ΟΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

[Lily_ed]

Καλό θα ήταν κορίτσια όποια μπορεί να δοκιμάσει και λίγη γιόγκα
βοηθητικά σε ότι άλλο κάνει.
Βοηθάει και το σώμα και το πνεύμα, όχι τόσο για αδυνάτισμα όσο
για φόρμα και ψυχική ηρεμία.

[salvage]

Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς, τα ίδια παθαίνω και 'γω αργά το βράδυ. Μερικές φορές ενώ είμαι εξαντλημένος και έχω πέσει για ύπνο, σηκώνομαι και πάω και αγοράζω σαβούρα (σοκολάτες, κρουασάν κλπ) από το περίπτερο, μιας και νιώθω ότι δεν έχω πάρει τη δόση μου και δε μπορώ να κοιμηθώ.

Αυτό το συναίσθημα ευτυχώς δεν το έχω όταν την ίδια μέρα έχω αθληθεί, νιώθω να μην έχω την ανάγκη να φάω για να πέσω μετά για ύπνο!

Πάντως είναι ακριβώς όπως το περιγράφεις, άμα περάσουν αυτές οι "κρίσιμες" στιγμές, μετά δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Είναι αυτές οι 1-2 ώρες κάθε μέρα που το μυαλό μας μάς πιέζει να φάμε, χωρίς να υπάρχει ουσιαστική ανάγκη για φαγητό! Αν καταφέρεις και τις ελέγξεις, όλα γίνονται ευκολότερα!

[badgirl]

Originally posted by irenevaladia
Εγώ δυσκολεύομαι όταν δεν έχω κάτι να κάνω.
Η απραξία είναι μεγάλος εχθρός μου.
Να δω ταινία δε μπορώ.
Να διαβάσω ένα βιβλίο ? εκει και αν δε μπορώ.
Πίνω πίνω νερό ? ροφήματα κλπ ? αλλά τίποτα.
Ενώ όταν έχω διάφορα να κάνω ? ούτε που περνά το φαγητό από το μυαλό μου.
Πρέπει να μου το θυμίσει κανένα γουργούρισμα?

ετσι ειναι...για μενα ειδικα το καλοκαιρι ακριβως οπως το περιγραφεις...γιαυτο κ ειχα κοψει το τσιγαρο Αυγουστο ωστε να τρεχω πανικοβλητη κ να μη τρωω ή καπνιζω. Μολις μπηκε ο οκτωβρης ομως νασου τα κιλα...13 παρακαλω στο συνολο
Για μενα ο χειμωνας ειναι δυσκολος...πολλες ωρες στη δουλεια χωρις ομως δουλεια...κ μετα γυριζεις σπιτι κ εχεις ολα τα καλουδια απλωμενα...