Μία αλλιώτικη γνωριμία!

[GLUKOULA28]

sweet_but_obese σε καταλαβενω τοοοσο πολυ,ειλικρινα,εχω
περασει αντιστοιχεs καταστασειs,μην ξεχναs μονο πωs οι ανθρωποι που βρισκονται εκει εξω,ειναι οι ιδιοι και μεσα στο νετ,και αυτο καποιοι δεν θελουν μαλλον να το καταλλαβουν,βαλε ενα Χ,και προχωρα παρακατω,δεν βλεπουν ολοι την αξια μαs,γλυκια μου ειτε γιατι δεν θελουν,ειτε γιατι δεν μπορουν,εχω κανει γνωριμια μεσω νετ,και ηταν αρνητικη και για μενα παρολο που αρχισε με ολεσ τιs καταλληλεs προυποθεσειs,και πηγε στην αρχη μια χαρα,μετα δεν ξερω,ουτε εγω,τι αλλαξε?τι συνεβει ,μια απαντηση μονο πειρα,μου ειπε:ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ,και εκτοτε χαθηκε,δεν μπορεσα να τον βρω,αλλα και δεν εψαξα αρκετα.Τα παντα ειναι θεμα συγκιριων,θεμα καρμικο,το σωστο timing ,ολα παιζουν!βρεs τη δυναμη να πιστεψειs σε σενα,εχουμε πολλεεεs περισσοτερεs δυνατοτητεs απο οσεs νομιζουμε.Ειμαι αρκετο καιρο μονη,δεχομαι καποια φλερτ,αλλα οχι απο ανθρωπουs που θα ηθελα,εγω να εχω διπλα μου,σορρυ αν φαινετε καπωs αυτο,αλλα εμαθα πωs με οσα κιλα παραπανω και να ειμαι,θελω να επιλεγω και αs με πουν γεροντοκορη,α@@@μητη,δεν με ενοχλει πια,με μενα περναω καλα,χωριs βεβαια να σημαινει οτι δεν θελω εναν συντροφο.Η αληθεια ομωs ειναι οτι δεν πλησιαζουν ευκολα οι ανθρωποι για σχεση,γενικοτερα,οχι μονο σε εμαs που εχουμε παραπανω κιλα!κουραγιο λοιπον,γιατι ΑΝ ΔΕΝ ΒΡΕΞΕΙ,ΘΑ ΣΤΑΞΕΙ...................

[NADINE_ed]

Αρχικά να σου ξαναπώ πως ο άντρας αυτός της πρόσφατης γνωριμίας σου είναι απλά η αφορμή για να δεις κάποια ζητηματάκια.
Οπότε πολύ καλά κάνεις και δεν αναλώνεσαι στο τι ακριβώς συνέβη,τι σου είπε,τι του είπες κλπ...Ας γίνει έναυσμα προβληματισμού.
Όπως κι όσοι προηγήθηκαν έτσι και μ'αυτόν υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά ως προς την εξέλιξη της ιστορίας και τη δική σου ψυχολογία.
Επίτρεψε μου να σχολιάσω τα εξής:

Originally posted by sweet_but_obese

Παντως αισιοδοξη δεν ειμαι.Οσες φορές κι αν ειχα ελπίδες πάντα με προσγείωναν ανώμαλα.
Παντα η φουσκα έσκαγε απότομα και απογοητευόμουν!

Θα μου πειτε, γιατι δεν ημουν προετοιμασμενη.Διοτι αν πάω με τη λογική, ειναι ξενέρωτα.Ειμαι των ακρων.Απλά καθε φορά λεω,αυτός θα ειναι σιγουρα καλυτερος.Και ειναι οντως, απ τον προηγούμενο στην αρχική του συμπεριφορά αλλά όπως ολοι, καταλήγει στο φτύσιμο.

Φοβάμαι πως το να γνωρίσεις κάποιον έχει πάρει διαστάσεις εμμονής και υπέρμετρης προσδοκίας.
Δε νομίζω να έχεις ερωτευτεί κάποιον από αυτούς...Τους περιγράφεις σαν νούμερα,που απλά επιβεβαιώνουν την ατυχία σου.
Και σ'αντιδιαστολή με ό,τι πιστεύεις έχω την αίσθηση πως με τη λογική πας.Έχεις στο μυαλό σου όσα προσδοκείς να δεις σ'εκείνους
παρατηρείς,συγκρίνεις,προδ ικάζεις το "φτύσιμο"...ʼλλη μια φούσκα στο σύνολο όσων προηγήθηκαν...
Οι ελπίδες σου έχουν να κάνουν με το κομμάτι της δικής σου φαντασίωσης αναφορικά με το πώς θέλεις να είναι εκείνος
κι επειδή είναι σπάνιο να κολλήσει στο καλούπι ο άλλος η αποτυχία γίνεται σχεδόν δεδομένη.
Ο έρωτας,το πάθος,ό,τι μας προξενεί όλα τα υπέροχα και "των άκρων" συναισθήματα που λαχταράς δεν έρχεται κατά παραγγελία
ούτε σύμφωνα με τα πρότυπα μας.Γνωρίζεις τον άλλον(κι αυτό προϋποθέτει χρόνο και χώρο)και η εξέλιξη είναι αβίαστη
όταν είναι αμφίδρομο.Ούτε προετοιμασίες,ούτε συγκρίσεις,τίποτ'άλλο σχετικό με προδιαγραφές...

Δεν ειπα οτι θελω να με λυπουνται και να με γουσταρουν.Απλα την αληθεια απ την αρχη θελω.Οσο σκληρη και να είναι..

Αλλα οσο υπαρχει η οθονη δυστυχως, ριχνω το φταιξιμο σε μένα οτι ειμαι χαλια και αποκρουστικη και κλαιω.

Επανερχομαι λοιπον και λεω, οπως εγω ειπα σε καποιους οτι δεν θελω να συνεχισουμε αφού εκεινοι με βλεπουν ερωτικα κι εγώ οχι, γιατί να μην μου πουν και οι αντρες σε μενα κομψά, ξέρεις δεν σε βλέπω ερωτικά αλλά φιλικά;

Απ το να λενε χιλιες δυο χαζομαρες(προβλημα με δουλεια,οικονομική κρίση,προβλημα υγειας,τρακαρα,με τράκαραν,αρρωστησε ο πατερας μου,τσακωθηκα με τον πατερα μου,επανήλθε η πρων-κλασικο χιλιοειπωμενο) ειναι δυσκολο ακόμη και ο πιο ευγενικος να πει, εισαι καλη κοπελα,σε θελω για φιλη μονο;

Συμφωνώ μαζί σου!Θα έπρεπε οι άνθρωποι να έχουμε το θάρρος να λέμε την αλήθεια στον άλλον.
Μερικές φορές όμως είτε για να βγούμε εμείς από τη δύσκολη θέση της ντροπής και της κατάκρισης
είτε από ευαισθησία απέναντι στο θέμα του άλλου,το οποίο έχουμε αντιληφθεί πως τον πληγώνει τόσο
ώστε να επιρρίπτει σ'αυτό κάθε του αποτυχία,ίσως μας κάνει να νιώθουμε πιο άνετα να του χρυσώσουμε το χάπι,
λέγοντας μάλιστα στην αμηχανία μας ηλίθιες δικαιολογίες που επιπρόσθετα του υποτιμούν και τη νοημοσύνη!
Δεν είναι θετική εικόνα να εισπράττει ο άλλος την απόγνωση σου,την ανασφάλεια σου για κάποιο θεμα σου...
Τρομάζει τον άλλον,ίσως τον πιέζει,του βγάζει άσχημα συναισθήματα εκεί που θα μπορούσε αν ήσουν χαλαρή να νιώσει αλλιώς.
Είναι σαν να του το φωνάζεις εσύ η ίδια,ακόμα κι αν εκείνος έχει προσέξει άλλα σ'εσένα περισσότερο...Το προδικάζεις εσύ!
Κι αν ο άλλος νιώσει πως δε μπορείς να το χειριστείς αυτό ακριβώς που θέλει να σου πει,τότε δε θα σε δει ισότιμα,θα ελιχθεί.

Να κανω την επεμβαση να ησυχασω.Να ξυπναω και να γελαω γμτ δεν αντεχω αλλη στενοχωρια και μιζερια.Δεν ειμαι ο εαυτος μου κι ουτε ξερω πως ειναι ο πραγματικος μου εαυτος.Εχω συνηθισει σε αυτη την κατασταση δυστυχως....

Δε θα ησυχάσεις με καμία επέμβαση στο βαθμό που θεωρείς πως θ'αλλάξει αυτόματα η ζωή σου σε όλους τους τομείς.
Ο πραγματικός σου εαυτός δεν εξαρτάται από την εικόνα σου σε τέτοιο βαθμό,λες και μόλις φύγει το επιπλέον βάρος
θα γίνουν τ'αποκαλυπτήρια του ποιά πραγματικά είσαι...Η αυτογνωσία θέλει δουλειά και παρατήρηση,η αλλαγή της ζωής μας
σε μη στενάχωρη προϋποθέτει τα αντίστοιχα συν προσπάθεια για εξέλιξη...Κάνεις το λάθος,που κάνουμε δυστυχώς πολλοί,
να επιρρίπτεις μεγαλύτερο φορτίο στο πρόβλημα σου από αυτό που πραγματικά του αναλογεί.Αυτός είναι και ο λόγος
που απογοητευόμαστε ακόμα κι αν κάποτε αντιμετωπιστεί το πρόβλημα κι ωστόσο συνεχίζουμε να είμαστε δυστυχισμένοι.

Ο πατέρας μου μου ελεγε πριν χρόνια οταν ημουν 100 κιλά περίπου(ενώ τωρα ειμαι 130) οτι παντρεμένος θα με κοιτάξει ή 50 άρης .Με τη διάθεση πείτε μου να βγω γώ έξω εκείνη την περίοδο; Με τι καχυποψία θα κοιτούσα τους άντρες; Η μητέρα μου δε, με θεωρούσε και μάλλον με θεωρεί και τώρα,ανώριμη για σχέση μιας και ποτέ δεν με είδε με αγόρι και οταν της ειπα ότι ειχα ήδη σχεση με εναν μεγαλύτερο είπε ότι με κορόιδευε και ειμαι αφελής κλπ.

Δυστυχώς ως ένα μέρος της αφοσίωσης στους γονείς τους,πολλά παιδιά αρνούνται να αλλάξουν κάτι,όσο κι αν τους ταλαιπωρεί
εφόσον είναι κάτι που έχουν εισπράξει από τους γονείς τους είτε ρητά είτε σιωπηρά,μ'ένα βλέμμα,ένα υπονοούμενο,
τη γενικότερη στάση τους,κάτι τέλος πάντων όχι απαραίτητα λεκτικό
κι εκείνα νιώθουν την ανάγκη να επιβεβαιώσουν την εκτίμηση(δε μιλώ για επιθυμία)εκείνων,όσο κι αν αυτό τους θυμώνει...
Ο πατέρας σου μιλά για σχέση μόνο με πολύ μεγαλύτερο ή παντρεμένο και η μητέρα σου για ανωριμότητα κι αφέλεια...
Σκέψου λίγο κατά πόσο τους επιβεβαιώνεις με την πράξη της ζωής σου...όσο κι αν θέλεις ασφαλώς να κάνεις το ακριβώς αντίθετο!

Οπότε, δεν με απασχολεί κιολας αν πάθω κάτι και καλύτερα να το πάθω στην επέμβαση παρά να βασανίζομαι ψυχολογικά. Διότι πλέον, δεν μπορώ να χαρώ καθολου τις ελάχιστες στιγμές χαράς που βιώνω κάπου κάπου.Ειμαι επιφυλακτική και φοβάμαι μην σκάσουν σαν μία σαπουνόφουσκα.Τόσο εύκολα τόσο απλά!

Οκ,αυτό το λέει η απόγνωση και η κούραση σου και δεν πιστεύω να το εννοείς.Αν αποφάσισες να κάνεις επέμβαση
είναι για να διεκδικήσεις μια καλύτερη ζωή κι όχι να μείνεις στο νυστέρι.Αντιλαμβάνομαι το φόβο σου,την απογοήτευση,όλα,
αλλά όσο τα τρέφεις μέσα σου,όλη αυτή η αρνητική ενέργεια επιβαρύνει κάθε σου εγχείρημα,καταδικάζοντας το σε ακόμα μία αποτυχία.

Θελω ψυχολογο.....

Εδώ,μέσα σε δύο μόνο λέξεις τα είπες όλα!Μην το καθυστερείς ούτε μια μέρα!Βρες έναν καλό ψυχολόγο,
ένα κέντρο ψυχικής υγείας στην ανάγκη,αν δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα για ιδιώτη,κάνε κάτι τώρα!
Δεν είναι μόνο τα κιλά σου!Αυτά είναι που τραβούν την προσοχή σου και μαζί κι όλη την ευθύνη για ό,τι δεν πάει καλά στη ζωή σου.
Έχεις σημαντικά θεματάκια,που χρειάζεται αρχικά να συνειδητοποιήσεις και στη συνέχεια να δουλέψεις μέσα σου
και μόνο κάποιος ειδικευμένος σ'αυτά μπορεί πραγματικά να σε βοηθήσει.Ούτε κάποιος άντρας,ούτε κάποιος δακτύλιος...
Είναι η πιο σημαντική επένδυση της ζωής σου κι ελπίζω να μην την αμελήσεις!Κι αν ακούγομαι κάπως σκληρή κι ίσως σε πληγώνω
σου δίνω την αλήθεια μου,όπως ακριβώς την αντιλαμβάνομαι κι όπως ακριβώς τη ζητάς κι εσύ από τον απέναντι σου.
Κυρίως όμως το κάνω,γιατί σε νιώθω όσο δε φανταζεσαι,πονώ που πονάς κι αν έτσι σε παροτρύνω,χαλάλι να με αντιπαθήσεις.
Ελπίζω να μπορέσεις να διακρίνεις την πρόθεση μου και να τα πούμε και πάλι,μέσω ποστ,τσατ,ακόμα και τηλεφωνικά,αν θέλεις...
Αλλά κι αν εμένα με διαγράψεις,δώσε λίγη προσοχή σ'αυτά που σου είπα μήπως κάτι κάπως σε αφορά...Σε φιλώ και σε περιμένω...

[NADINE_ed]

Originally posted by sweet_but_obese
Που βλεπεις πεισμα;

ΕΙχα διαβασει σε μια μαρτυρια πρωην παχύσαρκου, ότι η ψυχαναγκαστική φύση της προσωπικότητάς του που συνέβαλε τόσο πολύ στη γένεση του προβλήματος της παχυσαρκίας, έπαιξε ταυτόχρονα ενα βασικό ρόλο και στην αποφασιστικότητά του να πετύχει η επέμβαση.

Αρα, κάτι τέτοιο λες κι εσύ, σωστα;

Οποτε ενα μαζοχισμό τον έχω,ε;

Aυτό αδυνατώ να το κατανοήσω.Θα μπορούσες να μου το αποσαφηνίσεις,σε παρακαλώ;

[klm_ed]

Originally posted by NADINE
Είναι η πιο σημαντική επένδυση της ζωής σου κι ελπίζω να μην την αμελήσεις!...

Ίσως τώρα να μη μπορείς να καταλάβεις αυτό που σου λέει η Nadine... αλλα έτσι είναι.

[Kleanthis_ed]

Όσοι δε βρίσκουν στο πρόσωπο κάποιου,την αφορμή να ερωτευτούν,τότε ερωτεύονται τον έρωτα και πλάθουν εικόνες και παραμύθια στο μυαλο τους...


Αυτό, έχω μάθει.