ΝΕΑ,ΕΙΔΗΣΕΙΣ,ΑΡΘΡΑ,ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ

[Μαντάμ σου σου]

ενίσχυση διεκδικητικότητας

"Με τον όρο διεκδίκηση τι σας έρχεται πρώτα στο μυαλό; Θυμάστε πότε ήταν η τελευταία φορά που διεκδικήσατε; Και αν ναι, τι;
«Διεκδίκησα ..» θέση, τίτλο, άνθρωπο, τα θέλω μου-επιθυμίες, χώρο, χρόνο, δικαίωμα, πράγματα, στιγμές. Κάποιες από τις απαντήσεις αυτές, ωστόσο, δεν θα σας τις δώσουν πιθανόν άτομα που εμφανίζουν διατροφικές διαταραχές διότι η διεκδικητικότητα όπως περιγράφουν είναι «..στον πάτο και ακόμα παρακάτω», «κάτι που ψάχνω να το βρω ακόμα» ή «μια λέξη που δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο μου»."

[NADINE_ed]

--->Food As Healing | Aliki Panopoulou | TEDxAcademy

[ailouros]

Πώ Πώ! Αυτό με την Οργάνωση "κατά των χοντρών" που διάβασα μόλις,δεν έχω λόγια!
Πραγματικά πόσο πιο ηλίθιοι μπορεί να γίνουν μερικοί!
εκνευρίζομαι τόσο πολύ με την αδικία,ελπίζω να πάρουν κανένα μάθημα..

[Μαντζουράνα_ed]

Γλυκαιμικός δείκτης: Ορισμός και πίνακας

Ίσως το καλύτερο και αναλυτικότερο άρθρο που έχω διαβάσει σχετικά με τον γλυκαιμικό δείκτη!

Ο γλυκαιμικός δείκτης είναι -κατά την γνώμη μου- το κλειδί για το χάσιμο του περιττού λίπους, τη διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους και το να κρατάμε μακριά τον διαβήτη για πάντα!

:wink1:

[ailouros]

Δωρεάν Γυμναστήρια!

Για όποιον ενδιαφέρεται, και μένει στην Αθήνα
ανακάλυψα δυο γυμναστήρια που έχουν φτιάξει οι Δήμοι,το 1 είναι στην στάση Μπάτης του τράμ, είναι ένα πάρκο που έφτιαξαν στην παραλία με όργανα γυμναστικής και το δεύτερο κοντά στη στάση Αιγαίου του τράμ,πάλι ένα ωραίο παρκάκι με δέντρα και με δρόμο για τρέξιμο και τα όργανα γυμναστικής.
Η είσοδος είναι πάντα ανοιχτή και στα δύο.Και είναι δωρεάν!! :thumbup:

[Μαντζουράνα_ed]

[marulenia]

Πέτυχα το λογαριασμό στο Instgram αυτής της όμορφης κοπέλας που ξεπέρασε anorexia nervosa.
Έχει κι ένα χαριτωμένο Blog.
Είπα να το μοιραστώ
https://www.instagram.com/bodyposipanda/

[Good]

Ίσως ο "διακόπτης" του εγκεφάλου που ελέγχει την όρεξη να μην λειτουργεί σωστά σε άτομα με υπερφαγια και βουλιμια...

[tomorrow]

Tassos67 Καλημερα. Κι εγω αυτο βλεπω για τον εαυτο μου. Και παραπανω. Χρονια προσοχης. Παιρνουμε ενα κιλο; Γρηγορα να το χασουμε. Να μην γινουν δυο. Ευχαριστουμε για το αρθρο. Καλημερα :-)

[MissButterfly]

http://www.iatropedia.gr/diatrofi/ti...oulimia/33757/

[NADINE_ed]

Ένα άρθρο / συνέντευξη για τις διατροφικές διαταραχές από την Καλλιόπη Εμμανουηλίδου, μια ψυχολόγο που το κατέχει το θέμα:




Ποιοι είναι οι παράγοντες που διαμορφώνουν τις διατροφικές συνήθειες του ανθρώπου?

Από την πρώτη βρεφική ηλικία μας αρχίζουμε να δεχόμαστε μαθήματα σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να τρώμε.
Πάνω μας θα επιδράσουν (αλλά και θα αλληλεπιδράσουν) πάμπολλοι παράγοντες που θα καθορίσουν τις μελλοντικές μας συνήθειες.
Ουσιαστικά στις παρούσες διατροφικές μας συνήθειες αντανακλάται όλη η ιστορία της ζωής μας αλλά και της οικογένειάς μας!
Ο τρόπος ταΐσματος (επίμονος ή χαλαρός, με βάση την τήρηση αυστηρών οδηγιών και δοσολογιών ή με βάση την πείνα,
τον κορεσμό και τις προσωπικές προτιμήσεις του βρέφους) είναι ένας παράγοντας που, αν και δεν τον θυμόμαστε, καταγράφηκε μέσα μας.
Για παράδειγμα το αναγκαστικό τάισμα μας διδάσκει από νωρίς να μπορούμε (ή και να επιβάλλεται!) να τρώμε μέχρι σκασμού.
Η χρήση της τροφής ως αμοιβής ή ως τιμωρίας επίσης φορτίζει συναισθηματικά το φαγητό και το καθιστά ισοδύναμο της προσοχής.
Το να είχαμε στην παιδική μας ηλικία άτομα που εξέφραζαν την αγάπη τους μέσα από την προσφορά τροφής είναι ένας ακόμα παράγοντας
που συνετέλεσε στο να γίνεται μέσα μας το φαγητό μια πράξη φροντίδας και παρηγοριάς στον εαυτό μας (π.χ. να τρώμε όταν είμαστε αγχωμένοι,
για να νιώσουμε μεγαλύτερη συναισθηματική ασφάλεια). Από εκεί και πέρα όλες οι συνήθειές μας από κάπου αποκτώνται:
το τι τρώμε, το πώς το τρώμε, η ταχύτητα που μασάμε, το είδος των γευμάτων μας, όλα αυτά αποτελούν μια αντανάκλαση εικόνων που βιώσαμε,
προτύπων που μιμηθήκαμε, ιδεών που πήραμε από την οικογένεια, την κοινωνία, την τηλεόραση, τους φίλους. Ο κυριότερος παράγοντας
πάντως σίγουρα είναι η διατροφική φιλοσοφία, συμπεριφορά και πράξη της οικογένειας στην οποία μεγαλώσαμε.


Πότε γίνεται προβληματική η σχέση με το φαγητό? Ποιες είναι οι συνήθεις μορφές διατροφικής διαταραχής και πώς μπορούν να διαγνωστούν?

Όταν η διατροφή αρχίζει και γίνεται εμμονή και αυτή η εμμονή γίνεται έντονη και αρχίζει να προκαλεί σοβαρή δυσλειτουργία στη ζωή ενός ατόμου.
Τα επίσημα διαγνωστικά εγχειρίδια μας δίνουν επιβοηθητικά μια συμπτωματολογία (για την ψυχογενή ανορεξία και τη βουλιμία), αλλά η υποκειμενική
και ειλικρινής αίσθηση που βιώνει ένα άτομο μέσα του είναι ο σοφότερος σύμβουλος. Το ένστικτο που έχουμε σχετικά με το πόσο ευχαριστημένοι ή όχι
είμαστε με τη διατροφή και το σώμα μας θα μας καθοδηγήσει, αρκεί να το αφουγκραστούμε με ειλικρίνεια. Γενικά θα έλεγα ότι προβληματική είναι
η σχέση μας με το φαγητό, όταν έχουμε διαρκώς το νου μας στο φαγητό (είτε το υπερκαταναλώνουμε είτε το αποστερούμαστε)
και στην εικόνα του σώματός μας. Και συνήθως αυτό συμβαίνει, όταν ένας άνθρωπος έχει άλλες δυσκολίες στη ζωή του, σε άλλους τομείς
αλλά δυσκολεύεται ή αδυνατεί να τις διαχειριστεί και απευθύνεται στον τρόπο διατροφής του για πρόσκαιρη ανακούφιση
ή για να αποκτήσει μια ψευδή αίσθηση ελέγχου.

Σε ό,τι αφορά τώρα τις επίσημα αναγνωρισμένες διαταραχές πρόσληψης τροφής, αυτές είναι η ψυχογενής ανορεξία και η ψυχογενής βουλιμία.
Η ανορεξία αφορά την παθολογική εμμονή με το αδυνάτισμα, την υπερβολική απώλεια βάρους και την αδυναμία αναγνώρισης αυτού του χαμηλού βάρους.
Η βουλιμία από την άλλη εκδηλώνεται με υπερφαγικές κρίσεις που ακολουθούνται από αντισταθμιστικές μεθόδους, για τον έλεγχο του βάρους
(π.χ. αυτοπροκαλούμενο εμετό). Όμως τα τελευταία χρόνια οι ειδικοί έχουν αναγνωρίσει και μια ακόμα που φαίνεται να είναι η συνηθέστερη:
την υπερφαγία (συναισθηματική, καταναγκαστική ή επεισοδιακή). Αυτή αφορά το να τρώμε όχι με γνώμονα την πραγματική πείνα
αλλά ανεξάρτητα από αυτήν και το να απασχολούμαστε με το φαγητό σε υπερβολικό βαθμό, είτε κάνοντας υπερφαγικές κρίσεις
(κατανάλωση υπερβολικών ποσοτήτων σε μικρό χρονικό διάστημα) είτε βιώνοντας ένα διαρκές τσιμπολόγημα,
χωρίς όμως να ακολουθεί μια ακραία μέθοδος αποβολής της τροφής ή καύσης των θερμίδων.

Η επίσημη διάγνωση μιας ψυχικής διαταραχής μπορεί να γίνει από έναν ειδικό ψυχικής υγείας (ψυχολόγο ή ψυχίατρο).
Ακόμα και αν δεν πληρούνται όλα τα διαγνωστικά κριτήρια, ο ειδικός θα εξετάσει το αίτημα του ασθενούς ή πελάτη και θα δώσει έμφαση,
φροντίδα και υποστήριξη στην ανακούφιση από τα συμπτώματα και στην εξερεύνηση των βαθύτερων αιτίων και των άλλων προβλημάτων
του ψυχικού μας κόσμου και της ζωής μας που συνήθως αντανακλώνται σε αυτές τις διατροφικές συμπεριφορές.


Ποιες είναι οι ηλικίες στις οποίες παρατηρείται αύξηση τέτοιων διαταραχών?

Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής απαντώνται συχνότερα στην εφηβική και τη νεανική ηλικία. Ωστόσο παρατηρείται τα τελευταία χρόνια
ότι εκδηλώνονται ολοένα συχνότερα και στην παιδική ηλικία, ενώ αυξητικές τάσεις βλέπουμε και στο αντρικό φύλο. Τις περισσότερες φορές
οι διαταραχές αυτές σχηματίζουν προγνωστικές «ρίζες» στην παιδική ηλικία, πρωτοεκδηλώνονται στην εφηβεία και, αν δεν αντιμετωπιστούν με επιτυχία,
θα συνοδεύουν το άτομο σε όλη του τη ζωή, με εντονότερα συμπτώματα σε περιόδους κρίσης, έντονων συναισθηματικών διακυμάνσεων, άγχους και πίεσης.

Ποιοι παράγοντες επιβαρύνουν τις διατροφικές διαταραχές?

Την εκδήλωση διαταραχών πρόσληψης τροφής πυροδοτεί συχνά μια δίαιτα (οι στερητικές δίαιτες διαταράσσουν τον εγκέφαλο και αποσυντονίζουν
τη διατροφική συμπεριφορά) και διάφορες μεταβάσεις, αλλαγές και κρίσεις στη ζωή που οδηγούν σε λανθασμένους τρόπους ανακούφισης
από τη συναισθηματική φόρτιση και που δίνουν μια ψευδή αίσθηση ελέγχου της κατάστασης. Γιατί όμως δεν εκδηλώνουν όλοι οι άνθρωποι
έναν τέτοιον στρεβλό τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων; Οι έρευνες μελετούν την ύπαρξη βιολογικών και γενετικών προδιαθέσεων,
ενώ είναι εμφανής η συμβολή τόσο ατομικών χαρακτηριστικών όσο γνωρισμάτων του περιβάλλοντος.

Οι διαταραχές που αφορούν την πρόσληψη τροφής εκδηλώνονται περισσότερο στα άτομα που δυσκολεύονται να εντοπίσουν τα συναισθήματά τους
και να εκφραστούν συναισθηματικά. Έτσι χρησιμοποιούν την τροφή (την κατανάλωση ή την αποστέρησή τους) σαν μια πράξη συμβολική στον εαυτό τους
(π.χ. τιμωρητικά, παρηγορητικά) ή σαν ένα έμμεσο, υποσυνείδητο μήνυμα προς τους άλλους (π.χ. ανάγκη για αγάπη, φροντίδα). Τα άτομα που έχουν
διαταραγμένη σχέση με το φαγητό επίσης συνήθως διαθέτουν κάποια χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους που διευκολύνουν την εμφάνιση των διαταραχών,
όπως: τελειομανία, από ανάγκη για υπερβολικό έλεγχο, άλλες καταναγκαστικές συμπεριφορές, υπερβολική αυτοκριτική, χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Συνηθέστατα οι διαταραχές πρόσληψης τροφής συνοδεύονται από συμπτώματα άγχους ή/ και κατάθλιψης. Ένας ακόμα ενδοατομικός παράγοντας
είναι το ιστορικό παχυσαρκίας και ακόμα περισσότερο το ιστορικό κοροϊδίας, χλευασμού ή και κακοποίησης.

Το οικογενειακό περιβάλλον των πασχόντων συνήθως έχει επιδείξει έντονη επικριτική διάθεση και ενθαρρύνει την τελειομανία.
Παρατηρείται ελλιπής συναισθηματική διαθεσιμότητα, ενώ συνήθως οι γονείς έχουν κι αυτοί δυσαρέσκεια με το σώμα τους ή επικριτική διάθεση
απέναντι στο φαγητό ή το πάχος γενικότερα ή έχουν δυσκολίες με το φαγητό (π.χ. συχνές δίαιτες ή συναισθηματική φόρτιση του φαγητού)
ή και ιστορικό σε διαταραχές πρόσληψης τροφής. Εκτός από το οικογενειακό περιβάλλον ενδέχεται να συμβάλουν και άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες,
όπως η επαφή με τον χώρο του αθλητισμού, της μόδας ή του θεάματος. Τέλος, στους εξωγενείς επιβαρυντικούς παράγοντε εντάσσεται η έκθεση στα ΜΜΕ.
Αυτά προβάλλουν συνήθως αφύσικες και επίπλαστες εικόνες τέλειας εξωτερικής εμφάνισης και εκπέμπουν έμμεσα ή άμεσα μηνύματα που ωθούν
τον καταναλωτή να νιώσει άσχημα με την εξωτερική του εμφάνιση, για να τη βελτιώσει με χρήση διάφορων προϊόντων και υπηρεσιών.

Με ποιες μεθόδους επεμβαίνετε στην αντιμετώπιση τέτοιων διαταραχών?

Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις ανάλογα με την ειδικότητα και την εκπαίδευση του κάθε επαγγελματία ψυχικής υγείας (ψυχιάτρου ή ψυχολόγου).
Η αντιμετώπιση επίσης διαμορφώνεται εξατομικευμένα, καθώς κάθε άνθρωπος αποτελεί ξεχωριστή οντότητα και εκδήλωσε το πρόβλημα για διαφορετικούς λόγους.
Έτσι, κάθε άνθρωπος που απευθύνεται στον ειδικό για βοήθεια πρέπει να αντιμετωπίζεται ξεχωριστά.

Καθώς οι διαταραχές πρόσληψης τροφής οφείλονται σε πολλαπλά αίτια, έτσι και η αντιμετώπισή τους πρέπει να απευθυνθεί σε πολλά «μέτωπα».
Ένα κομμάτι είναι η εκπαίδευση του ατόμου στο να ανακτήσει την επαφή με το σώμα και τις αισθήσεις του, ώστε να μάθει να αφουγκράζεται την πείνα και τον κορεσμό του
αλλά και να τρώει με επίγνωση και όχι μηχανικά. Το ψυχοεκπαιδευτικό κομμάτι επίσης μπορεί να βοηθήσει τον πάσχοντα να καλλιεργήσει την ικανότητα να αναγνωρίζει
τα συναισθήματά του και να τα εξωτερικεύει, αντί να τα κατευθύνει παραπλανητικά στη διατροφική του συμπεριφορά. Όταν για παράδειγμα νιώθει μοναξιά,
να διαχειρίζεται τη μοναξιά του και όχι να την καλύπτει με φαγητό ή να τιμωρεί τον εαυτό του με στερήσεις. Επίσης η ψυχοθεραπεία στοχεύει στη βελτίωση της αυτοεικόνας
και την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης. Σίγουρα όμως χρειάζεται και παρέμβαση σε πιο δύσκολα και βαθιά μονοπάτια. Η ψυχοθεραπεία θα διευκολύνει
την εξερεύνηση οικογενειακών σχέσεων, θα ενθαρρύνει την απαλλαγή από τις βαθύτερες δυνάμεις που ώθησαν το άτομο να προσφύγει σε διατροφικές συμπεριφορές,
θα βοηθήσει στην επούλωση από βαθύτερα ψυχικά τραύματα του παρελθόντος κτλ.

Για να γίνει ολοκληρωμένη δουλειά, εκτός από το ψυχοθεραπευτικό κομμάτι θα χρειαστεί και διατροφική αποκατάσταση με τη βοήθεια διαιτολόγων-διατροφολόγων,
οι οποίοι όμως θα πρέπει να είναι εξειδικευμένοι και προσεκτικοί και στο διατροφικό περιεχόμενο αλλά και γενικότερα στην προσέγγισή τους. Η προσέγγισή τους πρέπει
να είναι απαλλαγμένη από αυστηρότητα και καταναγκασμό, καθώς οι πάσχοντες χρειάζονται να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και όχι να ασκούνται
στον αυτοπεριορισμό. Με εξαίρεση βέβαια τη διατροφική αποκατάσταση της νευρικής ανορεξίας, κατά την οποία στα αρχικά βήματα θα πρέπει να ενθαρρυνθεί
η πειθαρχία στις διατροφικές οδηγίες, καθώς τίθεται σοβαρό θέμα βλάβης της υγείας.

Τέλος, αν παρατηρούνται συνοδά συμπτώματα που αφορούν έντονο άγχος, κατάθλιψη και/ή ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, η φαρμακευτική αγωγή
(που παρέχεται μόνο από ψυχιάτρους) θα προσφέρει ανακούφιση από αυτά. Η ανακούφιση αυτή όμως χρειάζεται να συνοδεύεται οπωσδήποτε
από ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις, για να μην υπάρξουν υποτροπές και για να εξασφαλιστεί ένα μόνιμο αποτέλεσμα.

Γενικότερα η αντιμετώπιση πάντως πρέπει να έχει ως στόχο να διευκολύνει το άτομο να αποκαταστήσει τη διατροφική του συμπεριφορά,
να μάθει και πάλι να βλέπει το φαγητό ως μια πράξη θρέψης του σώματος και φυσιολογικής απόλαυσης
αλλά κυρίως να αποδεχτεί την ανθρώπινη φύση του και να μάθει να αγαπάει τον εαυτό του!


--->ΠΗΓΗ

[Μαντάμ σου σου]

θα προτιμούσα να είμαι χονδρή από ότι ρηχή

http://www.cosmopolitan.gr/sheseis/e...a-to-swma-soy/


http://www.diaforetiko.gr/exipni-tro...etes-kritikes/

http://www.elle.gr/article.asp?catid...ubid=130375406

[bravely]

Σίγουρα.

[MissButterfly]

https://www.youtube.com/watch?v=2QzxwPiKy8o

εκπομπη "Μπορω" με την Αννα Δρουζα με καλεσμενο τον διαιτολογο κυριο Ζουμπανεα, αφιερωμενη στην παχυσαρκια. την βλεπω τωρα...

[marulenia]

πω πω έκατσα και την είδα που να με πάρει...
Η παρουσιάστρια-παντογνώστης που αναχαίτιζε κάθε φωνή λογικής από όπου κι αν ερχόταν
Η επίθεση και το λαϊκό δικαστήριο στις κοπέλες...
Το έλα κόσμε πάρε κόσμε από τους ειδικούς...
Ο ηθοποιός που "πετυχημένα" με τη μέχρι και σήμερα συνεργάτιδα της παρουσιάστριας έχασε βάρος και μετά από δύο χρόνια πέθανε από λόγους που σχετίζονταν με την παχυσαρκία του...
Όλα αυτά μου δημιούργησαν ρίγη και ανατριχίλες..
Μερικές φορές χαίρομαι που η ελληνική τηλεόραση σήμερα έχει ξεπέσει...
Και που οι εναπομείνασες αντίστοιχες παρουσιάστριες για να είναι στον αέρα πρέπει να διαφημίζουν διαγωνισμούς και προϊόντα τηλεμάρκετινγκ