Το σεξ αντίδοτο κατά του φόβου του θανάτου ?

[maria...]

Originally posted by keep_walking
Οποια φοβαται το θανατο και ειναι ανω των 18 ειμαι διαθεσιμος:D

τι ενοεις καλε?:o
μαρινα εγω νιο8ω μεγαλη για αυτα δεν ξερω......μετα τον χωρισμο μου και τωρα με τις κρισεις π[ανικου εχω σβισει σαν γυναικα εντελως.

[keep_walking]

τι ενοεις καλε?:o
μαρινα εγω νιο8ω μεγαλη για αυτα δεν ξερω......μετα τον χωρισμο μου και τωρα με τις κρισεις π[ανικου εχω σβισει σαν γυναικα εντελως.

Τι να εννοω Μαρια...ψαχνω για περιπετεια:D
Μην ανησυχεις Μαρια ολα θα φτιαξουν....χωρισμος,υποχρε� �σεις,κρισεις πανικου δεν λιγα ολα αυτα που περνας αλλα κανε υπομονη.

[Thessalo]

liberchild διαβασα κατι καλο και σκεφτικα οτι μπορει να σου αρεσεισ και σενα
αναφέρομαι στο βιβλίο του ΓΙΑΛΟΜ

\"Στον κήπο του Επίκουρου\" συμπυκνώνει το έργο και την προσωπική εμπειρία μιας ολόκληρης ζωής σε μια βαθύτατα ενθαρρυντική προσέγγιση στο οικουμενικό ζήτημα της θνητότητας. Ο Γιάλομ δείχνει ότι στον πυρήνα του άγχους μας βρίσκεται συχνά ο φόβος του θανάτου. Στη συνειδητοποίηση αυτή οδηγεί πολλές φορές μια «αφυπνιστική εμπειρία» -ένα όνειρο, μια αρρώστια, μια τραυματική εμπειρία ή το γεγονός ότι γερνάμε...

Παρόλο που δεν θα στο συνιστούσα παραλία μπανάκι και ένα βιβλίο για τον χάρο :)

[weird]

Πιστευω οτι το σεξ συνδεται αρρηκτα με τον φοβο θανατου.
Ειναι το καταλληλοτερο μεσο για να διασκορπισουμε την υπαρξιακη μας αγωνια.
Το σεξ ειναι η ενωση.
Η ενωση που οδηγει στην αναπαραγωγη, στην ζωη.
Στο αντιθετο του θανατου.
Φυσικα ολοι αυτοι οι βαθυτεροι συμβολισμοι μας καθοδηγουν ασυνειδητα.
Το σεξ ενωνει τα δυο σωματα και με κανει να θυμαμαι τοτε, που ημουν ενα με τη μητερα μου.Κατα καποιον τροπο με \"επιστρεφει\" στην αρχη της υπαρξης μου και με απομακρυνει απο το τελος της.
Κατα τη διαρκεια του σεξ νιωθω ΖΩΝΤΑΝΟΣ.
Ποτε αλλοτε η ζωτικοτητα μου δεν εκφραζεται πληρεστερα παρα μονο οταν φτανω στο απώγειο της ηδονης.
Το σεξ συνδεεται και με το αγχος της φθορας γιατι διαπιστωνω την ιδια εκεινη στιγμη οτι οσο κι αν το θελω, θα χωρισω απο τον αλλο, θα φυγω απο την εκσταση, θα επιστρεψω στην μοναξια της ατομικης μου υπαρξης και στον κανονικο χωρο και χρονο (καμια φορα δεν χανουμε την αισθηση του χωρου και του χρονου εκεινη τη στιγμη?).
Πιστευω οτι το σεξ ειναι για την υπαρξιακη αγωνια οτι το παυσιπονο για τον πονοκεφαλο.

[weird]

Επισης,
ενας απο τους τροπους που πολυ επιλεγουν να τα βγαλουν περα με το αγχος της υπαρξης τους
ειναι να ενωθουν με καποιον αλλο.
Να γινουν ενα μαζι του, να ξεφευγουν απο το εγω τους, να μοιραζονται τα αγχη, να τα αντιμετωπιζουν απο κοινου.
Η ιδια η φυση του ερωτα, εμπεριεχει την επιθυμια να ταυτιστω ολοκληρωτικα με τον αλλον, τα ορια μας να γινουν αφαση, να χαθουμε ο ενας μεσα στον αλλο.
Ειναι κι αυτος ενας τροπος απο/υπεκφυγης ή αντιμετωπισης, οπως το παρει κανεις, του ατομικου βαρους του καθενος.

[Thessalo]

weird:
Δεν έχω άποψη για την επιστημονική ορθότητα των όσων λες ...:) ξέρω όμως ότι έχεις μια ποιητική φλέβα μεσα σου. Καλλιέργησε την ίσως , εάν όχι εσύ αυτά που θα γράψεις νικήσουν τον θάνατο :)