ανορεξία-τρόπος ζωής?

[2sweet2b4go10_ed]

χρυσαλιδα
σκεψου το να ζητησεις βοηθεια εκει που θα πας...
καταλαβαινω απολυτα ολο αυτο που μας περιγραφεις και δειχνει αδιεξοδο....
αφου δεν βρισκεις τροπο να νοιωσεις αλλιως, ζητα απο καποιον βοηθεια, ισως κατι καταφερει να ξεκουνησει στο ζορισμενο σου μυαλο και βρεις αυτο που ψαχνεις για να βγεις στο φως...

[Kleanthis_ed]

Originally posted by crisalide_21
είναι διαφορετικά να τα ακούς και να σε προτρέπει ένας ανθρωπος που περνάει τα ίδια με σένα απο έναν που ΄δεν καταλαβαίνει γιατί το κάνεις όλο αυτό και σου δίνει συμβόυλές.

Δεν ξέρω αν το έγραψες για μένα αυτό, αλλά αν είναι έτσι, δε νομίζω ό,τι είναι κανείς τόσο ειδικός εδώ μέσα για να δίνει συμβουλές.Τουλάχιστον εγώ μόνο υποθέσεις κάνω και γενικότερα συζητώ σε γενικό επίπεδο.Δεν προσπαθώ ν' αντικαταστήσω ούτε και να προσποιηθώ κάποιον ειδικό.

Το γεγονός ό,τι από το 2004 έχω ( ή είχα ; ) ψυχογενή βουλιμία μη καθαρτικού τύπου και ότι αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα ως συνέπειες αυτού, νομίζω πως μου δίνει το δικαίωμα να έχω άποψη.

Ενδεχομένως, η οπτική μας να διαφέρει, αλλά αυτό δεν καθιστά λιγότερη σημαντική την αμφοτέρωθεν γνώμη...


ΥΓ:Ίσως να είναι καλύτερα έτσι, ΛΕΠΤΗ = ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

[crisalide_21]

ειδικός δεν είναι κανείς μας,και οτι μπήκα εδω μέσα μπήκα εις γνώσην οτι απλα θα συζητήσω με ''ομοιοπαθής'' και οχι κάτι άλλο.ʼλιμονο αν πιστεύουμε πως θα λύσουμέ ένα πρόβλημα μέσω μιας ομάδας συζήτησης.Δεν το έγραψα συγκεκριμένα για σένα αυτό αλλα γενικότερα είναι διαφορετικά να ακούς συμβουλές ή λογια συμπαράστασης απο κάποιον που σε καταλαβαινει εκατο της εκατό γιατι περνάει τα ίδια ακριβώς μαζί σου.Δεν σημαίνει πως ειναι ειδικός.Με το ίδιο σκεπτικό ειμαι και εγώ ειδικη..(lol,αν και μεταξύ μας πολλοι απο εμας γινόμασταν άνετα διαιτολόγοι-για αλλους-)

Εμ πάση περιπτώση ευχαριστώ που μου είπες την γνώμη σου.Θα συμφωνήσω μαζί σου οτι λεπτός είσαι και ασφαλής με τον εαυτό σου.Οχι ομως και χαρούμενος απαραίτητα.Τις χαρές τις βρισκουμε αλλου στην ζωη,είτε έχεις κιλά είτε όχι.Απλα είναι ένας απο τους παράγοντες σε αυτους που τους επηρεάζουνε όπως εμάς κατα΄πόσο θα μας αφήσουν να χαρούμε κάτι ή οχι.

[gilie_ed]

καλημέρα σκεφτηκα οτι λιγες εικονες φρίκης ισως σου δώσουν το σοκ που χρειαζεσαι...

http://i20.servimg.com/u/f20/11/54/31/24/anorex10.jpg


http://i20.servimg.com/u/f20/11/54/31/24/anorex11.jpg


http://i20.servimg.com/u/f20/11/54/31/24/anorex12.jpg

http://i20.servimg.com/u/f20/11/54/31/24/anorex13.jpg

:Ο

θες ακομη να είσαι ανορεκτική??

[Tricky_Spider]

οι παραπανω φωτο ειναι επεξεργασμενες με υπολογιστη (φαινεται καθαρα) αλλα ειμαι σιγουρη δεν απεχουν πολυ απτην πραγματικοτητα..

[blv1425]

Kαλησπέρα και από μένα.
Πρώτα απ' ολα μια μεγάλη συγνώμη στη crystalide που "επεμβένω" στο δικό της Post για να αναφέρω και το δικό μου πρόβλημα.

Το δικό μου πρόβλημα ξεκινάει το 2004.
μέχρι τότε πάντα ήμουν 50-52 κιλά και ύψος 1,70.
΄Το καλοκαίρι και λόγω της απώλειας ενός πολύ γνωστού μου ανθρώπου άρχισα να τρώω με αποτέλεσμα σε 3 μήνες να φτάσω 66 κιλά!!!
οι γονείς μου που μέχρι τότε μου έλεγαν πάντα να φάω γιατί είμαι πολύ αδύνατη εφτασαν να μου λενε να σταματήσω γιατί είχα παχύνει πολυ.
Από τότε προσπαθώ να αδυνατίσω και πάλι ξαναπαίρνω κιλά. έχω παει σε απειρους διαιτολόγους, έχω πάρει τα άπειρα χάπια αλλά τίποτα.
Όσοι με βλέπουν που με ξέρουν από παλιά μου λένε ότι πάχυνα και εγώ κλείνομαι ακόμα περισσότερο στον εαυτό μου.
νιώθω ότι δεν μπορώ να ελεγξω την ίδια μου τη ζωή και τρελλαίνουμαι. Διάβαζα πριν μέρες τα ποστ της melani Και της Νatalie και χαιρόμουν που μπορούσαν να επεβληθούν στον εαυτό τους ενώ εγώ δεν μπορώ με τίποτα.
Τώρα είμαι 57 κιλά και θέλω να φτάσω 48 μέχρι το τέλος του χρόνου.
Υπάρχουν περίοδοι της ζωής μου που δεν πηγαίνω πουθενά γιατί νιώθω χοντρή. τρώω και μέτα τρέμω από τύψεις και στεναχώρια και σιχαίνομαι τον εαυτό μου.
προσπαθω να τρώω ενα γιαούρτι 2% κάθε μέρα αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα.
νιώθω άχρηστη και ότι θα ήμουν πολύ ευτυχισμένη αν κατάφερνα να ξαναμπω στα παλιά μου ρούχα.
δεν ξέρω τι να κάνω για να τα καταφέρω...

πραγματικά είναι η πρώτη φορά που ανοίγομαι και λέω αυτά που πραγματικά νιώθω και αισθάνομαι.
ευχαριστώ που με ακούτε και συγνωμη και πάλι

[Kleanthis_ed]

Καλώς ήλθες!

Κατά την ταπεινή μου, μη επιστημονική άποψη,όλα αυτά που περιγράφεις,ασφαλώς, και δεν στοιχειοθετούν πρόβλημα ανορεξίας.

Θα έλεγα με βεβαιότητα πως είναι η αρχή για ν' αποκτήσεις πρόβλημα βουλιμίας - χωρίς να σημαίνει πως, τώρα, έχεις.Παρακάτω θα σου εξηγήσω γιατί:

Καταλαβαίνεις πως έχεις πάρει κάποιο βάρος λόγω μια ψυχικής αναστάτωσης.Γιατί δε δικαιολογείς τον εαυτό σου αλλά τον κατηγορείς;Η απώλεια ενός οικείου σου προσώπου δεν είναι λίγο!Το να έχει αντίκτυπο σ' εσένα είναι και δικαιολογημένο αλλά και ανθρώπινο!Θα σου έλεγα,μάλιστα, να εύχεσαι που η μοναδική επίπτωση σε σένα είναι να πάρεις μερικά κιλά.ʼλλοι άνθρωποι,όταν χάνουν κάποιον, πέφτουν σε μαρασμό ή σε χειρότερη κατάσταση.

Μ' αυτά και με τ' άλλα, νομίζω πως έχεις κάθε δικαίωμα να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου.Να μην ακολουθείς,λοιπόν, εκπληκτικά φτωχό διατροφικό πρόγραμμα ( ένα γιαούρτι την ημέρα, δύο μήλα κτλ ) γιατί το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να εξαντληθείς ή να αρρωστήσεις.ʼλλωστε μην ξεχνάς πως από την έντονη στέρηση,κάποια στιγμή, θα κάνεις επιδρομή στο ψυγείο και τότε θα φας το υπερδιπλάσιο.Κάτι σαν την αρχή της βουλιμίας δε σου φαίνεται αυτό;

Γι' αυτό καλύτερα θα ήταν, να κάνεις μια ισορροπημένη διατροφή που να έχει πολλές θρεπτικές επιλογές, απαραίτητες για να συνεχίσεις σ' ένα σωστό διατροφικό πλάνο απώλειας βάρους.Επίσης ν ' ασχολείσαι με δραστηριότητες που σε <<γεμίζουν>> και σε κάνουν να νιώθεις δημιουργική γιατί η ψυχολογία είναι το μεγαλύτερο κομμάτι της προσπάθειας.

Σκέψου πως είσαι σ' ένα μεταβατικό στάδιο όπου μαζεύεις κομμάτια του εαυτού σου και δικαιολόγησε σε σένα την προσπάθεια σου.


Καλή και μεθοδική συνέχεια!

[blv1425]

Καλώς σας βρήκα.

προσπαθώ να δώσω ελαφρυντικά στον εαυτό μου αλλά είναι 3 χρόνια πια.
πόσο πια θα κρατήσει αυτό??
έχω φτάσει στο σημείο να ζηλεύω τις κοπέλες που έχουν νευρική ανορεξία και να λέω εγώ γιατί δεν μπορώ να παθω.

ευχαριστώ πάντως για όλα αυτά που μου είπες. μου κανει καλό να μπαινω εδώ και να μιλάω μαζί σας

[Kleanthis_ed]

Ό,τι σου είπα το έκανα όχι για να σου δώσω δύναμη η κουράγιο!Έιλικρινά είναι η άποψη μου αυτή και έχει διαμορφωθεί << κατόπιν εορτής >>, που λένε.Έπαθα διατροφική διαταραχή επειδή έκανα αλχημείες και έψαχνα να βρω την επιβεβαίωση που ήθελα μέσα από μια εικόνα που είχα σχηματίσει για τον εαυτό μου.

Κάτι παρόμοιο ψάχνουν αρκετοί απο εμάς και καταφεύγουν σε ακραίες λύσεις.Βρες κάτι που να σε γεμίζει σαν άνθρωπο και να σε κάνει να νιώθεις δημιουργικά.

Είσαι 1,70 και 57 κιλά!Δε μου μοιάζει τόσο άσχημο αυτό!Το αντίθετο μάλιστα.

Καλή δύναμη. <:Ο)

[Natalia_ed]

Γεια σας!!!!
Παιδιά η ανορεξία δεν ξεκινά από τον τρόπο ζωής μας, γίνεται στη συνέχεια όμως. Προσοχή.....

[simona_ed]

http://www.youtube.com/watch?v=FX_P91Xt4gM ......!!!!!!!

[Natalia_ed]

simona,
εχω παρακολουθήσει το συγκεκριμένο βίντεο πάρα πολλές φορές. Είναι αναμφισβήτητα πάρα πολύ λυπηρό και αγγίζει τον καθένα. Είναι φοβερό και μπορώ να πω με σιγοριά ότι οι στίχοι του συγκεκριμένου τραγουδιού αντικατοπτρίζει ένα μεγάλο μέρος της ζωής των ανορεξικών ατόμων. Όμως δεν πάει να πει πως θα καταλήξουμε όλοι όπως το τέλος του συγκεκριμένου βίντεο.

[simona_ed]

Όπως είπες ΚΑΙ εσύ Natalia, το έβαλα για να ''αγγίξει'' μερικές ψυχές.......και σε καμία περίπτωση για να υποννοήσω ότι όλα τα άτομα με ανορεξία θα καταλήξουν έτσι!!!!!!!

Υ.Γ. Μια που το έθιξες όμως, πίστεψέ με, η συγκεκριμένη πάθηση όταν γίνει ανεξέλεγκτη και είναι χρόνια, ΕΚΕΙ καταλήγει...δυστυχώς.....!!!!!!!

[Σάβια!]

ΓΕΙΑ ΣΟΥ! ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ Κ ' ΓΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ,, ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ 46 ΚΙΛΑ ΜΕ 1,69 ΥΨΟΣ Κ ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΠΟΣΟ ΑΔΥΝΑΤΗ ΕΙΜΑΙ Κ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΧΥΝΩ, ΕΓΩ ΦΟΒΑΜΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΜΗΝ ΠΑΧΥΝΩ,, ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΠΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΝ ΕΦΤΑΝΑ ΣΤΑ 42 ΚΙΛΑ,,ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΡΚΕΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΚΡΙΤΗΡΙΑ Κ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΜΟΥ,

[Natalia_ed]

Γεια σου Σάβια.....
τι εννοείς όταν λες ότι σκέφτεσαι με τον ακριβώς ίδιο τρόπο??????
αχ αυτό το προτυπο ομορφιάς που φέρουμε ολες στην πλάτη μας.... ουφφφφφφφφ!!!!!!!!!! εχω κουραστεί αφάνταστα πλέον... κ εγώ είχα το συνεχή φόβο μήπως παχύνω... ήταν ο πιο έντονος από όλους τους φόβους μου... όλοι θα σου λένε πάντα πόσο αδύνατη φαίνεσαι, πόσο όμορφη είσαι αλλά εσύ δεν θα το καταννοείς γτ πολύ απλά θα θέλεις να είσαι όλο κ πιο αδύνατη... βεβαια τώρα που σου γράφω εγώ θα σκέφτεσαι "μιλάει εκ του ασφαλούς" αλλά δν είναι έτσι... κ εγώ ακριβώς τον ίδιο τρόπο σκέψης είχα κ ειναι από τις ελάχιστες φορές που θα το πω όχι ιδιαίτερα ευχαριστημενη, κοίτα που κατέληξα.... όσο χάνεις βάρος, τοσο καλυτερα θα νοιωθεισ κ θα θελεις να χασεις κι αλλο... εισαι αδυνατη, δν χρειαζεται να πεθανουμε γ να πει καποιος κοιτα ποσο αδυνατο κ ομορφο ειναι αυτο το παιδι. πιστεψε στον εαυτο σου, κ εγω αυτο προσπαθω να κανω. εισαι μια κουκλα κ αυτο δν καθοριζεται απο τα κιλα σου... απεβαλλε τους φοβους σου κ θα εισαι ακομα πιο ομορφη...