ART GΑLLERY

[NADINE_ed]

Lee Price

[NADINE_ed]

Lee Price

[NADINE_ed]

Lee Price

[click]

Originally posted by NADINE
Τα παρακάτω έργα τέχνης τα βάζω για προβληματισμό...

Lee Price

στην αρχη σκεφτηκα... good point...
σε δευτερη σκεψη.. χμ... μουφα... (τα λεω επιστημονικα, συγνωμη αν δεν καταλαβαινετε)

ολες οι φωτογραφιες αποπνεουν μια ηρεμια, μια "συγκεντρωση", μερικες ακομα και γαληνη.
καμμια σχεση με την πραγματικοτητα δηλαδη.

τα υπερφαγικα και βουλιμικα επεισοδια νομιζω οτι δεν ειναι ετσι..
στη μπανιερα με ηρεμια? πιατακι με γαλατακι και κορν φλεηκς μεσα στο νερο?
χμ... δε νομιζω.

οι στιγμες που συμβαινει το επεισοδιο, δεν ειναι γαληνιες. δεν ειναι ηρεμες. ουτε και τοσο πια "προγραμματισμενες"
Πολλες φορες η σταση ειναι ορθια στην κουζινα, ισως ακομα και μπροστα στο ψυγειο.
Η στον καναπε με τηλεοραση για να μη "βλεπει" το ατομο αυτα που τρωει.
Πιο "αποτομη" κατασταση απο αυτο που βλεπω στις φωτο.
Δεν ξερω.
Μηπως ο/η Lee Price ειχε μια καλη ιδεα, αλλα λογω απειριας δεν την υλοποιησε σωστα?

Μπορει να κανω και λαθος βεβαια.
Ισως υπαρχουν ατομα που κανουν χαλαρα το μπανιο τους τρωγοντας?! Τι να πω....

[NADINE_ed]

Aρχικά πρόκειται για τέχνη κι όχι για οπτικοποίηση έκθεσης με θέμα "Βουλιμικό επεισόδιο".
Καμιά φορά η εικόνα είναι σοκαριστική,ακραία,ώστε να μπορέσει να εκφράσει αυτό,
που έχει στο μυαλό του ο καλλιτέχνης,αυτό που θέλει να εκμαιεύσει,να προκαλέσει στον δέκτη της.
Κι όταν είπα πως τις έβαλα για προβληματισμό αναφερόμουν στη μοναδική και καθαρά προσωπική αυτή οπτική,
που γεννά ως ερέθισμα η τέχνη μέσα μας.Για μένα πάντως όλο αυτό βγάζει βαθιά μοναξιά κι απόγνωση.
Το φαγητό ως φίλος-εχθρός.Ένα τσιζ κέικ βύσσινο σ'ενα άδειο κρεβάτι με λευκά τσαλακωμένα σεντόνια
απορροφά όλο το πάθος του προσώπου,υποκαθιστώντας την ανάγκη του για έρωτα και επαφή...
Ένα κρεβάτι γεμάτο γλυκίσματα και το πρόσωπο σε εμβρυακή στάση άμυνας κι ανασφάλειας διπλωμένο
ίσως δείχνει την ανάγκη του για μητρική αγάπη,ασφάλεια,κάλυψη αναγκών,όπως πρωτοβιώσαμε στο θηλασμό...
Το φαγητό στο μπάνιο,μπορεί να σημαίνει τη ντροπή της πράξης,να κρυφτεί ενοχικά στον πιο απαράβατο μας χώρο
ή ακόμα το βαθμό της εμμονής,που ακόμα και την χαλαρωτική στιγμή ενός μπάνιου,το φαγητό αποκλείει κάθε άλλη απόλαυση.
Και μάλιστα έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό μηχανισμού,που ούτε βοήθημα τηλεόρασης χρειάζεται να παρασύρει στην παράδοση του.
Ίσα ίσα που το λευκό πλακάκι με το λευκό προϊόν καθαρισμού για θέα αντανακλά το κενό,στο οποίο έχει το άτομο υποπέσει.
Τέλος η τελευταία εικόνα στην αποβάθρα μου δείχνει τον φαύλο κύκλο και το αδιέξοδο του ατόμου,που έχει σε απόσταση αναπνοής
το χάος και τον θάνατο και στρέφεται στα ελάχιστων θερμίδων κομματάκια καρπούζι ως ύψιστη παραχώρηση τροφής να σωθεί,
αλλά ταυτόχρονα και απειλητικό εχθρό για όσα με την απεργία πείνας πολεμάει να κατακτήσει...Σε μια στάση σώματος φοβισμένη πολύ.
Από το πρωινό ξύπνημα στο κρεβάτι με τα σνακς ή το πρωινό ντους με τα δημητριακά μέχρι το βραδυνο ύπνο ή το βραδυνό ντους
με την ανάγκη των γλυκών για όση ενέργεια ξοδέψαμε στην ημέρα ή όση συντροφιά μας λείπει γυρνώντας στο άδειο σπίτι
οι εικόνες αυτές θεωρώ πως είναι δυστυχώς δεικτικές του πού καταντήσαμε τη ζωή μας,τις σχέσεις μας με τους άλλους και τον εαυτό μας.
Όσα καταπίνουμε μέσα μας,φοβούμενοι να τα απευθύνουμε στους αρμόδιους,όσα κάνουμε εμετό ως μόνη δυνατή διέξοδο
κι έκφραση αποτροπιασμού(τα χαρτομάντηλα πάνω στο καζανάκι στην εικόνα με τα τσιπς),όσες ανάγκες υποκαθιστούμε
με το φαγητό,σ'εμένα τουλάχιστον ο καλλιτέχνης κατάφερε να τα βγάλει.Κι αυτή η γαλήνη,στα χλωμά σα νεκρά πρόσωπα
αυτό δείχνουν:ζωντανοί νεκροί!Σπρώχνουμε τις στιγμές μας,τις υποτιμούμε,τις ξοδεύουμε,γινονται σκουπίδια γύρω μας...

[koralaki]

η πρωτη μου αρεσε απιστευτα κ την σχολιασα επισης,
οι αλλες μου φανηκαν επαναληπτικες κ δε μου αρεσουν οι επαναληψεις
η πρωτη ναι ηταν συγκλονιστικη κ δεν την φτανει καμμια!
κ ας μην ειχες πει για βουλιμικο επειδοσιο τιποτε οταν την εβαλες!
σευχαριστουμε πολυ, τελειες! κ οντως τροφη για σκεψεις

[NADINE_ed]

Ναι και για μένα οι πιο έντονες ήταν η πρώτη κι η τελευταία
(γι'αυτό άλλωστε τις έβαλα και στη σειρά αυτή).
Οι ενδιάμεσες όντως έχουν πολλά κοινά στοιχεία,
απλά όπως είχα την ευκαιρία να τις δω όλες,
ήθελα να τις δείτε κι εσείς,που τυχόν περάσετε
από τη γκαλερί.Σήμερα έγραψα τι ένιωσα εγώ.
Όχι πως αυτό πρέπει να δει ο καθένας.
ʼσε που η τέχνη για μένα είναι αίσθηση.
Κάθε απόπειρα σχολιασμού,κάθε λέξη,
κάτι της στερεί,την περιορίζει,την αποδυναμώνει...
Κι η αλήθεια είναι παρασύρθηκα και έγραψα πολλές...

[click]

Originally posted by NADINE
Aρχικά πρόκειται για τέχνη κι όχι για οπτικοποίηση έκθεσης με θέμα "Βουλιμικό επεισόδιο".
Καμιά φορά η εικόνα είναι σοκαριστική,ακραία,ώστε να μπορέσει να εκφράσει αυτό,
που έχει στο μυαλό του ο καλλιτέχνης,αυτό που θέλει να εκμαιεύσει,να προκαλέσει στον δέκτη της.
Κι όταν είπα πως τις έβαλα για προβληματισμό αναφερόμουν στη μοναδική και καθαρά προσωπική αυτή οπτική,
που γεννά ως ερέθισμα η τέχνη μέσα μας.Για μένα πάντως όλο αυτό βγάζει βαθιά μοναξιά κι απόγνωση.
Το φαγητό ως φίλος-εχθρός.Ένα τσιζ κέικ βύσσινο σ'ενα άδειο κρεβάτι με λευκά τσαλακωμένα σεντόνια
απορροφά όλο το πάθος του προσώπου,υποκαθιστώντας την ανάγκη του για έρωτα και επαφή...
Ένα κρεβάτι γεμάτο γλυκίσματα και το πρόσωπο σε εμβρυακή στάση άμυνας κι ανασφάλειας διπλωμένο
ίσως δείχνει την ανάγκη του για μητρική αγάπη,ασφάλεια,κάλυψη αναγκών,όπως πρωτοβιώσαμε στο θηλασμό...
Το φαγητό στο μπάνιο,μπορεί να σημαίνει τη ντροπή της πράξης,να κρυφτεί ενοχικά στον πιο απαράβατο μας χώρο
ή ακόμα το βαθμό της εμμονής,που ακόμα και την χαλαρωτική στιγμή ενός μπάνιου,το φαγητό αποκλείει κάθε άλλη απόλαυση.
Και μάλιστα έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό μηχανισμού,που ούτε βοήθημα τηλεόρασης χρειάζεται να παρασύρει στην παράδοση του.
Ίσα ίσα που το λευκό πλακάκι με το λευκό προϊόν καθαρισμού για θέα αντανακλά το κενό,στο οποίο έχει το άτομο υποπέσει.
Τέλος η τελευταία εικόνα στην αποβάθρα μου δείχνει τον φαύλο κύκλο και το αδιέξοδο του ατόμου,που έχει σε απόσταση αναπνοής
το χάος και τον θάνατο και στρέφεται στα ελάχιστων θερμίδων κομματάκια καρπούζι ως ύψιστη παραχώρηση τροφής να σωθεί,
αλλά ταυτόχρονα και απειλητικό εχθρό για όσα με την απεργία πείνας πολεμάει να κατακτήσει...Σε μια στάση σώματος φοβισμένη πολύ.
Από το πρωινό ξύπνημα στο κρεβάτι με τα σνακς ή το πρωινό ντους με τα δημητριακά μέχρι το βραδυνο ύπνο ή το βραδυνό ντους
με την ανάγκη των γλυκών για όση ενέργεια ξοδέψαμε στην ημέρα ή όση συντροφιά μας λείπει γυρνώντας στο άδειο σπίτι
οι εικόνες αυτές θεωρώ πως είναι δυστυχώς δεικτικές του πού καταντήσαμε τη ζωή μας,τις σχέσεις μας με τους άλλους και τον εαυτό μας.
Όσα καταπίνουμε μέσα μας,φοβούμενοι να τα απευθύνουμε στους αρμόδιους,όσα κάνουμε εμετό ως μόνη δυνατή διέξοδο
κι έκφραση αποτροπιασμού(τα χαρτομάντηλα πάνω στο καζανάκι στην εικόνα με τα τσιπς),όσες ανάγκες υποκαθιστούμε
με το φαγητό,σ'εμένα τουλάχιστον ο καλλιτέχνης κατάφερε να τα βγάλει.Κι αυτή η γαλήνη,στα χλωμά σα νεκρά πρόσωπα
αυτό δείχνουν:ζωντανοί νεκροί!Σπρώχνουμε τις στιγμές μας,τις υποτιμούμε,τις ξοδεύουμε,γινονται σκουπίδια γύρω μας...

ο φωτογραφος απετυχε (για μενα, οχι γενικως) να δωσει αυτα που περιεγραψες.
Αν εξαιρεσω την τελευταια φωτογραφια, οι υπολοιπες ειναι πολυ στημμενες, τα χαρτακια και τα σκουπιδια προσεκτικα και μελετημενα διασπαρτα. Το υφος του μοντελου μη ρεαλιστικο.
Ολες οι ελλειψεις εχουν αναγκη αφθονης φαντασιας και φλυαριας.
Στην επιτυχημενη "εκδοση" δε θα ηταν αναγκαια ουτε η δικη μου φαντασια ουτε η φλυαρια με τις καταλληλες λεξεις και περιγραφες.
Η φαντασια και το συναισθημα του δημιουργου θα ηταν αρκετα, για να τα πουν ολα.

agree to disagree δεν τρεχει τιποτα

[NADINE_ed]

Aν μου επιτρέπεται λίγη ακόμα φλυαρία να σημειώσω πως πρόκειται για πίνακες ζωγραφικής και όχι φωτογραφίες.

Ι rest my case.

[Lifedrops]

NADINE μαγεια οι εικονες σου.
Ευχαριστω.

[NADINE_ed]

Anne Packard : A Pair

[ria_ed]

καληνυχτα...

Tiina Heiska

[ria_ed]

''Covering'' Ali Cavanaugh

[ria_ed]

''I hope you never leave my arms'' Ali Cavanaugh

[ria_ed]

''Time is up'' Ali Cavanaugh