Η δική μου ιστορία - Νοσοφοβία

[anwnimi]

Σ\'ευχαριστώ καλή μου. Να\'σαι καλά.

Δε θέλω να επαναλαμβάνομαι και να σας κουράσω άλλο... Οπότε δε θα ξαναπώ τα ίδια :P

Το μόνο που θα πω είναι ότι η βιοψία βγήκε αρνητική οπότε γλίτωσα και ένα κακό!
Ευχαριστώ για τη συμπαράστασή σας.
Θα μπαίνω όποτε μπορώ να διαβάζω τα δικά σας νέα.
Φιλιά σε όλους.

[magic peaker]

αγαπητη φίλη (πια )
χαρηκα πάρα πολύ με τ αποτέλεσμα της βιοψίας. να ένα πραγματικά καλό νέο. ελπίζω να σού δωσε αρκετό κουράγοι να συνεχίσεις...
μην ανησυχεις ουτε κι εγω είμαι καλή στα λόγια. απλα λέγε ότι αισθάνεσαι ότι θα λεγες σε μια φίλη σου αν αντιμετώπιζε ΄το ίδιο πρόβλημα.
τισ τελευταίες μέρες επειδή γενικά δεν περνάω και την καλύτερη φάση της ζωής μου από άποψη φίλων και δουλειάς άρχισα να κάνω πάλι αρνητικές σκέψεις .τώρα ανησυχώ για την υγεία των δικών μου. καπνίζουν πολύ και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να πάθουν κάτι τρελαίνομαι... ειδικά ο μπαμπάς μου. φάνταζομαι λοιπόν τί περνάς κι εσύ. αλλά τελικά σκέφτομαι ότι αξίζει τελικά να αγχωνόμαστε και να χαλάμε τη ζωή μας για τους άλλους. είναι σκληρό αλλά δυστυχώς η ζωή είναι πολύ μικρή τελικά για να τα πέρνουμε όλα στα σοβαρά. δε θέλει ο μπαμπάς σου να πάει στο γιατρό?? δε μπορείς εσύ να κάνεις κάτι άλλο. έπειτα δε θα νιώθεις τύψεις αν συμβεί οτιδήποτε γιατί θα ξέρεις ότι προσπάθησες αρκετά. έτσι δεν είναι? το ίδιοισχύει και για μένα. δεν ξέρω πραγματικά αρχίζω να πιστεύω ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε η ζωή σαν μια μεγάλη πλάκα αλλιώς θα υποφέρουμε συνέχεια. δεν ξέρω αν συμφωνείς. το ξέρω ότι είναι εύκολο στα λόγια όμως αν το δουλέψουμε ίσως να πιάσει τελικα. δεν ξέρω αν συμφωνείς .
σε φιλω

[siga_siga]

θα ήθελα να αναφερθώ και σε μάι δική μου πραγματικότητα, που υφίσταται από πέρυσι,
ύστερα από δική μου ψυχολογική κατάπτωση, η μητέρα μου δεν είναι καλά με την υγεία της,
παρουσιάστηκε ένα πρόβλημα και το εξετάζουμε από την άνοιξη, που την έπεισα να κάνει εξετάσεις, η λύση είανι να κάνει μάι εγχείρηση, και είναι αρνητική εξ\'αρχής. την πήγα σε 3 ιατρούς για να πάρει και άλλη γνώμη εφόσον και ήθελε,αλλά ομόφωνα είπανε οτι χρειάζεται να την κάνει, η μητέρα μου φοβάται και δεν θέλει ακόμη και τώρα, τις τελευταιες 3-4 εβδομάδες έχει φοβερές ενοχλήσεις, ζαλίζεται,η μνήμη της έχει εξασθενήσει και γίνονται παράλογα σκηνικά,κουράζεται πολύ εύκολα και ένα περιστατικό με έκανε να αναλάβω τα πάντα.
ένα σάββατο η μητέρα μου κάνοντας δουλειές διογκώθηκε ο αδένας της και άρχισε να βήχει κάτι που είναι πλέον συνηθισμένο αλλά με τρόμαξε διότι η διόγκωση ήτναε τόσο μεγάλη που φαινότανε στο λαιμό της και πα\'ρολίγον να φράξει την αναπνευστική οδό, με φωνές και με νεύρα την έπεισα να καθήσει στο κρεββάτι μου και δεν πίστευε τίπτοα μέχρι που της το έδειξα με το ζόρι πάλι με έναν καθρέφτη. έπειτα από μόλις 10 λεπτά η διόγκωση εκτονώθηκε. πήγε και ξάπλωσε, έκανα τόσα τηλέφωνα, βρήκα έναν χειρούργο να την αναλάβει και μέσω σμσ και τηλεφώνων κανόνισα μία συνάντηση η όπου και την πήγα με ψέμματα, οτι και καλά θα πάμε επίσκεψη κλπ.απάντηση είναι χειρουργείο, αν δεν το κάνει θα της προκαλέσει πολλά άσχημα γεγονότα. το ογκίδιο ήτανε απλά μία αιμάτωση του αδένα που απορροφήθικε από το οργανισμό.
κάπου παραπάνω διάβασα Όταν όμως μπορεί και δε θέλει, γεμίζεις αγανάκτηση, θυμό και απογοήτευση, μεγάλη απογοήτευση. Σαν παιδί που το εγκαταλείπει ο γονιός του...
αυτό ακριβώς αισθάνομαι!
τώρα είμαστε σε αναμονή να αδειάσει κάποιο κρεββάτι και να εισαχθεί, μέχρι τώρα ήμουνα υπομονετική αλλά από την περασμένη Πέμπτη αισθάνομαι πολύ κουρασμένη, ψυχολογικά, ανταπεξέρχομαι με τις ασχολίες που έχω αλλά...έχω γίνει αναίσθητη με τον χρόνο, φοβάμαι τί θα δείξει η βιοψία,φοβάμαι για την στιγμή που μπορεί ο χρόνος να μετρήσει ανάποδα.
σας τα γράφω και κλαίω έτσι για να ξεσπάσω, αλλά περιμένω μόνο τον χρόνο να περάσει για να ξεκινήσουνε όλα,
ευχαριστώ τον χρόνο σου που κάθησες και με διάβασες!

[anwnimi]

Magic Peaker, έχεις δίκιο σε όλα.
Δυστυχώς όμως, ότι και να κάνω, μέσα μου δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχω κάνει τα πάντα.

Νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος να αλλάξω γνώμη στο μπαμπά μου, αλλά εγώ δεν είμαι άξια ή ικανή να τον βρω... Ήδη νιώθω τύψεις...Το θέμα είναι πως ότι και να μου λένε οι άλλοι, δυστυχώς εγώ δε θα ξεκολλήσω από αυτή τη σκέψη. Αρχίζω και σκέφτομαι όλα τα περιστατικά που έχουμε τσακωθεί (όχι τώρα, από παλιά) για διάφορους λόγους - τους κλασσικούς μεταξύ πατέρα-παιδιού και νιώθω ένοχη!

Πόσο θέλω να του μιλήσω για τα δικά μου προβλήματα. Δεν το έχω κάνει και με βασανίζει αυτό. Δε θέλω να το κάνω για να αιστανθεί πιο άσχημα αλλά για να του δείξω ότι κι εγώ έχω φοβίες αλλά τις αντιμετωπίζω...Για να του δείξω ότι ακόμα τον χρειάζομαι, δεν είμαι ο υπερ-άνθρωπος που ίσως νομίζει. Φοβάμαι όμως να του τα πω γιατί δεν ξέρω την αντίδρασή του

Ναι, φίλη, πολύ σωστά το είπες:φίλη. Χαίρομαι που βρήκα τόσους φίλους εδώ μέσα... Και να μου το\'λεγαν δε θα το πίστευα ότι θα εισέπραττα τόση ανταπόκριση!

Libido, να σκέφτεσαι ότι σιγά-σιγά τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους. Το πρώτο βήμα έγινε! Η μαμά σου θέλει να θεραπευτεί! Σκέψου πόσο σημαντικό είναι αυτό! Φαντάσου ακόμα να επέμενε στην άρνησή της. Και θα θεραπευτεί, να είσαι αισιόδοξη. Σε χρειάζεται δίπλα της libido, ειδικά αφού είναι τόσο αγχωμένη με την εγχείρhση. Και είμαι σίγουρη ότι κάνει κουράγιο για σένα, που βλέπει πόσο την αγαπάς και τη στηρίζεις και αγωνιάς γι\'αυτήν.

Κλάψε καλή μου για να εκτονωθείς, για να βγάλεις τα συναισθήματά σου και την πίεση... Σε καταλαβαίνω απόλυτα! (Πόσες φορές έχω κάνει τόση ώρα να γράψω ένα μήνυμα στο forum επειδή δεν μπορώ να ηρεμήσω από τους λυγμούς Είναι σα να μας εγκαταλείπουν, σα να μη νοιάζονται για μας πια... Η μαμά σου ευτυχώς συνήλθε και σκέφτηκε λογικά και όχι με βάση το φόβο που την κυρίευε! όλα θα πάνε καλά! Η ιστορία σου μου δίνει και μένα κάποιες ελπίδες. Ίσως, ποιος ξέρει...

Θα προσευχηθώ για σένα, να πάνε όλα καλά. Θέλω όποτε μπορείς να μου πεις τα νέα σου!

Ανυπομονώ!

[nikigirl18]

καλησπερα.τι κανεις?ευχομαι να πηγαινουν καλυτερα τα πραγματα

[anwnimi]

Γεια σου Νίκη μου.

Δεν υπάρχει κάτι άξιο ενδιαφέροντος να πω δυστυχώς... Η ζωή κυλάει σα να μη συμβαίνει τίποτα... Όλοι παίζουμε θέατρο... Αυτό είναι το εξοργιστικό... Μου\'χεται να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο!

Δεν είχα τίποτα να πω το ενδιαφέρον γι\'αυτό και καθυστέρησα τόσο να απαντήσω...

Πάντως σε θαυμάζω εσένα και όλα τα παιδιά στο forum! Έχετε τα δικά σας προβλήματα, όπως όλοι μας, αλλά έχετε πάντα το κουράγιο και τη διάθεση να συμβουλέψετε, να συμπάσχετε, να πείτε τη γνώμη σας, να ενδιεφερθείτε για τους άλλους! Μπράβο, χίλιες φορές!
Βλέπω τον αυτό μου όταν είμαι στενοχωρημένη με κάτι να μην μπορώ να ασχοληθώ με κάτι άλλο, να μην έχω τη δύναμη, αλλά και να θέλω να μη βρίσκω τις λέξεις...

Σας θαυμάζω και σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!

[nikigirl18]

Πραγματικα λυπαμαι που δεν υπαρχει καποια βελτιωση κ σε καταλαβαινω γιατι κ εγω εχω αντιμετωπισει μια παρομοια κατασταση με καποιον δικο μου ανθρωπο και ξερω ποσο ψυχοφθορο ειναι να βλεπεις καποιον δικο σου να αρνειται να κανει καποια αυτονοητα πραγματα για τη ζωη του αλλα και τη ζωη των δικων του.Απο οτι καταλαβα εισαι μια πολυ δυνατη κοπελα,αφου εχεις καταφερει να αντεπεξελθεις σε τοσες καταστασεις.Μην παραμελεις τον ευατο σου και μη ριχνεις ευθυνες σε σενα γιατι δεν ευθυνεσαι εσυ.Μην απελπιζεσαι λοιπον,συνεχισε την προσπαθεια σου και ειναι πολυ πιθανον να καταφερεις κατι.Πιστευω οτι θα ηταν καλο να ζηταγες τη συμβουλη καποιου γιατρου για το πως θα μπορουσατε να τον μεταπεισετε.Ειναι δυσκολο αλλα κυριως πισω απο την αποφαση αυτη του πατερα σου βρισκετε ο φοβος,αρα πρεπει να βρεθει το τι ακριβως φοβαται και να καταπολεμηθει αυτο.Μακαρι να μπορουσα να σε βοηθησω περισσοτερο και πιο ουσιαστικα .Κουραγιο και ο,τι χρεαστεις πες μας.οκ?φιλακια!

[anwnimi]

Μπορείς να μου πείς πιο πολλές λεπτομέρειες Νίκη σχετικά με το δικό σου άνθρωπο; Τι είχε και τελικά μπορέσατε να το αντιμετωπίσετε ή ήταν αμετακίνητος;

Έχω πάει σε κλινικό ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή. Δεν ξέρω αν ήταν η κατάλληλη ειδικότητα για την περίπτωση, πάντως στο Χρυσό οδηγό έγραφε ότι είχε ειδίκευση στις φοβίες.

Από ότι κατάλαβα, προσπάθησε να με προσγειώσει να μην κάνω τρελά όνειρα ότι ο πατέρας μου θα αλλάξει γνώμη γιατί μου είπε παρόμοιες περιπτώσεις που δεν δέχτηκαν θεραπεία γιατί ήταν αποφασισμένοι, μου είπε να τον αντιμετωπίσω με αγάπη, να μην του φέρομαι πιεστικά για το θέμα της εγχείρισης και να του δώσω να καταλάβει ότι τον χρειάζομαι. Μετά να αρχίσω να του το φέρω απ\' έξω απ\' έξω για να πάμε σε ένα ειδικό, να καταπολεμήσει το φόβο του.

Βέβαια, για το τελευταίο δε νομίζω να δεχθεί με τίποτα. Όσο για τα υπόλοιπα δεν μπορώ να πω ότι τα έχω καταφέρει...

[nikigirl18]

Εμενα ειχε κανει εξετασεις κ ειχαν δειξει οτι υπαρχει προβλημα στο συκωτι κ επρεπε να παει σε γιατρο γιατι αν αργουσε δεν ξεραμε,στο σημειο που ηταν,αν θα προλαβαινε να διορθωσει την κατασταση.Τοτε δεν δεχοταν με τιποτα,τι του μιλαγαμε ηρεμα,τι φτασαμε σε σημειο να μας ακουει ολη η πολυκατοικια με τους καβγαδες,εκεινος τιποτα.Ισχυριζοταν οτι δεν εχε προβλημα,οτι κανουν λαθος οι γιατροι και οτι σιγα μην παει σε γιατρο κ τον βγαλει αρρωστο.Αυτη η κατασταση κρατησε 3 μηνες περιπου οι οποιοι ηταν οτι χειροτερο,δεν καταλαβαινε.Τελικα με τα πολλα καταφεραμε να τον πεισουμε να παει,αλλα κ παλι δεν δεχτηκε ουτε να παει καποιος αλλος μαζι του,ουτε οτι ειχε ποτε προβλημα.Εγω λεω να πας κ σε καποιον αλλο γιατρο,μην απογοητευεσαι απο αυτα που σου ειπε ο πρωτος.Ισως δεν ξερω,ο πατερας σου μπορει να εχει απελπιστει κ να θεωρει οτι δεν υπαρχει λυση αρα να σκεφτεται κ τον παραγοντα να μη σας επιβαρυνει.φιλακια!

[anwnimi]

Ευτυχώς Νίκη που τον μεταπείσατε... Σίγουρα τώρα θα σας ευγνωμονεί που τα καταφέρατε...
Δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να το κάνω. Είναι πολύ αμετακίνητος στις απόψεις του. Ακόμα και τα χάπια του δεν τηρεί καθημερινά.

Έχεις δίκιο, θα παω και σε άλλον ψυχολόγο. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι δεν ξέρω σε ποιον να πάω, τουλάχιστον να έχω καλές συστάσεις γι\'αυτόν και πάλι θα πάω στα τυφλά

[nikigirl18]

Μπα δεν μας ευγνωμονει καθολου,αντιθετα θεωρει οτι τον μπλεξαμε με γιατρους κλπ,τωρα πιστευω ειναι καλυτερα παντως.Για ψυχολογο δυστυχως ουτε κ εγω ξερω καποιον για να σου ελεγα.Παντως πρεπει να το ψαξεις για να πας σε καποιον που ισως ξερει να σε καθοδηγησει καλυτερα γιατι ο αλλος παραηταν απολυτος.Εσυ πως εισαι?φιλακια

[anwnimi]

Νίκη σαν να ακούω το μπαμπά μου...
Τίποτα δεν παραδέχονται! Μου φαίνεται εξοργιστικό αλλά και γελοίο μαζί!

Η συγκεκριμένη ψυχολόγος που πήγα απ\' ότι είπε είχε εμπειρία από καρκινοπαθείς που αρνούνταν τη συνέχιση της θεραπείας τους και δεν ξαναπατούσαν στο νοσοκομείο...Οπότε είπε είναι εξοικειωμένη με τη σκέψη αυτή των ανθρώπων... Δεν ξέρω, ίσως να μου το είπε γιατί της είχα πει ότι δεν μπορώ με τίποτα να το δεχτώ ότι δε θα την κάνει. Οπότε ίσως να μου το είπε για να με κάνει σιγά σιγά να δεχτώ και την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη...

Έχεις δίκιο όμως, δε χάνω τίποτα και να πάω και αλλού...Αλλά που; Μπορεί να μου συστήσει κανείς κάποιον στη Θεσσαλονίκη; Γιατί εδώ στην επαρχία οι επιλογές μάλλον είναι περιορισμένες δυστυχώς...

[nikigirl18]

Επειδη οντως οι επιλογες στην επαρχια ειναι περιορισμενες ισως θα μπορουσες και τηλεφωνικα αν βρεις καποιον ειτε απο Αθηνα ειτε απο αλλου να τον ενημερωσεις για την κατασταση και να σου δωσει καποιες συμβουλες.Βεβαια ειναι πολυ καλυτερο να μιλησεις απο κοντα με καποιον,απλα ισως ειναι μια λυση κ αυτη μεχρι να βρεις καποιον στον οποιο μπορεις να πας.

[anwnimi]

Νίκη θα κατέβω κάποια στιγμή Θεσσαλονίκη και θα πάω εκεί. Καλύτερα από κοντά, μιας και δεν είμαι τόσο μακριά από εκεί. Αν και τι να πω, δε βλέπω να αλλάζει κάτι

[anwnimi]

Μόλις μίλησα με το γιατρό του πατέρα μου... Του είπα για κάτι δύσπνοιες που έχει... Αχ πόσο φοβάμαι το τέλος! Όσο κι αν είναι μερικές φορές που νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα και ότι πρέπει να αποδεχθώ την απόφαση του πατέρα μου, τώρα ειδικά που έχει αυτό το νέο πρόβλημα (που σημαίνει χειροτέρευση του προβλήματος) δεν μπορώ να το δεχθώ! Νομίζω ότι θα τρελαθώ αν πάθει τίποτα... Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου μετά...

Διαβάζω το μήνυμά μου και ίσως ακούγομαι πολύ κολλημένη...Αλλά αυτό νιώθω παιδιά, απογοητευμένη, πικραμένη και φοβισμένη... Δεν μπορώ ούτε τη ζωή μου να προγραμματίσω. Είμαι τόσα χρόνια με ένα άνθρωπο και τον έχω τρενάρει κυριολεκτικά. Που όρεξη για χορούς και πανυγήρια...