SOS Υπάρχει Ελπίδα?

[eloik]

Γειά σας
Ειμαι δυστυχώς πολύ απογοητευμένη από την ζωή μου. Ειμαι 57 ετών 165 ύψος και 115 κιλά. Η καταστασή μου δεν είναι καθόλου καλή. Δέν έχω πια κουράγιο να κάνω τιποτα. Ζώ στο σπίτι του γιού μου το οποίο είναι στόν δεύτερο όροφο χωρίς ανσασέρ και πολύ δύσκολα ανεβοκατεβαίνω τις σκάλες. Πονάνε τα γονατά μου με αποτέλεσμα να μήν μπορώ να βγώ ευκολά ούτε για περπάτημα. Προσπαθώ να κάνω καποιες αποσπασματικές προσπάθειες για δίαιτα αλλα δυστυχώς δεν τα καταφέρνω. ʼλλες φορές ανεβαίνω σε ένα διάδρομο που έχει ο γιός μου αλλα μου φαινεται βουνό. Τί να κάνω με έχει εγκαταλείψει το κουράγιο μου. Χειρουργείο δέν θέλω να κάνω. Ψάχνω μια σπιθα που θα με κάνει να ξεκινήσω μια σταθερή προσπάθεια αλλα τίποτα Περνάνε τα χρόνια και αντί να κάνω βήματα προόδου πέρνω όλο και περισσότερα κιλά Υπάρχει ελπίδα; Αν όχι τουλάχιστον στείλτε μου μια αγκαλιά. Με αγάπη Ελένη

[esceden]

Καλησπέρα κυρία Ελένη!

συγνώμη για τον πληθυντικό, αλλά είστε στην ηλικία της μαμάς μου και με παρόμοια.. θεματάκια, και όταν σας διαβασα μου ήρθε ενα χαμογελάκι στα χείλη επειδή την θυμήθηκα!
Η σπιθα θα βρεθεί μέσα σας. Ουτε τα χρόνια σας πήραν, ουτε τπτ απο ολα αυτά τα χαζά που μπορεί να σκεφτούν καμια φορά οι γυναίκες.. Θέλει λιγο πεισμα, επιμονή και θέληση.. για την υγεία σας, αξίζει!

και επειδη δεν ξέρω τι αλλο να σας πω (θα τα βρούμε στην πορεία), εχω να μοιραστώ μαζί σας κάτι ευχάριστο που μου συνέβη σήμερα.. Στην υπογραφή μου βλέπετε απο που ξεκίνησα και που πάω σιγά σιγα και σταθερά.. Η προσπάθειά μου έκανε και την μαμά μου να αποφασίσει να προσπαθήσει κ εκείνη.. ε, κατι της είπα και πείσμωσε, την εριξα στο φιλοοοοοτιμο.. μαμαδες και κορες, καταλαβαίνετε! (της ειπα οτι οταν εγω θα φυγω με το καλο να παω στο δικο μου σπιτι, θα θελω να μην την εχω εγνοια, να ξερω πως θα ναι καλα κλπ.) Η μαμα μου λοιπον, το καλοκαίρι ξεκίνησε από το ταπεινό της 1,60 με 106 κιλά. Πόναγαν οι αρθρώσεις της, είχε προβλημα σε χέρια και γόνατα, λίγο τσιμπημένη πίεση.. κακή διάθεση γενικώς και υποτονικότητα (αυτο με πειραζε πιο πολυ..). Και εμείς στον τριτο οροφο χωρις ασανσερ μενουμε και δεινοπαθούσε..

σημερα λοιπον με ξυπνησε παρακαλώντας με να της παρω 20 κεράκια! Με το σημερινό ζύγισμα έφτασε επιτέλους το -20, απο τον Ιούλιο και μετα. Δεν έκανε τπτ τρελο, αποφασισε απλως να κανει επιτελους κατι για τον εαυτο της! Ελαφρύ βραδινο, αφθονες σαλατες κ κομμενα χαζοτσιμπολογηματα που την εκαναν να παχαινει. Σας ξερω τις μαμαδες.. Μια ζωη για τους αλλους να δωσετε. Ωρα να κοιταξετε και τον εαυτο σας, για να ειστε γερη και δυνατή να προσφέρετε για πολλά χρόνια ακομα..

Αφου τα κατάφερε η μαμα μου, εσεις γιατι οχι?

Καλως σας βρήκαμε. Ελπιζω να σας διαβαζουμε ολο κ πιο δυνατη!!

[LIDA_ed]

Ελενάκι
ναι υπάρχει ελπίδα!
Καταρχήν καλώς ήρθες στην παρέα μας..
Σιγά να μην τα βάψουμε και μαύρα Ελενάκι!
Δεν έχεις και τα τρομερά κιλά και πίστεψέ με και 10 να χάσεις θα νιώσεις άλλος άνθρωπος!
Σιγά σιγά και σταθερά (θα σκέφτεσαι την υγεία σου πάνω από όλα) θα κόψεις τις κακές σου συνήθειες, τα τσιμπολογήματα (δες παραπάνω τι γράφει η esceden!).
Θα τα καταφέρεις αρκεί να πεις: τέρμα, από δω και πέρα θα προσέχω τον εαυτό μου και όχι μόνο τους άλλους!

[tidekpe]

Να καλωσορίσω και εγώ την Ωραία Ελένη στην παρέα μας και εκτός όλων αυτών των καταπληκτικών πλήν αληθινών που είπαν τα κορίτσια να προσθέσω, ότι επειδή είστε στο σπίτι αυξάνονται τα κιλά...σ' αυτές τι στιγμές που θέλετε να τσιμπολογήσετε, μπέστε εδώ...όλο και κάποια θα βρείτε για κουβεντούλα..εγώ το κάνω το βράδυ τις ώρες που λυσάααααω για φαί...και μου φέυγει, πιστέψτε με! Ψάξτε εδώ γύρω στις σελίδες των κορίτσιών για καμιά ισορροπημένη διατροφούλα (όχι τίποτε ακραίο) και θα δείτε διαφορά στα πρώτα αποτελέσματα...
ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ...ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΤΟ, ΜΠΟΡΕΙΤΕ!

[sofia68]

Ελενη μου καλημερα και καλως μας ηρθες!

Κουκλα μου, μια απο τα ιδια ημουν και γω....Ειμαι κοντα στην ηλικια σου(40 ετων)και γω δεν ειχα το κουραγιο να κανω τιποτα με τα 138 κιλα που ειχα πανω μου.Πηγαινα μεχρι το βιντεοκλαμπ και κουραζομουν απο τα 10 πρωτα βηματα.Επεστρεφα απ το μαγαζι με τα ποδια και αγκομαχουσα.Αρχισε τελευταια να πονα και το γονατο μου και η κατασταση ειχε φτασει στο απροχωρητο.
Ενα πρωι καταλαβα οτι δε παει αλλο,καταλαβα οτι δε θελω να συνεχισω ετσι, βρηκα τα παιδια εδω μεσα, πηρα δυναμη, ξεκινησα μια διαιτα που μου ταιριαζε,εβαλα ενα στοχο, αρχισα διαδρομο και με πεισμα και με την επιγνωση οτι ολα ειναι στο χερι μου και οτι μπορω να καταφερω πολλα αρχισαν τα κιλα να πηγαινουν στον αγυριστο.
Τωρα πια,αν και τα κιλα μου ειναι ακομη αρκετα (και φυσικα συνεχιζω για να χασω και αλλα)δε θα πιστεψεις ποσο αναλαφρη νοιωθω!Επιστρεφω πλεον απο το μαγαζι(αποσταση περιπου 25 λεπτα)και νομιζω οτι πεταω!Κανενα λαχανιασμα και κανενα πονο στο γονατο.

Οπως ειπε και η tidekpe....πιστεψε το, μπορεις!
Παρτο αποφαση, βαλε στοχο να χασεις τα πρωτα 10 κιλα.Κοψε μια εβδομαδα ψωμι ζαχαρη αμυλα.Φαε μεσημερι και κυριως βραδυ κατι ψητο με μια ωραια και χορταστικη σαλατα,πινε αρκετο νερο, και ανεβα στο διαδρομο οσο αντεχεις.10 λεπτα? οκ...εστω 10.Θα δεις μετα απο λιγες μερες θα κανεις 15 λεπτα και καθε μερα ολο και περισσοτερο.Πιστεψε με οσο θα φευγουν τα κιλα τοσο θα πεισμωνεις.

Παρτο αποφαση και παμε μαζι παρεα....

[stelios_ed]

Originally posted by eloik
Γειά σας
Ειμαι δυστυχώς πολύ απογοητευμένη από την ζωή μου. Ειμαι 57 ετών 165 ύψος και 115 κιλά. Η καταστασή μου δεν είναι καθόλου καλή. Δέν έχω πια κουράγιο να κάνω τιποτα. Ζώ στο σπίτι του γιού μου το οποίο είναι στόν δεύτερο όροφο χωρίς ανσασέρ και πολύ δύσκολα ανεβοκατεβαίνω τις σκάλες. Πονάνε τα γονατά μου με αποτέλεσμα να μήν μπορώ να βγώ ευκολά ούτε για περπάτημα. Προσπαθώ να κάνω καποιες αποσπασματικές προσπάθειες για δίαιτα αλλα δυστυχώς δεν τα καταφέρνω. ʼλλες φορές ανεβαίνω σε ένα διάδρομο που έχει ο γιός μου αλλα μου φαινεται βουνό. Τί να κάνω με έχει εγκαταλείψει το κουράγιο μου. Χειρουργείο δέν θέλω να κάνω. Ψάχνω μια σπιθα που θα με κάνει να ξεκινήσω μια σταθερή προσπάθεια αλλα τίποτα Περνάνε τα χρόνια και αντί να κάνω βήματα προόδου πέρνω όλο και περισσότερα κιλά Υπάρχει ελπίδα; Αν όχι τουλάχιστον στείλτε μου μια αγκαλιά. Με αγάπη Ελένη

Καλωσήρθες καταρχήν και καλή προσπάθεια.
Δεν θέλω να σε απογοητεύσω,αλλά θα πρέπει να γίνεις ρεαλίστρια.Θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του γιατρού μου.Από ένα σημείο και μετά(για πολλούς και διάφορους λόους που μας ανέλυσε στη συνεδρία)οι δίαιτες δεν αποδίδουν και δεν έχουν αποτέλεσμα.Μόνο 1% από τους νοσογόνα παχύσαρκους τα καταφέρνει με δίαιτα(ελπίζω να είσαι εσύ)
Μετά δυστυχώς ή ευτυχώς έρχεται η χειρουργική για να μπορέσει να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του ασθενή και το προσδόκιμο ζωής.Γιατί με το περίσσειο βάρος,αργά ή γρήγορα τα καμπανάκια με τους ανεβασμένους δείκτες,θα αρχίσουν να χτυπάνε.Και αμυγδαλές να θέλει κάποιος να κάνει,επυβαρυμένος θα είναι.