καταθεση ψυχης !
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 11 123 ... LastLast
Results 1 to 15 of 157
  1. #1

    καταθεση ψυχης !

    Γεια σας ! Εμπαινα κι παλια,αλλα σιγουρα δεν θα με θυμαστε ! Ειμαι κανενα τερτατο εδω κι δεν ξερω πως να ξεκινησω..σβηνω γραφω-σβηνω γραφω ! Τελικα ξεκινησα !
    Αισθανομαι τοσο χαλια που εχω την αναγκη να μιλησω καπου,να πω πως νιωθω κι τι περναω!! Καπου που θα με καταλαβουν κι δεν θα με κοροιδεψουν γιατι ξερουν τι εστι να εισαι χοντρος !!
    Ξεκινησα τον Μαρτιο νομιζω διαιτα με διαιτολογο κι μεχρι τον Ιουνιο εχασα μονο 5 κιλα κι αυτα με τα χιλια ζορια !!! Μια εφταιγε ο κωλοθυροειδης,μια ο τεμπελης οργανισμος μου !! Ποτε δεν εφταιγα εγω που το ριχνα ποτε ποτε εξω !!! Ποτε δεν μου εφταιγε η τεμπελια μου που δεν σηκωνομαι απο τον καναπε !! Πως να χασω ετσι κιλα???? Μια ο θυροειδης ,μια ο τεμπελης οργανισμος,μια η αμυνα του οργανισμου,μια η σταμαχαρα μου που γουργουριζε ,μια η λαιμαργια μου ...εεεε που να χασω ??!!!!!!
    Το αποτελεσμα ....να παρω παλι τα κιλα αυτα δλδ κι αλλα τοσα !!! 109 ξεκινησα την διαιτα κι ειχα φτασει 104 κι τωρα ??????? 115 !!!!!!!!!!!! Κι ποσο θα παει ακομα ???? Τι γινεται ???? Δεν μπορω να σταματησω να τρωω,ειμαι αξιολυπητη !!! Οσο κι να μου το λενε ,οσο κι να με προσβαλουν εγω δεν παιρνω χαμπαρι !!! Μια μερα ενας πακιστανος με αποκαλεσε "χοντρη " επειδη δεν δεχτηκα να παρω το διαφημηστικο φυλλαδιο που μοιραζε !!! Τον κατσαδιασα κι εφυγα αλλα το στομα μου δεν το ραψα !!! Δεν φανταζεστε ποσο μπορω να φαω !! Το καλοκαιρι ολο ετρωγα περισσοτερο απ'οτι τα βοδια κι μετα ετρωγα κι γλυκο!!!! ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ !!!! Πολυ φαι ρε παιδια πολυ !!
    Σημερα το βραδυ πχ εχω φαει ενα βαθυ πιατο τορτελινια με γεμιση φετας παρακαλω,ενα μπολ δημητριακα σοκολατας με γαλα κι 3 μπαρες δημητριακων σοκολατας !!! Πιστεψτε με αυτη θεωρειται λαιτ μερα γιατι χτες εφαγα σχεδον 1μιση πιτσα !!!!!!!!!! Μονη μου !!!!!!! Τρωω τρωω τρωω τρωω!!!! Κι δεν κουνιεμαι !!! Δεν παω πουθενα !! Ολη μερα μεσα στο σπιτι κλεισμενη!!! Με το ζορι θα μαγειρεψω,με το ζορι να βαλω πλυντηριο,με το ζορι να σκουπισω-σφουγγαρι! Ολα με το ζορι...βαριεμαι στην κυριολεξια !!! Ντρεπομαι που σας το λεω αλλα καμια φορα βαριεμαι να παω στην τουαλετα !! Γενικα βαριεμαι..ολη μερα ειμαι στον καναπε,στην καρεκλα κι αμα πλυνω κανα πιατο νιωθω λες κι εχτισα κανα σπιτι !! Ενω βαζω στο μυαλο μου κι λεω ωραια θα ειναι να σηκωνομαι να κανω δουλειες ,να βγαινω,να να να...δεν κανω ποτε τιποτα !!! Κι βαριεμαι κι κουραζομαι !! Ακουγεται ηλιθιο αλλα κουραζομαι πολυ ευκολα !! Εχω αφησει τον εαυτο μου τελειως ,δεν με ενδιαφερει κι η μονη μου απολαυση,ηδονη,ικανοποιηση ,χαρα ειναι το φαγητο !!
    Δεν βρησκω ρουχα να βαλω,ολο τα ιδια φοραω !! Ενα παντελονι που κοντευει να λιωσει πια πανω μου ! Βαριεμαι να ντυνομαι κι να βγαινω εξω! Δεν μαρεσω,ουτε τα μαλλια μου μαρεσουν ,ουτε η μουρη μου!! Ντρεπομαι να βγαζω φωτογραφιες με το μωρο μου γιατι βγαινω χαλια !!! Ειμαι 115 κιλα...ποσο θα παω????? Τι θα γινει ???? Τι θα κανω????? Δεν γινεται....πως θα χασω κιλα??? Ειναι πολλα!!!!! Πρεπει να χασω τουλαχιστον 45 κιλα !!! Ειναι αδυνατον αυτο !!!!!!!!!!! Αποκλειεται !!!!!!!!!!!!! Θα πεθανω απο το βαρος...απο το φαι..θα σκασω απο το φαι...ειμαι αξιολυπητη πια...Ολοι με κοροιδευουν..οι φιλοι..οι συγγενεις..οι γειτονες..ολοι !!! Ολοι λενε "κοιτα την πως εγινε η χοντρελο !!!! Πωπω απαισια ειναι !!!" Κι αλλα τετοια...
    Δεν θελω να σας κουρασω αλλο...δεν ξερω τι να περιμενω απο δω κι περα..με λυπαμαι...

    Οταν ξυπναω το πρωι,με το που ακουμπαω τα ποδια μου στο πατωμα,με πονανε παρα πολυ οι φτερνες μου,τοσο που δυσκολευομαι να κανω τα πρωτα βηματα κι κρατιεμαι απο τα επιπλα ...προφανως απο το βαρος...Ειναι μεγαλη κακομοιρια αυτο !!!!

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2007
    Posts
    89
    Αγαπητό aggelaki,

    γιατί σε έχει πάρει τόσο από κάτω γλυκιά μου; Μια μέρα διαφορετική χρειάζεσαι και όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο. Είναι άπειρες οι φορές που κι εγώ νιώθω τον εαυτό μου ζώο του καναπέ και είναι πάντοτε οι φορές που έχει προηγηθεί τρελή μασαμπούκα! Και η 1,5 πίτσα που περιέγραψες φαντάζει αστεία στο τι μπορεί να κατεβάσει αυτό ΤΟ στομάχι πια. Και οι περισσότεροι εδώ μέσα το ξέρουμε καλά αυτό. Γι' αυτό μην νομίσεις ούτε μια στιγμή ακόμα παραπάνω ότι η μόνη που μπορεί να φάει έτσι είσαι εσύ!

    Όλη η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι είναι ένας φαύλος κύκλος. Σηκώνεσαι, δεν ξέρεις τι να κάνεις, τρως, νιώθεις άσχημα γι' αυτό, αυτό σε κάνει να βυθιστείς πιο πολύ στον εαυτό σου και στον καναπέ σου, έπειτα νιώθεις άχρηστη και καταλήγεις να ξαναφάς, όχι απαραίτητα επειδή πεινάς, αλλά επειδή καταναγκάζεις τον εαυτό σου σε μια μορφή τιμωρίας, επειδή πέρασες άλλη μια μέρα στον καναπέ.

    Όλοι τα 'χουμε περάσει αυτά aggelaki, κακά τα ψέματα. Μπορείς όμως να το αλλάξεις αυτό και εξαρτάται από εσένα. Ποιά είναι τα πράγματα που δίνουν χαρά στη ζωή σου; Το φαγητό δεν είναι, αυτό δυστυχώς είναι η αιτία που μας κάνει να τα βλέπουμε όλα πιο μαύρα, ακόμα κι αν μας δίνει πρόσκαιρη ανακούφιση. Υπάρχει μεγάλη χαρά και απόλαυση την ώρα που καταβροχθίζουμε όλο τον κόσμο -και γω πίστεψέ με το ξέρω καλά-, όμως θα το συνέκρινες αυτό με την ευτυχία που μπορούμε να νιώσουμε από την επαφή με τους φίλους μας, ένα φιλί από τον αγαπημένο μας ή έστω ένα καινούριο ρουχαλάκι που μπορούμε να φοράμε και μας πάει τόσο; Και δεν έχει σημασία πόσο στο διάολο ζυγίζουμε πια! Αυτό που τελικά αξίζει είναι να μπορούμε να χαρούμε την κάθε στιγμή, γιατί δεν είναι για πάντα η ζωή και τώρα που είμαστε εδώ είναι η ευκαιρία να την αξιοποιήσουμε. Κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία για κάτι καινούριο και όμορφο. Μην το λησμονείς ποτέ αυτό.

    Η ζωή δεν τελειώνει στα 115 κιλά, καλή μου. Μπορείς να αλλάξεις την εικόνα σου, κάτι που τόσο πολύ επιθυμείς, αλλά θα πρέπει να το παλέψεις πολύ με τον εαυτό σου και δεν θα είναι εύκολο, ωστόσο θα μπορείς πάντοτε να ζητάς μια βοήθεια σε αυτό το forum. Μια διατροφούλα σου χρειάζεται και λίγη κίνηση στη ζωή σου. Και τώρα μάλιστα που ο οργανισμός σου έχει συνηθίσει τις μεγάλες ποσότητες, α πρώτα κιλάκια, θα δεις, θα φύγουν πολύ πιο γρήγορα, μόλις μειώσεις τις θερμίδες και αρχίσεις να τρέφεσαι πιο υγιεινά. Όσο για τον θυροειδή, αυτό να το κοιτάξεις, γιατί αποτελεί μάλλον το πρόβλημα που κολλάει τον οργανισμό σου. Με τη σωστή όμως δοσολογία φαρμάκων, δεν θα αποτελεί κανένα πρόβλημα πια. Μόνο μια μικρή ρύθμιση χρειάζεται.

    Πάρε τα πάνω σου aggelaki!!! Σήκω από τον καναπέ και νιώσε χρήσιμη κάνοντας κάτι! Οτιδήποτε! Βγες μια βόλτα, περπάτησε, πήγαινε σινεμά, θέατρο, σε μια συναυλία, κάνε κάτι που το χαίρεσαι πραγματικά... μην αφήνεις τον εαυτό σου... και μην πιστεύεις ότι κουράζεσαι τόσο εύκολα. Εγώ όταν παθαίνω τη γνωστή υπερφαγική κρίση μου, μετά νιώθω ένα ράκος. Όχι δύναμη να πλύνω ένα πιάτο ή να καθαρίσω το σπίτι, ούτε δύναμη να σηκωθώ δεν έχω. Και αυτό γιατί η ίδια αρρωσαίνω τον εαυτό μου. Υπό νορμάλ συνθήκες μπορώ να τρέχω σαν την τρελή όλη τη μέρα και να νιώθω και όμορφα γι' αυτό. Μπορώ να κάτσω κάτω από τη μπάρα λέμεεεεεε!! Και ξέρεις γιατί μου αρέσει αυτό; Γιατί έτσι νιώθω ότι ζω. Και μπορείς και εσύ aggelaki. Με μικρά μικρά βηματάκια τη φορά άρχισε να περπατάς προς την πορεία που εσύ θέλεις! Και θα τα καταφέρεις, να είσαι σίγουρη ότι είναι θέμα χρόνου και μόνο! Και εμείς εδώ είμαστε...

    Φιλάκια αμέτρητα!

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2003
    Posts
    1,599
    Αγγελακι καλως σε
    σε θυμαμαι
    συμφωνω σε ολα με την χορευταρου, αλλα δεν ξερω ποσο νοημα εχει να σου πω να μην αισθανεσαι οπως αισθανεσαι...
    για τους λογους που μας περιεγραψες εχεις μπλεχτει σε εναν φαυλο κυκλο που σε εχει ζαλισει...
    νομιζω ομως, οτι θα κανεις καλα να ζητησεις βοηθεια κι απο καποιον ειδικο...
    φοβαμαι, χωρις να ειμαι ειδικη οτι ο θυρεοειδης σου μαζι με ολο αυτο που περνας σου εχει προκαλεσει μια μικρη καταθλιψη...
    ειναι συμπτωμα του υποθυρεοειδισμου ξερεις, και ειναι πολυ σημαντικο να τον ρυθμισεις ΚΑι για πολλους οργανικους λογους αλλα και για ψυχικους....

    δεν διαφωνω στο οτι ισως μπορεις να τα καταφερεις και μονη σου, με ηρεμια και προσπαθεια...σε νοιωθω ΤΟΣΟ φορτωμενη ομως με ολο αυτο, νομιζω οτι εκτος απο τα 115 κιλα σηκωνεις αλλα 200 απο ολη αυτη τη δυστυχια που νοιωθεις, γι αυτο δεν σε κρατουν τα ποδια σου το πρωι...γιατι να μην σε βοηθησει καποιος να αφησεις λιγο απ το φορτιο αυτο?
    το εχεις σκεφτει?

    εμεις, ειμαστε εδω, και το ξερεις.
    οτι κι αν αποφασισεις να κανεις θα μπορεις παντα να μιλας μαζι μας και να μοιραζεσαι αυτα που σε βασανιζουν

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2007
    Posts
    209
    Αγγελακι ξεκινησες και βγηκες ο χειμαρος...Μηπως τελικα το προβλημα ειναι το ξεκινημα (λενε κιολας οτι η αρχη ειναι το ημισι του παντος).. Οσο για το σκαμπανεβασμα του βαρους σου, δικη μου ταπεινη γνωμη (που χεσμενη να την εχεις αν θες, εγω θα το πω) ειναι να το κρατησεις σταθερο...Μην κανεις καμια προσπαθεια προς το παρον να το μειωσεις μεχρι να λυσεις αλλου τυπου προβληματα οπως ο θυρεοειδης που ανεφερε η Σουιτ, η ανια που λεω εγω και πολλα αλλα χαρουμενα.. Δεν ειναι αναγκη να στερεισαι κανενα φαγητο..!!! Ποτε!! Οσο για τα κιλα βρε κουκλιτσα υπαρχουν πολλοι τροποι να τα ριξεις...Αν δεν μπορεις μονη σου, η με διαιτολογο (παλι μονη σου το θεωρω) υπαρχουν κι αλλοι τροποι... Φαρμακακια αν το επιτρεπει η υγεια σου, εγχειρησουλα αν παλι το επιτρεπει η υγεια σου, ψυχοθεραπειουλα το επιτρεπει δεν το επιτρεπει η υγεια σου...Μπορει ολα να ειναι απο ενα προβλημα που να ρυθμιζεται απλα.. Π.χ. διαβαζα τις προαλλες οτι πολλοι παχουλοι εχουν χρονια γαστριτιδα που τους κανει να θελουν φαγητο καθε 2-3 ωρες.. Και ειναι και πολυ φυσιολογικο...αμυνα να μην τρυπησει το στομαχι σου..Αν δεν το ξερεις να παρεις τα φαρμακακια σου θα επιδεινωνει το προβλημα μερα με τη μερα...Δεν ειναι ολα τοσο τραγικα... Σκοπος και δικος μου και της χορευταρους και της σουιτ ειναι να σε ενταξουμε σε καποια φαση στο πανθεον των θεων...Ξερουν αυτες!! Ετσι τσουπρες?

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2003
    Posts
    1,599
    ναι ναι καψαλισμενο!!!
    (εμενα ποτε θα με πας σινεμα που δε μαρεσουν τα μπουζουκια?)

  6. #6
    Σας ευχαριστω ολους πολυ για τα λογια σας κι την συμπαρασταση σας !

    Το θυροειδη μου το εχω ρυθμισμενο,τελευταια φορα πριν κανα 2 μηνο ισως κι 3 μηνο που εκανα εξετασεις ηταν καλες ,πραγμα που σημαινει πως δεν εφταιγε αυτο στο οτι δεν εχανα κιλα !
    ΚΑταθλιψη? Ναι,εχω! Μου εχουν συμβει τοσα που ειμαι σιγουρη οτι ο λογος που δεν βγαινω εξω δεν ειναι μονο τα κιλα ! Εχασα τον πατερα μου κι μαζι με αυτον κι πολλους αλλους ! Βλεπεις ολοι στις δυσκολες στιγμες φαινονται κατα ποσο σαγαπανε ! Κι μενα φανηκαν παρα πολλοι οτι δεν μαγαπουσαν ! Κι δυστηχως φιλοι καλοι,συγγενεις στενοι ! Εχασα την κολλητη μου γιατι κι αυτη με προδωσε ! Ετσι ξαφνικα βρεθηκα μονη μου,χωρις πατερα,φιλους,συγγενεις ! Με τον αντρα μου να υποστηριζει τους δικους του (γιατι κι αυτοι με πουλησαν) ετσι ενιωσα κι νιωθω μεχρι τωρα οτι κι κεινος με αφησε ! Το οτι ειναι διπλα μου δεν σημαινει οτι υποστηριζει εμενα,αφου σε καθε κουβεντα μας τσακωνομαστε κι παντα παιρνει το μερος του κι εμενα βγαζει την κακια ! Ειδα ολων τον κοσμο μου να γκρεμιζεται κι τωρα ολοι αυτοι που δεν ηταν διπλα μου τοτε που επρεπε κατηγορουν εμενα..κι γινομαι εγω η στριμενη και η αδικη !!! Κι ας τοσα χρονια ημουν παντα στο πλευρο τους,κι ας τους εδειχνα την αγαπη μου !
    Ειναι πολλα αυτα που μου λειπουν απο την ζωη ! Απο το φιλι που λες χορευταρου,μεχρι το να παω στο σουπερ ! Αυτα ομως δεν μπορεις να τα ζητας συνεχεια εσυ,πρεπει να στα δινει κι ο αλλος απλοχερα ! Ολα αυτα κι αλλα τοσα που ντρεπομαι να σας πω (κι ομως υπαρχουν κι αλλα) τα κρυβω βαθια μεσα μου κι δεν τα λεω πουθενα κι σε κανεναν,ουτε καν στο ιδιο μου τον ευατο! Κι καιρο τωρα που ενω μου ρχεται δεν κλαιω..το κοβω..γιατι τοτε ποναω ακομα περισσοτερο!!! Κι προσπαθω να ξεφυγω χωρις να σκεφτομαι τι μου συμβαινει,κι τι κανω!!! Κι οδηγουμαι σιγα σιγα στην παρανοια !! Ετσι νιωθω στιγμες...
    Εχεις δικιο 2sweet2b4go10 ειναι παραπανω το φορτιο απο τα 115 κιλα μου που σηκωνω ....Ναι χρειαζομαι καποιον ειδικο γιατι δεν αντεχω πια να με βλεπει το μωρο μου να κλαιω...κι να βαζει κι κεινο τα κλαματα !!!!! Ειναι μεγαλη αμαρτια να το κανω αυτο στο παιδι μου !! Ειναι πολυ ασχημο πιστεψτε με να κλαις κι να σε βλεπει το παιδι σου !!!
    Καιρο τωρα καταφερνα κι επνιγα το κλαμα μου,τις τελευταιες μερες ομως δεν τα καταφερνω...

    Καμμενε, χειμαρρος καλα τα λες...το αστειο ειναι οτι δεν μπορω να σταματησω..ξεκινησα για ενα ευχαριστω κι ειπα τοσα ακομα! Το ηθελα ομως δεν ξερω γιατι αλλα ηθελα να σας τα πω...κι ας μην γνωριζω κανεναν σας ! Κι το ακομα πιο αστειο...εχω ακομα πολλα μεσα μου ...

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2007
    Posts
    220
    Αγγελακι , καλως ορισες και απο μενα!!!!!
    Πρεπει να σου πω οτι εκανες ηδη ενα πολυ μεγαλο βημα! Εγραψες ολα αυτα που αισθανεσαι , τα εβγαλες απο μεσα σου και ειμαι σιγουρη οτι αυτο ηδη σε κανει να αισθανεσαι καλυτερα!
    Δεν σου κρυβω οτι μολις διαβασα το μηνυμα σου ...........ειπα πλακα κανει ? ΤΟ Αγγελακι, παρακολουθουσε τη ζωη μου πριν ενα μηνα!
    μονο που εγω τις τις τελευταιες μερες εκλαιγα (περιμενα να αδιαθετησω τα αγορια σιγουρα δενκαταλαβαινουν τι επιπτωσεις εχει αυτο σε μας ) με τις ωρες και το αποκορυφωμα οτι καθε βραδυ 3 η ωρα ακριβως σκωνομουν ανοιγα το ψυγειο ετρωγα σχεδον σαν υπνωτισμενη και πηγαινα για υπνο παλι!
    Ευτυχως ελειπαν τα παιδια μου και δεν με εβλεπαν σε αυτη την κατασταση.......και ευτυχως ακομα πιο πολυ που ειχα την τυχη να εχω ενα συζυγο να με καταλαβαινει ......
    Τι θελω να πω?
    Οταν ποια ειδε ολη αυτη την κατασταση και ποσο πολυ με ειχε παρει απο κατω ........ενω αλλες φορες που παχαινα αμεσως ξανα διαιτα (το γνωστο σε ολους γιο-γιο )..........τωρα απο αντιδραση ετρωγα ακομα περισσοτερο........
    Ετσι λοιπον μου εκλεισε ραντεβου με ενα ψυχιατρο (προς θεου δεν ειμαι τρελλή)
    Ομως καποια στιγμη ολοι ζοριζομαστε .........δεν εχουμε ολοι την ιδια δυναμη να ανταπεξελθουμε σε διαφορες καταστασεις που μας οδηγουν αλλους σε υπερφαγια και αλλους καπου αλλου ..........
    Μου εδωσε μια πολυ ελαφρια αντικαταθλιπτικη αγωγη ..........
    Τα αποτελεσματα ηταν αμμεσα απο τις πρωτες μερες ..........απο την δευτερη μερα δεν ξανασηκωθηκα να φαω βραδυ , ξεκινησα μονη μου να προσεχω τη διατροφη μου αλλα παραλληλα εκλεισα και ραντεβου με διαιτολογο (απλα το ρντεβου ειναι μετα απο ενα μηνα........μαλλον ολοι η ελλαδα ειναι παχυσαρκη!)
    Αγγελακι δεν λεω οτι εχεις καταθλιψη , γιατι δε ειμαι ειδικος για να στο πω αυτο ........απλα καταθετω την δικη μου εμπειρια γιατι σου ξαναγραφω οτι στο μηνυμα σου διαβασα την ιστορια μου (εγω ειχα κλειστει και στο σπιτι........και οι διαδρομες μου ηταν καναπες -κρεβατι και φυσικα καμμια απολυτως δουλεια .......μπανιο απλα γιατι επρεπε αλλα καμμια ιδιατερη περποιηση ..ουτε καν τα λουλουδια μου που λατρευω ,ειχα σταματησει να ποτιζω...........)........αλλα καμμια φορα το να ζητησουμε τη γνωμη ενος ειδικου δεν μας καταστα αυτοματα αι τρελλους!!!
    Δυστυχως στην Ελλαδα εχει επικρατησει αυτη η νοοτροπια ..........αλλα πιστεψε με ειμαι ενα απολυτο φυσιολογικο ατομο που απλα ζοριστηκα ξεσπασα στο φαγητο και δεν διστασα να ζητησω βοηθεια ...........
    Φυσικα ημουν τυχερη που ανακαλυψα συμπτωμτικα και τα παιδια στο forym..........ειναι πολυ μεγαλο πραγμα να ξερεις οτι δεν εισαι μονος σου !
    και μονο που το βγαζεις απο μεσα σου και το μοιραζεσαι με ανθρωπους που ειναι σιγουρο οτι θα σε καταλαβουν .........νοιωθεις αμεσως πιο καλα!!!
    Λοιπον αγγελακι , εδω ΕΙΜΑΣΤΕ !!!!!!!!!
    ΓΡΑΨΕ!!!!!!!!!!!! ΓΡΑΨΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!!!!!!!
    και μετα πιο ηρεμη θα δεις οτι θα αρχιζεις να βρισκεις το δρομο σιγα σιγα μονη μου!!!!........και μεσα απο την εμπειρεια ολων μας
    καλως ορισες και παλι!!!!!!!!!!!!

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2007
    Location
    αθηνα
    Posts
    418
    θα πω κατι που μπορει να ακουστει λιγο σκληρο αλλα ειναι η αληθεια διοτι το εχω βιωσει:
    αργια μητηρ πασης κακιας.
    σκεψου ποσες γυναικες δεν μπορουν να αφιερωσουν λιγο χρονο στα παιδακια τους και τα αφηνουν απο μωρακια με πονο ψυχης γεματες τυψεις σε παιδικους σταθμους, που ξυπνανε 6 το πρωι και τα φορτωνουν σε ενα σχολικο για να γυρισουν κατακοπες μετα απο 10 ωρες δουλειας να τα μαζεψουν παλι πισω , να συγκεντρωσουν οσες δυναμεις εχουν να φτιαξουν κανα φαγακι, να μαζεψουν κανα ρουχαλακι απο το πατωμα, να βαλουν κανα πλυντηριο οση ωρα θα βραζει το νερο στη κατσαρολα, να προσπαθουν να χαμογελανε στο μωρακι τους να χαμογελανε στον αντρα τους που ερχεται στο σπιτι κουρασμενος και θελει το φαγακι του ετοιμο, το σπιτακι του τακτοποιημενο για να ξεκουραστει, το παιδακι του ταισμενο και καθαρο, τη γυναικουλα του χαμογελαστη, κομψη και διαθεσιμη για σεξ.
    πως λοιπον να τα προλαβει ολα αυτα η γυναικα και πως να ανταποκριθει σε αυτους τους ρολους? να σου πω εγω : δυσκολα και με πολλες τυψεις, τυψεις οτι δεν ειμαι καλη στη δουλεια μου διοτι σκεφτομαι στο γραφειο αν το παιδι μου επρεπε να παει σημερα παιδικο η οχι διοτι χθες ειχε βηχα, αλλα τι να κανω το εστειλα διοτι δεν ειχα τι να το κανω αν και μεσα μου ξερω οτι επρεπε να μεινει στο ζεστο του το σπιτακι με φρεσκοστυμενες πορτοκαλαδιτσες και παχνιδακια με την μανουλα του : αποτελεσμα κακη μανα και επαγγελματιας ταυτοχρονα.
    τυψεις οτι δεν ειμαι σωστη γυναικα και συζυγος.
    κοιταζομαι στον καθρεπτη : τα μαλλια μου θελουν κοψιμο, το σχημα τους πλεον ακανονιστο και ταλαιπωρημενα απο το καλοκαιρι, καλα μα πως κυκλοφορω ετσι? τα νυχια μου δεν με ενοχλουν τα κοβω κοντα και ησυχαζω, αλλωστε τοσες ωρες δακυλογραφιση δεν αφηνουν περιθωρια για μανικιουρ, το σωμα μου ελαφρως χαλαρωμενο πρεπει να βρω χρονο να κανω λιγη γυμναστικη, αλλα ο μονος ελευθερος χρονος που μου μενει ειναι 11 -12 καθε βραδυ που εχει κοιμηθει το παιδι και εχω βαλει σε μια ταξη το σπιτι τοτε ομως ειμαι και η ιδια πτωμα . αποτελεσμα : τυψες διοτι δεν προσεχω τον εαυτο μου ως οφειλω σα γυναικα
    κοιταζω τον αντρα μου : το πουκαμισο που φοραγε σημερα στη δουλεια ειναι κακοσιδερωμενο, δε προλαβα να μαγειρεψω για βραδυ και τρωει ενα σαντουιτς με σαλαμι και πινει μπυρα, δε παραπονοιεται με βλεπει που τον κοιταω και μου χαμογελαει, ποσο καιρο εχουμε να κανουμε ερωτα χωρις το αγχος του χρονου? αυριο θα βρει αραγε να φορεσει κανενα πουκαμισο σιδερωμενο η οχι : ειμαι αθλια συζυγος και νοικοκυρα.
    αγγελακι θελεις να αλλαξουμε ?
    ολα αυτα τα εγραψα για να σε κανω να δεις και να διακρινεις ολα τα καλα που εχεις στη ζωη σου που σιγουρα υπαρχουν αλλα η ψυχολογικη κατασταση στην οποια βρισκεσαι δε σε αφηνει να τα δεις και να τα εκτιμησεις, η γνωμη μου ειναι πως πρεπει να τα δεις τα πραγματα πιο αισιοδοξα και ο μονος τοπος για να το κανεις ειναι να δεις με ψυχραιμια και αντικειμενικοτητα αυτα που σου συμβαινουν δε μπορει να ειναι ολα μαυρα

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2007
    Posts
    209
    Ελπιζω ο χειμαρρος σου να συνεχισει να ρεει!! Μην προσπαθησεις να τον περιορισεις γιατι ειναι ακομα αγριος
    Εχε την υπομονη μεχρι να γινει ηρεμο ποταμι και μετα κοιτα μεσα
    Τωρα κατεβαζει λασπη, και απομειναρια
    Αν καταλαβαινεις τη μεταφορα

  10. #10
    Aggelikaki θα σε καλωσορίσω και εγώ με την σειρά μου..
    Ο χείμαρρός σου (κατά τον καμμένο), η κατάθεση σου.. απ' ότι βλέπεις μας άγγιξε όλους, μας διακίνησε, θα έλεγα..
    Όλοι είμαστε εδώ να σου συμπαρασταθούμε και να σε ακούσουμε..
    Συμφωνώ με τη "γλυκιά που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε" ότι σου έχουν πέσει όλα μαζί..Πώς να μην ακουμπήσεις στο φαγητό, πες μου πώς? Έχασες τον πατέρα σου, τους φίλους σου και ο άντρας σου δε σε στηρίζει! Δε νομίζεις ότι είναι πολλά πράγματα μαζί για να διαχειριστεί κάποιος? Μόνος του? Χωρίς στήριγμα? Χωρίς συντροφιά? Θα συμφωνήσω λοιπόν, αφού ανακουφιστείς με εμάς εδώ και βγάλεις το ορμητικό σου ποτάμι, να πας να το καταθέσεις σε έναν ειδικό που θα τον εμπιστευτείς..Δεν θα συμφωνήσω Life μαζί σου μόνο σε ένα πράγμα..ότι τα αντικαταθλιπτικά (και μιλάω εκ πείρας, γιατί ψυχολογία έχω τελειώσει κι εγώ, δυστυχώς!)είναι μία παροδική λύση που καλό είναι να συνδιάζεται με κάποια μορφής παρέμβαση μαζί. Γιατί σαν στόχο έχουν να γίνει πιο λειτουργικός κάποιος και να συμμετάσχει περισσότερο στην θεραπευτική διαδικασία..

    Εγώ πάντως Αγγεκικάκι, είμαι εδώ για εσένα με τα μάτια και τα αυτιά μου να περιμένουν να σε ακούσουν και να σε διαβάσουν..

  11. #11
    Σας ευχαριστω παιδια πολυ για την βοηθεια σας ! Σας διαβαζω κι δακρυα τρεχουν απο τα ματια μου,δακρυα θλιψης που καταντησα να μιλαω μεσω μιας οθονης ,δακρυα που επιτελους υπαρχει καποιος που μακουει κι με καταλαβαινει κι ειναι αγνωστοι αλλα κι δακρυα πονου που ο δικος μου ανθρωπος κοιμαται ορθιος κι ειναι διπλα μου !!!

    Καμμενε τα λογια σου περιγραφουν ακριβως το μεσα μου,εχω πολυ λασπη δεν ξερω ομως αν θα καταφερω να ηρεμησω..το ελπιζω γιατι διαφορετικα θα με βρουν μπροστα στο ψυγειο σκασμενη απο το φαγητο !

    Εφουλα,μιας κι εχεις την ειδικοτητα,πως μπορω να βρω καποιον ειδικο ? Πως γινεται η "επιλογη" ? Πως πλησιαζουν...εννοω πως ντρεπομαι να παω,ομως το χω πια αναγκη! Απο χτες που σας μιλαω το νιωθω οτι δεν παει αλλο κι ¨θελω" να συμβουλευτω ψυχολογο! Πως θα γινει ομως να μεινει κρυφο..δεν θελω να το πω στον αντρα μου γιατι δεν θα με καταλαβει κι τοτε ειναι που θα θεωρησει πως εγω ειμαι η λαθος σε ολα !

    Ναταλια....δεν συμφωνω με τα οσα λες ! Η συγκριση που εκανες κι η προταση σου να αλλαξουμε θεσεις δεν με βοηθησε κι τοσο να δω τα πραγματα απο αλλη πλευρα αντιθετα ενιωσα μια επιθετικοτητα(ιδεα μου μπορει αλλα το ενιωσα).Σεβομαι ολα αυτα που περνας κι μπραβο σου που τα καταφερνεις !!! Δεν θελω να ερθω σε αντιπαραθεση μαζι σου γιατι δεν ειναι αυτος ο σκοπος μου εδω ! Να σου πω ομως πως πολλες ειναι αυτες οι μαναδες που επιλεγουν να πανε στην δουλεια τους για να αποφυγουν το "νταντεμα " των μωρων ! Πολλες ειναι αυτες που ντυνονται ,στολιζονται κι πανε στην δουλεια τους κι γυριζουν σπιτι τους κουρασμενες μεν αλλα ανανεωμενες δε ,ορεξατες να δουνε το μωρο τους ! Αντιθετα με μια γυναικα που ειναι στο σπιτι κι μεγαλωνει το παιδι της κι η μονη της εξοδο ειναι το σουπερ μαρκετ κι ο διαλογος με την ταμια !!
    Ειναι πολυ σκληρο για μια μανα να αφηνει το αγγελουδι της κι να πηγαινει για δουλεια αλλα ειναι και πολυ σκληρο να μεγαλωνεις μονη σου το παιδι σου ! Κλεισμενη μες στο σπιτι !! Επιλογη μου βεβαια !!! Εκοψα το τσιγαρο,κανω οικονομια,κοψαμε αναγκες πολυτελειας προκειμενου να το μεγαλωσω εγω !!
    Δεν νομιζω λοιπον οτι υπαρχει λογος να συγκρινεις καταστασεις κι ζωες !! Εχεις την πολυτελεια να εργαζεσαι κατα επιλογη σου,εχω την πολυτελεια να μην εργαζομαι κατα επιλογη μου !! Εμεις μεγαλωνουμε τις αναγκες μας κι οχι αυτες εμας !!
    Συγνωμη αν εκανα αμυνα-επιθεση αλλα δεν ενιωσα κι πολυ ανετα με το ποστ σου κι την συγκριση...

    Φιλικα !

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Posts
    253
    Γεια σου Αγγελάκι! Φυσικά και δεν σε ξεχάσαμε!

    Εγώ θέλω να επιμείνω στο σημείο που μιλάς για την κατάθλιψη και για όλα αυτά που σου έχουν συμβεί... Κάτι τέτοιες καταστάσεις με οδήγησαν και εμένα στη βουλιμία...

    Συμφωνώ με τον Καμμένο ως προς το να μην επιχειρήσεις ακόμα να χάσεις κιλά! Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, αφού προφανώς εσένα αυτή είναι τώρα η προτεραιότητά σου, είμαι πλέον πεπεισμένη πως, όταν προσπαθείς να κάνεις δίαιτα ενώ βρίσκεσαι σε μια τόσο πιεσμένη ψυχολογικά κατάσταση, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να ξαναπάρεις τα διπλάσια. Το είδες, άλλωστε, και η ίδια το καλοκαίρι με τη δίαιτα που επεχείρησες να κάνεις.

    Αυτό που σε συμβουλεύω είναι να κοιτάξεις πρώτα να φτιάξεις τη ζωή σου και να αλλάξεις αυτά που σε ενοχλούν. Προσπάθησε προς το παρόν να γράψεις... εκεί που ξέρεις τα κακεντρεχή σχόλια. Εξάλλου, δε χρειάζεται να το λέμε συνέχεια, οι άνθρωποι που κοροιδεύουν με τέτοιο τρόπο είναι 1.000 φορές πιο κομπλεξικοί από όσο θέλουν να κάνουν εσένα! Κι αυτό στο υπογράφω!

    Αν πιστεύεις ότι χρειάζεται, δες κάποιον ειδικό. Όχι διαιτολόγο, κάποιον που θα κάνει καλά πρώτα το μέσα σου. Κάποιον στον οποίο θα μιλάς για όσα βασανίζουν την ψυχή σου. Αν πάλι δε θέλεις, βρες τρόπους να ξεσπάς κάπου εκτός από το φαγητό. Εγώ, για παράδειγμα, γράφω ημερολόγιο, ζωγραφίζω, παίζω πιάνο ή βγάζω βόλτα το σκύλο μου, κάθε φορά που αισθάνομαι ότι θα σκάσω από τη στεναχώρια ή τη βαρεμάρα. Βρες τρόπους να γίνεις δημιουργική και έτσι θα σταματήσεις να αισθάνεσαι άχρηστη και τεμπέλα. Πέρσι είχα ξεκινήσει μαθήματα φωτογραφίας, στη συνέχεια άρχισα να φτιάχνω κοσμήματα, μετά είδα ότι τίποτα από τα δύο δε μου έκανε... Ξεκίνα κι εσύ να ψάχνεις τι σου αρέσει και μη φοβάσαι να δοκιμάζεις πράγματα μέχρι να το βρεις!

    Με λίγα λόγια μην αφήνεσαι! Ξέρω ότι μερικές φορές είναι δύσκολο, το έχω νιώσει κι εγώ, πρόσφατα εξάλλου έμεινα 2 μήνες κλεισμένη στο σπίτι και έβγαινε μόνο για τη δουλειά... Πάλεψέ το, καταπολέμησε την επιθυμία σου να μείνεις μέσα και να τρως... Μην κοιτάς το κακοσιδερωμένο πουκάμισο του άντρα σου ή τη μιάμιση πίτσα που έφαγες...Κοίτα όλα αυτά στα οποία είσαι καλή και για τα οποία είσαι περήφανη... Και είμαι σίγουρη ότι είναι πολλά! Εξάλλου, και μόνο από το κείμενο που έγραψες, εγώ είδα ότι έχεις πολύ καλή ικανότητα στο να εκφράζεσαι. Φαντάσου πώς είσαι και εκτός οθόνης!!

    Καλό αγώνα και να μας γράφεις όποτε έχεις ανάγκη!!

  13. #13
    Αγγελικάκι μου ειλικρινά σε θαυμάζω, μέσα σε αυτόν τον χείμαρρο και όμως είσαι...πως να το πω?...ολόκληρη!!Η μεταφορά του Καμμένου το δείχνει..Δε μπορεί να αποδωθεί καλύτερα με λόγια..
    Κράτησέ το κρυφό ακόμη καλύτερα και εδώ κάποια πράγματα κρυφά μένουν. Κανείς δεν ξέρει ποιοι είμαστε?Απλά μπορούμε να δούμε ένα κομμάτι της ψυχής του άλλου, χωρίς εικόνα όμως, χωρίς πρόσωπο και σώμα, μόνο την λάσπη ή πολλές φορές, όταν παίρνουμε τα πάνω μας, ένα κήπο που χαράζει ή όπως λέει και η διάθεσή σου, την ανατολή..Ότι πληροφορίες έχω θα σου τις στείλω μέσω u2u γιατί δεν έχεις mail από όσο βλέπω, έτσι για να μείνουν και αυτές κρυφές..

    Φιλικά και μαζί σου..

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2007
    Posts
    220
    efoyla,......εγω δεν παροτρυνα το αγγελακι να ξεκινησει αγωγη...
    (το ξερω και εγω οτι ειναι κατι που δεν ειναι δια βιου λυση αλλα ειναι ενα εναυσμα για να βγει απο μια κατασταση) ........το γραφω κι ολας!....
    Εξαλλου ,αφου εισαι στο χωρο της ψυχολογιας θα ξερεις οτι το πιο δυσκολο πραγμα ειναι να βρεις τον ψυχολογο που θα σου ταιριαξει......και το κυριοτερο οτι θελει παρα πολυ χρονο .........δεν γινεται απο τη μια μερα στην αλλη ...........
    οπως λεει και ο smoke8 πολυ σωστα ο καθενας μας βρισκει διαφορετικο τροπο να ξεφυγει.......
    Το αγγελακι ,κατα τη γνωμη μου παντα, εχει αναγκη κατι αμμεσο να βγει απο αυτο το τελμα που εχει πεσει!!!!!!!
    Ηδη το ξεσπασμα της ηταν μια αρχη !
    Και θελω να ελπιζω οτι και εμεις μαζι θα τη βοηθησουμε οσο μπορουμε!

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Posts
    303
    aggelaki,καλως ηρθες και παλι!!!!Διαβασα αυτα που εγραψες εσυ και η natallia και αισθανθηκα περιεργα......Η δικη σου ιστορια ηταν η ζωη μου μεχρι και πριν 2,5 χρονια και η ιστορια της natallias ειναι η ζωη μου τωρα!!!!!!!
    Yπηρχαν μερες που η μονη μου διαδρομη εκτος σπιτιου ηταν να βγαλω τα σκουπιδια εξω......Δεν ειχα ορεξη ουτε να ντυθω,καθομουνα με τις πιτζαμες και το μονο που εκανα ειναι να τρωω ασταματητα....Οσο για την προδοσια που ανεφερες ,νομιζω οτι μετα την απωλεια καποιου ειναι κατι που πονα τρομερα πολυ και που δεν ξεχνιεται ποτε!!!!!!!
    ΑΦΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΑΔΙΑ του πονου ,της αυτοκαταστοφης ,της μιζεριας καποια στιγμη αρχισα να αναθεωρω πολλα...Σταματησα να κλαιω την μοιρα μου και ειπα να αρπαξω την ζωη στα χερια μου!!!!!Ειναι ωραιο να εισαι ανεξαρτητη οικονομικα,να νιωθεις χρησιμη και απαραιτητη ,να συναναστρεφεσαι με πολλους ανθρωπους!!!!!!!!Κι εκει ειναι που αρχιζει η ιστορια της natallias.......Γιατι εργαζομενη μανα χωρις βοηθεια απο εργαζομενη μανα με βοηθεια διαφερει μακραν!!!!!!!!!!
    Να σου περιγραψω μια συνηθισμενη μερα για να καταλαβεις.....το πρωι ξυπναω στις 6:20 γαι να παω στην δουλεια στις 8:00,γυριζω στο σπιτι στις 17:00 αν ειμαι τυχερη ,και μετα αφου φαω και δω τα παιδια μου ,αρχιζω να πλενω πιατα,μαζευω το σπιτι ,μαγειρευω για την αλλη μερα ,ελεγχω για το σχολειο την κορη μου...........Την ωρα που βαζω τα παιδια για υπνο,καθομαι ταχα μου να ηρεμησω στον καναπε μπροστα στην tv και κατα 99% με παιρνει εκει ο υπνος απο την κουραση!!!!!Ξυπναω κατα τα ξημερωματα και κανω μπανιο και περιμενω να ερθει η ωρα να παω στην δουλεια........Ο αντρας μου δε,αλλη μια μερα με μουτρα που με πηρε ο υπνος και δεν τιμησα και παλι την συζυγικη κλινη!!!!!!Σημερα με επιασε μια κριση χωρις προηγουμενο...δεν ειχα ορεξη να κανω γενικη(η οποια γινεται το Σαββατοκυριακο)κι αρχισα να κλαιω και να χτυπιεμαι!!!!!!κι εκει αρχιζουν οι ενοχες.......ειμαι ελαχιστα με τα παιδια μου κι οταν ειμαι εχω νευρα ή ειμαι πολυ κουρασμενη!!!!
    Τελικα τι ειναι καλλιτερα ?Να εργαζομαστε ή οχι?Νομιζω οτι δεν εχει καμια σημασια για
    το πως νιωθουμε μεσα μας......θα συμφωνησω ωστοσο με το γεγονος οτι οσο ειμαι στην δουλεια ειμαι καλα .....μετα αρχιζουν τα δυσκολα......
    Στα λεω αυτα για να δεις πως ειναι τα πραγματα για μια γυναικα που εχει ζησει και τις δυο οψεις!!Αυτο που θελω να σου πω απο την δικη μου εμπειρια ειναι οτι περα απο τα κιλα και την απωλεια τους προεχει η καλη ψυχικη σου υγεια και η στηριξη σου απο ενα ειδικο(εμενα τοτε με βοηθησε πολυ)!!Οταν ποναει το δοντι μας τρεχουμε αμεσως στον οδοντιατρο ,ομως οταν πληγωθει η ψυχη μας την αφηνουμε και αιμοραγει!!Δεν ειναι κακο να παραδεχτουμε οτι θελουμε βοηθεια!!!Ελπιζω aggelaki να επισκεφτεις ενα καλο ψυχολογο για να σε βοηθησει να δεις τα παραγματα στην πραγματικη τους διασταση κι οχι στην μαυριλα που τα εχεις περιβαλει!!!

Page 1 of 11 123 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •