νομιζω καταρεω ψυχολογικα - Page 3
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 3 of 10 FirstFirst 12345 ... LastLast
Results 31 to 45 of 145
  1. #31
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2009
    Posts
    15
    Ας πουμε και κατι πιο ευχαριστο σημερα και λογω του Αγ.Βαλεντινου,θα δωσω τις ευχες μου σε ολους οσους πιστευουν η οχι σεαυτη την γιορτη... Διασκεδαστε με τους Βαλεντινους σας ολες και ξεχαστε τα παντα.... Περαστε καλα,φατε πιειτε χωρις ενοχες κι οπως λεει και η φιλη μας η gilie καντε sex !!!! πολυ sex!!! απελευθερωνει ορμονες που βοηθουν στην ψυχολογια!!! κοκκινα εσωρουχα Βαλεντινες ελπιζω να πηρατε.... φιλια σε ολες!!!!

  2. #32
    Originally posted by ANAIS-ANAIS
    Ας πουμε και κατι πιο ευχαριστο σημερα και λογω του Αγ.Βαλεντινου,θα δωσω τις ευχες μου σε ολους οσους πιστευουν η οχι σεαυτη την γιορτη... Διασκεδαστε με τους Βαλεντινους σας ολες και ξεχαστε τα παντα.... Περαστε καλα,φατε πιειτε χωρις ενοχες κι οπως λεει και η φιλη μας η gilie καντε sex !!!! πολυ sex!!! απελευθερωνει ορμονες που βοηθουν στην ψυχολογια!!! κοκκινα εσωρουχα Βαλεντινες ελπιζω να πηρατε.... φιλια σε ολες!!!!
    χαχαχα να σαι καλα
    εφαγα κινεζικο του σκασμου και μεχρι τωρα δεν εχω παει να αγκαλιασω τη λεκανη της τουαλετας, λεω ας παει στα κομματια
    οσο για το σε3 ...ρε παιδια εχω την εντυπωση οτι μου εχει κοπει η επι8υμια πια...ο αντρας μου συνεχεια με προσεγγιζει αλλα το αποφευγω ...δεν εχω ορε3η ουτε για αυτο, ασε που η περιοδος μου τα εχει παι3ει, τη μια ερχεται την αλλη οχι.

    να σε ρωτησω ειναι μυ8ος ή αλη8εια οτι τα αντικατα8λιπτικα παχαινουν???

  3. #33
    Originally posted by NADINE
    'Ελενα μου,καταλαβαίνω πως η αγάπη σου για τους αγαπημένους σου σε κάνει να θέλεις να εστιάζεις σ'εκείνους,
    να είσαι η καλύτερη δυνατή για κείνους,ώστε να μη χάσεις ποτέ την αποκλειστική τους αγάπη και προσοχή,
    αλλά ίσως έτσι επιβαρύνεις πολύ περισσότερο με επιπλέον απαιτήσεις την ήδη ταλαιπωρημένη ψυχολογία σου...
    Θέλεις να είσαι τέλεια για κείνους,διαπιστώνεις πως δεν είσαι,φοβάσαι πως τους απογοητεύεις,πιέζεσαι να γίνεις,
    καταφεύγεις σε συμπεριφορές που σε κάνουν να νιώθεις ακόμα πιο άσχημα,πιο ανάξια ίσως για την αγάπη τους,
    με όλες μετά τις συνέπειες που σου προκαλεί ο φόβος αυτός,"όχι,πρέπει να γίνω τέλεια!"και πάλι από την αρχή
    ο ίδιος φαύλος κύκλος...Αναρρωτήθηκες ποτέ μήπως δικές σου είναι οι προσδοκίες αυτές κι όχι εκείνων;
    Μπορεί και να κάνω λάθος σ'αυτά που σου λέω...δε σε γνωρίζω άλλωστε ούτε είμαι ψυχολόγος για να δικαιούμαι να ομιλώ.
    Επίτρεψε μου μόνο να σου απομυθοποίησω κάποιους ενδιασμούς σου αναφορικά με την κατάθλιψη
    και να σου δώσω κάποιες διευθύνσεις κέντρων ψυχικής υγείας,όπου δωρεάν-νομίζω-μπορείς να βρεις στήριξη.
    Αν όντως ταλαιπωρείσαι από κατάθλιψη θα το διαγνώσει κάποιος ειδικός και δεν είναι κάτι,που θα έπρεπε να σε τρομάζει.
    Μπορεί να σου προτείνει φαρμακευτική αγωγή ή ψυχοθεραπεία ή συνδιασμό τους.Όταν δεν είμαστε καλά ψυχολογικά
    κάποιες πολύ σημαντικές ορμόνες,που επηρεάζουν τη διάθεση μας,έχουν χαμηλές τιμές και κατά συνέπεια δεν έχουμε
    ενέργεια και διάθεση για τίποτα.Αποτέλεσμα: και υποφέρουμε και αδυνατούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση μας.
    Για να αυξηθούν λοιπόν και να νιώσουμε δυνατοί κι αισιόδοξοι πρέπει είτε να πάρουμε χαρά στη ζωή μας
    (κοινωνικές σχέσεις)είτε να δουλέψουμε την ψυχολογία μας(ψυχοθεραπεία)είτε να πάρουμε κάποια χάπια,
    που θα ανεβάσουν τις ορμόνες(βιολογική προσέγγιση).Το τελευταίο είναι πιο εύκολο να επιτευχθεί και πιο γρήγορο
    ως προς τα αποτελέσματα του.Αν δεν είμαστε σε θέση να επενδύσουμε στα δύο πρώτα,τότε απομένει το τρίτο,
    γιατί πρέπει οπωσδήποτε κάτι να κάνουμε να νιώσουμε καλύτερα!Εδώ να τονίσω πως
    τα αντικαταθλιπτικά δεν προκαλούν εξάρτηση και εθισμό ούτε αλλάζουν την προσωπικότητα.
    Αν λοιπόν αυτό κάπως μας αφορά,σε παρακαλώ πολύ,μπες στον κόπο να ρίξεις μια ματιά
    σε αυτά που ενδεικτικά σου παραθέτω και σκέψου λίγο τις επιλογές σου...Και πάλι με συγχωρείς αν σε ζάλισα...
    Ελπίζω να δεις πως έχεις επιλογές,πως υπάρχει διέξοδος κι είναι αμαρτία τη σημερινή εποχή να υποφέρεις τόσο
    και να μη χαίρεσαι τη ζωή σου και όσους αγαπάς στο έπακρο,ενώ υπάρχει λύση και ίσως είναι πιο απλή απ'όσο φαντάζει...
    Δε θα μου άρεσε να χρησιμοποιήσω την αγάπη σου για την οικογένεια σου,λέγοντάς σου να δώσεις μια ευκαιρία για κείνους,
    αλλά αν νιώθεις πως δε σε νοιάζει να το κάνεις για σένα,τότε...δοκίμασε για χάρη τους...Θα σε περιμένω πάλι...


    ---> ΚΕΝΤΡΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

    --->ΜΕ ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΚΙ ΑΝΑΡΡΩΤΙΕΜΑΙ ΑΝ ΕΧΩ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

    --->ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ

    --->ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
    nadinaki moy αχ ποσο σε ευχαριστω
    πρεπει να κανω μια αρχη και η8ελα ενα σπρω3ιμο...νομιζω οτι μολις μου το εδωσες,

  4. #34
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    Έλενα μου,δεν ξέρεις πόση χαρά μου δίνεις με αυτό που λες! :)
    Νιώθω πως μια αχτίδα ελπίδας σε διαπέρασε μετά από πολύ καιρό και θέλω να ελπίζω
    πως θα κάνεις τα πάντα να την προστατέψεις τις δύσκολες στιγμές που ίσως πάλι έρθουν...
    Κανείς δεν είπε πως θα είναι εύκολο ή θα γίνει αμέσως...Γίνεται όμως κι αρχίζω να πιστεύω πως ήδη το βλέπεις κι εσύ!
    Τώρα που είσαι ζεστή οργάνωσε το σχέδιο σου,βάλε σε μια σειρά τις προτεραιότητες σου,μικρά βηματάκια κι όλα θα τα δεις ν'αλλάζουν σιγά σιγά,
    να λάμπει και πάλι το χαμόγελο στα χείλη σου κι αντίστοιχα η λάμψη στα μάτια των δικών σου,που θα σε βλέπουν να είσαι όλο και καλύτερα!
    Μη χάνεις επαφή μαζί μας...είμαστε πάντα εδώ...στα δύσκολα και στα εύκολα...εδώ...όλοι για κάτι αγωνιζόμαστε...δεν είσαι μόνη ούτε η μόνη!

  5. #35
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2009
    Posts
    283
    σας ευχαριστω ολες κοριτσια..ειναι απιστευτο ποσο με βοηθατε εστω και αν δεν σας ξερω...καθε φορα που νιωθω αδυναμη και οτι θα ανοιξω το ψυγειο να το κατασπαραξω ,ερχομαι εδω και νιωθω συμπαρασταση...διαβαζω αυτα που γραφετε και παιρνω δυναμη..μπορει να μην γραφω πολλες φορες(ειμαι ντροπαλη ακομα..)αλλα να ξερετε οτι χαιρομαι πολυ να σας εχω παρεα μου.......φιλια.........!!!!!!!!!!!

  6. #36
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2009
    Posts
    15
    Originally posted by Dreamcatcher
    Originally posted by ANAIS-ANAIS
    Ας πουμε και κατι πιο ευχαριστο σημερα και λογω του Αγ.Βαλεντινου,θα δωσω τις ευχες μου σε ολους οσους πιστευουν η οχι σεαυτη την γιορτη... Διασκεδαστε με τους Βαλεντινους σας ολες και ξεχαστε τα παντα.... Περαστε καλα,φατε πιειτε χωρις ενοχες κι οπως λεει και η φιλη μας η gilie καντε sex !!!! πολυ sex!!! απελευθερωνει ορμονες που βοηθουν στην ψυχολογια!!! κοκκινα εσωρουχα Βαλεντινες ελπιζω να πηρατε.... φιλια σε ολες!!!!
    χαχαχα να σαι καλα
    εφαγα κινεζικο του σκασμου και μεχρι τωρα δεν εχω παει να αγκαλιασω τη λεκανη της τουαλετας, λεω ας παει στα κομματια
    οσο για το σε3 ...ρε παιδια εχω την εντυπωση οτι μου εχει κοπει η επι8υμια πια...ο αντρας μου συνεχεια με προσεγγιζει αλλα το αποφευγω ...δεν εχω ορε3η ουτε για αυτο, ασε που η περιοδος μου τα εχει παι3ει, τη μια ερχεται την αλλη οχι.

    να σε ρωτησω ειναι μυ8ος ή αλη8εια οτι τα αντικατα8λιπτικα παχαινουν???
    Καλα εκανες και εφαγες και το ευχαριστηθηκες,γιατι πρεπει να αισθανομαστε ενοχες για κατι που μας ευχαριστει??? χαιρομαι που δεν πηρες αγκαλια την λεκανη και πηρες φανταζομαι τον αντρα σου αγκαλιτσα!! Ουτε και εγω εχω ερωτικη επιθυμια δυστυχως ...καθολου!!! Η περιοδος σου τα εχει παιξει λογω της ολης καταστασης... που λεγεται βουλιμια... Λογω ορμονων δεν εχεις σταθερο κυκλο και ελλειψη ερωτικης επιθυμιας... ακριβως τα ιδια και εγω.. Τα ηρεμιστικα παχαινουν γιατι προκαλουν καταστολη,και εθισμο. Τα αντικαταθλιπτικα σε βοηθουν να βρεις ξανα τους ρυθμους σου και δεν προκαλουν εθισμο.. Οταν ο γιατρος θα το κρινει απαραιτητο οτι το χρειαζεσαι θα σου το χορηγησει. Εμενα ο γιατρος μου το εδωσε γιατι κοντεψα να χασω τα παντα... καταλαβαινεις...Οχι δεν παχαινουν εκτος απο καποια κατακρατηση υγρων που κι αυτο ποικιλει αναλογως τον οργανισμο.Δεν τρεχω στο ψυγειο πια γιατι ειμαι σταθερη συναισθηματικα,και ελεγχω πληρως την ορεξη μου.. θα φαω κανονικα τα γευματα μου στην ωρα τους ομως χωρις να καθομαι ωρες νηστικη,και μετα με πιασουν κρισεις βουλιμιας.

  7. #37
    Originally posted by ANAIS-ANAIS
    Originally posted by Dreamcatcher
    Originally posted by ANAIS-ANAIS
    Ας πουμε και κατι πιο ευχαριστο σημερα και λογω του Αγ.Βαλεντινου,θα δωσω τις ευχες μου σε ολους οσους πιστευουν η οχι σεαυτη την γιορτη... Διασκεδαστε με τους Βαλεντινους σας ολες και ξεχαστε τα παντα.... Περαστε καλα,φατε πιειτε χωρις ενοχες κι οπως λεει και η φιλη μας η gilie καντε sex !!!! πολυ sex!!! απελευθερωνει ορμονες που βοηθουν στην ψυχολογια!!! κοκκινα εσωρουχα Βαλεντινες ελπιζω να πηρατε.... φιλια σε ολες!!!!
    χαχαχα να σαι καλα
    εφαγα κινεζικο του σκασμου και μεχρι τωρα δεν εχω παει να αγκαλιασω τη λεκανη της τουαλετας, λεω ας παει στα κομματια
    οσο για το σε3 ...ρε παιδια εχω την εντυπωση οτι μου εχει κοπει η επι8υμια πια...ο αντρας μου συνεχεια με προσεγγιζει αλλα το αποφευγω ...δεν εχω ορε3η ουτε για αυτο, ασε που η περιοδος μου τα εχει παι3ει, τη μια ερχεται την αλλη οχι.

    να σε ρωτησω ειναι μυ8ος ή αλη8εια οτι τα αντικατα8λιπτικα παχαινουν???
    Καλα εκανες και εφαγες και το ευχαριστηθηκες,γιατι πρεπει να αισθανομαστε ενοχες για κατι που μας ευχαριστει??? χαιρομαι που δεν πηρες αγκαλια την λεκανη και πηρες φανταζομαι τον αντρα σου αγκαλιτσα!! Ουτε και εγω εχω ερωτικη επιθυμια δυστυχως ...καθολου!!! Η περιοδος σου τα εχει παιξει λογω της ολης καταστασης... που λεγεται βουλιμια... Λογω ορμονων δεν εχεις σταθερο κυκλο και ελλειψη ερωτικης επιθυμιας... ακριβως τα ιδια και εγω.. Τα ηρεμιστικα παχαινουν γιατι προκαλουν καταστολη,και εθισμο. Τα αντικαταθλιπτικα σε βοηθουν να βρεις ξανα τους ρυθμους σου και δεν προκαλουν εθισμο.. Οταν ο γιατρος θα το κρινει απαραιτητο οτι το χρειαζεσαι θα σου το χορηγησει. Εμενα ο γιατρος μου το εδωσε γιατι κοντεψα να χασω τα παντα... καταλαβαινεις...Οχι δεν παχαινουν εκτος απο καποια κατακρατηση υγρων που κι αυτο ποικιλει αναλογως τον οργανισμο.Δεν τρεχω στο ψυγειο πια γιατι ειμαι σταθερη συναισθηματικα,και ελεγχω πληρως την ορεξη μου.. θα φαω κανονικα τα γευματα μου στην ωρα τους ομως χωρις να καθομαι ωρες νηστικη,και μετα με πιασουν κρισεις βουλιμιας.
    μου τα εδωσε ο γιατρος περυσι, δε πηρα ουτε ενα , τα εχω στο ντουλαπι και κα8ονται..τα φοβαμαι, αλλα πλεον φοβαμαι εμενα πιο πολυ,
    οταν ενημερωσα το γιατρο οτι δεν τα παιρνω μου ειπε οτι 8α κανονισουμε 3ανα συναντηση οταν 3εκινησω το πρωτο τερταρτο του χαπιου...απο τοτε εχει περασει ενας χρονος...και κατι...

    δε τα καταφερα να κρατη8ω σημερα , ολο λεω 8α κανω μια καινουρια αρχη αλλα τπτ, εφαγα λιγο λαχανοσαλατα, και μολις τελειωσα ενιω8α τοσες ενοχες δε προλαβα να καταπιω τη μπουκια και πηγα τουαλετα...δε 8α αντεχα ενιω8α να καινε τα σω8ηκα μου. ισως πιω ενα τσαι αργοτερα ετσι για μην πω οτι κοιμη8ικα νηστικη.
    ναντινακι μου σκεφτικα τι ειναι αυτο που επι8υμω σε σχεση με τα κιλα μου, δυστιχως δε βρηκα απαντηση...μια απαντηση μου την εδωσε σημερα η μαμα μου..μου ειπε οτι 8ελω να χασω κιλα αλλα αυτο το ελεγα οταν γενησα που ημουν 60 κιλα μετα το 3αναελεγα οταν πηγα 55 κιλα μετα το ειπα 3ανα οταν πηγα 50 κιλα , το 3αναλεω ακομα που ειμαι 48 κιλα και με ρωτησε ποιος ειναι ο αρι8μος αυτος των κιλων που 8α με ευχαριστουσε να τον ακουσω και να τα εχω????δε 3ερω την απαντηση απλα 8ελω να χανω, δε μπορω να πω οτι στοχος μου ειναι τα 45 γιατι δε 3ερω αν 8α ειμαι ευχαριστημενη.ταραζομαι τοσο , οταν ανεβαινω στη ζυγαρια, με πιανει ταχυκαρδια, ο αντρας μου πετα3ε τη προηγ, εβδομμαδα τη ζυγαρια. αυριο φευγει παλι, δστιχως η δουλεια του ειναι να τα3ιδευει συνεχως ...για μιαμιση εβδιμμαδα παλι 8α ειμαι μονη με τα παιδια..μονη στον εαυτο μου, μονη προσπα8οντας να μην τρωω ... και δε 3ερω το λογο...

  8. #38
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2009
    Posts
    454
    Eγω αποφασισα να σου πω τη δικη μου ιστορια,για να δεις οτι οχι μονο δεν εισαι μονη,οχι μονο δεν εισαι αβοηθητη,αλλα να σου δωσω προσωπικο παραδειγμα,Ονειροπιαστρα μου.

    Λοιπον(παιρνω βαθια ανασα,γιατι και για μενα ειναι δυσκολο να μιλαω για τις λουμπες μου):η καταθλιψη σ'εμενα ξεκινησε πριν 10 χρονια,με σταδιακη μειωση της ορεξης,εχανα σιγα-σιγα κιλα,διχως διαιτα,απλα εχανα τη διαθεση για φαγητο.Τα δικα μου συμπτωματα περιελαμβαναν:αυπνια,κακο υπνο,εφιαλτες,κουραση(ξυπν� �γα κι ενιωθα οτι δεν ειχα κοιμηθει καθολου,οτι δεν ειχα ξεκουραστει),αισθηματα απογοητευσης,ματαιοτητας,μ αυρες σκεψεις,απομονωση(δεν ηθελα να βγαινω,ουτε με φιλους/ες,ουτε μονη μου),απωλεια της libido,κοινως καμια διαθεση για σεξ,παραμεληση της εμφανισης μου,της υγιεινης μου,πχ δεν ηθελα να κανω μπανιο,φαντασου!ενιωθα δυσβασταχτη την καθε μερα που ερχοτανε,δεν ηθελα να ξημερωνει,ακομη και το πιο μικρο πραγμα,πχ το καθημερινο μαγειρεμα για μενα ητανε βουνο,ειχα χασει καθε κεφι για τη ζωη,καθε απολαυση που προυπηρχε,ειχε χαθει...Δεν χαμογελαγα πια,οχι να γελασω,ουτε να χαμογελασω δεν καταφερνα.Σε λιγους μηνες,εχασα το 1/5 του βαρους μου,τα ρουχα επλεαν πανω μου,ασε που ηθελα να ειμαι παντα με πυτζαμες.Δεν βαφομουν πλεον,δεν πηγαινα κομμωτηριο,δεν ακουγα μουσικη,δεν εβλεπα τηλεοραση,η παραμικρη δυσαρεστη ειδηση η εικονα εφτανε για να με κανει κομματια.Δυστυχως,δεν υπηρχαν γυρω μου ατομα που να αναγνωσουν την κατασταση η να με ωθησουν στη λυση,να σκεφτεις οτι ουτε ο τοτε συζυγος μου συμπαραστεκοταν,μαλλον ειχε γινει ο κριτης και ο αναισθητος δικαστης μου.Σχολια του τυπου:"δεν προσπαθεις,ΔΕΝ ΘΕΣ!".θα σου πω μονο ενα πραγμα για να καταλαβεις.Η σταση του απεναντι μου σε μια φοβερα δυσκολη περιοδο της ζωης μου,καθορισε την επιλογη μου να μη συνεχισω να ζω με τον ανθρωπο εκεινο,οχι αμεσως,αλλα αφου βγηκα απο το προβλημα και ειχα πια καθαρη σκεψη και κριση,εθεσα τις βασεις για ενα προσωπικο ξεκαθαρισμα της σχεσης μας(που κατ'εμε ειχε πολυ να κανει με την εναρξη της καταθλιψης η ασχημη αυτη συζυγικη σχεση).Με αναζητηση δικη μου στο διαδικτυο,αναγνωρισα τα συμπτωματα,πηγα σε ψυχιατρο,ακολουθησα φαρμακευτικη αγωγη.Η αγωγη κρατησε 3 χρονια,η καταθλιψη δεν ειναι ιωση,θελει επιμονη στη θεραπεια της,παρακολουθηση απο ειδικο,επισης δεν ειναι θεμα τεμπελιας,αδυναμου χαρακτηρα η μειονεκτηματος,ειναι μια ασθενεια οπως τοσες και τοσες,που χρηζει φαρμακευτικης αντιμετωπισης,οχι ευχολογια.(εδω να πω οτι υπαρχει διαχωρισμος της δυσθυμιας απο την καταθλιψη,ο ορισμος της διαφορας ειναι στη διαρκεια των συμπτωματων,τα συμπτωματα της καταθλιψης επιμενουν για μεγαλο χρονικο διαστημα,μηνες η και χρονια).

    Δε θα σε κουρασω με τα σταδια της αποθεραπειας,η οποια διηρκεσε αρκετα,ηταν επιπονη,γιατι υπηρχαν και κανα-δυο υποτροπες,αλλα θα φτασω στην ουσια:απο το απολυτο σκοταδι,σιγα σιγα εμπαινα στη φαση του λυκοφωτος,αρχισα να ξαναποκτω την εμπιστοσυνη στον εαυτο μου,στο θεο,στη φιλια,αρχισα να νιωθω δυνατη,οχι ξαφνικα,οχι αμεσως,αλλα με το περασμα μηνων,επανερχοντουσαν οι απολαυσεις που γνωριζα πριν αλλα ειχαν εξαφανιστει απο το σκηνικο της ζωης μου.Ξαναχαμογελασα.Ξαναεφα γα.Ξανακοιμηθηκα χωρις εφιαλτες.Ξαναταξιδεψα.Ξανα χορεψα.Ξαναστολιστηκα.Ξανα διακοσμησα το σπιτι.Ξαναγελασα.Εκανα νεους φιλους.Πεταξα απο τη ζωη μου ατομα που μου εκαναν κακο,εθεσα νεα ορια στις απαιτησεις μου απο τους αλλους,απεκτησα νεα hobbies,νεα γουστα,εκανα καινουργια ονειρα,που ταιριαζαν περισσοτερο στον αστραφτερο μου εαυτο.

    Οχι μονο μπορεις να ξεφυγεις,οχι μονο θα τα καταφερεις,αλλα οσο μενεις εκει καλη μου DreamCatcher,χανεις χρονο,χαρα,εμπειριες που εχει να σου προσφερει η ζωη.
    Με τον καιρο και βλεποντας πισω στο χρονο,εφτασα στο συμπερασμα οτι ηταν απαραιτητο να περασω απο το σκοταδι για να ανακαλυψω ποσο λατρευα το φως,ηταν αναποφευκτο το περασμα μου απο την αβυσσο για να ανεβω στην επιφανεια.
    Εμαθα να μη φοβαμαι μηπως ξανακυλησω(γιατι αυτη η σκεψη με κυνηγουσε χρονια),γνωρισα καλυτερα το χαρακτηρα μου,τον εψαξα καλα,αναγνωρισα τις βαθυτερες επιθυμιες μου,κλισεις,ενδομυχους φοβους και αναστολες.

    ΔΕΝ ηταν ευκολο.
    ΔΕΝ εγινε με μαγεια,ευχες,υποδειξεις τριτων,κριτικη.
    ΔΕΝ εγινε σε μια μερα,ουτε σε εναν μηνα η θεραπεια.
    ΔΕΝ εγινε χωρις τομες δραστικες σε τροπο σκεψης και νοοτροπιες που με οδηγησαν στο να παθω καταθλιψη(αν δεν αλλαξουν πολλα απο αυτα που θα εντοπισεις ως αιτια,οι συνθηκες που ευνοουν την καταθλιψη θα την ξαναγεννησουν,δε θελω να σε τρομαξω,ουτε ομως θα σου πω ψεματα).
    ΔΕΝ θα θεραπευτεις χωρις φαρμακα.Μαθε να βλεπεις την καταθλιψη σαν μια σωματικη ασθενεια,δεν θα επαιρνες φαρμακα εαν ειχες διαβητη πχ?
    ΔΕΝ εισαι η μονη.Χιλιαδες ανθρωποι περασαν απο εκει,χιλιαδες αλλοι θα περασουν.Ουτε η πρωτη εισαι ουτε η τελευταια.
    Αναζητησε εναν καλο γιατρο,να κανει πρωτα μια σωστη αξιολογηση της καταστασης σου,μια καθαρη διαγνωση,μπορει να μην ειναι καταθλιψη,αλλα να απαιτειται πχ μια ψυχοθεραπεια.
    Δωσε προτεραιοτητα σε σενα,αποβαλλε ενοχες του στυλ τι φταινε τα παιδια μου,οι γονεις μου,ο συντροφος μου,τι περνανε για μενα κτλ.Οσοι μοιραζονται τη ζωη σου,οπως θα εκανες κι εσυ γι αυτους,θα περνανε και τις μπορες,οχι μονο τις λιακαδες.
    Ελπιζω να σε βοηθησα λιγουλακι,συγγνωμη για το ποστ-κουρτινα,αλλα θα πρεπει καποτε να ανοιξουμε τα χαρτια για την καταθλιψη,να παψουμε να την αντιμετωπιζουμε ως κατι κρυφο,ενα μειονεκτημα μας,μιλα γι αυτο,χωρις φοβο και παθος.Σπαμε τη σιωπη,γιατι η σιωπη δε βοηθησε ποτε κανεναν!
    Ειμαστε εδω για σενα κοριτσακι,για να μιλας,να ανοιγεσαι,να σου λεμε μια γνωμη,η εναν καλο λογο.Δεν ειμαστε σωτηρες,ουτε ειδικοι.Η λυση δεν θα ερθει απο εμας,αλλα απο τη δικη σου αποφαση να δρασεις.Σε φιλω:)

  9. #39
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    :) sabe μου,πρέπει να είσαι περήφανη για τη δύναμη και το κουράγιο σου!
    Δεν τολμούν εύκολα οι άνθρωποι να φέρουν τα πάνω κάτω στη ζωή τους,
    όσο κι αν εντωμεταξύ νιώθουν εγκλωβισμένοι και δυστυχισμένοι!
    Κι η αλήθεια είναι πως καμία συμβουλή δεν έχει τη δύναμη της μαρτυρίας!
    Είναι πολύ συγκινητικό που αποφάσισες να μοιραστείς την ιστορία σου
    ιδίως για να εμπνεύσεις θετικά την Έλενα μας!Ελπίζω να ένιωσες κι εσύ όμορφα!
    Έχεις δίκιο σε όσα είπες,αλλά κυρίως θα επικεντρωθώ στην παρότρυνση σου για λύσιμο της σιωπής!
    Η σιωπή και το σκοτάδι συντηρούν κι ενισχύουν επικίνδυνα ό,τι αρνητικό κινείται υποχθόνια εις βάρος μας...
    Όσο κρυβόμαστε,συνομωτούμε ενοχικά κι εμείς,παρεμπδίζοντας την ελπίδα να φωτίσει την απελπισία μας!
    Είτε είναι κάτι που υφιστάμεθα από άλλους,είτε κάτι που οι ίδιοι προκαλούμε στον εαυτό μας,η σιωπή είναι εχθρός κι όχι σύμμαχος!

  10. #40
    καλησπερα φιλαρακια μου
    ο αντρας μου γυρισε εχ8ες και ειχε ενα επαγγελματικο ραντεβου, μου ειπε λοιπον να παω μαζι του για φαγητο
    στολιστικα βαφτικα και δωσαμε ραντεβου κεντρο
    κα8ως προσωρουσα με κοιταει και λεει ...εχεις αδυνατισει επικυνδινα αυτο που βλεπω πια δεν ειναι ωραιο...
    ευχαριστω για το κοπλιμεντο του λεω
    δεν ηταν κοπλιμεντο ελενα μου λεει!!!!!

    σημερα με παιρνει η μαμα μου τηλ και λεγαμε διαφορα καποια στιγμη μου πεταει το ε3ης...
    ελενα εχεις αδυνατισει [παρα πολυ...παλια περπατουσες και σταματουσαν και σε κοιτουσσαν τωρα περπατας στο δρομο και περνας απαρατηρητη, <!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    εχει χαλασει το προσωπο σου , μου λεει

    σας ευχαριστω και τους 2 , ειπα
    ακομα μια φορα με ρι3ατε κατω,,,
    ακομα μια φορα νιω8ω τοσο ανεπι8υμητη...

  11. #41
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2009
    Posts
    454
    Γεια σου DreamCatcher.Εισαι ακομη στα 48 κιλα;Με τι υψος;Mηπως δεν ηθελαν να σε πονεσουν ο αντρας σου και η μητερα σου,αλλα να σου επισημανουν οτι ανησυχουν για σενα;Ειχες γραψει οτι νιωθεις ρακος,ασχημη.Ειναι λογικο οταν νιωθεις ετσι,να καθρεφτιζεται αυτο στην εικονα σου,γιατι συνηθως "βγαζουμε"προς τα εξω αυτο που αισθανομαστε για τον εαυτο μας,ασχετα απο τα κιλα θα ελεγα.Δεν υπαρχει ενα ρημαδι μεικαπ για τις ουλες της ψυχης,οσο και να βαφομαστε,το δερμα μας καλυπτουμε,οχι αυτο που απο μεσα πηγαζει.Οταν καποια εποχη,πολυ δυσκολη ειχα πεσει στα 49,5 κιλα,καθολου δεν ενιωθα ομορφη,επιθυμητη,γιατι απλα δεν αρεσα σ'εμενα.Και ητανε οξυμωρο,γιατι εκεινη την περιοδο,υπηρξε συγγενης μου που παλευε με τα κιλα της και μου ειπε οτι ζηλευε το σωμα μου...το σωμα που υποφερε ομως απο ελλειψη φαγητου,απο ελλειψη ιχνοστοιχειων και βιταμινων.
    Μη βιαζεσαι να καταδικασεις τα λογια τους,ισως να βλεπουν κατι που εσυ δε βλεπεις...Συγγνωμη,δε θελω να σε ριξω ψυχολογικα,εισαι πεσμενη ηδη ματακια μου,αλλα δε θελω και να συνεχισεις να βασανιζεις το κορμακι σου.Να το τιμωρεις.Μη με παρεξηγησεις,σε παρακαλω,αλλα θα ηθελα πολυ να σκεφτεις οτι πρεπει,πρεπει να στραφεις καπου για βοηθεια.Πηγες σε καποιον ειδικο η ακομη;Τι φοβασαι γλυκια μου;Τι δεν σε αφηνει να πας;
    Aχ και να'μουν ειδικη,αχ και να μπορουσα να σε βοηθησω...

  12. #42
    Originally posted by sabe
    Γεια σου DreamCatcher.Εισαι ακομη στα 48 κιλα;Με τι υψος;Mηπως δεν ηθελαν να σε πονεσουν ο αντρας σου και η μητερα σου,αλλα να σου επισημανουν οτι ανησυχουν για σενα;Ειχες γραψει οτι νιωθεις ρακος,ασχημη.Ειναι λογικο οταν νιωθεις ετσι,να καθρεφτιζεται αυτο στην εικονα σου,γιατι συνηθως "βγαζουμε"προς τα εξω αυτο που αισθανομαστε για τον εαυτο μας,ασχετα απο τα κιλα θα ελεγα.Δεν υπαρχει ενα ρημαδι μεικαπ για τις ουλες της ψυχης,οσο και να βαφομαστε,το δερμα μας καλυπτουμε,οχι αυτο που απο μεσα πηγαζει.Οταν καποια εποχη,πολυ δυσκολη ειχα πεσει στα 49,5 κιλα,καθολου δεν ενιωθα ομορφη,επιθυμητη,γιατι απλα δεν αρεσα σ'εμενα.Και ητανε οξυμωρο,γιατι εκεινη την περιοδο,υπηρξε συγγενης μου που παλευε με τα κιλα της και μου ειπε οτι ζηλευε το σωμα μου...το σωμα που υποφερε ομως απο ελλειψη φαγητου,απο ελλειψη ιχνοστοιχειων και βιταμινων.
    Μη βιαζεσαι να καταδικασεις τα λογια τους,ισως να βλεπουν κατι που εσυ δε βλεπεις...Συγγνωμη,δε θελω να σε ριξω ψυχολογικα,εισαι πεσμενη ηδη ματακια μου,αλλα δε θελω και να συνεχισεις να βασανιζεις το κορμακι σου.Να το τιμωρεις.Μη με παρεξηγησεις,σε παρακαλω,αλλα θα ηθελα πολυ να σκεφτεις οτι πρεπει,πρεπει να στραφεις καπου για βοηθεια.Πηγες σε καποιον ειδικο η ακομη;Τι φοβασαι γλυκια μου;Τι δεν σε αφηνει να πας;
    Aχ και να'μουν ειδικη,αχ και να μπορουσα να σε βοηθησω...
    καλη μου sabe σε ευχαριστω για την απαντηση
    το υψος μου ειναι 1.64 και τα κιλα μου σημερα ειναι αναμεσα στα 48 και στα 49
    οσο για τον ειδικο, οχι ακομα τιποτα δε πηγα
    ηταν αρρωστα τα παιδια μου και ασχολη8ικα με αυτο..
    το πρωι εχασα τις αισθησεις μου, οχι λυποθυμια οπως τις αλλες φορες, μαλλον κρυωσα και ο οργανισμος μου δεν αντεχει, ο αντρας μου ελειπε ταξιδι παλι για δουλεια και τραβηξα ολο το ζορι μονη μου, οποτε ο οργανισμος μου τωρα αντιδραει
    ολα 8α πανε καλα , λεω και 3αναλεω
    ειστε σαν το...αγαλημενο μου ημερολογιο...χαχχαχα
    σας ευχαριστω
    σε φιλω

    οσο για τον ειδικο

  13. #43
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2008
    Location
    LARISSA
    Posts
    537
    ονειροπαγιδα μου ειμαστε το ιδιο υψος
    και εχω φτασει στα πολυ αδυνατα μου στα 52 κιλα
    (πριν πολλα χρονια)
    και νομιζω οτι τα 49 ειναι πολυ λιγα
    δεν τρως λιγο ρε παιδακι μου
    θα στο γυρισει σε καραμπινατη ανορεξια και θα ψαχνεσαι
    το βαλες πλωρη για τον αγιο Πετρο?

  14. #44
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    Ελενάκι μου,
    χαίρομαι πολύ που γίναμε κάποιας μορφής αγαπημένο ημερολόγιο για σένα,που τελευταία μπαίνεις και γράφεις πιο συχνά
    απ' ό,τι στο παρελθόν,που μοιράζεσαι μαζί μας ό,τι σε ταλαιπωρεί κι ίσως έτσι κάπως εκτονώνεται...
    Αναφορικά με τα σχόλια των δικών σου ίσως είναι ο λανθασμένος μεν,αμήχανος και συγχισμένος δε τρόπος τους να σε προσεγγίσουν...
    Είμαι σίγουρη πως κι εκείνοι σ'αγαπούν όσο κι εσύ και σε χρειάζονται,βιώνουν κι εκείνοι τις συνέπειες όσων σε βασανίζουν,
    πονούν και είναι σε απόγνωση για το πώς να το χειριστούν,πώς να σε βοηθήσουν,πώς κι οι ίδιοι να βοηθηθούν...
    Αν δεν τους μιλάς ιδιαίτερα είναι ακόμα πιο δύσκολο να καταλάβουν κάτι τόσο ξένο για κείνους...Εδώ εσύ η ίδια προσπαθείς!
    Δεν επιχειρώ να τους δικαιολογήσω ούτε ασφαλώς να σε ωθήσω σε κάτι που δεν νιώθεις έτοιμη να κάνεις.
    Το μόνο που θα σου πω είναι πως η υπερβολική μας ενασχόληση με τους άλλους(ειδικά τους πιο αγαπημένους μας)
    τη γνώμη,τα σχόλια,ακόμα κι ένα τους βλέμμα,είναι ένα μεγάλο κομμάτι από τους λόγους που μας έφτασαν εδώ που είμαστε,
    μακριά από εμάς και τα αληθινά μας θέλω,πιεσμένους από υπερβολικές απαιτήσεις,προσδοκίες και συμπεριφορές,δικές μας και αλλότριες.
    Στο βωμό της αγάπης έχουμε θυσιάσει τους ίδιους μας τους εαυτούς κι αλίμονο πετύχαμε το ακριβώς αντίθετο!
    Μπορεί να μην έχουμε τη δύναμη ν'αλλάξουμε τη στάση των άλλων απέναντι μας,έχουμε ωστόσο τη δυνατότητα ν'αλλάξουμε τη δική μας!
    Αν τα σχόλια και οι γνώμες των άλλων είναι αυτές που διαιωνίζουν το φαύλο κύκλο αλληλεπιδράσεων,τον σπάμε κλείνοντας τ'αφτιά μας!
    Αντί να χαντακωθούμε για άλλη μια φορά,να επιτρέψουμε στον πόνο να μας παραλύσει,να θυμώσουμε στους αγαπημένους μας
    και να τους βάλουμε απέναντι σαν εχθρούς αντί για το πλάι μας,στο εξής ας προσπερνάμε κι ας εστιάζουμε αλλού!
    Εκεί που πραγματικά θα μας βοηθήσει!Σ'εμάς,την αλήθεια και τις ανάγκες μας και στη φροντίδα του εαυτού μας πλέον από μας τους ίδιους!
    Εμείς είμαστε ο πολυπόθητος ιππότης στο άσπρο άλογο,που λαχταρούμε να μας σώσει από τα δεινά μας!
    Κι αν κάπου χρειαζόμαστε βοήθεια να ιππεύσουμε,γιατί μας πέφτει κάπως ψηλά η σέλα,δεν καθυστερούμε να ζητήσουμε βοήθεια!
    Αφού είναι πιο ευδιάκριτο το φως πλέον γιατί να επιλέγουμε,έστω αδρανώντας ασυνείδητα,να παραμένουμε στα σκοτάδια;

  15. #45
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    Πώς είναι το γλυκό το Ελενάκι μας τελευταία;

Page 3 of 10 FirstFirst 12345 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •