ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ...

[sabe]

Εγώ θα χρησιμοποιήσω την ευκαιρία αυτή θετικά,έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου το ότι κάποιο κορίτσι ή γυναίκα μπορεί να έχει αντιμετωπίσει το ίδιο,και να θέλει να ακούσει δύο τρία πράγματα γι αυτό.Το σύνηθες είναι το θύμα να μην καταγγέλει τον βιασμό,υπάρχει βλέπετε η κοινωνική κατακραυγή(όχι,τα στερεότυπα δεν έχουν καταργηθεί,καλά κρατούν στην ελληνική κοινωνία),η ψυχοφθόρα διαδικασία που ήδη περνάει το θύμα,με άρνηση,μοναξιά,θλίψη,οργή,ε νοχές,απομόνωση κτλ)και δεν έχει το κουράγιο να περάσει και την έκθεσή του σε ξένους,ήδη ο ψυχισμός του είναι θρυμματισμένος.Εγώ οφείλω να πω,πως αν ήμουν σε άλλη οικογένεια,και όχι τόσο βαθιά χωμένη σε άλλες,εξίσου χάλια καταστάσεις,θα τον είχα κυνηγήσει και νομικά,με τη στήριξη των δικών μου.Η σιωπή είναι πολύ βολική στον θύτη.Αλλά δεν μου δόθηκαν οι επιλογές(προυπήρχε ένα άλλο θεματάκι,από παρενόχληση από συγγενή και είδα πως το χειρίστηκαν οι δικοί μου,στα τέτοια τους,συνέχισε να μπαινοβγαίνει στο σπίτι για χρόνια,δε με πίστεψαν,οπότε δεν υπήρχε κανένα απολύτως νόημα να το εξομολογηθώ σ'εκείνους).Όμως,τα εγκλήματα,γιατί είναι έγκλημα ο βιασμός,πρέπει να τιμωρούνται,πρέπει να βγαίνουν στον αέρα,αυτό θέλω να πω σε όσες διαβάζουν!Τολμήστε,αλλιώς ο κύκλος διαιωνίζεται στη ρημάδα μας την κοινωνία.

Έχει πολλές πλευρές το θέμα,και κοινωνικές,σεξιστικές,φυλε τι
κές,ατομικές,πολλές προεκτάσεις,πολλές συνισταμένες.
Πέρασα από την άρνηση(όχι,δεν έγινε,όχι,δεν συνέβη ποτέ αυτό)
στο πάγωμα,στη λύπη,στο φόβο,στο θυμό.Δεν ένιωθα καλά,δεν ήμουν πια η ίδια.Φοβόμουν,αδυνάτισα πάρα πολύ,δεν κοιμόμουν καλά,δεν ένιωθα εντάξει,ένιωθα βρώμικη,παραβιασμένη,ταπει νωμένη,μιασμένη.Μην κρίνετε το γιατί,φυσικά και δεν ήμουν εγώ η βρώμικη,ούτε η ένοχη,αλλά δεν το καταλαβαίνει το θύμα,περνάει σε άλλο σύμπαν,σε έναν κόσμο πόνου,όπου είναι μόνο του,ξεκομμένο από τους γύρω του.
Παράδοξες αντιδράσεις ακολούθησαν,ντρεπόμουν να ντυθώ πιο θηλυκά,δεν ήθελα να βάφομαι,να τονίζω καθετί ελκυστικό πάνω μου,από φόβο πως θα ξαναστοχοποιηθώ.Δεν πίστευα για ένα διάστημα στη φιλία,προδόθηκα,πονούσα.Έσ� �αγα μπουκάλια και χαράκωνα τα μπράτσα μου,ο πόνος ήταν δικός μου,μέσα στην αποπροσωποποίηση που πέρναγα,στην αφασία,ήθελα να νιώθω ζωντανή έστω και μέσα από πόνο.Αυτό φυσικά είχε να κάνει με τις ενοχές,που είναι ένα στάδιο πολύ πολύ δύσκολο.Έφταιγα εγώ;Tι έκανα για να το αξίζω,γιατί επέλεξε εμένα,μήπως και γιατί,ένας κυκεώνας ερωτημάτων,ανελέητων...
Και η αποφυγή του τόπου του εγκλήματος,έκανα χρόνια να ξαναπεράσω από τον δρόμο αυτό,και ήταν και κοντά,εκεί να δεις λούκι.Ήθελα να βάλω τον εαυτό μου στη διαδικασία να περάσω από εκεί,να το κοιτάξω κατάματα,να το ξεπεράσω,να αισθανθώ δυνατή,αλλά έτρεμα.Το έκανα μετά από πέντε χρόνια.Τόσο μου πήρε.Έτρεμα και μήπως τον συναντήσω πουθενά,ήταν στην περιοχή μας,κυκλοφορούσε.Ένιωθα πως αν τον ξανάβλεπα θα πέθαινα,θα αφανιζόμουν.Το έκανα κι αυτό.Και με τσαμπουκά μάλιστα.
Κάποια φορά,έμαθα πως είχε δείρει την πρώην φίλη μου.Είχε περάσει ένα διάστημα τριών χρόνων.Πήγα και τον βρήκα σε μια καφετέρια που σύχναζε.Βγήκαμε έξω,τον κοιτάω κατάματα και του είπα"Αν την ξαναδείρεις,θα πάω στην αστυνομία και θα μάθουν όλοι τι έκανες".Θα μου πεις,σιγά την απειλή,μετά από τόσα χρόνια.'Ενιωθα όμως λύπη για αυτά που πέρναγε το κορίτσι εκείνο,που κάποτε ήταν φίλη μου,την πόναγα,την λυπόμουν,στενοχωριόμουν.Ξέ ρω τι θα σκεφτείτε,το άξιζε.Ναι,για κάποιο διάστημα το σκεφτόμουν έτσι κι εγώ,αλλά μετά έβλεπα πως κι αυτό ήταν ένα αδύναμο πλάσμα,μια έφηβη με τα δικά της κενά,και καταλάβαινα πως μέσα του,υπήρχε πολύς,απέραντος φόβος απέναντι στη βία αυτού του άντρα.Δεν μπορείς να κρατάς κακία απέναντι σε ένα θύμα.
Χρόοοονια μετά,συγχώρεσα ακόμη κι εκείνον,κάθισα και το ανάλυσα,κάθισα και το γύρισα απ'όλες τις πλευρές του το θέμα,και κατέληξα πως κι αυτός ήταν εξίσου θύμα.Όταν ασκείς βία,εξουσία μέσω της δύναμής σου,όταν πληγώνεις,χάνεις ένα σου κομμάτι ομορφιάς για πάντα,χάνεις άλλο ένα μέρος αυτού του υπέροχου πλάσματος που γεννήθηκες για να είσαι,το εγκαταλείπεις,τη δυνατότητα αυτή την καρατομείς,την ακρωτηριάζεις.

Το ίντερνετ δίνει τρομερές δυνατότητες να βρει όποια γυναίκα το βίωσε,πηγές ενημέρωσης,στήριξης,νομική ς βοήθειας πλέον.Αν σας έτυχε κάτι τέτοιο,αν το βιώσατε,μη μένετε στον πόνο αβοήθητες,ψάξτε συμπαράσταση,ψυχολογική υποστήριξη για να μπορέσετε να προχωρήσετε,να ξεπεράσετε το τραύμα.Η ίαση είναι μακρόχρονη,αλλά θα έρθει.

Ουφ αμάν,σας ζάλισα,αλλά να πω ένα τελευταίο.Ξεπεράστε τους μύθους.Όχι,ο βιαστής δεν είναι πάντα ένας άγνωστος,περιθωριακός τύπος,τις περισσότερες φορές,είναι άτομο γνωστό σε μας,προερχόμενο από τον συγγενικό ή φιλικό μας κύκλο.Ναι,και αξιοσέβαστα κοινωνικά άτομα βιάζουν.Ναι,και μη αξιοσέβαστα.Ο θύτης θα χρησιμοποιήσει το επιχείρημα της πρόκλησης,είναι πάρα πολύ συνηθισμένο,μην το αφήσετε να σας παρασύρει σε αυτοαμφισβήτηση.Όχι,δεν έφταιγες εσύ!!!Και ναι,ακόμη και στο συζυγικό τομέα,ο βιασμός είναι βιασμός.Δεν έχει κανείς δικαίωμα να χρησιμοποιήσει σεξουαλική βία σε κανέναν,όποιος κι αν είναι αυτός και ό,τι θέση κι αν έχει στη ζωή σου.

[LIDA_ed]

Sabe.... με συγκίνησες πολύ.
Είσαι απίστευτα δυνατή και σπουδαία...

[Nefeli-]

σ'αυτό το φόρουμ γράφω πια οταν αισθάνομαι απόλυτα την αναγκη.... Σαμπίνα μου έλειψες!

[mag_ed]

Sabe, διαβάζω και ξαναδιαβάζω όσα έγραψες και αισθάνομαι συγκλονισμένη όχι μόνο για όσα βίωσες στην εφηβεία σου (η "βία" που έζησες στο σπίτι σου είναι χειρότερη από τη βία που έζησες έξω στο δρόμο) αλλά και για τον τρόπο που καταγράφεις τα συναισθήματά σου. Είναι πηγαίος και ειλικρινής ο λόγος σου και ίσως αυτή η ίδια η καταγραφή να είναι ένας τρόπος αυτοκάθαρσης. Χαίρομαι για σένα. Κατόρθωσες μέσα από τον πόνο να γίνεις ένας υπέροχος άνθρωπος και είναι τυχεροί όσοι σε έχουν κοντά τους. Να' σαι καλά!!!

[eugenia_]

Originally posted by sabe
Χρόοοονια μετά,συγχώρεσα ακόμη κι εκείνον,κάθισα και το ανάλυσα,κάθισα και το γύρισα απ'όλες τις πλευρές του το θέμα,και κατέληξα πως κι αυτός ήταν εξίσου θύμα.Όταν ασκείς βία,εξουσία μέσω της δύναμής σου,όταν πληγώνεις,χάνεις ένα σου κομμάτι ομορφιάς για πάντα,χάνεις άλλο ένα μέρος αυτού του υπέροχου πλάσματος που γεννήθηκες για να είσαι,το εγκαταλείπεις,τη δυνατότητα αυτή την καρατομείς,την ακρωτηριάζεις.

Το ίντερνετ δίνει τρομερές δυνατότητες να βρει όποια γυναίκα το βίωσε,πηγές ενημέρωσης,στήριξης,νομική ς βοήθειας πλέον.Αν σας έτυχε κάτι τέτοιο,αν το βιώσατε,μη μένετε στον πόνο αβοήθητες,ψάξτε συμπαράσταση,ψυχολογική υποστήριξη για να μπορέσετε να προχωρήσετε,να ξεπεράσετε το τραύμα.Η ίαση είναι μακρόχρονη,αλλά θα έρθει.

sabe είσαι μοναδικός άνθρωπος.. υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ψυχής σου και χαίρομαι που υπάρχουν ακόμη τέτοιοι άνθρωποι.. άγγιξες την καρδιά μου!!και ειλικρινά χαιρομαι που σε συναναστρεφομαι εστω και έτσι. και μην διακρινεις λύπη στα λόγια μου παρα μόνο .. απέραντο θαυμασμο....ότι άλλο και να πω θα είναι ανούσιο, τα είπες όλα εσύ.. σε ευχαριστούμε

[sabe]

Σιγά το μεγαλείο,lol!Kαμία σχέση.
Απλά ήθελα να τονίσω,πως κάθε εμπειρία,ακόμη κι η οδυνηρότερη,μπορεί να αξιολογηθεί,να μπει σε μεγέθη τέτοια που να μην είναι ακυρωτικά για τη ζωή μας και την εξέλιξή μας.Θέλει όμως χρόνο και κάποια αλλαγή στον τρόπο θεώρησης.Αν δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας,πρέπει να στραφούμε σε βοήθεια.

Συν τοις άλλοις,αν αφήνουμε την κάθε μας πληγή απεριποίητη,κακοφορμίζει.Θ έλουν αλλαγές οι γάζες και κανόνες υγιεινής.(ω ρε τι μεταφορά χρησιμοποίησα πάλι,αχαχαχα)
Εννοώ πως όσο δίνουμε στον πόνο τη δυνατότητα να είναι το κεντρικό σημείο της ύπαρξής μας,όσο τον τροφοδοτούμε με την ικανότητα να μας μπλοκάρει,ποτέ δεν θα προχωρήσουμε παραπέρα.

Πάμε σ'άλλο θέμα τώρα,γιατί κουράστηκα.χαχαχα

Νεφελίτσα,μας λείπεις ρε,με τιμά η είσοδός σου,πάρα πάρα πολύ,αλλά θα μ'ευχαριστούσε πολύ περισσότερο η συμμετοχή σου στην παρέα μας.Έεελααα,λιγουλάκι,έλα λέμε!!!

[dexa]

Και μετα απο την ιστορια τηςsabe που διαβασα ,παρεπιπτοντως χαρηκα πολυ που σε γνωρισα κουκλα,λυπαμαι για αυτα που περασες ,και χαιρομαι γιατι αφησαν πισωτους εναν θυσαυρο και οχι σταχτι και μπουρπερι,και ξαναλεω μετα την ιστορια της sabe που διαβασα εαν κανω να ξαπλωσω και εγω στο ντιβανη ,το μονο που θα καταφερω θα ειναι να με παρει ο υπνος ,και θα με ακουτε να ροχαλιζω ελαφρως,γιατι αισθανομαι οτι τα δικα μου ειναι απλα τα διαφημιστικα στην ιστορια σου μανα μου.
Τελικα καλα λενε οτι η ζωη ξεπερναει την φαντασια!!

Ευχομαι ολα περαστικα και να ερχονται παντα τα καλυτερα για ολους μας!!!
ΦΙΛΙΑ!!!

[NADINE_ed]

Dexaκι μου,
το ντιβάνι δε ζυγίζει το ειδικό βάρος όσων γέρνουν πάνω του το κουρασμένο τους κορμί.
Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης ούτε ανταγωνισμού ανάγκης...Να,εγώ θέλω να κουλουριαστώ
κάτω από τα πουπουλένια του σκεπάσματα,να σφαλίσω τα βλέφαρα και να κρατήσω μέσα
μόνο τις όμορφες σκέψεις...Να τους βάλω το ιδεατό σκηνικό,που τους αξίζει για να λάμψει
ανενόχλητη η αγνότητα της αλήθειας τους!Να μείνω εκεί,αδιάφθορη στο φόβο και το χρόνο!
Να πάρω τα όνειρα μου αγκαλιά,να ταξιδέψει η ψυχή εκεί όπου δεν υπάρχουν νόμοι βαρύτητας.
Εκεί που ο καθένας μας βρίσκεται όσο πιο κοντά στον αληθινό του εαυτό γίνεται και κανείς να
μην μπορέσει ποτέ αυτό να του το στερήσει!Ούτε καν ο σκοτεινός του εαυτός!Κανείς και ποτέ!

[natallia]

σημερα ειναι μια δυσκολη μερα για εμενα, μεγαλη απογοητευση... τοσος κοπος πηγε χαμενος, τα σχεδια μου ανατρεπονται και εγω βουλιαζω στη θλιψη ...

[NADINE_ed]

Kαλημέρα,Ναταλάκι!
Δεν ξέρω σε τι αναφέρεσαι,αλλά μην ακυρώνεις τη δουλειά σου μόνο από το αποτέλεσμα.
Αν θέλεις να μας μιλήσεις λίγο περισσότερο γι'αυτό που σου συμβαίνει,είμαστε εδώ για σένα.

[natallia]

σε ευχαριστω , αλλα αυτη τη στιγμη τα βλεπω ολα μαυρα, ισως αργοτερα να αισθανθω λιγο καλυτερα........

[dolphin_ed]

Natallia πώς είσαι? Tι σου συνέβη?

[NADINE_ed]

Ναταλάκι,ελπίζω να έχεις πάρει πλέον τα πάνω σου
και να έχει περάσει η στεναχώρια των τελευταίων ημερών.
Ό,τι κι αν ήταν,να έχει σβήσει κάθε σκιά του στη σκέψη σου
και λουσμένη στο αισιόδοξο φως να βαδίζεις τις μέρες σου!

[Lily_ed]

Διάβασα όλες τις σελίδες ...

Sabe μένω άφωνη...

Θεέ μου, τι φοβερός άνθρωπος είσαι Nadine!

[vicky%]

Sabe...υποκλίνομαι στην γενναιότητα σου να χειρίζεσαι τόσο συνειδητοποιημένα καταστάσεις ασύμφορες ψυχολογικά απο τόσο μικρή ηλικία,υποκλίνομαι στο γεγονός ότι με όλα αυτά που πέρασες σε έπλασαν σε έναν άνθρωπο καλόκαρδο με μεγαλείο ψυχής και δεν άφησες να σε καταστρέψουν και να σε κάνουν τοίχο,υποκλίνομαι στην δύναμη της ψυχής και του μυαλού σου...και δεν τα λέω για να τα πώ...ειλικρινά...υποκλίνομαι .