Στην Χριστίνα....

[JOYLESS]

αν υποψιαστώ ότι υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να κληρονομήσουν τα παιδιά μου τα χάλια μου θα τις κόψω....(και συγνώμμη για τη γλώσσα)

[JOYLESS]

ασχετο μήπως ξέρει κανείς να μου πει πως μετακινείται το ticker? κάνω πειράματα μου φάνηκε γλυκό

[femalethess]

σίγουρα φταίνε οι γονείς μας για πολλά από όσα κουβαλάμε μέσα μας...αυτό όμως παύει να είναι δικαιολογία μετά από κάποια ηλικία. όσο είμαστε παιδιά τα φιλτράρουμε όλα διαφορετικά...όσο μεγαλώνουμε πρέπει , όσο δύσκολο και αν είναι να αφήνουμε πίσω μας τις κακές αναμνήσεις που έχουμε από αυτούς...ναι , το κενό πάντα θα υπάρχει αλλά δεν πρέπει να καταστρέφει τις ζωές μας... είμαι σε ένα στάδιο που τους έχω δικαιολογήσει πολλά γιατί αυτό με κάνει να νιώθω καλύτερα μέσα μου... οτι έκαναν δεν το έκαναν από κακία ή μίσος....το έκανα απλά γιατί τόσα γνώριζαν και μέχρι εκεί μπορούσε να φτάσει το μυαλό τους...αυτό λέω κάθε μέρα στον εαυτό μου...φυσικά και έχω κακές αναμνήσεις από αυτούς αλλά λέω μέσα μου " οκ, πάμε παρακάτω"

οι γονείς μας είναι αυτοί που είναι..αυτό δεν αλλάζει..ακόμα κ αν τους εξηγήσεις το πρόβλημα σου θα το πάρουν για αστείο...είπαμε! μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό τους! οπως έχω ξαναπεί το να γίνει καποιος γονιος είναι ταλέντο! απλα οι δικοί μας ήταν μάλλον ατάλαντοι :-)

αυτό που μπορούμε να αλλάξουμε είναι ο ευατός μας! μπορούμε να μάθουμε να τον αγαπάμε λιγο περισσοτερο και να τον σεβόμαστε λίγο πιο πολύ! το ξέσπασμα στο φαγητό η σε οτιδήποτε άλλο με μορφή εξάρτησης δεν είναι ο τρόπος για να μας κάνει να μην σκεφτόμαστε! πιστεύω οτι είναι ο τρόπος για να μας κρατάει δεμένους με όσα μας πλήγωσαν.

πως μπορείς να λες οτι το φαγητό σε κάνει να μη σκέφτεσαι όταν τελικά όλη μέρα σκέφτεσαι αυτό που σε πλήγωσε, όταν μπαινεις εδω και γράφεις για αυτα που σε πόνεσαν? νομιζω οτι τελικά είναι μια αρρωστημένη ανάγκη να μην ξεχάσουμε αυτά τα άσχημα που βιώσαμε... ίσως επειδη τα άσχημα ήταν και οι μόνες αναμνήσεις μας...

τουλάχιστον εγω αυτό είχα πάθει.....απλά σε κάποια φάση αποφάσισα να μην έχω καθόλου αναμνήσεις από αυτους παρά να έχω τις άσχημες αναμνήσεις τους και να μου κάνουν κακό!και έτσι ...τελείωσα με το φαγητό και τους εμετούς...

[dolphin_ed]

Δυστυχώς, τα σημάδια που μας έχουν αφήσει κάποια βιώματα και κάποιες συμπεριφορές, οι οποίες ενδεχομένως συνεχίζουν να υπάρχουν, είναι ανεξίτηλα.
Εμείς θα πρέπει να μπορέσουμε να βρούμε τι μας οδήγησε μέχρι εδώ. Αν βρούμε την αιτία και την καταλάβουμε σε βάθος τότε παύει να υφίσταται. ʼλλοι τα κατάφεραν από μόνοι τους κι άλλοι με τη βοήθεια κάποιου θεραπευτή.

[Euxi]

Τι ανθισμενα που ειναι ολα στη ζωη οταν δε σε κρατα δεμενο μια τετοια φοβια-εμμονη-διαταραχη!
Ποσο ελευθερος και γαληνιος νιωθεις οταν δε σε περιοριζει πια ο ιδιος σου ο εαυτος!
Ποσα πραγματα συνειδητοποιεις οτι μπορεις να κανεις στη θεση των απειρων ωρων που σου εκαιγε το κεφαλι η σκεψη των κιλων,των θερμιδων,της βουλιμιας!
Τι ευλογια να αφηνεις τον εαυτο σου να ζησει!
Τι ωραιο να νιωθεις πως αναπνεεις οξυγονο,επειδη διπλα σου καθεται ο εαυτος σου και απεναντι σου η βουλιμια!

Ας κοιταμε μονο μπροστα και ας βοηθησουμε επιτελους τον εαυτο μας να ξεφυγει μια και καλη.Κανενας δε θα το κανει για μας...

[JOYLESS]

Καταρχάς femalethess πρέπει να΄χεις ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΗ!!!!! για να κατάφερες να συγχωρέσεις και να δικαιολογήσεις τους γονείς σου μετά από όλα αυτά. Οπως είπα πιο πάνω το φαγητό σταμάτησα να το σκέφτομαι (ως προς την αποβολή του) , απλώς έχω το φόβο πως ίσως κάποτε ξανακυλήσω γιατί μου συμβαίνει αυτό ακριβώς που περιγράφεις. Ξέρω την ρίζα του προβλήματος αλλά αδυνατώ να την δικαιολογίσω και ΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ έχει ακόμα δύναμη πάνω μου και μου καταστρέφει τη ζωή. Δεν ξέρω τι φταίει? Δεν νομίζω πως έχει να κάνει με την ενηλικίωση....πιστεύω πως έχει να κάνει πως για διάφορους λόγους κυρίως επαγγελματικούς τους τρώω ακόμα στη μάπα...΄Προσπαθώ να εμψυχώσω τον εαυτό μου λέγοντας του ότι ήδη έχω καταφέρει ένα πολύ μεγάλο βήμα με το να βρω τη ρίζα του προβλήματος....με ψυχολόγο φυσικά (ξέχασα να σας πω ότι το τρικ για μένα στην αρχή κάθε φορά που πήγαινα να οδηγηθώ σε βουλιμικό ήταν μόλις άνοιγα την πόρτα του ψυγείου και έψαχνα, έλεγα στον εαυτό μου γιατί τ΄ανοιγεις το ρημάδι? για να βουλώσεις το στόμα σου με φαγητό να μην τους βρίσεις??και έτσι μετά το κλεινα) οπότε θεωρώ ότι ήδη έχω καλύψει ένα σημαντικό μέρος της διαδρομής. Αυτό το τρικ που δεν μπόρεσα να βρω είναι να κάνω κάτι να μη με αγγίζουν όλα αυτά..όλα αυτά τα κακόβουλα σχόλια , το δηλητήριο και η χολή....Συμφωνώ με τη dophfin "Αν βρούμε την αιτία και την καταλάβουμε σε βάθος τότε παύει να υφίσταται. " το βουλιμικό πάβει να υφίσταται αλλά τι γίνεται όταν όλα τα άλλα μένουν ίδια και πραγματικά δεν μπορείς να βρεις άμυνες να μη σε πληγώνουν?
και τελευταία ερώτηση προς femalethess έχεις πλέον επαφές με τους γονεις σου?(αν θες απαντάς ξέρω ότι είναι προσωπικο)

[femalethess]

Joyless έχω επαφες με τους δικούς μου πλεον...για κάποια χρόνια δεν είχα επαφές με τον πατέρα μου κ μου έκανε περισσότερο κακό. ίσως όμως και μέσα σε αυτά τα χρόνια να ηρέμησε το μέσα μου...μάλλον αυτό εγινε!πλέον έχουμε επαφές και απλά ξέρω οτι όσα μπόρεσε τόσα έκανε....

αυτα είχε σαν ανθρωπος να δώσει κ αυτά έδωσε.... τον δικαιολόγησα κ νομίζω οτι πλεον τον αγαπώ με έναν διαφορετικό τρόπο...τον εχω συγχωρέσει για όλα... ίσως γιατι κ αυτός δεν μεγάλωσε καλά...άλλες εποχές αλλωστε τότε...ναι δεν του κρατάω κακία γιατι έτσι νιωθω καλα εγω! προσπαθω πλεον να του βρίσκω τα καλά στοιχεια που έχει ως άνθρωπος , αν και ειναι λιγα...όμως ετσι ειμαι καλα με το μέσα μου...

νομιζω οτι η κακια κ το μισος τελικά μας σκοτωνουν...πρεπει μέσα μας να νιωθουμε αγαπη ακόμα κ αν κάποιοι δεν την αξίζουν...όσο υπάρχει μίσος στην ψυχη μας, πολύ ή λίγο, μας σκοτώνει κ τις πιο πολλές φορές δεν το καταλαβαίνουμε καν...δεν είμαι χριστιανη!ουτε καν πιστεύω με σιγουριά οτι υπάρχει Θεός...τα λέω αυτά με την καθαρά ανθρωπινη πλευρά....

[JOYLESS]

Πόσο δίκιο έχεις....Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι όλο αυτό το μίσος καταστρέφει μόνο εμένα...και τη δική μου ζωή. Αυτοί στην κοσμάρα τους....Να τους αγαπήσω ? Καλό το αστείο!
Τι να σου πω βρε κορίτσι μου ? το ξαναλέω ...ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ ΕΙΣΑΙ!!! Εγώ απλώς ελπίζω ότι όπως λέει και η ψυχολόγος μου να αποδεχτώ κάποτε ότι είναι δύο άνθρωποι συναισθηματικά ανάπηροι και να τους βάλω μαζί με τις άσχημες αναμνήσεις στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όπου ανήκουν.

[femalethess]

ετσι είναι Joyless...πρωτα θα τους βάλεις στο χρονοντούλαπο με τις ασχημες αναμνήσεις και μετά, με τον καιρό, θα θέλεις να τους αγαπήσεις από την αρχή, με έναν τρόπο διαφορετικό...

Οταν συναντάμε ανθρωπους συναισθηματικα ανάπηρους πρεπει να τους λυπόμαστε... αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτε να νιώσουν την ευτυχία μεσα τους! Η ζωή είναι αισθήσεις! Το να ΒΛΕΠΕΙΣ την ψυχή του άλλου,το να ΑΚΟΥΣ αυτό που έχει να σου πει, το να ΑΓΓΙΖΕΙΣ το είναι του διπλανού σου, το να μπορείς να ΜΥΡΙΖΕΙΣ την ευτυχία και να της δίνεις άρωμα με το μυαλό σου , το να μπορείς να ΓΕΥΕΣΑΙ την αγάπη... Αυτα είναι η Ζωή...

Πρεπει να λυπάσαι τους συναισθηματικα ανάπηρους γιατι στην πραγματικότητα δεν ζουν καν... Υπάρχουν και κινούνται μηχανικά... Πως λοιπόν να κρατήσεις κακία σε έναν άνθρωπο ζωντανό νεκρό? Συνεχίζεις και τον αγαπας μήπως και με την αγάπη σου μπορεσει και νιώσει ζωντανος έστω και για δευτερόλεπτα...

[JOYLESS]

Μακάρι να μπορούσα να συμφωνήσω.... νομίζω πως για κάποιους είναι πολύ αργά να ζωντανέψουν 1ον και 2ον νομίζω πως δεν διαθέτω τέτοιο μεγαλείο ψυχής...

[JOYLESS]

μόλις διάβασα κάτι σχετικό και είπα να το μοιραστώ μαζί σας μήπως και μας/με βοηθήσει...
"Η αγάπη είναι η δύναμη που μεταμορφώνει και καλυτερεύει τη Ψυχή του Κόσμου. Εμείς είμαστε εκείνοι που τροφοδοτούμε την Ψυχή του Κόσμου και η γη που ζούμε θα είναι καλύτερη ή χειρότερη, αν εμείς είμαστε καλύτεροι ή χειρότεροι. Εκεί μπαίνει τότε η δύναμη της αγάπης, γιατί, όταν αγαπάμε, επιθυμούμε πάντα να γίνουμε καλύτεροι απ'ότι είμαστε"
Ο Αχημιστής

[JOYLESS]

Σαφώς και δεν είναι ο Αχημιστής αλλά ο Αλχημιστής.... sorry