διαιτολόγος - διατροφολόγος

**Βιβή_ed** · 18-02-2009, 20:24

ginger,
πράγματι έχεις ..ξεφύγει λιγάκι αλλά όχι ανεπιστρεπτί!

ξεκίνα από τα απλά...γράφε το forum να παίρνεις θάρρος και ενθάρυνση.
βάλε ψεύτικα νύχια ..δεν τρώνονται ή τουλάχιστον δεν τρώγονται εύκολα ( αυτό θα είναι ένα σύν στην εμφάνιση)
ξεκίνα μία ωραία διατροφή χωρίς στερήσεις...σιγά σιγά περιόρισε στο μισό αυτό που θα τσιμπολόγαγες..για παράδειγμα :

φάε ένα τυροπιτάκι αντί για δύο, φάε ένα μπισκότο αντί για δύο, κλπ. ξέρεις κάτι τέτοια κόλπα . μήν μπεις απότομα σε διατροφή.
κατέγραφε τι τρως ακριβώς και δες την άλλη μέρα τι μπορούσες να αποφύγεις χωρίς να νοιώσεις μίζερα.

εγώ έχω πάει σε διαιτολόγο πριν 2 χρόνια και πράγματι πέτυχα να χάσω 7 κιλά, αλλά επειδή ήθελα άλλα 2 και μεσολάβησε καλοκαίρι δεν το συνέχισα ούτε και έκανα συντήρηση οπότε τα ξαναπήρα, αργά μεν αλλά τα ξαναπήρα.
τώρα έχω ξεκινήσει την διατρόφή ww και δεν στερούμαι τίποτα, τρώω ότι θέλω και χάνω αργά και σταθερά ( όπως άλλωστε έχανα και με την διαιτολόγο).

πάντως κάνε κάτι...όλοι εδώ κάνουμε κάτι και βοηθάμε ο ένας τον άλλο.

καλή συνέχεια

**ginger_ed** · 18-02-2009, 21:11

Πράγματι πέρασα μια δύσκολη περίοδο με απόλυση, νέα δουλειά, πολλά προβλήματα υγείας των γονιών και μια επικίνδυνη εγχείριση που θα κάνει η μαμά μου στον προσεχή μήνα. Συν το οικονομικό συν όλα τα καθημερινά προβλήματα που έχει όλος ο κόσμος. Η αλήθεια είναι ότι αγχώθηκα. Αυτά σκέφτομαι όταν τρώω ανεξέλεγκτα και όταν... τρώω τα νύχια μου.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Ίσως αυτό που λέει η Βιβή πιο πάνω, να μην κάνω διατροφή αυστηρή, απλώς να γράφω τι τρώω και να μειώσω τις ποσότητες, όπως και να ανατρέχω την επομένη στα χτεσινά, ίσως ταιριάζει αυτή την εποχή στην ψυχολογία μου. Από αύριο κιόλας, παρότι είμαστε καλεσμένοι, θα είμαι πολύ προσεκτική. Ευχαριστώ που μου απαντήσατε, είχα ψιλοπελαγώσει!...

**NADINE_ed** · 18-02-2009, 21:14

Originally posted by ginger
Έχω μήνες να γράψω γιατί ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Απέτυχα να κάνω δίαιτα. Από 62 κιλά πήγα στα 65 (με φυσιολογικό βάρος μέχρι τώρα πάνω κάτω 55-56 κιλά). Και συνεχίζω ακάθεκτη προς τα πάνω. Από ρούχα δεν μου κάνει πια σχεδόν τίποτα... Δεν ξέρω τι με πιάνει και δε μπορώ να κλείσω το ρημάδι το στόμα μου. Τρώω ψυχαναγκαστικά, λες και κάποια ανώτερη δύναμη με υποχρεώνει να τρώω πολύ και να τρώω βλακείες...

Χτες, γυρίζοντας από τη δουλειά, όπου είχα φάει του κόσμου τα μπισκοτάκια, τυροπιτάκια κλπ, μπήκα στα goodys. Έφαγα εκεί ένα χάμπουργκερ και πατάτες και μετά γύρισα σπίτι, μαγείρεψα και ξαναέφαγα... Ένιωσα εντελώς γουρούνι. Μα τελικά είμαι τελείως τρελή?

Σήμερα, μαγειρεύοντας έφαγα 4-5 φρυγανιές με τυρί & αλλαντικά και στη δουλειά είχα φάει τοστ και 4-5 μπισκότα. Και μετά το "ελαφρύ και υγιεινό" φαγητό μου... φασολάκια λαδερά! Ποιον κοροϊδεύω? Ήθελα και να ήξερα τι σκ@... ανάγκη μου καλύπτει το φαγητό, τι είναι αυτό που δεν το βρίσκω σε τίποτα άλλο στη ζωή μου, παρά μόνο εκεί...

Ταυτόχρονα έχω καταστρέψει τα νύχια μου (τα τρώω τελευταία μανιωδώς) και η αυτοπεποίθησή μου είναι χαλκομανία στο πάτωμα.

Τι κάνουν βρε παιδιά σε αυτή την περίπτωση? Πώς μαζεύονται?

Πρόσεξε,σε παρακαλώ,πόσο πολύ και με πόσους τρόπους πυροβολείς τον εαυτό σου!
Οκ,δεν διάγεις καλή περίοδο στη ζωή σου και είναι αναμενόμενο ν'αντικατοπτρίζεται στον τρόπο που σε βλέπεις...
Πώς περιμένεις όμως αυτός ο ταλαίπωρος εαυτός να συνεργαστεί μαζί σου και να μη σου βγάλει αντίδραση;
Ξεπέρασε για λίγο το θέμα του τι τρως και ψάξε τι σου λείπει από τη ζωή σου,τι έχεις ανάγκη,τι θέλεις,τι δε θέλεις κι ανέχεσαι...
Είμαι σίγουρη πως μια ιδέα την έχεις ήδη κι αν το σκαλίσεις λιγάκι παραπάνω ίσως συνειδητοποιήσεις πολύ σημαντικά πράγματα.
Αρκετά με το αυτομαστίγωμα!Αν θεωρείς πως αυτό σου αξίζει κι έστω αυτό οφείλεις να δείξεις στους τρίτους,κάνεις μεγάλο λάθος!
Δώσε πρώτα εσύ σ'εσένα την αγκαλιά που ψάχνεις από τους άλλους,την αποδοχή και την αγάπη ανεξάρτητα από την συμπεριφορά σου
κι ύστερα,αφού κατανοήσεις καλύτερα τις ανάγκες σου,δημιούργησε τις προϋποθέσεις-όσο τουλάχιστον περνά από το χέρι σου-να τις απολαύσεις...
Πάρε μια βαθιά ανάσα κι άρχισε να στέλενεις θετικές σκέψεις στο σύμπαν και τη ginger!Πες πως ήταν ένα βαρύ συννεφάκι όλο αυτό και πέρασε...
Πάμε πάλι απ'την αρχή τώρα!

**ginger_ed** · 18-02-2009, 21:17

Αχ βρε nadine, με συγκινείς... πόσο προσεκτικά διάβασες αυτά που έγραψα... Όπως πάντα πας κατευθείαν στην ουσία! Ούτε ακόμα κι εγώ δεν είχα αντιληφθεί πόσο με βρίζω και πόσο άσχημα μου μιλάω!...

**NADINE_ed** · 18-02-2009, 21:30

Κι εσύ μόλις μου έδωσες απίστευτη χαρά με την παραδοχή σου αυτή!
Όλοι το κάνουμε κατά καιρούς αυτό...απλά είναι πιο εύκολο να το διαπιστώσει ένας τρίτος...
Γι'αυτό μην χάνεσαι για μεγάλα διαστήματα,ειδικά όταν δε νιώθεις και πολύ καλά...

Originally posted by ginger
Πράγματι πέρασα μια δύσκολη περίοδο με απόλυση, νέα δουλειά, πολλά προβλήματα υγείας των γονιών και μια επικίνδυνη εγχείριση που θα κάνει η μαμά μου στον προσεχή μήνα. Συν το οικονομικό συν όλα τα καθημερινά προβλήματα που έχει όλος ο κόσμος. Η αλήθεια είναι ότι αγχώθηκα. Αυτά σκέφτομαι όταν τρώω ανεξέλεγκτα και όταν... τρώω τα νύχια μου.

Δε νομίζω πως χρειάζεται άλλη εξήγηση της άσχημης διάθεσης και... "αδικαιολόγητης"-κατά τα άλλα-συμπεριφοράς σου...
Δεν είναι και λίγα αυτά που περνάς,καρδιά μου!Σκέψου τι θα ένιωθες για κάποιον άλλον που τυχόν διάβαζες πως τα περνά...
Δέχομαι ως απάντηση το χαμόγελο,που τώρα βλέπω στα χείλη σου...Καλή σου δύναμη σε όσα καλείσαι να χειριστείς!
Καλή έκβαση όσων εκκρεμούν!Πάνω απ'όλα η υγεία των δικών σου(και η δική σου πάντα) κι ύστερα όλα τ'άλλα!

**ginger_ed** · 18-02-2009, 22:02

Originally posted by NADINE
Δέχομαι ως απάντηση το χαμόγελο,που τώρα βλέπω στα χείλη σου...Καλή σου δύναμη σε όσα καλείσαι να χειριστείς!
Καλή έκβαση όσων εκκρεμούν!Πάνω απ'όλα η υγεία των δικών σου(και η δική σου πάντα) κι ύστερα όλα τ'άλλα!

Ε, ναι λοιπόν, με έκανες και χαμογέλασα! Ευχαριστώ για τις ευχούλες. Να είσαι πάντα καλά!

**valid** · 23-02-2009, 12:10

GINGER γεια..θελησα να σου γραψω γιατι πραγματικα οταν διαβασα το ποστ σου ενοισα λες καιμιλαγα εγω..φυσιολογικο βαροσ 56-57 kg με υψοσ 1,70...ξεκινησα και γω σιγα σιγα σαν και σενα να ανοιγω το στομα μου καινα τρωω οτι βρισκω μπροστα μου..τα κιλα γινανε απο 57---> 63 και απο κει αυτιν τιν στιγμη στα 70kg και ολα αυτα μεσα σε 5 μηνες...κανενα ρουχο μου δεν μου χωραει και εχοιθα ακριβωσ οπωσ εσυ....εγω ενα θα σου πω κοπελα μου...εγω προσπαθησα τα παντα γιατι αυτο που μου συνεβει με επηρεασε πολυ ψυχολογικα και κοντεβα να παθω καταθλιψη απο τα κιλα..αυτο που πιστευω ειναι οτι ο μονος που μπορει να σε βοηθησει ειναι ενας καλος ψυχολογος ειδικευμενος στισ διατροφικες διαταραχες..και μετα απο αυτο να πας σε ενα καλο διατροφολογο οπου με την υποστηριξη του ψυχολογου θα μπορεσεις να κρατησεις την ισσοροπημενη διατροφη που θα σου δωσει...απλα ολοι καποια στιγμη στην ζωη μας φτανουμε και συνδεουμε το φαγητο με την απολαυση και την λυτρωση αποολα μας τα προβληματα..τρωμε γιατι εκεινη την ωρα τα ξεχναμε ολα...ομωσ στην πραγματικοτητα μια σωστη διατροφη θα μασ βοηθησει να αντιμετωπισουμε ολα μασ τα προβληματα..αυτα που σου λεω στα λεω μετα απο επισκεψεις σε ειδικευμενη ψυχολογο σε θεματα διατροφης γιατι και γω περασα τα ιδια..συνεδεσα ολα μου τα προβληματα με το φαι λες και αυτο θα μου τα ελυνε ολα(που οχι μονο δεν στα λυνει αλλα σου δημιουργει και νεα (=κιλα)..αυτην την στιγμη το εχω ξεπερασει πιστευω καιμε την βοηθεια διατροφολογου που παω και ψυχολογου θα χαθουν και τα κιλα..τελοσπαντων ελπιζω ναμην σε κουρασα αλλα πραγματικα κοπελα μου ενω και εγω δεν πιστευα στουσ ψυχολογουσ πηγα και πραγματικα με βγαλε απο αυτο το πραγμα το συνεχεσ τσιμπουσι..θα νοιωσεισ πολυ καλυτερα πιστεψε με....ελπιζω να σε βοηθησα..αν θελεις κατι παραπανω ρωτησε με να σου δωσω και τα στοιχεια τησ ψυχολογου που ειναι ειδικευμενη σε τετοια θεματα πραγματικα κανει θαυματα...ευχομαι ολα να σου πανε καλα κοπελα μου!!!

**valid** · 23-02-2009, 12:18

αμα θελεισ μπορεις να δεις το πρωτο ποστ που εκανα στο site ειναι στο θεμα απελπισια το πρωτο ποστ οπου μιλαγα πριν ξεπερασω το προβλημα...

**τζενη_ed** · 23-02-2009, 14:11

.απλα ολοι καποια στιγμη στην ζωη μας φτανουμε και συνδεουμε το φαγητο με την απολαυση και την λυτρωση αποολα μας τα προβληματα..τρωμε γιατι εκεινη την ωρα τα ξεχναμε ολα...

ουαου.............

**ginger_ed** · 23-02-2009, 19:42

Ευχαριστώ valid και τζενάκι για τα posts σας. Valid, ναι, στο θέμα του ψυχολόγου έχεις δίκιο. Σε περιόδους κρίσης, και ειδικά όταν έχουν περάσει λίγο τα χρόνια και δεν είμαστε είκοσι χρονών παιδιά, χρειάζονται γμτ. Προς θεού δεν λέω ότι οι νεαροί δεν χρειάζονται κάποια καθοδήγηση όταν έχουν προβλήματα. Απλώς λέω ότι τα ρημάδια τα προβλήματα λειτουργούν προσθετικά, "κάθονται" το ένα πάνω στο άλλο για χρόνια και στο τέλος καταλήγεις 35+, και τα προβλήματα σοβαρεύουν, δεν έχει τόση πλάκα πια η ζωή, και μόνο ισορροπία δεν μπορείς να βρεις μέσα στο κεφάλι σου... κι εκεί ξεσπάς όπου είσαι επιρρεπής, στην περίπτωσή μας στο φαγητό

**XENIA!** · 23-02-2009, 19:47

εγω ειμαι 32 και αναπολω τοσο πολυ τα φοιτητικα μου χρονια...!!!!!!!!
η ανεμελια και η αισθηση της παντοδυναμιας ηταν απεριγραπτη!!!!!!
αντε να στεναχωριομουνα για κανενα γκομενο...τωρα σχεδον ολα ειναι διαφορετικα...

**ginger_ed** · 23-02-2009, 20:26

Originally posted by τζενη
.απλα ολοι καποια στιγμη στην ζωη μας φτανουμε και συνδεουμε το φαγητο με την απολαυση και την λυτρωση αποολα μας τα προβληματα..τρωμε γιατι εκεινη την ωρα τα ξεχναμε ολα...
ουαου.............

ναι, σωστά, τουλάχιστον για μένα αυτό ισχύει.

**LSD** · 24-02-2009, 15:57

originaly posted by ginger
Σε περιόδους κρίσης, και ειδικά όταν έχουν περάσει λίγο τα χρόνια και δεν είμαστε είκοσι χρονών παιδιά, χρειάζονται γμτ. Προς θεού δεν λέω ότι οι νεαροί δεν χρειάζονται κάποια καθοδήγηση όταν έχουν προβλήματα. Απλώς λέω ότι τα ρημάδια τα προβλήματα λειτουργούν προσθετικά, "κάθονται" το ένα πάνω στο άλλο για χρόνια και στο τέλος καταλήγεις 35+, και τα προβλήματα σοβαρεύουν, δεν έχει τόση πλάκα πια η ζωή, και μόνο ισορροπία δεν μπορείς να βρεις μέσα στο κεφάλι σου... κι εκεί ξεσπάς όπου είσαι επιρρεπής, στην περίπτωσή μας στο φαγητό

πω πω, ποσο με εκφραζουν ολα αυτα ginger !!
στο φαγητο εχω ''ξεσπασει'' απο μικρη αλλα οταν συγκρινεις τα προβληματα του τοτε και του τωρα, πραγματατικα αναπολεις εκεινα τα προβληματα και θα τα ανταλλαζες ευχαριστως με τα τωρινα !

**kat201161** · 25-02-2009, 19:19

΄Εχετε δίκιο κορίτσια μου, όμως δείτε και τα θετικά της ιστορίας. Ναι, σίγουρα τα φοβερά και τρομερά "προβλήματα" των νειάτων μου ήταν αστεία μπροστά σ΄αυτά που έχω τώρα. Και ειδικά με τα κιλά , όπου το μισό ή το ένα κιλό τωνΧριστουγέννων ήταν η καταστροφή του Δράμαλη (ενώ τώρα τα 30 παραπάνω με αφήνουν ψιλοπαγερά αδιάφορη). Τότε όμως ήμουν ανασφαλής, με υπέρμετρες προσδοκίες και χωρίς αίσθηση του μέτρου. Και επιπλέον αγχωνόμουν και έσκαγα με το παραμικρό. Τώρα είμαι πολύ καλύτερα από τότε, ζω το σήμερα και το χαίρομαι, ξέρω γιατί αρέσω στον κόσμο (κι αυτό δεν έχει να κάνει με τα κιλά μου) και επιπλέον...για τις κυρίες άνω των 45 αυτό... είναι από μια μεριά όμορφο να ξέρεις πως ότι κάνεις πια το κάνεις μόνο και μόνο για σένα, για κανένα γκόμενο, καμμιά "εικόνα", καμμία έξωθεν επικύρωση. Νοιώθεις λίγο σαν να αρχίζει πάλι η ζωή, ή μάλλον ένας καινούργιος κύκλος με υποχρεώσεις φυσικά αλλά και με την αναγνώριση του δικαιώματος να κάνουμε πράγματα για τον εαυτό μας, να γυμναστούμε,να χάσουμε βάρος ,να προσέξουμε ΓΙΑΤΙ ΠΙΑ ΓΕΡΝΑΜΕ...και αν θέλουν να μας χαίρονται όλοι αυτοί που εξαρτώνται από μας, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ!!!

pegy · 25-02-2009, 20:43

stavros22 Καλώς ήρθες στην παρέα μας!

ginger μου, δεν είναι και λίγα αυτά που αντιμετωπίζεις, εύχομαι καλή επιτυχία στην εγχείρηση της μανούλας σου. Δυστυχώς δεν μεγαλώνουμε μόνο εμείς - ΚΙ ΕΓΩ 32 ΕΙΜΑΙ-μεγαλώνουν και οι γονείς μας. Αν τους έχουμε και αδυναμία τότε άστα. Ο μπαμπάκας μου είναι αιμοκαθαιρόμενος εδώ και 5 χρόνια και αυτό με έχει τσακίσει ψυχολογικά γιατί τον λατρεύω, γι' αυτο σε καταλαβαίνω μάτια μου.