ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΑΠΙΝΟΥΜΕ ?

[NADINE_ed]

Δεν ξέρω αν φθονούμε τους άλλους από ζήλια...Το πρόβλημα εντείνεται αν φθονούμε τον εαυτό μας λόγω υποτίμησης...
Είναι εύκολο να αποδίδεις τα προβλήματα σ'εξωγενείς παράγοντες (ανθρώπους,καταστάσεις,γεγ� �νότα,ατυχία...)
Κι όταν στερέψουν οι δικαιολογίες και μείνουμε αντιμέτωποι και απογυμνωμένοι με τον εαυτό μας,
σ'εκείνο το σκληρό "δια ταύτα",στον απώτερο απολογισμό...τι είναι τελικά αυτό που μας αναχαιτίζει;
Γιατί χαραμίζουμε τις θεϊκές μας δυνατότητες; Γιατί σκορπάμε ανούσια το χρόνο μας;
Ξέρω ποιός φταίει και γιατί...Που τελικά όμως κολλάω; Ποιός φόβος είναι μεγαλύτερος από τη λαχτάρα μου;

[stargazer_ed]

Ίσως το πρόβλημα να είναι κατά βάση η δειλία για το επόμενο βήμα. Σκεφτείτε πόσοι φοβούνται ν' αλλάξουν μια μέτρια δουλειά λόγω των νέων απαιτήσεων. Φοβούνται να πάρουν ρίσκο, να μάθουν νέα πράγματα και βολεύονται στην μέτρια και σίγουρη δουλειά τους που την ξέρουν.

Αντίστοιχα πόσοι και πόσοι δε μένουν σε γάμους ή σχέσεις κενές επειδή φοβούνται να κάνουν μπροστά...Η δύναμη της συνήθειας μας κρατάει πίσω, σε πράγματα σίγουρα τα οποία γνωρίζουμε για να μην έρθουμε αντιμέτωποι με την πρόκληση του νέου.

Κάτι τέτοιο είναι κι η αλλαγή του βάρους. Η αλλαγή του βάρους σημαίνει ότι το άτομο θα πρέπει πλέον να κοινωνικοποιηθεί γιατί στο μυαλό του θα χει πέσει το κύριο εμπόδιο. Έτσι θα πρέπει να βγει, να κάνει παρέες, να γνωρίσει συντρόφους, να δεχτεί κριτική και να περάσει τις όποιες δυσκολίες συνεπάγονται αυτά. Να φλερτάρει, να χάσει από "αντίπαλο" ή να απορριφθεί χωρίς την δικαιολογία των κιλών. Πολλοί υπέρβαροι αποδίδουν την έλλειψη συντρόφου στα κιλά. Φαντάζεστε πόσο θα πικραθούν αν αδύνατοι πάλι δε μπορούν να κάνουν σχέση και δουν ότι κι η συμπεριφορά ή ο χαρακτήρας τους έχει αδυναμίες? Πάει το άλλοθι του βάρους...Ίσως μετά κλονιστεί κι η εμπιστοσύνη τους στον "ιδιαίτερο ψυχικό κόσμο", τον πιο ενδιαφέροντα κλπ.

Γι' αυτό προτιμούν τη σιγουριά του καναπέ, που δεν προσφέρει ευχαρίστηση αλλά ούτε και το ρίσκο νέων απορρίψεων και δυσκολιών.

[enastrh]

Διαβάζοντας όσα έχουν γραφτεί, ιδιαιτέρα από την NADINE, διαπιστώνω και επιβεβαιώνω ότι δεν είμαι μόνη. Όσα διαβάζω, φέρνουν στο μυαλό μου τις ίδιες σκέψεις και συναισθήματα που είχα εγώ κατά περιόδους. Και συνεχίζω να έχω. Τελικά το φαγητό για μένα ήτανε ο τρόπος μου να γλυκάνω την πίκρα που μου έχει σερβίρει η ζωή, που μου έχει ταΐσει όσο ήμουν ακόμα στην κούνια μου μωρό. Με αυτά που λέω και σκέφτομαι, νιώθω πολλές φορές μίζερη. Αυτό επίσης το έχω ακούσει και από τα χείλι αγαπημένου μου ανθρώπου αυτές τις μέρες. ?Μην είσαι τόσο μίζερη, δεν το μπορώ αυτό?. Και πώς να μην είμαι όταν συνεχώς με απορρίπτουν, με κατακρίνουν, με περιφρονούν, δεν με σέβονται, δεν με εκτιμούν, με προδίδουν?και γιατί? Για αυτό το βάρος που κουβαλώ και που αν κοιτάξεις στο βάθος θα διαπιστώσεις ότι στην ουσία είναι όλα αυτά που κουβαλάω μέσα μου και ο μόνος τρόπος που τα εξωτερικεύω είναι με αυτά τα ρημάδια τα κιλά. Και γιατί να μη μου σταθούν και να με βοηθήσουν να απαλλάξω τον εαυτό μου από όλα αυτά με τον ίδιο τρόπο που εγώ τους έχω σταθεί στα δικά τους προβλήματα? Στην τελική όμως, του καθενός το πρόβλημα είναι δικό τους, εκτός και αν βρεθεί άλλος να τα φορτωθεί μαζί τους, αλλά όταν έρθει εκείνη η ώρα πoυ έχεις και εσύ την ανάγκη τους, η απάντηση είναι ότι ?με βαραίνεις πολύ, με καταπιέζεις, με πνίγεις??και εγώ φωνάζω και ρωτώ??εμένα πότε θα μου σταθείς, πότε θα με στηρίξεις, πότε θα με βοηθήσεις να διώξω τις ανασφάλειες μου, να διώξω αυτό το βάρος από μέσα μου και από πάνω μου, πότε θα είναι και η δικιά μου σειρά, γιατί να με διώχνεις τώρα που ήρθε η ώρα της δικής μου ανάγκης, γιατί με κάνεις τώρα πέρα, γιατί με αδικείς και τώρα βλέπεις όλα τα ελαττώματα μου και πριν δεν τα έβλεπες? Ίσως επειδή τότε είχες εσύ την ανάγκη και σε κάλυπτα αλλά τώρα ξαφνικά είμαι όλο ελαττώματα και λίγη για σένα?? Εγώ κάποτε δεν σκέφτηκα εγωιστικά όταν πήρα πάνω μου όλα τα δικά σου προβλήματα, έτρεξα, ανχωθηκα, βασάνιζα το μυαλό μου για λύσεις, σε στήριξα?και όλα αυτά γιατί Σ?ΑΓΑΠΩ και ήθελα και θέλω να είμαι πλάι σου σε όλα, και τα καλά και τα κακά. Εγώ δεν έχω δικαίωμα να έχω την ανάγκη σου? Όμως τώρα εσύ κάνεις ένα καινούργιο ξεκίνημα και όσο περνάει ο καιρός, δείχνω να είμαι τώρα ποια ?περιττή? και δεν θα είμαι βοήθεια για σένα αλλά ένα ?βάρος? που θα σε κρατάει πίσω. Το βάρος μου έγινε μια άσχημη εικόνα για σένα. Κάποτε όμως δεν ήτανε έτσι, ήμουν η αγάπη σου και αυτή που δεν ήξερες τι θα έκανες χωρίς αυτήν. Τώρα δεν ξέρεις τι να την κανείς. Και ας πούμε ότι δεν διαφωνώ για την εικόνα μου και πως και εγώ θα ήθελα να είμαι όλα αυτά που μπορώ να είμαι. Γιατί τώρα να μην είναι και η δικιά μου σειρά να μου σταθείς και να με βοηθήσεις να απαλλαχτώ από αυτό το ?βάρος? μου? Και ίσως να μπορέσουμε να έχουμε και οι δυο, μαζί, όσα επιθυμούσαμε και ονειρευόμασταν?Γιατί να μην καλύψεις λίγο της ανασφάλειες μου και να με ανεβάσεις και να με ενθαρρύνεις όπως έκανα και εγώ για σένα κάποτε και σου έλεγα ότι όλα θα περάσουν και να έχεις κουράγιο και ναι, σάγαπω και εγώ θα είμαι εδώ για σένα και θα κάνω τα πάντα για εσένα και να σου σταθώ. Αυτό δεν μπορεί να ισχύει και για την δική μου περίπτωση? Γιατί τώρα στα μάτια σου να είμαι ελαττωματικη? Γιατί τώρα να απορείς με τον εαυτό σου και να ρωτάς τον εαυτό σου ?τι ήθελα και έμπλεξα?? Γιατί τώρα να μην είσαι γλυκός μαζί μου? Τώρα είσαι επιθετικός και όλο εκνευρισμένος μαζί μου. Και όταν σου ζητώ να έρθεις κοντά μου η απάντηση σου είναι ?Τι θέλεις πάλι? Αμάν με τις ανασφάλειες σου?. Και εγώ να κλαίω μέσα μου και να θέλω να σβηστώ από το πρόσωπο της γης. Γιατί να είσαι τόσο σκληρός μαζί μου? Εγώ ποτέ δεν ήμουν έτσι όταν εσύ με είχες ανάγκη. Και όχι δεν θέλω το οίκτο σου η την λύπηση σου και ούτε σκέφτομαι ότι μου χρωστάς. Δεν μου χρωστάς τίποτα γιατί όσα έκανα τα έκανα με αγάπη και ήθελα να κάνω ότι μπορώ να σου σταθώ και να σε βοηθήσω. Απλά δεν καταλαβαίνω γιατί να μην ισχύει αυτό και για μένα. Εγώ δεχτικά τα ελαττώματα σου και τα προβλήματα σου, άνευ όρων. Εγώ δεν σου ζητώ να με δεχτείς άνευ όρων αλλά τουλάχιστον να είσαι πλάι μου στον δικό μου αγώνα με τον εαυτό μου, με τις ανασφάλειες μου?και να μου δίνεις μερικές φορές την δύναμη να παλέψω και τους δικούς μου δαίμονες, μαζί και με τα δικά σου που εγώ δεν έχω πάψει ποτέ να παλεύω.

Είναι ΑΔΙΚΟ! Αξίζω περισσότερα και από εσένα και από όλους! Είναι αμαρτία να με αδικείτε έτσι! Και πώς να μην νιώθω μίζερη? Και πώς να συγκρατηθω και να μη τρελαίνομαι? Και πώς να μην χάνω τα λογικά μου μερικές φορές? Και κάνω και εγώ τα λάθη μου αλλά γιατί να μη μου τα συγχωρείς και να μου τα δικαιολογείς? Εγώ δεν μπορώ ούτε στιγμή να σου κρατήσω κακία?παρόλο όλα όσα μου κανείς μερικές φορές. Γιατί πολύ απλά, είσαι ένα κομμάτι μου, το άλλο μου μισό, το μισό που δεν μπορώ να μισώ?

Συγγνώμη για το παραλλιριμα μου, αλλά είμαι τόσο συναισθηματικά φορτισμένη αυτό τον καιρό, δεν έχω κανέναν να μιλήσω μαζί, και αυτός που είναι ο ?άνθρωπος? μου, προτιμά να μη με ακούει και τον κουράζω. Εγώ όμως πότε θα αράξω και θα ξεκουραστώ λίγο από όλων αυτόν τον ψυχολογικό πόλεμο που αντιμετωπίζω τόσα χρόνια τώρα? ʼγνωστο?

[Nefeli-]

http://www.youtube.com/watch?v=gt7R3nNmC3w

για όλους! αφιερωμένο με πολλή αγάπη.

η απάντηση στα 'γιατί' είναι δική σου!!! μην αφήσεις το γιατί να σε αρπάξει. έτσι έπρεπε να γίνει για να είσαι εσύ αυτό που είσαι! για να γνωρίσεις καινούργια πράγματα, ανθρώπους, να κάνεις όμορφες και άσχημες σκέψεις, να γίνεις δυνατή.

[stargazer_ed]

Δυστυχώς στη ζωή κι ειδικά στις σχέσεις δεν ισχύει η αμοιβαιότητα. Δε σημαίνει ότι επειδή εσύ στάθηκες θα σου σταθούν, μακάρι να ήταν έτσι. Αν δεν βλέπεις ενδιαφέρον τότε απλά φεύγεις. Δεν σε αντέχει? Δε σου δίνει σημασία? Σε κάνει να νιώθεις άσχημα? Φύγε!!! Μην παραπονιέσαι για όσα δε σου δίνει αλλά κάνε αυτό που πρέπει, για σένα πλέον.

Θα σου πω και κάτι σκληρό ίσως. Δε ξέρω για τη σχέση σου και δεν έχουμε την άλλη άποψη. Αλλά φαντάζομαι ο φίλος σου θα λέει ότι του στάθηκες, τον στήριξες κι έτρεξες αλλά γιατί σε όλες τις θυσίες δεν έκανες μια βασική? Να γίνεις εξωτερικά όπως θα ήθελε αφού τον λατρεύεις...Κι ακόμα μιλάς για άδικο που ζεις από την κούνια σου και ότι όλος ο κόσμος σε περιφρονεί και σ' αδικεί. Πως το εννοείς αυτό? Δεν είναι λίγο υπερβολικό? Όλοι έχουν περάσει δυσκολίες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

[hopa]

ειπα και γω..να μην χανουμε και το στυλ μας...

[enastrh]

Ευχαριστώ Νεφέλη και ναι, έχεις δίκιο όταν λες ότι πιθανόν εγώ ήδη να έχω τις απαντήσεις στα ερωτήματα μου?και σίγουρα ναι όσα έχω βιώσει με έχουν κάνει να είμαι αυτή που είμαι, και μέχρι ένα σημείο χαίρομαι για αυτή που είμαι και βλέπω ότι δεν έχω την αναισθησία που έχει ο περισσότερος κόσμος εκεί έξω.

Stargazer?έχω διαβάσει διάφορα που έχεις γράψει?έχω δει την επίθεση που έχεις δεχτεί μερικές φορές στα σχόλια σου?και πολλές φορές μπορώ να πω ότι συμφωνούσα με την πραγματικότητα που επέμενες να μας επενθυμήσεις ότι υπάρχει στην κοινωνία μας. Έτσι είναι τα πράγματα και άμα θες να επιβιώσεις τότε κάνε κάτι να προσαρμοστείς, αλλιώς, συμβιβάσου και δέξου αυτό που είσαι. Χωρίς γκρίνιες και πολλά λόγια. Όμως, δεν νομίζω ότι έχεις καταλάβει το πόσο σκληρά και σχεδόν απάνθρωπα συμπεριφέροντε μερικοί άνθρωποι. Κοιτάζουν το περιτύλιγμα και ξεχνάνε ότι αυτό κάποια στιγμή θα φθαρεί, θα γεράσει, και μετά με τι μένεις? Στα γεράματα είμαστε όλοι ίδιοι. Όταν ο άλλος έχει ξοδέψει μια ζωή την ενέργεια να φτιάχνει την παρουσία του και ποτέ δεν έχει δώσει σημασία να κάνει πλούσιο τον εσωτερικό του κόσμο, τι θα τον κάνεις αυτόν τον άνθρωπο τότε? Τι λες να έχει να σου προσφέρει? Και συγγνώμη που το λέω αλλά εσείς οι άντρες δεν ξέρετε τι θέλετε. Το έχω ακούσει πολλές φορές από πολλούς άντρες και ακόμα και ο δικός μου το έχει αναφέρει μέσα σε κουβέντες που έχει κάνει στο παρελθόν. Κατηγορείτε τις περισσότερες γυναίκες εκεί έξω που δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο από το μαλλί και το που θα πάνε το σαββατοκύριακο η για καφέ, αυτές οι περιποιημένες και άψογα σε εμφάνιση γυναίκες. Κάθεστε και απορείτε πώς να την κυκλοφορήσω όταν ξερώ πως άμα πάμε κάπου και ανοίξει το στόμα της θα θέλω να κρυφτώ. Αυτά έχω ακούσει από πάρα πολλούς άντρες, και συμπεριλαμβάνω μέσα σε αυτούς και τον δικό μου. Όταν πρωτογνωριστήκαμε, είχε να μου πει ότι μετά από 2 αποτυχημένους γάμους που οι πρωίν γυναίκες του δεν είχαν μυαλό για οικογένεια, είχαν την μαμά τους να τους κάνει τα πάντα η το μόνο που τους ένοιαζε ήτανε η διασκέδαση τους και το μαλλί τους που πρέπει οπωσδήποτε να πηγαίνουν στο Κολωνάκι για να το κάνουν, και όταν ήρθε η ώρα να τον στηρίξουν και να σταθούν πλάι του στις δυσκολίες του, και όταν πλέον δεν είχε την οικονομική άνεση που είχε πριν γιατί του είχανε πάει κάποια πράγματα στραβά και έπρεπε να αρχίσει από την αρχή, τότε αυτές αδιαφορήσανε και κοιτάξανε να βρουν αλλού να βολευτούν, και τότε αυτός πηρέ την απόφαση ότι δεν ήθελε πλέον τέτοιες είδους γυναίκες. Δηλαδή με λίγα λόγια ήθελε μια γυναίκα που μπορεί να μην ήταν το τέλειο σε εμφάνιση αλλά θα είχε το μυαλό και εσωτερικό κόσμο που θα μπορούσε να του σταθεί και να τον στηρίξει. Και διάλεξε εμένα, και εγώ διάλεξα αυτόν γιατί σκέφτηκα ότι αυτός ο άνθρωπος έχει βιώσει δυσκολίες και έχει μάθει που είναι η ουσία τον πραγμάτων. Γιατί ναι, το μυαλό και ο εσωτερικός κόσμος των ανθρώπων είναι η ουσία, όλα τα άλλα έρχονται και φεύγουν, συν το ότι διορθώνοντε, πχ. τα κιλάκια κλπ. Ένα χρόνο και κατι μηνες ειμαστε μαζί, τον έχω στηρίξει σε όλες τις αποφάσεις του και τον έχω βοηθήσει να πραγματοποιήσει πολλά από αυτά που ήθελε. Έχω αναλάβει να φροντίζω διάφορα θέματα του ώστε να μην σκοτίζετε αυτός με αυτά και για να μπορέσει να συγκεντρωθεί στην καινούργια αρχή που κάνει, συν το ότι τώρα υποχρεωτικά είμαστε 1-1,5 ώρα μακριά ο ένας από τον άλλον γιατί εκεί τον πήγε η καινούργια του δουλειά. Συνηθος εγώ πηγαινοέρχομαι ώστε να μην έχει και αυτό το άγχος γιατί πλέον δεν αντέχει καθόλου την Αθήνα. Το καλύτερο μου δεν ήτανε να φύγουμε από Αθήνα αλλά δεν είχα και αντίρρηση γιατί στο κάτω κάτω χτίζαμε μια καινούργια ζωή μαζί και το δικό μου το μυαλό λέει ότι σπίτι σου κάνεις εκεί που είναι οι άνθρωποι που αγαπάς και δεν θα κολλήσω στο που είναι αυτό και ποια περιοχή. Απλά θα παρέμεινα εγώ Αθήνα για κάποιο διάστημα μέχρι να είμαστε σίγουροι ότι όλα πάνε καλά με την δουλειά του και μετά θα έψαχνα και εγώ για μια καινούργια η να έρθω σε κάποια συμφωνία με την τωρινή μου δουλειά ώστε να παραμείνω σε αυτή την δουλειά και κάθε μέρα να πηγαινόρχομαι Αθήνα.

Περάσανε 2 μήνες και όλα ήτανε μέλι γάλα. Ξαφνικά, άρχισε να με αντιμετωπίζει περίεργα, να εξαφανίζετε, να μην απαντάει τηλέφωνα, να με έχει στήσει να τον περιμένω 1-2 ώρες?και διάφορα άλλα. Εγώ φυσικά ταράχτηκα, άρχισα να του παραπονιέμαι, να επιμένω να του λέω ότι αυτά που γίνονται δεν έχουν ξανασυμβεί μεταξύ μας, και μια μέρα μετά από μια περιπετειώδης βραδιά που άλλη μια φορά δεν απαντούσε τηλέφωνα και είχε εξαφανιστεί, καθόμαστε και μου το ξεφουρνίζει. Τι? Το ότι τώρα που είναι σε αυτή την καινούργια πόλη και γνωρίζει ένα σωρό κόσμο λόγω της δουλειάς του και πρέπει να είναι πολύ κοινωνικός κλπ., άρχισε να τον απασχολεί και να τον προβληματίζει το δικό μου παρουσιαστικό. Ότι με λίγα λόγια δεν νιώθει άνετα να βγαίνει έξω μαζί μου γιατί ξέρει τι θα λένε οι άλλοι και τα σχόλια τους. Βεβαίως η δικιά μου απάντηση ήτανε ότι πως γίνεται να τον νοιάζει τόσο πολύ τι σκέφτονται οι άλλοι και σημασία έχει αν τον καλύπτω εγώ σαν άνθρωπος και γυναίκα. Ο υπόλοιπος κόσμος δεν είναι ούτε μέσα στο σπίτι του ούτε στο κρεβάτι του ούτε θα είναι εκεί για την υπόλοιπη ζωή του. Ανεξάρτητα από αυτά που του είπα, και παρόλο που ήμουνα ενοχλημένη, αναγνώρισα ότι ναι είναι έτσι ο κόσμος και φυσικά θέλω να νιώθει περήφανα όταν με έχει πλάι του (αν και θα έπρεπε αυτό να το νιώθει ήδη εφόσον δήθεν ήμουν ότι καλύτερο του έχει συμβεί και κάποιες φορές είχε πει ?τι θα έκανα χωρίς εσένα? και θεωρεί ότι είμαι από τις λίγες γυναίκες που έχει νιώσει θα μπορούσε να με πάει παντού γιατί ξέρει ότι μπορώ να ανταπεξέλθω όπου βρεθώ και όπου σταθώ). Επίσης, δεν αρνηθικα ποτέ ότι θα ήθελα και εγώ να έχω μια διαφορετική εικόνα, αν και δεν είχα βρει την δύναμη μέχρι τώρα να το κάνω. Γιατί ναι, χρειάζεται δύναμη να πας ενάντια σε αυτό που ήσουν μέχρι τώρα, μια κοπέλα/γυναίκα με επιπλέον κιλά και που ικανοποιούσε τις ανάγκες τις, τις απογοητεύσεις της, τα προβλήματα της, με το φαγητό.

Τέλος πάντων, παρόλο αυτά, ναι δεχτικά ότι θα κινητοποιηθώ και θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να χάσω αυτά τα κιλά, και αυτός υποσχέθηκε ότι τώρα που το είχαμε κουβεντιάσει το πρόβλημα του και είχαμε συμφωνήσει στην λύση, όλα θα ήτανε όπως πριν. Να όμως που δεν ήτανε. Μόνο 1 μέρα πέρασε και την δεύτερη μέρα με έστησε να τον περιμένω έξω από το σπίτι 1,5 ώρα και χωρίς κανένα τηλεφώνημα και πάλι να μην απαντάει στις δικιές μου κλήσεις. Φυσικά και με έκανε ράκο. Ένιωθα τελοίος ασήμαντη και ότι μου φέρετε σαν σκουπίδι. Έρχεται και φυσικά του το λέω πάλι πως με έκανε να νιώσω και ότι τελικά δεν πρέπει να σημαίνω τίποτα για αυτόν και διάφορα άλλα και αυτός να επιμένει ότι δεν είναι έτσι και να μην σκέφτομαι έτσι κλπ. Πάει αυτό. Συμφωνούμε ότι την επόμενη μέρα, Παρασκευή, θα κατέβει αυτός Αθήνα (αν και αυτός προτιμούσε να έρθει Σάββατο αλλά εγώ τον παρακάλεσα να έρθει Παρασκευή). Παρασκευή απόγευμα μετά την δουλειά μου λέει ότι σε κανένα 2ωρο θα είναι Αθήνα. Μετά από 2 ωρίτσες με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ότι κάτι έτυχε και θα αργήσει λίγο αλλά με το που τελειώσει θα φύγει να έρθει. Μετά από 2 ώρες και μετά από κάποιες κλήσεις που του είχα κάνει και πάλι δεν απαντούσε, μου λέει ότι στην διαδρομή πέρασε από τους γονείς του και έχουν κάποιο θέμα και πρέπει να ταχτοποιήσει μαζί τους και θα αργήσει, μην τον ρωτήσω πότε και σε πόση ώρα γιατί δεν ξέρει αλλά θα έρθει. Η κατάληξη? Δεν εμφανίστηκε ποτέ. Δεν απαντούσε τα τηλέφωνα, ξόδεψα ολόκληρο το βράδυ άυπνη απορώντας τι είχε γίνει και που είναι και γιατί μου το κάνει πάλι αυτό το πράγμα μετά από κάθε φορά που μου λέει ότι δεν θα επαναληφθεί. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για την συνέχεια, απλά θα σας πω ότι υπήρχε άλλη γυναικά στην εικόνα εκείνο το βράδυ, που ορκίζετε ότι τίποτα δεν έγινε, και ότι πέρα από τα κιλά που έχουμε ήδη συζήτηση και προχωράω μπρος να το πολεμήσω αυτό, ξαφνικά είμαι και καταπιεστική, τον πνίγω, αυτός προσπαθεί να πάρει μια ανάσα τώρα που κάποια πράγματα έχουν αρχίσει να μπαίνουν σε μια σειρά και γενικά δεν αντέχει την γκρίνια μου και έχει συνεχεία την ανάγκη να είναι με άλλους ανθρώπους που θα τον ακούν και θα περνάει την ώρα του ήρεμα και να ξεχνιέται. Η απάντηση μου βεβαίως ήτανε ότι όλες οι γκρίνιες μου και παράπονα είχανε να κάνουν με
την δικιά του αλλαγή συμπεριφοράς και αν δεν είχαν συμβεί όσα είχαν συμβεί, θα ήμασταν μια χαρά, όπως πριν, και τότε δεν θα υπήρχε λόγος να αναζητάει από άλλους παρέα. Ξαφνικά εγώ είμαι γενικά πρόβλημα. Και η απορία μου ήτανε πως δεν είχα ποτέ πριν όλα αυτά τα προβλήματα και ξαφνικά είμαι προβληματική? Παρόλο αυτά, επιμένει ότι δεν θέλει να τελειώσουμε, επιμένει ότι απλά εγώ πρέπει να κάνω διάφορες αλλαγές και ναι οκ έχει κάνει και αυτός διάφορες μαλακίες αλλά βασικά όλα το βάρος πέφτει πάνω σε μένα να προσαρμοστώ με τις καινούργιες του επιθυμίες και στο καινούργιο του περιβάλλον.

Λέγοντας όλα αυτά, και μάλλον περισσότερα από τι χρειαζότανε να πω, πες μου σε παρακαλώ αν ίσως είσαστε πολύ εγωιστές εσείς οι άντρες? Τα θέλετε όλα και μια λέτε και μετά ξελέτε. Καθόλου σταθερή σαν χαρακτήρες, και μάλλον πολύ ρηχοί. Συν το ότι δεν έχετε μια σταθερή γνώμη αλλά αντίθετα όλα για σας είναι μια εικόνα και επίσης η εικόνα που έχουν οι άλλοι για σας, ιδιαιτέρα εσείς οι άντρες μεταξύ σας, να δείξετε ο ένας καλύτερος από τον άλλον και πιστεύετε θα το καταφέρετε αν κυκλοφορείτε την καλύτερη γκόμενα, έχετε το καλύτερο αυτοκίνητο, έχετε πιο πολλά λεφτά ο ένας από τον άλλο.

Εγώ να σου πω τι εύχομαι αυτές τις μέρες? Ο κακός μου εαυτός?Εύχομαι να τα καταφέρω και να του μπω στο μάτι, και κάποια στιγμή να με κυνηγάει αυτός, και τότε, μετά από όλα αυτά που έχω υποστεί εξαιτίας του, η πίκρα μου να με έχει κάνει να πάψω να τον αγαπώ, και να βρω κάτι άλλο στην ζωή μου που θα με εκτιμήσει και θα με σέβεται για αυτό που είμαι και όχι όσα θέλει να δείχνει στον έξω κόσμο. Από την άλλη όμως, δεν το θέλω αυτό, και θέλω να γίνω ότι μπορώ να είμαι αλλά βεβαίως να έχει τόσες ενοχές με τον εαυτό του που θα προσπαθεί με διάφορους τρόπους να διορθώσει την πίκρα και τον πόνο που μου προκάλεσε. Αν και φοβάμαι ότι μπορεί πότε να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο γιατί με τον τρόπο που συμπεριφέρεται τώρα δεν ξέρω αν μπορώ να το αντέξω και πιθανόν κάποια στιγμή να διαλυθούν όλα.

Δέχομαι κάθε κριτική και κάθε γνώμη, και την έχω ανάγκη, γιατί δεν απορρίπτω την πιθανότητα κάπου να κάνω λάθος.

Και όλα αυτά γιατί? Για κάποια κιλά?δεν είναι γελοίο και άδικο να δίνουμε τόσο πολύ βάση πάνω σε αυτά?

[BLiSS]

να ρωτησω κατι... εχετε συγκατοικησει ποτε?
και δευτερον αμα εχει προβλημα και δεν θελει να κυκλοφορειτε μαζι και επιπλεον αρνειται να τελειωσει την σχεση, εμενα δεν μου ακουγεται καλο!
επισης, αμα νοιωθεις οτι εχει παψει να σε διεκδικει ως γυναικα, νομιζω πρεπει να κοιταξεις κατι αλλο στην ζωη σου γιατι οπως λεω παντα ο χρονος περναει γρηγορα και πρεπει να τον αξιοποιουμε.

υγ. αυτο που λες για εμας τους αντρες αν ειμαστε εγωιστες ή αν μας αρεσει η φιγουρα, δεν ισχυει. οπως και εσυ βλεπεις αντρες με νοημοσυνη μικρου παιδιου, σιγουρα εχεις δει και γυναικες που πετανε την πατατα την μια μετα την αλλη. δεν ειναι ομως το συνολο αυτο. υπαρχουν διαφορετικες προσωπικοτητες και ξεχωριστα 'θελω'. εσυ μενει να ανακαλυψεις αυτον που ταιριαζει στα δικα σου 'θελω'. το πως και το που, μην περιμενεις απαντηση, ειναι καθαρα δικο σου θεμα.
οσο για την τελευταια σου προταση, αναλογως τον ανθρωπο... καποιος θα δωσει βαση στην εμφανιση και καποιος οχι εαν τον καλυπτουν αλλα πραγματα...

[enastrh]

BLiSS...

απαντηση στην ερωτηση σου, ναι, συγκατοικουσαμε περιπου 8,5 μηνες. Οσα ειμασταν εδω Αθηνα ολα ητανε αρκετα καλα μες στην σχεση μας, παρολο που υπηρχαν ολα τα αλλα προβληματα, τα δικα του προβληματα. Ειμασταν αυτοκολητοι σχεδον. Και ολο τον χρονο σχεδον τον χοδευαμε μονοι μας. Μερικες φορες ειχα παραπονο οτι δεν πηγαιναμε πουθενα αλλα λογω της καταστασεως που περναγε, επαγγελματικα και οικονομικα, το εριχνε στην πεσμενη ψυχολογια του γιατι ητανε ετσι οπως ητανε μερικες φορες και μου ζητουσε να κανω υπομονη να στροσουν λιγο τα πραγματα και τοτε θα δω τα καλυτερα που θα ρθουν. Αν καποιες στιγμες θυμωνα με κατι, πολλες φορες να με ρωτησει αν τον αγαπω, σχεδον δειχνοντας μια ανασφαλεια. Εγω ομως παντα εδιοχνα τον θυμο μου και τον επιβεβαιωνα ποσο τον αγαπω.

Τα θελω μας δειχνανε να ταυτιζοντε τοτε. Τον τελευταιο μηνα, μετα απο 3ς μηνες που ειναι εκει και μενουμε χωριστα και βλεπομαστε μια φορα την εργασιμη βδομαδα και ολο το σαββατοκυριακο, δηλαδη περιπου 3-4 βραδια την βδομαδα, αρχησαν αυτα που γινοντε τωρα. Και νιωθω οτι ειναι τωρα που εχει προσαρμοστει εκει που ειναι και εχει αρχησει να κανει παρεες.

Επισης, οσο ειμαστε μαζι, μονοι μας, ειναι λες και ολα ειναι καλυτερα. Με το που ειμαστε χωριστα, αλλαζει. Και κατι ακομα που ρωτησες, αν με διεκδικει ως γυναικα, τι ακριβως ρωτας? Αν με διεκδικει ερωτικα? Αν συνεχιζει να υπαρχει ερωτικη επαφη? Ναι...και μου εχει δηλωσει οτι δεν κρυβει να μου πει οτι ερωτικα εχει νιωσει καλυτερα απο τι αλλο ποτε. Μερικες φορες αυτες τις μερες εχω νιωσει οτι με πλησιαζει ερωτικα κιολας οταν θελει να ξεχαστουμε απ ολα αυτα που συμβαινουν. Και παντα ειναι καλη η επαφη μας. Αν δεν εννουσες την ερωτικη επαφη και εννουσες αν με κυνηγαει η με αναζηταει οταν ειμαστε μακρια ο ενας απο τον αλλον, δεν θε λεγα οτι με κυνηγαει σαν γυναικα, αν και στην αρχη που ειμασταν χωριστα, δηλαδη τους πρωτους 2 μηνες, ναι αναζητουσε την παρουσια μου, αλλα οπως ειπα και πριν, τον τελευταιο μηνα αυτο αλλαξε.

Συγγνωμη που μιλησα για τους αντρες γενικα και ναι ειμαι σιγουρη οτι υπαρχουν και οι εξερεσεις, αλλα λυπαμαι να σου πω οτι ειναι λιγοι.

Οταν ειχε πρωτογινει η κουβεντα για τα κιλα πριν μια βδομαδα, εκανε να φανει οτι ολα τα αλλα σε μενα ειναι τελεια...οτι εχω ολο το πακετο εκτος απο αυτο το ενα προβλημα...δηλαδη τα κιλα...προχτες ομως...αλλαξε και αυτο και αρχησε να λεει και αλλα...οτι τον πνηγω...ειμαι υπερβολικη...οτι εχω πιαστει απο πανω του και δεν τον αφηνω να λειτουργησει ελευθερα μονος του και επισης οτι δεν του δινω τα περιθορια να με αναζητησει γιατι ειμαι συνεχεια απο πανω του. Εμενα μου φαινοντε ολα αυτα περιεργα απο την στιγμη που ξερω πως ειμασταν πριν οσο μεναμε εδω Αθηνα μαζι και ξαφνικα τωρα αυτα δεν του ειναι φυσιολογικα.

Ειλικρινα εγω νιωθω οτι εγω ειμαι αυτη που ειμουνα και αυτος εχει αλλαξει. Αλλα γιατι με αυτον τον τροπο? Και ολα οφιλοντε στα κιλα? Δηλαδη ξεχναμε ολα τα αλλα?

Δεν ξερω τι να πιστεψω και πως να συμπερφερθω. Εγω εχω αρχησει τον αγωνα με τα κιλα και μεσα σε μια βδομαδα εχασα 4 κιλα. Αρχες του αλλου μηνα εχω το ραντευου για να δω την πιθανοτιτα να βαλω δακτυλιο οστε μια και καλη να τελειωνω με αυτο το θεμα και να ειναι μονιμο. Αλλα αυτος πλεον ειναι πολυ αποτομος μαζι μου, συνεχεια δειχνει εκνευρισμο, του φταινε ολα...και τωρα που το σκεφτομαι, μπας και ειναι εκσοργισμενος με τον εαυτο του και εχει ενοχες με αυτα που κανει αλλα ο ευκολος στοχος ειμαι εγω...που δεν του φταιω σε τιποτα...και τοσο καιρο μονο βοηθεια και στιριγμα σου προσεφερα...

Τι να πω. Ειλικρινα ειμαι σε απογνωση αυτη την στιγμη. Για οσα παλευω εδω και 1,5 χρονο, γκρεμιζοντε...μεσα σε 1 μηνα. Και τρεχω να προλαβω τον χρονο και να χασω κιλα μηπως και κατι αλλαξει αλλα θα τον εχω αυτο τον χρονο που χρειαζομαι η δεν θα προλαβω? Αλλα γιατι να ειμαι σε αυτη την θεση? Εγω αφιεροσα πολυ χρονο και υπομονη με τα δικα του προβληματα που ακομα ειναι πολλα και θα παρει χρονια να συνελθει...αλλα τουλαχιστον εχουν παρει τον καλο δρομο...εγω γιατι να μην εχω το περιθοριο 6 μηνων...8...10 μηνων...για να φτασω εκει που πρεπει? Και τοτε αν θυμονε μαζι μου αν δεν το εκανα απο την στιγμη που μου ειχε δηλωσει την επιθυμια του και εγω το αγνοησα. Αλλα αυτο δεν εχει συμβει και γι αυτο ειναι λες και τρεχω να προλαβω.

[BLiSS]

καλυψες τις αποριες μου. μαλλον θα νιωθει περιεργα που μενει μονος εκει και βγαζει την στεναχωρια του μεσω θυμου σε σενα.
οι παρεες ειναι ενα μεγαλο κεφαλαιο που θιγεις. ελπιζω να σου δωθει η ευκαιρεια να γνωρισεις τα ατομα με τα οποια συναναστρεφεται εκει ο φιλος σου ωστε να εχεις μια καλυτερη αποψη για το τι ανθρωποι ειναι.
τα κιλα πρεπει να χαθουν σε σωστο χρονικο περιθωριο αλλιως θα εχεις προβληματα.
η προοδος σου, η θεληση σου και γενικοτερα η μεγαλη προσπαθεια που κανεις, οφειλει να σου την αναγνωρισει! ειναι ενας απο τους λογους εξαλλου.
ελπιζω τις επομενες μερες να διαβαζω καποιο ποστ σου που να λεει μονο ευχαριστα πλεον. να του λες τι αισθανεσαι και ολα θα πανε καλα.

[hopa]

γλυκια μου δεν αξιζςι κανεις αυτη η συμπεριφορα σε κανεναν,αυτο δεν ειναι αγαπη σιγουρα...την αγαπη δεν την προσπαθει κανεις απ'τους δυο..απλα συμβαινει..ανοιξε τα ματια σου και δες καθαρα ακομη και 50 κιλα να γινεις παλι κατι θα του φταιει..κι οταν η σχεση εχει περασει σε τετοια επιπεδα ειναι δυσκολο να επανελθει ο αλλησεβασμος..λυπαμαι αν σε ριχνω κι αλλο αλλα θελω να σου πω ττην αληθινη μου αποψη.καλη δυναμη..και να θυμασαι πως για την αγαπη δεν παρακαλαμε οποιος πιστευει οτι την αξιζουμε μας την προσφερει

[stargazer_ed]

Να θίξω ένα λεπτό θέμα? Τον χρόνο που ήσασταν μαζί και καλά έκανες προσπάθεια να χάσεις τα κιλά ή επειδή περνούσατε καλά δεν έδινες σημασία? Κι επίσης μιλάμε για αρκετά κιλά?

Αυτά δε τα ρωτάω για να γίνω μοχθηρός αλλά για να προσπαθήσω να μπω στη λογική του. Ξέρεις τι είναι που πολλοί άνθρωποι παρεξηγούν? Τα κιλά κι η εμφάνιση γενικά δείχνει εκτός του image και της προβολής προς τα έξω και το πώς φερόμαστε στον εαυτό μας. Αν κάποιος έχει παρατήσει το σώμα του δείχνει αρκετά για το χαρακτήρα του, τα θέλω και το μυαλό του για εκείνη την εποχή. Τα κιλά δε σημαίνουν μόνο άσχημη εικόνα αλλά και πρόβλημα στην ψυχολογία και την αυτοεκτίμηση, έλλειψη προσπάθειας και θέλησης.

Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ αλλά δεν είναι μονοδιάστατο το θέμα της εμφάνισης. Δεν είναι απλά ένα πουκάμισο που σου αρέσει ή όχι. Αυτό που πιστεύω είναι ότι σε αγαπά, σε εκτιμά, ξέρει ότι κάνεις πολλά γι' αυτόν. Αλλά μάλλον έκανε συμβιβασμό στην εμφάνιση με τη θέλησή του αλλά δεν άντεξε. Σε κάποια φάση βαρέθηκε να μην έχει αυτό που θέλει (ή πιστεύει ότι του αξίζει, πρόσεξέ το αυτό) και ψάχνεται. Μάλλον καλύπτεται σε όλα πλην αυτού. Πες ότι είναι ρηχό, ανούσιο και φτηνό αλλά έτσι είναι και υπάρχουν 2 λύσεις. Προσπαθείς να γίνεις κι εσύ κάτι που εξωτερικά θα θαυμάζει και ποθεί ή την κάνεις μ' ελαφρά νωρίς για να μην αρρωστήσεις.

Αν τα θέλω σας δε μπορούν να συμβαδίσουν φύγε. Χωρίς δεύτερη σκέψη γιατί μόνο πόνο, αγανάκτηση, γκρίνια και κυρίως πίκρα θα νιώσεις.

[enastrh]

Μακαρι να ειχα καλα νεα αλλα το καθε τι αλλο παρα καλα νεα εχω. Την διαρκια της ημερας ειχαμε επικοινωνια γιατι τον βοηθαω σε κατι που κανει απο το Internet και μονο εγω μπορω να το κανω εκ μερος του απο την δουλεια που εχω και προσβασει στο προγραμμα. Την διαρκια της ημερας με πηρε περιπου 10 φορες να μου δωσει εντολες. Οταν ηρθε το τελοσ της μερας, με πηρε τηλεφωνο να μου πει οτι πηγενε σε μια δουλεια και μετα θα πηγενε να φαει στη γιαγια του και τον παππου του και μετα θα εβλεπε τι θα κανει. Δεν τον ρωτησα τι εννουσε με αυτο...το οτι θα δει τι θα κανει...γιατι απλα δεν ηθελα να προκαλεσω εκνευρισμο και προσπαθω μετα απο το σαββατοκυριακο που περασαμε να ειμαι ψυχραιμη μπας και αλλαξει λιγο το στυλ του. Επισης ητανε να κανει και κουβεντα με τον παππου του γιατι ο παππους του ητανε ενοχλιμενος απο τα γεγονοτα που ειχαν προκληθει το σαββατοκυριακο και ισως να μην ητανε καλη η κουβεντα. Το μονο που τον παρακαλεσα ητανε να μη πληρωσω παλι εγω την νυφη για οτι ειχε να του πουν οι δικοι του γιατι το οτι εγω εχασα τα λογικα μου και εγιναν καποια πραγματα που δεν επρεπε οφειλοταν στο γεγονος οτι με ειχε στησει παλι και με εχει φλομοσει στο ψεμα και ποτε δεν εμφανιστικε στο σπιτι μου και μετα απο ενα βραδυ ολοκληρο αυπνη δεν αντεξα και πηγα να διαπιστοσω που ειναι και να τον αντιμετοπισω και αυτος ητανε σπιτι του και υπηρχε και εμπλεκοτανε και γυναικα σε ολα το θεμα, οπως ειχα αναφερει πριν, οποτε, οι δικιες μου αντιδρασεις οφιλοτανε σε αυτα που ειχα υποφερει ολο το βραδυ μεχρι τα ξημεροματα που δεν ειχε εμφανιστει...δεν απαντουσε τηλεφωνα...και διαπιστοσα οτι υπηρχε και γυναικια παρουσια το βραδυ (αν και αυτος ορκιζετε οτι δεν συνεβει τιποτα και δεν ειναι τετοια ειδος σχεση, ειναι συναδελφος του). Αν εγω εφθινομουν 1 οτι εκτεθηκαμε στους δικους του, αυτος εφθινετε 10, οποτε, τον παρακαλεσα οτι και να του πουν, να μη την πληρωσω εγω. Τελικα η βραδια περασε, και παλι εξαφανισμενος, κανενα τηλεφωνο, και 2 φορες που δοκιμασα εγω, καμια απαντηση. Με λιγα λογια, ενα απο τα ιδια αποψε οπως και πολλα αλλα βραδια αυτες τις τελευταιες 3-4 βδομαδες.

Οσο αφορα τα κιλα μου και αν ειχα κανει προσπαθια πριν απο τωρα και ολο αυτο τον καιρο που ειμαστε μαζι, η απαντηση ειναι αρνιτικη. Οχι δεν ειχα κανει προσπαθια. Ειμασταν καλα και δεν ητανε στο μυαλο μου τοσο εντονα συν το οτι ποτε δεν μου το ανεφερε σαν προβλημα ετσι οπως εκανε τωρα. Μερικες φορες στο παρελθον ειπε καμια κουβεντα αλλα το ειπε με στυλ οτι γι αυτον δεν αλλαζει κατι αλλα θα επρεπε να το κανω για την υγεια μου. Και γω παντα συμφωνουσα οτι ναι καποια στιγμη πρεπει να ασχοληθω με αυτο το θεμα και ειχα αναφερει καποιες στιγμες και το δακτυλιο για να με βοηθησει και ειχε πει και αυτος πως αν το αποφασιζα αυτο και οταν ητανε εκεινη η ωρα, αν μπορουσε να προσκομισει τα λεφτα θα το εκανε. Αλλα δεν ειχε παει παραπερα το θεμα, μεχρι τωρα, που για πρωτη φορα μου ειπε οτι δεν εννιοθε ανετα να με εχει μαζι του η να βγουμε μαζι μεσα στους καινουργιους κυκλους που θα αναπτυξει. Οποτε ξαφνικα απο το πουθενα και που ποτε πριν δεν ητανε θεμα, εγινε. Και οπως εχω πει και στα αλλα γραπτα μου, μπορει να με πληγωσε και να μη μου αρεσε ο τροπος που μου το εθεσε, αλλα δεν αντεδρασα αρνητικα. Αμεσως εκοψα το φαγητο και εψαξα να βρω πληροφοριες για την επεμβαση για να μπορεσει να γινει το συντομοτερο. Και οχι μονο αυτο, αλλα αναμιξα και το αφεντικο μου στο θεμα της επεμβασης λογω τον γνωριμιων του και ισως να μπορουσε να γινει κατι καλυτερο για μενα, και η απαντηση ητανε θετικη και εκανε τις απαρετιτες επαφες και κανονιστικε ραντεβου να δω τον γιατρο με το που επιστρεψουν απο τις διακοπες τους. Μεσα σε δυο μερες τα ειχα κανονισει ολα και ειχα αρχησει και απο μονη μου την προσπαθια μου και μεσα σε 1 βδομαδα εχασα 4 κιλα. Με λιγα λογια, το πηρα πολυ σοβαρα το θεμα, γιατι ειναι σημαντικη για μενα η σχεση μου και ηθελα να τον ικανοπιοισω και στο κατω κατω να κανω και αυτο που πρεπει και εγω η ιδια θελω. Αλλα να που δεν εχει κανει καμια διαφορα αυτο, μονο προς το χειροτερο και παλι προχορισε η κατασταση και μου χρεωσε και αλλα, που ειναι αντιθετα απο το πως ητανε μεχρι τωρα η σχεση μας.

Τα κιλα ειναι αρκετα. Αυτη την στιγμη ειμαι 125 κιλα, ζυγιστικα μπροστα του εχτες, και να σας πω οτι και αυτος δεν ειναι λιγα, ειναι 120 κιλα, αλλα επιδι ειναι αρκετα ψυλος, δεν του φαινεται τοσο πολυ, απλα δειχνει οτι εχει λιγο κοιλια. Οταν του ειπα εκεινη την ωρα οτι πρεπει να φτασω στα 70 για να ειμαι μεσα στα λογικα πλαισια τα κιλα που πρεπει να ειμαι, η απαντηση του ητανε οτi "φτασε στα 100 και βλεπουμε τοτε ποσα πρεπει να χασεις ακομα, και ισως να μην χρειαζεται να πας κατω απο 80".

Επισης του ειχα πει οτι χρειαζομαι την στιριξη του και να μου δωσει δυναμη να το καταφερω, και απο τι βλεπετε, το καθε τι αλλο παρα δυναμη μου δινει. Με ριχνει ολο και πιο πολυ.

Ποια η λογικη πισω απ ολα αυτα? Ειναι λες και αυτη την στιγμη δεν μπορω να κανω τιποτα σωστο και ξαφνικα διαφορα τον ενοχλουν, που ποτε πριν δεν ητανε θεμα και ουτε ειχαν υποθει. Ολα αυτα σε λιγοτερο απο ενα μηνα. Μετα απο 1 χρονο και κατι μηνες σχεση, που εχω περασει πολλα μαζι του και τα θεματα του.

Δεν εχει λογικη αυτο το πραγμα. Και πως γινεται να ερθουν ετσι τα πανω κατω μεσα σε τοσο λιγο διαστιμα.

[stargazer_ed]

Sorry αν γίνομαι κακός, ειλικρινά το λέω. Αλλά το θέμα είναι να βρεις μια χρήσιμη απάντηση που ίσως βοηθήσει. Το να σου πω αυτά που ξέρεις ήδη δεν έχει νόημα. Δεν θέλω να βγάλω κακία σε άτομα που δεν ξέρω καν, απλά τα λέω όπως είναι κι όχι όπως θα θέλαμε να είναι.

Όπως γνωρίζεις τα κιλά είναι αρκετά. Είμαι σίγουρος ότι ακόμα και τον καιρό που ήσασταν καλά ήξερες ότι θα χε πρόβλημα με αυτά ακόμα κι αν δε στο έλεγε. Κι όμως ένα χρόνο δεν έκανες κάτι γιατί νόμιζες ότι η στήριξή σου αρκεί. Η εκτίμησή μου είναι ότι όλο αυτό τον καιρό δεν του άρεσαν τα κιλά αλλά του ήσουν πολύτιμη και η σχέση ήταν πιο φρέσκια οπότε δεν έλεγε κάτι. Όταν έφυγε, ενδεχομένως σε χρειαζόταν και λιγότερο, γνώρισε νέους ανθρώπους και καταστάσεις είδε ότι δεν του αρκούσε να συμβιβάζει το γούστο του.

Έτσι, όλη αυτή η καταπίεση που ένιωθε επειδή δε μίλαγε τόσο καιρό βγαίνει με θυμό, υποτίμηση, επιθετικότητα. Ίσως είδε και γνώρισε αυτά που θα θελε να χει (εντυπωσιακές στην εμφάνιση γυναίκες) και του βγήκε το παράπονο κι ο συμβιβασμός στον θυμό και την απόρριψη. Δεν δικαιολογώ απλά προσπαθώ να ερμηνεύσω την κατάσταση.

Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι αν γινόσουν όπως θα θελε τότε θα ταν ικανοποιημένος. Ίσως το ότι δεν δείχνει υπομονή σε κάνει να νομίζεις πως ό,τι και να κάνεις θα του μένει ένα αλλά. Ότι θα θέλει κι άλλα. Ίσως αυτή η στάση να βγαίνει από το ότι για πάρα πολλούς μήνες δεν έκανες το παραμικρό για να αλλάξει μια κατάσταση που ήξερες πολύ καλά ότι ενοχλεί, απλά αγνοούσες το βαθμό.

Βέβαια υπάρχει και το θέμα των δικών του κιλών που είναι πολλά οπότε θα πρεπε στο θέμα της εμφάνισης να ήταν πιο συγκρατημένος στις απαιτήσεις του. Αλλά δυστυχώς υπάρχει άλλη κοινωνική αντιμετώπιση στην αντρική κοιλιά και στα γυναικεία ψωμάκια.

[NATALIA4]

koritsaki mou εφουλα θα τα πουμε και πιο αναλυτικα


καταρχην χαιρομαι που το αποφασισες και ειλικρινα θεωρω απο πειρας οτι εκανες και μια καλη επιλογη γιατρου ...ειναι θησαυρος και αυτος και ολο το επιτελειο....μετα και πριν το χειρουργειο θα νιωσεις τη μεγαλυτερη αγκαλια.....και φυσικα πρεπει εσυ πρωτα να σε αγκαλιασεις....να το κανεις για σενα και την υγεια σου πανω απο ολα γιατι αξιζετε πολλα να το κανεις για την ζωη που χανεις και χανουμε ..οι σχεσεις ερχονται και φευγουν και κανεις δε θα σου σταθει οπως εσυ στην εφη...πιστεψε με...πρωτα απο ολα για σενα και μετα θα δεις ποσο ωραια θα νιωσεις...εχω χασει ηδη 13 κιλα και νιωθω αλλος ανθρωπος εχω παρει τα πανω μου και αντιμετωπιζω πολλα πραματα τελειως διαφορετικα


το χειρουργειο δε ειναι τιποτα το μετα ειναι το σημαντικοτερο κατα την γνωμη μου ο πρωτος μηνας επιβιωσης και συμβιωσης με το μονοπετρακι σου και η μετεπειτα σωστη ζωη με την σψστη υγεινη διατροφη ...μετα δε ειναι διαιτα ειναι σωστη υγεινη διατροφη που αν το σκεφτουμε θα πρεπει να το κανουν ολοι οι ανθρωποι....


σχετικα με το θεμα μια ερωτηση μονο γιατι στο παρελθον το ειχα αντιμετωπισει και εγω...αν χασεις 40 κιλα θα εισαι μια εφη διαφορετικη στο μεσα σου θα σε αγαπαει περισσοτερο θα εισαι πιο αγαπητη πιο καλη ...,..καποτε ενας μου ειχε πει γινε 60 κιλα και θα τα φτιαξουμε και τον αγαπουσα απο παιδι και το θελα πολυυυ ......αλλα οχι ρε φιλε δε θα παρω τι ειμαι ενα κοματι κρεας που με κοβεις με το κιλα αν σου κανω....

αποτελεσμα...αγαπησε τρελα και εφαγε και χυλοπιτα απο μια κοπελα πιο πολλα κιλα απο μενα ,,,,,,,,,,ετσι ετσιιιιι

φιλακια πολλα και θα τα πουμεεε