Οι δικές μας σκέψεις

[Nefeli-]

...

[Nefeli-]

έχω μια θάλασσα να φωτίζει τα βράδια μου λες κι είναι οι σκέψεις μου κρυφές ...
ένας Οδυσσέας στο κατάρτι φωνάζει ' στο επόμενο λιμάνι...'
κι η γης υποχωρεί σε κάθε γύρισμα του κουπιού 1 μέτρο...
τόσο που ακόμα κι ένα σάλτο μου δεν είναι αρκετό...
πάλι στο γαλάζιο θα πνιγώ...

[Nefeli-]

αν ήταν των ερώτων λησμονιά θα'ρχόμουν και θα την άφηνα στα βλέφαρά σου να ξεχάσεις...
αν ήταν χάδι θα στο έπλεκα μες τα μαλλιά να γαληνεύει τις σκέψεις σου...
αν ήταν φιλί θα τ'ακουμπούσα στο μέτωπό σου να ξορκίζει την προδοσία...
αν ήταν ανάσα θα ζέσταινα μ'αυτήν τις κρύες σου απαλάμες...
αν ήταν τραγούδι θα στο ψιθύριζα στ'αυτί να ομορφαίνει τα όνειρά σου...
αλλά είναι πόνος και τον κρατώ για μένα αγάπη μου...
μην σου φανερωθεί και τρομάξεις...
μην σε χτυπήσει και λυγίσεις...

[Nefeli-]

την ώρα που αποκαμωμένη η νύχτα βαραίνει στα κεφάλια των λίγων ξάγρυπνων και ταπεινών πιστών της
κι αδειάζει το σκοτάδι της μ'εικόνες φρίκης και με κατορθώματα αχρείων
την ώρα που ψυχανεμίζεται το φως πίσω απ΄την φυλωσιά των δέντρων
κι αφήνει κάτι αναλαμπές να περπατούνε πένθυμα μες το νερό των ποταμών και δίπλα από τις πέτρες
κείνη την ώρα καρτερώ για να γεννιέμαι πάλι.

[Nefeli-]

εικόνες από την σημερινή βόλτα

ακόμα κι αν δεν έχουμε χρήματα ... έχουμε μυαλό!
αυτή είναι μια σκάλα που σίγουρα ανεβάζει σε χαρά

[Nefeli-]

πίσω από τις κλειστές πόρτες...

[Nefeli-]

περιμένει το βλέμμα ένα χρώμα...

[Nefeli-]

μετά οι μορφές... μπαλκόνια παντού... ορθογώνια , καμπύλες....

[Nefeli-]

μετά από την γέφυρα οι πευκόφυτες πλαγιές...

[Nefeli-]

αυλές απάτητες... γιατί η ιδιοκτησία θέλει συρματοπλέγματα...

[Nefeli-]

κι έρημα πάρκα... όλοι βλέπουν τηλεόραση και πίνουν καφέ στις τρέντυ καφετέριες...

[Nefeli-]

...

[Nefeli-]

μια γέφυρα...

[Nefeli-]

κι απο εκεί... σχήματα ατάκτως πεταμένα στην πλαγιά...

[Nefeli-]

κι έπειτα.. πόσα χέρια δεν λαχτάρησαν να μουντζουρώσουν τους λευκούς τοίχους...