ΤΑΧΥΠΑΛΜΙΕΣ ΚΑΙ ΡΙΓΗ

[kater1na]

Αχ νομίζω ότι έθεσες το θέμα στη σωστή του διάσταση και έδωσες ένα πολύ ωραίο παράδειγμα.

[ledzep]

Ωραία και πολύ σωστά θα ήταν όλα οσα είπες ...και τα εξέφρασες επίσης με ωραίο τρόπο, έχεις φαντασία και δημιουργικό μυαλό.

ΑΛΛΑ

Ξεχνάς κάπου ότι ΟΛΑ μα ΟΟΛΑ τα φάρμακα, έχουνε και παρενέργειες. Επειδή λοιπόν δε μπορείς να ζυγίζεις και να ξέρεις τι σε συμφέρει να υποστείς (μακροπρόθεσμα): α) τις ψυχοσωματικές σου ενοχλήσεις ή β) τις παρενέργειες του φαρμάκου, οι οποίες παρενέργειες του φαρμάκου μπορούνε άνετα να επεκτείνουνε το πρόβλημα και στο σώμα ,περα απο την ψυχολογία σου...γι\'αυτό λοιπόν καλό είναι να προσπαθούμε λίγο περισσότερο να διορθώνουμε τα προβλήματα μόνοι μας.

Και στην τελική αυτό μας παρέχει και περισσότερη πολύτιμη γνώση. Και όχι τα φαρμακευτικά μπαλώματα. Τώρα για ψυχοθεραπείες μέσω διαλόγου και συζήτησης ή άλλων τεχνικών πέραν της χημείας, αυτές ναι ,μάλλον μπορούν να προσφέρουν κάτι, αν και μόνο αν, καταφέρουν να σου ενεργοποιήσουν την εσωτερική αναζήτηση και την βαθύτερη και καθαρότερη διαυγή σκέψη ώστε να εντοπίσεις επιτέλους τι φταίει στον ψυχισμό σου και να αρχίσεις να το διορθώνεις πριν καταστρέψεις και το σώμα σου μαζί και πλέον είναι αργα.

[zouzounitsaaa]

dimitra αυτο που λες ακριβως το παθαινω κι εγω στο κεφαλι οταν αγχωνομαι!!σαν μουδιασμα!!

[ledzep]

Και είναι και πολύ λογικό. Εφόσον η \"καλωδίωση\" όλη του σώματος ξεκινάει απο το κεφάλι :Ρ

[afrula]

ledzep ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ μεσα απο τη καρδια μου.Μακαρι να μη πας ποτε σε ειδικο.Μπραβο σου εισαι πολυ δυνατος!!!Εγω ειμαι μια δειλη αχρηστη που ουτε ταχυκαρδιες δε μπορω να αντεξω.Ειλικρινα να σεχει ο ΘΕΟΣ ΠΑΝΤΟΤΕ καλα!!!Μπραβο,μπραβο,μπραβο! !!

[ledzep]

Αφρούλα, δεν είμαι πολύ δυνατός και ούτε εσύ είσαι μια δειλή άχρηστη. Καμία σχέση.

Λέω αυτά που λέω γιατί παρατηρώ οτι όταν κάποιο σοβαρό πρόβλημα αντιμετωπίζεται με τον εύκολο τρόπο, έχει σαν συνέπεια την επέκταση του προβλήματος ή αν όχι απαραίτητα του ίδιου του προβλήματος, την δημιουργία κάποιου άλλου σοβαρότερου προβλήματος που η λύση του θα είναι ακόμα δυσκολότερη.
Πάρε παράδειγμα τον καρκίνο. Πολλές περιπτώσεις ακούμε που κάποιος έχει όγκο σε κάποιο σημείο του σώματος του...πηγαίνει στο γιατρό και \"πρεπεί να χειρουργηθεί επειγόντως\" για να φύγει αυτός ο κακοήθης όγκος. Αφαιρείται λοιπόν ο όγκος....και ποιό το αποτέλεσμα ??? Γίνεται \"μετάσταση\" στα κόκκολα πχ η κάπου αλλού με διπλάσια ταχύτητα ανάπτυξης και τελικά ο ασθενής πεθαίνει σύντομα. Βέβαια σε καμία περίπτωση δε θέλω να πώ οτι συμβαίνει πάντοτε έτσι, ούτε είμαι γιατρός για να σου πω κάτω απο ποιές συνθήκες συμβαίνει αυτό όποτε συμβαίναι... αν και στην τελική αμφιβάλλω αν θα ξέρουνε ακόμα και οι γιατροί. Να βοηθήσουν θέλουν κι αυτοί οι άνθρωποι.

Εγώ,εσύ,ο καθε ένας απο εμάς δεν γνωρίζει τις δυνατότητες του αν δε τις δοκιμάσει στην πράξη. Όσο περισσότερο ταλαιπωρείσαι με κάτι που θέλεις να μάθεις, τόσο πιο πολλά αποκτάς στο τέλος: γνώση,δύναμη,σιγουρία ώστε να το αντιμετωπίσεις πιο εύκολα την επομένη φορά εάν σου ξανασυμβεί.

Καλά όλα αυτά στη θεωρία, αλλά στην πράξη δυσκολεύει το πράγμα. Και πολλές φορές έστω κι αν γνωρίζουμε πιό είναι το σωστό, παρ\'ολα αυτά δεν το κάνουμε...

Και ούτε δυνατός είμαι ουτε υπερέχω σε κάτι... Απλά οι προσπάθειες ανταμοίβονται και καλό είναι να προσπαθούμε ...περισσότερο κι απ\'όσο νομίζουμε οτι μπορούμε. Έτσι θα διαπιστώσουμε οτι το υποτιθέμενο όριο ξεπερνιέται....και ξεπερνιέται ...αρκεί να είσαι προετοιμασμένος σωστά να κάνεις αυτη την \'υπέρβαση\'.

[kater1na]

Ναι απλά το θέμα δεν είναι να είσαι δυνατός μόνο για να αντιμετωπίσεις τα συμπτώματα αλλά την αιτία.
Η αγοραφοβία, οι κρίσεις πανικού, η εφίδρωση, οι ταχυκαρδίες, η αποπραγμάτωση, η αποπροσωποίηση, οι ιδέες που κολούν στο μυαλό σου και δεν φεύγουν με τίποτα, το κλείσιμο στο σπίτι, η απομόνωση, η αποφυγή καταστάσεων και όλα αυτά που δυσκολεύουν τη καθημερινότητα κάποιου με φοβίες ή έντονο άγχος είναι τα συμπτώματα και όχι η αιτία που τα προκαλεί.
Οσο πιο πολύ κάποιος βασανίζεται από τα συμπτώματα τόσο λιγότερες πιθανότητες έχει να στρέψει την προσοψή του απ\'αυτα κ να συνειδητοποιήσει τι τα προκαλεί, γιατι το μόνο που τον απασχολεί είναι να απαλλαγεί απο τα συμπτώματα και η καθημερινή μάχη που δίνει στρέφεται μόνο σε αυτή τη κατεύθυνση, όχι στο να δει γιατί πιέζει τον εαυτό του τόσο, να δει τις συγκρούσεις στα πρέπει και τα θέλω, να δει γιατί είναι πληγωμένος και απογοητευμένος.
Σίγουρα να ξεπεράσεις τα συμπτώματα μόνος, σου δίνει αυτοπεποίθηση και μεγαλύτερη ελπίδα και είναι άπόφαση του κάθε ανθρώπου το δρόμο που ακολουθεί.
Αν θα χάσεις 1-5 χρόνια (αν\'αλογα με την περίπτωση φυσικά) καταπολεμώντας μόνο τα συμτώματα και μετά να ασχοληθείς με την αιτία ή αν θα ξεπεράσεις τα συμπτώματα σε λιγότερο χρόνο και να ασχοληθείς πιο γρήγορα με την αιτία είναι ίσως η διαφορά (Αν και επισημαίνω ότι ακόμα και με φάρμακα αν δεν έχεις δύναμη, επιμονή, υπομονή, συνεχή προσπάθεια, διάθεση και στόχο την υπέρβαση, ούτε τότε τα συμπτώματα υποχωρούν)


Εννοείται αυτά που αναφέρω δεν αφορούν περιπτώσεις όπου κάποιος είναι απλά πιεσμένος από μια δυσάρεστη κατάσταση που μπορεί να του προκαλεί αγχος αλλά περιπτώσεις γενικευμένου αγχους που δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη καθημερινότα του και δεν μπορεί να απαλλαγεί απο αυτό.Και αποτελούν τη προσωπική μου άποψη

[ledzep]

Χαίρομαι που -επιτελους ισως- έρχεσαι στα λόγια μου αν και λυπάμαι που απ\'οτι βλέπω δεν έγινα μέχρι στιγμής κατανοητός.

ΦΥΣΙΚΑ και για όλα ευθύνεται η βαθύτερη αιτία του προβλήματος και οχι τα συμπτώματα ή τέλος πάντων οι συνέπειες.
Σαφώς και ίσως να βοηθάει λίγο η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων ώστε να κερδίσουμε λίγη ηρεμία, αλλά η ουσιαστική αντιμετώπιση είναι ο εντοπισμός του προβλήματος και η απλή λύση του!

Ας υποθέσουμε οτι κάθε μέρα κάνεις την ίδια διαδρομή για να πάς στη δουλεία σου. Κάπου στη μέση της διαδρομής ύπαρχει ένας βουρκός με λάσπη.Υπάρχει όμως και ένας εναλλακτικός δρόμος που οδηγεί προς τη δουλειά σου που δε τον ξέρεις και που είναι καθαρός.Εσυ λοιπόν κάθε μέρα που περνάς απο εκεί, είσαι αναγκασμένος να πατάς μέσα στις λάσπες....
Και θα συνεχίσεις να πατάς ....Μέχρι να αφιερώσεις λίγο χρόνο για να εξετάσεις τι στην πραγματικότητα συμβαίνει....και να ψάξεις για κάποια βαθύτερη λύση ( η οποία είναι η εναλλακτική-καθαρή διαδρομή).

Το θέμα της κάθε φοβίας και των συμπτωμάτων της είναι εδρεύει και κατοικεί εκεί όπου δεν έχουμε εναν σαφή τεκμηριωμένο λόγο ώστε να μην φοβόμαστε.
Αν ας πούμε κάποιος που φοβάται να μην πεθάνει και αυτό εχει σαν συνέπεια να παθαίνει κρίσεις πανικού, ξαφνικά -με κάποιο τροπο(δε θα σταθώ εκει- διαπιστώσει πως είναι αθάνατος και ότι δεν είναι δυνατόν να πεθάνει, ο φόβος για το θάνατο πλεον δε θα υφίσταται και ούτε και όλες οι συνοδευόμενες κρίσεις πανικού.

Θα ήθελα να φέρω καλύτερα και περισσότερα παραδείγματα αλλά δυστυχώς για την ώρα η έμπνευση με εγκαταλείπει.
Αλλά kater1na, αυτή τη φορά τα είπες καλα.

Και καταλήγω οτι μια καλή θεραπεία ίσως να είναι η αναζήτηση της αλήθειας στα θέματα που μας απασχολούν, αλλά τεκμηριωμένη απο επιχειρήματα που δεν αφήνουνε κανένα περιθώριο στη βαθύτερη κατανόηση μας (πες το υποσυνειδητο) για αμφισβήτηση.

Ίσως ήρθε ο καιρός να αναθεωρήσουμε κάποια πιστεύω και κάποις ιδεές που έχουμε υιοθετήσει βάση των εμπειριών μας και που συντηρούμε και που ουσιαστικά αποδεικνύεται οτι είναι λάθος ,εφόσον μας προκαλούν αυτή την ψυχική αναστάτωση.

[PSYCHOANS]

Παιδιά,οι Ψ επιστήμες είναι ανοιχτές σε κάθε τύπου προσέγγιση αρκεί να έχει προηγηθεί κάποια μελέτη-έρευνα και να υπάρχουν σαφή κλινικά δεδομένα.Όλες αυτές οι θεωρίες-σχολές γύρω απ την ψυχική οργάνωση και την εφαρμογή τους στην θεραπευτική προήλθαν απο \"εμπνεύσεις\" κάποιων ανθρώπων που είχαν και κάποιο σχετικό γνωστικό υπόβαθρο.Στην συνέχεια μπήκαν στην βάσανο της κλινικής εφαρμογής και αξιολογήθηκαν βάση επιστημονικών πρωτοκόλλων στα οποία υπήρχε εκετενής περιγραφή των περιστατικών και της πορείας τους.Αλλιώς δεν θα υπήρχε λόγος να εμπιστεύομαστε την επιστήμη σε κανένα τομέα....

Όσο αφορά το φάρμακο (ειδικά για τις περιπτώσεις που μιλάμε) δεν είναι ο ομφαλός της θεραπευτικής.Είναι καθαρά συμπτωματική η αγωγή και απευθύνεται κυρίως στο σώμα που εμφανίζει την ανάλογη συμπτωματολογία.Η ψυχοθεραπευτική προσέγγιση είναι αυτή που επιχειρεί να βάλει σε κάποια τάξη τα της ψυχής και όταν αυτά θα βρούνε το δρόμο τους....τότε η ίδια η ψυχή δεν θα χρειάζεται αυτά τα σωματικά συμπτώματα για να εκφραστεί.Θα εκφορτίζει διαφορετικά πράγματα,μέσα απο άλλες οδούς με διαφορετική ποιότητα και ένταση.Βεβαίως η νίκη είναι αυτή της ολοκλήρωσης της πορείας μας (ωριμανσης) προς τα έσω και απλώς ένδειξη (καμμιά φορά ούτε καν αυτό) είναι η υποχώρηση των σωματικών ενοχλημάτων.Μπορεί πολλές φορές ακόμα και η αιφνίδια ή η αυξημένη εμφάνιση σωματικών ενοχλημάτων να είναι ενδεικτική μιας προόδου της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας.

Άν κάποιος λοιπόν υποφέρει απο σωματικές ενοχλήσεις δεν θα του καταλόγιζε κανείς αύξηση ή επιδείνωση ψυχικών διαταραχών.Το μόνο που θα έλεγε είναι ότι ο άνθρωπος αυτός δεν μπορεί άλλο να αντέξει αυτές τις σωματικές εκφράσεις. Και όλοι μας βέβαια έχουμε ένα όριο αντοχής. Αυτό λοιπόν το όριο αντοχής έρχεται να διευρύνει το φάρμακο.Ακόμα και οι ανεπιθύμητες ενέργειες που έχει μια ουσία (στα πλαίσια πάντα μιας ορθής ψυχιατρικής/ψυχοθεραπευτικής εκτίμησης) και που μπορούν να αφορούν κάποιες ψυχικές λειτουργίες είναι πολύ πιο αθώες απ την αναστάτωση ή διακοπή που φέρνει το ίδιο το ανυπόφορο σύμπτωμα. Ίσως γι αυτό άλλοστε να το χρησιμοποιεί η ψυχή μας και αυτό......για λόγους διατήρησης της κατάστασης της,αντιδραστικά.....μιας και στο βάθος φοβάται την αλλαγή/καινούιο έστω και αν αυτό είναι προς το καλύτερο της.

[Dimitra23]

ΠΑΙΔΙΑ,ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΣΑΡΕΣΤΕΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ,ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ...Ο (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ) ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΜΕ ΜΥΗΣΕΙ ΣΤΑ \'ΜΥΣΤΗΡΙΑ\' ΤΗΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ,ΑΛΛΑ ΑΠΕΤΥΧΕ.ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΠΟΥΘΕΝΑ.ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΗΤΑΝ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΩΡΑΙΕΣ...ΣΥΝΤΑΓΟΥΛΕΣ ΤΟΥ!
ΣΥΜΦΩΝΩ ΟΤΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΑΝΑΚΕΙΑ,ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΛΕΟΝ...ΕΛΠΙΖΩ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΣΕ ΚΟΥΤΑΚΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ.ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.

[Dimitra23]

Α!ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΞΕΧΑΣΩ:Manos88,ΕΙΣΑΙ ΨΥΧΑΡΑ ΜΙΚΡΕ!!!!ΑΣΧΕΤΟ,ΑΛΛΑ ΚΟΛΛΑΕΙ ΣΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.....

[surfer]

Originally posted by Dimitra23
ΠΑΙΔΙΑ HELP ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΑΡΧΙΣΑ ΠΑΛΙ ΝΑ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑΩ.ΕΝΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΟΛΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΑΛΑ,ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΜΕ ΕΠΙΑΣΕ ΠΑΛΙ ΤΑΧΥΠΑΛΜΙΑ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΡΙΓΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΩΜΑ.ΔΕΝ ΚΡΑΤΗΣΕ ΠΟΛΥ,ΑΛΛΑ ΤΡΟΜΑΞΑ ΛΙΓΟ ΓΙΑΤΙ ΕΝΩ ΣΤΙΣ ΤΑΧΥΠΑΛΜΙΕΣ ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ,ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΝΙΩΘΩ ΡΙΓΗ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΟΥ.ΤΟ ΕΧΕΙ ΠΑΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΕΣΑΣ(ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΣΧΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ Η ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ)?ΑΝ ΝΑΙ,PLEASE ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ,ΜΗΝ ΑΡΧΙΣΩ ΠΑΛΙ ΝΑ ΤΡΕΧΩ ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ......

Καλημέρα Δήμητρα
Έχω ακριβώς τα ίδια συμπτώματα εδώ και 3 χρόνια,βέβαια δεν συμβαίνουν πάντα.Μπορεί να είναι σε συχνότητα 1 φορά τον χρόνο και συνήθως μου εμφανίζονται όταν υπάρχει μια περίοδος άγχους και έντασης.Κατά τα αλλά η ζωή μου είναι τελείως φυσιολογική.βέβαια όταν μου πρωτοεμφανίστηκαν είχα τρομάξει πολύ,είχα ταχυκαρδίες,έκτακτες συστολές ρίγη και έτρεμαν τα χέρια μου και τα ποδιά μου.Το έψαξα παρά πολύ και όλοι οι γιατροί κατέληξαν στο ότι αυτά τα συμπτώματα οφείλονται σε άγχος και νευροφυτικές διαταραχές.Πριν 1 βδομάδα μου ξαναεμφανίσθηκαν και αυτή την φορά είχα και εγώ αυτό που λες,ένα μούδιασμα στο αριστερό μέρος του μαγουλού,το οποίο αυξανόταν όταν αγχωνόμουν.Το λάθος που κάνω πάντα όταν Έχω αυτά τα συμπτώματα είναι ότι φοβάμαι ότι Έχω κάτι οργανικό αν και όλοι οι γιατροί με έχουν διαβεβαιώσει ότι δεν Έχω τίποτα, φοβάμαι μήπως πάθω τίποτα στον ύπνο μου και πεθάνω και αλλά τέτοια,με συνέπεια να τρέχω πάλι εκ νέου στους γιατρούς. Μετά από 2-3 βδομάδες περνάει από μόνο του.αυτό που με βοήθησε πολύ ήταν όταν ασχολήθηκα με πράγματα που καναν το μυαλό να απασχολείται και να μην σκέφτεται το κακό,έκανα γιόγκα γυμναστική και χορό.Ελπίζω να σε βοηθάει το ότι υπάρχουν και άλλοι με τα ίδια συμπτώματα με εσένα,πάντως εμένα με βοήθησε αρκετά όταν διάβασα την δημοσίευση σου!

[surfer]

Διάβασα ότι ο βελονισμός βοηθάει σε τέτοια συμπτώματα,έχει κανείς ανάλογη εμπειρία?

[ntini]

και εγω αυτο ηθελα να πω στην Δημητρα....Και εγω πολλες φορες επαθα αυτα τα μουδιασματα στο κεφαλι......ρωτησω τους θειους μου που ειναι γιατροι και μου ειπαν πως προερχεται απο το εκτεταμενο αγχος...τσιτωνουν τα νευρα και μετα μολις χαλαρωσουν ψιλοπιανονται.....καπως ετσι...το μονο που ειναι σιγουρο εινια πως δεν προκειται να παθεις τιποτα...Εγω αρχισα ομοιοπαθητικη και ψιλοειδα αποτελεσμα...Δεν ξερω αν οφειλεται σε αυτα που μου δινει η ομοιοπαθητικος σαν χαπακια(φωσφορο)ή στο οτι προσπαθω εγω απο μονη μου να το πιστεψω,αλλα νοιωθω καλυτερα και δεν φοβαμαι και τοσο πλεον.....ΤΟ βασικοτερο ειναι να μην το σκεφτεσαι τοσο...Εμενα οταν με πιανει διαβαζω για την σχολη μου και ψιλοξεχνιεμαι....Μην στεναχωριεσαι,τα κρουσματα κρισεων πανικου σε ανθρωπους πληθαινουν οπως βλεπω,οποτε δεν εισαι η μονη

[Dimitra23]

Ευχαριστω πολυ ntini.Ειναι καλο να ξερεις πως δεν εισαι ο μονος που περναει ολα αυτα.