Ο,ΤΙ ΟΜΟΡΦΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ...

[smile002]

(Το Μονογραμμα, Οδυσσεας Ελυτης)

Στα νερα ενα ενα, μ ακους
Τα πικρα μου βοτσαλα μετρω, μ ακους
Κι ειναι ο χρονος μια μεγαλη εκκλησια, μ ακους
Οπου καποτε οι φιγουρες
Των Αγιων
Βγαζουν δακρυ αληθινο, μ ακους
Οι καμπανες ανοιγουν αψηλα, μ ακους
Ενα περασμα βαθυ να περασω
Περιμενουν οι αγγελοι με κερια και νεκρωσιμους ψαλμους
Πουθενα δεν παω, μ ακους
Η κανεις η κ οι δυο μαζι, μ ακους

Το λουλουδι αυτο της καταιγιδας και, μ ακους
Της αγαπης
Μια για παντα το κοψαμε
Και δεν γινεται ν ανθισει αλλιως, μ ακους
Σ αλλη γη, σ αλλο αστερι, μ ακους
Δεν υπαρχει το χωμα, δεν υπαρχει ο αερας
Που αγγιξαμε ο ιδιος, μ ακους

Και κανεις κηπουρος δεν ευτυχησε σ αλλους καιρους

Απο τοσον χειμωνα κ απο τοσους βορειαδες, μ ακους
Να τιναξει λουλουδι, μονο εμεις, μ ακους
Μες στη μεση της θαλασσας
Απο μονο το θελημα της αγαπης, μ ακους
Ανεβασαμε ολοκληρο νησι, μ ακους
Με σπηλιες και με καβους κ ανθισμενους γκρεμους
Ακου, ακου
Ποιος μιλει στα νερα και ποιος κλαιει -ακους;
Ποιος γυρευει τον αλλο, ποιος φωναζει -ακους;
Ειμ εγω που φωναζω κ ειμ εγω που κλαιω, μ ακους
Σ αγαπω, σ αγαπω, μ ακους.


Στον παραδεισο εχω σημαδεψει ενα νησι
Απαραλλαχτο εσυ κ ενα σπιτι στη θαλασσα

Με κρεβατι μεγαλο και πορτα μικρη
Εχω ριξει μες στ απατα μιαν ηχω
Να κοιταζομαι καθε πρωι που ξυπνω

Να σε βλεπω μιση να περνας στο νερο
Και μιση να σε κλαιω μες στον Παραδεισο.

Θα πενθω παντα -μ ακους;- για σενα,
μονος, στον Παραδεισο.



(P.S.: Dolphin
ναι οντως ειναι πολυ ωραιο τραγουδι, εχω βαλει κ τους στιχους του στο αντιστοιχο θεμα με τα διαφορα τραγουδια!!!)

[EVI7]

πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς και τραγουδώ τα άλλα που πέρασαν
Εάν είναι αλήθεια..

[vanilia]

Στον παραδεισο εχω σημαδεψει ενα νησι
Απαραλλαχτο εσυ κ ενα σπιτι στη θαλασσα

Με κρεβατι μεγαλο και πορτα μικρη
Εχω ριξει μες στ απατα μιαν ηχω
Να κοιταζομαι καθε πρωι που ξυπνω

Να σε βλεπω μιση να περνας στο νερο
Και μιση να σε κλαιω μες στον Παραδεισο.

Θα πενθω παντα -μ ακους;- για σενα,
μονος, στον Παραδεισο



δεν φανταζεσαι τι στιγμες,τι εικονες μ εφερες στο μυαλο.......
οι ομορφοτερες στιγμες μ την εποχη εκεινη....π ανακαλυψα το μονογραμμα..........
να γυριζα τον χρονο πισω...
μ λειπουν ολα.
ολα...
μ΄ακουουουουουους??????????????

[NADINE_ed]

Παραθέτω κι εγώ ένα απόσπασμα από το Αριστούργημα του Ελύτη... :

ΙΙΙ.

Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα

Επειδή σʼαγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στʼαχανή
σεντόνια
Νά μαδάω γιασεμιά κι έχω τή δύναμη
Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω
Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε

Ακουστά σʼέχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά

Πάντα εσύ τʼαστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά

Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες
Τά δετά τριαντάφυλλα,καί τό νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ
Επειδή σʼαγαπώ καί σʼαγαπώ
Πάντα Εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό
Εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα,τόσο η βοή στόν άνεμο
Τόσο η στάλα στόν αέρα,τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τʼουρανού με τʼάστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή

Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο
Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί νʼαγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απʼαλλού φερμένο
Δέν τʼαντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μʼακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.

[NADINE_ed]

Ποιός άνθρωπος,ποιά γυναίκα ενέπνευσε τέτοιο σπαραγμό,τόση λαχτάρα,τόση ποίηση,τόση ομορφιά...
Ποιός άνθρωπος,ποιός άντρας ένιωσε και απέδωσε τόσο περίτρανα το ασύλληπτο συναίσθημα της αγάπης...
Πού χάσαμε την ευλογία του έρωτα;Πόσο ανούσια και χωρίς σύνεση διασκορπίσαμε τη μαγική του χρυσόσκονη;
Σε ποιό σημείο του αγώνα της ζωής εκδυθήκαμε το θεϊκό μας και περιοριστήκαμε στο γήινο;

[smile002]

Διαβαζω το Mονογραμμα τις τελευταιες μερες πριν με παρει ο υπνος, για να αγγιξω λιγη απ αυτη τη μαγικη χρυσοσκονη, να ταξιδεψω εκει οπου ακομα υπαρχει.Γιατι βαθια μεσα μας υπαρχει, αρκει να μην αποστρεφουμε τα ματια μας απο εκεινην....

[diamond_ed]

Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη
σαν πεταλούδα, στη καμαρή πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει

Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει
έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά
έχει τον ήλιο τον αλάνη

Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
και όσα για αυτά κανείς δεν ξέρει

Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα
χωρίς Βαστίλλη, χωρίς ανάθεμα
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα

[NADINE_ed]

Διαμαντένια μου,αν μου επιτρέπεις να παραθέσω τους δημιουργούς...

"Όταν χαράζει"
Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Γιάννης Αγγελάκας

[NADINE_ed]

Ακόμα ένα από τον "Βραχνό Προφήτη":

"Παλιά πληγή"
Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
μονάκριβη, δική μου.
Την ξεριζώνω απ' την καρδιά,
φυτρώνει στην αυλή μου.

Ανθίζει καταχείμωνο
που οι φωνές κοπάζουν,
Έχει τη φυλλωσιά πυκνή
και νύχια που χαράζουν.

Αγαπημένα πρόσωπα,
αγαπημένα μάτια.
Έρχονται σαν τα κύματα
κι αφήνουν κατακάθια.

Μαραίνεται απ' το γέλιο μου,
πίνει απ' τα δάκρυά μου.
Έρχεται στις παρέες μου
και κλέβει τη μιλιά μου.

Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
πες μου τί να κοιτάξω.
Να μπω σε κόσμο σκοτεινό
ή πάλι ν' αγκαλιάσω;

[NADINE_ed]

Απόσπασμα από "ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ" του Βασίλη Βασιλικού

Aφηγητής: Γιώργος Κιμούλης
Μουσική/Στίχοι: Διονύσης Τσακνής/Βασίλης Βασιλικός



"Τρέμοντας μην ζήσει μόνος του ως τα 80, μελαγχολούσε στο παράθυρο
Σα να ?χε μείνει πάνω σε ένα τρένο μία στάση πέρα από τον προορισμό του....


Η νύχτα είναι δικιά μου και δικιά σου, μακρινή αγάπη, ολέθρια,
που τώρα δεν ζω παρά για να σ? αναστήσω.
Μα να που τα λόγια δεν φτάνουν πια
Τα λόγια είναι φενάκη κι η αλήθεια εσύ
Εσύ μένεις να με οδηγείς με την σκοτεινή φωτοβολίδα σου στο χάος αυτό,
το χάος μου, που φρόντισες να το γεμίσεις με την φωνή σου

Τι ήρθα; Που πάω; Τι ζητώ; Γιατί χωρίς εσένα λιγόστεψε το φως μου;
Μακρινή, μακρινή που μου φαίνεσαι αγάπη μου
Μακρινή, μακρινή που είσαι τώρα.
Μου άφησες τα σημάδια σου ανεξίτηλα

Τόσα ρούχα, τόσες γραφές στον αέρα, τόσα αποτυπώματα στην σκιά
Πως να πω ότι όλα αυτά ήταν ενέργεια κι εσύ ξαναγύρισες στην πηγή σου;

Θέλω να έρθω να σε βρω.
Είσαι γλυκιά και σ? αγαπάω
Μονάχα όταν έρχεσαι να σε δω να φοράς τα ρούχα που μ? αυτά σε γνώρισα,
έτσι σ? αγάπησα, έτσι σε πίστεψα

Σε αισθάνθηκα λίγο μακρινή όταν γύρισες από την Αμερική
Μετά απόκτησες μία κρούστα ασάφειας
Απ? το να τα πνίγεις όλα μέσα σου, κόντευες να πνιγείς η ίδια

Σ? αυτό το πολύ βιαστικό πέρασμά μας από την γη,
καθένας μας αφήνει μιαν ανάσα, μια πνοή κι όλα μετά τα σβήνει

Μην ζητάς να μάθεις πιο βαθιά τα μυστικά, δεν υπάρχουν
Μα κι αν υπήρχαν, δεν τα ξέρουμε κι αυτά, δεν τα ξέρουμε....

Δεν έχω άλλα δάκρυα.
Μισώ το γράψιμο που με εκτόνωσε,
που μου δίνει την αίσθηση ότι κάνω το χρέος μου απέναντί σου
Το μόνο χρέος μου, γλυκιά μου αγάπη, για πάντα χαμένη,
είναι να κλαίω για σένα, να κλαίω, να κλαίω.
Κι όταν δεν το μπορώ, αρρωσταίνω..."

[diamond_ed]

Αλλο ένα που μ΄αρεσει πολυ,αφιερωμενο στα παιδια μου

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος

Ο ήλιος είναι του κόσμου η μαία,
που ξεγεννάει τις σκιές και τις αφήνειμ
μέσα στο κλάμα, μπροστά σε πόρτες σφαλιστές.
Δρόμοι που στρίβουν, δρόμοι που κρύβουν,
δρόμοι που γέμισαν σκιές.
Σκιά κι ο χρόνος, τώρα γεννιέται,
μα έχει γίνει κιόλας χτες.
Καμιά σημαία, καμιά πατρίδα
δε θα μπορέσει να σου πει
όσα σου λέει μια φωτογραφία
που σε κρατάει μικρό παιδί..

[NADINE_ed]

* Ένας άντρας δεν είναι ολοκληρωμένος μέχρι να παντρευτεί.
Τότε είναι τελειωμένος!
(Ζα Ζα Γκαμπόρ)

* Αγάπη: Η προσωρινή παράνοια που γιατρεύεται με το γάμο!
('Αμπρος Πιρς)

* Τα δεσμά του γάμου είναι τόσο βαριά που χρειάζονται δύο για να τα κουβαλούν, μερικές φορές τρεις.
(Αλέξανδρος Δουμάς)

* Αν κάποιος κλέψει τη γυναίκα σου δεν υπάρχει καλύτερη εκδίκηση
από το να τον αφήσεις να την ...κρατήσει.
(Σάσα Γκιτρί)

* Η αγαπημένη είναι σαν ένα μπουκάλι με κρασί. Η σύζυγος είναι το μπουκάλι του κρασιού.
( Μποντλέρ)

* Ευτυχία: Να 'σαι με τη τέλεια γυναίκα.
Δυστυχία: Τέτοια γυναίκα δεν υπάρχει!
(΄Ασημος)

* Η συμβουλή μου, παντρέψου: Αν βρεις καλή σύζυγο θα 'σαι ευτυχισμένος. Αν όχι, θα γίνεις φιλόσοφος.
(Σωκράτης)

* Η πραγματικότητα είναι μια παραίσθηση που προκαλείται από την έλλειψη αλκοόλ.
* Διγαμία σημαίνει να 'χεις μια γυναίκα περισσότερη. Μονογαμία το ίδιο.
* Ο μόνος τρόπος για να ξεφορτωθείτε ένα πειρασμό είναι να υποκύψετε σ' αυτόν.
* Μπορώ ν' αντισταθώ στα πάντα εκτός από τον πειρασμό!
* Οι άντρες παντρεύονται επειδή είναι κουρασμένοι, οι γυναίκες επειδή είναι περίεργες. Κι οι δύο απογοητεύονται.
* Δεν είμαι αρκετά νέος για να τα ξέρω όλα.
* Τα καλύτερα πράγματα στον κόσμο είναι ανήθικα, παράνομα ή βαρια φορολογημένα.
(Όσκαρ Ουάιλντ)

[GRETEL]

Κάποτε ονειρεύτηκα ότι ήμουν πεταλούδα.

Ή μήπως είμαι μία πεταλούδα που ονειρεύτηκε ότι είναι άνθρωπος?

Λάο Τσε.



υ.γ. Λέτε να είμαι πεταλούδα 77 κιλών? Ωχ παναγία μου .....

[smile002]

Τώρα που γρήγορα νυχτώνει
σαν παραμύθι θα στο πω
ό,τι αγαπάς δεν τελειώνει
κι εγώ ακόμα σ αγαπώ...

[NADINE_ed]

Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΑΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ...ΚΙ ΕΓΩ ΑΚΟΜΑ Σ'ΑΓΑΠΩ...
Υπέροχος ο Πασχαλίδης...Ακόμα ένα τραγουδισμένο από κείνον:


Μικρό μου θαύμα εσύ
Φωτιά και προσευχή
Μη σου περνάει απ? το μυαλό πως θα σ? αφήσω
Ούτε για μια στιγμή δεν ψάχνω αφορμή
Εγώ για σένα όλη τη γη θα περπατήσω
Κι αν δεν πιστεύεις ούτε λέξη απ? όλα αυτά
Στα μάτια κοίτα με καλά