help..I need somebody (βουλιμική εδώ και 14 χρόνια)!

[maraaaa_ed]

Nadine τα λες παρα πολυ ωραια πραγματικα..Εχεις την ικανοτητα να μεταδιδεις αψογα αυτο που λες και να ηρεμεις κατα καποιο τροπο και τους αλλους..Απο οτι φαινεται εχεις ψαξει αρκετα το θεμα ή το εχεις βιωσει στο επακρον...Εσυ τα εχεις καταφερει να αποκοπεις εστω και λιγες μερες απο το φαγητο??Μετα απο καποιο σημειο δεν γινεται συνηθεια??Εγω ετσι νιωθω πλεον..Χωρις υπερβολη..οσο παραξενο και αν ακουγεται αισθανομαι οτι δεν αισθανομαι τιποτα..Οτι ειμαι απαθης στην ιδια μου την ζωη..Τρωω απλα για να γεμιζω τις ωρες μου και να κυλα πιο ευκολα η μερα μου..Η ψυχολογος μου μου εχει πει οταν τρωω να προσπαθω να αναγνωρισω τι αισθανομαι και ειλικρινα δεν βρισκω ακρη..Απλα οταν τρωω το μονο που σκεφτομαι ειναι τι θα φαω μετα..Μονο οταν ειμαι ηρεμη σκεφτομαι οτι πρεπει να το σταματησω..οτι δεν αξιζει να βασανιζομαι τοσο πολυ..Χανω σημαντικες στιγμες της ζωης μου εξαιτιας αυτης της καταστασης...Θα μπορεσουμε να το ξεπερασουμε καποτε??Χωρις να μπουμε στην διαδικασια της διαιτας που θα ειναι τοσο ψυχοφθορα..Λενε οτι αν ακολουθεις μια υγεινη διατροφη ολα θα πανε καλα και θα χαθουν και τα κιλα..Επαψα να το πιστευω αυτο γιατι στην ουσια μεχρι να μας γινει συνηθεια πρεπει να ακολουθησουμε ενα προγραμμα παλι..Ποιος εχει την δυναμη ξανα??

[NADINE_ed]

Χαρά μου,τα ξέρω κι απ'την καλή κι απ'την ανάποδη...
Είναι το πρόβλημα της ζωής μου,έχω χάσει και βάλει εκατοντάδες κιλά(κυριολεκτώ)
Με αναλύω να με καταλάβω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου κι ακόμα δεν έχω ξεμπερδέψει...
Έχει αλλάξει αρκετά η σχέση μου με το φαγητό πια,έχω αλλάξει πλέον κι εγώ γενικότερα...
Μακάρι να μπορώ να σας δώσω μια ώθηση,κάτι θετικό...Ό,τι λέω πάντως το λέω πρώτιστα στον εαυτό μου.
Είμαι η τελευταία εδώ μέσα από κάθε άποψη.Έχω αυξημένη ευθύνη και καμία πλέον δικαιολογία!

Αυτό που λες ότι τρως για να γεμίσεις τη μέρα σου,να κυλίσει πιο ευχάριστα,αν το ακούσεις πιο προσεκτικά
θα δεις πως κρύβει μέσα του την απάντηση που ζητάς.Όταν ονειρεύεσαι τη ζωή σου,το μέλλον σου,
όλα όσα θα ήθελες για να νιώσεις ευτυχισμένη...είναι στοίβες φαγητών;(κάτι σαν το πιλάφι των μουσουλμάνων στον παράδεισο)
Δε νομίζω...Απλά δεν έχεις βρει ακόμα τον τρόπο να διεκδικήσεις το καλύτερο δυνατό για σένα και αφήνεσαι...
Λες δεν αισθάνεσαι τίποτα.Όχι!Αισθάνεσαι πάρα πολλά και θετικά και αρνητικά,είμαι σίγουρη,αλλά τα θάβεις μέσα σου
γιατί σου είναι πιο εύκολο έτσι να τα διαχειριστείς και να επιβιώσεις συναισθηματικά.
Μουδιάζεις σαν τον αλκοολικό,τον ναρκωμανή,κάθε εξαρτημένο που αποζητά να κρυφτεί
απ'το να τολμήσει ν'απογυμνωθεί στον αντίπαλο με τον οποίο έχει να αναμετρηθεί.
Είναι στάδιο κι αυτό πολύ ανθρώπινο...Θα έρθει η στιγμή που θα σε κουράσει και θ'αντιδράσεις,να είσαι σίγουρη!
Όσο κι αν σε πολεμάς εντωμεταξύ θετικό αποτέλεσμα δε θα υπάρξει.Η ενοχή,η τιμωρία ποτέ δε βγάζει σε καλό...
Απενοχοποιήσου,αντιμετώπι� �ε το Μαράκι με αγάπη και φροντίδα,γέμισε τη ζωή σου με ό,τι σου κάνει κέφι,
σταδιακά το φαγητό θα χάσει τη δύναμη του επάνω σου...δε θα το χρειάζεσαι στον ίδιο βαθμό...
Τώρα είναι υπερτιμημένο.Έχει το βάρος και την ευθύνη να σε κρατά ικανοποιημένη και γεμάτη.
Και τότε η αλλαγή στην εικόνα σου θα είναι συνέπεια κι όχι αυτοσκοπός.Όλα θα κυλούν πιο αβίαστα...
Τότε η Μάρα θα έχει ελευθερωθεί και θ'απολαμβάνει πολλά περισσότερα απ'τη ζωή της!
Μην πτοείσαι!Συνέχισε την προσπάθεια σου!Τα καλύτερα έρχονται,θα δεις!

[maraaaa_ed]

Σε ευχαριστω παρα πολυ για τα καλα σου λογια...Καταλαμβαινω τι λες αλλα ειμαι ανυπομονη..Θελω οσα ονειρευομαι να εχουν γινει εχτες αν ηταν δυνατον..Φυσικα ειχα πετυχει τον στοχο μου 2 φορες..να φτασω στα κιλα που ηθελα και ακομα πιο κατω αλλα δεν καταφερα να τα κρατησω ουτε βεβαια να τα ευχαριστηθω..Ολοι λεμε αν ημουν στα κιλα που ηθελα θα εκανα αυτο και αυτο και αυτο..Στην ουσια παλι και οταν φτασεις στο επιθυμητο αποτελεσμα μενεις απραγη..και φτου ξανα απο την αρχη...Οπως εχεις πει και εσυ οτι το φαγητο ειναι υπερτιμημενο..Ολοι βρισκουμε την διεξοδο μας εκει χωρις να ξερουμε τον πραγματικο λογο..απλα μας ανακουφιζει στιγμιαια..Μακαρι να απελευθερωθω εγω και ολοι μας απο αυτο και να απολαυσουμε τις χαρες της ζωης επειδη το αξιζουμε..Γενικοτερα ειμαι πολυ μπερδεμενη γιατι απο την στιγμη που θελω κατι τοσο πολυ και βρηκα την δυναμη μια φορα να το σταματησω γιατι δεν μπορω και τωρα και το μονο που κανω ειναι να δικαιολογω τον εαυτο μου και να το συνεχιζω??Καποιες φορες ειμαι πραγματικα απελπισμενη..Οσο το σκεφτομαι πολλαπλασιαζονται και τα αναπαντητα ερωτηματα..

[NADINE_ed]

Τα πολλά "αν" και "όταν" μας έφεραν εδώ που είμαστε...
"Έχω χάσει πολύτιμο χρόνο,δε με παίρνει άλλο,παλιότερα θα είχα τα χρονικά περιθώρια,αλλά τώρα επείγομαι..."
Χάνουμε το παρόν με τα κατάλοιπα του παρελθόντος και την αδημονία του αύριο...
Το "εδώ και τώρα "είναι όμως ό,τι πολυτιμότερο έχουμε!Αντικατοπτρίζει τον αυθεντικό μας εαυτό και τα γνήσια θέλω του!
Σπαταλάμε ατελέσφορα την πολύτιμη ενέργεια μας για κάτι που όσο κι αν κυνηγάμε δεν αγγίζουμε ποτέ!
Κι εντωμεταξύ;Μουδιάζουμε μ'όποιον τρόπο έχουμε πρόσφορο,αγχωνόμαστε,γλυστ ράει η ζωή απ'τα χέρια μας σαν νερό...
Όνειρα δικά μας,όνειρα των άλλων για μας,γίνονται από κίνητρα θετικά,τροχοπέδη...
Κι εμείς τρέχουμε σαν τα φυλακισμένα σε κλουβί ποντικάκια στη ρόδα τους,που τελειωμό δεν έχει...
ΣΤΟΠ!Η ξέφρενη αυτή πορεία σταματά εδώ.Τα πιάνουμε ένα-ένα,ξεκινάμε από τα πιο εφικτά,τα πιο σημαντικά,
από κάπου τέλος πάντων κάνουμε την αρχή,κάνουμε τη διαφορά και το ένα θα φέρει το άλλο...
Διαφορετικά αυτός ο φαύλος κύκλος δε θα σπάσει από μόνος του ποτέ!
Η φυγόκεντρος θα μας στροβιλίζει όλο και πιο δυνατά με το πέρασμα των χρόνων...
Θα έρθει η στιγμή που θα νοσταλγούμε τη σημερινή μας περίοδο...
Ας διδαχτούμε απ'τη ζωή και τα λάθη μας κι ας περιορίσουμε εδώ και τώρα τη ζημιά!
Όπως είχε αναφέρει κάποια εδώ μέσα ενα τούρκικο ρητό,
όσο μακριά κι αν μας πήγε ο λάθος δρόμος που τραβήξαμε,ας γυρίσουμε έστω και τώρα πίσω!
Ποτέ δεν είναι αργά, όσο είμαστε ακόμα εδώ,ζωντανοί,στη σκηνή...!

[maraaaa_ed]

Εχεις απολυτο δικαιο..Ο τροπος που τα λες ειναι πολυ συγκινητικος..Να σε ρωτησω κατι ασχετο...Αν επιτρεπεται με τι ασχολεισαι??Εισαι μικρη ηλικιακα??Εμεινα αφωνη με τον τροπο που προσεγγιζεις το ολο θεμα...

[NADINE_ed]

Μου αρέσει πολύ που θα πέσω στα μάτια σου!Ελπίζω να κάθεσαι...
Είμαι 36 χρονών,δεν εργάζομαι,δεν έχω κάνει οικογένεια και ακόμα δεν έχω πάρει το πτυχίο μου...
Ως προς το βάρος μου έχω φτάσει τα 180 κιλά και τώρα είμαι στα 130!
Στο είπα και πριν:είμαι η τελευταία των τελευταίων!
Νομίζω τώρα καταλαβαίνεις καλύτερα πώς έχω αποκομίσει αυτά που λέω...
Εξάλλου, είναι κι ο μόνος μη θεωρητικός τρόπος...Όσα η ζωή έχει χαράξει ανεξήτηλα στο πετσί μας...
Πολλά λάθη,πολύς πόνος,πολύ άγχος με το κυνήγι του χρόνου,πολλά "αν" και"όταν",νοσταλγία,ατέρμον ες ονειροπολήσεις,απομόνωση,α υτοτιμωρία,υπερευαισθησία, τελειομανία,αυτοκαταστροφ� �...πολλά...κι όλα στο πολύ τους...

[zwhtsa_ed]

συνεχισε ετσι Ναταλακι μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[zwhtsa_ed]

συνεχισε ετσι ως προς τα κιλα εννοω

[NADINE_ed]

Το κατάλαβα,καρδούλα μου! Ξέρω τι νιώθεις για μένα! :)

[zwhtsa_ed]

σου μιλαω μσν δεν με βλεπεις?

[NADINE_ed]

Όχι..κάτσε να μπω...

[maraaaa_ed]

Εννοειται οτι δεν εχεις πεσει απο τα ματια μου..Συνεχιζω να σε θαυμαζω..Βρηκες την δυναμη και ξεπερασες τον εαυτο σου για να καταφερεις να χασεις 50Κg..Σου αξιζει ενα ΜΠΡΑΒΟ για την προσπαθεια που καταβαλες και συνεχιζεις να καταβαλλεις για να φτασεις εκει που θελεις ΕΣΥ...Οσο για το οτι δεν εκανες οικογενεια ή δεν πηρες το πτυχιο σου για μενα δεν εχουν καμια απολυτως σημασια..Πιστεψε με κερδιζεις αλλου..Ειναι κριμα να λες εισαι η τελευταια των τελευταιων γιατι απλα δεν εισαι..Ο καθενας αντιμετωπιζει το δικο του προβλημα και δεν μπορει να συγκριθει με κανεναν αλλο...Ο καθενας εχει τον δικο του γολγοθα και οπως λεω παντα ''Ολα γινονται για καποιο σκοπο''.Τωρα ποιος ειναι αυτος ο σκοπος που μας βασανιζει τοσο δεν το ξερω αλλα σιγουρα αν προσπαθησουμε θα βρουμε και την εξηγηση...Εγω ειμαι 25 χρονων..Τελειωσα τις σπουδες μου πριν 2 χρονια περιπου αλλα απο δουλεια ακομα ψαχνομαι..Δουλευω σε ενα ευρωπαικο προγραμμα προσωρινα..Τελειως ασχετο με την σπουδη μου...Δεν με ευχαριστει καθολου αλλα ηταν μια διεξοδος...Τουλαχιστον ετσι το ειδα..Πολλες φορες αναρωτιεμαι γιατι θελουμε να γινουμε κατι που απλα δεν ειμαστε...Δεν ειμαστε ευχαριστημενοι απο την ζωη μας και προσπαθουμε να αλλαξουμε την εξωτερικη μας εμφανιση με αποτελεσμα να δημιουργουμε ακομα περισσοτερα προβληματα...Ισως αυτο να μας επηρεαζει απο καταστασεις του παρελθοντος??Εγω ακομα να καταλαβω τι μου το προκαλεσε ολο αυτο??Ημουν παντοτε αγχωδης και κλειστος χαρακτηρας..Κανω διαφορες εικασιες και λεω μηπως ειναι που η μεταβαση στο σπιτι μετα απο τις σπουδες??Ειχα συνηθισει σε ενα τελειως διαφορετικο τροπο ζωης και ακομα μετα απο τοσο καιρο δεν εχω προσαρμοστει..Μηπως ειναι οι ανασφαλειες που εχω??Η διαιτα??Ποτε δεν μου αρεσε η εξωτερικη μου εμφανιση..Παντα κατι αρνητικο εβρισκα αλλα δεν ηταν παντοτε τα κιλα...Σκεφτομαι και παρα πολλα αλλα και δεν βρισκω την απαντηση πουθενα...
Εχω ακομα μια απορια..Γιατι προσπαθουμε να συμβουλεψουμε τους αλλους ενω εμεις δεν εφαρμοζουμε αυτα που λεμε??Και οταν διαβασουμε κατι απο καποιον αλλον ενω ηδη το ξερουμε νιωθουμε καπως καλυτερα..Οτι δεν ειμαστε μονοι μας..Οτι αντιμετωπιζουμε ολοι μαζι ο καθενας το δικο του προβλημα...Δεν ειναι παραξενο??Αυτο το site για μενα προσωπικα ηταν μια λυτρωση...Ειναι σημαντικο να εχεις υποστηριξη και συμπαρασταση...Αλλα και παλι μου φαινεται λιγο παραξενο...

[LSD]

γεια σας και πάλι,
ειχαμε μεινει κάποιες μερες χωρις ιντερνετ και πολύ μου στοιχισε που δεν μπορουσα να δω τις απαντήσεις σας.

λοιπον, εγω νομιζω οτι δεν πιανουν σε ολους τα ιδια κόλπα.
αλλος μπορει να αντισταθει πιο ευκολα εντος σπιτιου και αλλος εκτος (εγω εκτός)
αλλός μπορει να ξεχαστει διαβαζοντας ενα βιβλίο και αλλος σερφαροντας στ ο ιντερνετ. εγω βασικα (ψιλο)ξεχνιέμαι αν εχω κατι να κάνω με τα χερια μου, αλλιως οταν διαβαζω, βλέπω tv κλπ θελω πάντα κατι να μασουλάω.

Οσο για το θέμα της μυρωδιας σε εμενα δεν πιανει καθολου. Οχι απλώς δεν χορταινω με τη μυρωδια αλλά μπορει να εχω σκάσει στο φαγητο και μολις μυρισω κατι να ξαναφάω.
Οπως με εμενα δεν πιανει ποτε οτι αν φας κατι πολύ θα το μπουχτισεις και δεν θα θες να το ξαναδεις μπροστα σου : για ενα χρόνο δουλευα σε ενα εργοστασιο μπισκοτων (εκει να δειτε μυρωδιες και αρωματα) και παρολο που καθε μερα ειχαμε δωρεαν μπισκοτα (και αγοραζαμε και για το σπίτι σε γελοιες τιμες) μεχρι την τελευταια μερα ηθελα να φαω και να ξαναφαω ! ! ουτε μια μερα δεν σιχαθηκα τα μπισκοτα (μονο τον εαυτο μου και τη μηδενική μου αυτοσυγκράτηση)

Πάντως σε καταλαβαινω απολυτα daBubbleBlue , και εγω οταν το μυαλο μου ειναι στο φαγητο δεν μπορω και δεν θελω να κανω τιποτα αλλο ! πρέπει να εχουμε και αλλα ενδιαφέροντα για να μην πηγαινει το μυαλο μας συνεχεια στο φαγητο αλλά απαξ και πάει ''κολάει'' εκει και δεν ξεκολάει με τιποτα.

Ομως το θεμα δεν ειναι μόνο ποσα κιλά εισαι (δεν λέω πρέπει να ειμαστε υγιεις) , το θεμα ειναι να τα εχεις καλά με τον εαυτο σου και αυτο νομιζω οτι ειναι το πιο δυσκολο απο ολα. Νομιζω οτι αυτο εχει να κανει με τον τρόπο που μας μεγαλωσαν και επειδη ακριβως ειναι θεμα ανατροφης , ειναι και πολύ δυσκολο να αλλαξει τώρα.
Και εμενα αυτο που με ανησυχει περισσοτερο ειναι να μην το μεταφερω αυτο και στο παιδι μου που δεν φταει σε τιποτα το καημενο !

[Dimitroola]

ΓΕΙΑ ΣΟΥ LSD! ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΔΙΟΤΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ. ΕΙΜΑΙ Η ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΕΧΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΡΑΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΠΑΝΕ ΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΒΡΕΘΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ. ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΝ ΕΜΑΣ -ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ- ΤΟΤΕ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ. ΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΙΣΩΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΙΣΩΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΕΔΩ ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ.

ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, ΟΤΑΝ ΕΙΧΑ ΤΗ ΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΜΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΝ ΟΝΤΩΣ ΠΕΙΝΑΩ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ. ΜΟΛΙΣ ΚΑΤΕΛΕΙΓΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΥΜΟΜΟΥΝ ΟΤΙ ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΕΔΙΝΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ. (ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΠΑΙΡΝΑ ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΠΡΙΝ ΦΤΑΣΩ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ). ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΕΦΟΣΟΝ ΠΡΙΝ ΑΦΙΕΡΩΝΑ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΑΦΟΜΟΙΩΣΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΝΙΩΘΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ. ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙΣ ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΣΠΡΑΤΕΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΤΕΛΕΙΟ ΚΟΡΜΙ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ ΤΑ ΑΠΛΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ.

ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΕ ΑΝ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΤΑΝΟΗΤΕΣ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΒΑΛΩ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΕΙΡΑ. ΕΛΠΙΖΩ ΜΟΝΑΧΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ.

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!

[daBubbleBlue]

εεεπ τι έγινε? νόμιζα οτι απάντησα πριν αλλα δεν βλέπω την απάντηση.
Με λίγα λόγια και πάλι, το πρόβλημα ήταν οργανικό, δεν ξέρω γιατί υπέφερα τόσο εκείνη τη μέρα με αδυναμία κλπ και φυσικά το μυαλό μου είχε πάει στο φαγητό αλλά βασικά ένιωθα χάλια.
Από τότε όμως άρχισε να κατεβαίνει και η ζυγαρια που είχε κολλήσει .
Και όχι δεν χαλαλίζω τίποτα για να φάω κάτι που δεν πρέπει. Δεν έχω καμμιά εξάρτηση προς το παρόν τουλάχιστον :)