ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

[Ava_ed]

Η διαφορά μας ως προς τη συναισθηματική βροχή είναι μάλλον η πικρότερή μου εμπειρία ή έστω ένας μεγαλύτερος κυνισμός στον τρόπο που αντιμετωπίζω τα πράγματα.
Βαρυχειμωνιά προχθές στην ψυχή μου. Θλίψη και αισθήματα απογοήτευσης και αποτυχίας για μία ακόμη όψιμη, χαμένη ευκαιρία. Διάψευση και πίκρα.
Ύστερα, μετά την καταιγίδα, ήρθε και κυριάρχησε η λογική. Ο εγωισμός. Τα παρηγορητικά λόγια αγαπημένων φιλενάδων. Η συναίσθηση και η πραγματικότητα. Έμεινε μια τόση δα πικρούλα, για το πώς θα μπορούσαν να ήταν τα πράγματα. Επ! Αυτοχαστούκισμα! Δεν είναι όμως!
Χθες, επιχείρησε να ρίξει λίγες σταγόνες ελπίδας. Καμιά φορά αρκούν. Αλλά όχι τώρα, όχι πια. Επιστράτευσα αδιάβροχα, ομπρέλες, καπέλα, τζαμποσακούλες, ό,τι είχα και δεν είχα και σφάλισα οριστικά και ερμητικά το παράθυρο, που είχε ήδη κλείσει και είχε απομείνει μια μικρή χαραμαδούλα. Έβαλα και στόκο, για να βεβαιωθώ ότι δεν πρόκειται να ανοίξει ποτέ ξανά.
Αν η αγάπη ή η ελπίδα ή η συνήθεια αρκούν....... ΟΧΙ. Δεν αρκούν. Απαιτείται εύνοια των συνθηκών, σύμπλευση ψυχών, μυαλών και σωμάτων και νοοτροπιών, ταυτόχρονη εξέλιξη των συντρόφων. Απαιτείται σεβασμός, ρομαντισμός, αλλά και ρεαλισμός. Απαιτούνται πάρα, μα πάρα πολλά, κατά την ταπεινή μου άποψη.
Γι' αυτό και μερικές φορές χρειάζεται να απογυμνώσουμε τον ιππότη από την αστραφτερή του πανοπλία και να κοιτάξουμε ψηλά στον ουρανό. Πού ξέρεις? Παραμύθι είναι. Μπορεί να βρέξει ακόμη και τον επόμενο ιππότη.. Στο δικό μου παραμύθι η πριγκήπισσα έχει χάσει προ πολλού την παρθενιά της. Δεν ατενίζει φεγγίτες. Διατηρεί παρόλα αυτά μια ψυχή παιδικά αισιόδοξη, όπου η ελπίδα υπάρχει πάντα, ακόμη και μετά από μία ακόμη καταιγίδα..

[Mak]

Ava, για σένα.


ΕΝΥΠΝΙΟ



Μπάσταρδη αποδημητική αγάπη
Τόσα χρόνια
Να περνάς ξυστά από τον τόπο μου
-στο δρόμο σου είναι άλλωστε προς τα ενύπνια καλοκαίρια-
Και ούτε μια φορά
Ούτε μια μικρή φορά
Να μην καταδεχτείς
Να πάρεις ανάσα
Στα μέρη μου.
Να σε φιλοξενήσω
Όσο εσύ θελήσεις

Σαν τον πιο λατρεμένο ξενίτη.

[Ava_ed]

Πράγματι, monahoiot, σ' ευχαριστώ πολύ!!!!

[Ava_ed]

Όσο για το προχθεσινό μου παραμύθι, όπου πρωταγωνιστούσα φυσικά:
http://www.youtube.com/watch?v=PPUpnJTjewU

[NADINE_ed]

Αχ!Μικρή αθώα Ντόρα,εγγονή του Μάικλ Τζάκσον,τι σου έμελε να πάθεις κι εσένα,κακόμοιρο μου!

Έλα,να συνερχόμαστε!Δε θέλω τέτοια!Γιωτουλίνι μου,πες μου τουλάχιστον εσύ πως έχεις φεγγίτη στον πύργο σου!

Πωπωωωω!Σαν πολλές να είμαστε!Συνοστισμός μοναχικών υπάρξεων!Λίγο θλιβερό το θέαμα,νομίζω...

Μπα...ούτε ο φεγγίτης μου αρέσει!Θα γκρεμίσουμε τον τοίχο να τον κάνουμε τζαμαρία!Τι λέτε;

[Ava_ed]

Χαίρομαι που αντιλήφθηκες απόλυτα την πίκρα που έχει απομείνει κάτω από τη γελοιότητα. Που δε θεώρησες απόπειρα γελοιοποίησης των άλλων ιστοριών το παραμύθι μου. Αυτό είναι το όπλο μου, το γέλιο, έστω και εκβιαστικά βγαλμένο. Μην ξεχνάς ότι έχω δώρα αξιόλογα!
Όοοοχι, μη φοβάσαι, έχω άμυνες γερές.
http://www.youtube.com/watch?v=ognirRvpmnA

[NADINE_ed]

Εκτός από δώρα αξιόλογα και άμυνες γερές έχεις και...φοβερό ρεπερτόριο!Αυτό πού το βάζεις;
Από κάτω ακριβώς έπρεπε να είχες βάλει το "σ'όποιον αρέσουμε,για τους άλλους δε θα μπορέσουμε"
και άλλα συναφή κλασσικά!Δεν ξέρω αν έχεις κάποιο άσμα για το γεγονός πως τελικά δεν αρέσουμε.

[Ava_ed]

Φτου κακά! Πιπέρι στη γλώσσα, κακό παιδί!
ʼκου εκεί δεν αρέσουμε!
http://www.youtube.com/watch?v=sGo-5zcGhB4

[Ava_ed]

Έχω κάτι, που τραβάει σα μαγνήτης,
κι οι μαΚάκες κάνουν πίσω μου ουρά.....
η ματιά μου έχει κάτι που τρελαίνει,
τη βλακεία τους φουντώνει στην καρδιά..

[NADINE_ed]

ʼτιμη!Με έβαλες στον πειρασμό ν'ανοίξω κανά δυο προτεινόμενα δίπλα βίντεο.Το τι άκουσα και τι διάβασαν τα ματάκια μου...!

[NADINE_ed]

Originally posted by break

Originally posted by NADINE

Originally posted by break

Βλέπω να φεύγει η ζωή μέσα από τα χέρια μου κ εγώ να μην κάνω κάτι......... Αλήθεια πόσο άρρωστο μπορεί να είναι αυτό? Μπορεί κάποιος να μου πεί?

ʼρρωστο δε θα το έλεγα σε καμία περίπτωση.Έχεις σίγουρα τους λόγους σου-θετικούς κι αρνητικούς-να νιώθεις αδύναμη
ν'αντιδράσεις,ν'αντισταθεί� � στον παγετό.Εσύ,όσο μπορείς να σε παρατηρήσεις,γιατί λες να συμβαίνει αυτό;

Ξέρεις γιατι το θεωρώ αρρωστημένο? Ενώ βλέπω πιο είναι το σωστό δεν έχω τη δύναμη να το επιλέξω όλο το αναβάλω για αύριο ή από βδομάδα κ άφησα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου να περάσουν...........

Σωστό και λάθος...Δύσκολες να οριοθετηθούν λέξεις...Συνήθως ο χρόνος τις αποδεικνύει ως τέτοιες.
Εγώ αυτό που ξέρω είναι πως για κάθε μας επιλογή(δράση ή παράλειψη)έχουμε τους σημαντικούς μας λόγους να την προτιμούμε.
Ακόμα κι αν αντικειμενικά θεωρούνται αρνητικοί,για μας ωστόσο έχουν τέτοια δυναμική που μας κάνουν να τους δίνουμε προτεραιότητα,
θυσιάζοντας ορισμένες φορές ό,τι πολυτιμότερο έχουμε.Παρατήρησε τον εαυτό σου και μέσα στους φόβους και τα βολέματα σου
είμαι σίγουρη πως θα βρεις κάποιες από τις απαντήσεις σου.Μόλις κατακτήσεις τη γνώση των πώς και των γιατί σου θα είναι ευκολότερο
να βρεις διέξοδο από ό,τι δείχνει να επιλέγεις μη όντας το καλύτερο σου.Δεν είναι εύκολο και θέλει χρόνο,ωστόσο αξίζει τον κόπο!

[Ava_ed]

Κάτι σαν αυτό μήπως?
http://www.youtube.com/watch?v=HOZRU...eature=related
Ή μήπως αναφέρεσαι στη μελλοντική μου εξέλιξη:
http://www.youtube.com/watch?v=US9apC9JAOw

[NADINE_ed]

Θα πας και θα παραπάς Μέγαρο!Τώρα που θα το έχεις και στα πόδια σου!
Ποιός σε πιάνει!Βέβαια το καλύτερο θα ήταν να πάτε παρέα με τον παίδαρο!

Αχ!Τι μου κάνετε τώρα κι εσύ κι η χαρά σου,άρτι χωρισμένη γυναίκα όσο να'ναι στα ευαίσθητα της!
Από τη μία το τσάι γιασεμιού,που μου τραγουδούσε από την άλλη το Μέγαρο,που είχαμε πάει...
Μου ξυπνάτε αναμνήσεις καλά κοιμισμένες από έναν άδοξο έρωτα,δύο χρόνια πριν...Κακούργες!

[Ava_ed]

Μωρέ, ας έχω τον Παίδαρο στα πόδια μου και σου λέω εγώ τι θα απογίνει το Μέγαρο!
Βέβαια το καλύτερο θα ήταν να πάτε παρέα με τον παίδαρο!

Μπα, άσε, έχω καλύτερα σχέδια για τον Παίδαρο!
Αστειεύομαι... Ναι, αυτό θα ήταν το ιδανικό, στο Μέγαρο παρέα με τον Παίδαρο!

[NADINE_ed]

Όχι!Δεν είναι αυτό το ιδανικό!
Το ιδανικό είναι εσύ κι η φίλη σου(όπου φίλη εγώ)με τους παίδαρους σας στο Μέγαρο!