ΕΙΜΑΙ Ο/Η ... ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!!

[maria_p_40]

Πιάνομαι απ'τον τίτλο του post της καλής μου smoke08 (πώς λέμε, ο πνιγμένος απ'τα μαλλιά του πιάνεται? ε αυτό) και τον συνδυάζω με την παραίνεσή της (κάπου στη μέση της σελίδας)

"...το ότι πάσχουμε από βουλιμία είναι κάτι σαν "συναγερμός" ότι δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τη ζωή μας.... Το πρόβλημα είναι ότι μας "αντιπαθούμε" τόσο, που ξεσπάμε σε κάτι τόσο ασήμαντο όσο το βάρος μας! Γι΄αυτό, προσπαθήστε να σας αγαπήσετε, κάντε πράγματα που σας ευχαριστούν, απομακρύνετε από τη ζωή σας αυτούς που σας μειώνουν, βάλτε στη ζωή σας δραστηριότητες που πάντα θέλατε να κάνετε αλλά δεν τολμούσατε, γιατί περιμένατε να χάσετε "ακόμα 10 κιλάκια...""

Και θέλω να ρωτήσω (και μέσα από σας, να αναρωτηθώ κι εγώ):
Νιώθετε ότι υπάρχει "σημείο 0" στην έναρξη της πάθησής μας? Μια φράση που ειπώθηκε? Ένα απαξιωτικό βλέμμα? Κακοποίηση?
Κάτι τέλος πάντων που έφερε τα πάνω-κάτω στον εγκέφαλό μας (γιατί ΕΚΕΙ είναι η αιτία της ζημιάς μας)???

Μήπως να βρούμε (?) αυτό το κάτι που μας εμποδίζει να μας αγαπήσουμε? Τι σκατά? Τόσο παλιοχαρακτήρες δεν είμαστε. Ούτε τόσο καθίκια, που να αξίζουμε το πύρ το εξώτερο. Τι έχει συμβεί τότε? Πού είναι το κλικ????

[rainy_ed]

καλημέρα σας! η πορεία του καθενός είναι διαφορετική και αυτά που μας οδηγεί στο κοινό σύμπτωμα των διατροφικών διαταραχών ποικίλλουν αλλά θα συμφωνήσω με τη smoke θα ονομάσω τη βουλιμία δικαιολογία προστασία αντίδραση έκφραση και συνεχίζεται η λίστα αλλά όχι το πρόβλημα. Έχει ντυθεί με πολλούς ρόλους και έχει μεταμφιεστεί σε πρόβλημα τόσο που απαιτεί όλη την προσοχή μας. Εγκειται σε μας να την αποδυναμώσουμε για να μπορέσουμε να δούμε τι άλλο υπάρχει, κρυμμένο ή προστατευμένο,φόβος ανασφάλεια επιθυμία οργή...

[elpida_ed]

Εϊμαι η Ελπίδα και είμαι καλά.... ή σχεδόν καλά :P. Εχθές έφαγα, όχι σαν γουρούνι αλλά έφαγα και λέω είμαι καλά γιατί πάλεψα με τον εαυτό μου και δεν τα έβγαλα και σήμερα ειμαι καλά και αισιόδοξη. Πολύ αισιόδοξη. Είπα στον εαυτό μου ότι μια παρέκλιση από την δίαιτα μ ου δεν είναι κακή αν δεν την ξανακάνω και προσέχω πάλι και μετά απο πολύ καιρό με πίστεψα! Και δεν το έβγαλα... και δεν έκλαψα... και αισθάνομαι λίγο πιο δυνατή σήμερα (ίσως να οφείλεται στο ότι δεν ζυγίστικα χαχαχα). Μια μάχη μου έμεινε ακόμα έχρι την Παρασκευή. Έρχεται ο καλός μου και σκέφτηκα να ξαναρχίσω τα διουρητικά και τα καθαρτικά για να ξεπρηστώ μέχρι να έρθει και να μου πει πως αδυνάτισα και να παραμυθιαστώ για λίγες μέρες... Αλλά ούτε αυτο θα κάνω (λέω!)... Θα ακολουθήσω το πρόγραμμα μου χωρίς ακρότητες και υπερβολές... Θα παλέψω με τον εαυτό μου και τις ανασφάλειες μου και θα φτάσω το αποτέλεσμα που αποζητώ με υγιές τρόπο και θα είμαι καλά ... όχι επειδή θα είμαι αδύνατη αλλά επιδή θα έχω νικήσει τον αδύναμο εαυτό μου που εμφανίζεται δειλά και με τρώει από μέσα... Είμαι πιο δυνατή σήμερα... πιστεύω ότι μεγάλο κομμάτι αυτής της δύναμης οφείλεται σε σας... σαν να εξαφανίστηκε το άγχος μου και η φοβία μου με το φαγητό όταν σας μίλησα... Ξέρω βέβαια ότι δεν εξαφανίστηκε και ότι περιμένει στην γωνία να μου ξαναεπιτεθεί όταν θα είμαι αδύναμη αλλά το παλεύω και σήμερα χαμογελάω και αυτό είναι κάτι

[rainy_ed]

Καλημέρα κι εγώ πάντα ανέβαλλα τη ζωή μου για όταν τελειώσουν κάποια διαγωνίσματα στο σχολείο μετά έλεγαόταν περάσω στο πανεπιστήμιο δικαιούμαι να χαίρομαι τη ζωή μου. Όταν όμως εκπλήρωνα το στόχο μου η ικανοποίηση δεν ερχόταν κια έβαζα άλλους στόχους χωρίς ποτέ να νιώθω ευχαριστημένη με τα κατορθώματά μου.
Χθές δεν τα πήγα καλά αλλά δεν έκανα εμετό,σήμερα όμως νιώθω πολύ απογοητευμένη και δεν ξέρω πως θα τα πάω σήμερα...

[elpida_ed]

Καλημέρα σε όλους.
Προς rainy: Καταλαβαίνω πως νιώθεις όπως και όλοι εδώ μέσα φαντάζομαι. Κι εγώ κερδίζω τις μικρές μάχες με την βουλιμία και τον εαυτό μου αλλά αισθάνομαι ότι τον πόλεμο τον χάνω. Όταν κάνω εμετούς ή παίρνω κάποιο διουρητικό ή καθαρτικό απογοητεύομαι που κύλησα, όταν κάνω την διατροφή μου είτε την σπάω είτε όχι απογοητεύομαι με την εμφανισή μου και τα αποτελέσματα που αργούν να έρθουν. Όλες αυτές οι μικρές απογοητεύσεις και όλες η μικρές παρατάσεις που έχουμε πάρει από την ζωή μας είναι αυτές που μας κρατάνε δέσμιες και δέσμιους της βουλιμίας. Κάνε ένα κουράγιο ακόμα να βγάλεις την μέρα χώρις κάποιο επεισόδιο. Ένα βήμα την φορά... Αντιμετώπισε τα μέρα με την μέρα γιατί αν το δεις συνολικά θα σου φανέι ένα βουνό. Αντιμετώπισε τις μάχες και άσε τον πόλεμο να τον αντιμετωπίσεις λίγο πριν το τέλος δυνατή μέσα από όλες τις μικρές σου νίκες.
Προς smoke08: Σε ευχαρίστώ τόσο πολύ! Χαίρομαι για σένα διπλά. Χαίρομαι που τα πας κάλα, που αντέχεις, που κερδίζεις έδαφος και χαίρομαι που έχω συντροφους σε αυτήν την προσπάθεια. Καλή συνέχεια και καλή δύναμη

[free]

καθε μερα ειναι και μια προσπαθεια...μια προσπαθεια για την κατακτηση του στοχου που μου φανταζει τοσο μακρινος..και αυτο με απογοητευει..και παλι τα βαζω με μενα που καταφερα να χασω αυτο που μαλλον ειχα αγαπησει περισσοτερο απο ολες τις κατακτησεις μου..το να ειμαι αδυνατη...τοσο μα τοσο πολυ ειλκρινα...αν και τωρα που το θυμαμαι ποτε καμαρωνα και για τοτε? παλι με εμενα τα εβαζα που δεν καταφερνα να παω 50 κιλα..το πιο κατω μου φαινοταν πολυ γλυκο..νομιζα οτι θα κατακτουσα την ευτυχια..ποσο λαθος εκανα..το καταλαβαινω οτι το να ημουν 57 κιλα-εστω και τωρα- δεν θα μου εφερνε την ευτυχια, ομως θα με εκανε πολυ πιο ευτυχισμενη αν το παρουμε συγριτικα..και πραγματικα ο στοχος να παω απο τα 82 στα 57 με σκοτωνει...ολο ψαχνω ν βρω μαγικους τροπους να χασω βαρος καταληγοντας να κανω ακροτητες για αλλη μια φορα..καταληγοντας δηλαδη να χανω τον εαυτο μου...που τελικα ειναι πολυ πιο σημαντικο απο το να χασω τα επιπλεον κιλα μου..ακομα και τωρα που σας λεω αυτα μεσα μου καταριεμαι τον εαυτο μου και τα κωλοκιλα μου που με πανε τοσο πισω...τα μισω και μαζι με αυτα μισω και εμενα..μακαρι να χα να χασω μονο 5 κιλακια..αχ και να το ειχα αντιληφθει αυτο νωριτερα...τεσπα..ειναι καιη σημερινη μια μερα απογοητευσης...εχω συνηθισει πια...κουραστηκα ομως...απλα ηθελα να μιλησω...καλημερα..

[maria_p_40]

Μαρία-κακός εαυτός: 1-0

Χθες κοιμήθηκα έχοντας καταναλώσει ~450 θερμίδες (γιαούρτι 0%, λάχανο σκέτο και 2 πορτοκάλια)..

Η ιδέα της Ελπίδας για μη ύπαρξη "επικίνδυνων" τροφών στο σπίτι εφαρμόσθηκε με επιτυχία.

Κάτι λίγα πατατάκια της μικρής, τα είχα κρύψει στο δωμάτιό της, αφού τα έδεσα 10 φορές με λαστιχάκια...

Το κρουασάν της το έβαλα στην τσάντα της για το πρωϊνό στο σχολείο.. Και δεν το πείραξα!

Στις 02.45΄ τη νύχτα ξύπνησα σαν ρομπότ αναζητώντας τροφή. Το ψυγείο άδειο. Το ίδιο και τα ντουλάπια.

Ήμουν έτοιμη να ντυθώ, να παρατήσω ΜΟΝΟ του το παιδί μου και να τρέξω στη νύχτα για να βρω ο,τιδήποτε να ικανοποιήσω τη βουλιμία μου... Ψιλικατζίδικο, γυράδικο, πιτσαρία, ό,τι σκ..ά βρισκόταν μπροστά μου.

Αντιστάθηκα. Και μετράω νίκη. Είμαι η Μαρία κι είμαι καλά...

[RedCircle]

Αισθάνομαι πολύ καλύτερα....
Δεν έχω παρεκλίνει από το διαιτολόγιο μου εδώ και 6 βδομάδες...
Νομίζω πως ο εαυτός-οργανισμός μου ξεπροβάλει σιγά σιγά και προσπαθεί δειλά δειλά να με εμπιστευτεί ότι δεν έχω σκοπό να τον πληγώσω... Αποφάσισε ίσως να σταματήσει για λίγο να αντιστέκεται, λόγω αμυνας και αυτοσυντήρισης και να χάσει κάτι....

Έχασα ακόμη 1 κιλό!!!! Επιτέλους 75!!!
(δεν πρόλαβα να αλλάξω και την μπάρα μου από κάτω!!!)

Σας ευχαριστώ όλους....

[elpida_ed]

Μπράβοοοοοοο! Καλή συνέχεια!ʼντε να κατέβει και η δικία μου λίγο ακόμααααα!

[free]

το προβλημα μου ειναι οτι δεν μπορω να κρατησω την διαιτα γλυκια μου smoke08...αυτο μονο, τιποτα αλλο πλεον..αν και παντα θα ζω με τον φοβο της βουλιμιας..πριν μια βδομαδα εφαγα παραπανω και πηρα αμεσως καθαρτικα...το ολο προβλημα ειναι οτι ειμαι πολυ μα πολυ χαλια ψυχολογικα...αυτο πρεπει να αλλαξει..ξεκιναω με μια ψυχοθεραπευτρια την αλλη εβδομαδα..και επισης ξεκιναω και τα ladose... ηταν η μονη περιοδος μετα απο καιρο οπου ειχα χασει βαρος...με το που τα εκοψα, η ψυχολογια μου επιασε πατο και ξαναχειροτερεψα..γιατι μρ φοβισαν οτι θα παχυνω..βλακειες..αν χασω τα πρωτα 5, δεν με πιανει κανεις..και μονο αν ειμαι καλα, θα τα χασω! καλη μας προσπαθεια!!

[elpida_ed]

Είμαι η Ελπίδα και δεν είμαι καλά. Πέρασα άλλη μια μέρα χωρίς κάποια κρίση αλλά δεν είμαι καλά. Όλο το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ.Ξάπλωνα μπρούμητα μου φταίγανε τα μπόυτια μου, στο πλαι η κοιλιά μου ανάσκελα ο ποπός μου. Και μέσα σ'όλα λες και το ξερε κατά τις 4 μου έστειλε μύνημα ο "καλός" μου. Το πόσο γελεοίο και εξευτελιστικό είναι να προσπαθώ να τον πείσω ότι κάνω προσπάθειες να φτιάξω το σώμα μου. Αποφάσισα να του μιλήσω για το πως νιώθω και αυτός κατάλαβε ότι δεν ειμαι διατεθειμένη να προσπαθήσω! Helloooooo! Ο μπαμπάς είναι άνθρωποοοοος! Και ερωτώ μήπως έχω κατέβει από κάποιον άλλο πλανήτη; Μήπως αυτός; Και η φάση είναι ότι όλα μου πάνε στραβά, η αύξηση που περιμένω δεν έρχεται (πάλι τσακώθηκα με το αφεντικό που ποτέ δεν έχει ορθοποδήσει η εταιρεία όταν ζητάω αύξηση), τα κιλά δεεν μειώνονται, ο καλός μου με πιέζει, τα λεφτά μου μειώνονται, τα έξοδα μου αυξάνονται. Και όμως η μόνη λύση που βλέπω είναι 1 αδύνατο σφιχτό κορμί... Μήπως φταίει που χθες ο γλυκός μου μου έλεγε να κοιτάω τις κορμάρες στο reality με τους χορευτές; Δεν ξέρω...Δεν είμαι καλά

[rainy_ed]

Εγώ είμαι άσχημα,χθες το απόγευμα σχόλασα πήγα σπίτι έφαγα φαγητό από το μεσημειανό,ψωμί,cornflakes, φρούτα και πάει...Έκανα εμετό έφαγα ξανά και πάλι εμετό το βράδυ. Ήδη σήμερα έχω φάει πολλά δε μπορώ όμως να τα βγάλω γιατί είμαι στη δουλειά μέχρι τις 8,θα μείνουν λοιπόν μέσα μου...

[RedCircle]

Καλημέρα σε όλους....

Smoke: συμφωνώ απόλυτα με το πως χειριζεσαι το θέμα... Έκανα στο παρελθόν κι εγώ... Προσπαθούσα να χάσω γρήγορα κιλά λιμοκτονώντας με αποτέλεσμα να καταλήγω σε βουλιμικά επεισόδια και να παίρνω περισσότερα κιλά... Τώρα μου είναι πολύ δύσκολο πια να χάσω... και πιστεύω πως ο λόγος είναι ότι έχω φοβήσει τόσο τον οργανισμό μου που αντιστέκεται και ικανοποιείται ακόμα και με λίγες θερμίδες... Τώρα προσπαθώ να με αγαπήσω και να μου εμπνεύσω εμπιστοσύνη ώστε να ξετρομάξω και να με εμπιστευτώ ότι δεν θα μου ξανακάνω κακό... Πιστεύω πως έτσι σιγά σιγά θα αρχίσω να χάνω... Με υπομονή και αγάπη... Και συμφωνώ για μικρή αύξηση των θερμίδων...

Free: σε καταλαβαίνουμε πολύ γλυκιά μου... Ακριβώς έτσι έκανα κι εγώ (και ελπίζω να μήν το ξανακάνω)... δεν μπορούσα να κρατήσω την δίαιτα... Ταλαιπορούμουν πολύ...
Τελικά μετά από 1 μήνα προσπαθειας, όχι με θερμίδες λιμοκτονίας όμως, κατάφερα να αντισταθώ και να κρατήσω το προγραμμά μου... Έκανα και κάποιες ατασθαλίες... αλλά εκεί προσπάθησα να μην πανικοβληθώ... Ακόμα κρατάω... κι ας μην πέφτει η ζυγαριά... Αυτό που φοβάμαι είναι να μην με πιάσει καμια κρίση πανικού και επιστρέψω στα παλιά... Εκεί παίρνω δυνάμεις από ολουσ σας ... και σας ευχαριστώ...

Ελπίδα: Αχ Ελπιδάκι μου... Μου έρχεται να πλακώσω στις σφαλιάρες τον καλό σου κάθε φορά που διαβάζω τα ποστ σου!!! Ήματον Ελπιδάκι!!! Έχεις τόσα προβλήματα... έχεις και τον καλό σου από πάνω... Υπομονή κοπέλα μου... και μην απελπίζεσαι... Μιλησε σε εμάς και βγάλτα τουλαχιστον από μέσα σου...

Rainy: Τώρα βλακεία θα πω... αλλά θα την πω... Προσπάθησε να μην τα βγάλεις... Ούτως ή άλλως μετά τις 8 δεν θα υπάρχει τι να βγάλεις... Σε καταλαβαίνουμε γλυκιά μου... Κι εγω προσπαθώ να πάρω δύναμη και κουράγιο απ' ολους μας εδω μέσα διότι πιστεύω πως με καταλαβαίνουν...

Φιλια σε όλους...

[free]

καλημερα σας..ειμαι η free και σημερα ειμαι καλυτερα σε σχεση με τις αλλες μερες..προσπαθω να δω με αλλο ματι την ζωη μου γιατι δεν παλευεται αλλιως...ειναι απλα μια καλυτερη μερα συγριτικα με τις προηγουμενες..δεν ξερω αν θα συνεχιστει..νιωθω οτι δεν ειναι απολυτα στο χερι μου αυτο...και οντως δεν ειναι...νιωθω πως αμφιταλαντευομαι αναμεσα σε αυτο που θελω και σε αυτο που κατι αορατο μου επιβαλλει...δεν θελω να με παιρνει απο κατω...θελω να το παλεψω..δεν με παιρνει πια..κουραστηκα...και πιστεψτε με βαρεθηκα να το λεω αυτο...τελοσπαντων...καλη μας συνεχεια!

[elpida_ed]

ΑΑΑΑ!!!!! Μόλις έφαγα ένα σοκολατάκι.... Γιατίιιιιι..... Γιατί όποτε δεν είμαι καλά ψυχολογικά να΄καταφεύγω στο φαγητό; Δεν θα σε βγάλω όμως καταραμένο σοκολατάκι, δεν θα με κερδίσεις, no dinner 4 me tonight!Τιμωρία!

RedCircle. Του μίλησα και άλλο, του είπα ότι τον έχω ανάγκη δίπλα μου να με στηρίζει και όχι απέναντι μου να με πιέζει! Δεν του ρθε καλά... αντέδρασε κάπως αλλά από εκείνη την ώρα δεν έχει πει άλλη χοντράδα! Ελπίζω να κρατήσει, από τα να μου λεει αυτά που μου λέει ας μη μου λέει τίποτα!!! Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν αδυνατίσω (επιτέλους!) τι θα βρει να ασχολείται... και αμέσως μετά ναρωτιέμαι Εγώ; Θα είμαι καλά; Θα είμαι ικανοποιημένη; Η πάντα θα θέλω λίγο ακόμα; Όταν ήμουν 76 κιλά τα έιχα μια χαρά με τον εαυτό μου... τώρα μισώ την εικόνα μου... περιέργο... κι αν ποτέ δεν σταματήσω να θέλω λίγο ακόμα;