Ο,ΤΙ ΟΜΟΡΦΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ...

[NADINE_ed]

Κι έρχομαι μοναχά να σ' αγκαλιάσω και να κλάψω αδελφέ μου,
όπως ο ερωτευμένος που γυρνάει από χρόνια στην καλή του,
και μ' ένα του φιλί, της λέει όλα τα χρόνια που περίμενε,
κι όλα τα χρόνια που τους περιμένουν, πέρα απ' το φιλί τους...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

[NADINE_ed]

ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ
( Οδυσσέας Ελύτης, μελοποιημένο και από τον Μάνο Χατζιδάκι )


Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!

Πριν απ? τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ? τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα

Κατά πού θ? απλώσουμε τα χέρια μας
τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός
Κατά πού θ? αφήσουμε τα μάτια μας
τώρα που οι μακρυνές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα

Κι είμαστε μόνοι ολομόναχοι
τριγυρισμένοι απ? τις νεκρές εικόνες σου.

Πριν απ? τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ? τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα

[NADINE_ed]

ΜΗΝΥΜΑ
(Κρίτως Αθανασούλης)

Σώπα.
Και να θυμάσαι
με πόση δοκιμασία απόχτησες
την αρετή ν'αγαπάς.

[glwssou]

ο χειροτερος τροπος να σ λειπει καποιος
ειναι να καθεται διπλα σου
και να ξερεις οτι δν τον εχεις...

[smile002]

Gabrielle Didot
Νικου Καββαδια

Το βραδυ ετουτο καρφωσε μ επιμονη το νου μου
καποια γυναικα που αλλοτες εγνωρισα,κοινη,
που ωστοσο αυτη ξεχωριζεν απο τις αδελφες της,
γιατι ηταν παντα σοβαρη,θλιμμενη και στυγνη.

Θυμαμαι που την πειραζαν συχνα τ αλλα κοριτσια,
γελωντας την για το υφος της το τοσο σοβαρο,
και μεταξυ τους ελεγαν,αισχρο κανοντας σχημα,
πως θα συνηθιζε κ αυτη σιγα με τον καιρο.

Κι αυτη,ψυχρη και σιωπηλη,καθοταν στη γωνια της,
ενω μια γατα χαϊδευε με αυτακια μυτερα
κ ενα σκυλι που διπλα της στεκοταν λυπημενο-
ενα σκυλι οπου ποτε δεν εκουναε την ουρα.

Κι εμοιαζ η γατα, που αυστηρη την κοιταζε στα ματια,
η πληξη ως να ταν,που με ματια κοιταε ζοφερα,
και το σκυλι που εδαγκωνε το κατασπρο της χερι,
η τυψη ως να ταν εμοιαζε,που δαγκωνε σκληρα.

Πολλες φορες περιεργες την εκυκλωναν σκεψεις
και προσπαθουσε -μου λεγε- συχνα να θυμηθει,
το νου της βασανιζοντας τις ωρες της ανιας,
οσους μαζι της ειχανε μια νυχτα κοιμηθει.

Ωρες πολλες εκοιταζα τα σκοτεινα της ματια
κ ενομιζα πως εβλεπα βαθια μεσα σ αυτα
τρικυμισμενες θαλασσες,νησια του αρχιπελαγους
κ καραβακια που εφευγαν με τα πανια ανοιχτα.

Αποψε αναθυμηθηκα καποια κοινη γυναικα
κ ενα τραγουδι εσακρωσα σε στυλ μπωντλαιρικο,
που ως το διαβαζεις,σιωπηλε,παραξενε αναγνωστη,
γελας γι αυτον που το γραψε,με γελιο ειρωνικο.

[Nefeli-]

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλά-
βος της συνήθειας, επαναλαμβάνο-
ντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, ό-
ποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλ-
λάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος
δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει έ-
να πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο
για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία
στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινή-
σεων που κάνουν να λάμπουν τα μά-
τια, που μετατρέπουν ένα χασμουρ-
γητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν
την καρδιά να κτυπά στο λάθος και
στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδο-
γυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι
ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποι-
ος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα
για την αβεβαιότητα για να κυνηγή-
σει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει
στον εαυτό του τουλάχιστον μια φο-
ρά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέ-
φρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν α-
κούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει
σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει
τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει
να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει
τις μέρες του παραπονούμενος για
τη τύχη του ή για την ασταμάτητη
βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει
μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος
δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνω-
ρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές
δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι
για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια
προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από
το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει
στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

Pablo Neruda
( Μετάφραση από Ιταλική δημοσίευση:
Βασίλη Χατζηγιάννη )

[NADINE_ed]

Αφιερωμένο σ'όσους μπορούν να διακρίνουν το λουλουδόφως...


ΔΕΝ Σ' ΑΓΑΠΩ (Pablo Neruda)


Δε σ' αγαπώ σαν να 'σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι,
σαίτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν:
σ' αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα,
μυστικά, μέσ' από την ψυχή και τον ίσκιο.

Σ' αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,
μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο,
και ζει απ' τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου
τ' άρωμα που σφιγμένο μ' ανέβηκε απ' το χώμα.

Σ' αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ' αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:
σ' αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ'άλλον τρόπο,

παρά μ' ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σα δικό μου,
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια.

[NADINE_ed]

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ
( Ανδρέας Εμπειρίκος )

Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Υπάρ-
χουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ' αυτήν
την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους.
Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη. Σκοπός της
ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας
και της κάθε μας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν
στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρ-
χόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμέ-
νο δέρας της υπάρξεώς μας.

[elpida_ed]

To πρωην αφεντικ'ο μου έλεγε μια ατάκα η οποία τελικά έχει βγει πολύ σωστ'η


Υπάρχουν 3 απόψεις... Η δική σου, η δική μου και η σωστή

[NADINE_ed]

Ἐκεῖνοι Ποὺ Μᾶς Παίδεψαν
(Ντίνος Χριστιανόπουλος)

Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιὸ πολύ,
ὅμως ἡ δική σου τρυφερότητα πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ βαστάξει;
Ὅ,τι μᾶς γλύκανε, τὸ ξέπλυνε ὁ χρόνος κι ἡ συναλλαγή,
ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς χαμογέλασαν βουλιάξαν σὲ βαθιὰ πηγάδια
καὶ μείναν μόνο κεῖνοι ποὺ μᾶς πλήγωσαν,
ἐκεῖνοι ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ τοὺς ὑποταχτοῦμε.
Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν πιὸ πολύ...

[NADINE_ed]

Η ΘΑΛΑΣΣΑ (1962)
(Ντίνος Χριστιανόπουλος)

Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.
Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους ?
μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,
ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια
Μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα
Γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει.
Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
χίλιοι τη χαίρονται ? ένας την πληρώνει.

[NADINE_ed]

ΙΘΑΚΗ
(Ντίνος Χριστιανόπουλος)

Δεν ξέρω αν έφυγα από συνέπεια
ή από ανάγκη να ξεφύγω τον εαυτό μου,
τη στενή και μικρόχαρη Ιθάκη
με τα χριστιανικά της σωματεία
και την ασφυχτική της ηθική.
Πάντως, δεν ήταν λύση, ήταν ημίμετρο.
Κι από τότε κυλιέμαι από δρόμο σε δρόμο
αποχτώντας πληγές κι εμπειρίες.
Οι φίλοι που αγάπησα έχουνε πια χαθεί
κι έμεινα μόνος τρέμοντας μήπως με δει κανένας
που κάποτε του μίλησα για ιδανικά?
Τώρα επιστρέφω με μιαν ύποπτη προσπάθεια
να φανώ άψογος, ακέραιος, επιστρέφω
κι είμαι, Θεέ μου, σαν τον άσωτο που αφήνει
την αλητεία, πικραμένος, και γυρνάει
στον πατέρα τον καλόκαρδο, να ζήσει
στους κόλπους του μιαν ασωτία ιδιωτική.
Τον Ποσειδώνα μέσα μου τον φέρνω,
που με κρατάει πάντα μακριά.
Μα κι αν ακόμα δυνηθώ να προσεγγίσω,
τάχα η Ιθάκη θα μου βρει τη λύση;

[NADINE_ed]

ΤΕΛΟΣ (Ντίνος Χριστιανόπουλος)

Τώρα που βρήκα πια μιαν αγκαλιά,
καλύτερη κι απ' ό,τι λαχταρούσα,
τώρα που μου 'ρθαν όλα όπως τα 'θελα
κι αρχίζω να βολεύομαι μες στην κρυφή χαρά μου,
νιώθω πως κάτι μέσα μου σαπίζει.

[NADINE_ed]

MAL DU DEPART (Νίκος Καββαδίας)

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς, τη Σιγγαπούρ, τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα' χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει..."

Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο, ως ένας δικαστής στυγνός, θα μου ζητήσει,
κι αυτό τ' ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα τον φταίχτη θα χτυπήσει.

Κι εγώ που τόσο πόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.

[dolphin_ed]

Σας παραθέτω τους στίχους ενός τραγουδιού το οποίο έχει να κάνει με την ανορεξία-βουλιμία. Εγώ πάντως έχω ταυτιστεί πλήρως.



I told another lie today
And I got through this day
No one saw through my games
I know the right words to say
Like "I don't feel well," "I ate before I came"
Then someone tells me how good I look
And for a moment, for a moment
I am happy
But when I'm alone,
no one hears me cry

I need you to know I'm not through the night
Some days I'm still fighting to walk towards the light
I need you to know
That we'll be OK
Together we can make it through another day

I don't know the first time
I felt unbeautiful
The day I chose not to eat
What I do know is how
I've changed my life forever
I know I should know better

There are days when I'm OK
And for a moment, for a moment
I find hope
But there are days when I'm not OK
And I need your help
So I'm letting go

I need you to know I'm not through the night
Some days I'm still fighting to walk towards the light
I need you to know
That we'll be OK
Together we can make it through another day

You should know you're not on your own
These secrets are walls that keep us alone
I don't know when but I know now
Together we'll make it through somehow

I need you to know I'm not through the night
Some days I'm still fighting to walk towards the light
I need you to know
That we'll be OK
Together we can make it through another day