ψυχοθεραπεία, ψυχοφάρμακα ή και τα δύο??

[afrula]

αφου μπορεσες να ζησεις με τη ψυχοθεραπεια μονο η γνωμη μου ειναι ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΛΟΦΑΡΜΑΚΑ!!!!!!!!Στο τελος παθαινεις εξαρτηση οπως εγω και δε μπορω να τα κοψω.Ασε που γινεσαι βοδι με ολα!!

[NikosD.]

afrula, θερμή παράκληση, με αφορμή το μήνυμα σου, προς όλους:
είναι ίσως ισοπεδωτικό να βάζουμε όλα τα φάρμακα στο ίδιο τσουβάλι και να θεωρούμε πως όλα φέρνουν εξάρτηση, όλα σε κάνουν βόδι.
Θα ήταν προτιμώτερο, πιο διευκολυντικό ίσως να έλεγες ότι \"εγώ έχω αυτό το πρόβλημα, παίρνω αυτά τα φάρμακα και αισθάνομαι ότι έχω εξαρτηθεί\" κτλ κτλ κτλ

Καταλαβαίνω το δικό σου θυμό προς τη φαρμακοθεραπεία, αλλά αυτή τη στιγμή, ο θεραπευτής του Οδυσσέα του πρότεινε ένα συνδυασμό ψυχοθεραπείας και φαρμακοθεραπείας και για να το κάνει αυτό, προφανώς έχει τους λόγους του, όντας σε θεραπευτική σχέση με τον Οδυσσέα. Προφανώς, θεωρεί πως θα είναι πράγματι θεραπευτικό για τον Οδυσσέα. Οπότε ας μη σπεύδουμε να το \"ακυρώσουμε\".

Φιλικά,
Νίκος

[zouzounitsaaa]

εγω ειμαι αυτο τον καιρο στη διαδικασια της φαρμακοθεραπειας!!με καποιο αγχολυτικο και καποιο αντικαταθλιπτικο ειμαι μια χαρα!!ειμαι παρα πολυ ευχαριστημενη και δεν εχω καποια παρενεργεια!!ακολουθουσα παντα τη συμβουλη του γιατρου μου γι\'αυτο τωρα ειμαι αναπαντεχα καλα..προτεινω να κανεις κι εσυ το ιδιο..δεν υοαρχει λογος να φοβασαι ουτε λογος εξαρτησης..ολα εχουν τη λυση τους!!ευχομαι να πανε ολα καλα!φιλακια!!!!!

[kely28]

κι εγώ μετά από ένα σχετικά βαρύ επεισόδιο κατάθλιψης είμαι καλύτερα από ποτέ... κι εγώ ακολούθησα κατά γράμμα τις οδηγίες του γιατρού, για εξάρτηση δεν ξέρω, θα τα παίρνω 6 μήνες ακόμη τα φάρμακα, όσο για το θέμα των κιλών ο γιατρός μου είπε να μην βρίζουμε την ψυχιατρική αν εγώ κάθομαι και τρώω ένα ταψί γαλακτομπούρεκο τη μέρα... ακόμα κι αν δεχτούμε πως τα φάρμακα ανοίγουν την όρεξη, γιατί κανείς δεν τρώει φρούτα και λαχανικά και πέφτει με τα μούτρα στα γλυκά? είναι καθαρά θέμα επιλογής... αυτό όμως που παρατήρησα σε εμένα είναι πως αδυνάτισα... κι αυτό γιατί πριν έτρωγα ακατάσχετα επείδή ακριβώς δεν αισθανόμουν καλά και έιχα άγχος. Τώρα και η διάθεσή μου έφτιαξε και αυτομάτως περιορίστηκε και η ανάγκη μου να καταφύγω στο φαγητό και τρώω μόνο όταν πεινάω και προσέχω κιόλας να κάνω σωστές επιλογές και μπορώ να πω πως τα καταφέρνω και δεν πνίγω τον πόνο μου σε 2-3 πάστες όπως έκανα πριν...

Το να επισκεφθείς και να συζητήσεις με έναν ψυχίατρο δεν είναι δα και τίποτα το σοβαρό, θα συζητήσετε και θα σου πει κι αυτός την άποψή του. Δεν πιστέυω πως θα σε φορτώσει με φάρμακα αν πραγματικά δεν τα έχεις ανάγκη...

[Έλξη]

Τον κυριο λόγο τον εχει ο γιατρό σου. Δεν ξερω το προβλημα σου και μόνο ο γιατρος γνωρίζει καλύτερα αν χρήζει φαρμακευτικής αγωγής. Καλό θα ήταν στην παρούσα φάση, να του ζητήσεις να σου εξηγήσει τον λόγο που πρέπει να αρχίσεις φαρμακευτική αγωγή και τι συνέπειες μπορει να εχει (αν δεν το εχει κανει ήδη) και να του εκφράσεις όλες τις φοβίες σου γυρω απο το θέμα. Οι συμβουλες ειναι πολύ χρησιμες και θα σε βοηθούσαν να καταλάβεις τι ειναι αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο με την φαρμακοθεραπεία.Επισης μπορεις να συζητήσεις μαζί του και για αυτά που θα διαβάσεις εδω σχετικά με το θέμα. Εγω προσωπικά ειμαι κατα τον φαρμάκων - παλεψε το με ψυχοθεραπεια όσο μπορείς, αλλα αν το εχεις κανει ήδη και χρειαζεσαι και φαρμακευτική υποστήριξη το ξέρουν καλύτερα μόνο εσύ και ο γιατρός σου. Για το αν παχύνεις νομίζω πως με λίγη προσοχή δεν θα βάλεις γραμμάριο.

[gamder11]

να κανω και γω την ερωτηση μου αν και κανενας δεν θα μου απαντησει με σιγουρια..
μηπως τελικα με το φαρμακο λυθουν τα προβληματα και το αγχος μου??(αντιμετωπιζω ιδεοληψιες)
κανω μονο ψυχοθεραπεια...
με οσα παιδια εχω μιλησει με τα φαρμακα εγιναν καλα.μηπως τελικα ειναι ασκοπο να τα αποφευγω??και στο κατω κατω και ενα χαπι να παιρνω την ημερα αν ειμαι καλα να παει στα κομματια.τουλαχιστον θα απολαμβανω τις στιγμες μου.¨)

[Manos88]

gamder11, μιλήσαμε και μου είπες ότι δεν έχεις συμπτώματα άγχους.

Συμπέρασμα: Δεν θέλεις χάπια - στο είπε και ο γιατρός σου.

[katarina]

Κατα ρχην γεια χαρα σας είναι νεα στο forum και αρκετα άσχετη με την όλη διαδικασία. Οπότε αν δείτε κάτι κουλό φτάιει το πάγιο του οτέ.
Οδυσσέα διάβασα τον προβληματισμό σου και θα σου πω την δική μου εμπειρία.
Σαν άτομο δεν έπαιρνα ούτε ασπιρίνη διότι πάντα πίστευα ότι που θα πάει θα περάσει ο πόνος. Όταν όμως έφτασα πολύ χαμηλά ψυχολογικά είπα μετά από πολύ εσωτερικό πόλεμο ότι οκ θα δοκιμάσω κάποια φάρμακα τουλάχιστον μεχρι να βρω πάλι την ισορροπία μου. Σε μένα βοήθησε η άποψη ότι θα κάνω χρήση της αγωγής μέχρι εγώ να αισθανθώ ότι ε\'ιμαι καλά και να σταματήσω. Έτσι και έκανα. Τώρα ξέρω ότι αν πάλι αισθανθώ ανασφάλεια πάλι θα αρχίσω μέρχι και πάλι να ισορροπίσω. Και το έχω κάνει έχω αρχίσει και έχω ξανα σταματήσει. Προσωπικά πιστεύω πιά ότι όπως παίρνουμε ντεπόν για το δόντι μπορούμε και να πάρουμε κάτι άλλο για τον ψυχικό μας πόνο. Εννοείται με συνταγή γιατρού και εννοείται ότι αν δεν μας κάνει αυτό το φάρμακο ζητάμε από τον γιατρό μας κάτι άλλο.
Το ζητούμενο για μένα και το πιο συμαντικό είναι η ισορροπία μου και κάνω τα πάντα για να την βρω , αν τωρα στην διαδρομή αυτή χρησιμοποιώ και φάρμακα για μένα λίγη σημασία έχει.
Αυτά. Ελπίζω να είσαι πάντα καλά.