συναισθηματική vs πραγματικής πείνας

[noucca]

Τέλος πάντων, άκρη δε βγαίνει. Εγώ νιώθω καλά με τη λύση που βρήκα για το πρόβλημά μου και όσο αυτό θα με βοηθά δεν σκοπεύω να το ψάξω περισσότερο.

Ελπίζω εσύ που βλέπεις ένα ψυχολογικό υπόβαθρο στη δική σου περίπτωση, να έχεις απευθυνθεί στον ειδικό που θα σε βοηθήσει να το λύσεις και εύχομαι να γίνει το συντομότερο δυνατό. Καλή επιτυχία και κουράγιο!

[2sweet2b4go10_ed]

Originally posted by noucca
Τέλος πάντων, άκρη δε βγαίνει. Εγώ νιώθω καλά με τη λύση που βρήκα για το πρόβλημά μου και όσο αυτό θα με βοηθά δεν σκοπεύω να το ψάξω περισσότερο.

Ελπίζω εσύ που βλέπεις ένα ψυχολογικό υπόβαθρο στη δική σου περίπτωση, να έχεις απευθυνθεί στον ειδικό που θα σε βοηθήσει να το λύσεις και εύχομαι να γίνει το συντομότερο δυνατό. Καλή επιτυχία και κουράγιο!

εγω βλεπω ψυχολογικο υποβαθρο σε ολες τις περιπτωσεις χρονιας παχυσαρκιας που εχω δει...
και στην δικη σου..
και ΦΥΣΙΚΑ και στην δικη μου...

παραλληλα πιστευω οτι ο καθενας πρεπει να κανει αυτο που νομιζει οτι τον βοηθαει και γιαυτο συμφωνω μαζι σου οτι καλα κανεις και συνεχιζεις αυτο που κανεις, οσο σε βοηθαει...

κι εγω το ιδιο κανω...προσπαθω να κανω κατι που εχω στο μυαλο μου, μονη μου, δεν εχω απευθυνθει καπου , αλλα δεν αποκλειω να το κανω...
το σιγουρο ειναι οτι αν και οταν το κανω, δεν θα ειναι διαιτολογος αυτος στον οποιο θα απευθυνθω......

[click]

το ποσο με εχει βοηθησει αυτο το αρθρο δεν περιγραφεται!

τις τελευταιες μερες πιανω τον εαυτο μου συχνα να κανω αυτο το συλλογισμο. συναισθητικη ή πραγματικη πεινα?

χτες 2 φορες καπως ετυχε και στεναχωρηθηκα με καποιες σκεψεις.
το πρωτο που ενιωθα ηταν οτι θελω να παω να φαω κατι.
επ!!!!!!!!! γιατι θελεις να φας? αφου εχεις φαει! δεν μπορει να πεινας. και οντως, δεν τσιμπησα τιποτα.

αν και ηξερα στη θεωρια οτι ξεσπαμε στο φαγητο, τωρα για πρωτη φορα το συνειδητοποιω ακριβως τη στιγμη που συμβαινει και το αντιμετωπιζω.

απιστευτα πραγματα μου συμβαινουν φετος...

φοβερο αρθρο!

[device]

τωρα πο προσπαθω να συγκρατηθω καπως απ το φαι, νιωθω συνεχως τα ποοδια και τα χερια μου να τρεμουν απο αγχος.
το φαι με κανει να χαλαρωνω. Αλλα οχι το λιγο φαι, αυτο το φαι που τρως, φουσκωνεις και πεφτεις σε χειμερία ναρκη.

εκ των πραγματων δεν μπορω να συνεχισω να τρωω ετσι, αλλα πρεπει να βρω αλλους τρόπους να καταπολεμώ το στρες.

[chryssa_ed]

είχα διαβάσει κι εγώ ενα παρόμοιο, ομως αυτο που με ταρακουνησε ηταν που ελεγε να κραταμε ημερολογιο οχι σκετο αλλα να γραφουμε τι είχε συμβει, τι φάγαμε και τελος το σημαντικοτερο... ποσο μας βοηθησε στο προβλημα μας το οτι φαγαμε.

παιδια εγω ειχα παθει σοκ οταν το διαβασα. γιατι ξεκινουσα να φαω πολυ ταραγμενη απο λεπτομερειες τελικα και μολις το συνειδητοποιησα το ποοοοσο πολυ βοηθαει στο προβλημα μου το πολύ φαγητο (καθολου) αρχισα να το μειωνω.

πηγαινα να φαω οτι υπηρχε μπροστα μου και ερχοταν αυτη η σκεψη... "αντε και το εφαγες σε τι θα σε βοηθησει στο προβλημα;;" και τότε η δεν το ετρωγα καθολου η ετρωγα πολυ λιγοτερο.

καντε το και εσεις..

[sabe]

Originally posted by NikosD.

Originally posted by ant
Λοιπόν, είμαι πανευτυχής !!!! ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ... ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ...

Χτες διάβασα περί συναισθηματικής και πραγματικής πείνας που έστειλε η Μαρία, και χωρίς να το πολυκαταλάβω και να κάνω κάποια προσπάθεια, όταν ένιωθα ότι ήθελα να φάω σκεφτόμουν που αισθάνομαι την πείνα. Έβλεπε ότι την αισθανόμουν στον λαιμό, ενώ το στομάχι μου ήταν ΟΚ. Πιάνει, πραγματικά πιάνει και χωρίς προσπάθεια. Με το που διάβασα το άρθρο έγινε αυτόματα από μόνο του και όταν θέλω να φάω σκέφτομαι που αισθάνομαι την πείνα. Εάν είναι του στομαχιού τρώω εάν όχι απομακρύνομαι και ασχολούμαι με κάτι άλλο. Δηλαδή, το σκέφτομαι δεύτερη φορά πριν σαβουριάσω.

Χωρίς να θέλω να σου χαλάσω τη χαρά -ειλικρινά- το καλό με αυτές τις (μικρο)τεχνικές είναι ότι στην αρχή σχεδόν πάντα βοηθούν, το κακό όμως είναι ότι στην πορεία τις συνηθίζουμε και τότε αυτές χάνουν τη δύναμη τους.
Εκείνο το χρονικό σημείο είναι που θέλει προσοχή.

Σωστά,σωστά.Εκεί ακριβώς που όλα επιστρέφουν στα γνωστά τους,ασυνείδητα μονοπάτια,είναι η δυσκολία.Κομβικό σημείο,όντως.

[click]

Χωρίς να θέλω να σου χαλάσω τη χαρά -ειλικρινά-

:emoticonπουχτυπαειτοκεφαλιτο� �στοντοιχο:

[chryssa_ed]

κατι αλλο που βοηθησε εμενα ηταν το αλλο ειπα στον εαυτο μου "φαε οτι τραβαει η ψυχη σου αλλα στην πιο υγιεινη του εκδοχη".

δηλαδη ηθελα σοκολατα ετρωγα μαυρη 70 % κακαο.
ηθελα κρεπα αρμυρη ετρωγα τοστ.
ηθελα παγωτο ετρωγα 0%.
ηθελα κατι με λιωμενη σοκολατα ετρωγα μπανανα σε κομματια με σως κακαο,λιγο ηλιελαιο και μελι.
ηθελα πιτσα με απ'ολα αοπ πιτσαρια τουρμπο εφτιαχνα πιτσακια με πιτα για σουβλακι, λαχανικα και τυρι
κλπκλπ

θα σας εκπληξει αυτο..

γιατι; γιατι τα τροφιμα αυτα δεν εχουν τοση ζαχαρη και βουτυρο οσο τα αλλα. και ειναι πιο φυσικα, με περισσοτερες ινες. ετσι με ικανοποιουσαν, και δεν μου δημιουργουσαν αισθημα μανιας για περισσοτερο φαγητο.

ελπιζω να βοηθανε εστω λιγο αυτα..