Δεν μπορω αλλο....

[alexandra79]

Γεια σε ολους..ειμαι 30 χρονων 164 κ 98 κιλα.....εχω ξεκινησει διαιτες απο πολυ μικρη ..τοτε ημουν 60 κ γινομουν 55 σε μια εβδομαδα..μετα ημουν 65 κ γινομουν 60 σε 1-1.5 μηνα...μετα 70 κ γινομουν 65 σε 3 μηνες...κ μετα αρχισαν οι ανηφορες οι μεγαλες κ οι κατηφορες οι μικρες....εφτασα αισιως τα 98 ..περυσι αρχισα διαιτα μετα τισ γιορτες κ μεχρι τον ιουνιο ειχα γινει 88...τα διατηρησα μεχρι αυγουστο...τον αυγουστο εμεινα απο δουλεια...κ αρχισα να βαζω κιλα...ΠΑΛΙ..κρισεις υπερφαγιας...απο φαγητο οτι να ναι...καμμια ορεξη για διαιτα..ουτε καν για σωστη διατροφη...καμμια ορεξη για φιλους ,παρεες.εξοδους...ολη μερα σπιτι....κ πλεον κ καμμια ορεξη για δουλεια...η εστω για να ψαξω να βρω κατι...η ψυχολογια δεν ειναι ουτε καν στο πατωμα...ειναι πολυ πιο κατω απο κει...κ κανεις δεν το καταλαβαινει...σε οποιον ανοιχτο κ πω πως νιωθω μου λεει ε κανε κατι...Ε τι να κανω???????κουραστηκα λεω...δεν μπορω αλλο....δεν νιωθω καλα...θελω να κανω ..αλλα δεν μπορω να το παλεψω αλλο....εκ του ασφαλους μπορω κ γω να λεω σε ολους πως δεν προσπαθουν αρκετα....αλλα κανενας δεν ειναι ουτε στο μυαλο μου ..ουτε στην ψυχη μου...κ θελω επιτελους να την κανω καλα αυτην την ψυχη..θελω να νιωσω οπως παλια...να βρω τον εαυτο μου...με θελω πισω...θελω να βλεπω παλιους γνωστους κ να μην κρυβομαι..θελω στα γενεθλια μου να βγαινω απειρες φωτογραφιες...θελω στο γαμο της ξαδερφης μου να ντυθω με κατι ωραιο κ οχι με τσουβαλι...θελω να ειμαι διπλα της κ οχι πισω απ ολους για να μην φαινομαι στην καμερα...θελω να ερχετε το σκ κ να πηγαινω οπου μου λεει η παρεα κ οχι να βρισκω δικαιολογιες για να καθομαι σπιτι μονη μου....θελω να παω για ψωνια κ να μη μου πει η αγεναστατη πωλητρια δεν εχουμε στο νουμερο σας κυρια μου...πριν ακομη της πω πως θελω ενα δωρο για μια φιλη....θελω..θελωωω..θελωωωω ωω...πισω τη ζωη μου...πως εφτασα ως εδω δεν το καταλαβα καν..χημικες διαιτες...λεφτα σε κεντρα αδυνατισματος ...γυμναστηρια...διαιτολογου ς..χαπια..μασαζοκαλσον...κ οοοοοοοοοτι υπαρχει κ υποσχετε αδυνατισμα....τελικα η οικονομιες των κρατων στηριζονται στους παχυσαρκους..γι αυτο κ δεν ανακαλυπτουν το μαγικο χαπαι που θα τρως οτι θελεις κ θα χανεις....κ τελευταια στριφογυρναει στο μυαλο μου η επεμβαση...αλλα στην παρουσα φαση δεν υπαρχουν τα χρηματα..οι γονεις εν καταλαβαινουν για να βοηθησουν...θεωρουν πολυ επικνδυνο ενα χειρουργειο...κ γω...εγω μονο σκεφτομαι κ ελπιζω...ενα δημοσιο νοσοκομειο ειναι η λυση μου..αλλα δεν ξερω αν θα μπορουσα να περασω επιτροπη....κ ενα δευτερο ειναι οι τεραστιες λιστες αναμονης...κ θα μου πεις εσυ οτι αξιζει να περιμενεις...κ θα σου απαντησω πως ναι αξιζει...αλλα μεχρι να περασουν αυτα τα σχεδον 2 χρονια με την καταθλιψη που μ εχει πιασει θα χω γινει αλλα τοοοσα κιλα..θα εχω αποξενωθει απ ολους...κ θα μαι μονη.....μηπως τα βλεπω ολα πολυ μαυρα???νομιζω πως ναι....το καταλαβαινω κ γω...αλλα ρε παιδια αυτο το χρωμα εχω μονο μπροστα ολον αυτον τον καιρο.....φανταζομαι πως σας κουρασα..κ ευχαριστω προκαταβολικα ολους οσους καθισαν κ διαβασαν την κατω απο την βαση ψυχολογια μου........

[sofi22ri]

αλεξάνδρα μου............ νομίζεις οτι περιγράφεις κάτι καινούριο?????? οχι.......... όλους μας εδώ μέσα τα ίδια πράγματα μας κατατρέχουν........... η μαύρη διάθεση, ο φόβος, η αποξένωση, η μοναξιά, η απογοήτευση........... ε λοιπόν ξέρεις κάτι??? δεν είσαι μόνη σου!!! υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που βιώνουν τα ίδια........... και υπάρχουν επίσης και κάποιοι άλλοι άνθρωποι που βιώνουν ακόμα χειρότερα.............

προσωπικά δε θα σου πω κάτι καινούριο. βασικά θα σου θυμίσω αυτά που ήδη ξέρεις, αυτά που έχεις ξεχάσει μέσα σε όλον αυτόν τον τυφώνα που περιγράφεις αλλά αποτελούν την ουσία............και την βάση για βελτίωση απο δω και πέρα......

όλα ξεκινάνε απο μέσα μας αλεξάνδρα μου. δεν είναι καθόλου πρωτότυπο αυτό αλλά είναι η αλήθεια...... δεν θα πετύχεις ποτέ τίποτα αν καταρχήν δεν αγαπάς τον εαυτό σου και δεν τον θεωρείς άξιο για καλύτερα πράγματα. (και σου μιλάει η προσωποποίηση της χαμηλής αυτοεκτίμησης και της ανασφάλειας..... μέχρι πρίν απο λίγο καιρό τουλάχιστον......) και δεν θα πετύχεις ποτέ τίποτα όσο αυτοτιμωρείσαι και αυτομαστιγώνεσαι........

πρώτα θα φτιάξεις το μέσα σου και μετά θα βελτιωθεί το έξω σου (δες το σαν λογική συνέχεια........).

γιατί δεν προσπαθείς να αφήσεις για λίγο τα κιλά σου και να προσπαθήσεις να δείς λίγο πέρα απο αυτό? τι σου φταίει? τι σε στενοχωρεί? τι σε κάνει δυστυχισμένη? είναι πολύ σύνθετοι οι λόγοι για τους οποίους καταφεύγουμε στο φαγητό και αυτούς πρέπει αρχικά να κατανοήσουμε.......

και επειδή ξέρω ότι σκεφτεσαι ότι είναι πολύ θεωρητικά όλα αυτά....... εγώ ακόμα τα διερευνώ και λύσεις δεν έχω βρεί..... πηγαίνω ευθύς αμέσως σε πράγματα πιό πρακτικά......

ΗΡΕΜΗΣΕ ΗΡΕΜΗΣΕ ΗΡΕΜΗΣΕ!!!!!!!! με μαύρη ψυχολογία, κλάμματα και μιζέρια δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα..... απλά θα βουλιάζεις όλο και περισσότερο. εν ανάγκη άσε τον εαυτό σου να ξεσπάσει μέχρι τελικής πτώσης αλλά μετά απο αυτό σήκω όρθια και πες ποτέ ξάνα!!!!!!!!!

άρχισε μικρές σταδιακές αλλάγες......για παράδειγμα τρώγε μόνο..... σπιτικά!!!!! ή τρώγε μόνο ένα γλυκό τη μέρα..... χωρίς την έννοια της δίαιτας όμως...... δες πως θα πάει και όταν νιώσεις έτοιμη προχώρα σε κάποια άλλη αλλαγή........δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξεις τρόπο ζωής έτσι απλά........μην σκέφτεσαι όμως ότι κάνεις δίαιτα...... βάλε στο μυαλό σου ότι πρέπει να ζεις διαφορετικά σε ένα γενικότερο πλαίσιο και όχι απλά να κάνεις μια χαζοδίαιτα για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. το να πείς θέλω να χάσω τόσα κιλά στον τάδε χρόνο, καταδικάζει εκ των προτέρων την προσπάθειά σου. στο λέω εμπειρικά και μάλλον το έχεις ζήσει στο πετσί σου και η ίδια!!!!

μην το ρίχνεις σε δίαιτες πείνας ρε κοριτσάκι μου....... σε διαλύουν και σωματικά και ψυχικά και εν τέλει κιλά δεν χάνεις.... μόνο βάζεις!!!!!!

μην τα βάζεις με την αλεξάνδρα αν κάτι δεν πάει καλά.... κάποια στιγμή θα φάς παραπάνω.... ή θα λαχταρήσεις ένα γλυκάκι....οκ!!!! δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου!!! θα επανέλεθεις!!!!!!

βγές με ανθρώπους που σε αγαπάνε πραγματικά, σε καταλαβαίνουν και σε στηρίζουν! μην το φοβάσαι........ για ποιόν λόγο σε θέλουν στη ζωή τους αυτοί οι άνθρωποι? για τις διαστάσεις σου??? μην τρελλαθούμε κιόλας............

το θέμα της δουλειάς είναι βαρβάτο απο μόνο του!!! θέλει τρελλή οργάνωση και υπομονή και πολύ γερά νεύρα....... δε βλέπω όμως το λόγο γιατί τόσοι άνθρωποι να τα έχουν καταφέρει κι εσύ όχι...........

αλεξάνδρα μου....... σε καταλαβαίνω απόλυτα!!!!! και θα δεις ότι δεν είμαι η μόνη!!! εδώ θα βρείς συμπαράσταση και στήριξη...... τα λόγια σου δείχνουν ότι κι εσύ η ίδια θέλεις να βγείς από το τέλμα σιγά σιγά......... ήρθε η ώρα!!!!!!! σταμάτα να κλαίς, και με αγάπη και σεβασμό στον εαυτό σου ξεκίνα την αλλαγή...... χωρίς πόνο αλλά με πάθος........ κι εγώ είμαι μαζί σου!!!!!!!!

[mtsek85]

Πραγματικα, τα περισσότερα ατομα που θα συναντισεις εδω εχουν ακριβως το ιδιο πρόβλημα με εσενα... Καλο θα ηταν να τα βρεις σαν πρωτη φαση με τον εαυτο σου, να μη τον κατηγορεις, και με θεληση για αλλαγη να πετυχεις στο στοχο σου!!!! Εμεις ειμαστε εδω να σε βοηθησουμε με οοοοοποιο τρόπο μπορούμε για να το πετυχεις!

[badgirl]

"εκει που εισαι ημουνα κι εδω που ειμαι θαρθεις" κουραγιο...

[vicky%]

Αλεξάνδρα μου καλησπέρα και απο εμένα,και εγώ νέο μέλος είμαι και όταν διάβασα το post σου...μου θύμισε εμένα σε πολλές φάσεις τις ζωής μου.Οπως είπαν και τα προηγούμενα μέλη...ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ...οι περισσότεροι άν όχι όλοι...τα έχουμε περάσει....Η άρνηση του εαυτού μας,η απομόνωση σε συνδυασμό με την έλλειψη εργασίας(άρα και λεφτών) και δραστηριοτήτων σου αφήνει πολύ χρόνο να σκέφτεσαι και να ''πέφτεις'' περισσότερο.Γνώμη μου προσπάθησε πρώτα απο όλα να ξεμπλοκάρεις το μυαλό σου κ την ψυχή σου απο την κατάθλιψη,ΚΑΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΧΑΡΑ(κάτι θα υπάρχει δεν γίνεται).Ξαναδιάβασε το post σου, θα εντοπίσεις πάνω απο 7 φορές την λέξη ''θέλω''...μην αφήνεις τα ''θέλω'' σου να περιμένουν άλλο...

[ANNEZINA]

Αλεξάνδρα καλησπέρα και από μένα, κι εγώ σχετικά νέο μέλος είμαι. πάνω κάτω όλοι τα ίδια περάσαμε και περνάμε ακόμα...
μην αφήνεις να σε παίρνει από κάτω, κάνε μικρά βηματάκια την φορά ακόμα και αν κάνεις λάθη δεν πειράζει συνέχισε, τα θέλω σου κάντα πρέπει σου....
εδώ όλες στηρίζουμε η μία την άλλη, εμένα προσωπικά το τόπικ με έχει βοηθήσει αφάνταστα
πάντα στην διάθεση σου φιλάκια

[sofia68]

Αλεξανδρα μου, μια απ τα ιδια κι εγω!!
Ειδικα οταν γραφεις:
"καμμια ορεξη για διαιτα..ουτε καν για σωστη διατροφη...καμμια ορεξη για φιλους ,παρεες.εξοδους...ολη μερα σπιτι....κ πλεον κ καμμια ορεξη για δουλεια...η εστω για να ψαξω να βρω κατι...η ψυχολογια δεν ειναι ουτε καν στο πατωμα...ειναι πολυ πιο κατω απο κει...κ κανεις δεν το καταλαβαινει..."
και κυριως οταν γραφεις:
"μηπως τα βλεπω ολα πολυ μαυρα???νομιζω πως ναι....το καταλαβαινω κ γω...αλλα ρε παιδια αυτο το χρωμα εχω μονο μπροστα ολον αυτον τον καιρο....."
Ειναι σα να περιγραφεις εμενα πριν 1,5 μηνα περιπου!!!!Απιστευτα αυτοκαταστροφικη, αφου μεσα σε ολα αυτα εβαζα και 1 μπουκαλι αλκοολ τη μερα ειδικα τα 7 τελευταια χρονια.

Ωσπου μια μερα συνειδητοποιησα οτι εφτασα 41 ετων και τι??! Εχασα τα καλυτερα μου χρονια μεσα στο "μαυρο χρωμα", την καταθλιψη, τις απιστευτες ανασφαλειες και κυριως την μηδενικη μου αυτοεκτιμηση???!!
Τοτε ειπα ΤΕΛΟΣ και το εννοουσα.Αλλα χρονια να πανε χαμενα δεν θα αφησω!

Μακαρι να ειχα την ηλικια σου και τα κιλα σου!
Μην αφησεις τα χρονια να περασουν ετσι.Παρτο αποφαση!Εισαι στην καλυτερη ηλικια κουκλιτσα μου!Και σιγα τα κιλα που χεις να χασεις!Ειναι ελαχιστα μπροστα στα δικα μου!(138 ειχα φτασει κι εχω δρομο ακομη)
1)Αποφαση
2)Στοχος
3)Πεισμα
και κυριως οσο μπορεις να μπαινεις εδω και να διαβαζεις οσα γραφουν τα υπολοιπα παιδια καθως και συ να γραφεις τα εσωψυχα σου.

Δεν φανταζεσαι ποση δυναμη εχεις μεσα σου και ποσα μπορεις να καταφερεις αν πραγματικα το παρεις αποφαση και σε αγαπησεις!
Πιστευω σε σενα!!Ειμαι σιγουρη οτι μπορεις!!
Δεν θα ξαναπεις "δε μπορω"!!!!
Θα λες "θελω αυτο και μπορω να το κανω"!!

Οτιδηποτε χρειαστεις ειμαστε εδω για σενα.

[alexandra79]

Σας ευχαριστω πολυ ολους για το ενδιαφερον σας....καταλαβαινω ακομη κ γω πως πρεπει να κανω κατι..πως πρεπει να αγαπησω τον εαυτο μου κ να βγω μεσα απο ολο αυτο...αλλωστε το χω περασει κ γω οπως κ ολοι σας πολλες φορες μεχρι σημερα...το κακο ειναι πως δεν εχω τη δυναμη πια να το κανω.....αλλα θα τη βρω...με ολους εσας συμαχους θα την βρω....χαιρομαι που υπαρχουν ανθρωποι που με καταλαβαινουν κ περνανε τα ιδια με μενα...κ μπορω να επικοινωνω με αυτους....να μπορω εστω να γραφω το τι εχω κ να ξερω πως καποιος διαβαζει κ ενδιαφερεται.......

[alexandra79]

σε ευχαριστω πολυ Σοφια μου......παααααρα πολυυυυυυ....το θεμα ειναι να βρω τη δυναμη να πω αυτο το ΤΕΛΟΣ.....αλλα θα την βρω...μπορει να αργησω λιγακι αλλα θα την βρω...

[sofi22ri]

είπαμε...... οχι χρονοδιαγράμματα.... πάρε τον χρόνο σου και όταν είσαι έτοιμη ξεκίνα χωρίς υστερίες, πισογυρίσματα και ενοχές!!!! είδες??? είμαστε πολλοί τελικά!!!!! απλά αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά γιατί θα το κάνεις περισσότερο συνειδητοποιημένα και δε θα επαναλάβεις τα παλιά λάθη! αυτό δεν είναι το ζητούμενο άλλωστε? να μαθαίνουμε από τα σταβά και τα λάθη μας???? άντε.... να το αποχαιρετήσουμε το πάτωμα σιγά σιγά........

[SANEL]

γεια σου αλεξανδρα μου...κοπελα μου τι να σου πω??? λες και μιλαω εγω ηταν το post σου!!!θα συμφωνησω με ολουσ που μιλησαν!! πρωτα να τα βρεις με τον εαυτο σου και μετα ολα θα φτιαξουν. μην διωχνεις τα ατομα που σε αγαπανε.. κρατα τα κοντα σου για να σε κρατανε και αυτα οταν θα το χρειαστεις.ξεκινα σιγα σιγα... δεν θα χρειαστει ουτε καν κοπος ουτε πεισμα αν ξεκινησεις σιγα σιγα.. θεσε μικρους και εφικτους στοχους για αρχη!!!να αφησεις 2 πιρουνιες στο πιατο! να κατεβεις 2 στασεις νωριτερα απο το λεωφορειο και να πας με τα ποδια.. κουραγιο θελει γλυκεια μου... ειναι ολα εγκεφαλικα!!απλα κατσςε και αφιερωσε καποιες ωρες της μερας στο να καταλαβεις τι πραγματι κα σε ωθει εκει. και οτι και αν ειναι μολις αντιμετωπιστει ολα θα φτιαξουν...

[Ava_ed]

Καλή μου Αλεξάνδρα, γεια σου κι από μένα και καλή σου δύναμη! Τη χρειάζεσαι, όπως όλοι μας. Εμείς τι νομίζεις πως είμαστε δηλαδή, άτομα από άλλο πλανήτη? Όλους τα ίδια μας βασανίζουν χρόοοονια τώρα.Το καλύτερο που έκανες είναι που απευθύνθηκες στο φόρουμ αυτό. Κι εγώ σήμερα γράφτηκα και πήρα ήδη θάρρος. Δε μπορείς να φανταστεις τι έζησα ως τώρα. Κοινωνικό ρατσισμό, απόρριψη από άντρες που κανονικά δεν ήταν άξιοι ούτε τα παπούτσια μου να ξεσκονίσουνε, μοναξιά, δυστυχία γιατί έκανα και κάνω και τους γονείς μου δυστυχισμένους με τα κιλά μου. Σκέψου ότι απέφευγα να τους δω για να μην έχουμε κλάμματα και καυγάδες... Σκέψου ότι ο άντρας μιας φίλης μου με έδιωξε ουσιαστικά από το σπίτι τους, γιατί του χαλούσα την αισθητική! Δεν το είπε ακριβώς έτσι, αλλά το νόημα το έπιασα.Λες και εγώ το θέλω πολύ να είμαι έτσι! Λες και είμαστε οι κακομαθημένες χοντρές, που το μόνο που θέλουν είναι να "σαβουρώνουν" και όχι άτομα με όνειρα και ευαισθησίες. Μεγαλύτερες από κάποιους άλλους, που δεν κουβαλάνε το στίγμα των παραπανίσιων κιλών. Λοιπόν εδώ βήμα βήμα θα προχωρήσουμε όλοι μαζί! Προσπάθησε να μην αυτομαστιγώνεσαι για κάθε κρίση υπερφαγίας σου, πάρε βαθιά ανάσα και ξεκίνα πάλι! Γερά με τσαμπουκά!

[Lily_ed]

Αλεξάνδρα μου καλώς ήρθες στη παρέα μας, όπως βλέπεις
δεν είμαστε κι εμείς κάτι διαφορετικό από σένα, είμαστε όλοι ενα μικρό
κομμάτι από σένα, και εσύ από εμάς.

Οχι κορίτσι μου μη πληγώνεις άλλο τον εαυτό σου, αγάπησέ τον, αποδέσμευσε τον
και είναι σίγουρο οτι κοντά σε ανθρώπους που σε στηρίζουν θα τη βρείς την άκρη
και θα κάνεις την αρχή.

Ολα, τα πάντα Αλεξάνδρα μου αρχίζουν πάντα, από το πρώτο-πρώτο βήμα
την κατάλληλη στιγμή. ΄Κάνε κι εσύ το δικό σου βήμα, τη δική σου κατάλληλη στιγμή.

Πολλά φιλιά και καλωσορίσματα
Λίλυ

[alexandra79]

gia kapio logo to pliktrologio auto den exei ellinika....k sorry an sas koyrazw...eyxaristw polu gia ola paidia..autes oi koubentes einai shmantikes...ava kalwsir8es k si san k mena kainourgia e?paidia arxisa na skeftomai sovara tin epembash..koimamai k xipnaw m auto to pragma sto mualo mou.....

[NADINE_ed]

Γειά σου Αλεξάνδρα κι από μένα.Καλώς σε βρίσκουμε!

Διαβάζω το πρώτο σου ποστ και βλέπω έναν άνθρωπο κουρασμένο και σε απόγνωση.
Ακόμα χειρότερα,μου δίνεις την αίσθηση πως νιώθεις εγκλωβισμένη σε μιά κατάσταση αδιέξοδη.
Έχεις κουραστεί από ατέρμονες χρόνιες προσπάθειες δίαιτας με γνώριμη κατάληξη,φλερτάρεις
τον από μηχανής θεό "επέμβαση" χωρίς ωστόσο να βλέπεις να υπάρχει οικονομικά αυτή η δυνατότητα,
χωρίς να πιστεύεις σε μια διαδικασία έγκρισης της επέμβασης σε δημόσιο νοσοκομείο,χωρίς ν'αντέχεις την αναμονή...
Απομονώνεσαι από τους ανθρώπους σου,από τη ζωή και τις χαρές της,από τις ανάγκες σου,από σένα την ίδια ουσιαστικά...
Μόνη,χωρίς να σε καταλαβαίνουν οι δικοί σου,πολύ διαφορετική από όλους τους,με πολλά "θέλω",αλλά πόσα"μπορώ";

Βέβαια το άνοιγμα που κάνεις σ'εμάς εδώ είναι έκκληση-ένδειξη πως τρεμοπαίζει ωστόσο η ελπίδα μέσα σου.
Μια πρώτη ανάσα ανακούφισης πως δεν είσαι μόνη σου,πως κι άλλοι σε νιώθουν,καθώς χαράζει παρόμοιο βίωμα το πετσί τους,
αμέσως αμέσως μαλακώνεις και δέχεσαι από μας συμβουλές τύπου κάνε κάτι,τις οποίες,όταν οι μη έχοντες πρόβλημα βάρους
σου απήυθυναν,τις προσπερνούσες αντιδρώντας αρνητικά.Όλοι ωστόσο σου λένε αυτό που ήδη ξέρεις καλά μέσα σου.
Να έχουμε υπόψιν μας πως κάθε άνθρωπος στον πλανήτη αυτόν έχει το δαίμονα του να παλέψει!Όλοι για κάτι προσπαθούν!

Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν,που έρχονται αβασάνιστα και γρήγορα να μας απαλλάξουν από χρόνιο πρόβλημα.
Κανένας και καμία μέθοδος δεν μπορούν να το κάνουν για μας χωρίς εμάς!ʼλλωστε χάνει και την αξία του έτσι.
Μπορείς να συνεχίσεις να διαιωνίζεις τον φαύλο κύκλο της επανάληψης ίδιας συμπεριφοράς με συνέπεια
το γνώριμο δυσάρεστο αποτέλεσμα.Το μόνο που θα αλλάζει είναι η φθορά του χρόνου κι ο βαθμός κόπωσης.
Όσο έχεις πείσει τον εαυτό σου πως είσαι αδύναμη και δεν μπορείς,έτσι θα συμπεριφέρεσαι.
Όσο συνεχίζεις να σου φωνάζεις πως πρέπει να σε αγαπήσεις,λες και είναι μουρουνέλαιο,που πρέπει να πιείς
για να γίνεις καλά,όσο δε βλέπεις ότι είσαι ήδη άξια να σε αγαπήσεις και ν'αγαπηθείς κι απλά το μπλοκάρεις
για λόγους,που μόνο εσύ γνωρίζεις,φοβάμαι,συνεχίζε ις ν'αυτοτιμωρείσαι χωρίς μάλιστα να κατανοείς το γιατί.

Όταν η ψυχολογία μας είναι πολύ άσχημα υπάρχουν τρεις τρόποι να βελτιωθεί.
Ο πρώτος άμεσος,σχεδόν αντανακλαστικός,είναι να αφεθούμε στην αγαπημένη μας εξάρτηση.
Για μένα είναι η σοκολάτα και τα γαριδάκια,για άλλον το ποτό,για άλλον άλλες ουσίες...
"Ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί!".Το παλεύει όμως;Ή ανοίγει διάπλατα τις πόρτες
στον χειρότερο εχθρό του,εκείνον που προς στιγμή του προσφέρει δελεαστική ανακούφιση
για να τον ρίξει πολύ σύντομα ακόμα πιο χαμηλά στα πατώματα,που λες κι εσύ;
Είναι σα να μας καθιστούν ανάπηρους για να γίνουν μετά το πολύτιμο δεκανίκι μας!

Η δεύτερη επιλογή είναι να πάρουμε χημεία.Σκευάσματα φαρμακευτικά,
που ανεβάζουν για χάρη μας τη διάθεση.Δεν έχω πάρει ποτέ για να γνωρίζω την αίσθηση,
αλλά τα βλέπω σαν πέπλα που ατονίζουν τα έντονα χρώματα και τα κάνουν παστέλ,
κουκουλώνωντας τα ωστόσο κι όχι σβήνοντας τα.ʼσε που αν δεν εκμεταλλευτούμε
κατά το χρόνο χρήσης τους την καλή μας διάθεση να αλλάξουμε ουσιαστικά τη ζωη μας,
φοβάμαι πως αποκτάμε μία ακόμα εξάρτηση,που στη δική μου λογική αποδυναμώνει
ακόμα περισσότερο τα δικά μας μπορώ.Αναρρωτιόμαστε αν όντως είμαστε καλά
ή μας κάνουν να νιώθουμε καλά!Ασφαλώς όταν η περίπτωση είναι ιατρικά χαρακτηρισμένη ως τέτοια,
που χρήζει φαρμακευτικής αντιμετώπισης,όταν μιλάμε για κατάθλιψη κι όχι καταθλιπτική διάθεση,πάω πάσο.

Η τρίτη επιλογή είναι ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος,ο πιο δύσβατος,πάνω στον οποίο
αφήνουμε το βαθύ αποτύπωμα του δικού μας περάσματος.Δρόμος που χάνουμε,δρόμος που βρίσκουμε και πάλι,
μικρά σταθερά βήματα προς τα μπρος,όσα πραγματικά μπορούμε να κάνουμε την εκάστοτε στιγμή,
χωρίς πιεστικά χρονοδιαγράμματα και υπέρλογες απαιτήσεις τελειομανίας από τον δόλιο εαυτό μας.
Με όσα περισσότερα κλικ χαράς μπορούμε να μας προσφέρουμε για δύναμη κι απόλαυση του ταξιδιού,
με αγάπη και κατανόηση στις ανάγκες και τις δυνατότητες μας,απομακρυνόμαστε από το παρελθόν
και τα λάθη μας,συμφιλιωνόμαστε με όσα συνέβησαν,όσα τυχόν χάσαμε κι επικεντρωνόμαστε σε όσα μας περιμένουν.
Όχι όμως με το όνειρο καρφωμένο μονοκέρατο στο κούτελο για το μέλλον,να το βλέπουμε και να μην το φτάνουμε ποτέ,
αλλά με το βλέμμα στο παρόν και το κάθε του βήμα,στις ομορφιές γύρω μας,εδώ και τώρα,στον μόνο αληθινό χρόνο!

Ασφαλώς κι από την εκφορά του λόγου μου είναι πρόδηλη η προτίμηση μου.Μη νομίζεις πως τα κατάφερα.
Ακόμα το παλεύω.Πάντα νομίζω θα το παλεύω.Απλά με το χρόνο κάπως συντονίζεσαι,αλλάζεις και γίνεται πιο βατό.
Παίρνεις δύναμη κι από όσα κατάφερες,αυξάνεται η αίσθηση του μπορώ σου και τολμάς περισσότερο.
Τα της σωστής διατροφής και κατά το δυνατόν άσκησης χωρις υπερβολές,σίγουρα τα γνωρίζεις.
Ελπίζω να σκαλίσεις βαθιά μέσα σου και να γνωρίσεις καλύτερα και τον εαυτό σου,να καταλάβεις τις επιλογές
και τους μηχανισμούς του,τους φόβους,τα αληθινά του θέλω και τις μεγάλες του δυνατότητες.Μπορεί να σε εκπλήξει!