους ,διεκδικησα καλυτερη συμπεριφορα.Αλλαξα εμφανιση.Εμεις αλλαζουμε και αλλαζουν και οι αλλοι.Ποτε δεν ειναι αργα για τιποτα.Επρεπε να πλησιασω τα 40 για να μαθω τι εναι υπολογιστης για να προσπαθησω να παρω το Lower-δεν το πηρα-θελω να δωσω για το zertifikat αυτο ισως το παρω.Δεν με νοιαζει τι μπορει να λενε,Εμενα με νοιαζει τι λεω εγω.Και εγω λεω οτι οφειλω στον εαυτο μου,να μη σταματαω ποτε να θελω να βελτιωνομαι σαν ανθρωπος ,να δινω το καλο παραδειγμα στα παιδια μου ,και να προσπαθησω να μην μπαινω σε κλισε οπως ηλικια κ.α.που θα ειναι τροχοπεδη για τα σχεδια μου.
Βεβαια εχω πολυ δρομο ακομα συναισθηματικα γιατι χρονια μιζεριας δεν σβηνουν ευκολα απο το dna σου.Αλλα το παλευω με διαφορους τροπους και οπως μπορω.Να ξερεις οτι με βοηθησαν πολυ οι συνεδριες αυτογνωσιας που εκανα σε κατι προγραμματα που βρηκα.
Δεν ξερω αν σε βοηθησε καθολου το παραδειγμα μου,ελπιζω να εισαι καλα και να ξερεις οτι ολα ειναι στο μυαλο μας και οτι ολα αλλαζουν.Να κανεις θετικες σκεψεις οσο μπορεις και ν'αγαπας τον εαυτο σου.Ελπιζω να τα ξαναπουμε συντομα.

[nassia]

Μαρία ευχαριστώ πάρα πολύ...Τρομάζω με το πόσο μοιάζουμε :-) Είχα ένα περίεργο σαββατοκύριακο αλλά ήρεμο παρόλα αυτά.Για να είμαι ειλικρινής το παράδειγμά σου μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω..
Ευχαριστώ..

[marg_ed]

Και γω σ'ευχαριστω για τα καλα σου λογια.Τωρα δεν εχω πολυ χρονο γιατι ελειπα 4 μερες και γινεται λιγο χαμος στο σπιτι αφου το αφησα στο ελεος ενος 17χρονου ενος 11χρονου και μιας γιαγιας γυρω στα 70 ( πεθερα ).Να εισαι καλα,να προσπαθησεις να κρατησεις την ηρεμια σου κανοντας θετικες σκεψεις και θα τα ξαναπουμε.Αν χρειαζεσαι οτιδηποτε να πεις ,
η να με ρωτησεις μη διστασεις.

[nassia]

Μαρία;Τι κάνεις;Πως είσαι; Παλι χάλια είμαι Μαράκι....Η ζωή μου είναι άστα να πάνε. Έχω φτάσει και σε ένα σημείο να μην μπορώ πια να ελέγξω τα νεύρα μου...Τι κακό και αυτο;
Σε απόγνωση είμαι πάλι.Βαρέθηκα να προσπαθώ να κάνω τους άλλους να καταλάβουνε.Κουράστηκα..

[marg_ed]

Μετα απο μια μεγαλη περιοδο νιρβανας που περασα,με αρκετες ασκησεις ηρεμιας απο μερους μου,νιωθω να ξανακυλαω.Δεν ξερω τι μου συμβαινει ακριβως.Η μαλλον ξερω.Ειμαι σε ενα μεταβατικο σταδιο που απλα πρεπει να περιμενω,χωρις να μπορω να επεμβω.Και κοντευω να τρελλαθω απο το αγχος.Περναω και μια περιεργη συναισθηματικη κατασταση που δεν ξερω πως να την προσδιορισω γιατι πραγματικα δεν εχει ονομα και ειμαι απλα για τα βουνα.Ξερω οτι δεν καταλαβες τιποτα απο τις ασυναρτησιες που γραφω ομως τι να σου πρωτο εξηγησω ακριβως;
Οτι πλησιαζοντας τα 40 νομιζω οτι οι διαφορες που εχω απο τοτε που ημουν 18 ειναι μηδαμινες;Οτι εχω την αισθηση οτι δεν με αφορα τιποτα απο αυτα που συμβαινουν τριγυρω μου ,και ειναι σα να τα παρακολουθω σε ταινια;Οτι,οταν λεω οτι ο γυιος μου ειναι 17 χρονων νομιζω οτι μιλαω για καποια αλλη;
Οτι θελω να φυγω να κανω τον γυρο του κοσμου χωρις να νιωθω οτι εχω τις χιλιες μυριες υποχρεωσεις πισω μου.
Οτι δεν θελω να ξαναδω,απλυτα ασιδερωτα ρουχα και λερωμενα πιατα.
Οτι θελω ολη μερα να καθομαι και να μην κανω τιποτα η να κανω μονο πραγματα που με ευχαριστουν χωρις να με κυνηγανε οι ενοχες οτι εχω αποτυχει ως νοικοκυρα.
Και το περιεργο ειναι οτι δεν με νοιαζει κιολας.
Οτι,πιο πολυ μιλαω με τον εαυτο μου παρα με τον κοσμο γυρω μου.
Τελικα δεν μπορω να καταλαβω,με χει πιασει η πανσεληνος,ή ειμαι απλα για δεσιμο;

[nassia]

Originally posted by marg
Καλημερα Νασια και σ'ευχαριστω για τα καλα σου λογια.Ξερεις φτανεις σε μια ηλικια αλλα ποτε δεν σου περναει το συνδρομο -μηπως εχω κανει κατι λαθος-δυστυχως.Περαστικα για τον μικρο,προσπαθησε να μην αγχωνεσαι πολυ οσο αυτο ειναι εφικτο βεβαια.Ποιος μιλαει βεβαια,που εγω ακομα και τωρα που ειναι μεγαλοι και οι δυο αν ανεβασουν κανενα πυρετο μενω διπλα τους στο δωματιο και κοιμαμαι στην ακρη του κρεββατιου.Τελως παντων.
Οσο για την ηλικια που λες θελω να σου πω οτι εγω επειδη παντρευτηκα και μικρη -21-και με καποιες οικονομικες δυσκολιες, τα πρωτα χρονια απλα περνουσαν μεγαλωνοντας τα παιδια και δουλευοντας καπου εποχιακα γιατι ειχα προβλημα.Δεν υπηρχε κανενας να τα προσεξει.Ετσι για 10 χρονια περιπου δουλευα τα καλοκαιρια και το χειμωνα ημουν σπιτι.Παντα ειχα βεβαια μια ανησυχια γενικοτερα με σκεψεις του τυπου ποια ειμαι που παω και αλλα τετοια.Αλλα δεν ηξερα τι να κανω η απο που να ξεκινησω.Ειμαι και χαμηλων τονων ανθρωπος δεν ηξερα τι ηθελα αλλα ηξερα πολυ καλα οτι ηθελα να αλλαξω.Ηξερα οτι αυτο που εβλεπα στον καθρεφτη δεν ημουν εγω.Που ημουν ομως;Με τα χρονια ειχα μεταβληθει σε μια γυναικα που ο ρολος της στο σπιτι ηταν διακοσμητικος,σαν τα επιπλα ενα πραγμα.Ημουν εκει για να ειμαι.Χωρις απαιτησεις χωρις ενδιαφεροντα χωρις να ακουγομαι και να φαινομαι.Και επειδη κλεινομαι και πολυ στον εαυτο μου απο μικρη το ειχα ,περνουσαν οι μερες χωρις να ενοχλω κανεναν.Ημουν εκει σαν αορατη πηγη καθαρων ρουχων ,τακτοποιημενου σπιτιου και φαγητου.Μεσα μου ομως ηξερα οτι δεν ειμαι καλα γιατι αν ημουν 1 θα το ηξερα γιατι θα ενιωθα καλα ενω εγω δεν ενιωθα ,και 2 δεν θα ειχα αυτα τα απιστευτα επεισοδια βουλιμιας που ειχα και που προφανως κατι θελανε να μου πουνε.
Τελικα καποια σειρα γεγονοτων,που θεωρω οτι δεν ηταν τυχαια,γιατι ολα για καποιο λογο συμβαινουν με εφερε αντιμετωπη με τον ιδιο μου τον εαυτο.Αν ηθελα κατι τωρα θα εβγαινα να το διεκδικησω.Ξαφνικα ταραξα τα νερα ,το εβλεπα στα ματια τους την απορια αλλα δεν με ενοιαζε πια.Εγω επρεπε να βρω την Μαρια που ειχα χασει.Εξυπηρετουσα πολυ κοσμο σαν καημενουλα Μαρια ,που δεν διεκδικουσε ποτε τιποτα ουτε καν καλυτερη συμπεριφορα.Το αυτονοητο δηλαδη.
Ετσι μεσα σε αυτον τον ανεμο τον επαναστατικο που φυσουσε,εβγαλα διπλωμα οδηγησης στα 34,και αυτο για μενα ειναι θαυμα αν σκεφτεις οτι μια <<φιλη >> μου παλιοτερα οταν συζητησουσα για διπλωμα μου ελεγε -σιγα μη βγαλεις εσυ ποτε διπλωμα,εσυ φοβασαι και τη σκια σου.-και το θλιβερο δεν ειναι αυτη που το ελεγε ,ειναι εγω ,που συμφωνουσα.
Παρεπιπτοντως εγω οδηγαω εδω και τεσσερα χρονια και αυτη δεν εβγαλε ποτε διπλωμα.Ασχετο βεβαια γιατι εγω δεν θα εμπαινα σ'αυτη τη διαδικασια να της πω κατι φαρμακερο.Ουτε θεωρω το διπλωμα κατι καταπληκτικο απλως για τον χαρακτηρα μου ηταν εξωπραγματικο.Ας πουμε οτι κανεις δεν το περιμενε απο μενα.
Το επομενο βημα ηταν να σπουδασω που ηταν για μενα ονειρο ζωης.Παντα το ειχα στο νου μου και τελικα μου προεκυψε με μια σχολη που ηταν κοντα στο αντικειμενο αυτης της εποχιακης δουλειας που εκανα και μου αρεσε και παρα πολυ.
Ετσι στα 35 με παιδι στην τριτη γυμνασιου και ενα αλλο στην δευτερα δημοτικου καθησα ξανα στα θρανια.Ξετρελλαθηκα ευχαριστως το ξαναεκανα χωρις δευτερη σκεψη.Αναβαθμισα την δουλεια μου παιρνω καλυτερα λεφτα,δεν εχω μαθει βεβαια να διεκδικω καποια πραγματα που μου αξιζουν λογω χαρακτηρα ,αλλα μαθαινω.Νομιζω οτι εχω πολυ δρομο μπροστα μου παρολο που μπορει να σου φαινεται τρελλο λογω της ηλικιας μου,αλλα εγω πιστευω οτι η ηλικια ειναι μεσα μας τελικα και λιγο εχει να κανει με αυτο που γραφει στην ταυτοτητα.
Βεβαια μεσα σ'αυτο τον δρομο εχασα καποια ατομα.Αλλοι με θεωρησαν γραφικη.Βλεπεις δεν μενω και σε καμμια μεγαλουπολη.Εδω ειναι σχεδον χωριο.
ομως εκανα καινουριους φιλους ,διεκδικησα καλυτερη συμπεριφορα.Αλλαξα εμφανιση.Εμεις αλλαζουμε και αλλαζουν και οι αλλοι.Ποτε δεν ειναι αργα για τιποτα.Επρεπε να πλησιασω τα 40 για να μαθω τι εναι υπολογιστης για να προσπαθησω να παρω το Lower-δεν το πηρα-θελω να δωσω για το zertifikat αυτο ισως το παρω.Δεν με νοιαζει τι μπορει να λενε,Εμενα με νοιαζει τι λεω εγω.Και εγω λεω οτι οφειλω στον εαυτο μου,να μη σταματαω ποτε να θελω να βελτιωνομαι σαν ανθρωπος ,να δινω το καλο παραδειγμα στα παιδια μου ,και να προσπαθησω να μην μπαινω σε κλισε οπως ηλικια κ.α.που θα ειναι τροχοπεδη για τα σχεδια μου.
Βεβαια εχω πολυ δρομο ακομα συναισθηματικα γιατι χρονια μιζεριας δεν σβηνουν ευκολα απο το dna σου.Αλλα το παλευω με διαφορους τροπους και οπως μπορω.Να ξερεις οτι με βοηθησαν πολυ οι συνεδριες αυτογνωσιας που εκανα σε κατι προγραμματα που βρηκα.
Δεν ξερω αν σε βοηθησε καθολου το παραδειγμα μου,ελπιζω να εισαι καλα και να ξερεις οτι ολα ειναι στο μυαλο μας και οτι ολα αλλαζουν.Να κανεις θετικες σκεψεις οσο μπορεις και ν'αγαπας τον εαυτο σου.Ελπιζω να τα ξαναπουμε συντομα.

Αυτό είναι από τα μηνύματα που με βοηθήσανε και με βοηθάνε πάρα πάρα πολύ.Έπιασα το εαυτό μου όταν αμφιβάλλω για αυτό που πάω να κάνω να διαβάζω το μήνυμά σου Μαρία για να πάρω θάρρος. Φοβάμαι ότι αυτό που θέλω να κάνω είναι εγωιστικό. Φοβάμαι μήπως οι δικές μου επιθυμίες με κάνουνε μη καλή μάνα.Δεν είναι εγωιστικό να βάζω τις δικές μου επιθυμίες πάνω το παιδί μου;Γιατί ουσιαστικά αν υλοποιήσω τις σκέψεις μου και φύγουμε όλοι μαζί για το προορισμό που πρέπει να πάω για να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου, δεν βάζω εμένα πάνω από το παιδί;Ο άντρας μου λέει όχι, αλλά εγώ γιατί το νιώθω τόσο λάθος μερικές φορές;

[marg_ed]

Αν αυτο που πας να κανεις ειναι για να βελτιωσεις κατι στον εαυτο σου,φυσικα και δεν ειναι λαθος.Πιστευε στον εαυτο σου και να θυμασαι οτι δεν μπορεις να εισαι καλα με τους αλλους αν πρωτα δεν εισαι καλα με σενα.
Το παιδι θα ειναι καλα αν εισαι εσυ καλα.Και εσυ θα εισαι καλα θαβοντας ονειρα κι επιθυμιες;
Μακαρι εκει που πας να εχεις προσβαση σε internet για νατα λεμε ποτε ποτε.
Να αγαπας τον εαυτο σου και να τον στηριζεις.Καλη τυχη σε οποιον δρομο διαλεξες.

[mady_ed]

nassia με την ιστορια σου βοηθησες και εμενα και εγω εχω χασει τον πατερα μου.εχω ενα γιο 12 μηνων εναν αντρα που με λατρευει και μου εχουν μεινει 11 κιλα απο την εγκυμοσυνη και αποφασισα να τα χασω σωστα χωρις να κανω εμετους.θελω να παλεψω για το παιδι μου και τον αντρα μου δεν φταινε να με βλεπουν να με πιανει καταθλιψη και να μου ερχεται να κλαιω και ολα αυτα για 11 κιλα!!!!!!ειναι χαζο και θα το παλεψω.βουρκωσα οταν διαβασα την ιστορια σου, να εισαι καλα μου ανοιξες τα ματια να το παλεψω σε ευχαριστω