Τι έφαγα σήμερα,Τι θα φάω αύριο,Τι έφαγα σήμερα που δεν έπρεπε,Τι δεν έφαγα σήμερα...ΤΡΩΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ!

**device** · 21-02-2010, 23:05

κι εγω ειμαι μαζι με changes kai συμφωνω με μπαντ!

**MKEH78** · 21-02-2010, 23:13

Originally posted by lbp

Originally posted by BaD
ρε ζωητσα κ γω ελεγα να μη ξαναμπω, αλλα αξιζει για 5-6? σκεψου τι παρεουλα ειχαμε, ας συνεχισουμε σα να μην αλλαξε τιποτα. απλα δε γινεται κ στο ιντερνετ να γινεται ολο αυτο. στην τελικη παιρνουμε τους φιλους μας εκτος φορουμ κ τα λεμε, ομως εμενα μαρεσει η παρεα εδω κ ας ειναι κοπελες που δε θα γνωρισω ποτε. δε θα το στερηθω αυτο για καποιες απο αυτες. ας λενε ο,τι θενε, διαβαζω οσα θελω, απαντω σοσα θελω, αγνοω οσα θελω.

Παρεπιπτοντως Barb να ο λογος...ξερεις εσυ καλη μου

Υποννοείς κάτι Bad? Μιλάς έτσι για άτομα χωρίς καν να έχεις ανακατευτεί σε αυτήν την κουβέντα; Γιατί δεν μου απάντησες για τον θυροειδή;

Originally posted by BaD
lbp εχω προβλημα με το θυροειδη μου κ γεια σας, με κουρασατε

**device** · 21-02-2010, 23:15

ωραια η υπογραφη σου ΜΚΕΗ.

το θεμα ειναι να την κανεις πραξη.....

**MKEH78** · 21-02-2010, 23:21

αυτό προσπαθώ

**tidekpe** · 21-02-2010, 23:39

ΜΚΕΗ έχεις u2u!!!!

**MKEH78** · 21-02-2010, 23:43

τώρα το είδα το u2u. ευχαριστώ πολύ θα το αλλάξω

**esceden** · 22-02-2010, 01:00

αχ. το κοκτειλ αναδρομου ερμη και οιστρογονων μας εκανε την επικοινωνια μανταρα..

**alexandra79** · 22-02-2010, 01:47

Κοριτσια σορθ κ μη με παρεξηγησετε...ουτε οι μεν ουτε οι "δεν".....αλλα εχω λιωσει στο γελιο....παρτε κ διαβαστε ολα τα ποστ του τοπικ απ την αρχη.....κ αμα δεν γελασετε κ σεις παρτε με τηλ....το νουμερο μου ειναι 6_4_8_3_6_ τι να πω.....ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΗΝ!!!!!!!!!

**NADINE_ed** · 22-02-2010, 10:41

Kαλημέρα από την πέτρα του σκανδάλου...
Λυπάμαι και θλίβομαι πολύ για την αδυναμία επικοινωνίας,που διακρίνω.
Δε θα μπω στη διαδικασία να απολογηθώ για το ποιά είμαι,τι κάνω και γιατί το κάνω...
Ασφαλώς και δε συμφωνούμε με όλους,δε μας αγγίζει όλων ο λόγος και η τοποθέτηση
κι ούτε χρειάζεται άλλωστε...Θα ήταν ο κόσμος αφόρητα βαρετός.Θέλω να πιστέυω
όμως πως έχουμε την ικανότητα να σχετιζόμαστε στα πλαίσια ώριμου διαλόγου με επιχειρήματα.
Κι επειδή είμαι άνθρωπος της ουσίας κι όταν κάτι είναι σημαντικό για μένα το υπερασπίζομαι μέχρι τέλους,
συνεχίζω τις σχετικές μου τοποθετήσεις για όποιον ενδιαφέρεται να προσπεράσουμε όσα προηγήθηκαν
και να το πιάσουμε και πάλι από την αρχή!

Θεωρώ πως αντικειμενική αλήθεια δεν υπάρχει καθώς αναπόφευκτα χρωματίζεται
από το προσωπικό βίωμα του καθενός και τις εκπορευόμενες πεποιθήσεις του.
Στα πλαίσια αυτά και μόνο κατέθεσα όσα κατάκτησα ως προσωπική μου γνώση,
ταλαιπωρούμενη μια ζωή με την προβληματική σχέση μου με το φαγητό.
Αντιλαμβάνομαι και σέβομαι απεριόριστα τη δυναμική της εμπειρίας,η οποία δυστυχώς
δε μεταδίδεται παρά μόνο βιώνεται!Ομολογώ πως συμπεριφέρομαι σαν μάνα υπερπροστατευτική
που σπέυδει να προφυλάξει το παιδί της από πόνο και κόπο,που βλέπει να το απειλεί,
χωρίς όμως να έχει τον κατάλληλο ίσως τρόπο να το προσεγγίσει.Το παιδί θα χτυπήσει,
θα πέσει,θα καεί,για να φτάσει στο σημείο να καταλάβει αυτό που το έπρηζε η μητέρα του να προσέξει.
Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτή είναι η ζωή!Η σοφία της έρχεται με το χρόνο και μέσα από τα δύσβατα...
(Προς Θεού δεν το παίζω μητέρα σοφή,δασκάλα,φωτεινός παντογνώστης!Παρομοίωση έκανα.)

Και πάλι όλα τα παραπάνω τα αναφέρω στα πλαίσια της υποκειμενικότητας.
Αλλά πραγματικά πονά η ψυχή μου να βλέπω να βαδίζουν τα βήματα που κι εγώ χρόνια
βάδιζα όσο οδηγούμουν όλο και πιο βαθειά στην διατροφική διαταραχή.Κι ίσως αφελώς
ίσως όχι και τόσο,ένιωσα την ανάγκη να χτυπήσω ένα καμπανάκι,που έστω και έναν
αν προβλημάτισε,θα νιώσω μεγάλη ανακούφιση!Λυπάμαι αν κάποιους κουράζω,απογοητεύω κλπ.
Πάντως εγώ νιώθω πολύ καλά μ'εμένα και νομίζω αυτό είναι που υπερέχει όλων...

Παρασύρομαι σε απολογίες και το μαζεύω γιατί εκτροχιάζομαι από την ουσία όσων μ'ενδιαφέρουν.
Στο δια ταύτα λοιπόν!Θα προσπαθήσω να είμαι εμπεριεκτική και σύντομη στην ανάλυση μου.

Θεωρώ πως δεν αντιμετωπίζεται η προβληματική μας σχέση με το φαγητό με καταγραφές,αφορισμούς και περιορισμούς,
αδιαφορώντας για το ψυχολογικό υπόβαθρο,που μέσα μας έχει.Ασχολούμαστε έτσι με το σύμπτωμα κι όχι με την αιτία
κι αυτό δεν οδηγεί σε ριζικές αλλαγές,παρά μόνο σ'εφήμερες και πρόσκαιρες,με δυσβάσταχτο κι αυξανόμενο εσωτερικό τίμημα.

Πιστεύω πως κάθε δίαιτα που ακολουθούμε μας βάζει όλο και πιο βαθειά στο πρόβλημα.Ως στερητική μας βγάζει αναμενόμενη αντίδραση
με τις πολύ γνωστές σε όλους μας συνέπειες επαναπόκτησης του απολεσθέντος βάρους και με μπόνους κάποια κιλάκια συνήθως.
ʼλλο σωστή διατροφή.Μιλώ για δίαιτα,ινστιτούτα αδυνατίσματος,σκευάσματα,ό λη αυτή τη βιομηχανία που ζει εις βάρος μας!

Παρασυρόμαστε σε θεαματικά αποτελέσματα άλλων,σε πολλά υποσχόμενες δίαιτες,σε πιεστικά χρονοδιαγράμματα,
μετράμε επιδόσεις και αυταξία σε εβδομαδιαία γραμμάρια απώλειας(στην καλή περίπτωση που δεν είναι ημερίσια και πολλαπλά τα ζυγίσματα)
και νιώθουμε όλο και πιο αδύναμοι κι ανάξιοι,όσο μας παρακολουθούμε να μην επιτυγχάνουμε κάτι που εκ των πραγμάτων
δεν έχει πιθανότητες να πετύχει,εφόσον γίνεται με τον επιφανειακό τρόπο,που προβάλλεται και τυφλά ακολουθούμε!Μας το χρεώνουμε!

Δίνουμε υπερβολική σημασία στο φαγητό,πολύ περισσότερη από αυτή που κάποτε μέσα μας είχε,αποκτούμε την εμμονή του τι θα φάμε,
βαφτίζουμε αμαρτία ένα κομμάτι σοκολάτα,απαγορευμένο ένα παραδοσιακό γιορτινό τραπέζι,επιφορτίζουμε κάθε μπουκιά με σημειολογία!

Τρώμε κρυφά,τρώμε να προλάβουμε πριν το μπαμπούλα της δίαιτας που ξεκινά,τρώμε όσα δε ζούμε,όσα φοβόμαστε να εκφράσουμε,
τρώμε θυμό,απόγνωση,βαρεμάρα,αγά� �η,πόνο,επιβράβευση...Τρώμε συναισθήματα,όνειρα κι επιθυμίες...
Τρώμε όχι για να ζούμε,αλλά να φυτοζούμε!

Μας έχουμε πολύ επιβαρύνει με ενοχή,απαξίωση,απόρριψη,υπ� �τίμηση,ένα σωρό αρνητικά συναισθήματα
επειδή δεν έχουμε τις τέλειες αναλογίες ή δεν πειθαρχήσαμε στη στέρηση,στο διατροφολογικό ημερολόγιο,
που οφείλουμε να κρατούμε,στην εβδομαδιαία απώλεια κιλού,στα πρέπει που μας φόρτωσαν
και τρέχουμε απεγνωσμένα να ακολουθήσουμε για να είμαστε in,να είμαστε και καλά ok με το μέσα μας!
Πανικός και τυφώνας που μετά τα σαρώνει όλα στο διάβα του!Πάει κι η καλή μας διάθεση
κι η ενέργεια μας,πάνε κι οι σημαντικές μας σχέσεις...Τα πήρε όλα η μπάλα...και τα χρόνια μας
και τα όνειρα μας κι εμάς μαζί...Εστιάζουμε στο δέντρο και χάνουμε το δάσος!Χανόμαστε....

Τάχα θυμόμαστε πόσα κιλά ήμασταν πριν κάποια καλοκαίρια,πόσα είχαμε χάσει στην έβδομη δίαιτα της ζωής μας,
τάχα πήραμε ποτέ τη χαρά τους για να είμαστε και πάλι σήμερα εδώ;Κι αφού μόνο χειρότερα νιώθουμε
γιατί το συνεχίζουμε;Αφού δεν είναι μέθοδος ισόβια αποτελεσματική,γιατί δεν την εγκαταλείπουμε;
Γιατί μας τιμωρούμε;Γιατί μας βασανίζουμε;Τι κάναμε το τόσο κακό να το αξίζουμε όλο αυτό;
Γιατί έχουμε κολλήσει με την εμμονή αυτή και χάνουμε τη ζωή μας,τον εαυτό μας;Δε θα το υπεραπλουστεύσω
λέγοντας άλλος καπνίζει,άλλος πίνει,άλλος χαρτοπαίζει,άλλος δέρνει τη γυναίκα του,εγώ τρώω!
Ποιόν ενοχλώ;Τον εαυτό μου ενοχλώ κι όσους επηρεάζω,αλλά προπαντός τον εαυτό μου!
Κακώς το συνηθίσαμε και δε μας πειράζει τόσο...Πειράζει και πολύ μάλιστα,που μας έχουμε για σκουπιδοτενεκέδες!
Πειράζει που δε νιώθουμε υγιείς,χαρούμενοι,ζωντανοί !Πειράζει και παραπειράζει!

Θεωρώ πως πρέπει να χαλαρώσουμε.Να πούμε στοπ και να κάνουμε μια παύση!Να αναλογιστούμε τι κάνουμε τόσο καιρό και γιατί!
Να αφουγκραστούμε τις ανάγκες μας,να τις ακούσουμε και να μας επιτρέψουμε σιγά σιγά την αυτούσια ικανοποίηση τους χωρίς ενοχές!
Να μας παρατηρήσουμε,να σκαλίσουμε βαθειά για να αντιληφθούμε σε τι μας εξυπηρετεί το φαγητό κι αυτή μας η εικόνα!Τι φοβόμαστε;
Πού βολευόμαστε!Να πάρουμε χαρά από κάπου αλλού,εκτός του φαγητού,να μάθουμε να γεμίζουμε αλλιώς τις μπαταρίες μας.
Δε γίνεται να έχουμε καταλήξει τη ζωή μας σε στερήσεις και να τα έχουμε επενδύσει όλα στο φαγητό και να περιμένουμε να πειθαρχήσουμε
στη δίαιτα που μας το στερεί κι αυτό!Κανένας οργανισμός δεν πρόκειται να συνεργαστεί για καιρό κάτω από αυτές τις συνθήκες!
Αυτή είναι η υγιής του αντίδραση κι εμείς μας τη χρεώνουμε αποτυχία!Καλό είναι να χαλαρώσουμε,να απενοχοποιήσουμε το φαγητό,
να πάψουμε να τρώμε κρυφά και αγχωμένα,να μας επιτρέψουμε γεύσεις και καλά απαγορευμένες,να φύγει όλο αυτό το βάρος
από πάνω του,να υποτιμηθεί καθώς όχι πλέον αμαρτωλό!Αν ξέρω πως μπορώ ανά πάσα στιγμή να φάω ο,τιδήποτε μπορεί τελικά
και να μην το φάω μόνο και μόνο επειδή μπορώ χωρίς απαγορεύσεις και φόρτο αμαρτίας.Ας πετάξουμε τον χιτώνα αυτό,που προκαλεί!
Κι αν πάρω κάποια κιλάκια στην αρχή που αφεθώ,μακροπρόθεσμα,αν καταφέρω να ελαφρύνω τη σημασία του φαγητού μέσα μου,
θα είμαι κερδισμένος!

Αρκετά με τη ζυγαριά,τα χαρτιά δίαιτας,τις αδύνατες φωτογραφίες,τα μαγνητάκια γουρουνάκια στο ψυγείο και όσα δεσμά μου φορτώνω χρόνια!
Ας αφήσουμε την προσωπική μας εμπειρία να μας διδάξει,ας μας ακούσουμε κι ας σταματήσουμε να τρέχουμε αλαφιασμένοι στον έξωθεν ρυθμό!

Ας τολμήσουμε το παράλογο:να αγαπήσουμε το σώμα μας όπως ακριβώς αυτό είναι σήμερα!Δε λέω να του κάνουμε και κοπλιμέντα!
Τι ωραία βαθουλώματα που κάνει η κυτταρίτιδα μου,πόσο ελκύει το στήθος μου η βαρύτητα και πώς φαίνεται η καλοπέραση στα μάγουλα μου!
Αλλά να δείξω σεβασμό στο σώμα αυτό,που μου δίνει ζωή,να του επιτρέψω χαρές,έρωτα,φροντίδα,να του φερθώ με αγάπη κι επιείκεια.
Είμαι σίγουρη πως δε θα είναι αγνώμον.Η αντίδραση του θα είναι εξίσου γλυκειά και μαζί συμφιλιωμένοι θα πάμε παραπέρα!Μόνο έτσι!
Κι όχι για να με αγαπήσουν οι άλλοι,για να με αποδεχτούν,αλλά για να με αγαπήσω και να με αποδεχτώ εγώ!Αν και μετά θα το εισπράξουν
αυτό και οι άλλοι και θα ανταποκριθούν!Αρκετά με την ανέφικτη τελειότητα,που μας κάνει τυφλούς στο σήμερα,τις
χάρες μας και τις χαρές!
Για να μη φτάσουμε μετά από χρόνια ν'αναρρωτηθούμε πού πήγαν τόσα χρόνια,γιατί δώσαμε τόση σημασία σε κάτι τόσο ασήμαντο,
δεν είδαμε πόση ομορφιά είχαμε και την αναπολούμε σήμερα σε μια κιτρινισμένη φωτογραφία,σκεπτόμενες τι καλά να ήμουν έτσι τώρα...
Πόσο τέλεια θα ήταν η ζωή μου,πόσο αλλιώς θα την είχα ζήσει...Όχι άλλη νοσταλγία για το χθες,όχι άλλα όνειρα άπιαστα για το αύριο.
ΣΗΜΕΡΑ!ΤΩΡΑ,ΕΔΩ!Ποιό είναι το καλύτερο δυνατό που μπορούμε να κάνουμε για μας;Για το σώμα και την ψυχή μας;Ας το κάνουμε!

Πάλι ξέφυγα σε έκταση κι υπερανάλυση!Συγνώμη σε όποιον μπήκε στον κόπο να με διαβάσει και κουράστηκε,αλλά αυτή είμαι τελικά.
Σας νοιάζομαι πολύ για να εγκαταλείψω!Δεν είναι ένα απλό φόρουμ για μένα αυτό!Είστε σπίτι και οικογένεια μου κι όχι επειδή δεν έχω φίλους
ή κοινωνική ζωή...Γιατί η αγάπη και η έγνοια δεν μπαίνει σε κουτάκια.Η ομορφιά των ανθρώπων υπάρχει παντού!Κι εγώ τη βρίσκω και εδώ!Σ'εσάς!
Να σας προσέχετε!Να μας προσέχουμε!Να μας συγχωρήσουμε και να μας αγαπήσουμε!Να μη χάσουμε άλλες χαρές!Κι εγώ κι όλοι μας!

**BARB3** · 22-02-2010, 10:54

ελεος!!!! 7 σελιδες ? μια κουβεντα ειπε το κοριτσι, την αποψη της εγραψε και εσεις χωριστηκατε σε στρατοπεδα και λετε λετε λετε.......

**device** · 22-02-2010, 10:55

ωραια τα λογακια αλλα δυστυχως δεν φερνουν αποτελεσματα

1. συμφωνω οτι δεν πρεπει να ζυγιζομαστε καθε μέρα αλλα κάθε μηνα
2. χωρις καταγραφη του τι τρως δεν μπορεις να δεις τι κανεις λαθος και καταληγεις να πιστευεις οτι φταινε εξωγηινοι για το οτι παιρνεις κιλα.
3. πως θα διαμορφωσεις ενα σωστο προγραμμα που να περιλαμβανει ολες τις διατροφικες ομαδες χωρις να καταρτισεις προγραμμα διατροφης?
4. πως θα ξερεις οτι οι μεριδες που τρως ειναι μεριδες και οχι γουρουνομεριδες αν δεν τις ζυγισεις? (εγω επαθα πλακα μολις πηρα ζυγαρια και ειδα τι θα πει μεριδα)

**NADINE_ed** · 22-02-2010, 11:12

Οκ,device μου...Τα κάναμε όλα αυτά κι έχουμε πλέον εμπειρία στις ποσότητες και τις προσλαμβάνουσες θερμίδες.
Από και και πέρα θεωρώ πως η ζημία είναι μεγαλύτερη από το κέρδος.Η αίσθηση της δέσμευσης,του περιορισμού,
το συναίσθημα αποτυχίας όταν ξεφεύγουμε από το χαρτί.Υποτιμούμε τη δύναμη μας έτσι.Είναι σα να μη μας εμπιστευόμαστε.
Και προσκολλάμε μόνο σ'αυτό,αδιαφορώντας για όσα κάτω από την επιφάνεια συμβαίνουν.Νομίζω μας βλέπουμε
αδύναμους και ασθενείς.Ακόμα και η ταμπέλα της διατροφικής διαταραχής μας αποδυναμώνει.Γίνομαι πιο ρατσίστρια
από το ρατσιμό που υφίσταμαι με το να με θεωρώ άρρωστη σε διαδικασία θεραπείας!Αν θέλω να γίνω σαν τους άλλους
που δεν καθορίζει τη ζωή τους το φαγητό,πρέπει να προσανατολιστώ στις δικές τους συνήθειες και συμπεριφορά.
Φυσικά θα χρειαστεί να προσλάβω μικρότερη ενέργεια γιατί θέλω να αδυνατίσω κι όχι να σταθεροποιηθώ όπως εκείνοι,
να αύξήσω την κίνηση μου περισσότερο,αλλά δε μιλώ για αυτά εγώ.Μιλώ για τις παραμελημένες ανάγκες,
για το μαστίγιο,που μας χτυπάμε σε κάθε λάθος μπουκιά και κόλλημα της ζυγαριάς.Για όσα αυτό κάνει στην ψυχολογία μας.
Και τα λογάκια δεν είναι λογάκια.Είναι προσανατολισμός της σκέψης σε άλλη κατεύθυνση.Είναι προβληματισμός
σε μια προσπάθεια να μη συνεχίσω να βαδίζω μηχανικά και με παρωπίδες.Μπορεί να μη φέρουν αποτέλεσμα.Μπορεί και να φέρουν....

**device** · 22-02-2010, 11:21

απλα αυτο που εγω θεωρω λαθος ειναι η χαρα η λυπη για αποτελέσματα της μια βδομαδας.

εγω πλεον δεν προσανατολιζομαι καν στα αποτελέσματα του μηνα. Θελω κάθε χρονο να ειμαι και 1-2 κιλα λιγοτερο.
κι αν αυτο φαινεται ευκολο, αρκει να σκεφτειτε τους αεναους κυκλους με γρηγορες διαιτες και το γραφημα των κιλών σας/μας σε βαθος ετων. πανω-κατω-πανω -κατω αλλα με σταθερα αυξητικη ταση σε βαθος χρονου.

**lbp_ed** · 22-02-2010, 11:27

Originally posted by device
ωραια τα λογακια αλλα δυστυχως δεν φερνουν αποτελεσματα

1. συμφωνω οτι δεν πρεπει να ζυγιζομαστε καθε μέρα αλλα κάθε μηνα
2. χωρις καταγραφη του τι τρως δεν μπορεις να δεις τι κανεις λαθος και καταληγεις να πιστευεις οτι φταινε εξωγηινοι για το οτι παιρνεις κιλα.
3. πως θα διαμορφωσεις ενα σωστο προγραμμα που να περιλαμβανει ολες τις διατροφικες ομαδες χωρις να καταρτισεις προγραμμα διατροφης?
4. πως θα ξερεις οτι οι μεριδες που τρως ειναι μεριδες και οχι γουρουνομεριδες αν δεν τις ζυγισεις? (εγω επαθα πλακα μολις πηρα ζυγαρια και ειδα τι θα πει μεριδα)

Το συνεχίζεις βλέπω. Το τι έτρωγα παιδάκι μου είναι γραμμένο σε άλλες σελίδες, τρέξε να το δεις να ξεστραβωθείς. Πήρα και τη διαιτολόγο και μου είπε θα μου κάνει λιπομέτρηση να δει πόσες θερμίδες πρέπει να τρώω.

**LIDA_ed** · 22-02-2010, 11:29

Από το πρωί διαβάσω το συγκεκριμένο τόπικ που άνοιξε η Ναταλία και τις 7 σελίδες του...
Τα μόνα που θέλω να παραθέσω και τα μόνα που με εκφράζουν είναι δύο προτάσεις της:
"Λυπάμαι και θλίβομαι πολύ για την αδυναμία επικοινωνίας,που διακρίνω".
"Ακόμα και η ταμπέλα της διατροφικής διαταραχής μας αποδυναμώνει".
Εγώ αυτά τα δύο κρατάω.
Πρώτον την θλίψη μου για την απόλυτη βαβέλ που έγινε στο τόπικ αυτό (κάποιοι -αδιανόητο κι όμως αληθινό) δεν πήραν χαμπάρι τι έγραψε και τι εννοούσε η Ναταλία...
Και μετά την δεύτερη πρότασή της.
Το φόρουμ εμένα με στιγματίζει, έτσι νιώθω. Νιώθω ένα διαρκές άγχος να απολογηθώ, να γράψω τι έφαγα, τι δεν έφαγα, τι δεν έπρεπε να φάω, έχουμε καταντήσει μια αηδία, έχουμε χάσει το νόημα όλων των πραγμάτων γύρω μας.
Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο γιατί είμαι και στη δουλειά...
Αυτά και καλά μυαλά. Πιο ανοικτά.