ΠΟΛΥΚΥΣΤΙΚΕΣ ΩΟΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ

[pennyV]

Αυτό το μήνυμα θεωρήστε το σαν παρένθεση.. ίσως δεν ανήκει καν εδώ, ίσως είναι τόσο μεγάλο που να σας κουράσει.. ίσως σας φανεί πολύ μελό, δεν ξέρω πως αλλιώς μπορεί να σας φανεί.... ειλικρινά δεν με απασχολεί πως θα σας φανεί, είναι όμως ο δρόμος που με έβγαλε από το λήθαργο και είναι...

ΓΙΑ ΤΗ ΓΛΥΚΟΥΛΑ ΜΟΥ..

Γλυκούλα, θέλω μέσα από αυτό το μήνυμα να σου συστήσω το Νικόλα. Ο Νικόλας είναι 5 χρονών. Ο Νικόλας είναι ο γιος του αδερφού μου. Ο Νικόλας είναι ένας άγγελος. Είναι ξανθός με καταπράσινα μάτια και άσπρο, κάτασπρο, τόσο άσπρο δέρμα... Τον Νικόλα τον αγαπάω με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου. Ο Νικόλας δεν με έχει αγκαλιάσει ποτέ, δεν μου έχει μιλήσει ποτέ, δεν με έχει κοιτάξει ποτέ, δεν ξέρει καν ότι υπάρχω. Ο Νικόλας είναι αυτιστικός...
Για την οικογένειά μου, ο αυτισμός είναι ο «κακός λύκος» του παραμυθιού που ήρθε και έκλεψε τη ζωή από τα μάτια του μωρού μας, έκλεψε από μας τις αγκαλιές, τα χάδια, τα παιχνίδια μαζί του, τα όνειρα των γονιών του, τα όνειρα όλων μας. Όλοι μας περάσαμε φάση άρνησης, θρήνου, θυμού... όλα τα περάσαμε! Οι πιο ψύχραιμοι συνήλθαν πρώτοι.. μερικοί ακόμα αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι ο Νικόλας ΔΕΝ θα μιλήσει, ΔΕΝ θα πάει σε κανονικό σχολείο, ΔΕΝ θα κάνει φίλους, ΔΕΝ θα ερωτευτεί, ΔΕΝ θα παντρευτεί, ΔΕΝ θα κάνει όλα αυτά που κάνουν τη ζωή μας να έχει ένα νόημα.. ΔΕΝ θα αφήσει το σημάδι του στον κόσμο. Το σημάδι το δικό του σηματοδοτεί και πάντα θα σηματοδοτεί το μικρόκοσμο το δικό μας. Καμιά 10αριά ψυχές δηλαδή όλο κι όλο. Πέρα απ?αυτο τίποτα! Σαν το τίποτα που βλέπεις πάντα μέσα στα μάτια του. Μια κουκιδίτσα είναι που τρεμοπαίζει... χωρίς ελπίδα να γίνει κάποτε οτιδήποτε παραπάνω..
Ο Νικόλας είναι η αφορμή που φοβόμαστε όλοι μας τόσο πολύ το θάνατο. Το μέγεθος του φόβου είναι ανάλογο με την ηλικία του καθενός. Ο πατέρας μου είναι 70.. πόσο θα είναι άραγε ο Νικόλας όταν εκείνος θα πεθάνει; Πόσα χρόνια μπορείς να στήσεις κρυφτούλι με το θάνατο προκειμένου εκείνος να έχει πάντα ανθρώπους να τον στηρίζουν; Πόσα χρόνια θα ζήσω εγώ προκειμένου να μην αφήσω αυτή την ευθύνη στην κόρη μου; Να τον νοιάζεται, να τον αγαπάει, να τον αγγίζει να μην νοιώθει μόνος μέσα στη φυλακή του μυαλού του.. ναι... να τον φροντίζει όμως; Τί βαρύ φορτίο για έναν άνθρωπο που σήμερα που μιλάμε είναι μόλις 5 χρονών επίσης; Πως να διαπαιδαγωγήσω εγώ ένα παιδί και να το κάνω τόσο δυνατό για να μπορώ μια μέρα να του φορτώσω τις αγωνίες που μοιράζομαι τώρα μαζί σου Γλυκούλα μου;;
ʼφησα εντελώς έξω από την περιγραφή μου τους γονείς του.. τους προσωπικούς μου ήρωες... τα είδωλά μου! Δεν νομίζω ότι έχω την ικανότητα να περιγράψω τη δύναμη και το κουράγιο τους και την αγάπη τους και τον αγώνα τους. Φοβάμαι μην τους αδικήσω.. Αυτό που θα σου πω όμως είναι πως η μαμά του θα άλλαζε ευχαρίστως τα 50 της κιλά με τα δικά μου τα 100.. με του άλλου τα 130 ή και με εκείνου που η καρδιά του δεν άντεξε και πέθανε κάπου γύρω στα 200.. αρκεί να προλάβαινε πριν πεθάνει να τον δει να την κοιτάζει στα μάτια και να αναζητήσει το χάδι της, το φιλί της, την αγκαλιά της.. και να την αποκαλέσει πρώτη και τελευταία φορά «μαμά».


Εμένα γλυκούλα μου με γνώρισες ήδη θεραπευμένη από το πρόβλημα των κιλών μου. Το είχα ξεπεράσει ήδη κάπου στα 105.. πριν αρχίσω καν δίαιτα. Το ξεπέρασα όταν ένα βράδι... το πρώτο βράδι μετά τη διάγνωση του Νικόλα γύρισα σπίτι μου κλαμένη, έσφιξα στην αγκαλιά μου το παιδί μου και κείνο μου είπε «Σ?αγαπώ μαμά!!» Τότε τα πάντα μπήκαν στη σωστή τους θέση μέσα στο μυαλό μου!
Είσαι πολύ τυχερή κοριτσάκι μου που μπορείς να γελάς, να σκέφτεσαι, να κάνεις φίλους, να δακρύζεις με ένα τραγούδι, με ένα βιβλίο, με μία πανσέληνο, που μπορείς να ξυπνήσεις ένα πρωί και να πεις «σήμερα θα αλλάξω τον εαυτό μου.. σήμερα είναι η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου» και να κάνεις κάτι γι αυτό. Είσαι πολύ τυχερή που μπορείς να αγαπάς και να ελπίζεις να αγαπηθείς το ίδιο δυνατά.
Και είσαι πολύ πολύ τυχερή που δεν χρειάζεται να το ανακαλύψεις αυτό μια μέρα στο άδειο βλέμμα ενός παιδιού..


Όλα τα άλλα.. πόση σημασία μπορεί να έχουν άραγε;;

[placebo_ed]

me sigkinises poli penny mou!exeis toso ma toso poli dikio.makari auto to minima sou na ginei aformi gia olous mas, gia na arxisoume na skeftomaste pio ousiastika!

[lbp_ed]

Εντάξει, είναι άσχημο αυτό πολύ, αυτό με τον θάνατο δεν το κατάλαβα, αλλά και τα κιλά είναι άσχημο. Εξάλλου και εσένα σε απασχολούσε αυτό, σωστά;

[pennyV]

Πάντα με απασχολούσε.. το θεωρούσα το σημαντικότερο πρόβλημα στη ζωή μου... πόσο άδικο είχα!

[lbp_ed]

Ναι, αυτό έδειχνες όταν ξεκίνησες το τόπικ..Τότε δεν είχε γεννηθεί ο ανηψιός σου;

[pennyV]

Γεννήθηκε με πολύ μικρή διαφορά από την κόρη μου. Διάγνωση έγινε πριν 2 χρόνια περίπου..

[lbp_ed]

Ναι αλλά σε απασχολεί ακόμα το πρόβλημα με τα κιλά, και μάλιστα το αναφέρεις ως μεγάλο πρόβλημα. Εγώ κατάλαβα ότι σε ανησυχεί πολύ

[pennyV]

Φυσικά και με απασχολεί.. απλά θεραπεύτηκα από την επιθυμία να θέλω να τα αλλάξω όλα χθες.. να το θεωρώ σαν την αιτία για ότι κακό μου συμβαίνει.. να έχω την ψευδαίσθηση ότι αν εγώ αδυνατίσω θα γίνω πιό ευτυχισμένη.. και ότι πέρα απ'αυτό δεν υπάρχει τίποτα! Φυσικά πέρα απ'αυτό υπάρχουν τα αληθινά προβλήματα, αυτά που όλοι μας νομίζουμε ότι συμβαίνουν μόνο στους άλλους, η υπομονή να δέχεσαι την κάθε μέρα όπως είναι, και να ευχαριστείς το Θεό που σε φύλαξε και σήμερα από κάτι σοβαρό και αμετάκλητο!

[NADINE_ed]

Είναι δύσκολο κι αναπόφευκτο να ζεις τη σύγκριση αυτή,Πέννυ μου,όσο κι αν θέλεις να της αντισταθείς...
Δυό παιδιά αδερφών,ένα αγόρι,ένα κορίτσι σε μικρή ηλικιακή διαφορά και μεγάλη νοητική...
Κοινοί παπούδες να χαίρονται για κάθε νέο επίτευγμα της εγγονής και μέχρι πρόσφατα ν'απορούν
ενώ τώρα με θλίψη γνωρίζουν πως ο ξάδερφος της δε θα συμπορευτεί στην εξέλιξη αυτή ισότιμα...
Να είσαι μάνα και να διστάζεις να καμαρώσεις για το παιδί σου μπροστά στον αδερφό,ίσως να νιώθεις
κι άσχημα,ενώ γνωρίζεις πως κανείς δε φταίει,κανείς δε μπορεί να κάνει κάτι...ʼσε το βαρύ άγχος του αύριο!

Δε γίνεται να βιώνεις αυτήν την κατάσταση και να προσπερνάς τα σημάδια,που σου φωνάζουν τι προέχει!
Θέλεις δε θέλεις,αυτό σε τραβάει διαρκώς από το λαιμό,μόλις πας ν'απομακρυνθείς σε σκέψεις παλιές...

Όταν όμως δε σ'αφορά άμεσα,δυστυχώς είναι ακόμα μία ιστορία που σε συγκινεί,σ'ανατριχιάζει,σε ταρακουνά,
μπορεί ακόμα να σε κάνει να το πάρεις προς το παρόν αλλιώς,αλλά σύντομα τα σημάδια της θ'ατονήσουν
στις αισθήσεις και τη μνήμη σου,θα καταχωνιαστεί μαζί με άλλες που σε είχαν σοκάρει,προβληματίσει,
συνταράξει κάποτε...Στον μικρόκοσμο σου εσύ είσαι ο γίγαντας κι όλα υπάρχουν γύρω από σένα,μόνο για σένα!
Κι αν κάτι δεν ανταποκρίνεται στο ιδεατό σκηνικό που θέλεις να σε περιστοιχίζει,ακόμα κι αν είναι μια τόση δα λεπτομέρεια,
δεν ησυχάζεις μέχρι να αποκατασταθεί!Και μάλιστα σου αποσπά τόσο την προσοχή από το υπόλοιπο υπέροχο
κατά τα άλλα σκηνικό,που ούτε καν το βλέπεις,ούτε καν σε νοιάζει,το υποτιμάς,το προσπερνάς,ΜΕΧΡΙ ΝΑ...

Δε θέλω να υποτιμήσω τη δύναμη της ιστορίας αυτής στη συνείδηση της Γλυκούλας κι είναι διπλά συγκινητικό
αυτό το προσωπικό μοίρασμα της Πέννυς,γιατί δε γίνεται τόσο από εσωτερική δική της ανάγκη,
όσο από την καλή της διάθεση να στηρίξει έναν άλλον άνθρωπο στη δύσκολη αυτή του στιγμή!Το κακό είναι
όμως πως ξεχνάμε ακόμα και τα δικά μας μαθήματα,τα δικά μας μελανά σημεία στην ιστορία μας,που κι αν προς στιγμή
θεωρήσαμε καταλύτες,δεν είχαν την αναμενόμενη επίδραση και δύναμη πάνω μας ν'αφήσουν το σημάδι τους ανεξήτιλο...
Δεν ξέρω κατά πόσο μας βοηθά αυτή μας η ικανότητα ν'απωθούμε όσα δε θέλουμε να θυμόμαστε βαθειά στο υποσυνείδητο...

Κάνω επίκληση λοιπόν στο συνειδητό να είναι ικανό να διακρίνει τα σημάδια,να μας τα υπενθυμίζει με όποιον τρόπο
βρίσκει να το ακούμε(είτε λέγεται αυτό προσευχή,φιλική συμβουλή,σχετικό βιβλίο,χαρτάκι σε καθημερινή θέα...)
ώστε να μην ξεχνάμε πως έχουμε μόνο το σήμερα για κόσμο μας κι ό,τι αποκλίνει από αυτό δε μας ανήκει!
Έχει χαθεί στην αιωνιότητα αν πέρασε,ή είναι δυσδιάκριτο στο θολό του μέλλοντος,ενώ μόνο ό,τι αγγίζει το τώρα μας
είναι δυνατότητα αλλά και καθήκον απέναντι στον εαυτό μας να είναι το καλύτερο,θετικότερο,φωτειν ότερο,
ανθρωπίνως εφικτό που μπορούμε να μας χαρίσουμε,ανεξάρτητα από αποπροσανατολισμούς και βολέματα...

Μόνο το σήμερα μπορώ να χειριστώ!Το χθες βαραίνει τα βήματα μου,το αύριο τρομάζει την ανάγκη μου ν'απομακρυνθώ...
Σήμερα το σήμερα,μέρα τη μέρα,στιγμή τη στιγμή,εστιάζοντας μόνο εδώ και κάνοντας το καλύτερο μου,συνθέτω
κομμάτι κομμάτι τη ζωή μου,αποτινάσσω αλλοτινά βαρίδια,διαλύω απειλές κι αοριστίες,χωρίς καν να το πολυκαταλάβω...
Χωρίς να βλέπω το βουνό που ορθώνεται μπροστά μου,με οπτικό πεδίο στο βήμα μου μόνο,
να πατήσω σταθερά,ν'αποφύγω την πέτρα,να προσέξω το σαθρό έδαφος...ανεβαίνω σταδιακά,αβίαστα,
και η θέα όλο και μακραίνει στον ορίζοντα,οι πρόποδες χάνονται κάτω μου και η πρώην απόρθητη κορυφή κατακτάται!

[NADINE_ed]

Originally posted by pennyV

Φυσικά και με απασχολεί..

απλά θεραπεύτηκα από την επιθυμία να θέλω να τα αλλάξω όλα χθες..

να το θεωρώ σαν την αιτία για ότι κακό μου συμβαίνει..

να έχω την ψευδαίσθηση ότι αν εγώ αδυνατίσω θα γίνω πιό ευτυχισμένη..

και ότι πέρα απ'αυτό δεν υπάρχει τίποτα!

Φυσικά πέρα απ'αυτό υπάρχουν τα αληθινά προβλήματα,

αυτά που όλοι μας νομίζουμε ότι συμβαίνουν μόνο στους άλλους,

η υπομονή να δέχεσαι την κάθε μέρα όπως είναι,

και να ευχαριστείς το Θεό που σε φύλαξε και σήμερα

από κάτι σοβαρό και αμετάκλητο!

[pennyV]

Ναντίν το ξέρω πως η ιστορία ενός άγνωστου παιδιού δεν θα μπορούσε να είναι το σπίρτο που θα ανάψει το φως στο μυαλό οποιουδήποτε.. δεν την έγραψα με αυτό το σκοπό, απλά ήθελα να τονίσω πως κάποιες φορές χρειάζεται κάτι τόσο βαρύ και δυνατό για να σε ταρακουνήσει.. και μπορεί να συμβεί... και να σε ξυπνήσει ταρακουνώντας όλη σου την ύπαρξη! Είναι η στιγμή που όλη η υπόλοιπη ζωή σου γίνεται κομμάτια και ξαφνικά το κάθε κομματάκι μπαίνει στο σωστό σημείο της κλίμακας. Σε μένα τα κιλά κατρακύλησαν ΠΟΛΛΑ σκαλιά παρακάτω από κει που πάντα πίστευα πως ήταν..

[NADINE_ed]

Πέννυ,έχω την εντύπωση πως κάτι στα λόγια μου σ'ενόχλησε
και είναι το τελευταίο που θέλω να συμβεί,ειδικά αναφορικά με ένα τόσο λεπτό θέμα!
Αντιλαμβάνομαι απόλυτα την οπτική σου γι'αυτό και υπογράμμισα τα λόγια σου,
θέλοντας να τονίσω τη σοφία τους,δείχνοντας έτσι σιωπηρά πως συμφωνώ κι εγώ.
Απλά ορμώμενη από την ιστορία σου έκανα ένα βήμα παραπέρα στη σκέψη μου,
ίσως σε λανθασμένη χρονική στιγμή...Να με συγχωρείς άμα σε στεναχώρησα...

[pennyV]

Ναντίν όχι δεν με στεναχώρησε κάτι στα λόγια σου, τουλάχιστον όχι με την έννοια που το φοβάσαι εσύ! Με στεναχώρησε λίγο το γεγονός ότι ίσως δεν έκανα απόλυτα κατανοητό στα γραφόμενά μου το λόγο που τα έγραψα! Το παθαίνω συχνά αυτό.. να γράφω πολλά και να εννοώ πολλά περισσότερα που ίσως μερικές φορές απαιτούν και κληρονομικό χάρισμα για να τα αποκωδικοποιήσει κανείς! Είπα πως αυτή είναι η προσωπική μου οδός προς τη θεραπεία από τις εμμονές μου με το βάρος μου.. ελπίζοντας να βοηθήσω στην προκειμένη περίπτωση τη Γλυκούλα να καταλάβει αυτό..

Originally posted by pennyV
Είσαι πολύ τυχερή κοριτσάκι μου που μπορείς να γελάς, να σκέφτεσαι, να κάνεις φίλους, να δακρύζεις με ένα τραγούδι, με ένα βιβλίο, με μία πανσέληνο, που μπορείς να ξυπνήσεις ένα πρωί και να πεις «σήμερα θα αλλάξω τον εαυτό μου.. σήμερα είναι η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου» και να κάνεις κάτι γι αυτό. Είσαι πολύ τυχερή που μπορείς να αγαπάς και να ελπίζεις να αγαπηθείς το ίδιο δυνατά.
Και είσαι πολύ πολύ τυχερή που δεν χρειάζεται να το ανακαλύψεις αυτό μια μέρα στο άδειο βλέμμα ενός παιδιού..


Όλα τα άλλα.. πόση σημασία μπορεί να έχουν άραγε;;

Όσο γι αυτά που είπες εσύ Ναντίν.. ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ δεν κατάλαβε και δεν περιέγραψε τόσο εύστοχα αυτό..

Originally posted by NADINE
Είναι δύσκολο κι αναπόφευκτο να ζεις τη σύγκριση αυτή,Πέννυ μου,όσο κι αν θέλεις να της αντισταθείς...
Δυό παιδιά αδερφών,ένα αγόρι,ένα κορίτσι σε μικρή ηλικιακή διαφορά και μεγάλη νοητική...
Κοινοί παπούδες να χαίρονται για κάθε νέο επίτευγμα της εγγονής και μέχρι πρόσφατα ν'απορούν
ενώ τώρα με θλίψη γνωρίζουν πως ο ξάδερφος της δε θα συμπορευτεί στην εξέλιξη αυτή ισότιμα...
[u][Να είσαι μάνα και να διστάζεις να καμαρώσεις για το παιδί σου μπροστά στον αδερφό,ίσως να νιώθεις
κι άσχημα,ενώ γνωρίζεις πως κανείς δε φταίει,κανείς δε μπορεί να κάνει κάτι...ʼσε το βαρύ άγχος του αύριο!/u]

Δε γίνεται να βιώνεις αυτήν την κατάσταση και να προσπερνάς τα σημάδια,που σου φωνάζουν τι προέχει!
Θέλεις δε θέλεις,αυτό σε τραβάει διαρκώς από το λαιμό,μόλις πας ν'απομακρυνθείς σε σκέψεις παλιές...

Αυτή είναι η ζωή μου! Δεν έχω να προσθέσω ούτε ΜΙΑ λέξη!

[GLUKOULA28]

Σε ενα τοσο λεπτο θεμα,να εκφρασω την λυπη μου,με ολη την ειλικρινεια που με διακατεχει,να σου πω να μην χανειs την πιστη σου,θαυματα γινονται καθε μερα,η κατασταση του μικρου σε ηλικια,(αλλα πολυ μεγαλου στο μυαλο μου ΝΙΚΟΛΑ),ευχομαι να καλυτερευση.Ειναι ντροπη για μενα να συγκρινω,το δικο μου απελπισμενο κειμενο,μπροστα σε αυτη την δικη σου ιστορια,θα ηταν θρασοs,θα ηταν......πολλα.PENNY μου,oμωs η δικη μου ζωη δεν ηταν στρωμενη με ροδοπεταλα,ηταν παρα πολυ δυσκολη,τα τελευταια 7 χρονια υπερχιλισε το συναισθημα απο την ψυχη μου,με τιs τοσεs κακεs εμπειριεs,με τα τοσα στραβα και αναπoδα,και ομωs επεσα τοσεs φορεs,ξεσκωνηστικα και σηκωθηκα ορθια,και προχωραω μπροστα,φυσικα και εκτιμω την καθε μερα που ζω και αναπνεω,γιατι ξεχασα να σου πω οτι καθε μερα που ξημερωνει και με περνει τηλεφωνο η μαμα μου,ο μπαμπαs μου να δουν αν εβγαλα και αυτο το βραδυ,απο τιs απνοιεs που 3 φορεs,με εσωσαν.Απο τιs μελετεs υπνου που υποβληθηκα στο ευαγγελισμο,στην αθηνα,φυσικα και θεωρω σημαντικο να χασο βαροs,επισηs για πολλουs λογουs,απο θεμα υγειαs,ειναι σημαντικο να χασω βαροs.Mπορει να μην ειμαι τοσα κιλα οσο αλλοι που ειναι 200,300 και εχουν προβληματα δυσπνοιαs,εμενα λογω μορφολογιαs του φαρυγγα και των κιλων,και το λογο οτι τα κιλα τα εχω στο πανω μεροs του σωματοs μου,γινετε οντωs ενα μεγαλο μαρτυριο ο υπνοs,καθιστη κοιμαμαι για οσουs γνωριζουν απο απνοιεs θα καταλαβουν απολυτα τι γραφω,επισηs αφου με την υπνηλια την ημερα ειχα και 2 ατυχηματα,δεν θυμαμαι ποση λεπτα κοιμομουν και τρακαρα με το αυτοκινητο,χτυπωνταs λιγο το φρυδι και το κεφαλι,εζησα οκ,και ευχαριστω το θεο γι αυτο,και πολλα αλλα που μπορω να σου εξιστορω μερεs,με αμετρητεs σελιδεs.Eτσι λοιπον,ισωs το υποσεινηδητο μου,να λειτουργει με τον εξηs τροπο,για να μην θυμαμαι,και να μην μου υπενθυμιζει ολα αυτα τα προβλημα υγειαs και OXI μονο,που αντιμετωπιζω,να εχει κολλησει εκει το μυαλο μου,στα κιλα μου,στο πιο ``ανωδυνο``,προβλημα αν θελειs.Tελοs δεν ηθελα πραγματικα,να γινει ετσι το θεμα,θα προσπαθω με ολη την δυναμη μου,απλα ολο αυτο το ανχοs που βγαζω,ειναι για αυτα που προσπαθω να προλαβω,για αυτα που δεν εζησα,απο τα 21 μου χρονια,καμμια φορα σε κυνηγαει η ζωη,αντι να την κυνηγαs!

[basia]

γλυκουκα θελω να σου πω με ολη την καλη διαθεση πως αφου βλεπεις πως η διαιτα δεν σου ταιριαζει γιατι δεν καταφευγεις σε μια αλλη μεθοδο? η επιστημη εχει προχωρησει, εμεις γιατι να ταλαιπωρουμαστε χωρις λογο?
αληθεια σου λεω θα αλλαξει η ζωη σου...........
αν θες στειλε μου μηνυμα στο μαιλ μου στο προφιλ μου να μαθεις λεπτομερεις για την επεμβαση που εχω κανει εγω