Κάποτε πρέπει να σταματήσει επιτέλους...!

[MeroPony]

Γεια σας, είμαι καινούργια και από 14 ετών(είμαι 19) αντιμετωπίζω διατροφικά προβλήματα. Καθαρά βουλιμία ή ανορεξία δεν είχα ποτέ αλλά έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια διαιτες-αστραπή συνδιασμένες με εξαντλητική γυμναστική και μετά όσα κιλά έχασα τα έχω πάρει σε χρόνο ρεκόρ. Αυτό έχει γίνει τα τελευταία 5 χρόνια 7 φορές και δεν αντέχω άλλο!έχω καταστρέψει τον οργανισμό μου,δεν θέλω να βγαίνω έξω(παρότι είμαι απλά παχουλούλα και το πρόβλημα δεν είναι τεράστιο) γιατί συνέχεια κοιτάω τις αδύνατες κοπέλες και νιώθω μειονεκτικά. Δεν μου αρέσουν τα ρούχα επάνω μου. Ξυπνάω και κοιμάμαι με τη σκέψη ότι ξεκινάω δίαιτα. Με πιάνουν κρίσεις και εκεί που για αρκετές μέρες έχω ισσοροπήσει και λέω ότι το νίκησα τρώω ξαφνικά όλο τον κόσμο.Καμιά φορά προκάλώ εμετό μετά ή ασκούμαι εξαντλητικά. Το αν είμαι αδύνατη η παχιά καθορίζει και τις επιδόσεις μου σε άλλους τομείς. Κανένα περιοδικό,κανένας φίλος και κανένας ψυχολόγος δεν μπόρεσε να με βοηθήσει ώστε η τροφή να μην καθορίζει τη ζωή μου. Το παλέυω μόνη μου λοιπόν και ελπίζω να σταματήσει ο φαύλος κύκλος...

[ShadowWave]

Καλώς ήρθες και εσύ συμπάσχουσα...Ζω καθημερινά τον ίδιο φαύλο κύκλο, αλλα σε πολύ μργαλύτερη συχνότητα από 'σενα... οι εμετοί αποτελούν ένα μέρος της ζωής μου..και εγώ επισκέφτηκα μια φόρα ψυχίατρο(ούσα απελπισμένη) που συνταγογτάφησε συγκεκριμένο αντικαταθλίπτικο και ένω υπήρξε μια μικρή βελτίωση έπειτα το πρόβλημα επανήλθε δριμύτερο.
Κοίτα για να πράξεις κάτι καλό για τον ευατό σου επιβάλλεται πρώτα να αγαπήσεις τον ευατό σου..ναι ναι και με τις ατέλειες του! Ουδείς τέλειος σαφέστατα.. δε μπορείς να ενεργήσεις σώστα αν συμπεριφέρεσαι αυτοκαταστροφικά στον ευατό σου... Θέλω να πώ, εστίασε στα προτερήματα σου, στην εσωτερική σου δύναμή, μη φοβηθείς να ζητήσεις βοήθεια από τον κοινώνικο σου περίγυρο, τους γονείς σου, τους στενούς φίλους κτλ... Για να ξεκινήσεις αυτή τη φορά μια επιτυχημένη προσπάθεια χρειάζεσαι αγάπη και στήριξη..
Πέραν αυτου όμως πρέπει να κόψεις αυτές τις περιόδους νηστείας, χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι εγκαίρως αυτές είναι που σε οδηγούν στις υπερφαγικές κρίσεις... μη στερείς τίποτα από τον ευατό σου, αν έχεις ανάγκη για γλυκό φάε μια μικρή ποσότητα αλλά ενώ κατάναλώνεις σκέψου: το έχω ανάγκη αυτό που τρώω? Η' απλώς τρώω για να καταπραύνω κάποια δυσφορη συναισθήματα?(άγχος, κατάθλιψη τα οποιά προκύπτουν από διάφορες αιτίες σαφώς)

Τη θερμή μου συμπαράσταση. :-)