γεια σαs!!!

[tramontane86]

ειμαι αρκετα καινουργια εδω και χαρηκα που βρηκα αυτο το site gia antallages apopseon kai empeirion pano se auto to thema..xx

[Kleanthis_ed]

Καλώς ήλθες και καλή διαμονή.

Όρισε αν θες το δικό σου προσωπικό θέμα για να κυλήσει καλύτερα η κουβέντα.


Επίσης καλύτερα θα είναι να γράφεις μ' ελληνικά γιατί έχουμε ένα διατροφικό πρόβλημα μην αποκτήσουμε και με την όραση μας. χεχε

Φιλικά.

[fatsoula]

καλως μας ηρθες!!!!!

[NATALIA4]

KAΛΩΣ ΗΡΘΕΣ

[tramontane86]

σας ευχαριστω πολυ ολους!! και συγγνωμη για τα greeklish..η δυναμη της συνηθειας...¨(

το δικο μου προβλημα ηταν χρονιο..ενα παχυσαρκο παιδι που εξελιχθηκε σε παχυσαρκο ενηλικα. το στενο οικογενειακο και φιλικο περιβαλλον μου υπηρξε ανεκαθεν αρκετα συγκαταβατικο οσον αφορα το προβλημα , ποτε δεν με πιεσαν και παντα προσπαθουσαν να μη με αγχωνουν. Ηταν αρκετα διακριτικοι απεναντι μου. Πριν ομως απο περιπου δυομισι χρονια και μετα απο μια περιοδο υπερφαγιας το σωματικο μου βαρος εφτασε να ξεπερναει τα 110 κιλα (με υψος 1.65) . Οι γονεις μου ηταν οι πρωτοι που το παρατηρησαν αλλα και οι στενες μου φιλες και μου εκρουσαν το κωδωνα του κινδυνου κυριως πανω σε θεματα υγειας . Εγω ομως απο την αλλη πλευρα αντιπετωπιζα το θεμα τελειως μοιρολοτρικα , σαν κατι με το οποιο γεννηθηκα και δεν επροκειτο ποτε να αλλαξει , ενω και ο αντικτυπος απο το ευρυτερο περιβαλλον δεν ηταν ιδιαιτερα ενθαρρυντικος ως προς την ψυχικη μου ισορροπια . ( Οσοι απο εσας εχετε αντιμετωπισει παρομοια προβληματα πρεπει να γνωριζετε απο ρατσιστικες συμπεριφορες και πικροχολα σχολια ακομη και ανθρωπων που θεωρουσατε φιλους..) . Το αποτελεσμα απο ολα αυτα ηταν να αρχισω να απομονωνομαι , να ''κλεινομαι'' για πολλες μερες μεσα στο σπιτι , να επικοινωνω με ελαχιστους και να αφοσιωνομαι στις σπουδες μου . Αυτο συνεχιστηκε για περιπου ενα χρονο μεχρι που πηρα την αποφαση να πραγματοποιησω δυο ταξιδια στο εξωτερικο που συνεβαλλαν στη βελτιωση της ψυχολογιας μου αλλα και μεσα απο την ενασχοληση με καινουργια πραγματα που μου προσεφεραν ενεργεια και αισιοδοξια . Ετσι αρχισε να συντελλειται και η πρωτη αλλαγη. Οταν επεστρεψα στην Ελλαδα και απο τη στιγμη που ειχα συνειδητοποιησει τη διαφορα οχι μονο ως προς το σωματικο μου βαρος αλλα κυριως ως προς τις διατροφικες μου συνηθειες και εν γενει τη σχεση μου με το φαγητο , πηρα την αποφαση οχι μονο να συνεχισω τη προσπαθεια αλλα και να θεσω τη ζωη μου σε νεες βασεις απεξαρτημενες απο την ασυνειδητη ροπη μου να συμπληρωνω μεσω του φαγητου τα συναισθηματικα μου κενα. Εφτασα λοιπον σημερα σχεδον ενα χρονο μετα να προσεγγιζω τα κανονικα μου κιλα(ειμαι πλεον 58) και να ειμαι πολυ κοντα στο στοχο μου..Χαρηκα πολυ που ανακαλυψα σχεδον τυχαια αυτο το site , που βρηκα ανθρωπους με παρομοια θεματα να μοιραστω το προβλημα μου αλλα και να μαθω πραγματα και να παρω πληροφοριες που δεν ηξερα πιο πριν και κυριως μεσα απο ολα αυτα τα ενθαρρυντικα και αισιοδοξα σχολια των περισσοτερων εδω να παρω και εγω κατι απο τη θετικη τους ενεργεια.Σας ευχαριστω!

[2sweet2b4go10_ed]

καλως σε!
πολυ ωραια τα νεα σου.πολυ ευχαριστα!!!
σου ευχομαι να φτασεις συντομα στον στοχο σου αλλα κυριως να σταθεροποιηθεις εκει για παντα και να μη σε ταλαιπωρησει ξανα ποτε το θεμα των κιλων!

λυσε μου ομως μια απορια αν θελεις...
μας μιλας για ενα χρονιο προβλημα που σε ταλαιπωρουσε επι χρονια, που λυνοντας το καταλαβες οτι δεν ηταν κατι απλο αλλα μια κατασταση και μιασυμπεριφορα που σου καλυπτε κενα,κλπ κλπ...
και το καταλαβαινω απολυτα, οπως νομιζω και πολλοι αλλοι που το εχουν βιωσει ετσι ακριβως οπως μας το περιεγραψες και ξερουν ποσο μονιμο προβλημα νοιωθει κανεις οτι ειναι...


και η απορια μου ειναι η εξης:
ολααυτα τα συνειδητοποιησες αλλα και τα ξεπερασες μεσασε εναν χρονο εντελως μονη?μονο επειδη ετυχε να ταξιδεψεις 2 φορες και να κανεις ενδιαφεροντα πραγματα?
δεν σε βοηθησε κανεις και με κανεναν τροπο?δεν εκανες καμια επεμβαση?δεν απευθυνθηκες σε ψυχολογο, γιατρο, τπτ απολυτως, απλα αρχισες να περνας καλα και τα μαγια λυθηκαν μονα τους κι ολο το βαρος εφυγε ηρεμα μεσα σ εναν χρονο, η εχεις να μας πεις και κατι ακομα για την πορεια αυτη?

[tramontane86]

σε ευχαριστω πολυ για το καλοσωρισμα σου και για τα ενθαρρυντικα σου λογια!!

αρχικα οχι δεν ζητησα βοηθεια ουτε απο ειδικο γιατρο ( τοτε αλλωστε δεν γνωριζα καν για επεμβεσεις κτλ ..πολυ αργοτερα εμαθα..κατα κυριο λογο απο αυτο το site)
η απο ψυχολογο..μου φανηκε ανωφελο γιατι ειχα επιγνωση του τι μου συνεβαινε και ηξερα πως αν δεν το αντιμετωπιζα μονη μου δεν θα μπορουσε κανενας αλλος να με βοηθησει αλλωστε δεν ειμαι και ανθρωπος που ανοιγεται ευκολα..
αλλα ουτε και απο διατροφολογο. ειλικρινα δεν τους εμπιστευομαι ιδιαιτερα γιατι εχω παραδειγματα φιλων μου που αποφασισαν να κανουν την ιδια με μενα προσπαθεια και κατεληγαν παντα στα ακριβως αντιθετα αποτελεσματα με επακολουθο μονο να καταπονουν τον εαυτο τους και να καταστρεφουν το μεταβολισμο τους μεσα απο αμφιβολου ποιοτητος διαιτες..το ονομα και μονο των weight watchers και αλλων τετοιοων πραγματων μονο δυσπιστια μου προκαλουσε..Ξεκινησα απλως να προσεχω τη διατροφη μου οπως δεν εκανα ποτε πριν στο παρελθον στις περιοδους πληρους ασυδοσιας ,ο οργανισμος μου ειχε κορεστει κατα καποιον τροπο απο ολα αυτα τα ''ακαταλληλα'' προιοντα που ειχε συνηθησει να καταναλωνει για χρονια με αποτελεσμα να στραφει σε αλλα ποιοτικοτερα και να αλλαξουν οι διατροφικες μου συνηθειες αρδην, ο μεταβολισμος μου κατα τη διαρκεια των ταξιδιων ειχε πλεον ενεργοποιηθει επειτα απο μια περιοδο μεγαλης αδρανειας και αποφασισα και εγω να τον συνεπικουρισω προσφατα σχετικα με εξωτερικες δραστηριοτητες τεννις γυμναστηριο.. Ολα αυτα συντελεσαν...και ενας θερμιδομετρητης που αγορασα σχετικα προσφατα πριν λιγο καιρο hehe σωτηριος!
Απλα εχω κατασταλλαξει οτι και η αντιμετωπιση του προβληματος της παχυσαρκιας χρειαζεται το πληρωμα του χρονου της.Οπως και σε μενα συνεβει οταν ημουν πραγματικα ετοιμη να παρω τον ελεγχο της ζωης μου στα χερια μου , οταν αποφασισα οτι δεν πρεπει πλεον να δινω δικαιωματα στους αλλους να με υποτιμουν μονο και μονο λογω της εξωτερικης μου εμφανισης και να με αντιμετωπιζουν ισοτιμα( κυριο παραδειγμα στον ακαδημαικο μου χωρο). Θεωρω λοιπον οτι ολη αυτη η μεταστροφη εγκειται σε ψυχολογικους παραγοντες οι οποιοι ειτε ασυνειδητα σε πρωτη φαση ειτε συνειδητα σε δευτερο επιπεδο επεδρασαν και με ωθησαν εκει.αυτα απο εμενα..ελπιζω να μην σε κουρασα xD

[NADINE_ed]

Καλώς μας ήρθες κι από μένα,tramontane86,έστω και κάπως καθυστερημένα...
Είσαι η ζωντανή απόδειξη ότι όλα είναι εφικτά και μάλιστα με τον τρόπο που πάντα είχα στο νου μου ως ενδενειγμένο...
Μπορεί να ακούγεται απλό,αλλά ξέρω ότι οι εσωτερικές διεργασίες είναι πολυπλοκότερες του ν'ακολουθήσεις μια δίαιτα.
Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια και όσοι θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας μπορούμε να την παραδεχτούμε.
Η λύση στο πρόβλημα της παχυσαρκίας είναι στα χέρια μας και μόνο,ξέρουμε πολύ καλά τις αιτίες που μας ωθούν
στη διαιώνιση της:είναι το βόλεμα,ο φόβος του αγνώστου,η δειλία ν'αντιμετωπίσουμε τη ζωή με όλες της τις προκλήσεις.
Όσα αντιμετωπίζουμε,παρά την αντικειμενική τους σκληρότητα,μας είναι οικεία κι έχουμε μάθει να τα χειριζόμαστε.
Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας,ίσως χάνουν πολύ δύσκολότερα από άλλους και τα συναφή,
αλλά όταν μιλάμε για παχυσαρκία είναι αστείο ν'αποδίδουμε όλα τα κιλά μας σε κάτι έξω από μας...Εθελοτυφλούμε...
Ο κύριος υπάιτιος της κατάστασης μας,για να μην πω αποκλειστικός,είμαστε εμείς,οι λανθασμένες επιλογές μας,
η άσχημη ψυχολογική μας κατάσταση και όσα αυτή συνεπάγεται(κατάθλιψη,απομ όνωση,παραίτηση...)
Όσο το φαγητό είναι η μόνη πηγή απόλαυσης,παρηγοριάς,επιβρ άβευσης,ο φαύλος κύκλος δε σπάει παρά στενέυει και μας πνίγει ασφυκτικά.
Κάνοντας πράγματα που αγαπάμε,αλλάζοντας παραστάσεις και συνήθειες,γεμίζοντας τη ζωή μας με ενδιαφέροντα,δραστηριότητ� �ς,
η αλλαγή στις διατροφικές μας συνήθειες θα έρθει αβίαστα(έχουμε εξάλλου ήδη αηδιάσει από τίς πλαστικές αυτές γεύσεις,
δεν τις απολαμβάνουμε πια,παρά τις καταβροχθίζουμε μηχανικά)και το ένα φέρνει το άλλο...
Σταδιακά επιζητούμε και την άσκηση,έρχεται η χαρά ως ανταμοιβή κι όλα παίρνουν το δρόμο τους απομακρύνοντας μας από το βούρκο που ονομάζουμε ζωή.
Τα κίνητρα για την πολυπόθητη αλλαγή έιναι προσωπικά του καθενός μας,αν και η ευτυχία είναι λίγο πολύ κοινό ζητούμενο.
Για να κλείσω τον παρατεταμένο μου μονόλογο,να σ'ευχαριστήσω για την προσωπική σου κατάθεση!
Ελπίζω να μείνεις στην παρέα μας! Είσαι ένα πολύ φωτεινό κι αισιόδοξο πρότυπο,πολύτιμο για όσους από μας ακόμα θαλασσοδέρνονται...

[karol_E]

Συμφωνώ ότι είμαστε εμείς οι καπετάνιοι του εαυτού μας.. Για κάποιους όμως (και το γράφω αυτό προσθετικά στο αμέσως προηγούμενο ποστ όπου λέω πως το μόνο που χρειαζόμαστε είναι κουράγιο) αρκεί ένα και μόνο ερέθισμα. Πχ. η Τραμοντάνε βγήκε στο εξωτερικό, έκανε δηλαδή αρχή απο του μηδενός, της άρεσε και συνέχισε. Εμένα μου διέγνωσαν πολυκυστικές ωοθήκες σαν αποτέλεσμα του υπερβολικού λίπους στον οργανισμό μου και μου είπε ο γιατρός "αν δεν χάσεις, ξέχνα την περίοδο!-και να ξέρεις όσο καθυστερείς να τα χάσεις τόσο βάζεις τη γονιμότητά σου σε κίνδυνο" και τότε εγώ έπαθα αυτό που λέμε κλικ και είπα δεν θα το βάλω κάτω..

Ίσως για εκείνους που περιμένουν ακόμα το κλικ έφτιαξα το ποστ προσπαθώντας να τους ενθαρρύνω να συνεχίσουν την απώλεια... για να μη χρειαστεί να αντιμετωπίσουν εκείνο το βλοσυρό βλέμμα των γιατρών όταν σου αναγγέλλουν την τάδε πάθηση που έπαθες εξαιτίας της παχυσαρκίας.. Να μην χάσουν τα κιλά με το φόβο, αλλά με την ελπίδα! Έτσι το χάσιμο γίνεται πιο ωραία εμπειρία...

[NADINE_ed]

"Να μην χάσουν τα κιλά με το φόβο, αλλά με την ελπίδα!" Μου άρεσε πολύ αυτό και το κρατώ...
Παρόλ'αυτά νομίζω ότι και το περιβόητο "κλικ" είναι ένας ακόμα μύθος...Τα κλικς έρχονται και παρέρχονται συχνά στη ζωή μας...
Το θέμα είναι εμείς κατά πόσο είμαστε αποφασισμένοι ν'αξιοποιήσουμε στο έπακρο την ώθηση τους και να εμμείνουμε στην προσπάθεια μας.
Αλλιώς είναι ακόμα ένα πυροτέχνημα,μια πρόσκαιρη αναλαμπή στο σκοτάδι της απελπισίας μας...
Εμένα,να φανταστείτε,η ανακοίνωση από το γιατρό μου ότι πάσχω από διαβήτη όχι μόνο δε με ταρακούνησε θετικά,
αλλά μου έβγαλε την αντίδραση για μισό χρόνο να φάω όσα γλυκά δεν είχα φάει στη ζωή μου!
Εξάλλου ο φόβος είναι αρνητικό συναίσθημα...
Ας ζωγραφίσουμε με χρώματα τα όνειρα μας κι ας γλυστρίσουμε αρμονικά στο άγραφο κομμάτι της ζωής μας σαν πινέλο με νερομπογιά...

[NADINE_ed]

Μα δεν το είπα για εξυπνάδα!Ως παράδειγμα αντίδρασης το ανέφερα και ως διάψευση του μύθου για το κλικ...
Αυτά τα "κότσια"ψάχνουμε όλοι να βρούμε μέσα μας, που αν και τα έχουμε, πνιγόμαστε στις κουταλιές μας...
Για μένα είναι η μάχη με το φαγητό,για σένα κάτι άλλο,ο καθένας έχει το δικό του στοίχημα να κερδίσει!
Ίσως τα πολλά λόγια να είναι φτώχια,ίσως η σιωπή να είναι χρυσός,ίσως πολλά κλισέ να ισχύουν...
Ας κάνει ο καθένας ό,τι κρίνει πως θα τον βοηθήσει ν'αγγίξει τον στόχο του!

[NADINE_ed]

Όχι δε βαριέμαι...'Ο,τι θέλεις να πεις,πες το ευθέως,alex1970

[karol_E]

Μα τότε άλεξ1970 σε μένα τα πυρά σου όχι στη Ναντίν γιατί κι εκείνη με σένα συμφωνεί.
Όσο για το ερέθισμα είναι εκείνη η στιγμή που όποιος ανέβαλλε το αδυνάτισμα επ'αορίστον παίρνει τελικά την απόφαση. Οπότε δεν νομίζω ότι αποκλείνουμε και τόσο στις απόψεις μας και οι 3. Παρόλαυτα αν θες διάβασε εδώ για να δεις και επιστημονικά πλέον εξηγημένο το γιατί οι παχύσαρκοι εγκαταλείπουν την προσπάθεια και δεν παίρνουν αυτήν την παντέρμα την απόφαση...

[NADINE_ed]

Originally posted by alex1970
απλά αν είναι να κάνεις, κάτι το κάνεις (για το αδυνάτισμα λέω) και μιλώντας γενικότερα όποιος βαριέται να ζυμώσει τρεις μέρες κοσκινίζει, δεν στα χώνω προσωπικά ,αλλά αυτό το στυλ του όλα πρέπει να είναι σωστά για να κάνω κάτι , να έχω ερέθισμα ,να έχω ,έμπνευση ,να έχω συμπαράσταση ,να να να ,να μην έχει ανάδρομο Ερμή ,λέμε τώρα λίγο παράλογο και εντελώς εξιδανικευμένο το βλέπω . ʼμα θέλουμε κάτι το κάνουμε .

Θα σε σοκάρω,αλλά δε θα διαφωνήσω απαραίτητα μαζί σου...
Ασφαλώς "άμα θέλουμε κάτι το κάνουμε" και όντως τα περισσότερα περνούν από το χέρι μας...
Εσύ ίσως υποτιμάς κάποιες ψυχολογικές παραμέτρους
(όπως και πολλοί άλλωστε,που έχουν μια θετικιστική θεώρηση της ζωής)
αλλά μην ειρωνεύεσαι ό,τι τυχόν αδυνατείς να κατανοήσεις και πιθανόν να δεχτείς...
Θα εκλάβω ως χιούμορ το σχόλιο σου για τον ανάδρομο Ερμή
και θα κρατήσω το καλοπροαίρετο της συμβουλής σου,
καθώς"time goes fast που λεει και η μαγδονα "
και ο χρόνος μας είναι πολύτιμος ν'αναλωνόμαστε γενικότερα...

[karol_E]

Εννοείται αυτό που λες αλεξ. Εξυπακούεται. Αυτή είναι η πιο κοινή πρόφαση των παχύσαρκων για να μην αδυνατίσουν, όπως είπα σε άλλο θέμα. Σου λένε, δεν μπορώ να αδυνατίσω τώρα! Έχω το χι πρόβλημα. Δεν μπορώ σ'ένα μήνα απο τώρα! Έχω ταξίδι να κάνω. Σου δίνουν δηλαδή να καταλάβεις αυτό που λες, πως περιμένουν να φτιάξει η ζωή τους και οι συνθήκες της για να αρχίσουν. Αυτό δεν ισχύει απόλυτα... Δεν νιώθουν έτοιμοι να αρχίσουν. Ας μην είμαστε σκληροί απέναντί τους...