η αλήθεια πονάει;

[mstrouf]

βασικά ανακαλύπτω με την ψυχοθεραπεία πως γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν κ ότι συμβαίνει στο παρόν, το αντιμετωπίζω χωρίς συναίσθημα. ενώ μιλάω για κάτι που με έχει πονέσει, για ανθρώπους που με πλήγωσαν, δεν μπορώ να αισθανθώ τίποτα, παρα μόνο οργή κ θυμό.
είναι σαν η αλήθεια να πονάει κ γι'αυτό να μην θέλω να δεχτώ την πραγματικότητα.
συμβιβάζομαι να ζω στα περασμένα ξεχασμένα, ξεχνόντας πως νιώθω κ αυτό είναι που δημιουργεί όλη αυτή την απελπισία;
γνωρίζει κάποιος πως μπορεί να το προσδιορίσει;
πως γίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο κ να δέχομαι τόσο άνετα την καταστροφή της ύπαρξής μου;
γιατι δεν φεύγω απο μια κατάσταση που με πονάει κ συνεχίζω να μένω σε αυτό; υπάρχει περίπτωση να βγεις απ'ολο αυτο το συναισθηματικό μπέρδεμα;

[liberchild]

Μαρία πρέπει να γίνεις σαφέστερη. Λες δεν νιώθεις, όμως νιώθεις οργή και θυμό. Μάλλον όμως δεν είναι αρκετά για να προχωρήσεις. Ισως δεν έχεις τόσο καλή αυτοεκτίμηση. Πιστεύω ότι όλα είναι θέμα τάιμιγκ στη ζωή και τίποτα δεν γίνεται βεβιασμένα. Θα τη βρεις την άκρη όπως άλλωστε το υπόσχεται και η υπογραφή σου.

[kater1na]

mmaria σε ένα προηγούμενο ποστ είχα υποθέσει ότι ίσως να επιλέγεις την αποστασιοποίηση σε καταστάσεις που πιθανόν να δημιουργούν δυνατά/ασχημα συναισθήματα σαν άμυνα. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει απλά υποθέτω είναι μια άμυνα που αρκετοι έχουμε σε κάποιες καταστάσεις, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο.
Επίσης πολλές φορές το άγνωστο, το καινούριο μπορεί να μας φοβίσει γτ όσο και άσχημο να είναι το παρόν, τουλάχιστον ξέρουμε πως μπορούμε να το αντέξουμε, αλλά έτσι καταδικαζόμαστε να μένουμε πίσω. Μια οποιάδηποτε αλλάγη να φαίνεται βουνό και να μην προσπαθούμε καν.
Mε τις κατάλληλες συνθήκες όμως μπορούμε να βρούμε την άκρη που θα μας επιτρέπει να ζούμε τη ζωή μας με βάση τις δυνατότητες και τα όνειρά μας, όχι τις φοβίες μας, μόνο που αν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες πρέπει να τις δημιουργήσουμε. Το οτι επιλέγεις να αρχίσεις ψυχοθέραπεια δείχνει ότι έχεις ήδη στραφεί σε αυτή τη κατεύθυνση

[kater1na]

Αυτά που γράφω είναι δηλαδή απο τα δικά μου βιώματα και όπως το γράφω είναι σαν να γενικεύω ενώ αυτά που ισχύουν για εμένα μπορεί και να μην ισχύουν για κανένα άλλο.

[kely28]

mmaria πιστεύω πως υπομένουμε αυτές τις καταστάσεις γιατί μας είναι γνώριμες και έχουμε κατά κάποιον τρόπο εθιστέι σε αυτές... δεν είναι τυχαίο που από τη μία καταστροφή πάμε στην άλλη, λες και τις μαγνητίζουμε κατά κάποιον τρόπο... όταν είσαι και σε κατάθλιψη τότε είναι που δεν έχεις την ελάχιστη δύναμη για να προσπαθήσεις... πρέπει να νιώσει λίγο πιο καλά, να ξεφύγεις από την κατάθλιψη κάπως και να δεις την ζωή σου λίγο πιο ψύχραιμα και να κάνεις μετά τις σωστές επιλογές για εσένα με γνώμονα πάντα την ευτυχία σου και την ψυχική σου ηρεμία...

[mstrouf]

το μόνο που αισθάνομαι είναι οργή κ θυμός, τίποτα άλλο δεν μπορώ να ξεχωρίσω για όσα συμβαίνουν. δεν μπορώ να βρώ τι με κρατάει κ υπομένω αυτές τις καταστάσεις. μου μοιάζει αδύνατο να συνεχίσω την ψυχοθεραπεία για να αναγνωρίσω την πραγματικότητα κ με πονάει, με πικραίνει η σκέψη κ μόνο σε αυτό το θέμα. δεν ξέρω τι θα κάνω, έχει πιάσει κ σκουραίνει το τοπίο της ξεκαθάρισης κ ίσως να μην είμαι σε θέση να το ξεκαθαρίσω. αυτό νομίζω πως δεν θέλω να δώ την αλήθεια γιατί οι κινήσεις που θα πρέπει να ακολουθήσω θα δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα κ φαντάζομαι πως θα μοιράσω ευθύνες ενώ μέχρι τώρα τις δεχόμουν όλες εγώ.

[weird]

Γλυκια μου μαρια.
Ο θυμος και ο πόνος είναι το πρώτο στάδιο. Μόλις αποφορτιστεις λιγο απο αυτά θα ακολουθησουν κι αλλα συναισθήματα! Να εισαι σιγουρη. Μην εναντιωνεσαι στον θυμο και τον πονο σου γιατι μαλακωνουν τον παγο μεσα σου, αυτη τη συναισθηματικη ακαμψια.
Φοβασαι... φοβασαι με τις αληθειες που θα ανακαλυψεις μεσα απο αυτη τη διαδικασια της θεραπειας!
Και σε νιωθω τοσο πολυ!
Ξερεις ποσες φορες εφυγα απο τη θεραπεια μου γιατι διστασα?
\"Με ποιο δικαιωμα μου γυμνωνεις τα ματια, χωρις να ξερεις οτι θα μπορω να ανταπεξελθω μετα απο αυτ απου θα αντικρυσω? Με ποιο δικαιωμα μου στερεις την ελευθερια μου να εθελοτυφλω?\" Εγραφα οργισμενη στην θεραπευτρι αμου και της τα διαβαζα...
Βραδια μαυρα, πικρα, βραδια απελπισιας και μοναξιας και πονου...
Ναι, οι αληθειες πονανε.
Μα οχι για πολυ.
Ειναι μεχρι να συνηθισουμε το ξαφνικο φως μεσα απο το πολυ σκοταδι..
Εμπιστευσου τον εαυτο σου.
Αν δεν μπορουσε να αντιμετωπισει τις αληθειες αυτες, κανενας ειδικος δεν θα ηταν ικανος να τον κανει να τις αντιληφθει.

[mstrouf]

δηλαδη weird εχεις περάσει απο αυτη την κατάσταση κ πονάει πολύ, καταλαβαίνεις..
δεν ξερω αν θα μπορέσω να σηκωσω το βαρος της αλήθειας κ πόσο μάλλον όταν αυτή η αλήθεια θα πονέσει τους γύρω μου, χωρίς να το θέλω.
κ εγω αυτό φοβαμαι ότι δεν θα μπορέσω να ανταπεξέλθω, ίσως είναι νωρίς ακόμα, πρέπει να κάνω υπομονή κ να δώσω όσο χρόνο χρειάζεται..

[weird]

Ακριβως καλη μου.
Να κανεις υπομονη και να δωσεις χρονο.
Εζησα εφιαλτικη αγωνια και πανικο , καθως ξετυλιγοταν το κουβαρι. Και θυμο, πολυ θυμο για την θεραπευτρια μου που μου \"τα εκανε\" ολα αυτα...
Ενιωθα τυψεις για οσα εβλεπα στους γυρω μου.
Ενιωθα ΤΥΨΕΙΣ που τους θυμωνα, που εβλεπα ποσο με καταπατουσαν.
Ενιωθα θυμο που θα επρεπε να ΑΛΛΑΞΩ πραγματα στη ζωη μου μετα απο ολα αυτα. Ομως την αλλαγη μονος ο καθενας την αποφασιζει, οσο κι αν δεν το δεχεται επιφανειακα.
Ξεστομισα κακια κουβεντα εναντιον τους! Μου πηρε πολυ πολυ κοπο.
Αυτο που λες, το μουδιασμα του σιναισθηματος το εχω περασει. Θα λιωσει ο παγος. Σιγα σιγα... δωσε χρονο.

[mstrouf]

μακάρι ολο αυτό να έχει καποιο αποτελεσμα, γιατί φοβάμαι, πολύ φοβάμαι αν θα τα καταφέρω..

[weird]

Ηδη το οτι το ξεκινησες δειχνει ποσο δυνατη εισαι!
Να το ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ οτι ολο αυτο θα εχει αποτελεσμα, να πιστεψεις οτι θα μπορεσεις με τον ολοδικο σου τροπο να αντεπεξελθεις.
ΕΞΑΛΛΟΥ δεν εισαι μονη! Ο ψυχοθεραπευτης ειναι εκει και για να μας βοηθησει να σηκωσουμε το βαρος.
ΜΟΙΡΑΣΟΥ αυτην την αγωνια και τον φοβο σου μαζι του. Ειναι δυσκολο αλλα παλεψε το. Θα δεις οτι θα σε βοηθησει αυτο πολυ.

[mstrouf]

θα με βοηθήσει να πω πως αισθάνομαι με όλη αυτή την διαδικασία κ ότι φοβάμαι μη τα παρατήσω; μα δεν το καταλαβαινει; εγω πρεπει να το πω; ειμαι πολυ χαζη για τετοια πραγματα, καλα τα λεω στους άλλους με τον εαυτό μου δεν έχω κανένα αποτέλεσμα

[liberchild]

Η αλήθεια πονάει, η αγάπη δε φτάνει και γιατί άλλωστε, επειδή με την αλήθεια ζείς όμως - η αγάπη είναι έμπνευση -, καύτα όλα τα μαύρα γιασεμιά, εσύ λευκά επιμένεις να τα βλέπεις.

[mstrouf]

παραμενουν λευκα στο σκοταδι, καπως έτσι θα ήθελα να παραμείνω κ εγω μέσα την μαυρίλα που ζώ, αλλα μάλλον εύκολο να το θέλεις, δύσκολο να το κάνεις

[liberchild]

Πάντα το κλειδί, είναι ένα, και λέγεται αυτοεκτίμηση και αξίες. Να θυμάσαι επίσης ότι οι αξίες ξεφυτρώνουν εκεί που πας να τις θάψεις. Χαχα, οι γάλλοι τόχουν πει καλά , la culture est ce qui reste, quand on a tout oublie.