ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

[Ava_ed]

Ναι, αυτά ήταν τα έργα! Ευχαριστώ!

[Γλαύκη]

http://www.youtube.com/watch?v=HKk-xH1vRVg

Μονη μου......Καληνυχτα πολυτιμες μου.....

[Ava_ed]

Περίμενε, χαρά μου!
Στάσου.... μύγδαλα!!

[Ava_ed]

Σου αφιερώνω δύο κομμάτια, για λόγους που μόνον εσύ γνωρίζεις:
http://www.youtube.com/watch?v=elqPZ2GIi6U
και το καλύτερο το φυλάω για το τέλος! Ορίστε κι αυτό!
http://www.youtube.com/watch?v=1EqNkF6RazM

Έτσι θα το άφηνα το κορίτσι μας? Παραπονεμένο?

[Ava_ed]

Αλήθεια, δε σε ρώτησα, γιατί δε μου' ρχεσαι μια βόλτα?
Γιατί άραγε?
Υποψιάζεσαι πόσο πάρα πολύ θα σε διασκεδάσω!!!

[Ava_ed]

Τέρας, δε διάβασες το u2u σου, που σου εξηγώ αναλυτικά τους λόγους!!!
Διάβασε και θα καταλάβεις τι τραβάω...:lol:

[Ava_ed]

http://www.youtube.com/watch?v=wBu7t...eature=related
Κλείνουν τα ματάκια μου, κουράστηκα και σήμερα...
Καληνύχτα μικρές μου, μοσχομυριστές μανόλιες!
Αύριο πάλι!
Χαρά μου, δεν είσαι μόνη σου. Σκέψου ότι νοερά έχεις εμένα πλάι σου (Ελπίζω να μη σε γεμίσω εφιάλτες με μένα να σε σηκώνω με το ζόρι και να χορεύουμε τσιφτετέλια)..

[NADINE_ed]

Μόνη μου θα μείνω
τόσα χρόνια τώρα πιά το έχω μάθει
τόπος κανείς δεν με χωρά...

Λείπει η γάτα και το ποντικάκι κλέβει το τραγούδι της γάτας;
Δε χρειάζεται ν'αναρρωτηθούμε ποιό ποντικάκι.Καθώς ένα βάζει τα τραγούδια που αγαπά η γάτα
και το άλλο όσα της σηκώνεται η τρίχα κάγκελο!Χαρά της χαράς της,συμμαζέψου!
Χάνουμε πελατεία στο μαγαζί με το πρόγραμμα,που ανεβάζεις!Έχει δυό τρεις μέρες
που η Αλαλουμένια γράφει στο φόρουμ από δω κι από κει κι ούτε ένα "γειά" δε μας έχει απευθύνει!

Κατά τα άλλα,κρατήστε τα μυστικά σας,όσα μόνο μεταξύ σας καταλαβαίνετε,αλλά να ξέρετε πως αυτό είναι αγενές.
Κι επειδή ξέρω θα με πείτε ζηλιάρα και τα συναφή,θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου διευκρινίζοντας πως το κάνω για τους τρίτους.
Μετά μας λένε κλίκες αποκλειστικές,που δε νιώθουν οι υπόλοιποι άνετα να ενσωματωθούν στην παρέα.

Και τώρα,αφού εξήγησα τους λόγους,στηθείτε για την τιμωρία σας!

[NADINE_ed]

Μόλις γύρισα από το δημοτικό γυμναστήριο της πόλης που μεγάλωσα,
όπου τα παιδιά μας(το βαφτιστήρι μου και τα υπόλοιπα παιδιά των φίλων μου)
είχαν τουρνουά μπάσκετ.Είχα από τα λυκειακά χρόνια να περπατήσω τα τερέν των δικών μας παιχνιδιών,
την έκταση με τα έλατα,όπου μικρά πηγαίναμε εκδρομές και στην εφηβεία τρέχαμε για άσκηση,να κάψουμε θερμίδες
με μια παλιά μου αδελφική φίλη.Σκέφτομαι πως εμείς ακόμα παιδευόμαστε με επιπλέον κιλά ενώ η κουμπάρα μου
που δεν ασκήθηκε στη ζωή της είναι στα πενηντακάτι κιλά(ούσα μάνα δυό παιδιών-εμείς άτεκνες,ανύπαντρες)...
Ένας χαμός από μπάλες μπάσκετ να σκάνε ασταμάτητα και κάποιοι γονείς στις κερκίδες,ανάμεσα στους οποίους αγόρια
της εφηβείας μου,σήμερα ασπρομάλληδες και κοιλαρούμπες."Πώς περάσαν τα χρόνια,τι είναι αυτά που φορώ...το παλιό μου παλτό"
Μαζί κι ο μεγαλύτερος σε διάρκεια νεανικός έρωτας της ζωής μου με τον γιό του φυσικά...Τον ερωτεύτηκα στο τέλος δημοτικού
σ'ένα ταξίδι στα σαλέ της Βουλγαρίας,όπου μαθαίναμε σκι,γυμνάσιο έτρεχα σε αγώνες ανά την Ελλάδα για να είμαι μαζί του,
στο λύκειο τον έψαχνα στους δρόμους της πόλης και στο Πανεπιστήμιο χάσαμε επαφή,ανταλλάσοντας αλληλογραφία
όσο εκείνος σπούδαζε νομική στην Κομοτηνή κι εγώ στη Θεσσαλονίκη.Μαθαίνω πως εξελίχθηκε σε όχι τόσο ηθικό στοιχείο,
βγαίνει τα βράδια καθημερινά και ψιλογκομενιάζει κι αναλογίζομαι τη ζωή που πολύ χαίρομαι που τελικά μαζί του δεν έζησα...
Οι φίλοι και συμμαθητές μου είναι πλέον παράγοντες ομάδων,γονείς,υπεύθυνοι των επαγγελματικών και άλλων δρώμενων της πόλης...
Κι εγώ έμεινα είκοσι-εικοσιπέντε χρόνια πριν,όχι μόνο αναφορικά με όσα κοινωνικά δεν πέτυχα,αλλά κυρίως μέσα μου...
Και σήμερα,για πρώτη φορά νιώθω καλά που δε με πήρε το ποτάμι του συμβιβασμού,που τραβώ σαν το σολωμό τη δική μου πλεύση,
κόντρα στο ρεύμα κι ας πληρώνω το τίμημα.Όχι πως όσοι ακολούθησαν τα βήματα της ζωής κακώς έκαναν,
αλλά δε μου δείχνουν να νιώθουν δικαιωμένοι από τις επιλογές τους.Αλλά πάλι,είμαι τάχα εγώ από τις δικές μου;Ουφ...
Τελικά μάλλον κανείς δεν είναι ικανοποιημένος με τίποτα...Τουλάχιστον να μην απέχουμε πολύ...Τέλος πάντων...

Ελπίζω τουλάχιστον εσείς να νιώθετε γεμάτοι από τις δικές σας!Έστω τις περισσότερες φορές...Την καλησπέρα μου!



--->ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ : Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
(--->Πρώτη εκτέλεση: ʼλκηστις Πρωτοψάλτη)

Της εξοχής τα πρωινά
θα τα βρούμε ξανά
αγκαλιά στο κρεβάτι
και δεν πειράζει που τόσο νωρίς
θα κοιτάμε χωρίς
να γυρεύουμε κάτι.

Της σιγουριάς τα υλικά
είναι λόγια γλυκά
σε κασέτες γραμμένα
γι' αυτά που ήρθανε τόσο αργά
μα τα πήρε η καρδιά
με τα χέρια ανοιγμένα.

Η Σωτηρία της ψυχής
είναι πολύ μεγάλο πράγμα
σαν ταξιδάκι αναψυχής
μ' ένα κρυμμένο τραύμα.

Μια παραλία ερημική
και ν' απλώναμε εκεί
της ζωής μας το βήμα
και δεν πειράζει που τόσα φιλιά
πριν να γίνουν παλιά
θα τα πάρει το κύμα.

Κι εκεί στην άκρη της γραμμής
θα χαρίζουμε εμείς
τα παλιά μας κομμάτια
σ' αυτά που ήτανε τόσο μικρά
μα που ρίχναν σκια
για να μοιάζουν παλάτια.

[NADINE_ed]

Aχ!Στέναξαν τα μαγαζιά της Ερμού!Κάποιες εμ μας κεράτωσαν εμ δείχνουν να το απολαμβάνουν κιόλας!
Λογικά τώρα είναι η ώρα της χαλάρωσης και της κουβεντούλας...ʼντε,την επόμενη φορά,μαζί!

[Ava_ed]

Πάνω εκεί που έγραψα ένα κατεβατό, κόπηκε το ρεύμα και σβήστηκε όλο το κείμενο. Τα νεύρα μου! Το ρεζουμέ όσων έγραψα ήταν ότι δεν έχει νόημα να κοιτάς πίσω. Ότι όσα έγιναν, καλώς είναι καμωμένα. Ότι αν κοιτάξουμε σχολαστικά μέσα μας και αν ρωτήσουμε τους γύρω μας για τη δική τους ζωή και αν αυτοί μας απαντήσουν με ειλικρίνεια, θα διαπιστώσουμε πως τελικά δεν τα καταφέραμε κι άσχημα. Όσο κι αν παραπονούμαστε, όσο και αν βαρυγκομούμε ώρες ώρες και κατηγορούμε τον εαυτό μας ή τη μοίρα μας.
Υποσχέθηκα, τέλος, έστω και με βαριά καρδιά, στην κυρία Πρόεδρο ότι θα σταματήσω να ανοητεύω μουσικώς. Γιατί διαπίστωσα σήμερα ότι μόνον εγώ διασκεδάζω και κανείς άλλος. Σήμερα ήρθαν να με δουν οι γονείς μου. Στήθηκα μπροστά τους όλο καμάρι και χαρά και τους έβαλα ένα "τραγουδάκι" για να γελάσουμε όλοι μαζί. Πανωλεθρία! Σε απόλυτο συγχρονισμό, πήραν βλοσυρό ύφος και έκαναν την ίδια στιγμή, το ίδιο νεύμα, με το ίδιο χέρι, του τύπου "έλα, τελείωνε". Με εντυπωσίασε το πόσο συντονισμένοι ήταν στις κινήσεις, στις εκφράσεις των προσώπων τους, παντού. Ήταν σαν ένας άνθρωπος! Κατέληξα πως έτσι θα ονειρευόμουν να με δω με το σύντροφό μου. Συμβιβασμούς κάνουμε, μπορεί και εκπτώσεις, αλλά όχι και να ξεπουλήσουμε κάτω του κόστους!
Μα, ούτε ένα τοσοδούλικο, μικρούλι τραγουδάκι, περιορισμένης γυφτο-εμβέλειας? Ούτε ένα? Που και που, όχι συνέχεια, ένα μόνο, please.....

[NADINE_ed]

Originally posted by Ava

Υποσχέθηκα, τέλος, έστω και με βαριά καρδιά, στην κυρία Πρόεδρο ότι θα σταματήσω να ανοητεύω μουσικώς. Γιατί διαπίστωσα σήμερα ότι μόνον εγώ διασκεδάζω και κανείς άλλος.

Μα, ούτε ένα τοσοδούλικο, μικρούλι τραγουδάκι, περιορισμένης γυφτο-εμβέλειας? Ούτε ένα? Που και που, όχι συνέχεια, ένα μόνο, please.....

Ένα είναι αρκετό να επαναφέρει το συρφετό!Όπως εκείνοι που καταφέρνουν μετά κόπων και βασάνων
να κόψουν το κάπνισμα και μετά υποτιμούν τη δύναμη του ενός και ξαναγυρίζουν στις δεκάδες καθημερινών τσιγάρων!

Εκτός αν προτιμάς-τώρα που το σκέφτομαι-να κόψεις το τσιγάρο αντί των γυφτοτράγουδων!Είναι η μόνη περίπτωση
που ενδέχεται όχι μόνο να τα επιτρέψω στο μαγαζί,αλλά να τους δώσω και λίγα δευτερόλεπτα χρόνου στ'αφτιά μου!Τι λες;

Κάπου εδώ νιώθω σαν τον Μιστουλέτο,το κακό πουλί του δάσους,που για να βοηθήσει τη βασίλισσα ζήτησε σε αντάλλαγμα
το πρώτο της παιδί! Κι αν δεν ήταν η κοπέλα και δεν ήταν παπαρδέλα,δε θα τρώγαμ' ίσως φέτο,Μιστουλέτο,Μιστουλέτο ...

[Mak]

Originally posted by NADINE
Aχ!Στέναξαν τα μαγαζιά της Ερμού!Κάποιες εμ μας κεράτωσαν εμ δείχνουν να το απολαμβάνουν κιόλας!
Λογικά τώρα είναι η ώρα της χαλάρωσης και της κουβεντούλας...ʼντε,την επόμενη φορά,μαζί!

Μία μελαγχροινή θεά και μια ξανθωπή ημιθεά (χιχιχιχι) αλώνισαν τα σοκάκια και τους δρόμους, είδαν ρούχα, αγόρασαν ζώνες, ήπιαν καφέ, μοιράστηκαν ένα bregel! Όποια ζηλεύει να κατέβει , να κατέβει! Δεν κουράστηκαν τα ποδαράκια μας, άμα λάχει το πάμε άλλη μια!

[Ava_ed]

Θα πω κάτι, που θα σας σοκάρει έντονα!
Θα σας λυπήσει αφάνταστα, θα σας κάνει να παραληρείτε από δυστυχία..
Θα προσπαθήσω να μη ξαναβάλω γυφτουλιές! Είμαι εθισμένη, το παραδέχομαι, γιατί με το που τα ανακαλύπτω χαμογελάω. Μόλις, δε, τα αναρτώ και φαντάζομαι τις φατσούλες σας, γελάω κανονικά!
Το κάπνισμα δεν το κόβω φέτος. Του χρόνου, όταν με το καλό χάσω και τα υπόλοιπα κιλά μου και είμαι έτοιμη για νέους αγώνες. Ορίστε, μπήκα πάλι στον πειρασμό! Θα έφταιγα τώρα αν έβαζα ένα του Πουράτου περί της διακοπής καπνίσματος? (Όχι, δεν θα το έβαζα, γιατί υπάρχει και η λογοκρισία)...
Κακιά!

[NADINE_ed]

Originally posted by Ava

Κακιά!

E! Nαι,λοιπόν! Τ'ομολογώ! Είμαι η κακιοτάτη Βάντα!

(Ξέρω αυτή τη στιγμή σου μουρμουρίζει ο πειρασμός το "ομολογώ" του Βαλάντη,ωστόσο πρέπει ν'αντισταθείς!)