Καλώς σας βρήκα και εγώ - βουλιμική ανορεξία

[notperfectenough]

Καλησπέρα και από μένα.

Ειλικρινά δεν ξέρω από πού να αρχίσω, γιατί μπορεί να είμαι καινούρια στο φόρουμ αλλά παλιά στον αγώνα, καθώς φέτος κλείνω "αισίως" 20 χρόνια προσπάθειας να φτάσω στο τέλειο. Βλέπετε, από μικρή έκανα μπαλέτο και το όνειρό μου ήταν να γίνω χορεύτρια, να φύγω στο εξωτερικό κτλ. και η καινούρια δασκάλα μου (γιατί στα 12 άλλαξα σχολή) θεώρησε σωστό από τα 12 μέχρι τα 18 να μου υπενθυμίζει καθημερινά πως πρέπει να φτάσω 45 κιλά γιατί δεν υπάρχουν χοντρές χορεύτριες. Καταλαβαίνετε, βέβαια τι αντίκτυπο είχε αυτό στην ψυχολογία μου και μάλιστα στην περίοδο της εφηβείας. Το αποτέλεσμα ήταν η συνεχής ενασχόληση με δίαιτες, οι οποίες δεν είχαν πάντα αποτέλεσμα (δεν μπορούσα να κατέβω από τα 58 κιλά) και σαν παιδί που ήμουν ζήλευα και τους υπόλοιπους που δεν τους απασχολούσε το βάρος τους και τρώγαν ό,τι ήθελαν. Έτσι, έπρεπε να βρω έναν τρόπο να τρώω ό,τι θέλω αλλά να μην έχει αντίκτυπο στο βάρος μου και κατέφυγα στους εμετούς. Ούτε που θυμάμαι πόσες φορές την ημέρα προκαλούσα εμετό και τις τύψεις να με κατατρώνε μετά. Αυτά μέχρι που τελείωσα το σχολείο και δεν είχα καταφέρει να φτάσω στο επιθυμητό βάρος (45κιλά). Τότε ήταν που σταμάτησα και το χορό, ίσως γιατί ενδόμυχα πίστευα ότι σταματώντας θα κατάφερα να ξεκολήσω το μυαλό μου από το βάρος μου. Φυσικά, δεν έγινε έτσι. Αντίθετα, τα βουλιμικά επεισόδια αυξήθηκαν παρόλο που με δίατες και γυμναστήριο κατάφερα να φτάσω τα 55 που ήταν ο πρώτος στόχος. Όμως ούτε αυτό ήταν αρκετό. Σχεδόν πάντα όταν έβγαινα έξω για φαγητό ή θα ήμουν καλεσμένη σε τραπέζι, ήμουν η πρώτη που θα επισκεφτόταν την τουαλέτα μόλις τελείωνα το φαγητό μου.

Για να μην τα πολυλογώ, παντρεύτηκα, έκανα δύο παιδιά (ντρέπομαι που θα παραδεχτώ ότι και στις δύο εγκυμοσύνες συνεχίστηκαν τα επεισόδια βέβαια, σε πολύ μικρότερο βαθμό και για λίγο διάστημα) και έφτασα τώρα στα 32 να συνεχίζω να προκαλώ εμετό όταν ζορίζομαι συναισθηματικά ή σωματικά (καθώς η τελειομανία μου και η μανία να κάνω πολλά περισσότερα από όσα αντέχω, έχει ξεπεράσει κάθε ρεκόρ). Φυσικά, έχω αποξενωθεί από όλους και από όλα και η μοναδική μου σκέψη είναι πώς θα αδυνατίσω κι άλλο (τώρα είμαι 52 κιλά με 14% λίπος) και παρότι νόμιζα ότι στα 52 κιλά θα είμαι ευτυχισμένη, τώρα το μόνο που θέλω είναι να χάσω κι άλλο. Έτσι για να γελάσουμε λίγο σας παραθέτω το εξής περιστατικό που μου συνέβη. Πριν από λίγο καιρό είχα πάει να αγοράσω τζην και ρωτάει η πωλήτρια τι νούμερο φοράω. Χαμογελαστά της απάντησα "Το μικρότερο"(νόμιζα ότι είναι το 25) και μου φέρνει .... 24 νούμερο παντελόνι!!!!!!!!!!!!!! Εκείνη τη στιγμή αποφάσισα να πάω να δω κάποιον ψυχολόγο γιατί ένιωσα τα νεύρα μου να γίνονται κουρέλια. Φανταστείτε, 20 χρόνια αγώνα και να μου λέει ότι πρέπει να αδυνατίσω κ'άλλο! Εδώ και ένα μήνα βλέπω κάποιον ψυχολόγο, μήπως καταφέρω και κάνω κάτι.

Βλέπω τη ζωή μου σαν απλός θεατής σε ταινία να περνάει από μπροστά μου και εγώ να μην τη ζω. Νιώθω ότι έχει σταματήσει στα 12 όταν άκουσα να μου λέει η δασκάλα μου την πρώτη φορά που με είδε "Πω πω, είσαι χοντρή πρέπει να αδυνατίσεις!"

Φιλικά

Υ.Γ. Ζητάω συγγνώμη για τη μεγάλη έκταση του μηνύματος.

[tweetaki15]

γεια σου βρε.τα κιλα σου ειναι μια χαρα μακαρι να μουν σαν κ σενα.εγω ειμαι 1,73 κ 65κ κ θελω να παω 55κ.εισαι τελεια μην ακους βλακειεσ κ οπωσδηποτε ο ψυχολογοσ πρεπει να σε βοηθησει πριν παθεις τπτ χειροτερο .........οτι χρειαστεισ εμεις ειμαστε εδω ετσι΄;πολλα φιλακια

[esceden]

καλησπέρα γλυκιά μου..
είναι απίστευτο τι μπορεί να κάνουν σε μία παιδική ψυχή τα λόγια κάποιου που θαυμάζουμε.. και το ακόμα πιο τρομακτικό είναι το γεγονός ότι μία "δασκάλα" περιορίστηκε να επισημάνει άκομψα αυτό που θεώρησε πρόβλημα, αντί να δείξει κάποιους υγιείς τρόπους να το διορθώσεις. φυσικά και γνωρίζεις ότι τα κιλά σου είναι μία χαρά.. φύσικά και ξέρεις ότι φτάνοντας στα άκρα (ή προς τα πάνω η προς τα κάτω) μόνο προβλήματα δημιουργείς στον εαυτό σου. όμως.. μην ξεχνάς τα δύο σου παιδάκια.. άθελά σου μπορεί να τους περάσεις πρότυπα που θα τα ταλαιπωρήσουν κ αυτά στη συνέχεια..
το πρώτο βήμα που έκανες είναι πολύ σημαντικό! ένας ψυχολόγος μπορεί να σε βοηθήσει να ψάξεις μέσα σου και να δεις γιατί έχει τόση σημασία ο τόσο ακραίος έλεγχος του σωματός σου.. τι άλλες ανάγκες καλύπτεις πίσω από αυτό.
για τ' όνομα του Θεού! είσαι μία νεότατη κοπέλα με όλη τη ζωή μπροστά σου κ μία οικογένεια που μπορεί να σου δώσει κ να τους δώσεις αγάπη.. είναι κρίμα να μην τα χαρείς όλα αυτά!

είμαστε εδώ για να μας μιλήσεις κ να σε στηίξουμε όσο γίνεται στο πρόβλημά σου. ένα ένα βήμα, σου εύχομαι να βρείς τον εαυτό σου και όλα από εδώ κ μπρος να πάνε καλά, χωρίς φαντάσματα του παρελθόντος!!

καλώς μας ήρθες!!

[joanna1974]

εχεις ολα τα καλα του κοσμου!!γιατι κουκλα μου βασανιζεις τον εαυτο σου με πραγματα που δεν εχουν νοημα??σκεψου κοπελες που εχουν πραγματικο προβλημα βαρους και επιβαρυνεται μεχρι και η υγεια τους,αλλες που κανουν δεκαδες εξωσωματικες για να αποκτησουν αγγελουδια σαν εσενα κι εμενα που ο θεος μασ χαρισε χωρις βασανα,εναν ανθρωπο να πλαγιαζεις και να κρατας το χερι του το βραδυ μες την τοση μοναξια των ημερων μας!!!εσυ τα εχεις!οσο για το σωμα σου ειμαι σιγουρη οτι βαθεια μεσα σου γνωριζεις πια ειναι η πραγματικη σου εικονα!!ΚΑΛΩΣΗΡΘΕΣ!!!!!

[notperfectenough]

Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα.

Έχετε απόλυτο δίκιο και το γνωρίζω καλά. Γνωρίζω επίσης ότι δεν έχω πρόβλημα αντικειμενικό και τις καλές μέρες νιώθω σχεδόν χαρούμενη. Είναι όμως αυτές οι δύσκολες μέρες που δεν αντέχω ούτε να με κοιτάζω στον καθρέφτη και όσο και αν ανεβαίνω στη ζυγαριά δε με δείχνει λιγότερο...και το πιο δύσκολο είναι να δείχνω σα να μη συμβαίνει τίποτα από όλα αυτά (καθώς κανείς από την οικογένειά μου δεν γνωρίζει τίποτα-είχα κάνει μία αναφορά παλιότερα στη μαμά μου αλλά την έχω διαβεβαιώσει ότι όλα έχουν περάσει και είμαι καλά) ενώ από μέσα μου ουρλιάζω από απελπισία. Ευελπιστώ με την ψυχοθεραπεία να τα αλλάξω όλα αυτά καθώς πλέον είναι ανυπόφορα. Είναι απλώς ότι ο δρόμος για τη θεραπεία φαντάζει δύσκολος και το να γίνω καλά πολύ μακρινό. Θέλω να πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα καταφέρω να αποδεσμευθώ από την άσχημη εικόνα του εαυτού μου και να δω και την άλλη πλευρά.

[tweetaki15]

γειασ βρε κ καλως σορισες στην παρες μας.ετσι κ γω νιωθω για τον εαυτο μου κοιταζομαι στον καθρεφτη κ με πιανουν τα κλαματα αλλα κανεισ δν ξερει απο την οικογενεια μ το προβλημα μου,