Aυτη η ευχη θελω να "πιασει"...

[dolphin_ed]

Πόσο σωστό αυτό που έγραψες Euxi...''ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΜΕ''.
Υπάχουν κάποιοι πειρασμοί διατροφικοί μέσα στο σπίτι αλλά όχι πολλοί. Σίγουρα δε θα ζούμε για πάντα σε ένα ''αποστειρωμένο'' περιβάλλον. Καλό είναι να συμφιλιωνόμαστε με την ιδέα όλων των τροφίμων. Θέλει χρόνο. Κι είμαστε στην αρχή. Αλλά η αρχή, λένε, είναι το ήμισυ του παντός.

[Kleanthis_ed]

Εγώ διαβλέπω , σε βάθος χρόνου, να έχω μια μόνιμη ενασχόληση με το διατροφικό μου πρόγραμμα κι , ενδεχομένως, φόβο, για το να μην ξεφύγω.Νιώθω, πως ο κύκλος είναι συνεχής και αέναος.Το «πότε πάνω,πότε κάτω»,έχει γίνει σ' ένα βαθμό τρόπος ζωής.Ίσως,από ένα σημείο και μετά, η φάση της «καθόδου» να μην υπάρχει και το ίδιο το μυαλό να το ορίζει ως τέτοια,λόγω της μακρόχρονης παραμονής μέσα στην ΔΠΤ.Δηλαδή, καμιά φορά, βαπτίζουμε τη «φυσιολογική» διατροφική εκτροπή ( ή συμπεριφορά ) σαν επεισόδιο.Τα μέτρα σύγκρισης είναι τόσο διαφορετικά για κάποιον που βιώνει τέτοιες καταστάσεις...

[dolphin_ed]

Σίγουρα Κλεάνθη πάντα θα μας απασχολεί το φαγητό, με τη διαφορά ότι στο μέλλον θα έχουμε τη σωστή κρίση να θεωρούμε κάποιο επεισόδιο υπερφαγίας (ελπίζω χωρίς επακόλουθη μέθοδο ''εκκαθάρισης'') φυσιολογικό συμβάν. Όλοι κάποια στιγμή τρώνε του σκασμού χωρίς μετά να αισθάνονται τύψεις. Απλά, δεν το επαναλαμβάνουν τις επόμενες μέρες. Σε αυτό το σημείο θα φτάσουμε κι εμείς. Απλά σε μας πάντα θα φαίνεται περίεργο αν ξεφεύγουμε λίγο διατροφικά. Δε θα μαυρίζει η ψυχή μας όμως από τις ενοχές...

[Euxi]

Παντως,νομιζω πως ειναι ξεκαθαρη η διαφορα μεταξυ "φυσιολογικης διατροφικης εκτροπης" που λες και επεισοδιου.Το πρωτο αλοιμονο αν δεν μας συμβαινει μια στο τοσο,οι περισσοτεροι ανθρωποι το παθαινουν,το δευτερο ειναι το σκοτεινο και παραλογο κομματι της διαταραχης μας,συνοδευομενο απο τυψεις,μαυριλα και δυστυχια.Θα γινω ιδιαιτερα ευτυχης ανθρωπος αν καταφερω για παντα να μου συμβαινει μονο το πρωτο και ειναι σιγουρο οτι δεν θα τα μπερδευω.Οταν κανεις επεισοδιο δεν ευχαριστιεσαι αυτο που τρως,δεν καταλαβαινεις τι τρως,τρως απιστευτα γρηγορα,χρησιμοποιεις το φαγητο για να καλυψεις την ανεπαρκεια σου και αυτο μετα σε σκοτωνει για αλλη μια φορα.Ενω,οταν τρως απλα παραπανω,απολαμβανεις καθε σου μπουκια,γευεσαι,το τρως αργα και μετα δε νιωθεις κουρελιασμενος.

Οι προσδοκιες μας ισως να διαφερουν λιγο,αλλα το βασικο για ολους μας νομιζω ειναι ενα.Οχι αλλα βουλιμικα και οχι αλλες εμμονες.Μαζι με αυτο,εγω θελω το φαγητο να με αφηνει ασυγκινητη γενικα,αλλα οταν θελω να το χαιρομαι,να περναει απο μπροστα μου απαρατηρητο,αλλα και να μην το στερουμαι.Π.χ.σημερα,γυρνων τας στο σπιτι ετοιμη να φαω αυτα που ειχα προγραμματισει βλεπω στην κουζινα αραδιασμενα 1 κουτι με κεκακια και ενα ταψι με πιτα,παραλλαβη απο μια θεια μου.Τα ειχε φερει λιγο νωριτερα και τα ειχε δωσει στον φιλο μου.Αταραχη,ψυχραιμη και με χαμογελο,οχι με αγχος,βαζω σε ενα πιατο τη μιση απο τη μεριδα που σχεδιαζα να φαω,διπλα βαζω και ενα κομματι πιτα,τα τρωω αργα και απολαυστικα,μετα τρωω και ενα κεκακι και απο τοτε εχω ξεχασει οτι υπαρχουν.Κανω αλλα πραγματα,δεν με ενδιαφερει η υπαρξη τους,τα αγνοω.Υπο αλλες συνθηκες σε κατι τοσο ξαφνικο η θα ειχα κανει βουλιμικο η θα ζοριζομουν απιστευτα να τα νιωθω στην κουζινα και να πρεπει να κρατηθω.Τα δοκιμασα,δεν νιωθω στερημενη,αλλα μεχρι εκει.Ειναι απιστευτα εγκεφαλικη η ολη διαδικασια,απλα για να πετυχει πρεπει να το δουλευεις στο μυαλο σου συνεχως τον πρωτο καιρο και να εισαι πραγματικα αποφασισμενος.Μετα πιστευω θα γινει συνηθεια και θα αντιδραμε ετσι απο μονοι μας.Το μοιραστηκα μαζι σας γιατι ειναι μεγαλη η χαρα μου σημερα με αυτο που εγινε και πως αντεδρασα.

Dolphin μπορει να μας φαινεται περιεργο στην αρχη,αν περασει ομως πολυς πολυς καιρος,θα νιωσουμε ακομα πιο δυνατοι και ισως καποτε να σταματησει να μας φαινεται περιεργο..Ισως καποτε καταφερουμε μετα βιας να θυμομαστε πως καποτε υπηρξαμε βουλιμικοι..Ισως..

Καλη συνεχεια στον αγωνα μας παιδια!

[dolphin_ed]

Καλημέρα!


Το θέμα με μας είναι ότι η διατροφική εκτροπή μικρή ή μεγάλη, συνήθως καταλήγει σε επεισόδιο.
Προσωπικά, στην αρχή ενός βουλιμικού απολαμβάνω αυτα που τρώω. Στο τέλος βέβαια που έχω σκάσει και δε μπορώ να κουνηθώ, εννοείται ότι είμαι χάλια.
Μπράβο σου Euxi που διαχειρίστηκες την απρόοπτη εμφάνιση φαγητού στην κουζίνα σου με επιτυχία. Ούτε το στερήθηκες, ούτε το παράκανες. Αντέδρασες σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Όπως λες κι εσύ κάποια στιγμή αυτές οι αντιδράσεις θα μας γίνουν συνήθεια και θα επανέλθουμε στην κανονικότητα. Ο εγκέφαλος ΄΄μαθαίνει΄΄ γρήγορα.

[Euxi]

Dolphin το παλευω πολυ και ουσιαστικα αυτη τη φορα.Τοτε με την πιτα και τα κεκακια ναι τα πηγα μια χαρα,αλλα προχθες ξεφυγα.Δεν ηταν βουλιμικο,τουλαχιστον οχι ετσι οπως το εννοω εγω,αλλα εφαγα πολυ.Θα το χαρακτηριζα λαιμαργια.Συνεβη το βραδυ και μπορω να πω το απολαυσα,αλλα καταλαβαινα πως δεν ημουν 100% φυσιολογικη.Μεταξυ φθορας και αφθαρσιας.Ισως ειναι μεσα στο προγραμμα και τετοια περιεργα συμβαντα.Το καλο ειναι πως οι τυψεις μου μετα δεν ηταν πολλες και χτες τα πηγα πολυ καλα διατροφικα.Το παρεκαμψα,σηκωθηκα κατευθειαν και συνεχιζω κανονικα.Δεν ξερω,δε δεχομαι οτι αυτη τη φορα δε θα τα καταφερω.

Ακομα με μαθαινω,με παρατηρω.Ηταν οι πρωτες 5 μερες της ζωης μου οι τελευταιες,που δε μετρησα θερμιδες.(Φυσικα ουτε και ζυγιστηκα).Αφου και εγω απορω πως το εχω κανει αυτο.Ειναι περιεργο,νιωθεις πως κατι σου λειπει,βασικα χανεις την αρρωστημενη σταθερα της ζωης σου και νιωθεις μισος.Ειναι φοβερο το ποσο με "στηριζε" αυτη η εμμονη τοσα χρονια,τωρα ομως θα κολυμπησω χωρις τα μπρατσακια της,γιατι ολα οσα εχω ζησει ως τωρα μου μαθανε κολυμπι.Καιρος να το αποδειξω.Ποτε το χανω,ποτε το βρισκω,το παλευω ομως.Κατεληξα στο οτι εχω αναγκη να τρωω ενα πληρες γευμα καθε μερα και αυτο να ειναι το μεσημεριανο.Χωρις να μετραω θερμιδες,με το ματι να ειναι ενα πληρες ισορροπημενο γευμα.Απο εκει και περα να τρωω πολυ πολυ ελαφρα,φρουτα και κανα τοστ,να μη με νοιαζει.Να με νοιαζει μονο το μεσημεριανο μου.Μετα κατεληξα πως επιβαλλεται να απομακρυνθω απο τα πολλα γλυκα.Και αν φαω ενα γλυκο μια μερα,ποτε να μην τρωω και δευτερο.Το δουλευω με πολυ κοπο εγκεφαλικα και αρχιζει και πιανει.Και τελος ειναι απαραιτητο να ξεφυγει το μυαλο απο τη λεξη "φαγητο".Πρεπει να το απομυθοποιουμε καθε μερα ολο και πιο πολυ,πρεπει να κανουμε μια νεα πλυση εγκεφαλου στον εαυτο μας και να αντικαθιστουμε σκεψεις φαγητου με σκεψεις δημιουργιας,εργασιας,κοινω νικοτητας,χιλια δυο."Μεθοδος αντικαταστασης" το εχω ονομασει.Το μυαλο μου τα εχει παιξει τον τελευταιο καιρο,το εχω ξετιναξει.Θα λασκαρει καμια βιδα σε λιγο και δεν τις εχω και πολυ σταθερες..Ελπιζω να συνηθισει τα νεα δεδομενα και να μη με διαψευσει.Ειναι τραγικα δυσκολο να γκρεμισεις μια συνηθεια χρονων.Δευτερη φυση γινεται,λεγαν οι αρχαιοι.Ομως ο ανθρωπος μπορει να καταφερει τα παντα,αρκει να το θελει πραγματικα,ετσι δεν ειναι?Ετσι δε μας λεγανε απο μικρα παιδια?Ελπιζω να μην μας λεγανε ψεματα!Και εγω νιωθω αυτη τη φορα πως το θελω πραγματικα.Νιωθω οτι πλησιαζω στην ενηλικιωση του μυαλου μου,το μυαλο μου θα γινει 18 μαλλον στα 27 του.Δεν πειραζει,καποιοι ειμαστε λιγο βραδυκαυστοι,ας λυθει πρωτα το θεμα και μετα θα πω καλλιο αργα παρα ποτε...

[dolphin_ed]

Εγώ από την άλλη, πρέπει να έχω το νου μου στο φαγητό διότι υποτείθεται ότι είμαι σε περίοδο συντήρησης των κιλών που έχασα πριν από περίπου 2 χρόνια. Προσπαθώ βέβαια να ζυγίζομαι 2-3 φορές την εβδομάδα και να μη φτάσω πάλι στα 53 κιλά όπου, κατά γενική ομολογία, παραήμουν αδύνατη.
Όσον αφορά τα γλυκά, νομίζω ότι μας επιτρέπεται ένα την εβδομάδα και ειδικά αν το φάμε υποκαθιστώντας ένα κυρίως εύμα αν είναι βαρύ ή ένα σνακ αν είναι ελαφρύ και μικρό.
Το επεισόδιο λαιμαργίας που σου συνέβη προχθές καλύτερα να το αντιμετωπίσεις ως ένα μεμονωμένο περιστατικό το οποίο συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους, όπως είχαμε αναφέρει και σε προηγούμενα posts. Εξάλλου το ευχαριστήθηκες που έφαγες. Υπάρχουν μέρες που είτε λόγω διάθεσης, είτε λόγω ειδικών περιστάσεων (γιορτές, κεράσματα, τραπέζια κτλ), είτε επειδή σου άρεσε πολύ το φαγητό ρε παιδί μου, θα φας κάτι παραπάνω. Ίσως φας και ΄΄του σκασμού΄΄. Ok, πολλές φορές, πριν τη διαταραχή μου, θυμάμαι ότι σε οικογενειακά τσιμπούσια έτρωγα πολύ. Το ζήτημα είναι να μην το επαναλάβεις και τις επόμενες μέρες. Από ότι διάβασα όμως, εσύ χθες τα πήγες καλά διατροφικά οπότε μια χαρά! Συνέχισε έτσι!

[Euxi]

Ναι,ετσι θα κανω,ελπιζω και ευχομαι!Dolphin εσυ εισαι στην ευτυχη θεση πλεον να μη θες να χασεις αλλα κιλα και αυτο φανταζομαι θα σου δινει μεγαλη δυναμη να το δεις αλλιως!Μια ζωη θα προσεχουμε,δε λεω,αλλα ειναι μεγαλο πραγμα να πρεπει μονο να διατηρηθεις και να μη θες να χασεις,ειναι μεγαλη δουλεια,απολαυσε το!Φυσικα και η συντηρηση κρυβει παγιδες,ειδικα αν παλευεις και με το φοβο των βουλιμικων,αλλα τουλαχιστον μπορεις να φορας ο,τι θες!Πηγαινεις πολυ σταθερα και συγκροτημενα!

Για το γλυκο νομιζω πως ειδικα αν ειναι μια φορα την εβδομαδα μονο δε χρειαζεται να υποκαθιστα γευμα,πιστευω πως δε θα βλαψει,ειδικα αν γυμναζεσαι.Τα γευματα που εχουμε αναγκη δε θα πρεπει να παραλειπονται.Ασε που το θεμα γλυκο παιρνει ετσι παλι μια μορφη "θυσιας" πραγμα που το κανει να εχει μεγαλυτερη αξια απο αυτη που πραγματικα εχει.

Καλη μας συνεχεια!

[dolphin_ed]

Ένα κιλάκι ακόμα θέλω να χάσω αλλά μετά δε θέλω να μπω στον πειραμό να συνεχίσω, όπως είχα κάνει παλιότερα και φυσικά την πάτησα.
Αναφορικά με το γλυκό, φοβάμαι ότι αν φάω ένα μετά θα θέλω να φάω κι άλλο και θα με πιάσει βουλιμικό. Δε νιώθω ακόμα ασφαλής. Ίσως το να το φάω αντί βραδυνού για παάδειγμα, να με κάνει να νιώσω ασφάλεια.

[Euxi]

Λοιπον,σημερα 25/6 εκλεισα 1 μηνα χωρις βουλιμικο.Πλεον μετραω μονο μηνες.Μονο 1 μερα με επιασε λαιμαργια,τιποτα αλλο.Ουτε που το πιστευα ενα μηνα πριν οτι θα γινοταν αυτο.Ειμαι περιπου στα μειον 5 κιλα,υποθετω τα 2 ηταν υγρα.Θα ζυγιστω οταν θα κλεισω 2μηνο.Ειμαι ευχαριστημενη γιατι ξεφυγα απο τη μιζερια 9 μηνων.Εκανα μια καλη αρχη,αλλα θελω να δουλεψω κι αλλο με τη σκεψη μου.Παιδια τα παντα ειναι θεμα σκεψης,διαθεσης,αληθινης θελησης και αγαπης προς τον εαυτο μας και προς οσους μας πληγωσαν.Οπως εχει πει και η femaleness, και εχει απολυτο δικιο,αν συγχωρησουμε οσους μας πληγωσαν και αν γεμισουμε την ψυχη μας με αγαπη,ακομα και γι αυτους που δεν το αξιζουν 100% θα νιωσουμε απιστευτη λυτρωση.Θα νιωσουμε κατευθειαν αγαπη αληθινη και για τον ιδιο μας τον εαυτο.Επισης,αν νιωσουμε μια μικρη αγαπη για ανθρωπους που μας την "σπανε",που μας νευριαζουν,που μας αγχωνουν ακομη,οχι τοσο κοντινους μας,τοτε θα νιωσουμε μεγαλη ανωτεροτητα και ψυχικη ευεξια και κατευθειαν θα σταματησουμε να θελουμε να κανουμε κακο στον εαυτο μας.Και κατι αλλο.Να εξασκουμε το μυαλο μας να μη σκεφτεται το φαγητο.Οποιος ειναι δημιουργικος,"γεμιζει"απο εκει τη ζωη του και η σκεψη ξεκολλαει πιο ευκολα.Το μελλον θα δειξει αν θα τα καταφερω τελικα..Μακαρι ολοι μας να πηγαινουμε καθε μερα ενα βημα μπροστα.Ειναι κουβεντες οι οποιες ειπωνονται συνεχεια εδω στο φορουμ και ειναι τοσο αληθινες.Ο καθενας να βρει τη δυναμη να υπερασπιστει τον εαυτο του...

[kriaraki1980]

Εuxi πολύ χαίρομαι για σένα!!!!Σου εύχομαι τα καλύτερα κοπέλα μου!!!

[Euxi]

Kriaraki μου γλυκο σ ευχαριστω πολυ,πολυ!Ευχομαι και σε σενα ολα να σου πανε οπως ακριβως τα εχεις σκεφτει!Αν και αν κρινω απο τα κριαρακια που ξερω ειναι τοσο πολυ πεισματαρικα και αυτο που βαζουν στοχο το καταφερνουν βρεξει χιονισει!!Εμπρος λοιπον με το καλο το κατευοδιο των κιλων!

[dolphin_ed]

Euxi,

μπράβο σου για την αποχή 1 μήνα από βουλιμικά. Λαιμαργίες όλοι έχουμε κατά καιρούς. Δεν πειράζει. ʼνθρωποι είμαστε. Κι εγώ την περασμένη Παρασκευή που είχα βγει ήπια 5-6 ποτηράκια κρασί. Ε, εντάξει για 10 μέρες έχω πει να μην ξαναπιώ αλκοολ.
Παρά το γεγονός ότι πλέον θέλω απλά να συντηρηθώ στα κιλά μου, ο φόβος χει μόνιμα μέσα μου. Πρέπει να το παλέψω να τον αποβάλλω διότι όλα είναι στο μυαλό κι αυτό φοβάται τότε οι ισορροπίες είναι ευαίσθητες.
Αυτούς που με πλήγωσαν δε θέλω να τους συγχωρήσω, να τους τιμωρήσω θέλω. Δυστυχώς είμαι εκδικητικό άτομο από ένα σημείο και μετά. Με έκαναν κι έφτασα στα όριά μου, έχασα τον εαυτό μου. Αυτό δεν πρόκειται να το συγχωρήσω ποτέ και σε κανένα.

[JOYLESS]

dolphin, να'ξερες πόσο σε νιώθω..... και γω όχι μόνο δεν μπορώ να συγχωρήσω παρά μόνο να τους μισώ που με έφεραν στην κατάσταση που ήμουν....και ακόμα να φοβάμαι μη ξανακυλήσω. Πάνω από 2 χρόνια χωρίς βουλιμικά και ακόμα φοβάμαι...Οταν τους χρειάστηκα όχι μόνο δεν με βοήθησαν αλλά μου δωσαν και μια σπρωξιά να φτάσω πιο γρήγορα στο πάτο. Πραγματικά θα΄θελα κάποια μέρα να βρω την ανωτερότητα να το κάνω γιατί ίσως αυτός είναι ο μόνος δρόμος για την οριστική λύτρωση....αλλά όπως είπα και σε άλλο post μου ίσως τελικά δεν διαθέτω τέτοιο μεγαλείο ψυχής.

[dolphin_ed]

Ούτε εγώ Joyless μου διαθέτω τέτοιο μεγαλείο ψυχής και δε νιώθω καμία απολύτως τύψη. Ας πρόσεχαν...