κοίτα τώρα που πέρασε κ το βλέπω απέξω, λέω σιγά μην κάτσω να σκάσω κιόλας με αυτούς τους ηλίθιους που δεν είναι καν άξιοι για το επάγγελμα που υπηρετούν.
γιατί για να είσαι γιατρός πρέπει να είσαι κ άνθρωπος πάνω απ\'ολα για να μπορέσεις να νιώσεις τον πόνο του καθενός.
ίσα - ίσα μια φορά από τις 20-30 δεν θυμάμαι, που είχα πάει την μητέρα μου, πέσαμε σε μια πολύ καλή γιατρό που της είπε να δεί κάποιον ειδικό γιατί τα lexotanil δεν είναι λύση.
όμως εκείνη την ώρα νιώθεις τέτοια ταπείνωση που καίγεσαι για το πρόβλημά σου που δεν το αντέχεις κ αντικρύζεις κάποιον που γελάει γιατί κ καλά είναι στο μυαλό σου αυτό που συμβαίνει κ στην περίπτωση τουλάχιστον αυτή δεν ήταν στο μυαλό μου, ήταν απο την διακοπή των φαρμάκων, τόσο δύσκολο ήταν να μου δώσουν μια απλή απάντηση ή να μου πούνε ότι οφειλεται σε κάτι άλλο κ να μιλήσω με την ψυχίατρο..