ΝΙΩΘΕΤΕ ΜΟΝΟΙ.....?

**Μαριαννα_ed** · 05-05-2009, 01:47

Ισως ειναι και λιγο περιεργοι οι καιροι μας και τους πιο ευαισθητους τους κατασπαραζουνε...Εχω περασει και εγω και φασεις μοναξιας και πεσμενης διαθεσης και καταθλιπτικης,ομως ενα καταλαβα...Αν εμεις οι ιδιοι δε βρουμε το κινητρο που θα μας κανει να αγαπησουμε τη ζωη και να φυγουμε απο τη φυλακη των σκεψεων μας και του ιδιου μας του εαυτου δεν προκειται κανενας αλλος να το κανει.Ο καθε ανθρωπος εχει ενα μεγαλο,πολυ μεγαλο κινητρο για να ζησει ακομα και αν δεν μπορει να το δει ξεκαθαρα,η ψυχη του κατα βαθος το ξερει.Ας προσπαθησει να το αφουγκραστει λοιπον,ας χαμογελασει στο κενο,στον αερα,ας παει μονος του μια βολτα στη φυση και ας χαραξει με αισιοδοξια και δυναμη το δικο του ξεχωριστο δρομο.Περασα χρονια που δεν ηξερα τι ηθελα,που ολα μου φταιγανε χωρις να εχω κανενα εμφανες προβλημα,που δεν ειχα το δικο μου τροπο για να ζω και ενιωθα σα χαμενη,ανασφαλης,που τα εβαζα συνεχεια με τον εαυτο μου,που ντρεπομουν να μιλησω σε ανθρωπους που δεν ηξερα καλα,που ειχα φοβιες για τα παντα σχεδον,ενιωθα ενα ανεξηγητο κενο μεσα μου,μοναξια κι ας υπηρχε κοσμος διπλα μου,μοναξια και απο εμενα την ιδια..."Αναγκασα" πολλες φορες τον εαυτο μου να ξεκαρδιστει στα γελια,να χαμογελαει με την πρωτη ευκαιρια,για να "ξυπνησω"απο το ληθαργο του μυαλου μου.Πρεπει να ειμαστε μαχητες και να δημιουργουμε χαμογελο απο το τιποτα,να προσπαθουμε με σθενος να ξεπερναμε τα εμποδια,γιατι καθε ανασα που μας "χαριζεται" σ αυτην τη ζωη ειναι πολυτιμη και ειναι δυστυχως μεσα στη φυση του ανθρωπου να το ξεχναει αυτο..

**kwstas_ed** · 05-05-2009, 02:40

mtsek85 προσπαθησε να δωσεις στον αντρα σου να καταλαβει τι περνας και οτι νοιωθεις μονη. Απο οτι καταλαβα, δεν εχετε παιδακια ακομα. Δηλαδη αν ειστε ετσι τωρα, σε 2 χρονια και με παιδια πως θα ειστε; Η γνωμη μου ειναι να κανεις οτι περνα απο το χερι σου ωστε να εχετε αψογη επικοινωνια αλλιως δεν βλεπω και πολυ ευοιωνο το μελλον. Υστερα θα λεμε πως αφησαμε τα χρονια να περασουν. Σου ευχομαι καλη επιτυχια και μακαρι να σου πανε ολα οπως τα θες. Θα δανειστω τον τιτλο απο ενα θεματακι στο φορουμ, "δευτερη ζωη δεν εχει..".

**2sweet2b4go10_ed** · 05-05-2009, 02:52

απο οσες μοναξιες εχω ζησει μεχρι τωρα, οι πιο αβασταχτες ηταν διπλα σε ανθρωπους που δεν ειχαν να μου πουν και να τους πω τιποτε...
κι οι πιο γλυκες, οταν ημουν τελειως μονη, με τις σκεψεις μου,τις ταινιες μου, τα βιβλια μου, τις μουσικες μου..

**kwstas_ed** · 05-05-2009, 02:54

Γι'αυτο το ταξιδι συνεχιζεται σε νεους, αγνωστους και ελπιδοφορους προορισμους... :)

**sabe** · 05-05-2009, 13:46

Όχι,δε νιώθω μόνη.Έχω στη ζωή μου σύντροφο,παιδιά και φίλους,βιβλία,συναυλίες,πο� �λά όνειρα.Αλλά έχω υπάρξει μόνη και κάποιες φορές ακόμη με κυνηγά η σκιά παλιών φόβων και ανασφαλειών,ευτυχώς το ελέγχω.Μπορώ να καταλάβω και να ταυτιστώ με πόνους άλλων,μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει μοναξιά,καθώς την έχω βιώσει.Η χειρότερη δε μοναξιά είναι αυτή που μας τυλίγει παρουσία άλλων,αυτή πονάει.Πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τη σημαντική,απαραίτητη κάποιες φορές μοναξιά,που σε βοηθάει να αναδιοργανώσεις το μέσα σου κόσμο,από την άλλη τη ρημάδα,τη σαρκοβόρα.Αλλά και να επιδιώκουμε να είμαστε ανοιχτοί σε νέα ενδιαφέροντα,νέες οπτικές των γύρω μας,ανθρώπων και πραγμάτων,να προσπαθούμε να μην βαλτώνουμε.Ελπίζω το ταξίδι να είναι γοητευτικό πάντοτε...:)

**mtsek85** · 05-05-2009, 20:59

αυτό το κομμάτι στο φόρουμ, το άνοιξα σε μια κάπως άσχημη στιγμή μου τις προηγούμενες μέρες...
με κάνει πολύ χαρούμενη πάντως το γεγονός, πως ανοίγονται αρκετά μέλη και βγάζουν μια εικόνα του εαυτού τους, που όπως κ εγώ, κρύβω πίσω από την οθόνη....

μπορεί ο ψηφιακός κόσμος να είναι νεκρός σε σχεση με την επαφή από κοντά, αλλά όπως και νάχει, μπορεί να σε κάνει να ανοίξεις την καρδιά σου, να δεθείς με κάποια άτομα και γιατί όχι, να βρεις μια συντροφιά, αυτή που ψάχνοντας έξω δε θα την αποκτήσεις, γιατί θα κριθείς στα πρώτα λεπτά από την εμφάνισή σου και δε θα σου δωθεί η ευκαιρια να μάθεις και να σε μάθουν...

**ginger_ed** · 06-05-2009, 00:11

Originally posted by mtsek85
με κάνει πολύ χαρούμενη πάντως το γεγονός, πως ανοίγονται αρκετά μέλη και βγάζουν μια εικόνα του εαυτού τους, που όπως κ εγώ, κρύβω πίσω από την οθόνη....

ένα παράξενο πράγμα... αυτό το φόρουμ είναι το πιο αληθινό κι αγαπησιάρικο (! σοβαρά όμως!) απ' όσα έχω γνωρίσει μέχρι τώρα! Χαίρομαι πολύ που είμαι μέλος...

**etet_** · 21-05-2009, 13:00

καλημερα, καινουργιο μελος γενικα και τωρα ανακαλυψα την συγκεκριμενη συζητηση, ευχομαι το οτι δεν εχει γραψει κανενας απο εασ στη σελιδα τοσο καιρο να σημαινει οτι ειστε καλυτερα??? mtsek85 , ναι το εχω αισθανθει και εγω οτι παρολο που εχουμε ανθρωπους γυρω μας εμεις αισθανομαστε μονοι, πιστευω ομως οτι ειναι μονο μια φαση που παιρναει γιατι μπαονουμε στο τρυπακι τοων αγγαριων και των πρεπει στην καθημερινοτητα μας. κυριως πρεπει να κανουμε πραγματα που μας ευχαριστουνε οταν μπορουμε για να ανεβουμε ψυχολογικα, π.χ εγω κανω dvd οθεραπεια(απιστευτες ποσοτητες, δεν βλεπω t.v. αλλα μονο dvd, σε περιπτωσεις κρισεων μεχρι 3 την ημερα!) αλλα με βοηθαει....
προς το μελος ginger, λυπαμαι για την απωλεια σου, σε νιωθω εγω την εχασα πριν 5 χρονια και ακομα ποναει.... εξ'οσου και ενας απο τους λογους (μαζι με αλλους πολλους...) που το ριχνω πολλες φορες στα γλυκα! ομως μετα απο ωριμη σκεψη σκεφτομαι πως η ιδια μπορει να εφυγε η αγαπη της ομως μενει και διαρκει για παντα!! και αυτο με κραταει γερα!

tweetaki15 · 15-07-2009, 18:56

να πω οτι σχεδον περιπου τα ιδια νιωθω εγω ωρες ωρες ενα κενο μια μοναξια ενω ολα καλα κ με το αγορι μου κ με την οικογενεια μου κ ομως κατι μου λειπει δεν ξερω τι.................απο τι μια στιγμη στην αλλη η διαθεση μου αλλαζει ισως ειναι κ απο το αγχος μου που φετος θα δωδω πανελληνιες...........πολλα μπορει να ναι/////

**alikaki_ed** · 03-08-2009, 20:15

πιο μόνη απο ποτε

**zoumpy** · 03-08-2009, 20:42

Πάρα πάρα πάρα πολύ μόνη.........................................

**dreamer_ed** · 03-08-2009, 20:55

Δεν βαριεστε ολλοι μονοι μας ειμαστε...ακομα και με κοσμο πολλες φορες..το θεμα ειναι τι κανουμε για εμας ωστε να νιωθουμε γεματες και ας ειμαστε μονες...μονοι...
Εγω εχω παντος την καλυτερη παρεα σε ωρες μοναξιας ανθρωπινης..
Εχω το λελο τον σκυλακο μου ενα κανισακο ολο γλυκα και παιχνιδι που δεν με κανει να νιωθω ποτε μονη..

**zoumpy** · 03-08-2009, 21:16

καλή παρέα τα ζωάκια...δυστυχώς δεν έχω...

**NADINE_ed** · 28-08-2009, 21:11

Μόνοι μας γεννιόμαστε,μόνοι μας πεθαίνουμε.Κι ό,τι ενδιάμεσα μοιραζόμαστε με τους άλλους,
μόνο σ'έναν βαθμό ουσιαστικά το μοιραζόμαστε.Τόσο ο πόνος όσο κι η χαρά,όλα τα συναισθήματα,
οι αισθήσεις,οι ανάγκες δε μεταδίδονται στον βαθμό,που γεννιούνται μέσα μας.Πορευόμαστε στη ζωή
λιγότερο ή περισσότερο στην ψευδαίσθηση της συντροφικότητας,επικοινων� �ύμε,αγαπάμε,αγαπιόμαστε,
μοιραζόμαστε ενδιαφέροντα,παιδιά,τον καλύτερο και χειρότερο εαυτό μας.Κι είναι μεγάλη παρηγοριά
να νιώθεις πως σε νιώθουν,σε καταλαβαίνουν,σε νοιάζονται...οικογενεικά τραπέζια,έξοδοι με φίλους,
συναυλία με τον καλό σου,ταινία με τον κολλητό σου,τηλέφωνα ώρες ατελείωτες,ταξίδια,internet,
κάπου τέμνονται οι ζωές μας,κάπου απομακρύνονται ή κινούνται παράλληλα,και μαζί και μόνοι...
Ωστόσο υπάρχουν στιγμές που μας τρώει ένα "αλλά".Και δεν είναι αχαριστία στην αγάπη,που μοιραζόμαστε
ούτε σε όσα καρπωνόμαστε και θεωρούνται επιτυχημένη ή ευτυχισμένη ζωή.Ούτε είναι που δεν είμαστε ικανοί
ν'απολαύσουμε τον χρόνο της μοναξιάς μας ευχάριστα και δημιουργικά.Είναι που μέσα μας υπάρχει ένα ακόρεστο κενό,
κάτι το ανικανοποίητο,που τις στιγμές της σιωπής,όταν σιγήσει ο περίγυρος,μας γίνεται διακριτή η κραυγή του,
μας τρομάζει,μας συρρικνώνει,βγάζει όλη την απόγνωση από μέσα μας και βυθιζόμαστε στη μοναξιά,που καταπλακώνει.
Όλη η αγάπη του κόσμου είναι εκείνη τη στιγμή ανήμπορη να μας σηκώσει.Κι αν κάποιος αντιπερισπασμός προσωρινά
το καταφέρει,μόλις παρέλθει,κουρνιάζουμε και πάλι στην εμβρυική στάση του φόβου,του ανίσχυρου,του παθητικού.
Κι αν θέλει θάρρος να μας το καταλογίσουμε,είναι σαφώς πιο εύκολο να το αποδώσουμε στην απουσία των άλλων
και να το ονομάσουμε "μοναξιά".Είναι παραλογισμός να πω πως είμαι μόνη,είναι ψέμμα ωστόσο να πω πως δεν το νιώθω.
Δε μου λείπει όμως κάποιος άλλος στις στιγμές αυτές της μοναξιάς μου πέρα από τον ποθητό δυνητικό μου εαυτό.

**mcan** · 28-08-2009, 21:38

Originally posted by NADINE
Μόνοι μας γεννιόμαστε,μόνοι μας πεθαίνουμε.

Mε εκφραζει απολυτα αυτη η φραση. Η μοναξια του καθενος ειναι υποκειμενικη και μη ορισιμη εννοια. Οπως η αγαπη. Δεν εισαι μονο οταν εχεισ ανθρωπους κοντα σου αλλα οταν κανεις δεν ειναι διπλα σου. Η αγαπη για εμενα ειναι μια εννοια που δεν μπορω να ορισω η να κατανοησω. Ισως αγαπη ειναι μια μιξη συναισθηματων για εμενα ειναι το συναισθημα που θα σε εκανε να θυσιασεις τον εαυτο σου για εκεινον που αγαπας. Αυτο βεβαια ισως να ειναι και αυτοθυσια, η πολλα αλλα.
Για εμενα δεν υπαρχουν συναισθηματα, ουτε ψυχη. Μονο ορμονες και ενστικτα. Ολα τα αλλα ειναι ενα ανθρωπινο κατασκευασμα, λεξεις για να εξηγησουμε συμπεριφορες, πραξεις και οσα αισθανομαστε.

Αλλα τι αλλο θα ελεγε καποιος που πασχει απο καταθλιψη; Νιωθω μοναξια αδικαιολογητα.