ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

[ada_gia_pada]

Τουλάχιστον μια φάση ήταν κ πέρασε....εγώ δεν έχω περάσει ποτέ αυτή τη φάση κ εύχομαι να μην την περάσω κ ποτέ!!!!!κ φανταστείτε ότι ήμουν αγοροκόριτσο......αλλά πάντα περιποιημένη.....τώρα πως γίνεται αυτό.........δεν ξέρω!!!!

[dora_th]

Ήταν πολύ πεσμένα κι εδώ τα πράγματα Έλη μου , όπως παντού .
Κι εγώ δυστυχώς μάλλον μέχρι τέλος Σεπτέμβρη θα μείνω χωρις δουλειά . Το μαγαζί που δουλεύω πάει για κλείσιμο . Και δεν ξέρω καθόλου τι θα κάνω , και δεν υπάρχει σάλιο για να τη βγάλω μέχρι να δώ τι θα κάνω .

[ada_gia_pada]

Ντόρα στην ίδια μοίρα είμαστε όλοι.....καλό το φθινώπορο αλλά σαν την άνοιξη τίποτα.....νησί των ανέμων ακούω....Μύκονο???

[dora_th]

Ναι , Άντα μου Μύκονο , 20 χρόνια ...............

[Ava_ed]

Καλώς τη Ντόρα μας! Αυτό που αισθάνεσαι μπορεί και να σου βγει σε καλό. Όταν δεν έχεις προσδοκίες και όνειρα, τότε είναι που συμβαίνει η ανατροπή, δεν το έχεις προσέξει; Προς το παρόν χαλάρωσε και άσε τη φάση να περάσει.

Eli μου, πραγματικά είναι απαίσια αυτή η διάθεση, να μην σε ενδιαφέρει τίποτα. http://www.youtube.com/watch?v=lHGB9PH2SVM
Όταν χαθούν τα κιλάκια σου θα κάνουμε πάρτυ πολλών μεγατόνων, το υπόσχομαι!

[ada_gia_pada]

Αχ έχω μεγάλη αδυναμία στη Μύκονο.....έχω περάσει 3 υπέροχα καλοκαίρια εκεί.....λυπάμαι για τη δουλειά σου....δυστυχώς ήρθαν πολύ δύσκολοι καιροί!!!στη χώρα δουλεύεις????

[dora_th]

Μακάρι Άβα μου .... προς το παρόν προσπαθώ να κρατηθώ ψύχραιμη μέχρι να δώ τι θα γίνει .
Όχι Άντα δεν είμαστε στη χώρα . Λίγο έξω , στο δρόμο προς το Πλατυγιαλό .

[Ava_ed]

Κούκλα η Μύκονος, Ντόρα μου! Πήγα μόνο μία φορά, αλλά τη θυμάμαι ακόμα.
Όσο για τη δουλειά, άστα να πάνε. Κι εμείς που δουλεύουμε, ας μην είχαμε τους γονείς από πίσω, να ενισχύουν την κατάσταση και θα σου' λεγα. Ανάθεμα στους πολιτικούς που τα κάνανε σαν τα μούτρα τους! Ανάθεμα και τρισανάθεμα! Κόσμος μένει άνεργος καθημερινά. Άλλοι, τρώνε τα νιάτα τους, για να εξασφαλίσουν μια άνετη ζωή και καταλήγουν να ζητιανεύουν από τους γονείς τους. Τουλάχιστον η κατάσταση είναι παρόμοια για όλους. Όπως όλοι, θα πορευτούμε κι εμείς. Κουτσά, στραβά, δε θα χαθούμε.

[dora_th]

Άβα 20 χρόνια που δουλεύω δεν έχω πάρει ποτέ βοήθεια απ τους γονεις μου . Τα έβγαζα ευκολότερα ή δυσκολότερα κάθε φορά πέρα , αλλά δεν χρειάστηκε ποτέ να τους ζητήσω κάτι . Ήμουνα και μακριά , οπότε ούτε και σε είδος μπορούσα να πάρω κάτι . Και τώρα αυτή η αίσθηση αβεβαιότητας και ανάγκης είναι ανυπόφορη .

[Eli_ed]

Ντόρα μου κουράγιο... όλοι στα ίδια είμαστε.
Εγώ σε μία βδομάδα θα κλείσω ένα χρόνο άνεργη, και ακόμη απορώ πως καταφέραμε να επιβιώσουμε τόσο καλά τόσο καιρό... όταν έρχονται τα δύσκολα έρχονται και οι λύσεις....
Μπορεί να χρειαστεί να φύγεις από το νησί, να αρχίσεις από την αρχή. Οι γονείς είναι μακριά αλλά υπάρχουν, θα βοηθήσουν στην δύσκολη στιγμή.

[Eli_ed]

Originally posted by dora_th
Και τώρα αυτή η αίσθηση αβεβαιότητας και ανάγκης είναι ανυπόφορη .

Αυτό που λες το νιώθω στο πετσί μου εδώ και πολύ καιρό, και όσο πάει και μεγαλώνει και φουντώνει....

[Ava_ed]

Μετά το πρώτο σοκ της ζητιανιάς, θα συνηθίσεις. Δεν μου αρέσει καθόλου που σου το λέω αυτό, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Πάντα υπήρξα ανεξάρτητη. Ως φοιτήτρια έζησα φτωχικά, θα έλεγα, με τριάντα πέντε χιλιάδες δραχμές το μήνα. Δεν κάπνιζα, δεν είχα τηλέφωνο, δε χρησιμοποιούσα ταξί, τότε ήταν που αντικατέστησα τα περιοδικά που στοίχιζαν με βιβλία και υιοθέτησα έτσι μία συνήθεια, που με ακολουθεί σε όλη μου τη ζωή. Δεν είχα πλυντήριο, αλλά έπλενα στο χέρι και σιδέρωνα τα ρούχα μου, ώστε να μην υποχρεώνομαι, ακόμη και στη μάνα μου. Έμαθα να μαγειρεύω, γιατί το φαγητό της λέσχης ήταν απαράδεκτο. Μετά τις σπουδές μου δούλευα συνέχεια. Όταν ξεκίνησα τη δική μου δουλειά έβγαζα καλά λεφτά. Κάποια στιγμή χρειάστηκα χρήματα και αντί γι' αυτά ζήτησα δουλειά από τον αδελφό μου. Του δούλεψα και πληρώθηκα και μάλιστα αδρά, γιατί δούλεψα με την ψυχή μου. Τώρα με την κρίση κατήντησα να παίρνω λεφτά και φαγητά από τους δικούς μου, γιατί δε βγαίνω διαφορετικά. Αυτό που με ενοχλεί αφάνταστα δεν είναι τόσο η αίσθηση αναξιοπρέπειας, αλλά το ότι χάνω τον έλεγχο. Η μητέρα μου, που θέλει να επεμβαίνει παντού, μου έχει χτυπήσει δυο τρεις φορές το γεγονός ότι από τη στιγμή που παίρνω χρήματα από αυτούς δεν έχω δικαίωμα να αποφασίζω για τη ζωή μου. Αυτό με τσακίζει πραγματικά, γιατί αν αγωνίστηκα για κάτι στη ζωή μου είναι ακριβώς για να μην έχω ανάγκη κανένα.

[ada_gia_pada]

Ντόρα έκει έμενα κ εγώ την πρώτη χρονιά που ήρθα Μύκονο......δεν θυμάμαι ακριβώς την ονομασία!!!!
αυτό με τους γονείς είναι μαχαίρι στην καρδιά...κ μας οι δικοί μου μας βοηθάνε κ είναι ανυπόφορο να ακούς μονίμως 'εγώ που σε βοηθάω' κ άλλα τέτοια που μου γυρίζουν το μυαλό!!!!!αλλά έτσι όπως καταντήσαμε δεν γίνετε να μην ανεχτούμε κ αυτά.....

[Ava_ed]

Πριν από λίγες μέρες είχαμε μία απαίσια σκηνή με τη μητέρα μου. Εκνευρίστηκε, γιατί θεώρησε ότι πρόσβαλα ένα φίλο της. Εγώ δεν επιτίθεμαι ποτέ, αν δε με έχει κάνει πρώτα κάποιος αλοιφή και ομολογουμένως αυτός το παράκανε και αποφάσισα να τον βάλω στη θέση του. Τότε τσατίστηκε η μάνα μου, γιατί της παραπονέθηκε ο ρουφιάνος και έλεγε, έλεγε και τελειωμό δεν είχε. Μου είπε πως είμαι ένα μηδενικό. Ξέρω γυναίκες άγαμες και άτεκνες, αλλά τουλάχιστον είναι πετυχημένες καριερίστριες. Εσύ δεν κατάφερες να κάνεις τίποτα. Ούτε παντρεύτηκες, ούτε μας χάρισες ένα εγγόνι, η δουλειά σου, που την ξεκίνησες τόσο καλά, πατώνει μέρα με τη μέρα. Είσαι ένα τίποτα, το καταλαβαίνεις; Επειδή το έχω ξαναδεί το έργο, έφτασα στο αμήν και ανταπέδωσα τα πυρά, κάτι που ειλικρινά δεν το συνηθίζω. Γιατί εσύ τι είσαι, της είπα. Μια νοικοκυρά. Τι έκανες εσύ στη δική σου ζωή; Το θυμάμαι και κοκκινίζω. Ήταν τόσο τοξικό.. Μετά από αυτό άρχισα να μαζεύω τα πράγματά μου, γιατί σκέφτηκα ότι δεν έφτασα σε αυτή την ηλικία για να λαμβάνω αυτό. Με σταμάτησε μία κακή μαστογραφία της μητέρας μου. Βρέθηκε μία σκιά στο δεξί μαστό και μέχρι να κάνει τον περαιτέρω έλεγχο και να βεβαιωθώ ότι είναι καλά έμεινα μαζί της. Λατρευόμαστε, αλλά δεν ταιριάζουμε σαν χαρακτήρες. Αυτό που δεν ήθελα ήταν να πέσω στην ανάγκη της, αλλά έγινε κι αυτό και επέζησα.

[ada_gia_pada]

Πω πω Ava αυτά τα λόγια δεν τα αντέχω....με πληγώνουν αφάνταστα.....σε σημείο να μισώ πραγματικά όποιον τα ξεστομίζει.....έχω μισήσει άπειρες φορές τη μαμά μου γι'αυτό...κ κάποια δεν θα της τα συγχωρέσω κ ποτέ!!!!
Όπως κ να έχει εύχομαι να πάνε όλα καλά με τη μαστογραφία!!!