ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ!!!
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 25
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Posts
    253

    ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ!!!

    Αυτές τις μέρες βρίσκομαι στη χειρότερη φάση που έχω περάσει όσο καιρό παλεύω με διατροφικές διαταραχές. Έχω πια εξαντληθεί από τις προσπάθειες να αποβάλω το φαγητό ύστερα από κάθε βουλιμικό επεισόδιο, με αποτέλεσμα να πάρω 4 κιλά. Ξέρω ότι δεν είναι τρομαχτικός ο αριθμός, όμως πιο πολύ με στεναχωρεί ο τρόπος με τον οποίο τα πήρα και όχι τόσο το ότι έχω παχύνει. Από την άλλη, τα βουλιμικά επεισόδια έχουν αυξηθεί δραματικά, φτάνοντας μέχρι και τα τρία τη βδομάδα, κάνοντάς με να αισθάνομαι ακόμα μεγαλύτερη αηδία και ντροπή για τον εαυτό μου. Ψυχολογικά είμαι χάλια, πλησιάζω τα όρια της κατάθλιψης. Δε θέλω να βγαίνω έξω, μέχρι και στη δουλειά ζητάω συνέχει άδεια χωρίς λόγο, γιατί απλά αισθάνομαι ότι η ψυχολογική μου κατάσταση αντικατοπτρίζεται στην εμφάνισή μου και όλοι μπορούν να καταλάβουν ότι είμαι χάλια. Η μόνη λύση που μου φαίνεται ελκυστική είναι να φύγω μακριά. Να παρατήσω τη δουλειά, να παρατήσω την οικογένειά μου, με την οποία οι σχέσεις μου τελευταία είναι σε άθλια κατάσταση, και να πάω να μείνω μακριά από όλα και από όλους. Θα μου πείτε, η φυγή δεν είναι λύση, αλλά έχω απελπιστεί και τρέμω στην ιδέα ότι το πρόβλημά μου θα συνεχιστεί ή-ακόμα χειρότερα- θα χειροτερέψει. Δεν μπορώ να περιμένω άλλο, θέλω μία ΛΥΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!!!

  2. #2
    Junior Member
    Join Date
    May 2006
    Posts
    22
    smoke08 είσαι χάλια και το καταλαβαίνω απόλυτα (πραγματικά απόλυτα)και εγώ στην ίδια φάση 3 βουλιμικά και βάλε την βδομάδα μερικές φορές και δυο συνεχόμενες μέρες αλλά δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω ούτε να κάνουμε επιπόλαιες κινήσεις.Εγώ σήμερα παρατρίχα να χωρίσω το αγόρι μου που είμαι τρελα ερωτευμένη μαζί του γιατί μετά απο ένα βουλιμικό και πάνω στην κρίση μου τον θεώρησα υπεύθυνο χωρίς να μου έχει δώσει αφορμή για τίποτα και ο καημένος πάντα προσπαθεί να με κάνει ευτυχισμένη και όταν είμαι μαζί του είμαι πραγματικά καλά και δεν σκέφτομαι το φαγητο αλλα πάνω στα νεύρα μας ολοι αναζητούμε υπευθηνους και τα βάζουμε με άτομα που μας είναι πιο οικεία γιατί αθελά τους η όχι είναι μέρος του προβλήματος... anyway το έχω ξανααναφέρει και εγώ οτι μια λύση θα ήταν να μεινω μόνη και να νίωσω ανεξάρητη αλλά λόγο σπουδών δεν μπορώ να το πραγματοποιήσω αλλά το θέλω πραγματικά και σε κάποια χρονια ελπίζω να το καταφέρω εάν όντως και εσύ το θέλεις πραγματικά και μπορέις να το κάνεις γιατί όχι;;;μην κάνεις τεράστιες αλλαγές ξεκίνησε απο μικρά πράγματα βρες τι σε ενοχλεί περισσότερο και αλλαξέ το σε ενοχλεί η δουλειά σου ,εαν δεν έχεις οικονομικό προβλημά,ψάξε για άλλη ,μένεις με τους γονοις σου και δεν σου αρέσει ;;δικά σου λεφτα έχεις πιάσε ενα σπίτι μόνη σου...όμως σκέψου καλά μήπως η φυγή είναι απλά μια σκέψη απελπισίας και όχι μια συνιδειτοποιημένη απόφαση;;και φυσικά είμαι απόλυτα σίγουρη οτι δεν θα είναι η λύση για το το πρόβλημα ίσως όμως να βοηθήσει.Το πρόβλημα θα λυθεί όταν πιστέψεις μέσα σου ότι δεν υπάρχει πόβλημα,όταν δεν ξυπνάς το πρωί λέγοντας:¨¨ωραία δεν έχω φάει(πολύ) εδώ και 5 μέρες¨¨τότε θα είσαι καλά τώρα το πως θα γίνει αυτό μακάρι να το ήξερα αλλά αξίζει η προσπάθεια έστω και αν κάνει χρόνια να έρθει η λύση σίγουρα θα έρθει όλα εχουν την αρχή και το τέλος...

  3. #3
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2007
    Posts
    1
    SMOKE08 καλημεραα , επειδη εχω περασει κι εγω απο την θεση σου , με μεγαλη επιτυχια θα ελεγα γιατι επεσα σε 1 χρονο καταθλιψη και εγινα 160 κιλα , εχω να σου δωσω μια μικρη συμβουλη ...
    ΜΗΝ ΠΙΕΖΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ , ΣΚΕΨΟΥ ΠΩΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΚΙΛΑ ,ΑΡΑ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ ΝΑ ΠΙΕΖΕΣΕ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΝΑΣ , ΦΑΕ Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΗΡΕΜΑ ΚΑΙ ΧΑΛΑΡΑ , ΧΩΡΙΣ ΑΓΧΟΣ .... ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΠΑΡΕ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΔΕΙΣ ΕΝΑΝ ΨΥΧΟΛΟΓΟ , Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΟς ΕΝΩ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ .. ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΟΣ ΟΤΑΝ ΠΑΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΟ ΓΙΑΤΡΟ ... ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ , ΜΑΛΛΟΝ ΣΥΝΗΔΙΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ . ΠΗΓΕΝΕ ΚΑΙ ΜΗΛΑ ΚΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΥΡΑΝΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ Η ΣΗΖΗΤΗΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ....

    ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2006
    Posts
    387
    καλησπερα.και εγω χαλια ειμαι.θελω να χασω τα 20 κιλα που εχω παρει εδω και τωρα και τελικα καταληγω να κανω ακροτητες..κλαιω απαρηγορητη οταν σκεφτομαι οτι απο εκει που ημουν τοσο αδυνατη, ειμαι πια παχουλη..ελεος...δεν μπορω να το συνηδητοποιησω με τιποτα..ολη μου η ζωη ειναι τα κιλα..παω απο την μια διαιτα στην αλλη μην ξεροντας τι πραγματικα ειναι το σωστο..μαλιστα ετσι πηρα και ολα τα κιλα...και ακομα μυαλο δεν εχω βαλει...φοβαμαι...παντα θα μαι μια βουλιμικη?? κουραστηκα..φτανουν πολλες στιγμες που λεω και το πιστευω μαλιστα οτι θελω να πεθανω...τι να την κανω την ζωη μου οταν συνεχεια σκεφτομαι αυτο το πραγμα...δεν αντεχω αλλο πια...

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2006
    Location
    Distant skies...
    Posts
    1,226
    Kαλησπέρα.Μια απ' τα ίδια και απο εδώ.Θέλω να εξαφανιστώ αυτές τις μέρες.Να μη βλέπω κανέναν.Κι εδώ που βρίσκομαι δε γίνεται,μιας και η καρναβαλοΠάτρα έχει μαζέψει πολύ κόσμο για το καρναβάλι και όπου και να πας βλέπεις ανθρώπους.
    Μόνο η δουλειά μου με παρηγορεί και μου δίνει ενέργεια,αλλιώς...

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Posts
    253
    salomh, πηγαίνω σε ψυχολόγο εδώ και 2 μήνες και έχω κάνει μία μικρή πρόοδο ως προς τα βουλιμικά επεισόδια, αλλά η ψυχολογία μου για κάποιον ανεξήγητο λόγο έχει πέσει κατακόρυφα. free και kleanthis, τελικά το πρόβλημα δεν είναι η εικόνα που έχουμε για το σώμα μας, αλλά ότι είμαστε τόσο απογοητευμένοι από τη ζωή μας που στρεφόμαστε σε κάτι που, τουλάχιστον, μπορούμε να αλλάξουμε μόνοι μας. Ξέρω ότι αν χάσω 2-3 κιλά δε θα αλλάξει η κατάσταση στην οικογένειά μου, δε θα πιέζομαι λιγότερο στη δουλειά, δε θα αποκτήσω περισσότερα λεφτά, αρκετά να νοικιάσω δικό μου σπίτι, δε θα επιστρέψει η κολλητή μου, που "έχασα" πριν 2 χρόνια...Όμως το μόνο που μπορώ να ελέγξω (λέμε τώρα) είναι το βάρος μου, γι'αυτό τώρα που η κατάσταση έχει ξεφύγει έχω πέσει σε μαύρη μελαγχολία.Δεν ξέρω τι να κάνω, το αγόρι μου μου λέει συνέχεια "προσπάθησε, μην παραιτείσαι", αλλά εγώ δεν ξέρω πώς ακριβώς να προσπαθήσω, δεν ξέρω τι χρειάζομαι.Να πάρω χάπια; Να φύγω από το σπίτι μήπως και ξεχάσω τα προβλήματά μου; Να συνεχίσω να κάνω δίαιτα μήπως και χάσω τίποτα και φτιάξει η διάθεσή μου; Τι;

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2006
    Posts
    387
    καλησπερα...σημερα εχω γενεθλια..κανονικα θα επρεπε να ημουν πολυ χαρουμενη αυτη την ημερα..δεν ειμαι ομως..καθε φορα εδω και 3 χρονια λεω οτι θα ειναι η τελευταια φορα που ειμαι χαλια...σαν να δινω μια αβεβαιη υποσχεση στον εαυτο μου ισα-ισα για να νιωσω καλα μερικα δευτερολεπτα...α, οχι καλα, καλυτερα...απλα καλυτερα..καλα εχω ξεχασει πως ειμαι...εδω και πολυ καιρο τωρα πια...αγανακτω με τον εαυτο μου γιατι ειμαι πολυ αχαριστη..παντα ελεγα οτι θα αλλαζε η ζωη μου αν ημουν αδυνατη..τα καταφερα πριν 1,5 χρονο..εγινα αυτο που παντα ηθελα! αδυνατη και μαλιστα πολυ αδυνατη..εγινα αδυνατη για να κλαιω παλι καθε μερα...φοβουμενη μην παχυνω και χασω αυτη τν ΤΡΟΜΕΡΗ κατακτηση...ναι και ομως..την εβλεπα σαν απο τις τρομεροτερες κατακτησεις μου...πιο σημαντικη και απο την εισοδο μου στην σχολη της αρεσκειας μου...τοσο σημαντικη..τελικα το εχασα..πηρα 20 κιλα..και με μισω..πολυ περισσοτερο απο πριν...παντα με μισουσα χωρις λογο..ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΓΥΡΩ ΜΟΥ..γιατι ειμαι ετσι?? γιατι?...αναπαντητο ερωτημα εδω και πολυ καιρο,..ισως για οσο θυμαμαι τον εαυτο μου τελικα...για οσο ξερω τον εαυτο μου....μπορει να μην τον ξερω καν...ειχα συνατησει μια κοπελα αναπηρη και ειχαμε πιασει μια συζητηση και θυμαμαι μου ειχε πει:" κοριτσακι μου την ζωη πρεπει να την χαιρεσαι, ειναι δωρο...το σημαντικοτερο δωρο και πρεπει να το εκτιμαμε..ειναι κατι σαν εισιτηριο πολυτελειας..να χαιρεσαι το καθε δευτερολεπτο με ολες σου τις αισθησεις.."..αυτα τα λογοια δεν μου εχουν φυγει ποτε απο το μυαλο!ποτε! γιαυτο σας λεω οτι ειμαι αχαριστη...αυτη η κοπελα εκ των πραγματων δεν μπορουσε να χαρει την ζωη,,,και ομως ηταν χ;αμογελαστη, συνεχεια...αγαπουσε την ζωη και το εδειχνε...εκτιμουσε αυτο που ειχε ας ηταν και λιγο...μακαρι να μπορουσα να δω την ζωη με αυτο το ματι...μακαρι...ολα θα ηταν τελειως διαφορετικα...θα ταν ολα τοσο σημνατικα..αλλα ας μην μιλαω αλλο υποθετικα...δεν υπαρχει λογος..υπαρχουν 2 λυσεις πια...ή συμβιβαζομαι και ζω με την βουλιμια μου ή κανω κατι γιαυτο...αρχιζω να παιρνω την ζωη στα χερια μου..ειναι δυσκολο, το ξερω , το βιωνω καθημερινα αλλα θελω ναρχισω να ελπιζω πια..κουραστηκα οπως ολες μας..ναι, θελω να χασω τα κιλα που χω παρει αλλα να τα χασω και να το χαρω, οχι να κλαιω παλι..βαρεθηκα να κλαιω..κουραστηκα πολυ...και ντρεπομαι γιατι δεν εκτιμαω τιποτα..τεσπα, μην σας κουρασς αλλο..δεν ξερω αν θα πρεπει να μου ευχηθω χρονια πολλα ή χρονια καλα ή και τα δυο...θα προτιμουσα το"χρονια καλα"..και τι δεν θα δινα να ξανανιωσω καλα..σας χαιρετω...ευτυχως που εχω και σας!

  8. #8
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2007
    Posts
    4
    το γεγονος οτι αδυνατισες και δεν ησουν ευτυχισμενη ενω ειχες θεσει αυτο ως σκοπο εμενα μου δειχνει πως τελικα δεν ηταν αυτο που πραγματικα ηθελες..αρα η ευτυχια η δικη σου οπως και ολων εδω δεν βρισκεται επανω στη ζυγαρια.ισως λοιπον να μην ειναι και ολα τελεια γυρω σου.αποψε μην υποσχεθεις τιποτα στον εαυτο σου!κανε του ενα δωρο εκπληξη και φαε λιγο απο την τουρτα των γενεθλιων σου!
    κανε του ενα δωρο να αντισταθεις και ολα θα ερθουν αργα..
    ακομη και ενα επισοδειο δε θα φερει την καταστροφη ωστε να σε βαλει ξανα απο κατω.
    καρδια μου χρονια σου πολλα..υγιη οπως αυτα που θελεις..!!!

    -------------------------------------------------------------------------------
    θα 'ρθει ο καιρος που θα σπασω την πορτα και η καρδια μου στο φως θα χειμηξει..

  9. #9
    Junior Member
    Join Date
    May 2006
    Posts
    22
    Και εγώ free έχω τα γενεθλιά μου σήμερα και απο διάθεση ουδέτερη ούτε κρύο ούτε ζέστη.Δύο μέρες τώρα είμαι καλά αλλά ακόμα ανησυχώ για το αύριο...αλλά προσπαθώ να μην σκέφτομαι.το βράδυ θα βγώ να διασκεδάσω όσο μπορώ με λίγους αλλά καλούς φίλους θέλω να είμαι αισιόδοξη θέλω όσο μπορώ να απολάυσω την ζωή έστω και αν η απόλαυση αυτή είναι προς το παρόν είναι μισή...θέλω να ξεχάσω την βουλιμία και πιστεύω οτι μετά θα με ξεχάσει και αυτή!!!
    Υ.Γ οσο για την τούρτα: ούτε κεράκια δεν έσβησα για να μην μπώ στον πειρασμό αλλά δεν πειράζει...

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Posts
    253
    free και sofia χρόνια σας πολλά!!! Χρόνια πολλά και καλά και στις δυο σας. Ξέρω ότι είμαι το τελευταίο άτομο που έχει δικαίωμα να σας το πει, αλλά η ζωή όντως είναι ωραία και το ότι γεννηθήκαμε είναι το καλύτερο δώρο που μας έχει δοθεί. Προσπαθήστε να σκεφτείτε ότι αυτό που περνάτε είναι απλά μία φάση που έχει σκοπό να σας αλλάξει και να σας κάνει πιο ώριμους ανθρώπους. Και όταν περάσει, θα μπορείτε να χαρείτε τη ζωή ακόμα περισσότερο απ'ό,τι σε σχέση με πριν. Και τα κιλά θα χάσετε, αλλά αυτή τη φορά θα είστε πραγματικά ευτυχισμένες. Είμαι σίγουρη γι΄αυτό, δε θα είστε βουλιμικές για πάντα! Απλά μην παραιτείστε, συνεχίστε να προσπαθείτε και να ελπίζετε για να τη διώξετε μία ώρα νωρίτερα!

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2006
    Location
    Distant skies...
    Posts
    1,226
    Να ευχηθώ κι εγώ χρόνια πολλά και υγιή!
    Να έχετε δύναμη,υπομονή και θέληση να φροντίζετε τον εαυτό σας και να μην εξαρτάστε από κανέναν.

    Κι επειδή πλησιάζουν και τα δικά μου γενέθλια ,σε λίγο καιρό,μακάρι, κάποια στιγμή, να μαζευτούμε όλοι μαζί, να σβήσουμε μια τούρτα νίκης κατά όλων αυτών που μας βασανίζουν.Να κάνουμε κι ένα θεαματικό παρτάκι,να ντυθώ και κλόουν, να σας κάνω κανά κολπάκι της δουλειάς! :) :) :)

    Χρόνια πολλά και συναισθηματικά!

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2006
    Posts
    387
    παιδια ευχαριστω παρα πολυ..μου δινετε πολυ δυναμη! εσβησα τα κερακια μου και εφαγα 2 κουταλιτσες τουρτα! δεν χρειαστηκε παραπανω, ηταν αρκετο για να ικανοποιηθει ο ουρανισκος μου!! χεχε!!.......ειστε ολοι πολυ καλοι..μακαρι να γινει αυτο που λεει ο κλεανθης, να βρεθουμε καποια στιγμη ολοι μαζι και να σβησουμε τα κερακια της νικης μας! θα ταν η ωραιοτερη στιγμη της ζωης μου ή μαλλον της ζωης μας!.....ας παλεψουμε ολοι μαζι και ας υποσχεθουμε οτι θα τα καταφερουμε! ειναι θεμα καθαρης θελησης!.....σοφια μου χρονια μας καλα!!!!....φιλακιαααα!!!!!......

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2006
    Posts
    387
    καλησπερα!...πανω εκει που λεω πως ειμαι καλα, κατι γινεται παντα, οχι κατι συγεκριμενο, και ξανακυλαω...σημερα δεν ειμαι καθολου καλα...ανοιξα ενα αλμπουμ με παλιες φωτογραφιες μου, δηλαδη πριν ενα χρονο , οταν ημουν αδυνατουλα και απογοητευτηκα παρα πολυ...εκλαιγα πολυ ωρα μετα..κανω διαιτα τοσο καιρο(υποτιθεται) και εννοειται ειμαι στα ιδια κιλα..κουραστηκα..και ειδικα οταν βλεπω φωτογραφιες γινομαι χαλια...δεν ξερω τι να κανω..λεω συνεχεια:" θα μεινω με φρουτα" αλλα ουτε αυτο κανω...δεν ειμαι καθολου καλα...σημερα μου περασε η ιδεα να αυτοκτονησω..δεν μπορω να ζω ουσα 77 κιλα....με κουρασαν και τα κιλα και οι διαιτες και ολα...συγχωρεστε με αν σας κανω ακομα πιο ασχημα με αυτα που λεω αλλα εχω την αναγκη να τα πω καπου!...

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Posts
    253
    Free, θέλω να πιστεύω ότι οι σκέψεις περί αυτοκτονίας μένουν μόνο στη σφαίρα της φαντασίας κάθε φορά που είσαι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Σε καταλαβαίνω όταν λες "δεν μπορώ να ζήσω ούσα 77 κιλά". Σε κάποιους φαίνεται πολύ δύσκολο να το καταλάβουν, αλλά αυτά τα περιττά 5, 10 ή 20 κιλά για μας είναι ένα ασήκωτο φορτίο, που μας περιορίζει σε πολλούς τομείς της ζωής μας. Γί' αυτό δε θα σου πω "μα για 77 κιλά κάνεις έτσι; ʼλλοι είναι 200!Και κάποια στιγμή θα τα χάσεις". Πάντως το τελευταίο είναι το μόνο σίγουρο. Μπορεί να μη γίνει σύντομα, αλλά κάποια στιγμή θα γίνει. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να είσαι καλά μέσα σου, για να μην ξανακυλήσεις στην ανορεξία. Συνέχισε να το προσπαθείς και μη χάνεις την αισιοδοξία σου.

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2006
    Location
    Distant skies...
    Posts
    1,226
    Κι εγώ, προχθές, κοίταζα κάτι παλιές φωτογραφίες και μου χάλασε, χειρότερα, την ήδη ισοπεδωμένη ψυχολογία μου.Μοιάζει ασύλληπτη, και για μένα, οποιάδηποτε αλλαγή στην εικόνα μου.Δεν ξέρω, αλλά πολλές στιγμές νιώθω ό,τι δε θα ξεπεράσω, το οποιοδήποτε, πρόβλημα έχω,ποτέ. :( Δηλάδη το υπόλοιπο της ζωής μου θα είναι έτσι; :(

Page 1 of 2 12 LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •