ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ

[device]

φυσικα και μπορεις να γίνεις καλα.
ειναι σιγουρο οτι μπορεις.

ισως ομως να πρεπει να αναζητησεις τη βοηθεια κάποιου ειδικου.
εδω ενα βηχαλακι εχουμε και παμε στο γιατρο να το τσεκαρει, για ενα καπως σοβαροτερο θεμα δεν θα επρεπε να παμε να κανουμε 2-3 ερωτησουλες?

[POZ]

Η προσπάθεια..πριν λίγο ξαναέκανα εμετό.Μόνη στο σπίτι , σαβούριασα 'οτι βρήκα , κόντεψα να σκάσω και πίσω στα ίδια..Τον τελευταίο καιρό έχω παραιτηθεί ακόμα και απο τους εμετούς.Δεν έχω την μανία που είχα παλιότερα , και όταν καταλήγω στην λεκάνη είναι μόνο μια μικρή ποσότητα για να ξαλαφρώσω και να μη πάθω κανένα έμφραγμα(είναι φορές που νομίζω πως θα μούρθει), να μπορέσω ναναπνεύσω.Με κούρασε η μοναξιά και είναι γελοίο αλλά το παραδέχομαι μονό εδώ μέσα και ανώνυμα.Όλα ξεκίνησαν απο τότε που έμεινα μόνη.Νιώθω εντελώς τέρας που δεν έχω περίοδο, σκέφτομαι να ξαναπάρω τα dufaston μήπως και μούρθει για ψυχολογικούς λόγους περισσότερο.Αν το πάω με αυτούς τους ρυθμούς σε καμιά 20αριά χρόνια θα το ξεπεράσω..Πιο πολύ απο όλα με κούρασε η προσπόιηση προς τους τρίτους , η μάσκα της χαρούμενης και φυσιολογικής, το χαμόγελο , το ψέμα.Βρε Αλεξανδρίτα , μήπως ο εμετός που έκανες ήταν ψυχολογικός και όχι οργανικός?Δλδ να αγχώθηκες ότι έφαγες πολύ και να αντέδρασε ο οργανισμός?Ή μήπως υποσιτίζεσαι υπερβολικά και όλα αυτά σε ανακατεψαν?Νόμιζω (απο προσωπική εμπειρία) οτι η νυχτερινή εφίδρωση είναι απο καή ψυχολογία, εγώ το είχα πάθει κανα δυο φορές όταν ήμουν εντελώς χάλια , όπως επίσης και αρρυθμίες , ακόμα και σε λιποθυμία είχα φτάσει.Είναι 'ισως αυτό που είπε μια κοπ'ελα απο εδώ μέσα, ας γινουμε λιγότερο αυστηροί με τον εαυτό μας, είναι πολύ δύσκολο πλεον βέβαια αλλά προσπαθω εγώ να σκέφτομαι πώς ήμουν-λειτουργούσα παλιά και να πάιρνω δύναμη.Δεν θυμάμαι ΠΟΤΕ σε κρίσης λαιμαργίας που κατέβαζα ότι έβρισκα μπροστα μου , να σκέφτηκα την λύση του εμετού..΄και σίγουρα ήμουν πολύ πιο ευτυχισμένη απ ότι τώρα..

[POZ]

Κορίτσια πώς είστε?Γράψτε μου τα νεότερα ,πώς προχωράτε,αν υπάρχει βελτίωση στην όλη κατάσταση?Δεν τα έχω καταφέρει καθόλου καλά τελευταία και θα μου έδινε κουράγιο να μάθαινα κάτι ευχάριστο τουλάχιστον για εσάς..

[alexandrita]

Καλημέρα...Είχα πάει εκδρομή γι αυτό χάθηκα....
Δεν ξέρω αν είναι βελτίωση αλλά έχω μία εβδομάδα να κάνω βουλιμικό με εμετό.Απλώς τρώω πραγματικά ελάχιστα,που και αυτό δεν πρέπει να είναι καλό.Τουλάχιστον έτσι είμαι καλύτερα ψυχολογικά...

[alexandrita]

Τα έχω χάσει τελείως...
Ενώ το Πάσχα κύλησε απρόσμενα καλά (το είχα τρομερό άγχος...) χτες, ενώ είχα πάρει όλη μέρα περίπου 500 θερμίδες, μετά το τρέξιμο πείναγα πολύ και έφαγα ένα ακτινίδιο,μία μπανάνα,γιαούρτι με μέλι και ένα τοστ.Τρομερό για μένα.Με μίσησα για την έλλειψη εγκράτειας.Ένιωσα οτι ο κόπος μου πήγε χαμένος...Και λέω έτσι που τα κατάφερα,ας το ολοκληρώσω το βουλιμικό να κάνω εμετό να ξεμπερδεύω.Κατεβαίνω στο mini market και ευτυχώς είχε κλείσει...δεν ξέρω πού βρήκα τη δύναμη και δεν όρμησα στο επόμενο αλλά γύρισα σπίτι... αλλά το μόνο που σκεφτόμουν είναι να κάνω εμετό,ένιωθα τρομερές τύψεις που έφαγα βραδυάτικα και δεν κρατήθηκα.Και το έκανα.Έβγαλα ακόμα και αυτά.Και σας τα γράφω κυρίως γιατί όταν το βλέπω γραμμένο μου φαίνονται τόσο γελοία όλα αυτά...Να νιώθω τύψεις που έφαγα τόσο υγιεινά????Και σήμερα το πρωί,το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να δω μήπως έχω πάρει έστω και ένα γραμμάριο,το είχα άγχος όλη τη νύχτα.

Και αναρωτιέμαι....Ποτέ δεν ήμουν χοντρή και ποτέ δεν ένιωθα άσχημα με την εμφάνισή μου...
Γιατί αυτή η τιμωρία στον εαυτό μου?Γιατί αυτοθυσιάζομαι?Και είναι αυτόβουλη η θυσία...
Προσπαθώ να νικήσω την επιθυμία μου για φαγητό γιατί νιώθω ότι νικάω τον εαυτό μου... Και αυτός που νίκησε τον εαυτό του έγινε ανίκητος από τους άλλους...

[POZ]

Πιστεύω πραγματικά οτι είσαι σε καλό δρόμο απο τη στιγμή-ασχέτως του πώς ενεργείς- που αντιλαμβάνεσαι τον παραλογισμό και σκέφτεσαι καθαρά , έστω και μετα εορτής..Εγώ όταν ξεκίνησα όλο αυτό το αρρωστημένο πράγμα τους πρώτους μήνες ούτε καν αντιλαμβανόμουν τι κάνω , ζούσα σαν ρομπότ και το μόνο πράγμα που μου πρόσφερε ανακούφιση ήταν να νιώθω πεινασμένη , όταν ένιωθα χορτάτη άρχιζαν οι τύψεις και οι ακραίες αντιδρασεις.Και στο λέω αυτό τώρα που έχοντας φάει σαλάτα ΜΕ ΛΑΔΙ και 4 αγγούρια extra απο αυτά που μου επέτρεπα να φάω σήμερα και ούσα φουσκωμένη δεν νιώθω και ιδιαίτερα καλά..αλλά προσπαθώ να το πολεμήσω.Ξέρεις πολύ καλά οτι αν φας κάτι υγειινό παραπάνω δεν θα πάρεις γραμμάριο και προσπάθησε να μην τρέφεσαι εντελώς υποθερμιδικά γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να γλυτώσεις το βουλιμικό.Το Πάσχα εγώ έτρωγα ,ξέρναγα και ξανάτρωγα, σε σημείο που στις φωτογραφίες έχω στο λαιμό δυο μεγάλα καρούμπαλα, ένιωσα τόσο θλιβερή με την κατάντια μου, δεν ξέρω αν ποτέ θα το ξεπεράσω εντελώς αλλά τουλάχιστον εγώ προσωπικά αν δεν γεμίσω την ζωή μου ξανά με ανθρώπους , έρωτα και όμορφες στιγμές δεν πρόκειται να δω ιδιαίτερη βελτίωση , το ξέρω.Είναι 1000% ψυχολογικό ρε Αλεξανδρίτα και ξέρουμε πως είναι πάρα πολύ δύσκολο να φτάσουμε σε σημείο να απενοχοποιήσουμε τόσο το φαί που να γίνουμε πχ παχουλές και νάμαστε άνετες αλλά και όλο αυτό ως πότε θα συνεχιστεί?Βγήκα 3 φορές για ποτό τώρα τελευταία , και τις 3 ήπια και γύρισα σπίτι σαν ΄πρεζόνι αφού είχα περάσει απτο περίπτερο για να καταβροχθίσω την λεία μου..ή μάλλον το κενό μου.. ειδικά την μια , γύρισα στις 4 και ενώ έκλειναν τα μάτια μου , αντι να κοιμηθώ μέχρι τις 6 έτρωγα!Εντάξει , για μενα πλέον είναι η εύκολη λύση , και ποιός δεν γουστάρει να τρώει ότι του κατέβει και να μην βάζει γραμμάριο?!Και μακάρι να μην είχε κανένα αντίκτυπο αλλά έχει...ας τρώμε σωστά χωρίς πείνα γιατί τρέμω την μέρα που θα κοιτάξω πίσω μου και θα δω πόσα έχασα..πραγματικά την τρέμω.Εχω να κάνω εμετό 3 μέρες , δεν έχω πετύχει τίποτα το ξέρω , αλλά σκέφτομαι πιο καθαρά πλέον και αυτό μου δίνει λίγη αισιοδοξία.Η τελευταία σου πρόταση τα λέι ΟΛΑ.Το θέμα είναι οτι κανένας δεν σκοτίζεται τόσο για τα κιλά , τα κενά , τις ευαισθησίες μας.Μόνο εμείς ξέρουμε.Και δεν ξέρω πια για ποιόν πασχίζω να με νικήσω, για εμένα ή για τους άλλους..?Είναι πολύ μεγάλος ο δρόμος τελικά.

[granita_ed]

ροζ το οτι εχεις καταφερει να κρατηθεις εστω 3 μέρες είναι πολυ σημαντικο!!!!να βαζεις μικρους στοχους για να πετύχεις τον πιο μεγάλο!βάλε στόχο μια βδομαδα και μετά θα προχωρήσεις κ παρακάτω!μην αγχώνεσαι κ μην απελπίζεσαι.το πιο σημαντικό ειναι να μην τα παρατάς!ακομα και μια φορα να ξεφύγεις ΣΥΝΕΧΙΣΕ.ολα διορθώνονται.εμεις θα μαστε δίπλα σου για οταν θ νοιωθεις την αναγκη να μιλησεις!απλα ΣΥΝΕΧΙΣΕ και καποια στιγμη ουτε εσυ η ιδια δε θε πιστευεις ποσα πολλα θα χεις καταφερει!
σε φιλώ

[alexandrita]

[quote]Originally posted by POZ
... δεν ξέρω αν ποτέ θα το ξεπεράσω εντελώς αλλά τουλάχιστον εγώ προσωπικά αν δεν γεμίσω την ζωή μου ξανά με ανθρώπους , έρωτα και όμορφες στιγμές δεν πρόκειται να δω ιδιαίτερη βελτίωση , το ξέρω.quote]


Συμφωνώ 100% μαζί σου... Αλλά νιώθω ότι ο έρωτας δεν θα ξαναέρθει ποτέ... Από τη μία απογοήτευση στην άλλη... Και όλες οδηγούν σε ένα κύκλο βουλιμικών επεισοδίων. Τουλάχιστον τώρα έχω αποκτήσει κάποια αντισώματα μετά τις τόσες σφαλιάρες. Ξέρεις τί ταιριάζει??? Ο στίχος ¨Μιά ζωή περιμένω μα δε γίνονται θαύματα¨

Πότε θα πάμε για ποτό?Τι λες για σήμερα?Μπας και αποφύγουμε το βουλιμικό γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα

[alexandrita]

Καλημέρα.
Αχ και να ξέρατε πόοοοσο πεινάω...
Σκέφτομαι ότι μπαίνω σε φούρνους και τρώω ότι βρώ μπροστά μου.
Αλλά δεν θα το κάνω γιατί είμαι χαζή και δεν έχω εγκράτεια.Γιατί είναι να μην ξεκινήσω.Μετά δε σταματάω.Και δεν θέλω να το ξαναζήσω.
Πριν λίγους μήνες,πάλι πείναγα και λέω ε εντάξει,θα φάω ένα τοστ.Δε φαντάζεστε τι ακολούθησε.Είπα στη δουλειά ψέματα ότι είμαι άρρωστη για να συνεχίσω ακάθεκτη.Δεν υπήρχε φαγάδικο από Σύνταγμα μέχρι Ομόνοια που να μην τσίμπησα και από κάτι.Πρέπει να πήρα γύρω στις 8.000 θερμίδες,ίσως και παραπάνω.Και κατέληξα να ξερνάω στις πανβρώμικες τουαλέτες του Κατσέλη στην Ομόνοια.Παρακμή.Οι ναρκομανείς μου φαίνονταν σε καλύτερξη κατάσταση από μένα.
Γι αυτό τώρα πίνω καφέδες και τσάι να γεμίσω το στομάχι να μην νιώθω πείνα.Γιατί να μην μπορώ να φάω σαν άνθρωπος και να τρώω σαν γουρούνι??

[granita_ed]

γενικα τι προγραμμα ακολουθεις?εχεις προσπαθησει να βαλεις πολλα αλλα μικρα γευματακια μηπως αυτο σε βοηθήσει?

[dwra_ed]

στην αρχη διαβαζα τα μνμ σας και ταυτιζομουν τοσο πολυ με τις ιστοριες σας. ειδικα αυτο με τα παντελονια... η θλιψη οταν στενευαν!!
παντως εμενα ισως με βοηθησε αρκετα οτι η ψυχιατρος μου απενεχοποιησε τον εμετο. ενταξει οτι δεν ειναι κακο να τυχει να φαμε μια φορα παραπανω και να τα βγαλουμε. με την προυποθεση οτι με αυτον τον τροπο νιωθεις καλυτερα φυσικα, οχι περισσοτερες τυψεις. μου λεει οτι το παν ειναι να νιωθω καλα. πολλες φορες ακουμε και σοβαρους ανθρωπους να λενε παραεφαγα, δεν αντεξα και εκανα εμετο. ασε που τωρα που νιωθω ΚΑΛΑ κανω ΠΟΛΥ λιγοτερο εμετο, σπανια θα ελεγα.
δεν θελω ουτε να θυμαμαι εκεινες τις μερες που ολα γυριζαν γυρω απο το φαγητο. ροζ εχω γυρισει και εγω πιωμενη και κουρασμενη βραδυ και αντι να κοιμηθω ειχα τρεξει σαν πρεζονι που θελει την δοση του στο περιπτερο να παρω πτιμπερ με σοκολατα.

[POZ]

Μιλάμε πως έχω ξεπεράσει κάθε όριο.Αν αφήσω την σκέψη μου ελεύθερη να συνειδητοποιήσει ΤΙ ΚΑΝΩ δεν υπάρχει περίπτωση να μην αυτοκτονήσω. Δεν υπαρχει ούτε αύριο , ούτε νέα αρχή , ούτε άλλες ψεύτικες υποσχέσεις , κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια.Παλιότερα ξεσπούσα επειδή πείναγα και έπεφτε το ζάχαρο , τώρα απλά ξεσπάω. Ό,τι και να συμβεί που θα με αποσυντονίσει ξεσπάω.Κλείνω τα πατζούρια και δεν ακούω , δεν βλέπω , δεν καταλαβαίνω ΤΙΠΟΤΑ , έπειτα ξυπνάω μέσα σε ένα σωρό κουτιά , χαρτιά και ψύχουλα και είναι πραγματικα σαν να μην θυμάμαι , μονολογάω μόνη μου ΤΙ ΕΚΑΝΑ ΠΑΛΙ?Πραγματικά είναι σαν να μπαίνει μεσα μου κάποια άλλη, ακόμη αδυνατώ να δεχτώ οτι είμαι τόσο άχρηστη , ότι έφτασα ως εδώ χωρίς να το καταλάβω. Υποκαθιστώ , αυτό κάνω.Το σεξ , τον έρωτα , τη χαρά.Τα υποκαθιστώ με φαί.Έχω δει πολλές κοπέλες σε περιόδους μοναξιάς να βάζουν κιλά, εγώ κατόρθωσα να αποκτήσω ακόμα μια νεύρωση.Δεν έχω όρεξη να κάνω καμία προσπάθεια πια.ούτε δίαιτα , ούτε σωστή διατροφή ούτε να κόψω τους εμετούς.αρκετά ψέμματα μου είπα.Αλεξανδρίτα εγώ είχα πει οτι μπήκε στο νοσοκομείο ο αδερφός μου για να φύγω απτη δουλειά, έιχα χωθεί πίσω απο μια εκκλησία και μπούκωνα , πέρναγε ο κόσμος και με κοιτούσε περίεργα, μετά έτρεχα στα Goodys να τα βγάλω.Και ντρέπομαι πλέον.Πάω στο ζαχαροπλαστείο 12 τα μεσάνυχτα και φορτώνω κουτιά και νιώθω οτι με κοιτάνε με οίκτο , οτι ξέρουν , οτι στην πολυκατοικία με ακούνε , οτι περπατάω και το κουτελό μου γράφει "μόλις ξέρασα"(κατα του "μόλις χώρισα"), για τα λεφτά δε , δεν το συζητώ..μαζέυω πλέον ΜΟΝΟ για φαί.Δεν ξέρω γιατί τα γράφω όλα αυτά τώρα.Μοιράζομαι ίσως πολύ κοινές σκέψεις αλλά το μόνο που με έχει κρατήσει όταν παθαίνω βουλιμικά απτο να μην το φτάσω εντελώς στα άκρα είναι η σκέψη "το έχουν περάσει κ άλλοι και έζησαν..".Θέλει άραγε σιγά-σιγά ή μαχαίρι?εξερτάται πατον χαρακτήρα?Και υπάρχει άνθρωπος που τα κατάφερε χωρίς ψυχολόγο ή ελπίζω πάλι άδικα?Φοβάμαι πολύ οτι αν αισθανθώ "συνένοχο" έναν ψυχολόγο θα επαναπαυτώ τελείως και θα περιμένω να δουλέψει η μαγεία, το συνηθίζω άλλωστε..Γράφω , γράφω , ούτε ξέρω τι γράφω.Αλεξανδρίτα θέλω πάρα πολύ να τα πούμε , κολώνω να εκτεθώ όμως , δεν έχω δεχτεί ακόμα οτι αυτή που γράφει εδώ μέσα είμαι εγώ, δεν ξέρω τι μου γίνεται..όταν βάλω ξανα ιντερνέτ θα σου στείλω μέιλ , τουλάχιστον για αρχή να τα λέμε τηλεφωνικά ρε γαμώτο , να μιλάμε όταν το έχουμε ανάγκη , είμαι σίγουρη οτι θα βοηθήσει να μιλάμε και σε κάποιον άλλο πέραν του εαυτού μας. πόσο μάλλον σε κάποιον με τόσο κοινό πρόβλημα και καταστάσεις. Έγραψα πάρα πολλά , ευχαριστώ που είστε εδώ.Τουλάχιστον γλύτωσα το τέταρτο βουλιμικό για σήμερα..καλό βράδυ.

[dwra_ed]

πανε κοπελα μου σε ενα ψυχιατρο η ψυχολογο. θελεις ενα σπρωξιμο. φυσικα κ αυτος δεν θα κανει μαγεια αλλα θα σου δειξει τον τροπο να βλεπεις πανω απο αυτα που γινονται και αυτα που σκεφτεσαι. βρες ενα ειδικο στις διατροφικες διαταραχες γτ οι περισσοτεροι, ιδιως οι ψυχολογοι, ειναι ασχετοι. περασα και εγω την περιοδο που αρνουμουν να παραδεχτω οτι χρειαζομαι. αλλα δεν αντεξα αλλο- και δεν αντεξαν κ οι γονεις μου να με βλεπουν αλλο ετσι η αληθεια ειναι.
παρατα τις αμφιβολιες και ενα κομματι του εαυτου σου που θελει να συνεχισει να οδευει προς την καταστροφη, δωσε το καλυτερο στον εαυτο σου να ανθισει για το μελλον, μπες μεσα στο μυαλο σου και βγαλε την μπριζα!!! ποτε δεν ειναι αργα!!!

ΒΟΥΡ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[dwra_ed]

η ζωη δεν ειναι το φαγητο . η ζωη ειναι δουλεια, γελιο, πολλες φιλες, πολλοι αντρες και ποτα.
συγνωμμη αν ειμαι αποτομη αλλα χρειαζεσαι κατι να σε παρακινησει.
η ζωη σε περιμενει!!!
δεν φανταζεσαι τι ομορφα που θα ειναι αν αρχισεις να σκεφτεσαι και αλλα πραγματα!
μην βλεπεις τον εαυτο σου λες και ηρθε το τελος του κοσμου!!! εισαι μια χαρα-ολα θα πανε καλα να λες.

[POZ]

Απότομα?μην το ξαναπείς.έτσι να μου μιλάς και πιο απότομα ακόμα μπας και συνέλθω. Τώρα είμαι στο στάδιο που συνειδητοποίησα οτι είχα γίνει ένα χάλι (45 κιλα) και προσπαθώ να συνέλθω. Κοιτάζω παλιές φωτογραφίες που είχα τις σχέσεις μου , το γέλιο και τη ζωή μου και φαινόμουν πολύ πιο υγιής και απο τη μια με πιάνει απελπισία και ξεσπάω στο φαγητό απο τν άλλη έρχονται οι τύψεις και πάω να βγάλω ότι μπορώ.Βέβαια έχω πάρει 3 κιλά απο τον βασανιστικό χειμώνα που πέρασε και δεν μπορώ να πω οτι φαίνομαι τόσο κόκαλο πια , αλλά οι κακές συνήθειες παραμένουν..Κ έχεις δίκιο απόλυτο. Τον καιρό που κατάφερα να μη κάνω εμετούς κ να μην με απασχολει τόσο το φαί , και ένιωθα πολύ πολύ καλύτερα και το πρόσωπό μου είχε αλλάξει τελείως.Έδειχνα πιο ξεκούραστη, δεν ξέρω πιο άνθρωπος.Ο ψυχολόγος επικεντρώνεται στο υπαρχον πρόβλημα ή ψάχνει και παρελθόν? τις αιτίες δηλαδή που σε έφτασαν σε τέτοιο σημείο? Δεν είμαι καθόλου συνεργάσιμη με γιατρούς δυστυχώς και δεν ξέρω κατα πόσο μπορώ να ανοιχτώ.Η μάλλον ξέρω.καθόλου!Πάντως με βοήθησες να μην τα ξαναβγάλω για σήμερα και σε ευχαριστώ.αύριο βέβαια τύψεις, αλλά..Καλό βράδυ και θα τα λέμε Δώρα..!