dyskolos xorismos

[divya]

gia sas eimai o dimitris..prin 10 meres i fili mou mou eipe pos ekana sxesei em alon..eimai 35 eton kai eixame sxesi 2.5xronia...eitan ena sinestimatiko shock pou dystixos sinexizete kai den xero pos an to antimetopiso..ston ypno patheno krisis panikou kai exo sinexomena pono sto stomaxi adynamia kai stin kardia..ena adieksodo..episis exo na fao apo antidrasi 10 meres kai pino mono kanena xymo...den xero ti na kano na stamatiso kai na iremiso..euxaristo

[viola17583]

μεγάλο πράγμα η απώλεια....ή μάλλον η απόρριψη.....

Πολύ απλά ξεπερασε την κάνε πράγματα που γουστάρεις που θα σε ανεβάσουνε βγές με φίλους μίλα τους νιώσε δυνατός..

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΣΤΑΘΕΙΣ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ....κάποια κάπου εκει έξω ισως σε περιμένει μην απελπίζεσαι και αγωνίσου

[NADINE_ed]

ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ,ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΟ ΣΟΚ ΣΟΥ,ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΙ ΣΩΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΣΑΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙΣ...
ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ,ΑΡΧΙΚΑ ΣΩΜΑΤΙΚΑ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΕΙΣ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΣΟΥ
(ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΑΡΚΕΤΟ ΝΕΡΟ,ΠΟΥ ΔΙΩΧΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟ ΚΑΙ ΤΡΟΦΕΣ ΠΛΟΥΣΙΕΣ ΣΕ ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΦΗ...)
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΜΕΡΟΣ,ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΚΙ ΕΥΚΟΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ...
ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΕΝΑ-ΕΝΑ ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ(ΑΡΝΗΣΗ,ΟΡΓΗ,ΘΛΙΨΗ,ΑΠ ΟΔΟΧΗ)
ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ,Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.
ΟΛΟΙ ΤΑ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΩΣ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΕΡΑΣΟΥΜΕ...
ΚΑΠΟΤΕ ΝΙΩΣΑΜΕ ΟΤΙ ΧΑΘΗΚΕ Η ΓΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ (?) ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ...
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΑ,ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ Τ'ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΩΣ ΤΕΤΟΙΑ...
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ,ΣΤΟ ΜΕΣΟΔΙΑΣΤΗΜΑ ΑΥΤΟ,Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ VIOLA ΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΕ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ Σ'ΑΝΕΒΑΖΕΙ,
ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙΣ ΕΞΟΔΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΕΣ,ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ,
ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΠΕΡΙΟΔΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΕΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣ Ν'ΑΦΕΘΕΙΣ Σ'ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΤΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ...
ΣΕ ΝΙΩΘΩ,ΜΙΑΣ ΠΟΥ ΚΙ ΕΓΩ "ΑΝΑΡΡΩΝΩ" ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΧΩΡΙΣΜΟ ΜΙΑΣ 10ΕΤΟΥΣ ΣΧΕΣΗΣ
ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΚΙ ΕΣΥ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ,
ΝΑ ΣΤΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΛΟΔΕΧΤΕΙΣ,ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΠΙΑ, Ο,ΤΙ ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΟΥ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΙ Η ΖΩΗ!

[τζενη_ed]

η συνταγη ειναι παλια αλλα εγγυημενη
ο ενας ερωτας ξεπερνιεται μονο με εναν αλλο
βρες κατι εστω και με το ζορι εστω κι αν ειναι κατι παροδικο
θα το ξεπερασεις αμεσως
δεν ειχατε και παιδια και οικογενεια ρε φιλε
δε θα πεθανουμε κιολας!!!!

[super_ed]

αγαπητε μου δημητρη σε νιωθο απολυτα ζω με τον αντρα μου σαν συγκατικη εδω και 2 χρονια τωρα ειμαι παχια αλλα αυτο δεν παει να πει οτι δεν μας αξηζη να μας αγαπανε και να μας δυχνουν τρηφεροτητα ο αντρας μου ειναι απλησιαστος οσο ερωτηκα νιωθο εγω αλλα μονο εγω καθος σηχενετε το παχος μου πηστευω οτι αν μπωρουσε να με δει με τα μαια της καρδιας θα με εβλεπε διαφορετικα ζω την απορηψη καθε μερα τον πλησιαζω να του δοσο ενα φιλη μια αγκαλια και φευγη μακρια σαν κατι γατες που της περνης αγκαλια και σπροχνουν για να φυγουν .λατρευω τα παιδια αλλα οπως φενετε δεν προκητε να αποκτησο καθος δεν μου καθετε ο αντρας μου μια φορα το μηνα κιαν με πιανη ιστερια νευρα αλλα το κανη επηδη σηχενετε τα κιλα μου ειμαι 92 κιλα .αυτο ομως δεν σημενη οτι δεν ειμαι ανθρωπος η γυναικα του εκανα το χατιρη να μηνο σπιτι ειμαι καλυ νυκοκηρα αλλα δεν ειναι ευχαριστημενος ποτε με τιποτα ειμαστε σε ενα σπιτι 2 αγνωστη να σηζουν και τιποτα παραπανο .τον ρωταω γιατι και λεει τον αποθο και δεν του σηκονετε σορι κιολας περνη τηλ στα 090 ερχετε στο κρεβατι γυριζη πλευρο και κοιμαται δεν ξερω τι να ανω ειμαι σε αδιεξοδο καθος ειμαι 12 χρονια μαζι του γιαυτο και σε καταλαβενο αν φυγη με αλλη που συντομα το βλεπο δεν ξερω τι θα κανω.φιλια super

[NADINE_ed]

super,
Διαβάζω τα λόγια σου και πονά η ψυχή μου...Είσαί 32 χρονών κοπέλα κι ακούγεσαι παραδομένη στη μοίρα που πιστεύεις ότι σου'λαχε...
Έχεις όλη τη δύναμη και την επιλογή να οδηγήσεις τη ζωή σου εκεί που ονειρεύεσαι!Όμως ακούγεσαι να έχεις αφεθεί κι έχεις ίσως χάσει και την πίστη σου...
Δεν είναι εύκολο,το ξέρω,ίσως υπάρχουν και παράγοντες που δυσχεραίνουν τη θέση σου,αλλά το χρωστάς στον εαυτό σου να τον σηκώσεις και πάλι ψηλά!
Είναι πολλή σκληρή η απόρριψη που υφίστασαι(τα έχω περάσει κι εγώ και καταλαβαίνω).Από ένα σώμα-->συγκάτοικοι-->δυό ξένοι...
Κάπου αλλού διάβασα και για την επίθεση που δέχεσαι και από την οικογένεια του συζύγου σου...Σε μπλοκάρουν τα 12 χρόνια,τα συναισθήματα σου,πολλά...
Ωστόσο,η παθητικότητα,η άκριτη ανοχή,η ανούσια υπομονή δε θα σε βγάλουν από την κατάσταση αυτή,πάρα μόνο θα σε βυθίσουν δυστυχώς πιο βαθειά...
Και δε νομίζω ότι είναι αυτό περιβάλλον να υποδεχτεί μια νέα ζωούλα...Ανασυγκρότησε τις δυνάμεις σου,βρες και πάλι τον χαμένο σου εαυτό,
διεκδίκησε κάτι καλύτερο,μην κρατάς τον εαυτό σου δεδομένο,προσπάθησε ν'ανακτήσεις τον σεβασμό που σου λείπει!
Είναι τόσα που υφίστασαι στοϊκά!Μην υποτιμάς τη δύναμη σου!Αξιοποίησε την αντίστροφα και στρέψε την προς όφελος σου!Το μπορείς!
Αν δεν το κάνεις εσύ,δεν πρόκειται να το κάνει κανείς άλλος για σένα...Σε παρακαλώ!Κάνε κάτι!Κι εμείς,εδώ,δίπλα σου!Μαζί σου!

[smith]

Δημήτρη ένας χωρισμός είναι πάντα πολύ επώδυνος και ιδιαίτερα όταν εμπλέκεται τρίτο άτομο. Προφανώς βρίσκεσαι σε σύγχυση. Δεν μπορείς να καταλάβεις ακόμα, πως συνέβη αυτό, ψάχνεις να βρείς που έκανες λάθος, γιατί δεν το πρόλαβες τι θα κάνεις τώρα κ.α. τέτοια. Είναι μια φάση που την έχουμε περάσει όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας.
Μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν , μην ξεχνάς να φροντίζεις τον εαυτό σου. Προσπάθησε να τρώς κάτι έστω και με το ζόρι. Προσπάθησε να κρατάς ένα προγραμμα στις βασικές σου ανάγκες. Κάποια στιγμή, καλώς ή κακώς, θα ξεπεράσεις τον χωρισμό, και είναι κρίμα τότε να πρέπει να αντιμετωπίσεις κάποιο μεγαλύτερο πρόβλημα, υγείας (σωματικής ή ψυχικής).

Μην τιμωρείς τον εαυτό σου γι' αυτό που έγινε. Με αυτόν τον τρόπο δεν μπορείς να αλλάξεις καταστάσεις ούτε να φέρεις κάποιον πίσω...

[smith]

Super, μήπως σας έχουν κουράσει τα άλλα προβλήματα που έχετε κι απλά ξεσπάτε στα κιλά που είναι το πιο εμφανές και πιο "ανώδυνο"; Μήπως έχει πιεστεί κι εκείνος πολύ με το θέμα παιδί και τρομάζει στην ιδέα μιας ακόμα "αποτυχίας"; Ίσως πρέπει να χαλαρώσετε λίγο και οι δύο. Να αναθεωρήσετε τα θέλω σας.
Πάνω απ'όλα όμως πρέπει να κάνεις αυτό που λέει η Ναντίν. Να βρεις τον χαμένο σου εαυτό και να σταματήσεις να υπομένεις καταστάσεις που σε κάνουν να άισθάνεσαι άσχημα.

[super_ed]

nadine γλυκια μου τα λογια σου για μενα ειναι θυσαυρος απο την σχεση με τον αντρα μου αρχηκα μου ελεγε οτι θα αλλαξη εγω στο φουλ ερωτευμενη ολο εδινα και δινω ευκαιριες δεν ξερω τι αγαπαω πλεων σε ευτον τον ανθρωπο αλλα νιωθο οτι δεν μπωρο χωρις εκηνον δυστηχως για μενα ο αντρας μου δεν τρελενεται για παιδια να μην σου πω οτι δεχτηκε απλα για να μην του τα πρηζω απλα πιστευω οτι ισως γιαυτο δεν μενο καθος πρεπει να το θελουν και η δυο στο μεταξι αρχησα να βαριεμε την ολη κατασταση την αδιαφορια την ψυχροτητα .ειμουν παντα μεσα στην τρελη χαρα με γελια η ψυχη της παρεας και καταντησα να ειμαι κλησμεη σε ενα σπιτι διχος να εχω κανεναν παρα μονο μια πεθερα και μια μελουσα νυφη να με κρηνουν για τα κιλα μου χωρις να θελουν να δουν το τι ανθρωπος ειμαι δεν ξερω ποσο θα το αντεξω ολο αυτο .φοβαμαι νιωθο ανασφαλης που ποτε δεν ειμουν με κανουν να νιωθο χαλια ενω η φιλη μου ακομα και ο πρωιν μου ποτε δεν ειχαν προβλημα με τα κιλα μου ολη με αγαπουσαν και τσακονοντουσαν με ποια παρεα θα βγω το βραδυ και ξαφνου αφου γνωρισα τον αντρα μου ολα χαθηκαν κατερευσαν σκοταδι τα παντα ουτε χαρα ουτε χαμογελο μονο πικρα κλαμα και τιποτα αλλο απλα ελπιζα για ενα παιδι ξερω οτι δεν ειναι το καταληλο περιβαλον αλλα λατρευω τα παιδια και ειμαι σηγουρη οτι εκτος απο καλη μανα μολης εβλεπα το παραμικρο θα εφευγα το ενοο αλοστε το ειπα και του αντρα μου οτι θελω ενα παιδι αλλα αν δεν ειναι ενταξη θα το παρω και θα φυγο δεν ειναι λογια το πιστευω τορα δεν εχω απο πουθενα να κρατιθο να φυγο συν οτι μετα τον αντρα μου δεν θελω να ξαναδω αντρα ουτε σε ποτρετο με εκανε να τους οχι μισησο αλλα δε νομηζω οτι αξηζη κανης πλεων .σας ευχαριστω για τα καλα σας λογια μου δηνη πολυ κουραγιο το οτι υπαρχουνακομα ανθρωποι με συναισθηματα να στε καλα σας ευχαριστω super

[2sweet2b4go10_ed]

βρε σουπερ μου.....
αν δεν εισαι ικανοποιημενη με την σχεση σου και δεν εισαι σιγουρη οτι θελεις να μεινεις με τον αντρα σου, για ποιον λογο θελεις να κανεις ενα παιδι τωρα μεσα σε αυτην την κατασταση?
ξεκαθαρισε πρωτα τι θελεις να κανεις με αυτην την σχεση κι αν προκειται να φυγεις, ασε το θεμα του παιδιου!
το κανεις οταν θα βρεις καποιον με τον οποιο θα εισαι ευτυχισμενη και θα θελεις να ζησετε και να το μεγαλωσετε μαζι!

[NADINE_ed]

super μου,
Η μεγαλύτερη ίσως παγίδα σε μια σχέση είναι να περιμένουμε τον άλλον ν'αλλάξει,ειδικά όταν ο ίδιος δεν το επιθυμεί...
Εδώ εμείς τα σημεία μας που θέλουμε να τροποποιήσουμε και μας παίρνει τόσο χρόνο και προσπάθεια και ζήτημα αν τελικά θα τα καταφέρουμε...
Πόσο μάλλον το ν'αλλάξει για χάρη μας κάποιος την συμπεριφορά του όταν μάλιστα δεν τη θεωρεί και προβληματική!
Είμαι σίγουρη πως ο σύζυγος σου έχει βολευτεί μια χαρά στην κατάσταση αυτή
και δεν είναι διατεθειμένος θα κάνει την παραμικρή παραχώρηση,τουλάχιστον όχι οικειοθελώς...
Όπως η ίδια αναφέρεις,έχεις χάσει τον παλιό καλό εαυτό σου,τη χαρά,την ενέργεια,τη ζωντάνια σου...
σπρώχνεις τις μέρες σου κάνοντας υπομονή σε μια κατάσταση που όλο και χειροτερεύει ενόσο αγκιστρώνεσαι από μια κλωστή ελπίδας
ότι θα βρεις ό,τι όμορφο σου κλάπηκε στην αγκαλιά του παιδιού που τόσο λαχταράς!
Είναι μεγάλο βάρος αυτο για ένα παιδάκι,είναι λάθος να εναποθέσεις όλες σου τις προσδοκίες αγάπης,τρυφερότητας,προσοχ ής
σ'ενα πλάσμα,που θα εξαρτάται από εσένα για να επιβιώσει,να δημιουργήσει τις δικές του προϋποθέσεις ευτυχίας...
Σ'ένα πλάσμα που πρέπει να έρθει στον κόσμο αυτό να χαράξει την ολόδικη του πορία,ν'απλώσει τα δικά του φτερά και να πετάξει
κι όχι να σέρνει πίσω του βαρίδια αβάσταχτων προσδοκιών,που θα του κόβουν τη φόρα...
Γεννάμε-ή τουλάχιστον θα ήταν ιδεατό να γεννάμε- παιδιά ελεύθερα,για τη ζωή ,όχι για τις δικές μας ανάγκες κι ανασφάλειες...
Κι είναι επιπόλαιο να πιστεύεις ότι αν τυχόν κάτι δεν παέι καλά(που απ' ό,τι δείχνουν τα πράγματα είναι και το πιο πιθανό) θα το πάρεις και θα φύγεις...
Εδώ δυσκολεύεσαι να πάρεις την απόφαση τώρα που είσαι μόνη σου,άσε που κι αν το κάνεις,δε θα είναι εύκολο κι ευχάριστο για κανέναν...
Ίσως δεν είναι τυχαίο ,όπως λες,που δε μένεις έγκυος...ψάξε μέσα σου να ερμηνεύσεις τα σημάδια...Εκεί θα βρεις τις απαντήσεις και τη δύναμη ,που χρειάζεσαι!
Κι όσο για τα αισθήματα σου...αν δεν ξέρεις πια τι νιώθεις για τον άνθρωπο αυτόν,αν δε θυμίζει σε τίποτα εκείνον που ερωτεύτηκες
κι η σχέση σου μαζί του απέχει παρασάγγας απ' ό,τι προσδοκούσες,μην το προσπερνάς αβίαστα...
Ίσως οι λόγοι για τους οποίους μένεις να είναι αρνητικοί,να είναι λόγοι ανασφάλειας,βολέματος,συνή θειας,παραίτησησης...
Ίσως ο άνθρωπος που ερωτεύτηκες και πίστεψες να μην κατοίκησε ποτέ το ξένο εκείνο σώμα που κοιμάται δίπλα σου τα βράδια...
Ίσως να είναι η προβολή του πρίγκιπα των φαντασιώσεων σου,ίσως ερωτεύτηκες και παντρεύτηκες μιά ιδέα,μια ψευδαίσθηση,
που δεν άντεξε την σκληρότητα της πραγματικότητας και πλέον απομυθοποιήθηκε,συμπαρασύ� �οντας κάθε επένδυση σου για ευτυχία...
Όλα αυτά όμως είναι σε συνάρτηση με τον άνθρωπο αυτόν!Μην το ξεχνάς!
Δεν του καταλογίζω ευθύνες μεγαλύτερες απ'όσες του αναλογούν κι ούτε ασφαλώς στερείσαι κι εσύ του δικού σου μεριδίου...
Το θέμα όμως δεν είναι αυτό...Το ουσιώδες είναι να συνειδητοποιήσεις ότι ο δικός σας συνδυασμός απέτυχε!Για τους όποιους λόγους εσύ κι εκείνος δεν τα καταφέρατε!Αυτό δε συνεπάγεται ούτε ότι όλοι οι άντρες είναι ανάξιοι ούτε ότι εσύ δε θα μπορούσες να ζήσεις με κάποιον άλλον μια πιο ολοκληρωμένη σχέση...
Αυτή τη στιγμή ασφαλώς δε σε αφορά αυτό κι ούτε πιθανόν να μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου με κάποιον άλλον...
Το ερώτημα όμως είναι : μπορείς να διανοηθείς ότι το υπόλοιπο της ζωής σου θα το περάσεις στην καλύτερη περίπτωση όπως τώρα το περνάς;
Ήδη αναγνωρίζεις τα σημάδια της φθοράς του χρόνου,της κόπωσης...έχεις τέλος πάντων μια πολύ καλή εικόνα της συνέχειας...
Πόσο απέχει η ζωή αυτή απ' ό,τι θέλησες ποτέ;
Πόσο απέχεις εσύ από τον αληθινό εαυτό σου;

[super_ed]

nadine εχεις απολυτο δικιο σε οσα μου λες ειμαι πολη καταβεβλημενη και μπωρο να σου πω οτι δεν ξερω τι να κανο αυτο που περναω ειναι πολυ βαρη για μενα αλλα το βαρος της ψυχης μου δεν μου δινη το κουραγιο εχω παραδοθη ολοκληροτικα.το περισοτερο βαρος ειναι σε μενα και η μεγαλη ευθηνη επισης διοτι ολα αυτα τα χρονια μενω σε αυτη την κατασταση εχεις δικιο και για το παιδι επισης ξερω οτι δεν ειναι ευκολο και ισως γιαυτο και δεν μπωρο να μηνο εγκυος πολες φορες λεω στον εαυτο μου καθε εμποδιο για καλο .δεν ξερω τι να κανο και τι θα κανο ειμαι απελπιζμενη δεν εχω πλεων φιλες φιλους να με στηριξουν ειμαι μονη σε ενα σπιτι που δεν λυπη τιποτα αλλα λυπη το ποιο συμαντηκο αγαπη στοργη τρυφεροτητα .ειμαι ζωντανη νεκρη πρεπει να βρο το κουραγιο να αντηδρασω το ξερω .δεν ξερω τι να πω αλο πρεπει να κοιταξω να φυγο αποδο πνηγομαι καθημερινα ειναι σαν ενα κουτι κλησμενο που δεν περναει αερας και μερα με την μερα δυσκολευομαι να αναπνευσο .θα βρο το θαρος εστο και τωρα να κανο καποια πραγματα για μενα και μαληστα σκευτηκα να βρω μια δουλια αρχηκα και μετα να φυγο .λεω για δουλια διοτι θα πρεπει και καπου να μενω μπωρο μετα να νοικιασω ενα δοματιο.εστω ειναι κατι και ατο μια αρχη συμφωνης? ευχαριστω φιλια super

[zwhtsa_ed]

καλημερα super..
διαβασα τα ποστ σου και πραγματικα πονεσε η καρδια μου.
δεν σου αξιζει αυτος ο ανθρωπος, και αφου δεν μπορει να δει το μεγαλειο που κρυβεις μεσα σου αστον να φυγει.
αν σε νοιαζοταν ρπαγματικα αφου τον ενοχλουν τα κιλα σοθ θα μπορουσε να σου σταθει και να σε βοηθησει να τα χασεις,
ειναι ΜΟΝΟ 32 χρονων μην επαναπευεσαι σε αυτη την κατασταση, παρε την ζωη στα χερια σου,ΖΗΣΕ επιτελους οπως σου αξιζει.
ενταξει δεν λεω ησουν 12 χρονια με αυτον τον ανθρωπο.. τι να το κανεις ομως αν η ζωη σου ειναι ετσι?
ειμαστε ολοι εδω διπλα σου, λες πως δεν εχεις φιλους,,, πιστεψε εμεις ολοι εδω ειμαστε διπλα σου, και οποτε το χρειαστεις θα ειμαστε κοντα σου.
εγω ειμαι απο Βολο.. μακαρι να εισαι απο καπου εδω κοντα... για να ερθω να σε παρω ΤΩΡΑ απο το σπιτι και να βγουμε εξω για βολτα ,για καφε,για ψωνια, για ξενυχτια!!, να δεις την αληθηνη ζωη.. και να καταλαβεις τι χανεις που εισαι διπλα σε αυτον τον ανθρωπο!
οσο για τα κιλα θα δεις πως οταν μεινεισ μονη και ηρεμησεις απο ολους θα δεις πως θα φυγουν πολυ πιο ευκολα..
και τοτε ο μλκ (συγνωμη που τον λεω ετσι.. αλλα ετσι ειναι) θα τρεχει απο πισω σου. και τοτε θα παρεις το αιμα σου πισω γιατι αφου θα εχεις καταλαβει τι αξιζεις θα τον στειλεις στον αγυριστο..
οτι και αν αποφασισεις ειμαστε διπλα σου να σε στηριξουμε σε οτιδηποτε χρειαστεις!
φιλια

[moonbear]

Super το βλέπεις και η ίδια πως η κατάσταση είναι εφιαλτική...και κιλά ακόμα να χάσεις,και μια κούκλάρα να γίνεις,πάλι θα έχουν κάτι να λένε...έχει δίκιο η Ναντίν....τώρα σου είναι δύσκολο να φύγεις,πώς είσαι σίγουρη ότι θα καταφέρεις να το κάνεις έχοντας κι ένα παιδί που θα εξαρτάται για πάντα από σένα?...η απόκτηση μιας δουλειάς είναι πολύ καλή αρχη,σωστά το ανέφερες,θα βγεις από το σπίτι,θα αλλάξεις περιβάλλον και θα γνωρίσεις καινούριο κόσμο...και όλα θα βρουν το δρόμο τους....μην το βάζεις κάτω,όλα θα πάνε καλά..

[NADINE_ed]

Super μου,έχεις πολλές επιλογές!Δημιούργησε τις προϋποθέσεις και τις συνθήκες ώστε να τις επιλέξεις και να τις υλοποιήσεις!
Ασφαλώς και συμφωνώ! Δε θα είναι εύκολο,το ξέρω,αλλά οι δύσβατοι κι απάτητοι δρόμοι είναι εκείνοι που οδηγούν
στις πολυπόθητες απόρθητες οάσεις την ζωής! Διάλεξε τον δικό σου και ζήσε το ταξίδι! Κι εσύ, κι εγώ και όλοι μας! :)