μια νεα αρχη...η πορεια μου

[Aria_ed]

Originally posted by NADINE

Originally posted by Aria
Auto pou pathaineis me ton antra sou to pathainw kai egw.. sou exei tuxei pote na phgainei xalia mia sxesh sou kai esu na nomizeis oti xwrisate giati pires 2 kila?! Tragiki eimai wres wres!!!

Aria μου,άντε,κούκλα μου,λίγο ακόμα έμεινε!Καλή σου δύναμη και εμπνευσμένη δημιουργία!
Θα τα καταφέρεις μια χαρά και μετά σε βλέπω να ξεχνάς το δρόμο του γυρισμού για το σπίτι...
Όσο για την απόδωση ενός χωρισμού στα δύο κιλά δεν είναι κάτι τραγικό δικό σου,
είναι μια ανθρώπινη μετάθεση που εύκολα κάνει κανείς σε πρώτη τουλάχιστον φάση...
ʼξιο προσοχής θα ήταν αν αυτό ήταν τελική πεποίθηση,γιατί τότε θα υποδήλωνε άλλα θεματάκια...

Nadine kateliksa na apodwsw ton xwrismo sto oti einai ena geloio apotuximeno gourouni pou den mporei na kanei tipota sth zwh tou (parathse thn sxolh tou liiigo prin teleiwsei) kai pou aisthanetai ntropiasmenos na einai me emena.. mia deini giatro! (pou de me vlepw na ginomai an den teleiwsw tis ergasies...alla ok..sta matia tou hmoun..hahahaha)

[Aria_ed]

Originally posted by gilie
Aria εισαι στο ou? παντως κατι σε σχεση με σχολη εχει να κανει ε?, τεσπα οσο γιαυτο που λες με το "για ολα φταινε τα κιλα" δε καταλαβαινω απολυτα....οχι μονο στις σχεσεις, ακομη και στην δουλεια, ξερεις, αν ημουν ποιο αδυνατη θα με σεβοντουσαν περισσοτερο κτλ κτλ

τι να πεις...το δουλευω και βλεπουμε :)

Gillie sto closed uni eimai :p hahaha pio closed den ginetai! Spoudazw.. eimai mikri akoma.. alla par'ola auta thn diatrofiki mou diataraxi thn exw apo ta 6 mou!!! metraei 15 xronia panw mou.. Exw prospathisei na katalavw apo ti to epatha kai mallon ftaiei to oti ekana xoro (klassiko mpaleto parakalw) kai mas uperpiezan gia to ti tha trwme, eixa ftasei na eimai 8 xronwn kai na kanw diaita aneu udatanthrakwn!!! Kai ektos autou h mama mou pire se kapoia fash 40 kila ola mazi (logw egkumosinis vevaia) ta opoia den exase. Prin htan 48 kila, fantasou, kai meta evaze evaze kai evaze..kai me tromokratise kai auto!!

[LSD]

alla par'ola auta thn diatrofiki mou diataraxi thn exw apo ta 6 mou!!! metraei 15 xronia panw mou.. Exw prospathisei na katalavw apo ti to epatha kai mallon ftaiei to oti ekana xoro (klassiko mpaleto parakalw) kai mas uperpiezan gia to ti tha trwme, eixa ftasei na eimai 8 xronwn kai na kanw diaita aneu udatanthrakwn!!!

Ειναι τραγικό αυτο που γινεται με τα παιδια και τον αθλητισμο !
και εκτος απο την ανευ λόγου διαιτα που αναγκαζεσαι να κανεις ενω εισαι παιδακι, μολις σταματησεις (συνηθως στην εφηβεια λόγω μαθηματων κ πανελληνιων) παιρνεις τα απειρα κιλά! (ή τουλαχιστον ετσι εγινε με εμενα κ 2φιλες μου)
τελικά το ''παν μετρον αριστον'' ειναι πιο σοφό απο οτι νομιζα !

και αυτοι οι καημενοι οι γονεις (μου) ποσα λαθη εχουν κανει στην προσπαθεια τους για τελεια παιδια ! ποτε θα αποδεχτουμε την ευτυχισμενη μετριοτητα;;;;

[NADINE_ed]

Ευτυχισμένη μετριότητα ε;
Όση ανακούφιση κι αν πράγματι δίνει,φοβάμαι πως ηχεί ως ηττοπάθεια στη συνείδηση μας...
Βέβαια,εκ του αποτελέσματος,αφού έχεις εξαιτίας της φάει τα σκ@τ@,μια χαρά μετά τη φλερτάρεις...
Αλλά την περίοδο του εξελικτικού σου αγώνα,τότε που φορτσάρεις,τότε που κι οι δικοί σου περιμένουν
μόνο το καλύτερο από σένα,να τους κάνεις περήφανους,να εκπληρώσεις για λογαριασμό τους τα όνειρα που εκείνοι σκόρπισαν,
φοβάμαι πως κανένας γονιός δε θ'ανακόψει τη φόρα σου για να σε προστατέψει από το ενδεχόμενο τίμημα μιας ζωής...
Όλα εξάλλου γύρω μας λειτουργούν ανταγωνιστικά...Τα μηνύματα στα παιδιά περνούν τον συγκριτικό και τον υπερθετικό βαθμό...
Θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να εστιάσουμε στην ουσία του στόχου και όχι στο βαθμό του.Σ'αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλά!
Να μαθαίνουμε στα παιδιά μας την αγάπη για τη γνώση,την άσκηση,τη συναναστροφή,τη δημιουργία,τη φύση,τη ζωή και κάθε μορφή της...
Εξάλλου άμα αγαπάς κάτι σ'ελκύει να πάρεις τα μέγιστα από κείνο και κατ'επέκταση το κατέχεις,γίνεσαι πολύ καλός σ'αυτό,
όχι όμως ως αυτοσκοπό,όχι με διάθεση ανταγωνισμού και υπερνίκησης των άλλων,αλλά ως φυσική συνέπεια αυτού που αγαπάς!
Πρέπει όμως πρώτα οι ίδιοι οι γονείς να το κατακτήσουν αυτό για τον εαυτό τους και μετά με το ζωντανό τους παράδειγμα τους
(γιατί αυτό ουσιαστικά περνά το μήνυμα στα παιδιά κι όχι οι νουθεσίες)να το κληροδοτήσουν στα βλαστάρια τους,σοφία και δώρο ζωής!
Αλλά πώς εκπαιδεύονται οι γονείς;Πόσο τα έχουν βρει με τον εαυτό τους πριν τεκνοποιήσουν;Πόσο περιορίζονται στα βασικά,
τα της επιβίωσης κι αφήνουν το ένστικτο για τα υπόλοιπα;Πόσο παραδέχονται ότι κι οι ίδιοι κάνουν λάθη και χρειάζονται βοήθεια;
Μεγάλη κουβέντα,LSD μου...Τουλάχιστον ας ελπίσουμε να υπάρχει αγάπη κι ας αναλάβει εκείνη να τους φωτίσει για το καλύτερο δυνατό!

[gilie_ed]

Originally posted by NADINE

Originally posted by gilie
Nadine η αληθεια ειναι τι ειμαι τυχερη γιατι ο αντρας μου μπορει και θελει να κανει πραγματα μαζι μου, το συννεφακι στην υποθεση ειναι οτι ενα απο τα μαγαλυτερα βουλιμικα κολληματα μου ειναι οτι πρωτον αν δεν ειχα αδυνατησει τοτε, με την βοηθεια του εμετου, δε θα με προσεγγιζε ποτε και δευτερον οτι αν δεν εχω εκεινον δε θα εχω τιποτα και κανεναν, γιατι τωρα παχυνα και αν με αφησει κανεις δε θα με κοιταξει...οκ ξερω οτι ειναι καθαρα βουλιμικα κολληματα αυτα αλλα ζω μαζι τους πολλα χρονια και εχουν τις ριζες τους σε πολυ μικρες ηλικιες μου...το δουλευω παντως

Δεν κατάλαβα...αυτά είναι δικές σου ανασφάλειες ή γεγονότα;
Ότι δηλαδή ο άντρας σου σε πλησίασε επειδή ήσουν αδύνατη και είναι εμφανής η απειλή να σ'εγκαταλείψει άμα δε γίνεις πάλι εκείνη που ερωτεύτηκε;
(Το ότι αν τον χάσεις δε θα σε κοιτάξει κανένας άλλος το καταλαβαίνω πως εκφράζει πανικό κι ανασφάλεια κι είναι καθαρά δικά σου ζητήματα,από χρόνια βαθιά ριζωμένα...)

αχ βρε Nadine μου...μακαρι να ξερα τι να σου απαντησω...ας τα παρω ενα ενα, οταν ο αντρας μου με γνωρισε ημουν 70 κιλα...οταν εφτασα 115 συνεχισε να ειναι διπλα μου χωρις να επιρεαστει η καθημερινοτητα μας και η σεξουαλικη μας ζωη. Εγω ομως δυσκολευομαι να βγαλω απο το μυαλο μου το οτι θεωρω οτι δε του αρεσω ετσι οπως εχω γινει...δεν υπαρχει κατι εμφανες, κατι που μου χει πει, ή εχει πει σε αλλους, ή μου εχει δειξει κτλ...ομως δε μπορω να βγαλω την αρνητικη αυτη σκεψη απο το μυαλο μου...γιατι απλα ειναι αντρας, ομορφος, και καταλαβαινω οτι θελει μια ομορφη γυναικα διπλα του

[NADINE_ed]

Μόλις μου απάντησες,καλή μου!Είναι δική σου αρνητική σκέψη κι όχι δική του
(αν όχι ολοκληρωτικά,τουλάχιστον ως επί το πλείστον δική σου είναι)
Ελπίζω να συνειδητοποιείς τι σημαίνει αυτό και πώς να το χειριστείς πλέον!
Κι άσε στην άκρη τις γενικεύσεις τύπου"όμορφος άντρας θέλει όμορφη γυναίκα δίπλα του"
Πέρα του ότι δεν ισχύει,έτσι υποτιμάς και τον εαυτό σου και τον καλό σου και την αγάπη σας!Δε νομίζεις;
Εξάλλου είσαι σε διαδικασία τεκνοποίησης και δε νομίζω πως χρειάζεσαι ανασφάλειες κι αρνητικές σκέψεις
να κλονίζουν την αυτοπεποίθηση σου για σένα και την σχέση σου με τον πατέρα του ερχόμενου παιδιού σου...

[gilie_ed]

οοοοολα αυτα που γραφεις ειναι εντελως σωστα αλλα...υπαρχει αυτο το αλλα...τα ξερω μωρε...αλλα ξερεις ειναι στιγμες που κολλαει το μυαλο μου...ατιμη βουλιμια...το παλευουμε ομως...παμε γερα!!

[NADINE_ed]

Ναι,το καταλαβαίνω απόλυτα αυτό!Αν ήταν όλα αποτέλεσμα λογικής,θα ήταν εντελώς διαφορετικές οι ζωές όλων μας...
Όσο μπορείς όμως,κάθε που πάει να σε πιάσει ο αρνητικός λογισμός,υπενθύμισε στον εαυτό σου όσα πολύ καλά γνωρίζεις...
Συνέχισε να παλεύεις γερά!Ήδη έχεις σημειώσει μεγάλο επίτευγμα!Κάθε μέρα σε βρίσκει άλλωστε πιο δυνατή και πιο κοντά στο στόχο σου!

[τζενη_ed]

Originally posted by NADINE
Καλά,ήμουν σίγουρη ότι θα ενθουσιαζόσουν με την ιδέα Τζενάκι!
Τι θα κάνουμε όμως μετά χωρίς βαρβάρους(Καβαφικά και κυριολεκτικά);

[gilie_ed]

χαχαχαχα

Τζενη κατεβασε το τικερακι και μη κανεις την παπια...αντε γιατι σε βλεπω συντομα στο απεναντι στρατοπεδο

[τζενη_ed]

χαχααχ
να σαι καλα ρε φιλεναδα
αντε να το δω και να μην το πιστεψω
τωρα τ αλαζω

[gilie_ed]

ετσι ετσι να ξερουμε ποιος ειναι μαζι μας και ποιος με τους αλλους...να το πιστεψεις βεβαια και να τραγουδας το γνωστο ασμα...οταν περνω φορα φορα κατηφορα και ο Θεος ο ιδιος δε με σταματα...χαχαχαχα

[NADINE_ed]

Originally posted by τζενη
party

Originally posted by NADINE
Καλά,ήμουν σίγουρη ότι θα ενθουσιαζόσουν με την ιδέα Τζενάκι!
Τι θα κάνουμε όμως μετά χωρίς βαρβάρους(Καβαφικά και κυριολεκτικά);

χαχαχαχα!Α,ρε Τζενάρα!Οκ,καλά θα το κάνουμε το πάρτυ!Μετά όμως,τι;
Ποιός θα ικανοποιήσει τις πολύπλευρες ανάγκες μας;Και μη μου πεις να το γυρίσουμε αλλιώς...αυτό ή το'χεις ή δεν το'χεις...

[gilie_ed]

ρε συ επεσες κατω απο τα 20...ουαουζερς!!!!!!!!!!!!!!!1

[LSD]

Ευτυχισμένη μετριότητα ε; Όση ανακούφιση κι αν πράγματι δίνει,φοβάμαι πως ηχεί ως ηττοπάθεια στη συνείδηση μας... Βέβαια,εκ του αποτελέσματος,αφού έχεις εξαιτίας της φάει τα σκ@τ@,μια χαρά μετά τη φλερτάρεις... Αλλά την περίοδο του εξελικτικού σου αγώνα,τότε που φορτσάρεις,τότε που κι οι δικοί σου περιμένουν μόνο το καλύτερο από σένα,να τους κάνεις περήφανους,να εκπληρώσεις για λογαριασμό τους τα όνειρα που εκείνοι σκόρπισαν, φοβάμαι πως κανένας γονιός δε θ'ανακόψει τη φόρα σου για να σε προστατέψει από το ενδεχόμενο τίμημα μιας ζωής... Όλα εξάλλου γύρω μας λειτουργούν ανταγωνιστικά...Τα μηνύματα στα παιδιά περνούν τον συγκριτικό και τον υπερθετικό βαθμό... Θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να εστιάσουμε στην ουσία του στόχου και όχι στο βαθμό του.Σ'αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλά! Να μαθαίνουμε στα παιδιά μας την αγάπη για τη γνώση,την άσκηση,τη συναναστροφή,τη δημιουργία,τη φύση,τη ζωή και κάθε μορφή της... Εξάλλου άμα αγαπάς κάτι σ'ελκύει να πάρεις τα μέγιστα από κείνο και κατ'επέκταση το κατέχεις,γίνεσαι πολύ καλός σ'αυτό, όχι όμως ως αυτοσκοπό,όχι με διάθεση ανταγωνισμού και υπερνίκησης των άλλων,αλλά ως φυσική συνέπεια αυτού που αγαπάς! Πρέπει όμως πρώτα οι ίδιοι οι γονείς να το κατακτήσουν αυτό για τον εαυτό τους και μετά με το ζωντανό τους παράδειγμα τους (γιατί αυτό ουσιαστικά περνά το μήνυμα στα παιδιά κι όχι οι νουθεσίες)να το κληροδοτήσουν στα βλαστάρια τους,σοφία και δώρο ζωής! Αλλά πώς εκπαιδεύονται οι γονείς;Πόσο τα έχουν βρει με τον εαυτό τους πριν τεκνοποιήσουν;Πόσο περιορίζονται στα βασικά, τα της επιβίωσης κι αφήνουν το ένστικτο για τα υπόλοιπα;Πόσο παραδέχονται ότι κι οι ίδιοι κάνουν λάθη και χρειάζονται βοήθεια; Μεγάλη κουβέντα,LSD μου...Τουλάχιστον ας ελπίσουμε να υπάρχει αγάπη κι ας αναλάβει εκείνη να τους φωτίσει για το καλύτερο δυνατό!

συμφωνω με ολα οσα λες Νadine
Εγω δεν μιλησα με πνευμα ηττοπαθειας αλλα λογικου συμβιβασμου. Οι γονεις μας (κ παλι λέω για εμενα δεν ξερω εσεις τι εμπειριες εχετε) μας μεγαλωσαν με την ιδεα οτι πρεπει να ειμαστε σε ολα τελειοι, οτι η ζωη δεν επιδεχεται μετριοτητες. Δεν ειναι ομως ετσι: καλυτερα μετριος σε ολα αλλα ηρεμος και καλα με τον εαυτο σου παρα επιτυχημενος αλλα εσωτερικα μιζερος. Μπηκαμε στο κηνυγι της επιτυχιας και οχι στην αναζητηση της ευτυχιας, οπως θα επρεπε. συμφωνω οτι η εποχη ειναι ανταγωνιστικη, αλλα χρεος των γονιων νομιζω οτι ειναι να μας δειξουν τι υπαρχει γυρω μας και εμεις οταν μεγαλωσουμε να αποφασισουμε που και ποσο και πως θα αγωνιστουμε. Το παιδακι των 6 ετων δεν ειναι ακομα ετοιμο για ανταγωνισμους...
οσο για το θεμα της αγαπης, πιστευω οτι υπαρχει αγαπη ,δεν νομιζω οτι κανενας φυσιολογικός γονιος θελει το παιδι του δυστυχισμενο. Αλλα η αγαπη πρεπει να συνδυαζεται με βασικες γνωσεις ψυχολογιας, απο μονη της, δυστυχως, δεν φτανει .
ειναι βεβαιως μεγαλο θεμα, που τελειωνει η ευθυνη των γονιων μας και που αρχιζει η δικη μας ευθυνη για την καταντια μας..