Μονο αηδια και απογοητευση νιωθω.

[mag_ed]

Σ' ευχχαριστώ ΥΟΚΟ, παρόμοιες αντιδράσεις έχω κι εγώ, μόνο που τελικά το να αφήνω ένα Σαββατοκύριακο ελεύθερο δεν είναι έξυπνη λύση γιατί δύσκολα μαζεύομαι τη δευτέρα. θα προσπαθήσω να τρώω πιο προσεκτικά και χωρίς υπερβολές. στο κάτω κάτω μια μικρή ατασθαλία δεν είναι το τέλος του κόσμου. 10 μικρές ατασθαλίες όμως .... είναι το τέλος της δίαιτας.

[mcan]

Αν φτασεις στο σημειο να εχεις εστω και μια μικρη συστολη, μια σκεψη, μια αμφιβολια πριν απο κα8ε βουλιμικο πιστευω εισαι σε καλο σημειο. Ετσι γινεται μια αρχη... για να ξεφυγουμε στο τελος απο το ζωοδες και να φτασουμε στο συνειδητο.
Καλη επιτυχια :)

[yoko]

ΜAG!
Εγώ μια χαρά τη βρίσκω την διατροφή σου, διαβάζοντας και αυτά που γράφεις οτι τρως καθημερινά.
Περιόρισε το ελεύθερο σε μια μέρα της εβδομάδας και σ αυτή τη μέρα φάε και κάτι λιπαρό που σου χει λειψει και ένα γλυκό. Μια τέτοια μικρή επιβράβευση θα σου δώσει δύναμη για τη συνέχεια και δε θα νιώθεις σε συνεχή στερηση.
Και αν ζυγίζεσαι..μην το κάνεις μετά την ελεύθερη σου μέρα..γιατί λιπαρά/αλμυρά προκαλούν κατακράτηση υγρών και θα δείχνει η ζυγαριά παραπάνω χωρίς να είσαι. Ζυγίσου κάθε Σαββατο και έχε την Κυριακή πιο ελεύθερη..η κάτι ανάλογο που θα σε βολέυει.

[μυριαμ_ed]

υπαρχει πραγματικα διαφυγη...; αναρωτιεμαι... χαιρομαι για ολους οσους καταφερνουν να ρατησουν μια ισσοροπια σ ολο αυτο. πραγματικα. σας ευχομαι μεσα απο την καρδια μου τα καλυτερα. εγω δυσκολευομαι παρα πολυ. λεφτα για ψυχολογο δεν εχω, και δεν ξερω αν μπορει να με βοηθησει κιολας... εχω πολλα χρονια στην πλατη μου μ αυτο το προβλημα, και μου πηρε και πολλα χρονια για να το παραδεχτω στον ιδιο μου τον εαυτο

[sabe]

Μύριαμ,το ότι μπορεί να σου πήρε πολλά χρόνια να το αποδεχτείς,δεν αναιρεί το γεγονός πως τώρα που το αποδέχτηκες,μπορείς να προχωρήσεις στο να το παλέψεις και διορθώσεις.Ποτέ δεν είναι αργά,η ζωή μας διδάσκει πως η σοφία προέρχεται από τα μαθήματα που μας δίνουν οι αποτυχίες.Μη σκύβεις το κεφάλι,δεν παραιτούμαστε,σηκωνόμαστε ξανά!

[takize]

Originally posted by μυριαμ
υπαρχει πραγματικα διαφυγη...; αναρωτιεμαι... χαιρομαι για ολους οσους καταφερνουν να ρατησουν μια ισσοροπια σ ολο αυτο. πραγματικα. σας ευχομαι μεσα απο την καρδια μου τα καλυτερα. εγω δυσκολευομαι παρα πολυ. λεφτα για ψυχολογο δεν εχω, και δεν ξερω αν μπορει να με βοηθησει κιολας... εχω πολλα χρονια στην πλατη μου μ αυτο το προβλημα, και μου πηρε και πολλα χρονια για να το παραδεχτω στον ιδιο μου τον εαυτο

Για να υπάρξει διαφυγή πρέπει να υπάρξει παραδοχή! Απαξ και υπάρξει παραδοχή, πρέπει να υπαρξει θέληση για αγώνα. Και κανένας αγώνας δεν είναι αναίμακτος. Και αν κάποιες φορές χάνεις έναν αγώνα (ημέρας) δε σημαίνει πως έχασες την μάχη! Κι εμένα μου πήρε 4 χρόνια σχεδόν να το παραδεχθώ, κι εγώ δεν έχω μία για ψυχολόγο, αλλά κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα παλέψω! Μέχρι να πέσω θα είμαι ΟΡΘΙΑ!!!!
Όπως πρέπει να είμαστε όλοι!

[mag_ed]

Παιδιά έχω αποτύχει πλήρως!!! 3-4 μέρες τώρα τρώω συνέχεια. Φοβάμαι πώς αν ζυγιστώ θα έχω πάρει τα κιλά που έχω χάσει. για γυμναστική ούτε κουβέντα. νιώθω μεγάλη απογοήτευση. ελπίζω να βρω κάτι να με κάνει να σταματήσω γιατί είναι κρίμα να πάνε χαμένες οι προσπάθειές μου. ʼσε που ένιωθα υπέροχα τώρα που άρχισαν να παρατηρούν όλοι ότι έχω αδυνατήσει και άκουγα πολλά κοπλιμέντα.

[takize]

Mag,
Δεν έχεις αποτύχει επειδή 3 μέρες σου άνοιξε η όρεξη! Εισαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, με αδυναμίες και πάθη. Νορμάλ δηλαδή! Το καλύτερο που έχεις να κάνεις, είναι να ζυγιστείς σήμερα, και το βράδυ να φας κάτι ελαφρύ, ώστε το πρωι να μην πεινάς πολύ και να μη νιώθεις βαρυά. Υπάρχουν μέρες λόγω των ορμονών που πεινάμε πολύ και ξεφεύγουμε, και άλλες που δεν έχουμε όρεξη καθόλου. Μην αγχώνεσαι. Και μην αφηνεις το χρονο να περνά, ώστε να μην απομακρύνεσαι από τον στόχο σου.

Πολλά φιλιά.

[mcan]

Οχι δεν ειναι αποτυχια αυτο αγαπητη μου mag! Νομιζω οτι υπερβαλεις σε 3 μερες που αν χτυπιεσαι δεν περνει κιλο, δεν εννοω στη ζυγαρια αλλα σε λιπος. Και εγω εφαγα μια μερα παραπανω αλλα κρατηθηκα και δεν εκανα βουλιμικο-ασκοπο θα ηταν. Καλυτερα λοιπον αν προσεχεις τις επομενες ημερες, αλλα οχι αφαγια και οπως τα καταφερες μεχρι τωρα θα συνεχισεις να τα καταφερνεις :)

[mag_ed]

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ

[mcan]

Δεν περασε καιρος απο τοτε που ανοιξα αυτο το θεμα αλλα νιωθω τελειως διαφορετικα! ελπιζω οποιον ποτε απο εσας εχει εκφρασει αυτη η φραση να παρετε μια βοηθεια απο εδω....
Η ζωη συνεχιζεται δεν ειναι το παν η ζυγαρια/ Εμενα πλεον που προκαλει αηδια αυτο που καποτε ηταν ρουτινα/ Οχι η βουλιμια δεν ανηκει πλεον στη ζωη μου/ Τι να πω ισως και οτι εφυγα απο μια σχεση που μου εκανε κακο να βοηθησε... Καμια φορα βιωνουμε ολοι καταστασεις που δεν ξερουμε πως μας επηρεαζουν.
Ζεις μια χαρα και ερχεται μια μερα ο κυριος κ σου λεει τι κωλαρα εχεις κανει - βρε αντε μου στον διαολο επρεπε να του πω αλλα εκει εγω να αδυνατισω και εκει εγω να καταστρεφομαι γιατι θελω να βλεπω τα κοκαλα μου α πετανε, γιατι αυτο ειναι το ωραιο γιατι αυτο ειχε σφινωθει στο κεφαλι μου. Δεν λεω οτι δεν θελω ακομα ενα ωραιο σωμα ποιος δεν θελει? Αλλα ειπαμε δεν θα πεθανουμε και για αυτο. Σιγα- σιγα και με μετρο. Και οταν τα καταλαβα αυτα του ειπα επιτελους εκεινο το αι στο διαολο, μαζεψα τα πραγματακια μου κ δεν εφυγα μονο απο το σπιτι μας αλλα και απο την βουλιμια. Πριν λιγες ημερες που με ειδε αδυνατισμενη και μια χαρα ηρεμη αρχισε να με παρακαλαει...
Ο καθενας μας δεν ζει τα ιδια πραγματα αλλα ισως σε καποια σημεια ταυτιζομαστε, Συχνα η επιθυμια μας να αρεσουμε, να ικανοποιουμε ακομα και να προκαλουμε μας αρρωσταινει.
Καλη δυναμη και συγγνωμη που γεμισα με ασχετεσ λεπτομερειες αλλα επρεπε να τα πω τωρα που τα βλεπω αλλιως ;)

Αηδια και απογοητευση νιωθω για οσο κακο προκαλεσα στον εαυτο μου

[click]

Originally posted by mcan
Δεν περασε καιρος απο τοτε που ανοιξα αυτο το θεμα αλλα νιωθω τελειως διαφορετικα! ελπιζω οποιον ποτε απο εσας εχει εκφρασει αυτη η φραση να παρετε μια βοηθεια απο εδω....
Η ζωη συνεχιζεται δεν ειναι το παν η ζυγαρια/ Εμενα πλεον που προκαλει αηδια αυτο που καποτε ηταν ρουτινα/ Οχι η βουλιμια δεν ανηκει πλεον στη ζωη μου/ Τι να πω ισως και οτι εφυγα απο μια σχεση που μου εκανε κακο να βοηθησε... Καμια φορα βιωνουμε ολοι καταστασεις που δεν ξερουμε πως μας επηρεαζουν.
Ζεις μια χαρα και ερχεται μια μερα ο κυριος κ σου λεει τι κωλαρα εχεις κανει - βρε αντε μου στον διαολο επρεπε να του πω αλλα εκει εγω να αδυνατισω και εκει εγω να καταστρεφομαι γιατι θελω να βλεπω τα κοκαλα μου α πετανε, γιατι αυτο ειναι το ωραιο γιατι αυτο ειχε σφινωθει στο κεφαλι μου. Δεν λεω οτι δεν θελω ακομα ενα ωραιο σωμα ποιος δεν θελει? Αλλα ειπαμε δεν θα πεθανουμε και για αυτο. Σιγα- σιγα και με μετρο. Και οταν τα καταλαβα αυτα του ειπα επιτελους εκεινο το αι στο διαολο, μαζεψα τα πραγματακια μου κ δεν εφυγα μονο απο το σπιτι μας αλλα και απο την βουλιμια. Πριν λιγες ημερες που με ειδε αδυνατισμενη και μια χαρα ηρεμη αρχισε να με παρακαλαει...
Ο καθενας μας δεν ζει τα ιδια πραγματα αλλα ισως σε καποια σημεια ταυτιζομαστε, Συχνα η επιθυμια μας να αρεσουμε, να ικανοποιουμε ακομα και να προκαλουμε μας αρρωσταινει.
Καλη δυναμη και συγγνωμη που γεμισα με ασχετεσ λεπτομερειες αλλα επρεπε να τα πω τωρα που τα βλεπω αλλιως ;)

Αηδια και απογοητευση νιωθω για οσο κακο προκαλεσα στον εαυτο μου

:thumbup: μπραβο κοριτσαρα!!!
εχεις ΚΟΤΣΙΑ !!!! εχεις @@ σε αντιθεση με τον καθε καφρο που επειδη δεν εχει @@ προσπαθουσε να σου φορτωσει τα κομπλεξ του.

δεν ειμαι βουλιμικη αλλα εχω πατερα βουλιμικο.
περασε μια ζωη(απο φανταρος 20 χρονων) τρωγοντας το συμπαν και κανοντας εμετους. Εδειχνε ομορφος και καλοφτιαγμενος, ο κοσμος εξω δεν ηξερε...
εκεινος ηταν ικανοποιημενος ομως που ειχε βρει τον... "τροπο" να ειναι ωραιος.

Αποτελεσμα? Μεγαλωσε πια σε ηλικια, δεν μπορει να κανει εμετους, εχει γινει 130 κιλα, εχει παραμορφωθει. Με νορμαλ ποσοτητες δε χορταινει με τιποτα.
Τεσπα, για να μη σας κουραζω. ΕΚανε και ολη την οικογενεια του παχυσαρκη και κατεστρεψε και τη δικη του υγεια και εμφανιση. Τι καταλαβε?

Δυστυχως ολα αυτα ειναι αυτοκαταστροφικα.
Και χαιρομαι που εσυ mcan ειχες το ΘΑΡΡΟΣ να σταθεις στα ποδια σου :yes: