ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ

[5-HT 2A]

γιατι να κρυψουμε τους καθρευτες?...επειδη ειμαστε υπέροχα ζουμερα πλασματακια??μπορω να καταλάβω για τον κοινωνικο ρατσισμο των ξερακιανων...λιμοκτονουνε τα κακομοιρα για να πάρουν ψιχουλα αποδοχης!..αλλα οχι εκει που τραβαω γραμμη ειναι ενα δικο μας ζουμερο πλασματακι να χαφτει την κονσερβοποιημενη αποψη οτι παχος = ασχημια! θυμησε μου να σε μαστιγωσω καποια στιγμη! ;ρ

Εγω δέν είπα οτι το πάχος ισούται με την ασχήμια.Αλλά , το υπερβολικό πάχος ισούται πάνω απο όλα με την αρρώστια.Άλλο το να είσαι 10 - 15 κιλά πάνω απο το φυσιολογικό σου και άλλο να είσαι 30 κιλά πάνω και βάλε.

[Deleted-member-250416b]

Εγω δέν είπα οτι το πάχος ισούται με την ασχήμια.Αλλά , το υπερβολικό πάχος ισούται πάνω απο όλα με την αρρώστια.Άλλο το να είσαι 10 - 15 κιλά πάνω απο το φυσιολογικό σου και άλλο να είσαι 30 κιλά πάνω και βάλε.

α ναι σε αυτο εχεις δικιο, με μπερδεψε ο καθρευτης, και βεβαια συμφωνω απολυτα οσον αφορα το θεμα της υγειας και εγω το κατακρινω, εκει μιλάμε για αρρωστεια... ( αντε το γλύτωσες το μαστιγιο :ρ χαχαχα)

[5-HT 2A]

Χαχαχαχα :)

[favvel]

μια βοήθεια..έχω κι εγώ πρόβλημα με το φαγητό..
αν δε φάω πολύ,να σκάσω,δε λειτουργώ..σκέφτομαι συνέχεια το φαΐ και δεν μπορώ να κάνω τίποτα..καμία δουλειά..
πχ προσπαθώ μερικές μέρες να τρώω φυσιολογικά,όχι λίγο,κανονικά..και τότε βλέπω ότι όλη τη μέρα θα στριφογυρνάω στο σπίτι και δε θα μπορώ να κάνω τίποτα..
αν αυτή η κανονική διατροφή έχει κρατήσει 4-5 μέρες συνεχόμενες μαζί με περπάτημα μιας ώρας μετά ξημερώνει μια μέρα που λέω:"δεν έχει νόημα να βασανίζομαι με το να πεινάω..αν ήτανε να χάσω τα κιλά θα τα έχανα χωρίς πείνες και χωρίς τόση μεγάλη ψυχολογική προσπάθεια..τώρα που προσπαθώ τόσο πολύ και μάλιστα 3 χρόνια και που είμαι στα ίδια κιλά πάει να πει πως κάτι δεν πάει καλά με εμένα..ότι δεν μπορώ να τα χάσω και πρέπει να το πάρω απόφαση.."και το λέω αυτό..έπειτα πέφτω στο φαΐ για 2-3 μέρες και μετά ξαναρχίζω την προσπάθεια να τρώω πιο λίγο..και αυτή η δουλειά γίνεται 3 χρόνια όπως είπα..χωρίς να έχω χάσει τίποτα..

Εν τω μεταξύ όταν τρώω πολύ μέχρι να χορτάσω καλά..ηρεμώ μέσα μου..σαν να είναι το δεύτερο φάρμακό μου..και σταματάω να στριφογυρνάω και πέφτω για ύπνο..κι έτσι μου περνάει και η ώρα..
Αλλά εγώ δεν είχα φανταστεί έτσι τη ζωή μου..δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου να περνάει έτσι χωρίς ουσία..
με το να σκέφτομαι συνέχεια το φαΐ,άλλοτε να τρώω άλλοτε όχι,αλλά αυτό να είναι ο κεντρικός άξονας που διευθύνει τη ζωή μου..
θα ήθελα και να μπορέσω να χάσω τα κιλά που θέλω και να ασχοληθώ με άλλα πράγματα στη ζωή και όχι να μου απομυζά όλην την ενέργεια η σκέψη αν έφαγα,αν δεν έφαγα,πόσο έφαγα κλπ..όλη τη μέρα είμαι με αυτές τις σκέψεις..δλδ δεν αντέχω άλλο...

συγνώμη που έγραψα σ'αυτό το θέμα αλλά δε θέλω να ανοίγω καινούργια θέματα..

[Deleted-member-250416b]

μια βοήθεια..έχω κι εγώ πρόβλημα με το φαγητό..
αν δε φάω πολύ,να σκάσω,δε λειτουργώ..σκέφτομαι συνέχεια το φαΐ και δεν μπορώ να κάνω τίποτα..καμία δουλειά..
πχ προσπαθώ μερικές μέρες να τρώω φυσιολογικά,όχι λίγο,κανονικά..και τότε βλέπω ότι όλη τη μέρα θα στριφογυρνάω στο σπίτι και δε θα μπορώ να κάνω τίποτα..
αν αυτή η κανονική διατροφή έχει κρατήσει 4-5 μέρες συνεχόμενες μαζί με περπάτημα μιας ώρας μετά ξημερώνει μια μέρα που λέω:"δεν έχει νόημα να βασανίζομαι με το να πεινάω..αν ήτανε να χάσω τα κιλά θα τα έχανα χωρίς πείνες και χωρίς τόση μεγάλη ψυχολογική προσπάθεια..τώρα που προσπαθώ τόσο πολύ και μάλιστα 3 χρόνια και που είμαι στα ίδια κιλά πάει να πει πως κάτι δεν πάει καλά με εμένα..ότι δεν μπορώ να τα χάσω και πρέπει να το πάρω απόφαση.."και το λέω αυτό..έπειτα πέφτω στο φαΐ για 2-3 μέρες και μετά ξαναρχίζω την προσπάθεια να τρώω πιο λίγο..και αυτή η δουλειά γίνεται 3 χρόνια όπως είπα..χωρίς να έχω χάσει τίποτα..

Εν τω μεταξύ όταν τρώω πολύ μέχρι να χορτάσω καλά..ηρεμώ μέσα μου..σαν να είναι το δεύτερο φάρμακό μου..και σταματάω να στριφογυρνάω και πέφτω για ύπνο..κι έτσι μου περνάει και η ώρα..
Αλλά εγώ δεν είχα φανταστεί έτσι τη ζωή μου..δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου να περνάει έτσι χωρίς ουσία..
με το να σκέφτομαι συνέχεια το φαΐ,άλλοτε να τρώω άλλοτε όχι,αλλά αυτό να είναι ο κεντρικός άξονας που διευθύνει τη ζωή μου..
θα ήθελα και να μπορέσω να χάσω τα κιλά που θέλω και να ασχοληθώ με άλλα πράγματα στη ζωή και όχι να μου απομυζά όλην την ενέργεια η σκέψη αν έφαγα,αν δεν έφαγα,πόσο έφαγα κλπ..όλη τη μέρα είμαι με αυτές τις σκέψεις..δλδ δεν αντέχω άλλο...

συγνώμη που έγραψα σ'αυτό το θέμα αλλά δε θέλω να ανοίγω καινούργια θέματα..

τραβας καποιο ζορι, καποιο αγχος στη ζωη σου τον τελευταιο καιρο? κατι που σε βασανίζει?

[ironman]

μην ακουω για αδυνατες γυναικες που εχουν ενα ποδι σαν το χερι μου ελεος ανατριχιαζω ο ερμος η γυναικα πρεπει να ειναι ζουμεραντζαααα με τους χυμους της με τις θυληκες λιπαποθηκες χιλιες φορες χοντρουλα παρα ανορεξικη τα παχακια βγαζουν καυλα ποτε αδυνατη δεν ειχε big booty και δεν εννοω για το μπουτι φατε κοριτσαρες φατε αυτες ειναι γυναικες γενιτσαροι οχι κατι αδυνατα που φοβασαι μην τα πιασεις και μεινεις με κανα κοκκαλο στο χερι

[anastasia1]

Γεια σας :) εγώ πάντοτε συνήθιζα να τρώω ελάχιστα, σχεδόν ανορεξικά και αυτό με οδηγούσε πολλές φορές σε ξεσπάσματα στο φαγητό, αλλά όχι τίποτα τρομερό..3 μήνες τώρα μου συνέβη κάτι πολύ άσχημο που με περιόρισε από πολλές δραστηριότητες..έπαψα να αθλούμαι(ήμουν υπερβολικά αθλητικός τύπος θα έλεγα) και αυτό με πλήγωσε βαθιά καθώς ζούσα με τον φόβο ότι ίσως δεν μπορούσα να προπονούμαι ποτέ ξανα..(το προβλημα: συχνοουρια)...ξαφνικά από την επόμενη κιόλας μέρα του συμβάν άρχισα να τρωω τρομερές ποσότητες..αυτό συνεχιζόταν κάθε μέρα με αποτέλεσμα σε 2 μήνες να πάρω 5 κιλα..είχα το υπέροχο σώμα και τώρα έχω αλλάξει τόσο πολύ..σχεδόν συνήθισα σε αυτό το πρόγραμμα διατροφής..ανάγκαζα τον εαυτό μου να τρωει, να τρώει ξανά και ξανά ενώ έκλαιγα και πονούσα που η ζωή μου είχε καταντήσει έτσι..μου έλειπαν πράματα τα οποία αντικαταστούσα με πολύ φαγητό εφόσον πλέον δεν μπορούσα να τα έχω..εισπράτω ικανοποίηση από το φαγητό εφόσον δεν μπορώ να την βρω από αλλού..και τελικά ξέρω που οφείλεται η υπερφαγία μου, μπορώ να την σταματήσω αλλά κάθε φορά που απογοητεύομαι απο το πρόβλημα που έχω επιστρέφω σε αυτην..να σημειώσω ότι ειμαι 15, αυτο το πράμα μου στερεί την πιο γλυκια ηλικία..εάν δεν είχα τη συχνοουρία που με διέλυσε κυριολεκτικός θα μπορούσα ακόμη να ελέγχω την διατροφή μου

[turtle]

μην ακουω για αδυνατες γυναικες που εχουν ενα ποδι σαν το χερι μου ελεος ανατριχιαζω ο ερμος η γυναικα πρεπει να ειναι ζουμεραντζαααα με τους χυμους της με τις θυληκες λιπαποθηκες χιλιες φορες χοντρουλα παρα ανορεξικη τα παχακια βγαζουν καυλα ποτε αδυνατη δεν ειχε big booty και δεν εννοω για το μπουτι φατε κοριτσαρες φατε αυτες ειναι γυναικες γενιτσαροι οχι κατι αδυνατα που φοβασαι μην τα πιασεις και μεινεις με κανα κοκκαλο στο χερι

χαχαχααχχαχα!!! Λιχούδα μου ! Πέρασα ένα χειμώνα που ήμουν 40 κιλά 1.56 ύψος στο τζιν που έμπαινα μμμ ήταν να αναρωτιέσαι χωράει άνθρωπος εδώ ! Μετά ήρθε ένας άλλος χειμώνας που ανακάλυψα πόσο εξαίσιες συνταγές ζαχαροπλαστικής υπάρχουν !! εκεί πήγα 60 κιλά !! Και πήγα τσάκα τσάκα στο διαιτολόγο !! Οι πρώτες είκοσι μέρες ήταν μαρτυρικές ... έκλεινα τα μάτια μου και έβλεπα σουβλακόπιτες ήμουν με το ρολόι κάθε τρεις ώρες για να φάω το γιαουρτάκι 2% , το οποίο μετά από είκοσι μέρες όπου το πρόγραμμα έγινε συνήθεια μου φαινόταν σαν γαλακτομπούρεκο !! Ούτοσοιπίν με καλή θέληση κι ακολουθώντας πιστά το εξιδικευμένο σου πρόγραμμα θα φτάσεις στα κιλά που θέλεις γιατί το θέλεις ! Θα βγεις και λίγο στο γυμναστήριο να δείς πως την βρίσκουν οι αθλητές και οι πρωταθλητές !!! Μ έναν αέρα εξώφυλλο από το shape !!

[Deleted-member-250416b]

Γεια σας :) εγώ πάντοτε συνήθιζα να τρώω ελάχιστα, σχεδόν ανορεξικά και αυτό με οδηγούσε πολλές φορές σε ξεσπάσματα στο φαγητό, αλλά όχι τίποτα τρομερό..3 μήνες τώρα μου συνέβη κάτι πολύ άσχημο που με περιόρισε από πολλές δραστηριότητες..έπαψα να αθλούμαι(ήμουν υπερβολικά αθλητικός τύπος θα έλεγα) και αυτό με πλήγωσε βαθιά καθώς ζούσα με τον φόβο ότι ίσως δεν μπορούσα να προπονούμαι ποτέ ξανα..(το προβλημα: συχνοουρια)...ξαφνικά από την επόμενη κιόλας μέρα του συμβάν άρχισα να τρωω τρομερές ποσότητες..αυτό συνεχιζόταν κάθε μέρα με αποτέλεσμα σε 2 μήνες να πάρω 5 κιλα..είχα το υπέροχο σώμα και τώρα έχω αλλάξει τόσο πολύ..σχεδόν συνήθισα σε αυτό το πρόγραμμα διατροφής..ανάγκαζα τον εαυτό μου να τρωει, να τρώει ξανά και ξανά ενώ έκλαιγα και πονούσα που η ζωή μου είχε καταντήσει έτσι..μου έλειπαν πράματα τα οποία αντικαταστούσα με πολύ φαγητό εφόσον πλέον δεν μπορούσα να τα έχω..εισπράτω ικανοποίηση από το φαγητό εφόσον δεν μπορώ να την βρω από αλλού..και τελικά ξέρω που οφείλεται η υπερφαγία μου, μπορώ να την σταματήσω αλλά κάθε φορά που απογοητεύομαι απο το πρόβλημα που έχω επιστρέφω σε αυτην..να σημειώσω ότι ειμαι 15, αυτο το πράμα μου στερεί την πιο γλυκια ηλικία..εάν δεν είχα τη συχνοουρία που με διέλυσε κυριολεκτικός θα μπορούσα ακόμη να ελέγχω την διατροφή μου

για την συχνοουρία τι εχεις κανει? δεν υπάρχει τρόπος να ελεχγεται αυτο το πραγμα?? φανταζομαι ποσο ενοχλητικο θα ειναι!!!

[Elenh15]

Σε καταλαβαινω απολυτα! Ετσι ειμαι και γω πλεον αποκλεισμενη απο οποιαδηποτε εξοδο αφου δεν εχω ορεξη καθολου να βγω.. Αντι για εμετο εγω εχω δοκιμασει καθαρτικο! Σε μεγαλες ποσοτητες! Δεν αντεχω τον εμετο!
Ευχομαι να τα καταφερεις πραγματικα! Θελω να σου δωσω κουραγιο και μηπως παρω και γω γιατι το τοσο φαγητο,το κλαμα και οι τυψεις που νιωθω μετα,το να κλεινομαι μεσα στο σπιτι περνοντας φαρμακο μου εχουν καταστρεψει την ζωη!
Σου ευχομαι και παλι να τα καταφερεις!

[searchforpeace]

Kαλησπερα σας εχω και εγω κολλημα με το φαι.Εχω συναισθηματικη υπερφαγια καταφευγω στο φαι και τρωω παρα πολυ.Παλαιοτερα εκανα εμετο οτι ετρωγα ππλεον κουραστηκα.Ημουν 100 κιλα εφτασα παλι τα 63 και τωρα λογω βουλιμιας εβαλα 10 παλι.Αυτοτραυματιζομαι και εχω κααθλιψη .Παιρνω entact και το βραδυ xanax.Eιμαι απελπισμενη δεν ξερω τι να κανω.Εχωω κλειστει μεσα εχω γινει αντικοινωνικη.Η εμφανιση μου παιζει σημαντικο ρολο.Εχω προτυπα πολυ αδυνατα και νιωθω δυστυχισμενη.Δεν ξερω τι αλλο να κανω.Σκεφτομαι οτι ισως το αν δεν ζουσα θα με λυτρωνε...