Results 46 to 60 of 106
Thread: ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
-
25-02-2010, 12:01 #46
- Join Date
- Jan 2010
- Posts
- 769
Όσο πιο σύντομα μπορείς γιατί χάνομαι
- 25-02-2010, 20:12 #47
- Join Date
- Apr 2008
- Location
- LARISSA
- Posts
- 537
κοριτσια μου γλυκα
ποσο σας νοιωθω!
ειναι τοοοοοσο δυσκολο
αν δεν το παθεις
δεν μπορεις να το καταλαβεις
αλλα ρε παιδια μην το καθηστερητε να μιλησετε καπου
ειναι νομιζω η αρχη της θεραπειας
οσο το κριβεις πολαπλασιαζεται
γινεται ενα τερας
πειτε το καπου
ειναι μια αρχη
δεν εχει σημασια πως θα το αντιμετοπισουν
25-02-2010, 20:18 #48
- Join Date
- Apr 2008
- Location
- LARISSA
- Posts
- 537
αλλαξτε κατι
μην τ αφηνετε να διογκωνετε
πειτε το
25-02-2010, 23:01 #49
- Join Date
- Dec 2009
- Posts
- 1,048
;EXEI ΔΙΚΙΟ Η ΤΖΕΝΗ...ΤΡΕΦΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΣΑΣ...ΔΙΑΛΥΣΤΕ ΤΟ!!!!!
26-02-2010, 03:06 #50
- Join Date
- Jan 2010
- Posts
- 769
Και η βουλιμια να διαλυθει καραδοκει αυτη η υπουλη ανορεξια................
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
Με πιεζουν να παω σε ψυχιατρο-ψυχολογο,αλλα δε θελω,δε μπορω!το μονο που θελω ειναι να ειμαι αδυνατη.δεν καταλαβαινουν οτι ειναι το μονο που μου εχει απομεινει,το μονο που με κανει χαρουμενη,και μισο κιλο να παρω δε θελω να βγω απο το σπιτι,νιωθω οτι με κοροιδευουν επειδη παχυνα.τους βλεπω ολους εχθρους που θελουν να μου στερησουν τη μοναδικη μου χαρα.
και καλα νοιαζονται και με αγαπανε...τωρα ενδιαφερθηκε η μανα μου αν τρωω και αν ειμαι καλα,τοσα χρονια μια αγκαλια δε με εχει παρει,τωρα τι να το κανω?ειναι αργα πια
26-02-2010, 20:35 #51
- Join Date
- Dec 2009
- Posts
- 1,048
Originally posted by alexandrita
Και η βουλιμια να διαλυθει καραδοκει αυτη η υπουλη ανορεξια................
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
Με πιεζουν να παω σε ψυχιατρο-ψυχολογο,αλλα δε θελω,δε μπορω!το μονο που θελω ειναι να ειμαι αδυνατη.δεν καταλαβαινουν οτι ειναι το μονο που μου εχει απομεινει,το μονο που με κανει χαρουμενη,και μισο κιλο να παρω δε θελω να βγω απο το σπιτι,νιωθω οτι με κοροιδευουν επειδη παχυνα.τους βλεπω ολους εχθρους που θελουν να μου στερησουν τη μοναδικη μου χαρα.
και καλα νοιαζονται και με αγαπανε...τωρα ενδιαφερθηκε η μανα μου αν τρωω και αν ειμαι καλα,τοσα χρονια μια αγκαλια δε με εχει παρει,τωρα τι να το κανω?ειναι αργα πια
27-02-2010, 08:03 #52
- Join Date
- Feb 2010
- Posts
- 179
κοριτσια προσπαθω καιρο να σκεφτω να σας γραψω κατι που θα σας βοηθησει....τελικα δεν υπαρχουν και πολλα...συγνωμη αν "ακουστω" σκληρη...ηθελα να πω πραγματα που θα σας ανακουφησουν αλλα τελικα σκεφτομαι οτι πρεπει να ξυπνησετε απο αυτον τον εφιαλτη...μακαρι να μπορουσα να φωναξω αλλα και τα κεφαλαια δεν φτανουν για να δειξω τον θυμο και την αγωνια μου..."ακουστε" λοιπον...
δεν εχετε συνειδηση της καταστασης σας, οι πονοι στην καρδια ειναι ενα γεγονος και ενας τροπος να σας πει ο οργανισμος σας οτι δεν αντεχει αλλο!! Αν δεν μηλισετε σε καποιον και δεν πατε σε ειδικο (εγω θα ελεγα σε γιατρο) θα πεθανετε και οχι ξαφνικα και ευκολα αλλα επιπονα και αργα...καντε κατι γιατι θα πεθανετε!!!!!
27-02-2010, 08:18 #53
- Join Date
- May 2007
- Posts
- 440
Νομιζεις οτι μιλησες σκληρα αλλα (εγω θα μιλησω για τον εαυτο μου) οταν ειμαι σε τετοια φασης άρνησης ο θανατος ειναι το λιγοτερο που με νοιαζει.
Μου έλεγαν οτι και το τσιγαρο θα με σκοτώσει αλλά δεν με ενοιαζε, βασικα μάλλον το επεδιωκα. Κάθε ρουφηξιά και αργος θάνατος... ναι, το απολάμβανα...
Κι ο λογος που το έκοψα ηταν γελοιος, απλα για να αποδειξω οτι ενα κέντρο διακοπης καπνισματος είναι απλα απατεώνες που σου προσφερουν placebo. 12 μέρες τωρα καθαρη.
Αλλα ετσι ειμαι εγω, για να το κοψω έπρεπε να ξεκινησω γυμναστηριο να ξεσπαω τα νευρα μου, με το γυμναστηριο ξεκινησα διατροφη και με ολα αυτα βελτιώθηκε η ψυχολογια μου.
Ο προπονητης μου έλεγε. Μια κακη συνηθεια δεν μπορεις να την κοψεις απλα, πρεπει να την αντικαταστησεις με μια καλη συνηθεια.
27-02-2010, 11:31 #54
- Join Date
- Jan 2010
- Posts
- 769
Καλημέρα σε όλες...Είστε πολύ καλές και πραγματικά μου δίνετε δύναμη....
Χτες ήταν Παρασκευή,δύσκολη μέρα.Είχα δύο επιλογές.Η θα ξέσπαγα στο φαγητό ή θα πήγαινα για τρέξιμο.Δυστυχώς τρίτη δεν υπήρχε,λόγω πολύ άσχημης διάθεσης.Ευτυχώς διάλεξα το δεύτερο.Βέβαια σήμερα πάλι πέταξα το πρωινό μου.
Πιστεύω οτι μόλις ηρεμήσω ψυχολογικά,ξεπεράσω τα γεγονότα που με ισοπέδωσαν τελείως,μόλις νικήσω τους δαίμονές μου,ίσως,αλλά και πάλι ίσως,περάσει όλος αυτός ο εφιάλτης...
Δεν ξέρω πως αντέχω την τόση κλεισούρα,με τα χίλια ζόρια πηγαίνω στη δουλειά...Και να φανταστείτε οτι παλιά δεν μαζευόμουνα σπίτι αν δεν έβλεπα ανατολή.Δε με αναγνωρίζω,έχω γίνει η σκιά του εαυτού μου.
Χρειάζομαι ένα θαύμα.
27-02-2010, 15:48 #55
- Join Date
- Feb 2010
- Posts
- 179
alexandrita θες να μας πεις για τους δαιμονες σου...δε σε ξερουμε αλλωστε σε μας μπορεις να τα πεις ΟΛΑ!
λοιπον περιμενουμε σουπερ αναλυση καταστασεων, πακετων και δραματων
27-02-2010, 18:22 #56
- Join Date
- Jan 2010
- Posts
- 769
....Καθολου ευχαριστη διαδικασία αλλά θα προσπαθήσω....
Μεγάλωσα σε μιά οικογένεια άρρωστη με όλη τη σημασία της λέξης.Από δύο γονείς,έξυπνους,μορφωμένου ς και πολύ επιτυχημένους επαγγελματικά...Μία μητέρα που δούλευε στην κυριολεξία από το πρωί ως το βράδυ και ένας πατέρας ανήμπορος να κάνει το οτιδήποτε.Ως εκ τούτου μόνο καυγάδες θυμάμαι από παιδί.Είναι μεγάλη μου απορία πώς παντρεύτηκαν αυτοί οι δύο,δεν ταιριάζουν καθόλου... Μες στο σπίτι επικρατούσαν μονίμως τσακωμοί και φωνές...Οικογενειακή θαλπωρή δεν έχω νιώσει ποτέ.Δεν ξέρω πως είναι.Γι αυτό και μισώ όλες τις οικογενειακές γιορτές,γιατί μου θυμίζουν τα άθλια παιδικά χρόνια που έχω ζήσει...
Η μητέρα μου δούλευε σα σκυλί και πραγματικά της αναγνωρίζω οτι σε μένα και την αδερφή μου δεν έλειψε τίποτα.
Εν μέρη τουλάχιστον...Γιατί αγάπη από την μητέρα μου δεν έχω πάρει ούτε στο ελάχιστο.Και έχει δίκιο η tidekpe,ήμουν πολύ δυναμική και ανεξάρτητη από μικρή αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία.Το καταλαβαίνω οτι ένας γονιός είναι λογικό να έχει αδυναμία στο ένα του παιδί-στην προκειμένη η μαμά στην αδερφή μου- αλλά θα πρέπει να το κρύβει τουλάχιστον.Η δικιά μου ούτε αυτό δε μπορούσε να κάνει.Ποτέ δεν της ζήτησα κάτι και να μου πεί όχι,υλικό εννοώ.Ξέρετε γιατί?Από τύψεις,με εξαγόραζε για να αισθάνεται η ίδια καλύτερα με τον εαυτό της...Αλλά ήμουν παιδί και δεν καταλάβαινα.Ένιωθα το κενό,την έλλειψη αγάπης αλλά δεν μπορούσα να το διανοηθώ...Πίστευα οτι όλοι οι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους.
Έπρεπε να ενηλικιωθώ για να καταλάβω τι γίνεται εδώ...Ήταν τραγική διαπίστωση.Έχασα τη γη.Πραγματικά δεν είναι οτι δε με αγαπάει,εντάξει μάνα είναι.Αλλά σίγουρα δε μου το έχει δείκσει ποτέ,οπότε τί να το κάνω?Δε με συμπαθεί,δε με αποδέχεται,δε με εγκρίνει,δεν της κάνω,τί να πω.Ίσως επειδή μοιάζω πολύ στον πατέρα μου που τον μισεί...
Η άσχημη σχέση με τη μητέρα μου και το άθλιο οικογενειακό περιβάλλον είναι κάτι που με έχει τυραννήσει πολύ.
Νιώθω εντελώς μόνη.
27-02-2010, 19:42 #57
- Join Date
- Feb 2010
- Posts
- 38
Κοριτσια θελετε να βοηθησετε τον εαυτο σας πραγματικα?? Μην μουλαρωνετε στις αποψεις σας, μην ειστε ξεροκεφαλες, σορυ για την εκφραση αλλα κινδυνευετε και ειναι κριμα... Οκ υπαρχουν παραπονα και κενα απο την οικογενεια. Οκ σε ολα, δικιο σε ολα αλλα ......... καπου σταματαει η λογικη και αρχιζει ο παραλογισμος. Αλεξανδριτα μην τα κανεις ολα αυτα για να εκδικηθεις τη μητερα σου και τον εαυτο σου, σε καταστρεφεις... Δειξε λιγο μεγαλοψυχια, προσπαθησε να τους συγχωρεσεις ολους που ηταν τοσο "λιγοι" για να σε μεγαλωσουν και πηγαινε παρακατω. Βαλε σα στοχο να δημιουγησεις εσυ την οικογενεια που δν ειχες, να κανεις τα δικα σου παιδακια μια μερα και να τους προσφερεις ολα αυτα... Μια υγιη και ισορροπημενη μητερα. Κοιταξε τον εαυτο σου, ειναι το μονο που εχεις, φροντισε για την υγεια σου. Τα καθαρτικα σε καταστρεφουν επισης , οι εμετοι σε σκοτωνουν απο μεσα... Λες οτι νιωθεις μονη.. Να σου πω κατι? Ολοι μας μονοι μας ειμαστε στην τελικη. Πηγαινε παρακατω. Κανε μια νεα , υγιη αρχη, φροντισε το σωμα σου ,βρες ενδιαφεροντα ,βρες τη ζωη σου μακρια απ οσα σε πληγωσαν...
27-02-2010, 22:41 #58
- Join Date
- Feb 2010
- Posts
- 179
που ειναι αυτη η nadine να βαλει μια εικονα...τεσπα δεν ξερω να βαλω εικονιτσα αλλα σου στελνω αλεξανδριτα μου μια τεραααααααααααααστια αγκαλια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Οπως λεω και στο μωρο μου μεχρι τους δεκα ουρανους...
ξερεις ομως εχει δικιο η Θεληση...συγχωρεσε τους...και εγω τα ιδια ειχα...η μαμα μου δουλευε οοοοολη μερα... ηταν βουλιμικη...την ακουγα να ξερναει...μετα κλειστικε στον εαυτο της, θυμαμαι που ενα βραδυ που καθομασταν στο σαλονι με τον μπαμπα και της ειπε "μα πες μια καληνυχτα στα παιδια" και ουτε γυρισε να μας κοιταξει...μετα μπηκε στο νοσοκομειο...μετα ηθελε να το παιξει μανα ξαφνικα...και σε ολη την διαρκεια αυτη με βομβαρδιζε με λαθος ατακες για τα κιλα μου...
αλλα καποια στιγμη ειπα...οκ εκανε λαθος...λαθη πολλα αλλα με το να καταστραφω εγω δεν θα αλλαξει αυτο! Ξερεις οι Κινεζοι λενε ποτε να μην αγχωνεσαι για κατι που δε μπορεις να αλλαξεις...και το παρελθον μας δεν αλλαζει...το μελλον ομως??? ε? ελα να αλλαξουμε την λαθος πορεια που σου εδειξαν οι γονεις σου!!!!
27-02-2010, 22:43 #59
- Join Date
- Feb 2010
- Posts
- 179
προσπαθησε να θυμηθεις λεπτομερειες σκηνικα κτλ...εμενα με βοηθησε
28-02-2010, 10:35 #60
- Join Date
- Feb 2010
- Posts
- 179
πωπω αυτη η μανα μου θα με σαλταρει!!
λοιπον θηλαζω τον μικρο αποκλειστηκα και το βλασταρι μου εχει παρει σε 2,5 μηνες 3,5 κιλα...ολοι μου λενε μπραβο και η μανα μου μου λεει οτι συγουρα τρωω πολυ και ακομη και το γαλα μου ειναι παχυντικο! δλδ εκει αυτη το πεισμα της να μου τσακισει την ψυχολογια...εγω ειμαι χαρουμενη που δινω στο παιδι μου τοσο καλο γαλατακι και μεγαλωνει τοσο καλα, ο παιδιατρος μας καμαρωνει, η πεθερα μου το χει πει σε ολη την γειτονια ολο καμαρι και η μαμα μου ντρεπεται που και αυτο το πραγμα επανω μου εχει θερμιδες...τωρα τι να της πω ρε συ αλεξανδριτα? οχι πες εσυ...το μονο που σκεφτομαι ειναι πως θα καταφερω να μη κανει και το ιδιο στο παιδι μου και μου το κανει και αυτο κομπλεξικο σαν εμενα!
Πάει κι αυτό.
22-07-2025, 12:59 in Με καφέ και συμπάθεια....