ΑΤΑΚΕΣ...!!!!

[kat201161]

Εγώ πάντως όταν μου λένε πως αδυνάτισα (από 95 κιλά κατεβαίνω στα 94,5 και μετά στα 96!) , αναστενάζω όσο πιό βαρειά μπορώ και λεω...Το παράπονό μου απ΄το Θεό ΔΕΝ είναι που θα πεθάνω πεινασμένη, είναι που θα πεθάνω πεινασμένη ΚΑΙ χοντρή. Αν πέθαινα πεινασμένη και αδύνατη, πάει στο διάολο!... Εντάξει, με νοιάζει και με καίει φυσικά το όλο θεμα αλλά αν δεν το ρίξουμε και λίγο στη τρελλή τη κάτσαμε τη βάρκα!...

[NADINE_ed]

Εμένα προχθές μου είπαν ότι αδυνάτισα,ενώ από πέρισυ που είχαν να με δουν έχω πάρει 30 κιλά!Τι να υποθέσω;
Ότι προσπαθούν να με ενθαρρύνουν,ότι με δουλεύουν,ότι τους έχω τρελλάνει με τα σκαμπανεβάσματα μου κι έχασαν το λογαριασμό;

[NADINE_ed]

[i]Originally posted by daBubbleBlue[/]

YΓ: μα καλά, έχω απορία, πως τα καταφέρνει ετούτος ο stargazer και είναι τόοοοοσο αμετροεπώς malakas?

σσσσσσσσσσσσ
Μην τον μελετάς και μας ξαναθυμηθεί...
Ωραία ησυχάσαμε...΄
ΥΓ : Αυτό το "αμετροεπώς" σου με έφτιαξε!
Και όντως η ατάκα "δεν τρώω ποτέ με άδειο στομάχι!"είναι κορυφαία κι ας μη σε εκφράζει πιά...

[τζενη_ed]

ατακα
μητερα φιλης μου
<καλε σα γουρουνα εγινες>
τι να τις πεις?

[NADINE_ed]

Κάτι παρεμφερές μου είχε πει κι εμένα μητέρα φίλης μου κάποτε...
Κι όχι τίποτ'αλλο με την παρομοίωση τους αυτή με κάνουν να σιχαίνομαι τα γουρουνάκια,
που αν εξαιρέσεις το ότι κυλιούνται στη λάσπη(μπλιαχ!),είναι αθώα πλάσματα του Θεού κι αυτά...
Σίγουρα πιο αθώα από μας,που δεν έχουμε τη στοιχειώδη ευθιξία να μην προσβάλουμε την αισθητική τους
από εκείνους,που δεν έχουν τη στοιχειώδη αγωγή κι ευγένεια να μην προσβάλουν ό,τι διαφορετικό
και τέλος κι από όλους τους υπόλοιπους,που κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτα για το φόνο!

[τζενη_ed]

ασε ρε
ο κοσμος δε χρωστα καλο

[Μαρία._ed]

Την χειρότερη ατάκα που μου έχουν πει ποτέ την έχω ακούσει απ'τον άνδρα μου ο οποίος παχουλή με γνώρισε και φυσικά είναι αδύνατος: "πως να στο πω ρε παιδί μου; πρέπει να χάσεις κιλά. σκέψου πως έτσι και φας τούμπα δεν θα μπορώ να σε σηκώσω και θα γίνουμε ξεφτίλα!".

Και φυσικά μην ξεχνάμε και το ανελέητο κυνήγι απ'την μάνα-μητέρα-μαμά. Αδυνατίζω; "Σαν να πάχυνες μου φαίνεται". Παχαίνω; "Να πας να σε κοιτάξει γιατρός να κάνεις εξετάσεις". Τρώω λίγο; "Μπράβο και γω τι έχω πάθει και δεν μπορώ να αδυνατίσω; Μάλλον φταίνε τα φάρμακα! Και με το νερό παχαίνω!".

Είπατε τίποτε;

[sweet_but_obese]

Προσωπική εμπειρία που τελικά μπορεί να γίνει και ανέκδοτο!

Ημουν λιγότερα κιλά απ ότι ειμαι τώρα, σε ξενοδοχείο εκτός αθηνών, στην ανάρρωση μετά απο διάστρεμμα και επειδή περπάτησα πολύ, πρήστηκε ο αστράγαλος, κούτσαινα και ζήτησα απ τον μπάρμαν να μου φέρει λίγα παγάκια και μία σακούλα.

Τα φέρνει και μέχρι να γεμίσει τη σακκουλα μου λέει, σε καταλαβαίνω,πονάς ,ε; Λιγάκι,του λέω.Περπάτησα πολυ σημερα και το κούρασα.Αθλητρια,ε;Συνεχίζ� �ι.

Οριστε; του λεω.Αθλήτρια;Οχι, δεν είμαι αθλητρια.Αχ, συγγνωμη τότε, αλλά υπέθεσα ότι ησουν αθλήτρια, για ακόντιο πχ σκέφτηκα.

Χαχαχα καλό ,ε; Ανεβαίνω που λέτε στο δωμάτιο και λέω στην κολλητή μου το σκηνικό.Και μου δίνει την φοβερή ατακα:

Λοιπόν, να τι θα λες σε οποιον σου λέει ό,τι παχυνες! Οτι έχεις πέσει κατηγορία(στο ακόντιο,στα βάρη,βρίσκω οποιο αθλημα θελω εκεινη τη στιγμή) και πρέπει να πάρω κιόλας 2 κιλά κι όχι να χάσω!!!

Χαχαχαχα εκτοτε το σκέφτομαι και γελάω. Να ναι καλά η φιλενάδα μου.Γι αυτό την αγαπώ.Γιατί εδώ και 13-14χρ μπορεί να πει χύμα ότι πάχυνα ή ότι είμαι γαιδούρα αλλά θα το πει με τακτ που δεν θα στενοχωρεθώ!!!

Οπότε, τι λεμε; Οτι έχουμε πέσει κατηγορία και πρέπει να ανέβουμε;Πως; Μονο με αύξηση βάρους!

Χαχαχα "Κάτσε κάτω απ τη μπάρα"

[kiki_tsa]

Ατάκα διαιατολόγου όταν έχασα τα πρώτα 12 κιλά!
"Αρχισε να ξεχωρίζει η κοιλιά απο το στήθος σου."

Τώρα τί της λές που μάλιστα είναι και ο άνθρωπος που πρέπει να σε στηρίξει...

Απλά άλλαξα διαιατολόγο!

[sabe]

Αμαν,αναισθησια φιλε μου!Ενταξει να ακους τετοια μαργαριταρια απο απλους ανθρωπους,αλλα απο εξειδικευμενους επαγγελματιες,ακομψο το λιγοτερο.

[NADINE_ed]

Τι της λες,ως απάντηση στο ανεκδιήγητο "Αρχισε να ξεχωρίζει η κοιλιά απο το στήθος σου.";
Στον δικό της κόσμο,όπου λέμε όποια μ@#$κία μας έρθει στο νου,νομίζω πως αναλόγως αρμόζον θα ήταν:
"ʼρχισε να ξεχωρίζει ο κάλος από τον εγκέφαλο σου"

[sabe]

Αχαχχαχα,σωστηηηη!

[kiki_tsa]

Πολύ καλό! κάτι τέτοιο της χρειαζόταν, αλλα έλα που εκείνη την ώρα σε πέρνει απο κάτω και τί να πεις...

[sabe]

Λοιπον,αυτο το threadακι,ειναι αξιο μελετης!!!Οσες φορες μπαινω σ'αυτο,τοσες φορες το διαπιστωνω.Και αλλοτε γελαω με καποια που εχουν γραφτει απ'ολους/ες σας,αλλοτε σκυθρωπιαζω,αλλοτε προβληματιζομαι,αλλοτε...
Δεν ειναι απιστευτο τι ανθρωπινο μεγαλειο μπορει να συναντησει κανεις γυρω του,ενιοτε σε μερη που δεν το περιμενει και σε ατομα που ισως να μην ξερει καν και απο την αλλη(θα το πω οπως μου βγαινει και σας ζητω συγγνωμη),τι ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΗ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ.Συμπερασματικα, θα πω οτι μαλλον εχουμε υποφερει ολοι απο μελη της οικογενειας μας,περισσοτερο γονεικες συμπεριφορες και απο την αλλη βλεπω ποσο καποιοι εκπροσωποι του γυναικειου φυλου τιμουν τον σεξιστικο χαρακτηρισμο "γυναικουλα".Ρε μηπως δε βγηκαν τυχαια καποιες λεξεις;Mηπως γεννηθηκαν στηριζομενες σε πραγματικοτητες κοινωνικες;Φιλες που ειναι ετοιμες να κανουν τη σκληροτητα πραξη σε μια φραση,γειτονισσες που εχουν το δηλητηριο ετοιμο να πεταχτει,κομπλεξ που βγαινουν στην επιφανεια με τη χειροτερη μορφη,αυτη της κακιας...Και το λεω με συνειδηση πληρη,ενα δεν καταλαβα ποτε απο τα ανθρωπινα στοιχεια,τη σκληροτητα.Μπορω να δικαιολογησω την αγνοια,την ελλειψη ενημερωσης,την απλοικοτητα,την επιπολαιοτητα.Αλλα τη σκληροτητα που πολλες φορες μετενσαρκωνεται σε φρασεις που σταζουν χολη,ουτε την καταλαβα,ουτε θελω να την καταλαβω...
Και με προβληματιζει,νιωθει καλα το ατομο αυτο που ξερναει πανω σε καποιον συνανθρωπο του λεξεις που πονουν;Nιωθει ανωτερος;Ποσο μικροψυχος και λειψοκαρδος ειναι αυτος που για να θαψει προσωπικες του αγκιδες,χωνει στη σαρκα του αλλουνου ενα ξιφος;Στην τελικη,αν απαντησεις κι εσυ με δηλητηριο αναλογο,με ειρωνεια η με σαρκασμο,κερδιζεις κατι;Αυτη η διαθεση να τηρησεις το κατ'αναλογιαν,μπορει να δωσει στον αλλον να καταλαβει ποτε;Οποτε στη ζωη μου εχω καταφερει να υπαρξω κακια(γιατι απαιτουσε κοπο να το κανω),μονο εμενα χαλασα.Γυρισα και ειπα στον εαυτο μου,οχι,δεν μου αρεσες,δεν σε παω!Και μετα...τυψεις,οτι κατι μεσα μου θυσιασα για να κερδισω μια νικη ασκοπη,εναν γλωσσικο ποντο στο ηλιθιο παιχνιδακι της συναναστροφης.
Πωπω,τι μ΄επιασε,συγχωρεστε με,αυτο το thread ομως καποτε αντι για γελιο,μου βγαζει και θλιψη...

[dexa]

Και ξαναγυριζουμε στο θεμα μας!!
Ενα θα σας πω !!
Ειμαι 37 χρονων και τα τελευταια 27 χρονια χοντρη.Φανταστητε οτι πολλοι ανθρωποι με ηξεραν ολα τα χρονια ετσι και με ειχαν συνηθησει ετσι.
Οταν εχασα τα πρωτα αρκετα κιλα ,μια εξαδερφη του αντρα μου επισης παχουλη αλλα οχι οσο εγω,αρχισε ξαφνικα να την πιανει τρομος γιατι συνηδητοποιησε οτι εγω αδυνατιζω και μπορει καποια στιγμη να γινω πιο αδυνατει απο αυτην .
Εδω και ενα χρονο εχουμε να συναντηθουμε!!!Εχει εξαφανιστει επιμελως με αποφευγει γιατι εμαθε οτι οντως εγινα πιο αδυνατη απο αυτην ,και φοβαται μην την συγκρινουν και της πουν οτι τωρα η πιο χοντρη της παρεας εισαι εσυ!!!
Εγω τοσα χρονια τι εκανα?!?ΣΑΣ ΡΩΤΑΩ!!!!ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΔΕΙΧΝΟΥΝ Α Ν Τ Ε Γ Ε Ι Α ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ!!!!!

ΦΙΛΙΑ!!!!