ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

[tidekpe]

Επεστρεψε η ασωτος...τρεχουμε οι εχεφρονες!
Παρον λοιπον αναζητειται, ε;
Παρουσα κι εγω στην τελικη αντιστροφη μετρηση, αφου μας παιζετε ολους με πολλα, λιγα, αμανικωτους, μανικωμενους, με ζιβαγκο, φρακο, παπιγιον κ.λ.π.
Αντε να δουμε...το νησι του Ζαντε θα με δει και θα αναζητα την υπολοιπη το καλοκαιρακι...λεμε τωρα!
φΙΛΙΑ!:wink2:

[NADINE_ed]

Όχι που θα έλειπε ο Μάρτης απ'τη Σαρακοστή!Αν κι εσύ τι να χάσεις στα 70 κιλά που βρίσκεσαι;
Αλλά εντάξει,θα σε παίξουμε κι εσένα και την ηδονοβλεψία κολλητή σου!Κανονικές!Ε!Κανονικές!

[tidekpe]

Μονο να βριζεις, ξερεις...ακου, κανονικες!

[tidekpe]

Ζωη, ματακια...για σενα καμπανιζει το βρωμοναταλι!

[dream_ed]

Θεωρώ πως έχει καταντήσει αηδία το θέμα του σώματος μας και πως ήρθε η ώρα να σπιντάρουμε αντί να σερνόμαστε!

αν ηταν φεισμπουκ θα εκανα like ναταλακι!!!!
το ονειρο πλεον αλλαξε μαλλον κ εγινε να βρω εναν φυσιολογικο ανθρωπο κ να κανουμε οικογενεια!

[NADINE_ed]

Χαίρομαι που σου άρεσε αν και αν το κάναμε το γκρουπ θα βρίσκαμε κάτι πιο σύντομο και πιασιάρικο.Μη μου βάζεις ιδέες!

Όσο για το mood σου μετά τις διευκρινήσεις το βλέπω με άλλο μάτι κι όχι μόνο αυτό,βάζω την κονκάρδα μου και συντάσσομαι μαζί σου!
Δηλώνω κι εγώ διαθέσιμη στη σύμπαν και πάλι,έτοιμη να ερωτευτώ και να συναντήσω εκείνον που γεννήθηκε για να δημιουργήσουμε θαύματα!

--->ʼννα Βίσση - Αυτός Που Περιμένω

Δεν είμαι άνθρωπος!Από τα τάρταρα και την Δανδουλάκη χθες στη Βίσση σήμερα και τ'ανεβαστικά της!Ε,ρε γλέντιααααααααα

[dream_ed]

ναταλια εχεις φεισμπουκ;

[NADINE_ed]

Μου κάνεις πρόταση,κοπελιά;Αχ!Κρίμα που δεν είσαι αυτός που περιμένω!
Έχω.Αν θέλεις,στείλε μου σε u2u το δικό σου να σε προσθέσω.Φιλάκιααααα

[NADINE_ed]

Originally posted by tidekpe

Μονο να βριζεις, ξερεις...ακου, κανονικες!

Την επόμενη φορά θα σας πω "φυσιολογικές"!Κανόνισε!

[herts]

καλησπέρες...απλά σας απολαμβάνωωω

[NADINE_ed]

Originally posted by herts

καλησπέρες...απλά σας απολαμβάνωωω

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΗΔΟΝΟΒΛΕΨΙΑ

Aυτό μάλλον για αυτοβιογραφικό βιβλίο-κατά προτίμηση με εικόνες-πάει παρά για γκρουπ στο φατσοβιβλίο...

[alalumaki]

Αργώ να μπω αλλά πάντα μπαίνω την κατάλληλη στιγμή?. Ναταλάκι μου σε βρίσκω πολύ ανεβασμένη !!!!!!!! Και μου αρέσεις τρελά με τρέλα !!

Καταρχήν είσαι 123 !!! αυτό είναι είδηση, έχεις χάσει πάρα πολλά? 23 κιλά και μετά διψήφιο?. Εύχομαι η κάθε μέρα να σε φέρνει και πιο κοντά στην επιτυχία του νέου σου στόχου. Πάλι κατάφερες και με συνεπήρες ?

Και εγώ μαζί σου για την αντίστροφη μέτρηση και το μηδενισμό της αναβολής, της αναποφασιστικότητας, του κοντέρ, της θλιμμένης σκέψης και όψης, του όλα είναι χάλια επειδή εγώ δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου.

Λοιπόν εγώ δεν μπορώ να γυμνάζομαι τώρα γιατί έχει πρηστεί ο αστράγαλος μου, μάλλον από το βάρος, έχω ξαναπεί ότι εμένα το σώμα μου δεν μπορεί να σηκώσει τα 98 κιλά μου (94 τώρα), έχω προβλήματα, και μπορεί μια γυναίκα 140 να μην έχει κανένα.

Αλλά είμαι μαζί ? και μόλις φτιάξει να ξεκινήσω περπάτημα.

Και ένα ποιηματάκι γιατί ξέρω ότι σου αρέσουν.

Μια νέα αρχή
Ποιο κενό παλεύεις να κλείσεις
σε ποια αγκαλιά να μπεις, να σωθείς
ποια χείλη γλυκά να φιλήσεις
να σε γλιτώσουν απ? τη φυλακή.

Μια νέα αρχή ξεκινάει για σένα
μακριά από το παρελθόν
μια ευχή κάνεις πάντα να έχεις
σύμμαχο την τύχη και τον καιρό.

Και αναρωτιόμουν πότε θα ξαναλλάξεις όνομα στο τόπικ ???

[NADINE_ed]

Τέλειο,Αλαλουμένια μου!Σ'ευχαριστώ πολύ!
Εντωμεταξύ ψάχνω να βρω ποιός το έγραψε και βρίσκω πως είναι γυναίκα από την Κατερίνη;Μα είναι δυνατόν;
Το παραθέτω ολοκληρωμένο,όπως το βρήκα.Πραγματικά με εκφράζει έντονα στην περίοδο αυτή και μάλλον όχι εμένα μόνο...


Μια νέα αρχή


Ποιο κενό παλεύεις να κλείσεις

σε ποια αγκαλιά να μπεις, να σωθείς

ποια χείλη γλυκά να φιλήσεις

να σε γλιτώσουν απ? τη φυλακή.



Ποια στεριά θέλεις να φτάσεις

την κοιτάζεις από μακριά

ποια σχεδία βοηθάει να περάσεις

το ποτάμι που κρύβεις βαθιά.



Ποια λιμάνια αφήνεις πια πίσω

το μαντήλι ανεμίζεις ξανά

λες ??δεν θα ξαναγυρίσω??

στο παρελθόν που τόσο πονά.



Μια νέα αρχή ξεκινάει για σένα

μακριά από το παρελθόν

μια ευχή κάνεις πάντα να έχεις

σύμμαχο την τύχη και τον καιρό.

--->http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=2022

[NADINE_ed]

Originally posted by alalumaki

Και αναρωτιόμουν πότε θα ξαναλλάξεις όνομα στο τόπικ ???

Πλάκα θα είχε να κρατούσα ιστορικό.Πόσα ονόματα άλλαξα,πόσο καιρό κράτησε το καθένα κλπ...
Για μένα ο τίτλος είναι ζωντανός και οφείλει να παρακολουθεί τις ανάγκες...Βέβαια εγώ μόνο τον αλλάζω
κάθε τρις και λίγο,αλλά θεωρώ πως οι ανάγκες μας είναι κοινές.Ειδικά για τον σημερινό,εσένα είχα πρώτα
στο μυαλό μου!Θα μπορούσα να το κάνω μόνη μου σπίτι μου,αλλά θέλω να σας συμπαρασύρω μαζί μου.
Ελπίζω να διατηρήσουμε την φρέσκια πνοή ελπίδας που δείχνει να γεννήθηκε κι όσο κι αν λυγίσει φορές η αντοχή
να μην καταθέσουμε τα όπλα!(πάλι σαν πολιτικός μιλάω,τρομάρα μου!)Στο δια ταύτα λοιπόν,σας χαιρετώ προς το παρόν
και πάω να καβαλήσω διάδρομο(αφού δε μου κάθεται κανένας άλλος,προς το παρόν καλός είναι κι αυτός).
Μετά ντουζάκι και κατηφορίζουμε στον Λευκό τον Πύργο που πήρα τα φιλιά της να διαδηλώσουμε ειρηνικά!Μάκιαααα

[Nefeli-]

Με όσα διάβασα, αυτά θα πω, νιώθοντας ανακούφιση για σένα και για μένα.

Αφιερώνω ένα από τα αγαπημένα μου του Εμμανουήλ Καίσαρ

Το Γαλάζιο Kιόσκι

Κοντά στη θάλασσα αγαπώ ένα γαλάζιο κιόσκι.

Γύρω απ'αυτό το ειρηνικό παραθαλάσσιο κιόσκι
τα μεσημέρια στάζουνε κόμπους ζεστό χρυσάφι
δίχτυα απλωμένα αντίστροφα σ'ωριμασμένους ήλιους.

Το δείλι, όταν το σχήμα του βυθίζεται στους ίσκιους,
βρίσκουν εκεί καταφυγή φιλέρημα παιδιά,
που επάνω από τ'αντίφεγγα τα δυσμικά του πόντου
αφήνουν βάρκες χάρτινες να φεύγουν σιωπηλά.

Εκεί το αγιόκλημα άλλοτε με την πολύοσμη κόμη
παλαιών εμύρωνε κυριών την ανθηρή ομιλία,
καθώς στο θάλπος των νυκτών του Αυγούστου η ωχρή σελήνη
στάλαζε φίλτρα ερωτικά από μια ανάερη κρήνη.

Τώρα το κιόσκι το παλιό με την εράσμια φρίζα
θρυμματισμένη απ'τη σκληρή της χειμωνιάς αξίνη,
όταν οσιώνεται το φως το ακόλαστο της μέρας,
περνάει στη νύχτα παίρνοντας το μύρο απ'την αιφνίδια
μελαγχολία των σιωπηλών, φιλέρημων εφήβων,
που με το δείλι χάνουνε τις βάρκες, τις ψυχές τους
επάνω από τ'αντίφεγγα τα δυσμικά του πόντου.

Le kiosque bleu

J'aime un kiosque bleu près de la mer.

Autour de ce paisible kiosque du bord de mer
Les midis s'égouttent des grains d'or chaud
Des filets déployés face à des tournesols épanouis.

Au crépuscule, quand sa silhouette s'immerge dans les ombres,
Des enfants aimant la solitude y trouvent refuge,
Sur les reflets marins du couchant
Ils laissent partir en silence des bateaux de papier.

Là, le chèvrefeuille d'antan à la chevelure aux maintes fragrances
Embaumait le bavardage fleuri des dames d'autrefois,
Comme à la douce chaleur des nuits d'août la lune blafarde
Gouttait des filtres d'amour d'une fontaine céleste.

Maintenant, le vieux kiosque à l'exquise frise
Déchiquetée par le dur pic du froid hivernal,
Alors que devient sainte la lumière libertine du jour,
Passe dans la nuit s'emparant du parfum de la subite
Mélancolie des éphèbes silencieux, aimant la solitude,
Qui au crépuscule perdent leurs bateaux de papier, leur âme
Sur les reflets marins du couchant.

κλείνω αυτό το ποστ με μια αγαπημένη μου σκέψη...
Θα'ρθει εκείνη η μέρα που μαζεύοντας το φως του μελαγχολικού ίσκιου, κάτω απ'το γαλάζιο κιόσκι, θα κινήσουμε να φτιάξουμε με τα δυο χέρια μας ξέρες , μες στις γαληνεμένες θάλασσες, προορισμούς να ησυχάσει η ψυχή μας.