ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

[break]

Originally posted by NADINE

Originally posted by break

Βλέπω να φεύγει η ζωή μέσα από τα χέρια μου κ εγώ να μην κάνω κάτι......... Αλήθεια πόσο άρρωστο μπορεί να είναι αυτό? Μπορεί κάποιος να μου πεί?

ʼρρωστο δε θα το έλεγα σε καμία περίπτωση.Έχεις σίγουρα τους λόγους σου-θετικούς κι αρνητικούς-να νιώθεις αδύναμη
ν'αντιδράσεις,ν'αντισταθεί� � στον παγετό.Εσύ,όσο μπορείς να σε παρατηρήσεις,γιατί λες να συμβαίνει αυτό;

Ξέρεις γιατι το θεωρώ αρρωστημένο? Ενώ βλέπω πιο είναι το σωστό δεν έχω τη δύναμη να το επιλέξω όλο το αναβάλω για αύριο ή από βδομάδα κ άφησα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου να περάσουν...........

[Γλαύκη]

Kαλε τι εγινε εδω σημερα?κ εγω ελειπα....Δε σου αρεσε το ασπρο γιασεμι Ναταλακι μου,με τα ωραια τραγουδακια του κλπ ηθελες ανθισμενες μανολιες κ καταντισε μπουζουκερι!!!Εμαθα κ την Κελεκιδου κ τον Βολανη!Πανταζη,Φλωρινιωτη.. ..Αν βαλετε κ Σφακιανακη θα τις κοψω τις φλεβες μου.....
Δεν θα μπω στη συζητηση για τις σχεσεις.Ειναι δυσκολα τα πραγματα κ δεν εχω χρονο.Παντως την ελπιδα μας δεν πρεπει να την χανουμε....Αντιπαρερχομαι κ το οτι η χαρα μου εχτες με παρατησε στα κρυα του λουτρου για να ειναι μαζι σου κ καλα να παθει σημερα που καταλαβες οτι η σχεση αυτη δε θα εχει αισιο τελος!Τιμωρια να κατσει να δει 2 ταινιες μαζι...
Εγω παλι ειμαι σε μια σχετικη νιρβανα.Το σεμιναριο ειναι φοβερο.Απελευθερωνεσαι....
http://www.youtube.com/watch?v=uZQCy...eature=related
Αντι για νανουρισμα αγαπημενες ανθισμενες κ μυρωμενες μανολιες....

[Γλαύκη]

Αυτο ειδικα για την αγαπημενη μου απο την Τανια μας,κι ας με εχει ξεχασει τελευταια.....

http://www.youtube.com/watch?v=5vZ5x...eature=related

[Γλαύκη]

Εχθες εγινε παρτυ εδω κ σημερα καμμια δεν περασε....
Εγω θα κερασω τσαι γιασεμι ολες οσες ψαχνουν το χρυσο πριγκηπα τους....

http://www.youtube.com/watch?v=QqWxiYBtkFM

Κυρια προεδρε τσαι μανολιας δεν εχει βγει ακομα...

[NADINE_ed]

Originally posted by Γλαύκη

Κυρια προεδρε τσαι μανολιας δεν εχει βγει ακομα...

Says who?

Έχουμε από τσάι

[NADINE_ed]

Μέχρι μπύρα!
Για να μην αναφερθώ σε καλλυντικά,αρωματικά κι ένα σωρό άλλα προϊόντα

[NADINE_ed]

Εγώ με το γιασεμί μάλωσα!Τέλος!
Θυμήθηκα τώρα ένα επεισόδιο του "Σ'αγαπώ-μ'αγαπάς" όπου ξημερώματα ο Θοδωρής γυρίζει σπίτι μεθυσμένος
και τραγουδά το "εγώ με την αγάπη μάλωσα"του Λιδάκη και του απαντά εκνευρισμένη η Δήμητρα "τώρα θα μαλώσεις και με τη Δήμητρα"
ή κάτι τέτοιο...Ως κι ο Ξυλούρης τραγούδισε τον καυγά μας!--->ΚΑΥΓΑΔΕΣ ΜΕ ΤΟ ΓΙΑΣΕΜΙ

[NADINE_ed]

Κι ήρθε κι η ώρα της καλημέρας!Της μοσχομανολένιας,να μην ξεχνιόμαστε!

Μπροστά μου,η θάλασσα ήρεμη,μ'έναν διακριτικό ήχο κύμματος να συναγωνίζεται αυτόν της ψιλής βροχής,που πέφτει.
Υγρασία και μουντίλα μέσα έξω...Μου αρέσει όμως πάντα πολύ το πρώτο κάλεσμα του φθινοπώρου.Μου πάει η μελαγχολία του.
Χθες ξημερώματα για άλλη μια φορά αποχαιρετηθήκαμε με τον δεν ξέρω τι μου.Πρώην πλέον δεν ξέρω τις...Γιατί να μην είναι η αγάπη αρκετή;

--->ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ : ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟΣ ΣΚΥΛΟΣ

Στίχοι, Μουσική : Αφροδίτη Μάνου

Το ξέρω πως τα πήρε πια η βροχή
τα λόγια που ποτέ δε μου'χες πει
Μα εγώ τα καταλάβαινα
παιδί και μεταλάβαινα
του έρωτά σου τ'άχραντα μυστήρια

Πού πάει ο έρωτας όταν πεθάνει
Σε ποιο αστέρι, σε ποιόν ουρανό
Φοράει της νύχτας το στεφάνι
Ή βάφει πορφυρό το δειλινό
Της άνοιξης το πρώτο δειλινό

Το ξέρεις πως δε φτάνει πια ο καιρός
να σβήσει εκείνο τ' άγριο το φως
Τις νύχτες που σε γλύκαινα
σαν γυμνασμένη λύκαινα
του έρωτα ζητώντας τα μαρτύρια

[aggeloydaki]

Μια βροχερή καλημέρα και από εμένα Πέφτει βροχή-Μούσχουρη

[NADINE_ed]

Αν πέφτει,λέει!'Ωστε βρέχει και στην Πάτρα,Αγγελουδάκι μου;Τέλεια!Την καλημέρα μου σ'εσένα
και συνεχίζουμε ακάθεκτες στο αφιέρωμα της βροχής(μετεωρολογικής,συνα ισθηματικής,πάσης φύσεως...)

--->ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ : ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος

Φθινοπώριασε κι άκουσα
το στερνό σου τ' αντίο
φθινοπώριασε κι έκλεισα
το πικρό σου βιβλίο

Σε τραγούδησα
σα μιαν απέραντη αμμουδιά
σα μια ροδιά
χωρίς κλαδιά.
Σε τραγούδησα
σα μια μεγάλη ακρογιαλιά
σα μια φωλιά
χωρίς πουλιά.

Φθινόπώριασε κι έσβησε
το ξανθό σου το αστέρι
φθινοπώριασε κι έγινε
βορινό πια τ' αγέρι.

[*Katie]

Αθήνα έχει ζέστη και ήλιο... εδώ πότε θα έρθει το φθινόπωρο??

[Ava_ed]

Καλημέρα σας! Ας πιούμε τσάγια, ας πιούμε μπύρες, ας λουστούμε με αρωματικά σαμπουάν και ας πασαλειφτούμε με ευωδιαστές κρέμες σήμερα, αυτή την υπέροχη, βροχερή μέρα!
Λέω να λάβω μέρος στο αφιέρωμα της βροχής, αλλά σε πιο χαρούμενους τόνους! Πάμε λοιπόν! Avanti Maestro!
http://www.youtube.com/watch?v=D1ZYhVpdXbQ
Αξέχαστο και ανεπανάληπτο!
http://www.youtube.com/watch?v=xbYWkegobTU
Ατμοσφαιρικό και λιγάκι μόνο μελαγχολικό
και.....
http://www.youtube.com/watch?v=bBlbPw7WAqM
Ευσεβείς πόθοι....

[polinaki1983]

Αχ πόσο σας ζηλεύω.............. Εδώ πότε θα αρχίσει να βρέχει, να κάνει κρύο, να βάλουμε επιτέλους τα μακρυμάνικα, έστω με 3/4 μανίκι, μπλουζάκια μας, τα καλτσόν μας και πάνω από όλα τα νέα μας ρουχαλάκια????????

[Ava_ed]

Συναισθηματική βροχή...
Μας αιφνιδιάζει άραγε και είμαστε απροστάτευτες, χωρίς ένα αδιάβροχο, μία ομπρελίτσα, έστω ένα ρουχαλάκι να ρίξουμε πάνω μας? Ή μήπως τη βλέπουμε να έρχεται και δε φεύγουμε εγκαίρως? Μήπως παρακολουθούμε τα σύννεφα να μαζεύονται, τον ουρανό να μαυρίζει, τη μυρίζουμε στον αέρα και καθόμαστε εκεί με την ελπίδα ότι ίσως τελικά δε βρέξει στο σημείο που βρισκόμαστε εμείς?
Και άντε και την πατήσαμε και βραχήκαμε μία φορά. Γίναμε μουσκίδι, αρπάξαμε και κρυολόγημα και υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας να είμαστε πιο προσεκτικές στο μέλλον... Μήπως συνεχίζουμε να περιφερόμαστε χωρίς τα αναγκαία προστατευτικά?
Μπορεί να έχουμε τη δικαιολογία ότι αγαπάμε τη βροχή και είμαστε διατεθειμένες να υποστούμε τις συνέπειες. Τότε, γιατί κάθε φορά που ξαναβρεχόμαστε δίνουμε την ίδια ακριβώς υπόσχεση, με σκοπό να την παραβούμε στη συνέχεια?
Πρόκειται για ρητορικές ερωτήσεις που απευθύνονται σε όλες, μα και σε μένα.

[NADINE_ed]

Originally posted by Ava

Συναισθηματική βροχή...
Μας αιφνιδιάζει άραγε και είμαστε απροστάτευτες, χωρίς ένα αδιάβροχο, μία ομπρελίτσα, έστω ένα ρουχαλάκι να ρίξουμε πάνω μας?

Πώς να σε λούσουν οι ζεστές ακτίνες του έρωτα αν κρατάς ομπρέλα,που κρύβει τον ουρανό;
Πώς να γευτούν οι αισθήσεις το τρυφερό χάδι και το σκίρτιμα του αγαπημένου σώματος αν έχουν ντυθεί την πλαστικούρα του αδιάβροχου;
Το μόνο προστατευτικό ρουχαλάκι,που επιβάλλεται μάλιστα να ρίξουμε πάνω μας,είναι το προφυλακτικό.Καμία άλλη προφύλαξη δε χωρεί.

Originally posted by Ava

Ή μήπως τη βλέπουμε να έρχεται και δε φεύγουμε εγκαίρως? Μήπως παρακολουθούμε τα σύννεφα να μαζεύονται, τον ουρανό να μαυρίζει, τη μυρίζουμε στον αέρα και καθόμαστε εκεί με την ελπίδα ότι ίσως τελικά δε βρέξει στο σημείο που βρισκόμαστε εμείς?

Η αλήθεια είναι πως ένας μαζοχισμός μας διακρίνει τις γυναίκες,να μη μας αδικήσουμε!Αλλά πάλι,πάντα ενδέχεται να περάσει η μπόρα.
Αν απωλέσουμε κι αυτήν την ελπίδα,καλύτερα να κλειστούμε σπίτι με τους τέσσερις τοίχους φύλακες φρουρούς!Και σφαλισμένα τα παντζούρια,
βεβαίως,βεβαίως!Και τον θερμοστάτη ρυθμισμένο σταθερά στην επιθυμητή θερμοκρασία,μιά ευθεία ασφαλής φυτοζωή!Τρελά γλέντια!

Originally posted by Ava

Και άντε και την πατήσαμε και βραχήκαμε μία φορά. Γίναμε μουσκίδι, αρπάξαμε και κρυολόγημα και υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας να είμαστε πιο προσεκτικές στο μέλλον... Μήπως συνεχίζουμε να περιφερόμαστε χωρίς τα αναγκαία προστατευτικά?
Μπορεί να έχουμε τη δικαιολογία ότι αγαπάμε τη βροχή και είμαστε διατεθειμένες να υποστούμε τις συνέπειες. Τότε, γιατί κάθε φορά που ξαναβρεχόμαστε δίνουμε την ίδια ακριβώς υπόσχεση, με σκοπό να την παραβούμε στη συνέχεια?
Πρόκειται για ρητορικές ερωτήσεις που απευθύνονται σε όλες, μα και σε μένα.

Κάθε φορά είναι διαφορετική!Κι εμείς κι ο άλλος απέναντι και το συναίσθημα,που γεννήθηκε ανάμεσα μας κι ένα σωρό συγκυρίες.
Ως ένα μόνο βαθμό η εμπειρία σε βοηθά να χειριστείς σωστότερα παρόμοιες καταστάσεις.Οι σχέσεις είναι αλληλεπίδραση
και τον παράγοντα του άλλου δεν είσαι σε θέση να τον ελέγξεις.Καμία υπόσχεση.Δε γίνεται τέτοια υπόσχεση να κρατηθεί.
Κι ας πούμε χαλιναγώγησες τη λογική.Πώς το ελέγχεις το συναίσθημα,την ελπίδα που γεννά,τη δύναμη να διεκδικήσεις το καλύτερο;
Κι αν λένε πως άμα καείς απ'το χυλό μετά φυσάς και το γιαούρτι,το σώμα έχει την τάση να ξεχνά.Σβήνει η ένταση της
οδυνηρής αίσθησης και μένει ως ανάμνηση στεγνό το γεγονός.Μηχανισμός άμυνας κι επιβίωσης.Και πάλι θέλεις
να γευτείς τον μοσχομυριστό χυλό κι ας σου φώναζει "μη!τζιζ!καίει!"Γίνεται ζωή μόνο με γιαούρτι;Δίαιτα κι η ζωή;


Εγώ τη δική μου βροχή την προκάλεσα χθες κι όσο κι αν είμαι λυπημένη,δεν τη μετανιώνω.Πάντα υπάρχουν λόγοι σοβαροί.
Και συνήθως το μέλλον δικαιώνει τις επιλογές μας.Δυστυχώς η αγάπη δε φτάνει!Το έχω εμπεδώσει για τα καλά!
Όχι πως θα πάψω να την έχω βασίλισσα του θρόνου μου,αλλά θα πρέπει να συνυπολογίζω και τα πλούτη του βασιλείου της.

Στη δική μας περίπτωση 500 χλμ,εκατέρωθεν φροντίδα άρρωστων εξαρτώμενων γονέων,φόβοι,οικονομική δυσχέρεια κι ένα σωρό άλλα
τσούκου τσούκου το γκρέμισαν το κάστρο τελικά.Δεν τη σκότωσαν τη βασίλισσα της αγάπης,αλλά-ούσα αιχμάλωτη τους-
δεν είναι σε θέση να χαρεί τη ζωή,που της χαρίστηκε.Τι να κάνει;Πού και πού θα μελαγχολεί αγναντεύοντας ουρανό έξω από τον φεγγίτη,
άλλοτε θα ξεχνιέται,ίσως και να ελπίζει κάποια μέρα να γυρίσει την κλειδαριά ο ιππότης άλλου βασιλείου,να την πάρει μαζί του
και να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!Από δω το'χω,από και το πάω,πάλι στο παραμύθι το γυρνάω...Τέρμα το διάλειμμα-τα κεφάλια μέσα!