ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

[lila198621]

Ελλη ποτε θα φυγετε για ναυπακτο?τζινα εσεις ποτε φυγετε?

[ΤΖΙΝΑ_ed]

Μπράβο Αγγελική, απόλαυσε την ξάπλα σου τώρα. Εγώ επειδή βαριέμαι τους καλλωπισμούς βολευόμουνα με τη δικαιολογία του πάχους που δεν μπορούσα να σκύψω και να κάνω πεντικιούρ. Τώρα που ξέμεινα από δικαιολογίες θα πρέπει μόλις καλοκαιριάσει να τα βάψω τα νύχια των ποδιών μου αν θέλω να φορέσω πέδιλα, εκτός αν συνεχίσω να φοράω μπότες και στον καύσωνα!

[Eli_ed]

Λίλα μου την Μ. Τρίτη καλώς εχόντων των πραγμάτων. Θα πάμε πρώτα στον γιατρό της Κατερίνας να της κάνει αλλαγή και μετά να ξεπροβοδίσουμε το Γιωτίνι μας που θα ετοιμάζεται για να αποκτήσει τα νέα μεμε της. Μετά οι δρόμοι θα είναι ανοιχτοί για αναχώρηση!

[lila198621]

Τζινα και εγω την ιδια δικαιολογια ειχα τωρα ξεμειναμε απο δικαιολογιες.

[angel79]

Τζινακι θα κάνεις νεα μοδα... για σκεψου το

[Eli_ed]

Τζίνα μου και εγώ τους βαριέμαι τους πολλούς καλωπισμούς αλλά επειδή είμαι και παντρεμένη γυναίκα :lol: προσπαθώ να κάνω τα βασικά οπωσδήποτε! Με την αποτρίχωση ευτυχώς ο Θεός με ευλόγησε με λίγες τρίχες και δεν παιδεύομαι πολύ :lol:. Είμαι λάτρης του ξυραφιού, το κερί το άφησα χρόνια πριν μιας και μου έκανε ερεθισμούς στο δέρμα σε αντίθεση με το ξυράφι που μου κάνει δέρμα μπουμπούκι. Όσο για το πεντικιούρ είναι το χειρότερο μου γιατί έχω σκληρές φτέρνες και κάθε καλοκαίρι πρέπει να τα σκάω για να μου τρίβουν τις πατούσες γιατί από μόνη μου δεν τα καταφέρνω. Τώρα που έχω χάσει λίγα κιλά είναι καλύτερη η κατάσταση αλλά και πάλι δεν θα το γλιτώσω... Τα χέρια μου είναι το χάλι γιατί είμαι νευρική και τρώω τα νύχια μου! Καμιά φορά τρώω φλασιές και σταματάω αλλά μετά αγχώνομαι για κάτι και πάλι αρχίζω να τα μαδάω :grind:

[ΤΖΙΝΑ_ed]

Λιλάκι δεν ξέρω τελικά πότε θα φύγουμε. Βασική προϋπόθεση είναι να πάει πρώτα η μητέρα μου στο εξοχικό και μετά να πάμε εμείς, γιατί η αδερφή μου θα με πάει με το station αμάξι για να χωρέσουμε όλοι αλλά θέλει να το αφήσει μετά στη μητέρα μου για να μπορέσει να το φορτώσει με ξύλα για τη σόμπα και για να μετακινούμε εύκολα όλα τα σκυλιά και να πάρει η αδερφή μου το μικρό αμάξι της μητέρας μου για να γυρίσει στην Αθήνα. Η μητέρα μου όμως εάν αύριο έχει κακοκαιρία και βροχή δεν θέλει να οδηγήσει. Οπότε είμαι σε αναμονή. Μακάρι να ρίχνει καρεκλοπόδαρα αύριο μήπως και καταφέρω να πάω τελικά στη Γιώτα!!

[Mak]

«Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.» Κωνσταντίνος Καβάφης

Σε πρωτογνώρισα, μάλλον απέκτησα επίγνωση για την ύπαρξη σου, περίπου στο Γυμνάσιο όταν από τα συνομήλικα κοριτσάκια που έκανα παρέα σε σχολίασαν ως εξής: «Είναι πολύ μικρά , σαν κορόμηλα». Δεν προβληματίστηκα ιδιαίτερα για το σχόλιο ούτε με εμπόδισε να συνεχίσω να σε θεωρώ δευτερεύον μέρος της δικής μου ύπαρξης, άλλωστε μέχρι τότε απείχα πολύ από οτιδήποτε αφορούσε τη γυναικεία μου υπόσταση, δεν είχα περίοδο σαν τα άλλα κοριτσάκια, δεν είχα αναπτυγμένο στήθος, δεν είχα ανάγκη να είσαι κάτι περισσότερο από κορόμηλο. Η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι θα ήσουν μπελάς από εδώ και πέρα ήταν όταν στα 17 αναγκάστηκα να αρχίσω ορμονική αγωγή για να έχω περίοδο. Τότε με ανάγκασες να σταματήσω το χορό και όποιες αθλητικές δραστηριότητες είχα μέχρι τότε αφού φούσκωσες σαν μπαλόνι και πόναγες σαν διάβολος. ʼλλαξες μέγεθος, άλλαξες όψη, απόκτησες ραγάδες, πρώτα κόκκινες, με τον καιρό ασπρουλιάρικες. ʼλλαξες την καθημερινότητά μου όπως την ήξερα μέχρι τότε που αγνοούσα την ύπαρξή σου. Με υποχρέωνες να σε κρατάω καθώς κατέβαινα τη σκάλα γιατί πονούσες, μπαγάσικο.

Με τον καιρό, πέρασαν οι πόνοι σου, έμεινε το φουσκωμένο σου προφίλ και ανφας. Έκανα τα πάντα για να περνάς απαρατήρητο από τους άλλους αλλά και από μένα την ίδια. Επιστρατεύτηκαν φαρδιές μπλούζες, γιλεκάκια, αντρικά πουκάμισα. Και τότε ήμουν ακόμη αδύνατη. Ποτέ όμως δεν μου ταίριαζες. Δεν ήσουν μέρος της Γιώτας όπως είχε εκείνη ορίσει τον εαυτό της.
Αρχίζοντας η περιπέτεια μου με το αυξανόμενο βάρος μου, έγινες από μπαλόνι, αερόστατο. Όσα κιλά έβαζα, απαιτούσες να παίρνεις το μερίδιο σου σε βάρος και όγκο. Τι να κάνω, δεν σε όριζα πια. Είχες το πάνω χέρι στη σχέση μας. Μεγάλωνες σαν ξένο σώμα στο σώμα μου. Οι φίλες της ενήλικης ζωής μου με διαβεβαίωναν πως οι άντρες σε προτιμούσαν τροφαντό , όπως ήσουν. Το διαπίστωσα με απορία και η ίδια όταν άκουσα να διατυπώνονται επιθυμίες τύπου «θέλω να πεθάνω εδώ μέσα, ωραίος θάνατος!» ή «είναι αυτοκρατορικά!». Μα είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι?

Τα καλοκαίρια στις παραλίες σε έβαζα όπως όπως στα πάντα στενό στηθόδεσμο του ολόσωμου μαγιώ μου και πάντα παραπονιόσουν για το λιγοστό χώρο που σου παρείχα με τόσες ζέστες αλλά που να βρεθεί μαγιώ να σε χωρέσει, αγαπητό μου!
Τις νύχτες παράχωνα τρία μαξιλάρια για να βρω θέση να σε τοποθετήσω μήπως και κοιμηθώ σαν άνθρωπος. Τις μέρες περπατούσα σκυφτή μέσα στις πάντα φαρδιές μου μπλούζες για να μη σε πάρουν είδηση ότι υπάρχεις και σε κοιτάξουν. Μισούσα να σε κοιτάνε.. Τεράστιο, πλαδαρό, άβολο. Οδυνηρό. Όλα τα κακά της μοίρας σου είχες, καημένο μου. Μου τη βίδωνες που απαιτούσες τεράστιους , πανάκριβους στηθόδεσμους , με αντιαισθητικές φαρδιές τιράντες που να συγκρατούν την αρχοντομουτσουνάρα σου. Μου πονούσες την πλάτη και τον αυχένα με το βάρος σου, ήσουν αυταρχικό όταν έδινες εντολή να συσπαστούν οι μύες για να αντέξουν τη βαρύτητά σου. Προσευχόμουν στο θεό να μου δώσει τη δύναμη να αδυνατίσω για να μπορέσω μετά να σε αφήσω τρόπαιο στα χέρια του καλού πλαστικού που θα έκανε το θεάρεστο έργο να σε μειώσει.

Ήρθε αυτή η ώρα αγαπημένο μου. Μην απορείς που παρόλα όσα έχω υποστεί για χάρη σου, σε αγαπώ. Πέρασα τόσα χρόνια κουβαλώντας σε που σε συνήθισα, σαν το σύζυγο που κρατάς παρόλο που δεν είσαι ερωτευμένη μαζί του, σαν το σύζυγο που τον αγαπάς σαν αδερφό παρά σαν ερωτικό σύντροφο. Όμως ήρθε η ώρα να σε αφήσω. Σε εγκαταλείπω γιατί πρέπει να ερωτευτώ ξανά το σώμα μου. Να αγαπήσω αυτό που θα αποκτήσω σε δυο μέρες και να ζήσω μαζί του με πάθος. Να νιώσω συγκινήσεις. Να ταιριάξω το μέσα μου με το έξω μου. Σε αφήνω γιατί εδώ και ένα χρόνο περίπου , από κάμπια γίνομαι πεταλούδα και εσύ δεν είσαι μέρος αυτής της μεταμόρφωσης. Μη με κακιώσεις. Σου έδωσα τα πιο ωραία χρόνια, δεν έχεις παράπονο, πέρασα μαζί σου, μακροχρόνιες σχέσεις, ανεκπλήρωτους έρωτες, ψυχικές ανατάσεις αλλά και οδυνηρές ματαιώσεις.

Ανοίγω τα φτερά μου και σου φεύγω. Ένα μέρος σου θα είναι πάντα εκεί. Θα το αγαπώ και θα το φροντίζω, το υπόσχομαι. Αφήνω πίσω τις πίκρες σου αλλά κρατάω όσα γλυκά και σημαντικά μπορείς να μου προσφέρεις από εδώ και πέρα?
Αγαπημένο μου στήθος, αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που φεύγει..

[lila198621]

Μακ το μηνυμα σου με συγκινησε.2 μερες ακομα και θα βγεις πεταλουδιτσα απο το κουκουλι σου ετοιμη για νεες περιπετειες.

[ΤΖΙΝΑ_ed]

Γιώτα μου είναι πολύ συγκινητικά τα λόγια σου γιατί βγαίνουν μέσα από την ψυχή σου. Σου εύχομαι από εδώ και πέρα να είσαι μία όμορφη πολύχρωμη πεταλούδα που θα πετάς μόνο από χαρά σε χαρά.

[angel79]

Γιωτάκι έχω μείνει αφωνη!!
με το καλό η μεγάλη σου αλλαγη! σου εύχομαι τα καλύτερα μέσα από την καρδιά μου!!!!

[mermaid_ed]

ειπα να μπω και εγω να δω τι κανετε και επεσα στον αποχερετισμο!
δεν ξερεις ποσο πολυ σε νιωθω και ποσο σε καταλαβαινω γιωτα και εγω καπως ετσι ενιωθα στις αρχες μετα μου αρεσε ο θαυμασμος των αντρων αλλα ειναι μεγαλο ζορι γενικα !
ελπιζω τωρα που χανω κιλα να χασω και απο εκι να γλυτωσω τα πανακριβα σουτιεν
δεν πειραζει ασ κοιταει τα βοτσαλα αυτο εγω θα κοιτω τον ηλιο!!!!!!!
φιλεναδες μου ειστε ολες καλα????
εγω σημερα ειχα ολη μερα δουλιες και ακομη εχω δλδ
τωρα φτιαχνω φαι γιατι αυριο θα λειπω παω να κοψω τα ραμματα το πρωι
αν και ηδη με τραβανε αρκετα ελπιζω να μη πονεσω ( ειμαιι λιγο φοβιτσιαρα )

[Eli_ed]

Αγαπημένη Μακ είσαι ένα τόσο γλυκό και ευαίσθητο πλάσμα!
Τόσο γλυκά και όμορφα τα λόγια σου! Μεγάλη η λύτρωση που πλησιάζει...
Εύχομαι μόνο τα καλύτερα και τα ομορφότερα να έρθουν από εδώ και πέρα στην πεταλουδένια ζωή σου!

[ΤΖΙΝΑ_ed]

Καλλιόπη μη φοβάσαι γιατί δεν πονάει όταν σου κόβουν τα ράμματα. Ίσα που θα νοιώθεις ότι σου ακουμπάνε το δέρμα, τίποτα παραπάνω.

[lila198621]

Τι γνωριζουμε για την αλλαγη φρουρας?