Μία αλλιώτικη γνωριμία!
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 3 123 LastLast
Results 1 to 15 of 35
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Location
    αθήνα
    Posts
    176

    Μία αλλιώτικη γνωριμία!

    Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα που βίωσα χθες.Δεν ήξερα σε ποιον να μιλήσω.

    Εδώ και ένα μήνα, γνώρισα ένα παλικάρι σε ένα forum και απ το γραφικό του χαρακτήρα νόμιζα ότι ειναι αλλοδαπός(δεν είμαι ρατσίστρια απλά θα θελα να μου το πει απ την αρχη). Τελικά είναι βαρύκοος,κωφάλαλος καλύτερα.Μου το είπε μετά το 2ο-3ο mail.
    Συναντηθήκαμε χθες.Προς στιγμήν, ένιωσα άβολα γιατί περίμενα να μιλάει πιο καθαρά, ήταν κι η πρώτη φορά που συναντούσα έναν κωφό αλλά όσο περνούσε η ώρα άρχισα να καταλαβαίνω αρκετές από τις λέξεις που έλεγε!

    Ηξερε ότι είμαι παχιά αλλά ηθελε να βρεθούμε γιατί μεσα απ το γραπτό λόγο διέκρινε οτι ειμαι καλή κοπέλα και θα θελε πολυ να με γνωρίσει.Μαλιστα επειδη μέσα από την κουβέντα τις προηγουμενες μερες, ειχα συγκινηθει ήθελε πολύ λεει να μου έδινε μία αγκαλιά.Αυτό ηταν που με έκανε να θελήσω να τον συναντήσω.

    Ειχε ένα απίστευτο γλυκό χαμόγελο, αντιλαμβανόταν το χιούμορ μου αλλά ηταν κι αυτός αγχωμένος μήπως νιωσω άβολα που θα τον ακουγα να μιλάει παράξενα.Αυτό με συγκίνησε ομολογώ.Ήμουν η πρώτη κοπέλα που ακούει κανονικά που συναντούσε και γενικά άτομο με φυσιολογική ακοή.Μου έκανε εντύπωση που αν και ο γιατρός τον αποκαλεί βαρύκοο, εκείνος προτιμά να λέει ότι είναι κωφός.Δεν έχει διαφορά λέει.

    Τελικά για να μην σας κουράζω με ρωτάει αν μπορει να με φιλησει! Ειμαι 30χρ σχεδόν και ένιωσα σαν έφηβη!Ξεχασα να σας πω οτι ειναι και μικρότερός μου.Του είπα οτι θελω να έχει αυτοπεποίθηση και η γλώσσα του σώματος δεν έχει να κάνει με προβλήματα σε ακοή, όραση, με πάχος κλπ.Ε, μετά από λίγο το παλικάρι πήρε θάρρος και πέρασα τόσο όμορφα που ποτέ μου ως τώρα δεν ένιωσα έτσι!

    Ελπίζω να κρατήσει....

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    :) Πολύ τρυφερό και συγκινητικό!Στο χέρι σας είναι να κρατήσει!!Αχ!Αυτές οι διαδικτυακές γνωριμίες!
    Το θέμα είναι πως δύο άνθρωποι έχουν αυτή τη στιγμή ένα γλυκό χαμόγελο αγκυλωμένο στα χείλη κι ίσως ξανασυναντηθούν σε λίγο και στα όνειρα τους!
    Μπράβο σας που το τολμήσατε!Μπράβο σας που προσπερνάτε ό,τι σας κρατούσε αλυσσοδεμένους!Εγώ δεν το τόλμησα τη μοναδική φορά που μου συνέβη...
    Δεν ξέρετε πόσο το χαίρομαι το δικό σας τώρα!Όσο κι αν κρατήσει,είτε μια αιωνιότητα είτε μια μέρα,είναι ολόδικο σας κι είναι τόσο αληθινό όσο και μαγικό!
    Απολαύστε την κάθε του στιγμή,την κάθε αίσθηση,το κάθε συναίσθημα!Και να τ'ακούν αυτά όσοι κολλούν σε στερεότυπα και κόμπλεξικές οπτικές...Μαζί σας,παιδιά!

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2009
    Posts
    454
    Σου ευχομαι κι εγω να κρατησει,γιατι φαινεται εξαιρετικο!Μη νομιζεις,ατομα με ιδιαιτεροτητες ειμαστε ολοι,ποτε ουτε εγω καταλαβα το διαχωρισμο σε ομαδες.Αφου νιωθετε καλα,(τι ομορφο αυτο που ειπες οτι ενιωσες σαν εφηβη,ποσο πολυτιμο ειναι να γυρναμε τα συναισθηματα πισω σε προτερες φρεσκαδες τους!),αφου του αρεσεις και σου αρεσει,μακαρι να ριζωσει και να στεριωσει.:)

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2009
    Posts
    283
    μπραβο πολυ ωραια!!!!!!!!!!!!!!
    επιτελους ανθρωποι με ευαισθησιες που πραγματικα ενδιαφερονται για την ομορφια της ψυχης του αλλου....
    και οχι για τον ωραιο κωλο!!!!!!!!!
    ε αμα πια τα χω παρει στο κρανιο...ολα τα ισοπεδωσαμε..ολα ειναι σεξ και ...αδεια ηδονη!!!!!!!
    χαιρομαι πολυ για σενα ....σου ευχομαι να ειναι αυτο που εψαχνες και να σε γεμισει γαληνη και χαμογελα!!!!!!!!!
    οταν ημουν φοιτητρια εκανα για λιγο καιρο μαθηματα νοηματικης και γνωρισα μερικους τετοιους ανθρωπους...οπως και οι τυφλοι αναπτυσσουν περισσοτερο τις υπολοιπες αισθησεις τους και αποζητουν μια πιο ''ουσιαστικη'' επικοινωνια που δεν βασιζεται μονο στις λεξεις αλλα στις εκφρασεις του προσωπου,το βλεμα και την ''αυρα'' του καθε ανθρωπου...
    συντομα θα το δεις και εσυ...αν δεν το ειδες ηδη!!!!!!!!!!!
    χαιρομαι πολυ για σενα!!!!!!!!!!!

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2009
    Posts
    283
    ...και τι παει να πει βαρυκοος ,κωφαλαλος????????
    με αυτους που ειναι ΑΝΑΠΗΡΟΙ στο μυαλο επρεπε να ειμαστε ρατσιστες και να τους περιθωριοποιουμε.......και οχι αυτους που εχουν ιδιατερες ικανοτητες!
    (δεν εχω νευρα κοριτσια αλλα εχω σιχαθει ποια την αναλγησια των ανθρωπων!)
    φιλακια γιατι πρεπει να πλυνω αυτο το θεικο κορμι μου να παω για δουλεια!!!!!!

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2007
    Location
    Athens
    Posts
    1,359
    Συγκινήθηκα......πολύ γλυκό όλο αυτό, και σίγουρα μετά από τέτοιες καταστάσεις βγαίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, και εύχομαι και πιο ευτυχισμένοι....

    Εχω και εγώ μία συνάδελφο κωφάλαλη ή οποία έχει παντρευτεί έναν άλλο πρώην συνάδελφο όχι κωφάλαλο και μόλις πριν από 20 μέρες περίπου έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδί... στην αρχή δεν μπορούσα να την καταλάβω, τώρα πια μιλάμε κανονικά και την καταλαβαίνω απόλυτα.... αυτοί οι άνθρωποι έχουν έναν δικό τους κόσμο, σκληρό και ευαίσθητο αλλά πάνω από όλα αγαπάνε τους ανθρώπους....

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2009
    Posts
    1,346
    πραγματικα ειναι πολυ ομορφο αυτο που περιγραφεις!
    Εμενα η φιλοσοφια μου ειναι η εξής... η ομορφια της ψυχης είναι που μένει και όχι το εξω! Λογικό είναι με τα χρόνια αυτό να αλλιώνεται ή για κάποια ατυχή στιγμή να αλλαξει, αλλα το μέσα παραμένει ως έχει! Γνώρισα τη σκληρη πλευρά των ανθρώπων, όταν ήμουν 17, είχα σχεση με ένα "παιδι" για αρκετό καιρό, μα με το που αντιμετώπισα μια μεγάλη κρίση στη ζωή μου και άρχιζε το έξω μου να αλλαζει, μετά από 3 χρόνια που ήμασταν μαζί έφυγε με πλάγιο παντα τρόπο, γιατί ανέφερε πως γνώρισε μια κάμπια, η οποία έγινε πεταλούδα και ξαφνικα μεταμορφώθηκε σε αράχνη.... Μετά από χρόνια συναντιθήκαμε, θέλησε να τα βρούμε ξανά γιατί ανέφερε πως ήμουν το μισό της ψύχής του, αλλά με την προϋπόθεση πως θα γίνω ξανά η πεταλούδα που ήμουν τότε...φαντάζεστε φυσικά την απάντηση μου... Το πάθημα να γίνει μαθημα λοιπόν!

    φιλιά πολλά!

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2008
    Location
    Thessaloniki
    Posts
    121
    sweet χαίρομαι πολύ για σένα!! Οσο μεγαλώνουμε, είναι όπως ξέρεις όλο και πιο δύσκολο να ερωτευτουμε...Ζήσε την ιστορία σου ερωτευμένη μου έφηβη , σου εύχομαι ότι καλύτερο με το παλικάρι !

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Location
    αθήνα
    Posts
    176

    Ήταν μία φούσκα κι έσκασε....

    Δυστυχώς, ήταν μία φούσκα....Δεν θέλω να είμαι αισιόδοξη.Δεν θέλω να πιστέψω όσα μου έστειλε στα μηνύματα γιατί η διαίσθησή μου μου λέει ότι δεν θα τον ξαναδώ.

    Δεν ερωτεύτηκα.Απλά ενθουσιάστηκα.Δεν ήξερα εαν θελω σχέση ή οχι.Πρώτη φορά εξάλλου τον έβλεπα! Απλά ήθελα να ζήσω!Μόνο αυτό.Και το ήξερε, του το είχα πει πολλες φορές.

    Ομως χθες, ηταν κουρασμένος. Και σήμερα αποφάσισα να στείλω παλι μήνυμα και έλαβα τα εξής:

    Σας τα λέω χυμα γιατί δεν έχω κουράγιο να τα διαβάσω με τη σειρά πάλι.

    "Δεν είπες κατι που με ενόχλησε.Σ'ευχαριστώ που ενδιαφέρεσαι για μένα.Εχω τα προσωπικά μου και θέλω χρόνο να ηρεμήσω.Σκέψου τον εαυτό σου και άσε με εμένα.Μην στενοχωριέσαι.Να είσαι δυνατή.Ελπίζω να δειχνεις κατανόηση."

    Έστειλα κι άλλο μήνυμα μετά από 2 δικά του, αλλά μάταια περίμενα και περιμένω απάντηση.Δηλ μία ειλικρινή απάντηση ότι τελικά δεν ήταν ελεύθερος, ότι είχε σχέση και ότι ήθελε κάτι άλλο και όχι αυτό που πίστεψα εγώ.Δηλ να περνάμε καλά όπου κι αν πάει.Ας το έλεγε.Μεγάλα παιδιά είμαστε.Εξάλλου ειχαμε μιλησει αναλυτικά για το θέμα αυτό, δηλ κάτι άλλο πλην σχεσης και ειχα πεί ότι δεν πιέζω, όπου πάει.Αρα; Που έκανα λάθος; Μηπως τελικα αγχώνω τους άντρες; Κανενας δεν βρέθηκε να μου το πει, ώστε να το διορθώσω έστω να το μετριάσω....Ξέρω ότι δεν πρέπει να ριχνω το φταίξιμο σε μένα αλλά δεν αντέχω άλλο τις απογοητεύσεις.Και μην μου πείτε για τις γνωριμίες του ιντερνετ.Ειδα κι εκτός πόσες γνωριμίες έχω.Μηδεν! Δεν βιάζομαι.Ελπίζω.Απλά κάποιες φορές υπάρχει η ανάγκη για παιχνίδι και φλερτ, να δειχνει ένας άντρας το ενδιαφέρον για εμένα....

    Ειμαι πολύ χάλια.Κάθε φορά που απογοητεύομαι λέω την επομένη δεν θα μιλήσω σε κανέναν.Αλλά μιλάω.Εκφράζω τη χαρα μου.Αυτή τη φορά, έτυχε να το πω σε εναν γνωστό μου ότι θα εβγαινα με έναν φίλο(και καλά φιλο).Προληπτική δεν είμαι αλλά δεν ξέρω, άλλη φορά δεν μιλάω.Ο γνωστός με πήρε χθες το πρωι να μάθει λεπτομέρειες.Ελεος λέω! Εγώ ξυπνησα σαν μωρό μεσα στη χαρά κι ο αλλος ηθελε να μαθει λεπτομέρειες;Κουτσομπόλα... .

    Κι η τύχη μου πήγαινε προς το χειρότερο...

    Αρχιζω να πιστεύω πως έχω το κληρονομικό χάρισμα να καταλαβαίνω απ το ύφος του αποχαιρετιστήριου καληνύχτα μετά από τέτοιες τρυφερές συναντήσεις, εάν θα ξαναδώ τον άλλο ή όχι.

    Υ.Γ. Nadine, έγραψες "Όσο κι αν κρατήσει,είτε μια αιωνιότητα είτε μια μέρα,είναι ολόδικο σας κι είναι τόσο αληθινό όσο και μαγικό!"

    Τελικά δεν κράτησε.....

    Ελπίζω να μην σας κούρασα σήμερα....

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2008
    Location
    bolos
    Posts
    1,671
    σε ολους μας εχουν συμβει αυτα..
    και εγω μιλουσα με ενα παιδι για τρεις μηνες ... ηταν εξωτερικο... ειχαμε πολυ καλη επικοινωνια ηξερε πως ημουν χοντρουλα και ομως δεν τον ενοχλουσε μιλουσαμε με τις μεχρι το ξημερωμα.. ακομη και οταν γυρισε ελλαδα εμενα πηρε πρωτη τηλ να μηλισει..
    τελικα ερχετε στην πολη μου και κανονιζουμε να συναντηθουμε... και αυτο ηταν..
    μια και μοναδικη φορα ειδοθηκαμε και δεν θελω να φανω ψηλομητα αλλα πραγματικα ρε παιδια μπορει να ημουν παχουλουλα αλλα οπως μου ελεγε ενας φιλος μου και πολυ του πεφτω...
    τελικα δεν ξαναντηθηκαμε αλλα επικοινωνια ειχαμε( α ξσεχασα να σας πω ενδιαμεσα μου ειχε πει πως και καλα απο τοτε που γυρισε ολες του την επεφταν..) .. μεχρι που πριν κανα δημινο ετειχε τον πετυχαστο τσατ και μιλισαμε ειχα τα γενεθλια μου... με ρωτουσε τι κανω πως εινα ιτα αισθηματικα μου... και εγω του λεω παρα πολυ καλα περναω τελεια ( ασχετα αν ακομη δεν εχω αγορι αλλ ηθελα να του την μπς ) και μου λεει ετσι ειναι οταν χανουμε κατι το εκτιμαμε... και μου ζητησε αν θελω να ξαναβγουμε καποια φορα και εγω του λεω οκ καποια στιγμη αν ειναι θα σε παρω να τα πουμε για κανενα καφεδακι, δεν μπορω αυτη τη βδομαδα θα τα πουμε αλλη φορα..... και απο τοτε ουτε ξαναασχοληθηκα.
    τους γελειους. μας μιλανε οσο μας εχουν αναγκη συναισθηματικα μας μιλανε ωρες ατελειωτες, μασ δινουν ελπιδεσ πως αισθανονται πραγματα για εμας και μετα μας φτηνουν...
    ποτε δεν τους ειπαμε πως τουσ θελουμε για γκομενους, αυτοι το πηγαινουν στο ερωτικο , αμα ρε φιλε σε πειραζει που εχς πιασηματα τι μου δειχνεις πως με γουσταρεις? αι σιχτιρ :p τα θυμηθηκα τωρα και συγχιστικα
    βεβεα περιτο να σας πω οτι ο τυπος ακομη περιμενει να τον παρω τηλ να παμε για καφε χαχα

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    Ασφαλώς και δε μας κούρασες!Απλά είναι σαν να μας "χώρισε" κι όλες εμάς τις ρομαντικοχάφτες,
    που σπεύσαμε να παραμυθιαστούμε κι εμείς μαζί σου με τη μία,επειδή και καλά ο άνθρωπος αυτός
    λόγω της ιδιαιτερότητας του θα συμπεριφερόταν όπως θα ήταν ιδεατό να συμπεριφέρονται όλοι οι άνθρωποι!
    Τώρα αναφορικά με το λόγο που αυτό συνέβη,αν οφείλεται δηλ.στα δικά του ή στα δικά σου προγενέστερα ζητήματα,
    εγώ θα πω απλά πως προφανώς δεν είστε ο ένας ο άνθρωπος του άλλου ή έστω δεν ήταν αυτή η στιγμή σας.
    Πιστεύω ακράδαντα πως αν δύο άνθρωποι είναι ο ένας το καλύτερο για τον άλλον κι αντίστροφα,τότε η ζωή θα τους ενώσει!
    Σέβομαι την απογοήτευση σου και την κάποιας μορφής απώλεια,που βιώνεις,αλλά μην ακυρώνεις ό,τι τόσο όμορφο έστω για ένα βράδυ ένιωσες,
    ούτε να γίνεις προληπτική και να προχωράς σε αβάσιμες γενικεύσεις,που καταλήγουν στο ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα μ'εσένα.
    Όταν δε γνωρίζονται οι άνθρωποι αφήνονται πολλά περιθώρια στη φαντασία και στην ανάγκη,ώστε να βιαστούμε να επενδύσουμε.
    Συμφιλιώσου με την τύχη σου για να την έχεις με το μέρος σου και μην παραβλέπεις πως ίσως ήδη είναι,αλλά΄εσύ δυσκολεύεσαι να το δεις!
    Συνεχίζω να ελπίζω και για σένα και για μένα και για όλους μας πως θα ζήσουμε και θα γεράσουμε ευτυχισμένοι δίπλα στον άνθρωπο μας,
    είτε ήδη μας τον έφερε στο δρόμο μας η ζωή είτε επιφυλάσσεται ακόμα και με τον πιο παράδοξο τρόπο να μας ενώσει παρόλες τις αντιξοότητες!

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Location
    αθήνα
    Posts
    176
    :(

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    'Οπως πολύ καλά θα καταλάβατε, once ρομαντικοχάφτρα always ρομαντικοχάφτρα(hopa,μην κουράζεσαι,τα λέω και μόνη μου)

    Ζωήτσα μου,μη μου συγχίζεσαι και κοκκινίζει το καθαρόαιμης αρείας φυλής κατάλευκο δερματάκι σου!
    Όντως στους περισσότερους μας έχουν συμβεί τέτοια περιστατικά,αλλά κι εμείς δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών!
    Με τίποτα δεν πιστεύω πως οι γυναίκες είμαστε σε κάθε περίπτωση τα κακόμοιρα θύματα των αδυσώπητων αντρών.
    Μην πλατυάζω σε αναλύσεις αυτονόητων...Μεγάλη κουβέντα κι ακατάλληλη η στιγμή...Σημασία έχει πως δεν είναι αυτός ο καλός σου!


    Originally posted by mtsek85

    Γνώρισα τη σκληρη πλευρά των ανθρώπων, όταν ήμουν 17, είχα σχεση με ένα "παιδι" για αρκετό καιρό, μα με το που αντιμετώπισα μια μεγάλη κρίση στη ζωή μου και άρχιζε το έξω μου να αλλαζει, μετά από 3 χρόνια που ήμασταν μαζί έφυγε με πλάγιο παντα τρόπο, γιατί ανέφερε πως γνώρισε μια κάμπια, η οποία έγινε πεταλούδα και ξαφνικα μεταμορφώθηκε σε αράχνη.... Μετά από χρόνια συναντιθήκαμε, θέλησε να τα βρούμε ξανά γιατί ανέφερε πως ήμουν το μισό της ψύχής του, αλλά με την προϋπόθεση πως θα γίνω ξανά η πεταλούδα που ήμουν τότε...φαντάζεστε φυσικά την απάντηση μου...
    Βρε μήπως το παλικάρι είχε αραχνοφοβία;
    Πάντως άμα έχει μία εμμονή με τις πεταλούδες,καλύτερα που εξαφανίστηκες μακριά του!
    Θυμάσαι θέλω να πιστεύω εκείνον τον συλλέκτη πεταλούδων στη "Σιωπή των αμνών"(ή αλλιώς "μούγκα στη στρούγγα")τι άλλο βίτσιο είχε!

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    Originally posted by sweet_but_obese
    :(
    Έλα,καρδιά μου!Δε θέλω τέτοια!Μη μου στεναχωριέσαι!Πάτα το κουμπί τώρα!

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Location
    αθήνα
    Posts
    176
    Είμαι 30χρ αλλά κάνω σαν παιδάκι, το ξέρω.

    Έλα όμως που δεν έζησα ποτέ μου τέτοια στιγμή. Ήταν η πρώτη φορά που ένας άντρας έδειξε τόσο πάθος. Ηταν μικρότερός μου κι ένιωθα ότι ήμουν μια σταλιά δίπλα του.

    Εκεινη τη στιγμή δεν ημουν ενθουσιασμένη και σε κάποια σχόλιά του δεν έδωσα σημασία, τα οποία δεν θέλω να παραθέσω γιατί θα μπω στο τρυπάκι να τα πιστέψω ή να συγκινηθω. Ελεγα απλά θα δούμε και ζούσα τη στιγμή. Οταν όμως ξημέρωσε η επόμενη μέρα, ένιωθα ένα κενό. Ειχα μία ανησυχία γιατί θυμήθηκα το βλέμμα του αποχαιρετισμού.

    Δεν θελω να γίνομαι δραματική. Χωρισμός μετά από μία και μόνη συνάντηση, δεν είναι χωρισμός το ξέρω. Η λογική πρυτανεύει αλλά η απογοήτευση χρόνων με έχει κανει ράκος και οσο και να θέλω να φανώ δυνατή πάλι πέφτω.

    Αυτόν θα τον ξεχάσω εύκολα. Η απογοήτευση όμως θα με ρίξει κι άλλο....

Page 1 of 3 123 LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •