ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ POST ΤΗΣ FEMALE23 ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΟΤΕΡΑ ΜΕΛΗ

[click]

Originally posted by ΣΟΦΗ
"δεν περίμενα να συγκινηθεί κάποιος απο όσα κατέγραψα ή έστω να κάνει ένα ταξίδι στα παλιά..τα δικά μου ,τα δικά του,τα δικά μας..
Περισσότερο έγραψα για να με ακούσω,να με διαβάσω, να με θυμηθώ, ίσως για μην με ξεχάσω. Πάντα σκεφτόμουν πως όσο πολύ κι αν είναι το περίβλημα,όσο βαρύ κι αν είναι το σώμα που κουβαλώ, αν κάποιος ζύγιζε την καρδούλα μου θα την έβρισκε πιο αδύνατη απο όλες τις λεπτές φιγούρες..
Αν κάποιος μετρούσε τα όνειρα,τις φιλοδοξίες,τα ανυστερόβουλα γέλια, τη δοτικότητα θα μου άνοιγε διάπλατα τις πύλες της δικής του ζωής..Αντ'αυτού έψαχνα πάντα την κερκόπορτα, κάθε πιθανό τρόπο να περνώ απαρατήρητη βαδίζοντας στις μύτες των ποδιών..κλείνοντας τα φώτα,κατεβάζοντας ρολά..Κατα κάποιο τρόπο όμως πάντα είχα εγώ για τους άλλους μια μαρκίζα στο κούτελο που έλεγε ''Ανοίξαμε και σας περιμένουμε, 24 ώρες το 24ωρο ανοικτά''.
Κουράστηκα να προσπαθώ κάθε μέρα να δείξω και να αποδείξω πόσο έξυπνη,καλή,ειλικρινής,έντ� �μη και ηθική είμαι.Λάθος δικό μου. Αναλαμβάνω πάσα ευθύνη γι' αυτό. Γιατί έπαψα να περιμένω αυτό που πάντα έκανα εγώ. Να με κοιτάζουν οι άνθρωποι στα μάτια.Τι περισσότερο να χρειάζεται κάποιος απο δυο έξυπνα μάτια και ένα γεμάτο χαμόγελο?

Κρύβομαι, δεν θέλω να με κοιτάνε, δεν θέλω να μου λένε πόσο έχασα,πως, θέλω να ασχοληθούν με μένα κι όχι με το λιγότερο χώρο που πιάνει το σώμα μου πλέον στα μάτια τους.Ίσως γιατί τώρα έπεσαν οι άμυνες, νιώθω πιο ευάλωτη,πιο ανυπεράσπιστη. Γιατί το βάρος γύρω μου ήταν ασπίδα.
Παρατηρώ τους ανθρώπους, χαζεύω το πλήθος , το βλέμμα απλανές..πιάνει όσα οι άλλοι προσπερνούν, ένα σκύλο που ψάχνει φαί, ένα ζευγάρι που φιλιέται πεταχτά, ένα τραγούδι γνώριμο παλιό που ξεπηδά απο ένα αυτοκίνητο που τρέχει..και τρέχω κι εγώ ..πηδάω εμπόδια..τρέχω πιο γρήγορα κι απο τον άνεμο για παραπάνω οξυγόνο, για να σταματήσω να σκέφτομαι..να μην με νοιάζει απο που ξεκίνησα και που πάω,αρκεί που θα είμαι εγω εκεί. Για να εκτιμήσω πάλι όσα έθαψα στο λάκκο που εγώ άνοιξα. Γιατί όλα ξεχείλισαν απο το δικό μου ποτήρι, απο το δικό μου νερό. Και τώρα του δίνω μια και το σπάω ..

Τώρα πια ξέρω πως κάθε σοκολάτα νόμιζα πως μου έδινε τη γλύκα και την αγάπη που ήθελα. Κι όταν το περιτύλιγμα έμενε ορφανό έμενα κι εγω μόνη. Κάθε μια παραπάνω τηγανητή πατάτα ήταν το αλάτι της ζωής που ήθελα να έχω.. Κάθε αναψυκτικό ήταν μια θάλασσα που έπνιγε τα βλέμματα των συγγενών, των άγνωστων περαστικών..Έτρωγα για να έχω εφόδια να βγάλω την ημέρα, να αντιμετωπίσω τους ανθρώπους,τα προβλήματα. Έτρωγα για να με επιβραβεύσω για όσα οι άλλοι δεν μου αναγνώριζαν.

Προσπάθησα πάρα πολύ να με πείσω πως δεν έχω κανένα πρόβλημα να είμαι χοντρή.Αλλά δεν τα κατάφερα.Και αλήθεια έκανα κι εγω λάθη. Έπεσα στη λούμπα πως για ότι πάει στραβά έφταιγε το βάρος μου. Έφταιγα κι εγώ γιατί έγινα απαξιωτική και ανασφαλής. Τώρα μαζεύω το παζλ απο την αρχή,κομμάτι κομμάτι , σκέφτομαι πως είναι το τελευταίο καλοκαίρι που θα κάθομαι στην τελευταία ξαπλώστρα πίσω πίσω.Πως θα είναι η τελευταία φορά που θα επεξεργάζομαι 2 ώρες απο την ξαπλώστρα πια διαδρομή να ακολουθήσω μέχρι την θάλασσα ώστε να με κοροιδέψουν οι λιγότεροι. Πως είναι η τελευταία φορά που μπαίνοντας σε ενα μαγαζί για να πάρω ένα δώρο θα μου πει η πωλήτρια στο λεπτό 'συγγνώμη αλλά δεν έχουμε στο νουμερό σας'. Προσπαθώ να σκεφτώ πως είναι η τελευταία φορά που θα πρέπει να ρουφήξω τα σωθικά μου για κλείσει ένα αναθεματισμένο φερμουάρ..

Μέχρι τότε κάθε μπαλάκι του τέννις που θα παίζω θα είναι μια καινούρια προσπάθεια να με μάθω ξανά, να με συνηθίσω, να με φροντίζω.. και τότε κάθε ζουμπουρλός άνθρωπος που θα βρεθεί στο δρόμο μου θα έχει ένα σύμμαχο κι ας μην το μάθει ποτέ..εγω θα μας κοιτώ, θα τους κοιτώ με το πιο άξιο βλέμμα..για ένα πουκάμισο γεμάτο, για ένα πουκάμισο αδειανό..

Τα όνειρα που δεν έχω κάνει ακόμα ζωή μου θέλουν εκδίκηση.Αυτό λέω με κάθε πρωινό τσιγάρο. Ο Ελύτης έλεγε πως είναι νωρίς ακόμη στον κόσμο αυτό..δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα. Έτσι κι εγώ όπως κι εσείς , εξαφανίζω τα τέρατα , με ξετσαλακώνω σκοντάφτοντας ακόμα αλλά αυτός ο δρόμος έχει φως στην άκρη και το βήμα είναι σταθερό όσο κι αν με τρομάζει το σκοτάδι..
Δεν είναι σκοπός μου να φανώ μελοδραματική, αλλά κάθε ένας έχει το δικαίωμα να αποτυπώνει τη σκέψη του μέ το δικό του μοναδικό τρόπο. Έτσι ξεφεύγω εγω απο το πριν ..αυτή είναι η δική μου αλήθεια..
fei"



ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΠΑΛΙΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΗΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ΤΗΣ FEMALE 23 KAI ΕΝΟΙΩΣΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΝΟΙΩΣΕΤΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
FEMALE23 ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ!!!!!!!!!!

συγκλονιστικο. νομιζα οτι μιλαει για μενα, οτι μιλαω εγω...
δεν εχω λογια τι να πω.
καταπληκτικη πενα

[Barbara90]

Έρχεται όμως και μια μέρα που όλα αυτά τα έχεις βαρεθεί.
έχεις βαρεθεί να εξαρτάσαι απ' τη γνώμη των άλλων.
Και λες όπως μου φέρονται θα τους φέρομαι.
Τη στιγμη αυτή νιώθεις τύψεις αλλά κ μια χαρά ταυτόχρονα.
Αν είναι να αδυνατίσετε για να είστε χαρούμενοι κάντε το.
Κάντε οτιδήποτε για να αισθάνεστε καλά με τον εαυτό σας.
Δεν έχουμε ανάγκη κανέναν π.......

Σου φέρθηκε ο άλλος σαν να μην υπάρχεις;;;
Κάνε κ εσύ το ίδιο!!!!
Αυτός ο ίδιος μετά λέει πράγματα πίσω απ' τη πλά τη σου;;;
Γράψτον εκεί που ξέρεις!!!!
Αναρωτιέμαι δεν γεμίσει αυτό το χαρτί;;;
Όχι ποτε δεν θα είναι γεμάτο!!!
Γράφουμε το ίδιο τριπλά και τετραπλά!!!
Γιατί αξίζουμε πιο πολύ απ' αυτούς που κρίνουν απ' την εξωτερική.
Γιατί είμαστε άνθρωποι!!!