Στεναχώρια..

[mstrouf]

Πέρα το ότι παλεύω με τον εαυτό μου συνεχώς, τους φόβους κ το άγχος που με τσακίζει καθημερινά, αισθάνομαι μια στεναχώρια που πέφτει κ με πλακώνει κ δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Αυτή η στεναχώρια, δεν προέρχεται απο κάτι συγκεκριμένο ή μπορεί από πολλά μαζί. Δεν ξέρω, είναι φυσιολογικό; Το περνάτε κ εσείς; Μεγάλα διαστήματα με έντονο συναίσθημα την στεναχώρια κ ένα ουφ να σπαράζει μέσα μου, ένας λυγμός που δεν λέει να βγεί κ μια θολούρα στις σκέψεις, ένα απόλυτο μπέρδεμα.

[PSYCHOANS]

Φίλη μου φαντάσου μια μηχανή που δουλεύει με συνεχείς και κοπιώδεις ρυθμούς......ότι κάπου κάπου θέλει και λίγο να πέφτουν οι ρυθμοί αυτοί ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει.Το άγχος ,η φοβία δεν είναι τίποτα άλλο παρά καταστάσεις που θέτουν σε συνεχή επαγρύπνηση όλο μας το σύστημα (σωματικό και ψυχικό) και μάλιστα το υποβάλουν σε μια συνεχή και επίπονη δραστηριοποίηση.Για λόγους καθαρά προφυλακτικούς του \"συστήματος\" ...πρέπει κάπως να πέσουν οι ρυθμοί αυτοί. Η κατάθλιψη είναι ένα τέτοιο είδους φρένου.Βέβαια απο εκεί που το άγχος σε έχει σε μια συνεχή και μόνιμη ενεργοποίηση....το να σου έρχεται ένα απότομο \"συναισθηματικό\" φρένο σίγουρα δεν είναι ότι το καλύτερο για τη διάθεση μας.Ωστόσο φαίνεται ότι είναι αναγκαίο για την ισορροπία μας.Συνήθως σε αυτού του τύπου τις καταθλίψεις δίδεται ο προσδιορισμός \"αντιδραστική κατάθλιψη\".....πράγμα για το οποίο μπορεί πολύ καλύτερα να σε διαφωτίσει ο ειδικός στον οποίον απευθύνεσαι.Άν μάλιστα αυτή η εναλλαγή σε κάνει να υποφέρεις πολύ .....σίγουρα υπάρχουν τρόποι για να σε ανακουφίσει ο ειδικός.Φαντάζομαι ότι όσο θα βελτιώνεσαι στη συνολική κατάσταση που επιβαρύνει τον ψυχισμό σου ,τόσο θα ελαττώνονται και αυτές οι ανάγκες αντιδραστικής \"κάμψης\" των ψυχικών και σωματικών ρυθμών σου.

Φαντάσου να χειριζόσουν εσύ μια μηχανή....που να δούλευε νύχτα-μέρα.Φαντάσου να άκουγες τον κινητήρα της να ζορίζεται προκειμένου να ανταπεξέλθει στο αυξημένο έργο που έχει να αντιμετωπίσει.Καθαρά \"μηχανιστικά\" δεν θα έριχνες σε τακτά χρονικά διαστήματα τους ρυθμούς αυτούς.....ώστε ο κινητήρας να μην υποστεί κάποια βλάβη ? Φυσικά...όταν το έργο που θα είχε να κάνει η μηχανή αυτή ελαττώνονταν ....εεεεεεε τότε όλο και πιο σπάνια θα άκουγες τον κινητήρα να ζορίζεται και συνεπώς δεν θα φοβόσουν μην τυχόν υποστεί καμμιά φθορά......

[mstrouf]

είναι φυσιολογική η στεναχώρια δηλ., με γυρνάει όμως πολύ πίσω πριν ξεκινήσω να ψάχνω για ειδικό, που ένιωθα λες κ με είχε πατήσει νταλίκα κ ήμουν κομματάκια που προσπαθούσαν να πάρουν μορφή. η ψυχ είπε ότι μάλλον θα χρειαστεί κάποιο φάρμακο που θα με βοηθήσει σε αυτό κ σωματικά όταν δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου, καθαρά απο τον ψυχολογικό παράγοντα, γινομαι πολύ χάλια, γιατί δεν μπορώ να κάνω ούτε πράγματα που πρεπει.

[mstrouf]

ειχα γράψει σε ένα απ\'τα πρώτα μου ποστ:

Πώς μπορούμε να διανοηθούμε ότι θα οδηγήσουμε στην ενότητα της ύπαρξης του
έναν άνθρωπο \"κομμάτια\", χρησιμοποιώντας μια διδαχή που ουδέποτε γνώρισε την ενότητα,
αλλά ανέκαθεν ήταν μονάχα μια παράθεση \"κομματιών\";;;

πραγματικά ακόμα με βασανίζει, δεν ξέρω αν υπάρχουν απαντήσεις σε αυτό.

[PSYCHOANS]

Είναι σύμφωνη με μια \"λογική\" που η ίδια η φύση έχει επιστρατεύσει ώστε να μας προφυλάσει απο κάτι που θα μπορούσε να μας φθείρει.Στην τελική και η ίδια η ασθένεια,ο πυρετός,έχει καθαρά προασπιστικό ρόλο άσχετα αν μας κάνει και δυσφορούμε.Χωρίς αυτόν θα χάναμε τη μάχη με τους ιούς και τα μικρόβια. Ναι.....τα πάντα είναι φυσιολογικά ....και τα πάντα προέρχονται ακριβώς απ την αλληλεπίδραση της φύσης μας με τις εξωτερικές συνθήκες.Σαφέστατα η μόνη αρμόδια για να μιλήσει γι αυτό είναι η ψυχ... σου και βεβαίως υπάρχουν βοηθήματα ,όπως τα φάρμακα,που θα βοηθήσουν ακόμα περισσότερο.Όλα θα πάνε καλά.....και θα δείς ότι οι αντοχές/δυνάμεις που θα αναπτύξεις μέσα απ την εμπειρία της κατάστασης σου....θα είναι τεράστιες...Εμπιστεύσου τον άνθρωπο (ειδικό ψυχ...) που συνεργάζεσαι μαζί του....

Εγώ απλά θα επαναλάβω αυτό που έχεις στην υπογραφή σου.....το οποίο το προσυπογράφω...

\"Η δόξα δεν βρίσκεται στο να μην αποτυγχάνεις ποτέ,
αλλά στο να ξανασηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις..\"

[PSYCHOANS]

Originally posted by mmaria
ειχα γράψει σε ένα απ\'τα πρώτα μου ποστ:

Πώς μπορούμε να διανοηθούμε ότι θα οδηγήσουμε στην ενότητα της ύπαρξης του
έναν άνθρωπο \"κομμάτια\", χρησιμοποιώντας μια διδαχή που ουδέποτε γνώρισε την ενότητα,
αλλά ανέκαθεν ήταν μονάχα μια παράθεση \"κομματιών\";;;

πραγματικά ακόμα με βασανίζει, δεν ξέρω αν υπάρχουν απαντήσεις σε αυτό.

Το ότι αντιλαμβανόμαστε/συνειδητοποιούμε κάποια \"κομμάτια\" δεν σημαίνει ότι σε ένα βαθύτερο ,λιγότερο συνειδητό επίπεδο,αυτά τα κομμάτια δεν είναι μέρος μιας συνέχειας.Δεν είναι τεμαχισμένος ο ψυχισμός μας,η σκέψη μας.....αλλά η διαδικασία όσο το δυνατόν πιο ανώδυνης συνειδητοποιήσης του μας κάνει να βλέπουμε σαν \"κομμάτια\" και να νιώθουμε σαν \"κομμάτια\" αυτό που μας συμβαίνει.Ακριβώς εδώ έρχεται και ο μοναδικός ρόλος του ειδικού που μας παρακολουθεί...στο να αποκτήσουμε σιγά σιγά τις δυνάμεις εκείνες ώστε να συνειδητοποιήσουμε αυτήν τη βαθύτερη συνέχεια και τελικά να την ξεπεράσουμε και να αρχίσουμε να δίνουμε εμείς τις \"συνέχειες\" που επιθυμούμε.....

[mstrouf]

PSYCHOANS μου δίνεις μια τεκμηριωμένη απάντηση που δεν θα μπορούσα να την σκεφτώ.
σε ευχαριστώ!
όσο για την υπογραφή, είπα να βάλω κάτι που να το διαβάζω κ να παίρνω κουράγιο, μάλλον πρέπει να το αλλάξω, γιατί δεν με βοηθάει κ πολύ.